Suchoj Su-17

Suchoj Su-17
Widok z samolotu.
Su-17 (po lewej) i Su-7 (po prawej) obok siebie w muzeum zamku Savigny-lès-Beaune .
Budowniczy Suchoj
Rola Samoloty szturmowe
Pierwszy lot 1 st lipiec 1.969
Uruchomienie 1970
Numer zbudowany 2867
Załoga
1
Motoryzacja
Silnik Lyulka AL-21F-3
Numer 1
Rodzaj Turbojet z dopalaczem
Ciąg jednostkowy 109,8  k N
Wymiary
widok samolotu na samolot
Zakres od 10 do 13,80  m
Długość 18,76  m
Wysokość 5,00  m
Szerokie rzesze
Pusty 10 000  kg
Maksymalny 16 400  kg
Występ
Maksymalna prędkość 2220  km / h ( 2,09 Macha , na wysokości)
Sufit 18 000  m
Uzbrojenie
Wewnętrzny 2 armaty 30mm NR-30 
Zewnętrzny 4250 kg obciążenia

Su-17 ( NATO kod Monter ) to radziecki atak naziemny samolot pochodzi od Su-7 i wyposażony w zmiennej skrzydło geometrii . W latach 1969-1990 zbudowano 2867 egzemplarzy, z których 1165 wyeksportowano do piętnastu krajów pod oznaczeniami Su-20 i Su-22 . Został wycofany z czynnej służby w Rosji w 1998 roku , ale nadal znajduje się na wyposażeniu kilku innych sił powietrznych.

Historyczny

Chociaż zadowalające, myśliwsko-bombowy wersja z Soukhoï Su-7 miał dwie poważne wady: ograniczona autonomia i zbyt długie startu i lądowania długości. Aby zaradzić drugiemu problemowi, istniały dwie ścieżki badań: z jednej strony krótki lub pionowy start dzięki silnikom windowym, z drugiej strony zastosowanie skrzydła o zmiennej geometrii . Pierwsze rozwiązanie zostało wypróbowane przez OKB Soukhoï na T-58VD, pochodnej Soukhoï Su-15 . Drugi był testowany na bazie Su-7 z projektem o nazwie S-22I, który rozpoczął się w 1963 roku . W roku 1965 , SU-7 Wytwarzanie N O  48-06 został zmodyfikowany i Pierwszy lot w nowej wersji pełnej2 sierpnia 1966stając się pierwszym radzieckim samolotem o zmiennej geometrii, który latał.

Aby zminimalizować zmiany, biuro Suchoj zdecydowało się uczynić tylko zewnętrzne panele ruchome, co utrzymywało konfigurację podwozia równo ze skrzydłem i unikało konstrukcji obrotowych pylonów broni. Samolot przeszedł obszerne testy w 1967 roku i został zaprezentowany publiczności podczas parady lotniczej w lipcu. Modyfikację uznano za udaną, ponieważ prędkość lądowania i startu została zmniejszona z 50 do 60  km / h , co umożliwiło wykorzystanie znacznie krótszych pasów startowych. Ponadto zmniejszono również prędkość przeciągnięcia, co umożliwiło latanie przy mniejszej widoczności bez zwiększania ryzyka. Lepsze zachowanie w trybie poddźwiękowym spowodowało również wyraźne zmniejszenie zużycia, a tym samym zwiększenie zasięgu działania.

Władze zezwoliły więc na opracowanie wersji Su-7 ze zmiennym wysięgnikiem, którą wykonano w 1967 i 1968 roku pod oznaczeniem S-32. Pierwszy prototyp S-32-1 latał na1 st lipiec 1.969. W porównaniu z Su-7B skorzystał na nieco zmienionej awionice, w szczególności z możliwością wystrzelenia całkowicie nowego pocisku powietrze-ziemia Kh-23 . Przeszedł pomyślnie wszystkie testy i został następnie wprowadzony do produkcji w fabryce w Komsomolsk nad Amurem , pierwszy samolot dostarczane do 523 th  pułk myśliwce bombardujące z VVS w październiku 1970 r . Wariant eksportowy Su-17K został dostarczony do Egiptu w 1973 roku , akurat w samą porę, by wziąć udział w wojnie Jom Kippur .

Od 1969 roku rozpoczęto dalsze ulepszanie samolotu pod fabrycznym oznaczeniem S-32M, który miał dać początek Su-21, który później stał się Su-17M. Główną modyfikacją było zastąpienie silnika AL-7 F-1 silnikiem AL-21 F tego samego producenta Lyuka i niewiele mocniejszym, ale znacznie mniej paliwochłonnym. System broni również musiał zostać zmieniony, ale ponieważ nie był gotowy na czas, zostanie ostatecznie przeniesiony do następnej wersji Su-17M2. Opracowywany jest tam również wariant eksportowy pod oznaczeniem fabrycznym S-32MK i komercyjnym Su-20.

W 1974 roku na liniach montażowych zastąpiła go nowa wersja Su-17M2. Ta wersja zawiera czujniki ADO-17 i PBK-3-17 powiązane z dalmierzem laserowym Fon oraz systemem wyznaczania kąta i wysokości IKV. Może wykorzystywać szeroką gamę pocisków powietrze-ziemia ( Kh-25 , Kh-28 i Kh-29L ), ale także rakiety powietrze-powietrze R-60 do samoobrony. Prośba Ministerstwa Lotnictwa o wypróbowanie montażu silnika Toumański R-29 w celu ujednolicenia produkcji z MiG-23 dała początek wariantowi Su-17M2D. Ale silnik był większy i bardziej chciwy i tylko zmniejszał zasięg samolotu. Ponieważ jednak był już eksportowany, zdecydowano się na zastosowanie go w wersji Su-22 przeznaczonej na rynki zagraniczne.

Do tej pory potrzeba zaawansowanego szkolenia dwumiejscowego nie była odczuwana zbytnio, Su-7U zaspokajał tę potrzebę. Ale te dwa samoloty są teraz bardzo różne, w grudniu 1973 roku VVS i Ministerstwo Lotnictwa opublikowały notatkę z prośbą o stworzenie tego typu samolotu. Projekt był badany od 1971 roku pod fabrycznym oznaczeniem S-52U, który docelowo miał stać się Su-19U. Prace nad dodaniem dodatkowego stanowiska załogi posłużyły poprawie jednej z największych wad Su-17: słabej widoczności z kokpitu, zwłaszcza w kierunku ziemi i przodu. Całkowicie zmieniono przód kadłuba, przesunięto wyposażenie, zwiększono objętość grzbietu, zastosowano nowe fotele wyrzutowe typu K-36. Badania wykazały utratę stateczności podłużnej, która zostanie rozwiązana przez niewielki wzrost znoszenia w górę. Samolot ostatecznie otrzymał oznaczenie Su-17UM i jego eksportową wersję, napędzaną przez R-29 , czyli Su-22U.

To z tego dwumiejscowego samochodu zostanie wydana kolejna wersja bojowa Su-17M3 (oznaczenie fabryczne S-52). Lokalizacja drugiej stacji służy do przechowywania paliwa i zatoki awioniki. Podobnie jak jego poprzednikowi, towarzyszy mu wersja eksportowa napędzana R-29, Su-22M, która zawiera tylko awionikę Su-17M2. Następnie pojawią się Su-22M3 i dwumiejscowy Su-17UM3, ostatecznie wyposażone w sprzęt Su-17M3.

Najnowsza wersja samolotu będzie wyposażona w jeszcze bardziej wyrafinowany sprzęt, w tym laser Klyon-54, komputer pokładowy Orbita oraz możliwość korzystania z Kh-29TV. Ponadto, poprzednio zmienny stożek wlotu powietrza zostaje unieruchomiony, przez co samolot musi operować przede wszystkim na małej wysokości. Dwa typy statków powietrznych wyposażonych w ten sposób zostanie zbudowana między 1983 i 1990 , Su-17M4 (S-54) i Su-22M4 (S-54K).

Zobowiązania

Su-17 był okresem intensywnej aktywności między 1979 i 1989 , kiedy były one zaangażowane w Afganistanie w celu wsparcia 40 th  armii w operacjach przeciw partyzantom z mudżahedinów. Od 100 do 150 Su-17, Su-17M3 i Su-17M4 były używane przez cały konflikt, do których dołączył w 1985 roku jakiś Sukhoï Su-25 .

Zachowanie samolotu wydaje się być dobre, stwarzając niewiele problemów z obsługą i stosunkowo niewrażliwym na strzały z ziemi. Mimo to kilka z nich zostało zestrzelonych, ale wydaje się, że załogi doceniły jego wytrzymałość. Z drugiej strony wydaje się, że jego precyzja podczas ataków naziemnych była dość przeciętna. Podczas operacji otrzymali różne ulepszenia, takie jak czołgi pancerne i wyrzutniki wabików termicznych ASO-2B. Użyli też bomb termobarycznych .

Peru używało swoich samolotów podczas wojny Paquisha w 1981 roku i wojny w Cenepa w 1995 roku.

Eksportowane wersje poniosły pewne straty. Na przykład dwa libijskie Su-22 zostały zestrzelone przez US Navy Grumman F-14 Tomcats w incydencie nad Zatoką Sirte w dniu 19 sierpnia 1981 r .19 czerwca 2017 r, F / A-18E Super-Hornet Marynarki Wojennej USA zestrzelił Su-22 syryjskich sił powietrznych , rejestrując pierwsze zwycięstwo Stanów Zjednoczonych w walce powietrznej z maszyną załogową od 1999 roku. 14 sierpnia powstańcy zestrzelili syryjski Su-22. , 2019 nad prowincją Idlib .

Kraje użytkowników

Byli użytkownicy

Warianty

Zobacz też

Powiązany rozwój

Porównywalny samolot

Kolejność oznaczenia

Su-7 - Su-9 / Su-11 - Su-15 - Su-17 / Su-20 / Su-22 - Su-24 - Su-25 - Su-27 i pochodne

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Wojny libijskie, 1980-1989, część 2
  2. (w) Jeff Schogol, „  Navy F / A-18E Super Hornet zestrzeliwuje syryjskie odrzutowce, atakuje po tym sojuszników USA  ” na http://www.militarytimes.com ,18 czerwca 2017 r(dostęp 19 czerwca 2017 ) .
  3. "  świata Air Forces 2015  " , na Flightglobal.com ,4 grudnia 2014(dostęp 27 stycznia 2015 )
  4. Cooper, Tom. „Afrykańskie MiG-y - część 1” acig.info , 9 lutego 2008 r. Źródło: 18 listopada 2012 r.
  5. „  http://www.deagel.com/equipment/r2c0007raw.htm  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
  6. „  Sukhoi Su-17 (NATO: Fitter)  ” , w witrynie AviationsMilitaires.net ,17 września 2014(dostęp 4 lutego 2015 )
  7. „Syria”. Ejection-history.org.uk Źródło 18 listopada 2012.
  8. Control of the Air: The Enduring Requirement , Aus air power ( czytaj online [PDF] ).
  9. "  Su-22 strzela rakietami  ", The Avionist ,20 maja 2014( czytaj online ).
  10. "  Dwa wietnamskie Su-22 zderzają się w locie podczas ćwiczeń  " , na Defens'Aero ,20 maja 2014