Saint-Épain | |||||
Ratusz. | |||||
![]() Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Centrum Doliny Loary | ||||
dział | Indre-et-Loire | ||||
Dzielnica | Chinon | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Touraine Val de Vienne | ||||
Mandat burmistrza |
Florencja Boullier 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 37800 | ||||
Wspólny kod | 37216 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Saint-Epinois | ||||
Ludność miejska |
1577 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 25 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 47 ° 08 ′ 46 ″ północ, 0 ° 32 ′ 16 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 47 m Max. 122 m² |
||||
Obszar | 62,65 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Wycieczki (gmina koronna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Sainte-Maure-de-Touraine | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Centre-Val de Loire
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | saint-epain.fr | ||||
Saint-Épain jest, z 6,265 ha, największa gmina w kantonie Sainte-Maure, aw obszarze, szósty w dziale z Indre-et-Loire w tym regionie Centre-Val de Loire .
Położona 35 kilometrów na południe od Tours i 27 kilometrów na wschód od Chinon , podprefektury, od której zależy, obejmuje cały zachód płaskowyżu Sainte-Maure; graniczy z następującymi gminami:
Płaskowyż jest w dużej mierze pokryty senońską gliną krzemienną lub schodami Turenii. Północ od finażu często pokryta jest fornirowanymi mułami. W wielu miejscach erozja ujawniła żółty wapień górnego turonu , skałę odpowiednią do rozwoju siedlisk troglodytów i wydobycia.
Chociaż leży na płaskowyżu Sainte-Maure, miasto Saint-Épain jest jednak ilustrowane stosunkowo niezbadaną topografią, kilkoma dolinami wcinającymi się dość szeroko na jego terytorium, które kończy się na wysokości 122 metrów, w miejscu zwanym La Poste, w pobliżu Sainte-Catherine -de-Fierbois. Manse de Sainte-Maure, dopływ Vienne z licznymi odgałęzieniami, kąpie terytorium gminy; otrzymuje ze wschodu na zachód Manse de Souvres, który stanowi granicę między Saint-Épain a stolicą kantonu, następnie strumień La Milletière i, na poziomie wsi, strumień Montgoger, sam bardzo rozgałęziony w górę rzeki. Wreszcie potok Puchenin tworzy granicę z Sainte-Catherine.
Na początku ubiegłego wieku te liczne strumienie nadal zasilały dużą liczbę młynów: Moulin-Neuf dla Manse de Sainte-Maure, Moulin de la Chaise, ten z Courtineau dla Manse de Souvres, te z Sabloné i Staw dla strumienia Montgoger. Między innymi umywalnie w dolinie Courtineau są przyjemnym odzwierciedleniem dawnej przeszłości kraju.
Dwa tereny podmokłe zostały wymienione w mieście przez departamentalny kierunek terytoriów (DDT) i radę departamentu Indre-et-Loire : „Dolina Manse od Sainte-Maure-de-Touraine do Saint-Epain” i „The dolina Courtineau”.
W panoramie nie brakuje pewnego majestatu, zwisając z malowniczej, której najprzyjemniejszą ilustracją jest dolina Courtineau. Wapienne zbocza prezentują urokliwe wychodnie, stanowiąc jednocześnie ciekawe stanowiska botaniczne: występuje tam kilka gatunków storczyków, pochylony silenus i ożanka górska. Na początku ubiegłego wieku botanik Ernest-Henri Tourlet dokonał kilku obserwacji na północnym wschodzie miasta. W Cave-Gouttière zamieszkują skorupiaki, podkowiec i skorek.
Zalesiona powierzchnia gminy nie przekracza 14%, co pozostaje dość niską w porównaniu z sąsiednimi gminami. Większość obszarów leśnych odpowiada granicom dawnego finage, osiom dolin, które graniczą z obrzeżami, ale przede wszystkim północnym częściom lasów La Feuillouse i Boizé oraz lasowi narodowemu Montgoger.
Środki transportuWioska Saint-Épain położona jest w miejscu starego brodu umożliwiającego przeprawę przez Manse, na drodze z Tours do Chinon: od samego początku stanowi więc miejsce przejazdu i wymiany. Oprócz drogi do Chinon wieś pozostawała następnie z dala od głównych szlaków komunikacyjnych. Autobusy sieci Touraine Fil Vert obsługują miasto, znajdujące się na linii H2. Dość w dużej mierze oszczędzona przez utworzenie linii kolejowej Tours - Poitiers, autostrada A10 , która przecina ją na jej obrzeżach jest niestety przez dolinę Courtineau, a przyszła oś LGV, Saint-Épain pozostaje pod wieloma względami jedną z najpiękniejszych kwietniki w tym „ogrodzie Francji”, jakim jest nadal Turaine. Patent listów od króla Karola VII z Francji datowany18 stycznia 1437, na mocy której kanonicy Saint-Martin są upoważnieni do odbudowy fortyfikacji, czy nie określają go w rzeczywistości jako „jednego z najpiękniejszych miasteczek wiejskich i najbardziej handlowego w kraju Turenii, dobrze zaludnionego i wyposażonego w piękne budynki" ?
Główną osią jest Grand Rue. Niedawna rozbudowa Placu Ratuszowego wraz z zainaugurowaną w 1991 r. drogą miejską łagodzi nieco strukturę odziedziczoną po wsi - ulicy. Osiedla HLM powstały w Fontaines i Noyer-Vert.
Od początku lat 80. Saint-Épain powróciło do miarowego i kontrolowanego wzrostu liczby ludności, co odzwierciedla przestrzennie rozwój podmiejskiej zabudowy wzdłuż drogi Villeperdue (departament 21) oraz w kierunku Noyant-de-Touraine.
Saint-Épain jest więc dużą wioską skupiającą wszystkie sklepy i usługi codziennego życia, piekarnię, sklep spożywczy, sklep mięsny, sklep tytoniowy. Istnieje również kancelaria notarialna, gabinet lekarski i apteka. Jeśli mleczarnia została zamknięta w latach 70. , urok miasta, nowa atrakcja dla wsi oszczędziły Saint-Épain ruchów dewitalizacji, które często są ofiarami biegunów wiejskich w południowej Touraine, a przede wszystkim Sainte-Maure-de-Touraine . Życie stowarzyszeniowe i kulturalne jest tam dynamiczne. Usługi publiczne są reprezentowane przez szkołę publiczną Raymond-Queneau, bibliotekę miejską i pocztę, której godziny otwarcia zostały skrócone od 2005 roku . Szkoła Jeanne-d'Arc reprezentuje tam prywatną edukację, która jest stosunkowo słabo rozwinięta w okolicznych gminach. Ratusz przeszedł generalny remont, zakończony we wrześniu 2006 roku .
Saint-Épain jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Wycieczki , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 162 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (81,8% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tym z 1990 r. (82,5%) . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (62,7%), lasy (16,2%), łąki (12,8%), niejednorodne użytki rolne (5,5%), tereny zurbanizowane (1,5%), uprawy trwałe (0,8%), strefy przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
St. Epain został nazwany VIII th century Brigogalus . Ta nazwa Celtic korzeni i pochodzenia galijskiego, pochodzących z Briga „ twierdzy ”, „ wysokość ”, „ warowny zamek ”, a od Ialo, tego samego pochodzenia, co oznacza „ miejsce ”, „ rozliczenia ”, „ pole ” oznacza " miejsce ufortyfikowany ”. Imię to po raz pierwszy pojawia się w dyplomie Karola Wielkiego z 774 roku . Co do pierwszego kościoła pod wezwaniem św Epain, syn św Moor, przebudowanej i ochrzczony około 390 , to pojawia się w Karcie 857 . Dziś nic z tego nie zostało. To z XI th wieku miasto miało nazwę świętego męczennika Epain: jest on wymieniany jako Sanctus Spanus w 1022 , a następnie w 1090 i 1256 roku ; pod tym Saint-Espain w 1280 roku w karcie Saint-Martin; de Saint-Espaing i Expaing w kartularzu arcybiskupstwa Tours w 1334 roku .
Istnienie licznych jaskiń troglodytów świadczy o starożytnej obecności człowieka na obrzeżach obecnej gminy Saint-Épain. Odkrycie krzemienia Chelleen, Acheuléen i Mousterian na prawym brzegu Manse, głównie w La Loutière, potwierdza to z dolnego paleolitu. Dobrym przykładem jest „piwnica Fourte”, w pobliżu gospodarstwa Morinière, schronienie składające się z kilku pomieszczeń połączonych ze sobą korytarzami. Prace prowadzone przez M. Huberta sięgają nawet pierwszych polan z okresu neolitu. Mieszkania jaskiniowe, z których część była zagospodarowana i zamieszkana do początku lat 60. , nadal czasami stanowią urocze drugie domy. Wioska rozwinęła się w miejscu brodu, gdzie gallo-rzymska droga z Tours-Poitiers przecinała Manse w miejscu zwanym „la Boue”, będącym wspomnieniem tego błotnistego przejścia w najniższym punkcie doliny.
Znaczenie umocnień, etymologia Brigogalus atest utajonych konfliktów na całym średniowieczu , konflikty karmione przez pretensji panów Sainte-Maure, aby rządzić terytorium kasztelanii i Provost w IX th century , umieszczone pod ochroną zamek Chinon, a więc króla. Hugues II de Sainte-Maure ( 15 ), około 1150 roku , chciał zbierać cięcia na mieszkańców i zmuszać ich do wykonywania prac domowych. Podczas XII th i XIII th stulecia kanonów Saint-Épain miał zatem bronić swoich praw. Użyli metody zatwierdzonej przez Kościół, zaprzestając sprawowania służby Bożej, kładąc Chrystusa i relikwie na ziemi oraz zbierając ciernie u drzwi kościoła. Każdego dnia księża ogłaszali wyroki ekskomuniki na pana Sainte-Maure, który, nie zdając się na początku się tym zająć, ostatecznie się poddał. W 1155 idąc do kolegiaty w towarzystwie Boucharda de l'Île uznał, że nie ma prawa narzucać się mieszkańcom Saint-Épain i stanął boso przed grobem Saint-Martin, na oczach tłumu świadków.
Ambicje jego następców została jednak ugaszony, a XIII th century , Josbert Sainte-Maure najechał parafię i zajęli miasto; ostatecznie zrezygnował ze swoich roszczeń i opuścił Saint-Épain w 1224 roku , za kontrybucję w wysokości 3000 sous i dziesięciu livres tournois. Konflikty ustały po tej dacie. Przełożony kanoników został Lordem Saint-Épain. Lordowie Sainte-Maure posiadał panowanie Montgauger i zamek znajdujący się dwa kilometry na północny wschód od miasta: w rzeczywistości, jego pierwszy znany władca był Philip Montgoger że pośród XII th wieku , odbywa swoją ziemię przez małżeństwo w domu Sainte-Maure (jego córka wyszła za mąż za Huguesa II de Sainte-Maure), który zachował ją do 1496 roku .
Ratusz Saint-ÉpaininJak zauważa Jacques-Xavier Carré de Busserolle , ratusz Saint-Épain utworzył ognistego sierżanta, który podlegał rektorowi. Piastujący ten urząd mieszkał w obecnym „Montaumer”, korupcji „Mont-au-maire”. Po długo posiadał ratusz, kanonicy, rektorzy sprzedał go na początku XV -go wieku ; burmistrz Jean Mairel poinformował ok. 1470 r. w oświadczeniu o prawach i przywilejach związanych z jego tytułem, czyniąc każdego mieszkańca darczyńcą. Mieszkańcy Galissons mieli szczególne i dodatkowe obowiązki.
Historia Saint-Épain pod Ancien Régime jest w dużej mierze zdominowana przez domenę Montgoger (patrz poniżej), byłego châtellenie, który stał się markizem w 1623 r., a następnie księstwem-parostwem w 1762 r. pod nazwą Praslin: jego właściciel , hrabia Choiseul - Chevigny , stał się przez fakt hrabią Choiseul-Praslin . Posiadłość Montgogerów stała się później markizem, a César de Choiseul uzyskał przeniesienie tego tytułu na ziemię Vaux .
Saint-Épain pod rewolucjąW przededniu Rewolucji nazwa pojawia się w swojej ostatecznej formie, Saint-Épain. Ten zależny od króla Francji proboszcz, który stał się powszechny w 1790 r., nosił herb „lazurowy, na zwieńczonej krenelażem bramie miasta, ze srebra, otoczony dwiema wieżami tego samego”.
1 st sierpień3 października 1791 majątek proboszcza i byłego zwierzchnictwa Saint-Épain sprzedano w kraju za 30 600 funtów.
W 1790 - 1794 , Saint-Épain załączone miasto z Montgauger , które od 1790 roku utraciła przywileje feudalne jako księstwa. Jego zamek został rozebrany.
Nazywa św Espain do XVIII th century , w „ s ” zniknie po rewolucji.
Letarg St. Epain XIX th i XX th stuleciaKilka istotnych wydarzeń w historii miasta po rewolucji francuskiej . Plan katastralny, sporządzony przez Pallu, został ukończony w dniu22 grudnia 1827 r.. Saint-Épain następnie doświadczyło łagodnego letargu i powolnego spadku demograficznego. Tak więc w połowie XIX th wieku jego populacja była zasadniczo taka sama jak w Sainte-Maure-de-Touraine, stolicy kantonu i stąd te dwie społeczności stale rosła aż do początku 1980 roku .
Trzy wojny nie miały takiego samego wpływu. W 1871 r . Prusacy, po zdezorganizowaniu walecznych wojsk znad Loary, przybyli do Saint-Épain: świadczą o tym trzy graffiti wyryte na kamieniach młyna w Rougemont niedaleko Sabloné. Są to trzy imiona żołnierzy zapisane gotyckimi literami.
Great War wykrwawił wioskę jak innych miast we Francji. Trzeźwy pomnik oddaje im hołd na cmentarzu.
Podczas okupacji Saint-Épain było bardzo blisko linii demarkacyjnej ; niektórzy z jego mieszkańców brali udział w sieciach oporu zorganizowanych w Sainte-Maure.
Ze względu na swoją geografię i historię, nawet jeśli winnice zajmują tam niemal anegdotyczne miejsce, Saint-Épain niewątpliwie należy do Chinonais. W ramach Ancien Regime miasto zostało wybrane przez Chinona, dekanatu Sainte-Maure i archidiakona spoza Wiednia; w 1793 został przyłączony do okręgu Chinon, aw 1800 do jego okręgu. Wreszcie ustanowienie „krajów” na mocy prawa Pasqua z 1995 roku potwierdziło zakotwiczenie Saint-Épain w południowo-zachodniej Turenii.
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1792 | Pierre Durand | |||
1801 | 1805 | Kandyd Dreux | ||
1805 | 1807 | Jean Granger-Mourruau | ||
1807 | 1812 | Pan Colas | ||
1812 | 1819 | Pierre Granger | ||
1819 | 1834 | Kandyd Dreux | ||
1834 | 1843 | Pan Granger | ||
1843 | 1846 | Pan Maurice | ||
1846 | 1846 | Louis Granger-Souty | ||
1846 | 1852 | Pierre Granger-Mourruau | ||
1848 | 1900 | Antoine Gouron-Pinard | ||
1900 | 1921 | Martial de la Villarmois | ||
1921 | 1922 | Alphonse de Breon | ||
1922 | 1925 | Louis Chevallier | ||
1925 | 1959 | Ludwik Perrotin | ||
1959 | 1983 | Pierre Michaud | Notariusz | |
1983 | 1989 | Biuro André | Właściciel rolnik | |
1989 | 1997 | Paweł Savatier | ||
1997 | 2009 | Filip Barillet | ||
2009 | maj 2020 | Serge Lecomte | SE | Emerytura |
maj 2020 | W trakcie | Florencja Boullier | płyta DVD | Administrator |
Mieszkańcy miasta są powołani do Épinois Świętego i św Épinoises , ale warunki Épinaciens i Épinaciennes, chociaż nie jest aktualnie używany, mimo wszystko prawidłowe.
Jeśli wieś obejmuje dużą część ludności miejskiej, zdecydowana wsi jest bogata w miejscach, osad i wsi, z których niektóre, takie Savonneau są znane od XI -tego wieku , byłego lenna w baronii Sainte-Maure i Bouchard wyspie . Jak można było wcześniej dostrzec, rama rozwinęła się wzdłuż dróg i rzek, przy młynach.
Obserwuje się, czytając poniższą tabelę, jak St. Epain była dość niska, ale stały spadek demograficzny z przełomu XIX th wieku do początków 1990 roku . Bliskość Tours, do której można dojechać autostradą A10 i regionalnym pociągiem ekspresowym, wzmacnia dziś jej atrakcyjność do tego stopnia, że w ostatnich latach populacja gminy ponownie wzrosła, nie osiągając nadmiernego tempa wzrostu.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 1577 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,32% w porównaniu do 2013 r. ( Indre-et-Loire : + 1,25%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2037 | 1909 | 1884 | 1986 | 2 128 | 2011 | 2044 | 1986 | 2010 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2001 | 1 980 | 1 962 | 1964 | 2020 | 1 966 | 1953 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1890 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1856 | 1884 | 1853 | 1,753 | 1700 | 1700 | 1,689 | 1,683 | 1,685 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1670 | 1525 | 1338 | 1409 | 1335 | 1418 | 1515 | 1548 | 1557 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1577 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Saint-Epain znajduje się w Académie d'Orléans-Tours (strefa B) oraz w dzielnicy Chinon.
Szkoła podstawowa wita uczniów gminy.
Zboża zajmują ponad dwie trzecie gruntów ornych, przy czym ostatnia jedna trzecia jest przeznaczona głównie pod uprawy pastewne i użytki zielone. Rynki trufli, które kwitły przed wojną 1914, stały się rzadkie. Winnice cofnęły się do tego stopnia, że stały się anegdotą. Jeśli chodzi o hodowlę, to nie można jej oddzielić od produkcji sera Sainte-Maure, zwłaszcza że indyki z Saint-Épain, słynne na początku wieku, praktycznie zniknęły.
Z prawie dziesięcioma wiejskimi domkami i pokojami gościnnymi, miasto Saint-Épain opiera się na turystyce wiejskiej i rodzinnej, spokojnej i wyrafinowanej, w sercu kraju dobrego życia. Zielone doliny oferują wiele miejsc do spacerów, zwłaszcza że miasto posiada ważną sieć ścieżek lokalnych i wiejskich.
Saint-Épain, poprzez swoją wioskę, jej osady, zabytki i młyny, cieszy się dziedzictwem architektonicznym, które jest zarówno bogate, jak i różnorodne, głównie oparte na tufie i łupku, typowym dla Turenii.
Umocnienia sięga XIII th century został zniszczony w końcu XIV th wieku i odbudowany po 1437 roku . Wszystko to pozostaje fortyfikacji niż widzialne cylindrycznej wieży na talerzu, broniąc zachodniej bramie, która otwiera się na korytarzu hotelu w Provost, pochodzący tymczasem XV th wieku.
W parku pozostanie stajni XVII th century i powszechne w XIX th century, przekształcony pokojach.
![]() |
Ramiona Saint-Épain są ozdobione w następujący sposób: Lazur na krenelażowej bramie miasta i zjeżdżalnia Argent, otoczona dwiema wieżami tego samego, całkowicie murowanego Sable .
|
---|