Poważny jest miejscem, w którym korpus lub pozostałości martwego organizmu (człowieka lub zwierzęcia) są złożone. To miejsce jest następnie wypełnione lub zakryte. Akt ten, zwany pogrzebem , jest zamierzony w sensie antropologicznym i zwykle towarzyszy mu rytuał .
Słowo grób pochodzi od starożytnych greckich tymbosów (τύμβος), które tutaj oznacza „kopiec, kopiec ziemi” będący wynikiem aktu pogrzebowego, czyli wykopania dołu grobowego.
„Grób” i „pochówek” (od łacińskiego sepulcrum , sepulcre , sepelio , to splątanie ) są a priori synonimami, ponieważ jeśli pochówek wyraźnie określa rytuał pogrzebowy towarzyszący pochówkowi, oznacza to także, metonimicznie , miejsce pochówku. nawet (jama, grobowiec, mauzoleum).
Archeologia są dwa rodzaje grobów: indywidualne lub zbiorowe (kilka pochówków - więcej tematów zamieszczonych raz - i pochówków zbiorowych - zagadnienia zdeponowane w ratach -) i musi pozostać wystarczające dowody (kości, grobowy meble , konstrukcja stworzona dla pogrzebowym obrzędzie ) na tych osadach, aby archeolog mógł wykryć gest pogrzebowy.
Grób, miejsce poświęcone i specyficzne, składa się na ogół z dołu lub sklepienia, które niekoniecznie musi znajdować się nad znakami pamiątkowymi ( sema starożytnych Greków: „znak pamięci”). Jeśli grób jest anonimowy na powierzchni, może mieć znaczenie w swojej treści i zawierać: archeologia grobowa (lub paleopatologia ) działa tutaj, aby wskazać, co jest pochowane. Fakt przykrycia płytą (lub płytą nagrobną ), na której można wyryć znaki przypominające tożsamość zmarłego i jego czynów, charakteryzuje stosunkowo niedawne praktyki pogrzebowe w odniesieniu do historii zmarłego. '' Ludzkość: imię i nazwisko, data urodzenia i śmierci, czasem epitafium , grób , pomnik pogrzebowy upamiętniający jednego lub kilku zmarłych itp.
Groby są najczęściej zgrupowane razem w wydzielonych przestrzeniach. prehistoryczne cmentarzyska , starożytne nekropolie , a następnie cmentarze , które na ogół wyróżniają się z przestrzeni miejskiej związanej z siedliskiem i które można podzielić na trzy przestrzenie: grobową, sakralną i ceremonialną.
Groby można również znaleźć w prywatnych kryptach , kościołach itp.
Najstarsze izolowane grobowce pochodzą ze środkowego paleolitu , grobowce na dnie siedliska lub doły grobowe zostały znalezione na Bliskim Wschodzie i pochodzą sprzed około 100 000 lat. Te grobowce Mousterian są powiązane z neandertalczykami w Europie i pierwszymi Homo sapiens na Bliskim Wschodzie (jaskinie Qafzeh , Es Skhul ), znajdują się głównie w jaskiniach i schronieniach skalnych . Szczątki kości zwierząt uznanych za ofiary są czasami związane z pochowanych osób (interpretacja Shanidar za „kwiat grobu” jest nadal kontrowersyjne).
W górnego paleolitu nie wydaje niepodważalne dowody wielu pochówków (w magdaleńskiego i Kultura Grawecka , archaeothanatology Badania pokazują manipulacje organów, które często są zdemontowane i czasem wprowadzane w grobach zbiorowych) i pochówków poza jaskinie, którym towarzyszy strukturze pogrzebowego rytuału (położenia złożonego, ciało posypane ochrą i leżące na boku, związane z ozdobami wykonanymi z muszli, zębów zwierzęcych).
Pierwszym pochówkiem, który zidentyfikowano jako zmarłego pochowanego we Francji, jest pochówek człowieka z Chancelade, odkryty w 1888 r. Najstarszym pochówkiem odkrytym we Francji jest szkielet La Chapelle-aux-Saints 1 odkopany w 1908 roku; jest neandertalczykiem sprzed około 60 000 lat.
W mezolicie , podczas gdy zachowały się pojedyncze grobowce (typu czystka ), stopniowe powstawanie nekropolii, w których zmarli są oddzielani od miejsc kultu i siedlisk (pierwsze megality służące jako te „wioski umarłych”) idzie w parze z mnożenie się zbiorowych grobów, podczas gdy w śródziemnomorskiej Europie zmarli są chowani pod domem.
Neolitu charakteryzuje się wielką różnorodnością pogrzebowych praktyk z pojedynczych lub mnogich grobowców, płasko lub pod tumulus w ziemi lub w trumnach w zamontowanym desek, w nekropolii, pól grobowych lub pod siedlisk, organy będą mogły być zakopane, kremacji zdemontowane, wrzucone do nieużywanych dołów lub wycofane z pierwotnego wykorzystania (groby silosowe, studnie). Pogrzebowy rytuał pogrzebowy jest stereotypowy: ciało leżące na plecach, wyciągnięte nogi. W tym samym czasie na przestrzeni neolitu rozwinął się „kult czaszek” przodków instalowanych w mieszkaniach lub w „domach zmarłych”. Meble grobowy , który ujawnia różnice płciowe i status społeczny obejmuje głównie ceramiki i narzędzi krzemiennych.
W grobach z antyku , grobowce rodzinne są zgrupowane w wyrobiskach lub budynków i różne przedmioty załączone zmarłego w jego podróży w zaświaty, takich jak biżuteria , żywność, stanowią dla archeologów , bogate źródło informacji na temat życia , kultury i przekonania z przeszłości, z chlubnym jak np pogrzebowe meble i freski z Etrusków grobów pochodzi z pre-Roman Włoch. Sarkofag wydaje się, że wyznaczony w tym czasie wszystkich pogrzebowych opakowaniach. W starożytności grecko-rzymskiej powstały stele grobowe .
Chrystianizacja barbarzyńskiej Europie sprzyja groby w cmentarzach w pobliżu kościołów , w których zmarli pochowani są i nie kremacji , najbogatszy stać na groby w miejscach kultu (kościoły, kaplice, klasztory): Ten pochówku sanctos reklam ( "Near Świętych "), co jest sprzeczne z oficjalną doktryną wyrażoną w traktacie De cura pro mortuis gerenda napisanym około 421 r. przez św. Augustyna , pozwala im korzystać z ich virtus .
Pogrzeb to średniowiecze wykonywane głównie na piwo (the Francisque Bera , "nosze" niosąc śmierć do grobu), na piętrze i V th wieku do VIII th century przed stopniowo zastępowane przez drewniane trumny dla bogatych, sarkofagi są przeznaczone w tym czasie dla osób o wysokim statusie społecznym.
Od XIV th wieku , strach przed rozkładem ciała i zanik ciała widzi ponownego pojawienia się trumny, która przenika wszystkie warstwy społeczeństwa lub sarkofagu ołowiu , które umożliwiają zarówno lepszą ochronę organizmu.
Groby znajdują się dziś głównie na cmentarzach .
W latach 90. XX wieku pojawił się naturalny pochówek, który stanowił ekologiczną alternatywę dla tradycyjnych pochówków poprzez zakopywanie zwłok na ziemi lub w trumnie wykonanej z sosny, bambusa, wikliny itp. Na ekocmentarzu znajdują się groby oznaczone już nie stelą, ale drzewem lub rośliną.
Groby władców francuskich znajdują się w większości na nekropolii królewskiej bazyliki Saint-Denis .
Partycja ciała ( dilaceratio Corporis „podział ciała” w sercu, wnętrzności i kości) z wielu pochówków pochodzi z XIII th century przywilejem kapetyngowie w królestwie Francji (głównie królów, czasem Queens lub krewnych, pomimo zakazu dekretem z 1299 r. przez papieża Bonifacego VIII, który widział rozpowszechnienie tej praktyki wśród niektórych członków Kurii Rzymskiej ), co pozwoliło na zwielokrotnienie miejsc pamięci (wielokrotne pochówki z grobem zwłok, grobem serca i grób jelita, podobnie jak leżące królewskie wnętrzności opactwa Maubuisson ).
Grób Émile Zola .
Grób nieznajomego w Idaho .
Groby na opuszczonym cmentarzu żydowskim w Czechach .
Grób wodza Wikingów na Wyspach Owczych .
Grób marynarza w Estonii zwieńczony drewnianym krzyżem.
Grób Ludwika i Anny Gonsów na starym cmentarzu Cormeilles-en-Parisis .
Groby na cmentarzu Ashby Zamek w Northamptonshire , Anglia .
Pomnik Anny Frank w Bergen-Belsen , Niemcy .
Grobowce antropomorficzne, Hiszpania .
Grób Dawida Ben Guriona w kibucu w Sde Boker , w Negev .
Tatar muzułmanin grób w Kruszynianach , Polska .
Nagrobek dwóch ofiar katastrofy na stacji Couronnes , cmentarz Châlus , Haute-Vienne, Francja .
Groby żołnierzy niemieckich z II wojny światowej we Francji.
Grób Karla Poppera w Wiedniu , Austria .
Groby katolickie, Norwegia .
Grób doktora Johna Conolly'ego (27 maja 1794 - 5 marca, 1866), Cmentarz Kensington w Londynie .
Grób sztalugowy w Saint-Pierre-d'Exideuil .
Groby na psim cmentarzu na zamku Kunštát w Czechach .
Epitafium przez Félix Arvers w Cézy .
Grób Roland Moreno , wynalazca karty inteligentnej , cmentarz Montparnasse , Paryż .
Piramidalny grobowiec Philippe-Louis Mangay (1782-1842) w Freyming-Merlebach .
Kamienna kaplica pogrzebowa rodziny Ciciarelli.
Grobowiec Chateaubriand w Saint-Malo . Nie zawiera żadnego napisu.
Grobowiec Gastona Defferre'a , złożony z surowej skały z Sewennów .
Obecnie we Francji prowadzenie grobowca jest obowiązkowe od momentu, gdy jest się właścicielem lub beneficjentem. W przeciwnym razie gmina może podjąć decyzję o przejęciu pochówku w celu przydzielenia go innej rodzinie.
Rzeczywiście, w przypadku koncesji, które wcześniej były sprzedawane na zawsze, ślady lub interesy potomków są tracone z upływem czasu i pokoleń, a nierzadko zdarzało się, że wiele pochówków było całkowicie zaniedbanych. Często porośnięty mchem, obwisły lub wręcz zdemontowany dla starszych. Aby tego uniknąć, wprowadzono bardzo surowe przepisy.
Zainteresowanie to zarówno zdrowie, aby uniknąć wypadków społecznych, wizualne, zachować przyjemną oprawę na cmentarzu, ale także zrekompensować brak miejsca na cmentarzach.
Zgodnie z ogólnym kodeksem zbiorowości terytorialnych gmina może zdecydować o stanie odstąpienia od pochówku, a następnie po bardzo uregulowanej procedurze i ostrzeżeniu beneficjentów, wznowić pochówek, jeśli nie wykonano na czas żadnych prac remontowych.