Stanowisko archeologiczne La Boussière

Stanowisko archeologiczne Mediolanum
Oppidum de Mâlain
w La Boussière
Przykładowe zdjęcie artykułu Stanowisko archeologiczne La Boussière
Archeologiczne wykopaliska w miejscu o nazwie „La Boussières” w mieście z Mâlain, byłego miasta Mediolanie
Lokalizacja
Kraj  Imperium Rzymskie
Prowincja rzymska Górne Cesarstwo  : Galia Lyonnaise
Dolne Cesarstwo  : Pierwszy Lyonnaise
Region Bourgogne-Franche-Comté
Departament Złote Wybrzeże
Gmina Mâlain
Miejsce archeologiczne Oppidum
Ochrona Logo pomnika historycznego Zarejestrowany MH ( 1992 , strona Gallo-Roman)
Informacje kontaktowe 47 ° 19 ′ 36 ″ na północ, 4 ° 47 ′ 44 ″ na wschód
Wysokość 280 do 535  m
Powierzchnia 70  ha
Geolokalizacja na mapie: Cesarstwo Rzymskie
(Zobacz lokalizację na mapie: Cesarstwo Rzymskie) Mediolanum Mediolanum
Historia
Protohistoria Okres łotewski
antyk Okres galijsko-rzymski
Wysoki wiek średni Okres Merowingów
Internet
Oficjalna witryna turystyczna Côte-d'Or
Grupa Archeologiczna Mesmontois
Biblioteka Miejska Dijon - Archiwa
Źródła
.

Stanowisko archeologiczne La Boussière to kompleks protohistoryczny , ale przede wszystkim starożytny . Jego struktury znajdują się w miejscowości z „La Boussières” , małej wiosce znajduje się w mieście z Mâlain w dziale z Côte-d'Or w regionie z Bourgogne-Franche-Comté .

Lokalizacja

„La Boussières” miejsce znajduje się w pobliżu Ouche , z dopływem z Saône .

W szczególnym przypadku stanowiska "La Boussière" / Mediolanum de Mâlain , którego położenie styka się z płaskowyżem Langres , rzeźbą geograficzną należącą do regionu Auxois , obszaru o charakterze minerałów ilastych , jego starożytny toponim wydaje się stanowić konkretny przykład wyboru nazwy miasta związanej z jego kontekstem geologicznym.

Z drugiej strony, miasto Mediolanum de Mâlain, podobnie jak Châteaumeillant, wydaje się być powiązane z jego ramami hydrologicznymi. Podczas gdy starożytne miasto Châteaumeillant jest odsłonięte w centrum skalistej wychodni otoczonej przez dwie małe rzeki , Sinaise i „Goutte-Noire” , w pobliżu granicy podziału hydrograficznego między Cher i Indre , w miejscu Montmeslois, dla jego części, znajduje się w granicach zlewni między zlewni od Sekwany i że z Saône .

Toponimia

Dla lingwistów The toponym Mediolanum , rekurencyjny jest termin, który tradycyjnie odnosi się do elementów geograficznych „środkowej równinie” lub „środku zwykły” , a nawet, „zwykły” środkowego . Jednak niektórzy specjaliści, takie jak, filolog Georges Dottin ( 1863-1928 ), wykazała, że przyrostek od łacińskiego deklinacji „- LANUM ” w Mediolanie będzie ściśle związana z wyrazu Breton „LAN” , tłumacząc zasady „kościół” , „Sanctuary ”Czy nawet „ ziemia konsekrowana ” . Ogólnie rzecz biorąc, Mediolanum , słowo pochodzenia łacińskiego, pojawia się na wyraźnie określonym obszarze geograficznym. Chodzi o wszystkich celtyckich terytoriów (z wyjątkiem Iberia ) i Celtic Koinè (lub kultury), to znaczy obszar, który obejmuje Gaul Chevelue , Belgia , Armoryka , wyspa Bretanii. The Cisalpińskiej i Transalpine . Ponadto, dodanie terminu Mediolanum pewne kompleksy urbanistyczne Celtic, odpowiada okresie od końca okresu Hallstatt „D” / początek La Tene „A” ( V th  wieku  przed naszą erą. ) Aż do końca I st  wiek  pne. AD . Oprócz ściśle topograficznych ram , trzy inne czynniki wydają się determinować wybór nazwy niektórych protohistorycznych lub starożytnych miast pod toponimem Mediolanum  : są to konteksty geologiczne , pedologiczne i hydrograficzne . Dlatego wiele miast, których nazwa brzmi Mediolanum lub jest pochodną tego terminu, jest często opisywanych w basenach hydrograficznych Rodanu , Loary i Sekwany .

Dzięki mapie Peutinger można obecnie wyróżnić dużą ilość galijskiej oppidy, której nazwa nawiązuje do Mediolanum  : dotyczy to zwłaszcza takich miast jak Mediolanum Santonum (obecne Saintes ) należących do civitas des Santones , Mediolanum Aulercorum ( dla miasta Évreux ), Mediolanum Biturigum (obecny departament Châteaumeillant w Cher ) należący do terytorium Biturii Cubi lub Oppidum of Montmélian ( civitates of the Parisii ).

Nazwa Mediolanum może również być ściśle związana z obecnością protohistoric kompleksu z kultowego charakteru , którego ustanowienie poprzedza fundament miasta. Z tego punktu widzenia przyrostek „- lanum ” odnosi się do miejsca „polany” lub „świętego ogrodzenia” .

Historia

Oppidum

Pierwsze infrastruktury miasta, przed do podboju Galii , są przypisane do końca epoki żelaza  : w galijskiej miasta , w jego protohistoric formie , został założony około 100 do 70 BC. AD ). Miasto, uprzednio położony u zbiegu trzech terytoriów galijskich (który z Sequanes , że z eduowie i że z Lingons ), był w tym czasie, podczas La Tene „finałem” „D” , dołączony do civitates Spośród Lingons (po łacinie Lingones ), którego stolicą było Andemantunnum (obecne miasto Langres ).

Rzymskie miasto

Mediolanum zostało założone w 70 roku pne. AD Podczas I st i II -go  wieku naszej ery. AD miasto zajmuje ponad 200 hektarów i kwitnie handel. Znajduje się na tej samej wysokości co Dijon ( Divio ).

Większość z witryny monumentalnego ozdobą jest umieszczony na początku I st  wieku, po wojny galijskie . Miasto przeżywało wówczas znaczną okupację od początku okresu galijsko-rzymskiego . Starożytny kompleks miejski przedmiotem rozwoju miejskiego z II -go  wieku naszej ery. AD To jest następnie nazwany pod toponym w Mediolanie .

Cały teren Gallo-Roman został wpisany na listę zabytków we Francji od16 października 1992.

Pozostaje

Wykopaliska archeologiczne

W systematyczne badania w miejscu , débutées w 1960 roku (w1967), Uwidoczniły świątynię, w formie fanum , budynek religijnej poświęconej CELTO-rzymskich kultów z Mars „  Cicolluis  ” i Litavis , jak również krajowych infrastruktur mieszkaniowych w formie domus lub przebywania édiliaire lub do kosmków . Następnie do przeprowadzenia prac prowadzonych na głównej osi , która biegnie obok kościoła Montmesloise , innych profilaktycznych programów śledczych , przeprowadzonej w dniach od brzmiące metod , przez anteny poszukiwania dla innych, pozwoliło odsłonić i odkryć inne SO- zwane „publicznymi” obiektami monumentalnymi , takimi jak teatr , drugie fanum , a także zakład uzdrowiskowy .

Wreszcie, różnorodne badania terenowe, prowadzone pod kierownictwem „Grupy Archeologicznej z Montmeslois” , pozwoliły na uwolnienie wielu artefaktów, takich jak amfory , monety galijskie , a nawet przedmioty rękodzieła etruskiego . Te archeologiczne dowody wydają się potwierdzać starożytne miasto Montmesloise de Mediolanum , które jest ważnym obszarem handlowym.

Świątynia Marsa Cicolluis Litavis

Badania lotnicze miejsca, w którym znajduje się sanktuarium boga Marsa Cicolluisa oraz Litavis z jego protohistoryczną obudową kultową. Witryna ta przyniosła wiele obiektów: umywalki, kolumny, gzymsy, ołtarze, napisy. Fanum o rzucie czworokątnym duża sala z eksedrą,

Spa

Akwedukt i budynki przypominające kąpiele termalne znajdują się 750 metrów o zachodzie słońca od teatru.

Teatr

Teatr znajdujący się na prawym brzegu Douix został odkryty w 1976 roku.

Siedliska

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Innymi słowy: czas, w którym terytorium celtyckie zna swoje apogeum.
  2. Struktury, które tworzą to miejsce, wywodzą się z kultu o charakterze religijnym lub wojowniczym.
  3. Mediolanum Montmesloise dokładnie znajduje się 7 kilometrów w linii prostej od starożytnego miasta Andemantunnum / Langres .
  4. To sanktuarium zostało zidentyfikowane jako poświęcone bogu Marsowi „  Cicolluis  ” i bogini Litavis dzięki fragmentom epigraficznych inskrypcji o charakterze wotywnym i znalezione, dla niektórych w pobliżu galijsko-rzymskiej świątyni, dla innych wewnątrz celli budynku sakralnego.
  5. Monety, które ujrzały światło dzienne, zwłaszcza znalezione w sercu fanum związanego z kultami Marsa-Cicolluisa i Litavisa, okazały się być w istocie plotkami powiedziane „dla wielkiej głowy”

Bibliografia

  1. "  Gallo-Roman aglomeracja Mediolanum  " , zawiadomienie n o  PA00112785, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  2. Olmer i Laubenheimer 1998 , s.  159.
  3. „  Stanowisko archeologiczne w Mediolanum  ” , na oficjalnej stronie internetowej poświęconej turystyce na Wybrzeżu Kości ,2016(dostęp 9 listopada 2016 ) .
  4. „  Prezentacja Mediolanum  ” w Le GAM (Archaeological Group of Mesmontois) ,2016(dostęp 9 listopada 2016 )
  5. „  MALAIN (MEDIOLANUM): TEN YEARS OF EXCAVATIONS  ” [PDF] , on Dijon Municipal Library - Archives (dostęp 9 listopada 2016 )
  6. Louis Roussel i Jacky Bénard ( red. ), „Mâlain - Mediolanum  ” , w: Louis Roussel, Jacky Bénard (kierunek pracy) i in., The ancient aglomerations of Côte-d'Or , vol.  522, Besançon, University Press of Franche-Comté,1994, 303  str. ( czytaj online ) , s.  63-90.
  7. Louis Roussel , „  Fouilles de Mâlain - Mediolanum (Côte-d'Or)  ”, Gallia , wydania CNRS , tom.  tom 37, n o  broszury 11979, s.  201-228 ( DOI  10.3406 / galia.1979.1600 , czytaj online , dostęp 9 listopada 2016 ).
  8. Michel Roblin , „  Historia osadnictwa i siedlisk we Francji w czasach starożytnych.  », Praktyczna Wyższa Szkoła Studiów , t.  4 p sekcji Sciences historyczne i philology., N O  Yearbook 1975-1976 ,1976, s.  417-418 ( czyt. Online , przeglądano 8 listopada 2016 r. ).
  9. Elisabeth Pailard-Frutieaux , „ Zaginiona wioska Montmélian na granicy Parisis i Senlisis w gminach Saint-Witz (Val-d'Oise) i Mortefontaine (Oise): od celtyckiego Mediolanu do zamków i kościołów Montmélian . » , W Elisabeth Pailard-Frutieaux i in., Revue archeologique de Picardie: Homage to Marc Durand. , vol.  dodatkowa opłata,2009( DOI  10.3406 / pica.2009.3380 , czytaj online ) , s.  57.
  10. Roussel 1979 , s.  216.
  11. Roussel 1979 , s.  217.
  12. Roussel i Bénard 1994 , str.  77.
  13. Elka Pencova i Patrick Lévèque ( red. ), „Religijne inskrypcje miast Sekwany” , w: Elka Pencova, Patrick Lévèque (dyrektor książki) i in., Dialogues d'histoire ancien : 1994, tom 20 , lot.  20, Besançon, University Press of Franche-Comté,1994, 446  s. ( czytaj online ) , s.  165.
  14. Kruta 2000 , s.  708.
  15. ROUSSEL (Louis) Wykopaliska Mâlain - Mediolanum (Côte-d'Or). W: Gallia, (1979), t. 37, fasc. 1, 1979. s. 201-228.
  16. Roussel 1979 , s.  201.
  17. Roussel 1979 , s.  209.
  18. Katherine Gruel i Anne Geiser , „2. Definiowanie serii typologicznych i analitycznych: czy to możliwe? : 2.1. Les gossip with the big head ” , w: Gruel Katherine, Geiser Anne i in., Les gaulois gossip: typology, distribution, chronology , vol.  tom 52, editions du CNRS , pot.  "  Gallia  ",1995( DOI  10.3406 / galia.1995.3116 , czytaj online ) , str.  15.
  19. Brigitte Fischer i Katherine Gruel ( red. ), „  3.1. Plotka Alésii.  », Gallia , t.  tom 52, n o  1,1995, s.  38 ( DOI  10.3406 / galia.1995.3120 , czytaj online , dostęp 10 listopada 2016 ).
  20. Archéologia , nr 482 z listopada 2010 r. S.40.

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne