Thiverval-Grignon

GR 1 długodystansowa ścieżka przecina terytorium gminy, z Saint-Germain-de-la- Grange w południowo-zachodniej do Davron na północy.

Planowanie miasta

Typologia

Thiverval-Grignon jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub o średniej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Zagospodarowanie terenu

Poniższa tabela przedstawia grunty do miasta w 2018 r., co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC).

Toponimia

Nazwa Thiverval jest potwierdzona w formach Tivervalle, Tivevalle, Tuvervalle, Tivervale w 1061, Paganus de Tevarval w 1152, dominus de Tiverval w 1207, de Theverval w 1209, Tyverval około 1220, Galterus de Tiverval w 1235, Gellanus de Tyvervalle w 1254, Tyverval, Tiverval około 1272, Tiverval w 1351, Tivervallis w 1480, Tyverval w Val de Gallye w 1483, Cure de Tiberual w 1648, Thiverval około 1757, w 1793 i około 1850, Thiverval-Grignon w 1952.

Chodzi o średniowieczną formację w -val "dolinie", często nazywaną toponimiczną, poprzedzoną germańskim imieniem Thiotwar lub Theodberht, które daje * Ti-bert > * Ti-ver , stąd możliwe znaczenie Thiverval: "(domena) doliny Thiotwar  lub Thibert  ”, może być związane z Karolingów Thibert (lub Theodebert), (° 775, + ap. 822), missi dominici od Karola Wielkiego w 802, liczyć z Madrie , którego stolicą tego powiatu może być Méré .

Uwaga: nie ma starych form typu * Tiberval który pozwala postulują stosowanie osobistego nazwy Theodberht > Thibert , w tym przypadku [b] dałby nieregularnie [v]. Wystąpienia Thibert + appellatif we francuskiej toponimii regularnie skutkowały Thiber- / Tiber-, o czym świadczy Thiberville (Eure, Tibervilla 1249; Tyeberville 1339); Thibermesnil (Seine-Maritime, Tibermaisnil 1157; Tibermesnil około 1240/1319 ). Natomiast Thiotwar regularnie dawał Tiverowi -.

Stare wzmianki o Grignon to: apud Grinum w 1087, 1171, Grinun w 1176, Greignon około 1220, Gregnon w 1233, Greignon w 1266, Greignon emprès Tiverval w 1352, Fontaine de Grignon w 1485, ścieżka prowadząca z Bordes do Grignon 1551 , Grignon około 1757 i około 1850, Thiverval-Grignon w 1952.

Michel Roblin postawił hipotezę, że zobaczy w Grignon radykalną grinia pochodzenia germańskiego. Oznaczałoby to skalistą nierówność orki. Niewątpliwie jest to to samo germańskie słowo, do którego odnosi się pan Mulon , ale sugeruje, aby zobaczyć tam „(Domenę) gruntu grelu”, „miejsce, gdzie grunt jest nierówny, pofałdowany”, czyli powiedz „ziemia trudna do zaorania”, tak jak w przypadku wsi Vaugrigneuse . Stare francuskie grignos miało znaczenie „smutne”, można je również znaleźć w Grigneuseville (Seine-Maritime, Greinosavilla 1164) i Grenieuseville (Eure, Gregnosavilla 1130). Jest to pochodna czasownik maszynie punktacji ( greignier XI th wieku) „warować, mrucząc, grymasy,” słowo pochodzenia germańskiego, nadal wykorzystywane w regionalnym języku francuskim. Inna hipoteza została sformułowana przez Marie-Thérèse Morlet , toponimy typu Grignon wywodzą się od imienia osobowego Granius , używanego przymiotnikowo w jednym z łacińskich granus „ziarno, nasiona” używanego jako przydomek „ziarnisty”.

Historia

Terytorium jest zamieszkane od czasów prehistorycznych. Znaleziono również ślady epoki gallo-rzymskiej . Dwie wioski Thiverval i Grignon istniały od średniowiecza .

Według legendy po chrzcie Clovis wyrzucił w powietrze trzy pióra i postanowił zbudować kościół, w którym pióra miałyby lądować. Legenda głosi, że jeden z nich wylądował w Thiverval. Dlatego na herbie miasta widnieje pióro.

Tyverval i Greignon zależała od panowania Poissy w XIII -go  wieku

Zamek Grignon jest zbudowany w XVII -tego  wieku przez Pomponio Bellievre . Posiadłość kupił król Karol X , który w 1826 r . utworzył Królewski Instytut Agronomiczny w Grignon .

Przyszły marszałek Ney ożenił się w ratuszu Thiverval 17 Thermidor roku X (5 sierpnia 1802 r), z Aglaé Auguié , córką Pierre'a Césara Auguié de Lascans, generalnego administratora poczty właściciela zamku Grignon, męża Adélaïde Henriette Genet, służącej królowej Marii Antoniny , podobnie jak jej siostra, słynna Madame Campan .

Gmina Thiverval, skupiająca dwie wsie, jest upoważniona do przyjęcia nazwy Thiverval-Grignon na mocy dekretu z 18 października 1952.

Polityka i administracja

Lista burmistrzów

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 1030 mieszkańców, co oznacza spadek o 5,94% w porównaniu do 2013 r. ( Yvelines  : + 1,62%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (13,7%) jest rzeczywiście niższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik departamentalny (17,5%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (54,2%) jest o ponad dwa punkty wyższa od stawki krajowej (51,6%).

Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:

• 45,8% mężczyzn (0 do 14 lat = 16,6%, 15 do 29 lat = 34,1%, 30 do 44 lat = 17%, 45 do 59 lat = 21,1%, powyżej 60 lat = 11,2%);
• 54,2% kobiet (0 do 14 lat = 14,2%, 15 do 29 lat = 36,4%, 30 do 44 lat = 16,2%, 45 do 59 lat = 17,4%, powyżej 60 lat = 15,9%).

Edukacja

• Wykształcenie wyższe: strona AgroParisTech (zakład powstały z połączenia INA-PG, ENGREF i ENSIA).
• Badania  : Centrum badawcze INRA  : INRA-Grignon skupia różne jednostki badawcze zajmujące się głównie problemami środowiskowymi.

Gospodarka

• Szybownictwo  : lotnisko Beynes-Thiverval .
• Rolnictwo.
• Spalarnia i centrum recyklingu ( siedziba SEPUR ).

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Church of St. Martin  : styl kościół gotycki randki XII th i XIII th  wieku, odrestaurowany w 1804 roku  sklasyfikowany MH ( 1846 , lista ranking 1846) .

• Grignon Zamek  : Zamek z XVII -tego  wieku ceglanych narożników kąty wapień biały kamień w obszarze 500  hektarów,  MH Dołączył ( 1941 , Krajowa Szkoła Rolnicza) .

Osobowości związane z gminą

• Auguste Bella (1777-1856), żołnierz i założyciel Królewskiego Instytutu Agronomicznego w Grignon , pochowany na cmentarzu Thiverval.
• Nicolas Bergier , urodzony w Reims dnia1 st marca 1567, zmarł w Château de Grignon on 18 sierpnia 1623 r. Historyk, licencjat, prokurator radnych, prawnik, literat, radca prawny.
• Albert Bartholomé (1848-1928), rzeźbiarz, urodził się w Thiverval-Grignon.
• Louis Mangin (1852-1937), botanik, który za życia był dyrektorem Narodowego Muzeum Historii Naturalnej , członkiem Instytutu i wielkim oficerem Legii Honorowej , zmarł w Grignon w 1937 (jest pochowany na cmentarzu Père -Lachaise w Paryżu).
• Marcel Zanini (prawdziwe nazwisko Zannini), urodzony w 1923 roku w Turcji, jest francuskim muzykiem jazzowym.
• Marc-Édouard Nabe , pisarz, mieszkał w Thiverval od 1974 do 1984 roku i od tego czasu regularnie tam powraca. Wieś jest wielokrotnie wspominana w jego Dzienniku . Tam też napisał znaczną część swojego najsłynniejszego dzieła: Au Regal des Vermines .
• Marie-Claire Noah , założycielka stowarzyszenia „Enfants de la Terre”, matka Yannicka Noah , spoczywa na małym wiejskim cmentarzu po wielu latach pobytu w Thiverval.
• Patrick Mouratoglou , trener profesjonalnych tenisistów.
• Hubert Prévot (1928-2015), francuski polityk i związkowiec zmarł tam w 2015 roku.

Heraldyka

	Ramiona Thiverval-Grignon ozdobione są następująco: lazurowa partia z trzema złotymi i złotymi koniczynami z trzema dziobakami z piasku i członami; wódz przyszył Verta do rozwierconego krzyża, któremu towarzyszył czubek pióra, cały Argent.

Galeria

• Zamek de Grignon.

• Myjnia Thiverval.

• Posiadłość zamku Grignon pod śniegiem.

• Popiersie i zamek Grignon pod śniegiem.

Zobacz również

Bibliografia

• Victor R. Belot , Coutumes et folklores en Yvelines, przedmowa Paula-Louisa Tenaillona , przewodniczącego rady generalnej Yvelines w latach 1977-1994, emerytowanego członka Akademii Nauk Moralnych, Literatury i Sztuki Wersalu , Librairie Guénégaud, 1977 (FRBNF 34588328).

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Yvelines
• Arboretum de Grignon

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Thiverval-Grignon na stronie INSEE

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 4 kwietnia 2021 r . ) .
2. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 4 kwietnia 2021 roku ) .
3. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 4 kwietnia 2021 r . ) .
4. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Paryża  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 4 kwietnia 2021 r . ) .
5. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
6. "  Dane statystyczne o gminach Francji metropolitalnej; Podział obszarów na 44 stanowiska użytkowania gruntów (obszar metropolitalny)  ” , na stronie CORINE Land Cover ,2018(dostęp 19 kwietnia 2021 r . ) .
7. PROU (Maur.) Zbiór akt Filipa I, króla Francji (1908), t. 1, s. 36, l. 21 i nj
8. HOUTH-BALTUS (Mad.) Dict. Topogr. Nazwy miejsc i miejscowości Pays de Cruye i Galie. Bulla Kom. des Antiq et des Arts (1941), t. 49, s. 22-215; str. 144, 145, Grignon: s. 147
9. METAIS (opat) Kartularz Matki Bożej Jozafata. (1912), t. 1, s. 254.
10. MORLET M Th Nazwiska osób na terenie (1968), t.3, Grignon s. 101a, Thiverval s.283b
11. BN, 9778, f ° 239. ANONIMOWE Wspomnienia Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego okręgu Pontoise i Vexin (1922), t.37, s.66.
12. Victor R. Belot , Coutumes et folklores en Yvelines, Przedmowa Paula-Louisa Tenaillona , przewodniczącego Rady Generalnej Yvelines w latach 1977-1994, emerytowanego członka Akademii Nauk Moralnych, Literatury i Sztuki w Wersalu , Librairie Guénégaud , 1977 (FRBNF 34588328), strona 241.
13. MOUTIE (sierpień) Cartulary abb. ND de la Roche (1862), s. 68, §LXVII.
14. MERLET (L) MOUTIE (A) Cartu. wątek. ND Vaux de Cernay 1251-1300. (1857), t.1-(2), s. 502 §DXLIII
15. LONGNON (A.) Pouillés prowincja Sens (1904), s. 122B, 160A, 213G.
16. Archiwum Seine-et-Oise tabellionnage Villepreux. 2 ° rejestr, s. 340
17. POUILLE GENERAL zawierający dobrodziejstwa arcybiskupstwa paryskiego -dio. (1648), diok. Chartres, s.51.
18. IGN, plan Cassini, online
19. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
20. IGN, mapa personelu 1820-1866, online,
21. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryżu, Librairie Guénégaud,1979( ISBN  2-85023-076-6 ) , s.  676a.
22. DION (cte de) Zawiadomienie o Beynes. Towarzystwo Historyczno-Archeologiczne w Rambouillet (1896), t.11, s. 18.
23. Przegląd historii Wersalu i Seine-et-Oise, Towarzystwo nauk moralnych, listów i sztuki Seine-et-Oise, Akademia Wersalska, Yvelines i Ile-de-France, L. Bernard (Wersal), H. Champion (Paryż), 1899-1976, s. 28.
24. Auguste Longnon , Poliptyk opactwa St-Germain-des-Prés. (1895), t.1, s. 223
25. GUERARD Kartuarium kościoła ND w Paryżu T5, (1850), t.2, s. 10
26. MERLET (L) MOUTIE (A) Cartu. wątek. ND Vaux de Cernay (1857), t.1, XL, s. 622
27. Michel Roblin , Terroir Paryża w epoce Gallo-Roman i Franków: rozliczenie i polana w Civitas des Parisii (Seine, Seine-et-Oise), (1951), s. 76.
28. Lucien Fèvre , Le terroir des Parisii  : nowa książka. W: Roczniki. Gospodarki, społeczeństwa, cywilizacje. VI rok, N. 4, (1951), s. 504-507; str. 505 n.1.
29. Marianne Mulon , Nazwy miejscowości Ile-de-France (1997), s. 167.
30. François de Beaurepaire ( pref.  Marianne Mulon ), Nazwy gmin i byłych parafii Seine-Maritime , Paris, A. and J. Picard ,1979, 180  pkt. ( ISBN  2-7084-0040-1 , OCLC  6403150 ) , s .  88
31. ADY, miejska monografia nauczyciela, Thiverval (1899), s. 21/44
32. ADY, monografia miejska Paula Auberta Thivervala (1863-1949), s. 33/40
33. Organizacja spisu na insee.fr .
34. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
35. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
36. „  Ewolucja i struktura populacji w Thiverval-Grignon w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 27 kwietnia 2011 r . ) .
37. „  Wyniki spisu ludności Yvelines w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 27 kwietnia 2011 r . ) .
38. „  O Sepur  ” na Sepur (dostęp 20 września 2020 r . ) .
39. "  Saint-Martin Church  " , zawiadomienie n o  PA00087654, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
40. „  Stary zamek Grignon, prąd szkoła obywatelem rolnictwie Grignon  ” , uprzedzenia n o  PA00087653, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
41. „  Prezentacja zabytkowego arboretum Grignon  ” , Stowarzyszenie Drzewa Żelaznego,2014.
42. „  Przyszłe centrum szkoleniowe PSG: Thiverval-Grignon, majestatyczne, ale odległe  ” , na leparisien.fr (dostęp 18 marca 2016 r . ) .
43. „  Kiedy Francja sprzedaje swoje grunty rolne w Katarze  ” , na Basta! (dostęp 18 marca 2016 r . ) .
44. Michel Noblecourt, „Śmierć Huberta Prévota” , lemonde.fr.