Saint-Méen-le-Grand

Trzech żołnierzy z Saint-Méen-le-Grand zginęło podczas wojny indochińskiej  : Yves Le Gras, Claude Riou i jego brat Roger Riou.

Heraldyka

	Herb	Regały z trzema tarczami Argent, każdy z trzema gronostajowymi cętkami Sable.
	Detale	Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Ratusz został zbudowany w 1933 roku (układanie kamienia w pierwszymsierpień 1930 19). Nie zostanie zainaugurowany, dopóki15 lipca 1934 r(w tym samym czasie co przyległy Urząd Pocztowy i Sąd Pokoju). Ten ratusz z wieżą, inspirowany ratuszami Gouda (Holandia) i Vichy, oferuje zadziwiającą architekturę (nocne iluminacje). Wewnątrz ratusza wygrawerowana tablica przypomina dzieciństwo bretońskiego barda Théodore'a Botrela (1865-1925) mieszkającego w Saint-Méen in Parson ze swoją babcią Fanchon.

Od 1945 r. na czele miasta sprawowało siedmiu burmistrzów:

Edukacja

• Przedszkole publiczne: 1
• Przedszkole prywatne: 1
• Publiczna szkoła podstawowa: 1
• Prywatna szkoła podstawowa: 1 (szkoła św. Józefa)
• Uczelnia publiczna: 1 (szkoła Camille-Guerin)
• Prywatna uczelnia: 1 (szkoła Notre-Dame)
• Prywatna szkoła hotelowa: 1
• Wiejski Dom Rodzinny: 1

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 4622 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,78% w porównaniu do 2013 r. ( Ille-et-Vilaine  : + 4,83%  , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Gospodarka

Od 2017 roku miasto jest oznaczone jako scena Village .

• Hotel: 1 /
• Supermarkety ogólne (supermarkety): 3 /
• Dystrybucja specjalistyczna (meble, majsterkowanie, ogrodnictwo...): 6 /
• Dyskonty duże i średnie: 1/
• Spożywcze, sklepy spożywcze: 1/
• Rzeźnicy, delikatesy, firmy cateringowe: 2 /
• Sprzedawcy ryb: 2 (supermarkety) /
• Piekarnie, cukiernie: 5 /
• Artykuły prasowe, szkolne i biurowe: 2 /
• Moda, odzież, buty: 4 /
• Banki, ubezpieczenia: 10/
• Batony, tytoń: 14/
• Restauracje: 10 /
• Fryzjerstwo, higiena, estetyka: 9/
• Sprzęt komputerowy (sprzedaż, konserwacja): 1/
• Szkoła jazdy: 3 /
• Zastawa stołowa, upominki: 2 /
• Biżuteria, zegarki: 1/
• Samochód (sprzedaż, serwis): 6/
• Motocykle, rowery, maszyny ogrodowe (sprzedaż, konserwacja): 2/
• Paliwa: 2 (supermarkety) /
• Wina i alkohole: 1/
• Apteka, optyka: 3/
• Medycyna miejska, położne, ratownik medyczny, weterynarz: 8 /
• Foto, wideo (sprzedaż sprzętu, wywoływanie zdjęć): 1/
• RTV, AGD: 2/
• Naprawa obuwia, pralnia, rymarstwo: 3 /
• Kwiaty, szkółkarzy: 3 /
• Nieruchomości, architektura, prace tymczasowe: 4/
• Zakłady pogrzebowe: 2 /
• Sprzęt wędkarski: 1 /
• basen: 1

Sobotni poranny targ przed placem ratuszowym

Piwnica

Basen Armorykański ma zróżnicowane podłoże, aw Saint-Méen występuje w szczególności gnejs na północy i łupki gliniaste gdzie indziej.

Rolnictwo

W przeszłości rolnictwo opierało się głównie na uprawie pszenicy, jabłoni oraz roślin pastewnych dla krów mlecznych i hodowli trzody chlewnej.

Powstała bardzo ważna spółdzielnia mleczarska zajmująca się przetwórstwem mleka. Narodził się dzięki uporowi senatora Marcela Dauneya. COLIV (Coopérative Laitière d'Ille-et-Vilaine) znajduje się w Lande Fauvel, na obrzeżach miasta, w strefie przemysłowej. COLIV otrzymał w 1983 roku medal na generalnym konkursie w Paryżu. Zgrupowana od tego czasu z Entremont Alliance , fabryka zostanie zamknięta za kilka miesięcy, nie z powodów finansowych, ponieważ fabryka była bardzo rentowna, ale przez grupę, która przechodzi wiele restrukturyzacji i która jest teraz sprzymierzona z UNICOPA .

Osobowości związane z gminą

• W mieście narodzili się świetni rowerzyści:
  • Louis Bobet aka Louison Bobet , rowerzysta urodzony w dniu12 marca 1925. Muzeum Louison-Bobet, znajdujące się przy rue de Gaël, śledzi karierę mistrza kolarstwa, Louisona Bobeta, pochodzącego z tego kraju. Wystawione są tam różne przedmioty z epoki: książki, świadectwa, modele, filmy, zdjęcia, czasopisma, medale, koszulki, proporczyki, szaliki, rowery… Louison Bobet jest pochowany w Saint-Méen;
  • Jean Bobet , jego młodszy brat;
  • Francis Pipelin
  • Frédéric Guesdon , rowerzysta urodzony dnia14 października 1971. Zwycięzca Paris-Roubaix i Paris-Tours
• Léonce Roumain de La Rallaye (1752-1827), hagiograf. Urodzony w Saint-Méen le Grand De La Rallaye poprowadził zbrojną ekspedycję, aby zapobiec plądrowaniu Château de Comper. Był burmistrzem St Méen w 1793 i sprzeciwiał się Chouannerie przez całą Rewolucję. Nieznane bibliografom; napisał bardzo rzadkie Żywoty świętych Bretanii, według legend i innych starożytnych dokumentów, opublikowane w Rennes w 1861 przez Hauvespre;
• Bretoński kompozytor Théodore Botrel (1865-1925) mieszkał w Saint-Méen in Parson ze swoją babcią Fanchon;
• Generał Pierre André Grobon , Baron Cesarstwa, urodzony w Saint-Méen on6 stycznia 1767, zmarł w Sables-d'Olonne dnia5 czerwca 1815 rnastępujące rany otrzymane podczas bitwy pod Saint-Gilles-sur-Vie the3 czerwca poprzedni, podczas powstania Wandei z 1815 roku.

Miejsca i zabytki

• Opactwo św meen  : Abbey sklasyfikowany zabytek (freski z XIV th  century przedstawiających życie św meen i prowadzić do nieba), wycieczkę z przewodnikiem na zamówienie. Opactwo Saint-Méen, w dawnym biskupstwie Saint-Malo, jest najstarszym opactwem w departamencie.
  • Abbey Church of Saint-Méen ( XI th  wiek): naznaczone historią i odbudowy, Saint-Méen opactwa jest dalekie od ujawniło wszystkie jego tajemnice. Przechowywane są tam relikwie mnicha założyciela Saint Méen . Kościół zawiera również fragmenty witraży są jednymi z najstarszych w Wielkiej Brytanii, XIII th i XIV th  century. Kilka lat renowacji niedawno pomógł Odkryć skarby, jak piękny ściany pochodzącym z XI -tego  wieku i zapomnianej kaplicy (The XII th  century): St. Vincent Chapel. Wpisany jako zabytek historyczny, kościół opactwa Saint-Méen jest przez wielu uważany za jeden z najpiękniejszych kościołów w regionie.

Fundamenty data kościół plecami do odbudowy klasztoru Saint-Méen, między 1024 i 1028 . Do nawy wybudowano w XII th  century, dwie kaplice widząc ich obecnej formie, jako nawy głównej, na początku XIV -tego  wieku. Tylko wieża i kaplica św. Wincentego zachowały zatem dziś ślady czystego romańskiego, a reszta kościoła opackiego miesza absolutnie wszystkie style. Ostatnie i najważniejsze zmiany zostały dokonane w XIX th  wieku. Po zawaleniu się starożytnej nawy kościoła (dawniej rozbudowującej budynek) lazaryści podjęli się odwrócenia orientacji miejsca. Jak nakazuje tradycja, oś kościoła była wcześniej zorientowana na wschód. Dziś jest na zachód. Chór dawnych zakonników stał się obecną nawą, a nowy znajdował się pod wieżą. Wreszcie ganek wejściowy został przesunięty poprzez przebicie łóżka.

• Opactwo Saint-Méen.

• Grób św . Méena .

• Kaplica Saint Vincent opactwo Saint-Méen ( XII th  century)
• Kaplica w Saint-Méen Saint-Méen-le-Grand ( XX th  wieku)
• Krzyż z opactwa Saint-Méen-le-Grand ( XIV th  century)
• Fontanna Saint-Méen
• Muzeum Louison-Bobet
• Ratusz Saint-Méen-le-Grand
• Dom Macierzysty Sióstr Zgromadzenia Niepokalanego Poczęcia w Saint-Méen

Bliźniacze

Saint-Méen-le-Grand jest miastem partnerskim:

• Haltwhistle ( Anglia )
• Valentano ( Włochy )

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
5. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
6. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. INSEE: ewolucja i struktura populacji obszaru miejskiego Saint-Méen-le-Grand.
2. Scot du Pays de Brocéliande, Projekt Planowania i Zrównoważonego Rozwoju, 2010, s.  33 Zobacz pdf
3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 17 lipca 2021 )
4. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 17 lipca 2021 )
5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 17 lipca 2021 )
6. Słowniczek - Opady , Météo-France
7. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
8. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) – Bretania  ” , na stronie www.chambres-agriculture-bretagne.fr ,2019(dostęp 17 lipca 2021 )
9. „  Station Météo-France Caulnes-Edf - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 17 lipca 2021 )
10. „  Ortodromia między Saint-Méen-le-Grand a Caulnes  ” , fr.distance.to (dostęp 17 lipca 2021 r . ) .
11. „  Stacja Météo-France Caulnes-Edf – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 17 lipca 2021 r . ) .
12. „  Wielki krąg między Saint-Meen-le-Grand i Saint-Jacques-de-la- Lande  ” na fr.distance.to (dostęp 17 lipca 2021 r . ) .
13. "  Stacja meteorologiczna Rennes-Saint-Jacques - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 17.07.2021 )
14. "  Stacja meteorologiczna Rennes-Saint-Jacques - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 17.07.2021 )
15. "  Stacja meteorologiczna Rennes-Saint-Jacques - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (konsultowane 17.07.2021 )
16. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
17. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
18. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
19. „  Jednostka miejska 2020 Saint-Méen-le-Grand  ” , na https://www.insee.fr/ (konsultacja 27 marca 2021 ) .
20. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
21. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
22. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
23. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
24. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 3 maja 2021 r. )
25. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 3 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
26. Louis Dubreuil, „Festiwale rewolucyjne w Ille-et-Vilaine”, w Annales de Bretagne , tom 21, tom 4, 1905, s.  398-399 .
27. Dubreuil, Fêtes , s.  401 .
28. Dubreuil, Fêtes , s.  405 .
29. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin , „  Notice communale: Saint-Méen-le-Grand  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (konsultacja 3 grudnia 2012 r . ) .
30. A. Rebière , Notrs on Vachot General François Vachot , „Biuletyn Towarzystwa Sztuki, Nauki i Sztuki Correze”, 1899, dostępny https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k453869s/ f68.image .r = Ch% C3% A2teaubourg
31. Memorialgenweb.org - Saint-Méen-le-Grand: pomnik wojenny
32. Louis Ruelleux, urodzony w 1892 r. w Saint-Méen (Ille-et-Vilaine)
33. Anna Lessard, „  14-18. 51 Bretonów zastrzelonych i nadal nie ma rehabilitacji  ” , w Le Telegramme ,15 listopada 2014(dostęp 14 sierpnia 2020 r . ) .
34. Yves Le Gras, zmarł dnia17 lipca 1949w Chung Ban ( Tonkin , prowincja Bac Ninh )
35. Claude Riou, zmarł dnia19 października 1952w Ha Dong ( Tonkin )
36. Roger Riou, zmarł dnia13 października 1949w Nam Dinh ( Wietnam )
37. Lista burmistrzów Saint-Méen-le-Grand , na stmeen.fr
38. „Katalog wybranych urzędników 2014 z Ille-et-Vilaine”, Dimanche Ouest-France , 20 kwietnia 2014
39. Organizacja spisu na insee.fr .
40. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
41. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
42. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
43. źródło?
44. Trójstronna współpraca bliźniacza

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Gminy Ille-et-Vilaine

Bibliografia

• Jean-Christophe świeciło, Populacja wędrowny w połowie XVII -go  wieku Saint-Méen pielgrzymów , Annals of Britain , n o  93, 3, s.  257–279 .
• Martine Collet, Ekonomiczne i społeczne studium kantonów Saint-Méen-le-Grand i Hédé w 1921 i 1935 na podstawie deklaracji dziedziczenia , Rennes, 1990, s. 170, ( Archiwum I & V - Mémoire 2 J 862 ) .
• Klotylda-Y. Duvauferrier-Chapelle, Saint-Méen-le-Grand Coeur historycznej, głębokiej, tajemniczej Bretanii w kraju Montfort w Brocéliance i Genealogia książąt Bretanii, poprzedzona przez senatora Marcela Daunay i Yanna Brekiliena. Nakład 1259 egzemplarzy.
• Mickael Gendry, Immunitet klasztoru Saint-Méen i wyspy Malo, u podstaw powstania biskupstwa Alet , Akta Centrum Badań i Archeologii Alet , tom 38-2010, s.  63-86 .

Linki zewnętrzne

• Strona gminy
• Biuro Turystyczne Pays de St-Méen Montauban
• Wspólnota gmin Saint-Méen Montauban