Narodziny |
12 marca 1925 Saint-Méen-le-Grand |
---|---|
Śmierć |
13 marca 1983 r.(w wieku 58 lat) Biarritz |
Pogrzeb | Saint-Méen-le-Grand |
Narodowość | Francuski |
Nagrody | Champion francuskich mistrzów L'Équipe (1953 i 1954) |
|
Wyzwanie Desgrange-Colombo Mistrzostwa 1951 Mistrz świata na szosie 1954 Mistrz Francji na szosie w latach 1950 i 1951 3 wspaniałe wycieczki Tours de France 1953 , 1954 i 1955 2 charakterystyczne koszulki na wielkich trasach Najlepszy wspinacz Tour de France 1950 Najlepszy wspinacz Tour de France d '' Włochy 1951 13 etapów wielkich tras Tour de France (11 etapów) Tour d'Italie (2 etapy) Klasyka Paryż-Roubaix 1956 Mediolan-San Remo 1951 Tour de Lombardie 1951 Tour des Flandres 1955 Bordeaux-Paryż 1959 Jazda na czas Grand Prix des Nations 1952 Wyścigi etapowe Paryż-Nicea 1952 Wyzwolenie Critérium du Dauphiné 1955 |
Louis Bobet , znany jako Louison Bobet , urodzony w12 marca 1925w Saint-Méen-le-Grand ( Ille-et-Vilaine ) i zmarł dnia13 marca 1983 do Biarritz ( Pyreneje-Atlantyk ) jest francuskim biegaczem kolarskim . Zawodowiec od 1947 do 1961, uważany za jednego z najwybitniejszych kolarzy w historii kolarstwa i jeden z najbogatszych rekordów w swoim sporcie.
Trzykrotny zwycięzca Tour de France w latach 1953-1955, jest pierwszym kolarzem, który wygrał tę imprezę trzy razy z rzędu. Mistrz świata w 1954 , mistrz Francji w 1950 i 1951, wpisał się też na listę największych klasyków : Milan-San Remo i Tour of Lombardy w 1951, Tour of Flanders w 1955 , Paris-Roubaix w 1956 i Bordeaux-Paryż w 1959. Odniósł także zwycięstwo w Critérium du Dauphiné libéré , Paris-Nice i Grand Prix des Nations . W 1957 przegrał Tour of Italy na dziewiętnaście sekund. W sumie ma na swoim koncie 122 zwycięstwa zawodowe.
Inteligentny i sumienny biegacz, według Rolanda Barthesa „bohater prometejski” , cieszył się w swojej karierze ogromną popularnością. Publiczność pozdrawia wolę, rozmach i odwagę bretońskiego biegacza. Starannie przygotowując każdy ze swoich celów, przykłada się do przestrzegania surowych zasad żywieniowych i innowacyjnych metod treningowych, inspirowanych przez włoskich biegaczy, takich jak Fausto Coppi, w towarzystwie swojego masażysty Raymonda Le Berta. Pozostał wierny regionalnemu zespołowi Stella do 1954 roku, zanim dołączył do zespołu Mercier , firmy, z którą stworzył markę we własnym imieniu, a następnie prowadził swój ostatni sezon z włoskim zespołem Ignis.
Jego kariera sportowa zakończyła się pod koniec 1961 roku, kiedy padł ofiarą wypadku samochodowego ze swoim bratem Jeanem Bobetem , w wyniku którego doszło do kilku złamań kości udowej i kostki. Przeszedł na talasoterapię i otworzył pierwszy nowoczesny instytut tego typu w Quiberon w 1964 roku. Rozwijał swój biznes, a także poświęcił się swojej pasji do lotnictwa, zdając licencje pilota. Piętnaście lat później otworzył nowe centrum w Biarritz, gdzie zmarł na raka w wieku 58 lat.
Louis Bobet, pochodzący z Pacé w Ille-et-Vilaine , wprowadził się na początku miesiącalipiec 1923jako piekarz w Saint-Méen-le-Grand po ślubie z Céline Le Métayer, pochodzącą z Gévezé , w maju ubiegłego roku. Razem prowadzą rodzinną piekarnię znajdującą się przy rue de Montfort. To tutaj where12 marca 1925pierwsze dziecko pary, Louis Pierre Marie Bobet, od najmłodszych lat nazywał Louison przez swojego ojca, aby odróżnić ich od siebie. Ma siostrę Madeleine, urodzoną w dniu5 grudnia 1926 i brat Jean, urodzony dnia 22 lutego 1930. Ojciec Louisa Bobeta jest pasjonatem sportu, uprawia lekkoatletykę, piłkę nożną i lotnictwo. To on po raz pierwszy wsadził syna na rower w wieku dwóch lat. Mimo młodego wieku Louison Bobet swoje pierwsze wciśnięcia pedałów bez stabilizatorów wykonał na ulicy przed piekarnią, do tego stopnia, że zdjęcie dziecka na rowerze zostało opublikowane w regionalnym dzienniku L'Ouest-Éclair .
Louison Bobet bierze udział w prowadzeniu piekarni, pomagając ojcu wyjść ze szkoły, a od dziesiątego roku życia odbywał pierwsze wycieczki rowerowe, by dostarczać chleb klientom. Podobnie jak jego ojciec, Louison Bobet pasjonuje się sportem do tego stopnia, że trenuje jednocześnie piłkę nożną na Avenir de Saint-Méen i tenis stołowy w klubie Ping-Pong Club Méenais, klubie, który jego ojciec stworzył w 1933 roku. W wieku dwunastu lat, po zdobyciu dyplomu ukończenia studiów , ojciec kupił mu swój pierwszy rower wyścigowy marki Stella. To właśnie na tym rowerze wziął udział w swoim pierwszym wyścigu, w 1938 roku, kiedy w Saint-Méen-le-Grand odbył się Premier pas Dunlop , impreza dedykowana młodym rowerzystom w wieku od 16 do 18 lat, licencjonowana przez Unię Velocipedic. Francja . Chociaż nie mając wymaganego wieku i nie jest odwołany, Louison Bobet bierze początek wyścigu bez szelkach i kończy się na 17 -tego miejsca. Następnie od czasu do czasu bierze udział w wyścigach wiejskich i traktuje jazdę na rowerze tylko jako hobby. Szczególnie błyszczy w tenisie stołowym, sporcie, w którym staje się jednym z najlepszych francuskich juniorów.
Louison Bobet został zatrudniony w wieku czternastu lat przez swojego ojca w piekarni jako sierżant. Często wydaje się osłabiony, ponieważ jako nastolatek nie ma jeszcze cech fizycznych wymaganych do pracy w piekarni: na przykład musi często podnosić 100 kg worki z mąką . Chociaż robił tylko rzadkie wycieczki na rowerze, Louison Bobet stopniowo rozwinął pasję do jazdy na rowerze. Śledzi różne wydarzenia w prasie lub radiu, a czasem bierze udział w regionalnych wyścigach. W szczególności wspiera bretońskiego jeźdźca Jeana Fontenay, którego poznał w 1939 roku podczas Grand Prix Saint-Méen i który ten ostatni wygrał. Louison Bobet odwiedził go również w tym samym roku podczas Tour de France, kiedy właśnie założył żółtą koszulkę pod koniec drugiego etapu. Podczas treningu Bobet uczył się także mechaniki, zwracając szczególną uwagę na konserwację swojego roweru wyścigowego. Wyczerpująca praca w piekarni i wybuch II wojny światowej , która doprowadziła do braku sprzętu rowerowego, na jakiś czas odwróciły go od tego sportu.
W 1942 roku Louison Bobet wzięła udział w wyścigu otwartym dla nielicencjobiorców w Montauban-de-Bretagne . Pomimo przebicia opony, które opóźniło go na starcie wyścigu, jego ojciec przekonał go, że wciąż ma szansę dogonić innych kolarzy. Po naprawie szytki, po kilku okrążeniach toru postarał się o powrót do peletonu, a przed ostatnim okrążeniem zaatakował i objął wystarczającą przewagę nad rywalami, by zapewnić sobie zwycięstwo. W 1943 podpisał swoją pierwszą licencję w Cyclo-Club Rennes i przygotowywał się do Premier pas Dunlop , corocznej imprezy dla początkujących, która rozpoczęła się od departamentowego wyścigu eliminacyjnego. Był w niej drugi, grał w Bédée , następnie czwarty w finale regionalnym w Rennes , co przyniosło mu część bretońskiej selekcji do finału krajowego w Montluçon ,3 czerwca 1943. Podczas tego wyścigu zużywa dużo energii podczas jazdy na przodzie peletonu. Nie mając siły w finale, zajął szóste miejsce, a zwycięstwo odniósł Raphaël Géminiani , który po latach został jego kolegą z drużyny w Tour de France .
Jego trenerzy krytykują go za zbytnią hojność w wyścigu, brak sprytu i niewystarczającą oszczędność, co oznacza, że jest regularnie bity w sprincie na mecie. Mimo to wygrał swój pierwszy wyścig jako licencjobiorca w Lamballe na8 sierpnia 1943. W obliczu pierwszych sukcesów Louisona, jego ojciec postanawia go oszczędzić i zmniejsza obciążenie pracą w piekarni. Louison Bobet wygrał kilka turniejów juniorskich, między innymi sukces na nagrodzie kupieckiej Romille w maju 1944 roku .
W ostatnich miesiącach okupacji Louison Bobet i jego ojciec uczestniczyli w spotkaniach małej grupy bojowników ruchu oporu, która powstała w Saint-Méen-le-Grand pod przewodnictwem nauczyciela Antoine Launay. Pod koniec miesiącasierpień 1944wstąpił do FFI w czasie przemarszu przez miasto wojsk amerykańskich zmierzających w kierunku Vannes . W szczególności niesie przesłanie dla ruchu oporu . Podobnie jak wielu jego towarzyszy, wstąpił do armii i 41 th pułk piechoty z siedzibą w Rennes. Po stażu w Fégréac wstąpił do 3 th batalionu tego pułku, zwany walczyć z kieszeni Lorient i kto parków w Locoal-Mendon . Tam poznał swoją przyszłą żonę, Christiane Tardiff, której rodzice prowadzili wiejski sklep spożywczy.
Zdemobilizowany w październiku 1945 brał udział we francuskich mistrzostwach tenisa stołowego, które odbywają się w Petit Palais w Paryżu i dotarł do 32. finału. Treningi wznowił wiosną 1946 roku , potem starty w zawodach, ale miał pecha, rejestrując czternaście przebić w czternastu kolejnych wyścigach. Przedstawiciel firmy Stella w Rennes , który wspiera Louisona Bobeta w jego postępach, zajmuje się znalezieniem dla niego masażysty i nawiązuje kontakt z Raymondem Le Bertem, trenerem Stade Rennes . Chociaż wykrywa niewydolność oddechową u Bobeta, Le Bert uważa, że biegacz ma obiecujące zdolności fizyczne.
Podczas mistrzostw Bretanii Louison Bobet bezskutecznie próbuje uciec , po czym zostaje pokonany w sprincie przez Raymonda Scardin. To drugie miejsce nie zadowoliło go, ale zapewniło mu kwalifikację do amatorskich mistrzostw Francji . Tytuł zdobył 11 sierpnia 1946 roku w Bois de Vincennes , na torze Cipale , pod koniec 171 kilometrów trasy. W tym samym roku wygrał Prix de Carnac .
Pod koniec sierpnia został wybrany do startu w Tour de l'Ouest jako część zespołu młodych bretońskich nadziei, kierowanego przez Paula Le Drogo i trenera Raymonda Le Berta. Zwycięstwo idzie Pierre Brambilla i Louison Bobet zajmuje 12 th , najlepszego jeźdźca swojego treningu. 24 września 1946, ożenił się w ratuszu Saint-Méen-le-Grand z Christiane Tardiff. Para otworzyła sklep spożywczy na rue de Nantes w Rennes. Pod koniec roku został zawodowym biegaczem w Stelli, drużynie również prowadzonej przez Paula Le Drogo.
Na początku 1947 roku Louison Bobet pozostał jak większość zawodowych kolarzy przez dwa tygodnie na Lazurowym Wybrzeżu , aby lepiej przygotować się do sezonu kolarskiego. Ósmy w Grand Prix Nicei i piąty w Grand Prix Cannes, jego debiut jest zachęcający, ale wciąż popełnia błędy taktyczne, robiąc zbyt dużo wysiłku w nieodpowiednich momentach i brakuje mu wytrzymałości. Zrezygnował z Paris-Roubaix , zestrzelonego przez mroźne warunki pogodowe. Bierze udział w Circuit des Six Provinces , wyścigu etapowym zarezerwowanym dla młodych biegaczy. W trudnej sytuacji z pierwszego etapu po kilku przebiciach, w ostatnim ruszył do ataku i przekroczył przełęcz Berthiand na prowadzeniu . Siódmy w końcowej klasyfikacji generalnej zdobył główną nagrodę górską. Prasa sportowa zasalutowała mu tym bardziej, że startował w tym wyścigu bez pomocy z zewnątrz.
Ujawnia się go opinii publicznej podczas Klamry Sekwany . Ucieka na starcie wyścigu w piętnastoosobowej grupie biegaczy, w tym mistrz Francji Louis Caput . Utrzymujące się tempo prowadzi do porażki niektórych biegaczy. Są tylko siedem na czele po dostawie Vernon , a następnie cztery u podnóża wzgórza Meulan . Louison Bobet zaatakował po raz pierwszy, potem drugi, aby wygrać Louisa Thietarda , ostatniego jeźdźca, który za nim podążał. Znalazł się sam na prowadzeniu na 70 kilometrów przed metą. Nie zawahał się i odniósł prestiżowe zwycięstwo na torze Buffalo w Neuilly-sur-Seine , prawie sześć minut przed drugim w wyścigu Lucienem Teisseire . Léo Véron, dyrektor francuskiego zespołu, jedzie na wyścig w kolejnym samochodzie. Dzięki występowi Louisona Bobeta został wybrany spośród dziesięciu kolarzy francuskiej ekipy na Tour de France w 1947 roku , który był pierwszym startującym od 1939 roku i wybuchu II wojny światowej . Przed rozpoczęciem imprezy zajął piąte miejsce w Grand Prix de Nantes, a następnie wycofał się z mistrzostw Francji , ofiarą awarii w połowie wyścigu. Zagrał swój pierwszy Tour de France, mając zaledwie 22 lata, jako kolega z drużyny z René Vietto . Dystansowany przez pierwsze dni wyścigu dobrze spisał się na pierwszym etapie alpejskim pomiędzy Lyonem a Grenoble , podczas którego walczył o oczekiwanie na swojego lidera. Prasa porównała go następnie do tego samego René Vietto, który czekał na swojego lidera Antonina Magne podczas Tour de France w 1934 roku . Niewydolność następnego dnia w Col du Galibier , Bobet odzyskany po dniu spoczynkowego w Briançon i był swobodnie od początku 9 -go stopnia, wspinaczki Col de Vars . Jednak upadek po Guillestre rozwiał jego nadzieje: ciężko kontuzjowany łokieć i kolano opuścił Tour de France. Po trzech tygodniach odpoczynku wznowił rywalizację i wygrał Race to the Sea w trzech etapach, a następnie Tour du Finistère . Ostatecznie zajął siódme miejsce w Tour de l'Ouest . Louison Bobet przekonuje żonę do sprzedaży artykułów spożywczych, aby całkowicie poświęcić się swojemu zawodowi jako zawodowy kolarz.
Objawienie na Tour de France (1948)W następnym roku, Louison Bobet osiąga średnią początek sezonu ze złamanym obojczykiem w Paryż-Roubaix , o 35 th miejsce w Narodowym kryterium tematycznego i wynikach trochę zauważyłem na innych ras. Jednak ponownie został zatrzymany we francuskiej drużynie, obecnie prowadzonej przez Maurice'a Archambauda i której wyznaczonymi liderami są Jean Robic , zwycięzca poprzedniej edycji i René Vietto , aby wziąć udział w Tour de France 1948 . Od drugiego etapu walczył w sprincie o zwycięstwo wywalczone przez Włocha Vincenzo Rossello . Założył pierwszą żółtą koszulkę w swojej karierze po ucieczce dwunastu kolarzy podczas trzeciego etapu pomiędzy Dinard i Nantes , który wygrał Guy Lapébie . Bobet następnego dnia porzucił tunikę na rzecz belgijskiego kolarza Rogera Lambrechta , ale znalazł ją w Biarritz , pod koniec szóstego etapu, który wygrał. Bonusowa minuta przyznana zwycięzcy daje mu jedenaście sekund przewagi nad Lambrechtem w klasyfikacji generalnej. Od Pirenejów po Alpy Bobet cierpi: jego ciało pokrywają czyraki i nieustanne ataki Gino Bartaliego , zwycięzcy dwóch etapów pirenejskich, i Lambrechta zagrażają jego żółtej koszulce. Drużyna Francji jest podzielona, a Bobet nie otrzymuje wsparcia kolegów z drużyny , którzy uważają go za zbyt niedoświadczonego i zbyt słabego, ani dyrektora sportowego, który nie wierzy w jego szanse na zwycięstwo. Dziennikarz Miroir-Sprint , Jean Leulliot , ostro krytykuje biegaczy na łamach swojej codziennej gazety: „W drużynie Francji znajduje się kolekcja równie samolubnych gwiazd [...] Wszystkie posiadające głowę Turka lub czaszkę bukszpanu, nigdy nie otoczyli ani nie pomogli Bobetowi, jak powinni byli. ” .
Między Marsylią a San Remo czyrak, który puchnie jego lewą stopę, prawie zmusza go do porzucenia. Jednak trzyma się i wygrywa następnego dnia w Cannes , uciekając w grupie pięciu kolarzy, w tym Lambrechta. W Alpach Gino Bartali przechodzi do ofensywy. Pomiędzy Cannes a Briançon jedzie się 18 min 45 s do Bobet, z opóźnieniem ze względu na zmianę roweru. Rzeczywiście, podczas przerw w Col d'Allos , Maurice Archambaud ma do zaoferowania tylko zapasowy rower Jeana Robica, znacznie mniejszy niż rower Bobeta. Stracił żółtą koszulkę na rzecz ostatecznego zwycięzcy Gino Bartali ciągu 14 th etap od Briançon i Aix-les-Bains . Włoch wygrywa nawet trzeci etap z rzędu w Aix-les-Bains . Koniec trasy jest dla Bobeta bolesny. Choć wciąż cierpi z powodu czyraków, wyprzedzają go Briek Schotte i Guy Lapébie i ostatecznie zajmuje czwarte miejsce w tym Tour de France. Jednak jego popularność znacznie wzrosła i otrzymał owację na stojąco od publiczności po przybyciu do Parc des Princes . Kierownictwo zespołu Francji podczas imprezy jest mocno krytykowane. Alfredo Binda , włoski dyrektor techniczny, deklaruje: „Gdybym go poprowadził, to on, Bobet, wygrałby Tour” . Bartali deklaruje swój podziw dla młodego bretońskiego jeźdźca: „W skrócie, zadziwił mnie. [...] Gdy będzie miał trochę więcej pracy, będzie bardzo, bardzo wielkim mistrzem. Jestem pewien, że wygra Tour. „ Binda dochodzi do tego samego wniosku: ” Louison mylić zuchwałość i lekkomyślność. Nie zaoszczędził wystarczająco. [...] Ale bądź spokojny, pewnego dnia zatriumfuje. „ Po raz pierwszy w historii Touru użytkownik żółtej koszulki otrzymuje dietę dzienną. Łącznie zarobki Louisona Bobeta wynoszą 435 280 franków .
Późno w sezonie, to wyróżnia się poświęcenie 7 th miejsce w cenę Grand Swiss z czasem, granej w Zurychu i wygrał przez Ferdinand Kübler następnie wygrywając Prix Zespół Wielki z drużyny w Stella André Mahé i Gaston Dupuy. Na Tour Lombardii , działa na czele peletonu na początku wyścigu, ale nie mógł śledzić atak Fausto Coppi , Bobet ostatecznie wygrał natomiast w rankingu 11 th . 2 grudnia, Louison Bobet i jego żona mają pierwsze dziecko o imieniu Maryse.
Rozczarowujący rok (1949)Louison Bobet miał trudny sezon 1949 . Na początku roku brał udział w dwóch kryteriach w Algierii, a następnie zajął dziewiąte miejsce we Flèche Wallonne . Jego odejście z wyzwolonego Critérium du Dauphiné świadczy o jego trudnościach w nadążaniu za tempem w długich wyścigach i wyścigach etapowych. Pomimo rozczarowujących wyników, nowy dyrektor francuskiego zespołu Georges Cuvelier zaufał mu podczas Tour de France 1949 . Od pierwszych etapów Bobet marnuje czas. Nie będąc w stanie śledzić różnych ataków, regularnie pozostaje w tyle. Odszedł w ciągu 10 th stopnia pomiędzy Saint-Sébastien i Pau , podobnie jak czterech jego kolegów , cierpi z powodu wąglika w udo i podkorowych w pachwinie. W sierpniu zrezygnował z piętnastu kontraktów torowych na prowadzenie Tour de l'Ouest . Wyznaczony lider jego zespołu Stella, wyruszył na ucieczce z jego kolega Marcel Dussault podczas 4 th scenicznej i umieścić na żółtej koszulki podczas gdy wyjechał mu zwycięstwo na scenie. Swój powrót do formy udowodnił utrzymując prowadzenie w klasyfikacji generalnej do końca imprezy. Nie wylosowany we francuskiej selekcji na mistrzostwa świata , w duchu zemsty sprzymierzył się z Critérium des As i wygrał zawody przed Fausto Coppi . Przyjaciel tej ostatniej, Louison Bobet, pojechał pod koniec roku do Włoch, by zainspirować się metodami treningowymi mistrza Włoch.
Pierwszy tytuł mistrza Francji (1950)Na początku 1950 roku wygrał Grand Prix de l'Écho d'Alger przed swoim kolegą z drużyny André Mahé . Jednak jego stan nie jest optymalny. Szósty w Mediolanie-San Remo przeprowadził kilka ataków na Paris-Roubaix i Paris-Tours , ale na próżno i musiał zadowolić się honorowymi miejscami. Na Sprzączkach Sekwany nagrał swoją pierwszą emeryturę w tym sezonie. Przygotowuje skrupulatnie ze swoim masażysta Raymond Le Bert za jeden z głównych celów swojego sezonu, francuskiego mistrzostwo , grał w obwodzie Montlhéry . Był jednym z pierwszych napastników wyścigu i na ostatnim okrążeniu znalazł się w towarzystwie Camille Danguillaume i Antonina Rollanda . Wykorzystał upadek dwóch ostatnich, powalony motocyklem, by zdobyć tytuł mistrza Francji. Radość Bobeta była krótkotrwała: Danguillaume, którego czaszka pękła w wyniku upadku, doznał obrażeń dziewięć dni później. Wpisany na Tour de Suisse , Louison Bobet wycofał się po wypadku na przedostatnim etapie. Został zatrzymany we francuskiej drużynie przez nowego dyrektora Jeana Bidota na starcie Tour de France 1950 .
Trójkolorowa koszulka na ramionach, Bobet dobrze plasuje się w klasyfikacji generalnej u podnóża Pirenejów . Wykorzystał porzucenie Gino Bartaliego i całej włoskiej ekipy w Saint-Gaudens, by wspiąć się na trzeci stopień podium. Chory, był w dużej mierze w tyle między Perpignan a Nîmes , po czym odzyskał formę na etapie, który zakończył się w Nicei , gdzie zajął drugie miejsce, pokonany w sprincie przez Ferdiego Küblera . Prestiżowe zwycięstwo odniósł na etapie Gap - Briançon , wykorzystując stoki Col d'Izoard, by pozbyć się swoich głównych konkurentów i awansować na drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W kolejnym etapie, który łączy Briançona i Saint-Étienne , próbuje zdetronizować żółtą koszulkę Ferdiego Küblera, atakując przy wyjściu z kontroli tankowania Pont-de-Claix . Poszerzył dystans do pozostałych faworytów na stokach Saint-Nizier-du-Moucherotte i miał nawet cztery minuty przewagi. Samotny na czele słabł, a Kübler stopniowo nadrabiał stracony czas, aż minął go na skrzyżowaniu Bourg-Argental . W Saint-Étienne Raphaël Géminiani wygrał przed Küblerem, a Bobet, który spadł do ponad pięciu minut, stracił drugie miejsce w klasyfikacji generalnej na rzecz Stana Ockersa . Ostatecznie zajmuje trzecie miejsce w wyścigu wygranym przez firmę Kübler. Pod koniec roku dobrze spisał się na mistrzostwach świata , kończąc w czołówce na piątym miejscu, a następnie ponownie wygrywając Critérium des As . W Tour of Piemont i Tour of Lombardy problemy mechaniczne pozbawiły go szans, podczas gdy wydawał się zdolny do walki o zwycięstwo. 5 stycznia 1951, rodzi się drugie dziecko Louisona Bobet o imieniu Philippe.
Drugi tytuł mistrza Francji i zwycięstwo nad klasyką (1951)Na początku 1951 roku przywódcy Stelli odmówili powiązania Louisona Bobeta i Pierre'a Barbotina z Milanem-San Remo . Raymond Le Bert, ich masażysta, wykorzystuje swoje relacje, a dwaj mężczyźni zostają zatrudnieni przez zespół Bottecchia do rywalizacji we włoskim klasyku . Angażują się w prawdziwy wyścig zespołowy i prowadzą ze stałym tempem. Faworyci ustępowali jeden po drugim na różnych podjazdach, które wyznaczały ostatnie kilometry wyścigu, tak że Bobet i Barbotin dotarli razem na metę. W sprincie Louison Bobet wygrał i wygrał swój pierwszy wielki klasyk. Obaj panowie osiągnęli ten sam występ na Critérium national . Louison Bobet ponownie wygrywa, wykorzystując upadek Barbotina kilkaset metrów przed metą. Na Paris-Roubaix Bobet został opóźniony z powodu przebicia opony w Arras . Stopniowo dogania i wraca do grona faworytów, z którego około dziesięciu kilometrów przed metą ucieka Antonio Bevilacqua . W sprincie Louison Bobet wyprzedza Rika Van Steenbergena i zajmuje drugie miejsce. Czwarty w Walońskiej Flèche i siódmy w Liège-Bastogne-Liège , potwierdza w tej chwili dobrą formę. Uczestniczy w swoim pierwszym Tour of Italy w formacji Bottecchia. Po dobrym początku wyścigu, wydaje się w stanie grać ostateczne zwycięstwo, ale w 16 -tego etapu, bierze za kierownicą jednego z jego kolegów do opuszczenia tak szybko, jak w wyniku upadku, zbiorowej regulacji zakazane. Nakłada się na niego pięciominutową karę, która pozbawia go szans na zwycięstwo. W kolejnym etapie wygrał w Cortinie d'Ampezzo przed Fausto Coppi . Skończył 7 th ogólną i najlepszy wspinacz Tour Włoch. Kilka dni później na torze Montlhéry obronił tytuł mistrza Francji wygrywając samotnie.
Dobre wyniki Louisona Bobet wzbudziły entuzjazm na starcie Tour de France . Gazeta L'Équipe czyni ją nawet jego ulubioną. We Francji jest chronionym biegaczem, podobnie jak Raphaël Géminiani . Faworytami wyścigu są pogrupowane w klasyfikacji generalnej do 7 th etap, wyścig z czasem pomiędzy La Guerche-de-Bretagne i Angers , wygrał przez szwajcarską Hugo Koblet . Bobet, drugi, spóźnia się prawie minutę. Koblet odcisnął swoje piętno w Tourze dzięki zwycięskiej ucieczce pomiędzy Brive i Agen . W Pirenejach ustanowił swoją dominację, podczas gdy Bobet nie nadążał za faworytami. Daleko od Koblet ogólnie rzecz biorąc, to jednak zdobył sukces w 17 th scenie między Montpellier i Awinionie , który pożycza Mont Ventoux po raz pierwszy w historii Tour. Ponownie stracił czas w Alpach, a następnie podczas jazdy na czas pomiędzy Aix-les-Bains i Genewą . Louison Bobet zakończeniu Tour de France w 20 th miejsce, 1 h 24 min 9 s za zwycięzcę Hugo Koblet.
Pod koniec sezonu wygrał Tour of Lombardy przed Giuseppe Minardi i Fausto Coppi. Ten sukces pozwolił mu wygrać Desgrange-Colombo Challenge , przyznawany kolarzowi, który zdobył najwięcej punktów w głównych wyścigach szosowych sezonu.
Pora mieszana (1952)Na początku 1952 roku Louison Bobet odniósł serię zwycięstw: wygrał Grand Prix de Cannes , Critérium National i Paryż-Nicea, które zdominował wygrywając cztery etapy. Ten sukces pokazuje, że Bobet jest nie tylko dobrym klasycznym zawodnikiem, ale także potrafi błyszczeć w wyścigach etapowych. Uciekł samotnie w Tour of Flanders , zobaczył zwycięstwo lecące jedenaście kilometrów przed metą, podczas gdy jego łańcuch był zablokowany. Siódmy w Paris-Roubaix , czwarty w Liège-Bastogne-Liège , potem drugi w Grand Prix du Midi libre , potem zauważył, że jego forma maleje. Początek dławicy zmusza go do rezygnacji z Critérium du Dauphiné . Chory, niezdolny do normalnego oddychania z powodu zatkanego nozdrza, zrezygnował z wyścigu Tour de France i przeszedł operację nosa. Pod koniec sezonu wrócił do czołówki, zajmując ósme miejsce w mistrzostwach świata i drugie w Critérium des As , przed wygraniem Grand Prix des Nations , imprezy w jeździe na czas o długości ponad 140 kilometrów. Swój sezon zakończył z trzecim miejscem w Grand Prix de Lugano i dziewiątym w Tour of Lombardy .
Pierwszy sukces w Tour de France (1953)Aby przygotować się do sezonu 1953 , Louison Bobet zagrał na torze Six jours de Paris . Związany z Emilem Carrarą zajął czwarte miejsce. Jego pierwsze wyniki na szosie były raczej dyskretne, aż do Tour of Flanders, gdzie zajął czwarte miejsce. Ukończył Paris-Roubaix w tym samym stopniu, a następnie potwierdził swoje dojście do władzy w Tour de Romandie . Zwycięzca ostatniego etapu, zajmuje trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Został mianowany liderem francuskiej ekipy na Tour of Italy , prowadzonej jak na Tour de France przez Marcela Bidota , ale bardzo szybko został osłabiony: tarcie jego szortów spowodowało stwardnienie w prawym udzie. Związany zobowiązaniami finansowymi z organizatorami, kontynuuje swoją drogę, choć wciąż osłabiony ropieniem . W końcu poddaje się na ostatnim etapie. W trosce o sesje USG stanął w kolejce do mistrzostw Francji. Uciekł ze swoim bratem Jeanem Bobetem , ostatecznie oddał zwycięstwo Raphaëlowi Géminiani i musiał zadowolić się trzecim miejscem.
Uspokojony o swoją formę, podtrzymuje swoje zaangażowanie w Tour de France . Jest jednym z trzech jeźdźców chronionych we francuskim zespole, obok Luciena Teisseire i Raphaëla Géminiani. Na pierwszym etapie finiszował w peletonie, dziesięć minut za czołówką, w tym ze swoim rywalem Jean Robic , liderem zachodniej ekipy. Ponownie utrudnione przez stwardnienie, Louison Bobet zwany w swoim osobistym lekarzem przed rozpoczęciem 7 -go etapu, w Le Mans . Prasa następnie kwestionuje jej zdolność do zakończenia wydarzenia. Jego lekarz ponownie interweniuje w Pau tuż przed pierwszym etapem pirenejskim i wykonuje nacięcie ropnia, które upośledza biegacza. Bobet spisał się dobrze , zajmując piąte miejsce w Cauterets , podczas gdy Szwajcar Hugo Koblet wycofał się po upadku w zjeździe z Col d'Aubisque , a następnie zajął drugie miejsce w Luchon . Mimo tego występu nadal oddaje czas Jeanowi Robic, zwycięzcy etapu i nowej żółtej koszulce . W klasyfikacji generalnej Louison Bobet wraca na piąte miejsce z dziewięcioma minutami straty do lidera. Marcel Bidot postanawia poprowadzić główny atak między Albi i Béziers, aby złapać Robica. Strategia działa: Robic zostaje w tyle, po czym ciężko spada na zjazd z przełęczy Fauredon . Udało mu się wrócić na siodło i ukończyć etap 45 minut za zwycięzcą. Został zmuszony do przejścia na emeryturę i nie rozpoczynania następnego dnia. Etap jednak powoduje pewne napięcie we francuskim zespole: Nello Lauredi i Raphaël Géminiani, odpowiednio zwycięzca i drugi etapu, wyprzedzają na mecie Louisona Bobeta i pozbawiają go bonusów, które by mu dały pozwoliło poprawić swoją pozycję w klasyfikacji generalnej. Dzięki interwencji Marcela Bidota konflikt między kolarzami zostaje wygaszony, a Bobet zobowiązuje się do zrzeczenia się wszystkich bonusów, jeśli koledzy z drużyny pomogą mu sprowadzić żółtą koszulkę z powrotem do Paryża.
U podnóża Alp zajmuje trzecie miejsce, 3 min 13 s od lidera Jeana Malléjaca . Pomiędzy Gap i Briançon , Louison Bobet zaatakował na Col de Vars , dołączył do swojego kolegi z drużyny Adolphe Deledda na czele wyścigu w dolinie Guil, a następnie oderwał się na Col d'Izoard . Jako solowy zwycięzca bierze żółtą koszulkę z ponad ośmiominutową przewagą nad Malléjacem. Swój sukces ugruntował wygrywając jazdę na czas pomiędzy Lyonem i Saint-Étienne na dwa dni przed metą. W ten sposób Louison Bobet wygrał Tour de France, pierwszy dla francuskiego kolarza od czasów Rogera Lapébiego w 1937 roku . Po spełnieniu kilku kontraktów na torze i podczas kryteriów po trasie, zajął ósme miejsce na mistrzostwach świata w Lugano , a następnie wygrał swoje trzecie Critérium des As .
Żółta koszulka i mistrz świata (1954)Jego zwycięstwo w Tour de France odmieniło Louisona Bobeta, przynosząc mu dużo spokoju: „Nagle wydało mi się, że wielka udręka, która dręczyła mnie od pierwszych zwycięstw i przyprawiała o gorączkę, ustąpiła. Czułem się wyzwolony i całkiem zrelaksowany. Czułem, że zaczyna się dla mnie nowe życie, bardziej zrównoważone, ponieważ zniknęły wątpliwości. “ Jednak jego wyniki na początku sezonu są raczej dyskretne. Jedenasty w Critérium national , trzynasty w Milan-San Remo i czternasty w Tour of Flanders , podczas którego był jednym z głównych animatorów wyścigu, przebicie opony uniemożliwiło mu zaangażowanie się w walkę o zwycięstwo nad Paris-Roubaix . Sprawił, że Critérium du Dauphiné wyzwolił ważny etap w jego przygotowaniach do Touru. Nie dając pełną miarę, woląc zachować swoją świeżość, w końcu piątą klasę przypadku, wygrywając 7 th etapu w sprincie do Digne .
Na starcie Tour de France w Amsterdamie Louison Bobet pojawia się jako główny faworyt imprezy, której jest obrońcą tytułu. Jego pierwszymi kibicami we francuskiej drużynie są Nello Lauredi i Raphaël Géminiani . On wygrał drugi etap w Lille , dobrze prowadzony przez jego zespół, przed Swiss Ferdi Kübler i Hugo Koblet , dwa z jego głównych rywali, po czym wziął na żółtej koszulce na koniec czasówce zespół zakwestionowane podczas 4 th kroku na torze Rouen-les-Essarts i wygrał przez Szwajcarię o kilka sekund przed Francją. Podczas kolejnych etapów, które jednak nie sprawiają większych trudności, jeśli chodzi o odciążenie, francuska ekipa musi stawić czoła nieustannym atakom szwajcarskich kolarzy. Louison Bobet porzuca swoją żółtą koszulkę na wieczór 8 -go stopnia na rzecz Holender Wout Wagtmans . Holenderski zespół, chcąc w następnych dniach bronić pozycji lidera, stał się odpowiednim sojusznikiem francuskiego zespołu w inwigilacji szwajcarskich kierowców ciężarówek. W Pirenejach członkowie zespołu Louisona Bobeta kontrolują wyścig. Ten jest na dobrej pozycji na etapie Pau - Luchon, ale ofiarą łaknienia, zwycięstwo etapowe i żółtą koszulkę zostawia Gilbertowi Bauvinowi . Bobet był wtedy drugi w klasyfikacji generalnej po ponad trzech minutach, a Kübler stracił jedenaście minut. Jeszcze dalej z tyłu Koblet wycofał się w kolejnym etapie. Z pomocą Jeana Malléjaca Louison Bobet przeprowadza atak między Tuluzą a Millau . Kübler wygrywa etap, ale Bobet osiągnął swój cel odzyskania żółtej koszulki kosztem Bauvina. Ten ostatni upadł na etapie między Le Puy i Lyonem , do tego stopnia, że Kübler pojawia się jako ostatni poważny przeciwnik reprezentacji Francji. Podobnie jak rok wcześniej, Bobet dominował w Col d'Izoard i wygrał solo w Briançon . Wygrał także jazdę na czas pomiędzy Épinal i Nancy i wygrał swój drugi z rzędu Tour de France, ponad piętnaście minut przed swoim wicemistrzem Ferdim Küblerem w klasyfikacji generalnej.
Trzy tygodnie po tym sukcesie, że przybywa w Solingen , Niemcy Zachodnie , na początku mistrzostw świata . Deszcz sprawił, że wyścig był jeszcze bardziej selektywny i na starcie ostatniego okrążenia Louison Bobet prowadził ze Szwajcarem Fritzem Schaerem . Mimo przebicia, Bobet wrócił do rywala, u kresu sił, przed ostatnim podjazdem i samotnie wygrał o tytuł mistrza świata.
Pod koniec września zdecydował się opuścić markę Stella, która jest zespołem od początku jego istnienia, ale której środki są ograniczone, by dołączyć do zespołu Mercier . Chce więc otoczyć się solidnym zespołem, który może mu towarzyszyć w klasyce. W tym samym czasie powstała marka rowerów Louison Bobet, spółka zależna grupy Mercier. W swoim pierwszym wyścigu w nowych barwach zajął drugie miejsce w Paris-Tours, a następnie był związany z Jacquesem Anquetilem na Trophée Baracchi . Dwóch francuskich kolarzy zajmuje drugie miejsce za włoskim duetem Fausto Coppi - Riccardo Filippi . W międzyczasie postanawia pobić rekord godzinowy , utrzymywany od dwunastu lat przez Coppi, na torze na torze Vigorelli w Mediolanie . Nieco wyprzedzając czas Włocha na początku kursu, stopniowo tracił grunt pod nogami, zanim poddał się w trzydziestej dziewiątej minucie. Jego próba kończy się niepowodzeniem. Swój sezon kończy wystawami w Vélodrome d'Hiver , podczas których pokonuje w szczególności Anquetila w meczu omnium .
Trzykrotny zwycięzca Tour (1955)W 1955 Louison Bobet pokazał się w dobrej formie od swoich pierwszych wyścigów, pomimo bólu spowodowanego tarciem o siodło. W Paris-Nice wygrał etap pomiędzy Saint-Étienne a Vergèze i obronił pozycję swojego brata Jeana Bobeta w żółtej koszulce od pierwszego etapu. Mając zapewnione zwycięstwo brata, przeszedł na emeryturę ostatniego dnia i zarezerwował się przed Milan-San Remo . Włoski klasyk nie uśmiechnąć się na niego z jedenastym miejscu, podczas gdy jego brat wspiął się na trzecim stopniu podium. W następnym tygodniu odniósł prestiżowe zwycięstwo w Tour of Flanders . Dobrze prowadzony przez swojego kolegę z drużyny Bernarda Gauthiera pokonuje w sprincie Hugo Kobleta i Rika Van Steenbergena . Czwarty w Critérium national i trzeci w Paris-Roubaix , Bobet potwierdza swoją świetną formę, ale woli oszczędzać się na Tour de France . Wrócił na Tour of Luxembourg, który wygrał dzięki sukcesowi na drugim etapie, a następnie zdominował Critérium du Dauphiné, wyzwolony w dużej mierze dzięki wygraniu trzech etapów oprócz klasyfikacji generalnej. Ulubieńcem francuskiej mistrzostw , został jednak poprzedzony w sprincie przez André Darrigade .
Posiadacz podwójnego tytułu, jest naturalnie desygnowany jako jedyny lider zespołu Francji w Wielkiej Pętli . Wraz z nim zostaje wybrany jego brat Jean, podobnie jak jego lojalny kolega z drużyny Bernard Gauthier. W 3 -cim etapie, co prowadzi zawodników do Namur , Louison Bobet robi wrażenie. Uciekł z pierwszych kilometrów wyścigu, a następnie dołączyła go niewielka grupa biegaczy, ostatecznie wygrał w sprincie. Następnego dnia jego kolega z drużyny Antonin Rolland zakłada żółtą koszulkę . W krokach między Thonon-les-Bains i Briançon luksemburski wspinacz Charly Gaul odrastał Bobet do 16 min 50 s . Następnego dnia Gal ponownie ruszył do ataku w kierunku Monako , ale pogoń poprowadziła francuska drużyna, która pozwoliła Bobetowi zgarnąć, a Raphaël Géminiani wygrać etap. Louison Bobet martwi się mimo wszystko, ponieważ jego kontuzja siodła ponownie się otworzyła i bardzo go denerwuje przy każdym naciśnięciu pedału. Chcąc pokazać swoich przeciwników, że jest w posiadaniu wszystkich swoich środków, uczynił decydujący atak w wznoszenia Mont Ventoux podczas 11 th scenę i przekroczył linię mety w Awinionie pierwszy . Antonin Rolland zachował żółtą koszulkę, ale Bobet jest teraz drugi, mniej niż pięć minut drogi. Podczas pierwszego etapu między Toulouse a Saint-Gaudens , przez przełęcze Aspin i Peyresourde , wykorzystał pracę Géminianiego, aby wrócić do Charly'ego Gaula, który uciekł samotnie i wyprzedził innych przeciwników. Przebicie około dziesięciu kilometrów przed metą uniemożliwiło mu rywalizację o zwycięstwo z Galią, ale Louison Bobet zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej. Cierpiący coraz bardziej na kontuzję siodła, cierpiał w szczególności z powodu presji Belga Jeana Brankarta , zwycięzcy w Pau , a następnie w Tours podczas jazdy na czas zorganizowanej w przeddzień przyjazdu, ale zachował żółtą koszulkę. Wygrywając swój trzeci Tour de France, Louison Bobet zaznaczył historię zawodów: wyrównał rekord Belga Philippe Thysa, ale został pierwszym kolarzem, który wygrał go trzy razy z rzędu. Po przybyciu do Parc des Princes Thys wita Bobeta, a obaj mężczyźni pokonują razem okrążenie honorowe po ceremonii wręczenia nagród.
Mocno osłabiony, pod koniec sezonu nie podpisał żadnych innych wybitnych wyników, po czym w porozumieniu z lekarzem zdecydował się na operację usunięcia ropnia w siodle. Doktor Roussel, który przeprowadza operację w szpitalu Dinan, uważa, że jego stan jest ciężki i, biorąc pod uwagę rozległość kontuzji, stwierdza, że interwencja ta jest konieczna, aby uratować życie biegacza. Podczas długich miesięcy rekonwalescencji Louison Bobet uzyskał licencję pilota samolotu.
Zwycięstwo nad Paryżem-Roubaix (1956)Na początku sezonu 1956 osobisty lekarz Louisona Bobeta i jego masażysta Raymond Le Bert doradzili mu, aby był bardzo ostrożny i nie spieszył się z powrotem. Zwolennicy nawet wątpią, czy zobaczą go ponownie w najlepszej formie. To sprawia, że powraca4 marcaw biegu Genoa-Nicea wygrała jego brat i kończy się na 24 miejscu . W następnym tygodniu w Marsylii-Nicei pokonał François Mahé i Louisa Bisilliata w sprincie, aby zająć drugie miejsce za młodym Raymondem Meysenqiem. Prowadził końcówkę Tour de Campanie, a następnie zajął czwarte miejsce w krajowym Critérium za Rogerem Hassenforderem , Louisem Caputem i Jeanem Forestierem . Następnie podpisał autentyczny wyczyn na Paris-Roubaix , rozstrzygając pięciu mężczyzn, którzy towarzyszyli mu w sprincie, w tym Belga Rika Van Steenbergena , wielkiego faworyta wyścigu. Jego zwycięstwo w jednym z najpiękniejszych klasyków sezonu dowodzi, że wciąż jest świetnym mistrzem, zaledwie kilka miesięcy po operacji. Następnie wystartował w Tour of Spain na czele francuskiego zespołu prowadzonego przez Sauveura Ducazeaux, ale osłabiony grypą porzucił imprezę, na której nigdy by nie ważył. Odzyskał swój stan na Klamry Sekwany , gdzie zajął drugie miejsce, przed podjęciem trzecie miejsce we francuskiej mistrzostw zdominowanym przez swojego przyjaciela i kolegą Bernardem Gauthier . Uważając jednak, że brakuje mu formy, zrezygnował z Tour de France, którego jest obrońcą tytułu. Pod koniec sezonu był ósmy na Mistrzostwach Świata , potem w Tour of Lombardy, który wygrał André Darrigade .
Porażka w Tour of Italy (1957)W następnym sezonie zajął drugie miejsce w Grand Prix Monako za Gilbertem Bauvinem , a następnie wygrał Genoa-Nicea . Zaangażowany w Paryż-Nicea ponownie odczuł kontuzję siodła i nie mógł odegrać ważnej roli w wyścigu. Kilka dni później zajmuje drugie miejsce w krajowym Critérium za Jeanem Forestierem . W fatalnych warunkach pogodowych nie mógł zrobić nic lepszego niż dziewiąte miejsce w Liège-Bastogne-Liège . Skład francuskiego zespołu na Tour de France 1957 wywołał kontrowersje na początku tego roku. Ani Louison Bobet, który wtedy chciał osiągnąć podwójny Giro- Tour, ani Jacques Anquetil , niedawny zwycięzca Paris-Nice, który twierdzi, że jest przyszłą gwiazdą francuskiego kolarstwa, nie chcą ścigać się w tym samym zespole. Ten ostatni grozi nawet Marcelowi Bidotowi , trenerowi reprezentacji Francji, by związał się z drużyną regionalną. Otrzymuje wsparcie swojego przyjaciela André Darrigade, który prowadzi spór z Louisonem Bobetem.
Dlatego Bobet chce zrobić wrażenie na Tour of Italy. Założył różową koszulkę z trzeciego etapu, o wiele za wcześnie według większości obserwujących, w tym Gino Bartali , który został felietonistą włoskiej telewizji, który uważa, że drużyna Francji nie ma racji wydając tyle energii na etapy Równina. W obliczu trudności z kontrolowaniem wyścigu Bobet już zapowiedział, że rezygnuje z prowadzenia Tour de France. On i jego członkowie zespołu koncentrują swoją uwagę na Charly Gaul , które uznają za najbardziej niebezpieczne dla zysku testu, ale jest włoska Nino Defilippis który chwyta różową koszulkę na wieczór 8 th krok garść sekund. Bobet odnajduje swoją koszulę po dwunastym etapie wyścig z czasem, a następnie wygrał 15 th etap w Sion . Następnego dnia Charly Gaul wygrał solo na szczycie Campo dei Fiori i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Bobet został nawet wyprzedzony przez Włocha Gastone'a Nenciniego , któremu pomagali widzowie na wysokości zbocza i który poniósł za to tylko dwadzieścia sekund kary. Pomiędzy Como i Trento francuska drużyna łapie Charly'ego Gaula w pułapkę, gdy ten przestaje zaspokajać naturalną potrzebę. Luksemburczyk zostaje przesunięty do ponad ośmiu minut, a różowa koszulka trafia do Nenciniego, który śledził francuski atak. Ten ostatni ma tylko 19 sekund przewagi nad Bobetem w klasyfikacji generalnej, co jest jednak wystarczającą różnicą, ponieważ trzykrotny zwycięzca Tour de France nie zdołał wyprzedzić Włocha na ostatnich etapach. Pokonany przez Nenciniego i drugi w tym Giro , Louison Bobet rzeczywiście rezygnuje z Tour de France, nie uważając się za wystarczająco przygotowanego do przeprowadzenia dwóch tak ważnych wydarzeń w krótkich odstępach czasu. Pod jego nieobecność francuska drużyna wyjeżdża bez wyznaczonego lidera: Jacques Anquetil nie jest uważany za faworyta i jeszcze się nie sprawdził w tak długim wyścigu etapowym. Wygrał jednak za swój pierwszy udział.
Pod koniec sezonu Louison Bobet musi zadowolić się nowymi honorowymi miejscami. Pokonany w sprincie przez Rika Van Steenbergena podczas mistrzostw świata , krytykuje w szczególności Anquetil i Darrigade za to, że nie grali w grze zespołowej, a następnie zajmuje drugie miejsce w Paris-Tours za Alfredem De Bruyne . Zapowiada również zakończenie współpracy ze swoim masażystą Raymondem Le Bertem, który chce odejść od kolarstwa.
Ostatnie sukcesy (1958-1961)Louison Bobet pracuje teraz z nowym trenerem, Jean-Paulem Sérénim. Wystartował w 1958 Tour of Italy jako lider zespołu Mercier . Mniej dobry wspinacz niż Charly Gaul , gorzej niż Ercole Baldini , ukończył Giro na czwartym miejscu, ponad dziewięć minut za tym ostatnim. Wielokrotnie udaje mu się wygrać etapowe zwycięstwo, ale mu się to nie udaje. Atakuje bezlitośnie na Klamry Sekwany i francuskiej mistrzostw , nie mógł się lepiej niż czwarty i szósty zrobić. W najwyższym stopniu niepokoi go brak zwycięstwa, kontuzja siodła, której blizna ciągle się odsłania. W Tour de France Louison Bobet i Jacques Anquetil zgadzają się pobiec razem we francuskim zespole, ale ten drugi żąda, aby Raphaël Géminiani , wierny kolega Bobeta , nie brał w nim udziału. Raphaël Géminiani postanawia objąć szefa regionalnego zespołu Centre-Midi i utrudnić życie francuskiej drużynie. Chory, Bobet stracił ponad dziesięć minut na czołówce na szóstym etapie, a następnie kolejne dwie minuty na Charlym Gaulu w jeździe na czas ósmego etapu. Na wyjeździe z Pirenejów jest trzynasty w klasyfikacji generalnej prawie jedenaście minut przed nową żółtą koszulką Włocha Vito Favero , ale w jeździe na czas na Mont Ventoux znów traci blisko sześć minut na Charlym Gaulu, który jest najlepszy jeźdźca o ostateczne zwycięstwo. Próbował ataku na 20 -go etapu, który odbył się Col d'Izoard , ale został opóźniony przez nakłucie, a następnie spadek i skończyło się daleko od zwycięzcy, Federico Bahamontes . Po wycofaniu się Jacques'a Anquetil'a, Louison Bobet jest najwyżej sklasyfikowanym kolarzem francuskiej ekipy w klasyfikacji generalnej, co nadal jest prawdą po przyjeździe do Paryża. Turniej ukończył na siódmym miejscu, 31 min 39 s za Charlym Gaulem. Dąży do nowego wyczynu na mistrzostwach świata, które odbywają się w Reims , ale otoczony przez dwóch włoskich kolarzy w finale, jest uwięziony i musi zadowolić się drugim miejscem, podobnie jak w poprzednim roku, za Ercole Baldini .
Na początku 1959 roku Raphaël Géminiani i Roger Rivière zaoferowali Marcelowi Bidotowi , trenerowi reprezentacji Francji, „umowę wielkiej czwórki” dla francuskiego kolarstwa w Tourze. W obliczu faktu dokonanego, Jacques Anquetil i Louison Bobet akceptują, nie bez sprecyzowania, że uważają się za zniewolonych. Porozumienie to w zasadzie zostało jednak złamane podczas dyskusji między czterema zawodnikami. Ponownie zjednoczeni w czerwcu pod koniec Tour of Italy , „wielka czwórka” ostatecznie podpisała porozumienie, którego nikt nie wierzył, że jest do utrzymania. Jednocześnie słabną relacje między Louisonem Bobetem a Raphaëlem Géminianim, który zapewnił sobie usługi Raymonda Le Berta jako trenera swojego zespołu. Bobet wywarł silne wrażenie na Gran Premio Ciclomotoristico , wyścigu etapowym z Rzymu do Neapolu iz powrotem, gdzie wygrał pięć etapów i klasyfikację generalną. Postanowił wtedy po raz pierwszy w karierze wziąć udział w długim klasycznym wyścigu Bordeaux-Paryż . Zakłopotany w połowie wyścigu problemami trawiennymi, skorzystał z opieki Jean-Paula Séréni, a następnie dogonił jednego po drugim różnych zawodników przed nim i bezpowrotnie zdystansował ich, aby wygrać ostatni wielki klasyk w swojej karierze.
Louison Bobet jest dyskretne pokazy we wczesnych etapach Tour de France 1959 i wyróżnia się w 11 th scenę z Bagnères-de-Bigorre oraz Saint-Gaudens zajmując trzecie miejsce. Kilka dni później poniósł poważną porażkę między Albi i Aurillac . Nieodwracalnie wylądował na wybrzeżu Montsalvy , spóźnił się dwadzieścia minut na przybycie. Walcząc w następujących krokach, widział jego ostatnie godziny w Tour na 18 -go etapu między Lautaret i Aosta . Oddalony od pierwszych kilometrów etapu, zsiadł tuż za przełęczą Iseran pod okiem Gino Bartaliego . Rezygnuje z dziesiątego i ostatniego Tour de France. Na koniec sezonu, związany z Fausto Coppi na Baracchi Trophy , zajął piąte miejsce. Włoski biegacz zmarł kilka tygodni później po zachorowaniu na malarię podczas pobytu w Afryce. Zniknięcie jego przyjaciela bardzo wpływa na Bobeta.
W 1960 roku przez długi czas uciekł w towarzystwie Rogera Rivière na Paris-Roubaix , ale pod koniec wyścigu nie był w stanie utrzymać tempa. Jego głównym osiągnięciem w tym sezonie było drugie z rzędu zwycięstwo w Gran Premio Ciclomotoristico, gdzie wygrał sześć etapów. Szukając drugiego sukcesu nad Bordeaux-Paryż musiał zadowolić się czwartym miejscem. Pod koniec sezonu opuścił formację Mercier i dołączył do włoskiego zespołu Ignis, gdzie zabrał ze sobą Alberta Bouveta i młodego Josepha Velly'ego . Ponownie spróbował szczęścia w Bordeaux-Paryż, ale ustąpił Holenderowi Wimowi van Estowi i zajął drugie miejsce. Wygrał ostatnie zwycięstwo w karierze The 3 rd etapie Tour de l'Aude , o wonów zdarzeń przez młodego jeźdźca Breton Simon Leborgne, którzy wyścigów w barwach marki Louison Bobet.
Chociaż brakuje mu wyników, Louison Bobet postanowił kontynuować karierę przez dodatkowy sezon. Tym samym przyjmuje propozycję swojego przyjaciela Raoula Rémy'ego , dyrektora zespołu Margnat-Paloma , który poszukuje kapitana drogowego do nadzorowania jego młodych kolarzy w sezonie 1962 . Nie będzie jednak w stanie dotrzymać swojego kontraktu:15 grudnia 1961, po powrocie z Brukseli, gdzie brał udział w wyścigu kłusaków z zaprzęgiem na torze wyścigowym Sterrebeek , Louison Bobet doznał poważnego wypadku drogowego. Samochód, prowadzony przez jego brata Jeana , zjeżdża z drogi w zakręcie niedaleko Montry , w Seine-et-Marne . Louison Bobet, operowany natychmiast, doznał podwójnego złamania kości udowej i drugiego złamania kostki. Jego brat również został ciężko ranny w nogi. Radio-Luxembourg rozpoczyna kampanię wspierającą zawodnika iw ciągu zaledwie trzech dni do centrali radia wysłano 150 000 pocztówek, aby wyrazić sympatię okazywaną przez publiczność trzykrotnemu zwycięzcy Tour de France. Opuścił klinikę dalej7 stycznianastępujący. Podczas rehabilitacji przez dwa tygodnie był leczony przez dr René Bagota w Instytucie Talasoterapii w Roscoff . Pod koniec rekonwalescencji próbuje odzyskać sprawność fizyczną sprzed wypadku, w którym śledzą go reporterzy programu Les Coulisses de l'exploit na temat wyreżyserowany przez Roberta Chapatte .
20 sierpnia 1962, Louison Bobet ogłasza, że przechodzi na emeryturę. Kilka tygodni później9 wrześniażegna się w Critérium des As w Longchamp . Choć nie brał udziału w wyścigu, przed startem ukończył okrążenie honorowe, które wygrał Rudi Altig i otrzymał pamiątkę od Louisa Dauge , prezesa Francuskiej Federacji Kolarskiej .
W grudniu tego samego roku przeszedł kolejną operację nogi. W tym samym czasie został wybrany honorowym prezesem Krajowego Związku Zawodowych Cyklistów , którego prezesem jest Henri Anglade i sekretarzem generalnym Albert Bouvet .
Zaskoczony leczniczymi właściwościami wody morskiej na jego ciele po kuracji w Roscoff, Louison Bobet postanawia podjąć się stworzenia centrum talasoterapii i decyduje się na założenie go w Quiberon . Aby go sfinansować, sprzedaje przede wszystkim grunty lasów jurajskich, w które zainwestował w swojej karierze i kontaktuje się z kilkoma placówkami bankowymi. Odtąd całkowicie poświęcił się uruchomieniu projektu, którego prace rozpoczęły się pod koniec 1962 roku. Pierwsi klienci zostali powitani na4 maja 1964 rNastępnie w następnym tygodniu Raymond Marcellin , Minister Zdrowia, i Maurice Herzog , Sekretarz Stanu ds. Młodzieży i Sportu, otworzyli pierwszy nowoczesny francuski instytut talasoterapii. Zakład, którym kieruje Louison Bobet, jest ogromnym sukcesem. Były biegacz rozwija swój biznes i inwestuje w zakłady w Cherbourg , Porticcio , Le Touquet-Paris-Plage , Île d'Oléron , Vichy , a nawet Knokke-le-Zoute w Belgii.
27 lipca 1967poślubił swoją drugą żonę, Marie-Josette Laroche, w Trédion , w Morbihan . Wszedł do polityki, wstąpił do RPR i zasiadał w radzie miejskiej Quiberon. Jednocześnie oddaje się swojej pasji do lotnictwa i zdobywa różne certyfikaty pilotażu. Nabył samolot marki Beechcraft , na pokładzie którego wykonał dwie przeprawy przez Ocean Atlantycki w towarzystwie swojego syna Philippe, zawodowego pilota. Aby sprowadzić swoich gości z talasoterapii do Quiberon, Louison Bobet założył w 1971 roku własną firmę lotniczą „ Thalass Air ”, która przekierowała między lotniskiem Paris-Le Bourget a lotniskiem w Quiberon wielu gości spa, w tym osobistości z telewizji lub szefów dużych firm. .
Zawodowo również wszedł do branży hotelarskiej, ale napotkał trudności i zdecydował się negocjować z siecią Sofitel , aby zatrzymać tylko dziesięć procent udziałów w swojej firmie. W konflikcie z Jacquesem Borelem , dyrektorem sieci hoteli, został zmuszony do rezygnacji przez zarząd wLipiec 1976. Następnie otworzył nowe centrum talasoterapii w Biarritz wlipiec 1979kupując miejski hotel Miramar, który ma zostać rozebrany. Instytut, zlokalizowany między plażą a centrum miasta, od końca lat 80. do początku lat 90. utorował drogę do powstania na baskijskim wybrzeżu kilku innych placówek tego typu . 21 kwietnia 1982, Louison Bobet poślubił swoją trzecią żonę, Françoise Jaquillard, w ratuszu 16 th dzielnicy Paryża . Małżonkowie spotkali się rok wcześniej, kiedy do byłego biegacza zwraca się Sylvain Floirat , teść Françoise, który chce dodać centrum talasoterapii do hotelu Byblos w Saint-Tropez , którego jest właścicielem. Wspólnie podejmują się budowy nowego centrum w Mijas , niedaleko Marbelli w Hiszpanii. W 1984 roku jej dawne centrum talasoterapii w Quiberon zostało przejęte przez grupę Accor i utworzyło pierwsze ogniwo w sieci Thalassa Sea & Spa .
Louison Bobet miał infekcję nerek i musiał usunąć nerkę. Jego stan stopniowo się pogarsza i byłego biegacza czasami dopada omdlenie . On konsultuje neurologa następnie podczas badania w szpitalu Salpêtrière wPaździernik 1982, wykryto torbiel w mózgu. Przeprowadzona interwencja chirurgiczna okazuje się nieskuteczna: rozwijają się przerzuty nowotworowe do mózgu. On umarł na13 marca 1983w swoim mieszkaniu w Biarritz, a jego ciało jest pochowane na cmentarzu w Saint-Méen-le-Grand , miejscu jego urodzenia.
Louison Bobet otrzymał w swojej karierze liczne wyróżnienia. Został mianowany mistrzem drużynowych mistrzów Francji w 1953 i 1954 roku oraz otrzymał trofeum Edmonda Gentila, które nagradza wyczyn kolarski sezonu, w tym samym roku 1954. Został nagrodzony Challenge Sedis , który nagradza najlepszego kolarza szosowego. sezon francuski, pięć razy z rzędu od 1951 do 1955. Wygrał także Challenge Desgrange-Colombo , startujący w głównych międzynarodowych imprezach, w 1951. Odznaczony Legią Honorową , otrzymał również Nagrodę im. Henryka Deutscha Meurthe de l ' Académie des sports , nagradzanie wydarzenie sportowe, które mogłyby prowadzić do materiału, naukowym lub moralnego postępu ludzkości, w roku 1955. w roku 2002 Louison Bobet był jednym z 44 zawodników wybranych w « Hall of Fame » w Międzynarodowej Unii Kolarskiej .
Stela ku pamięci Louisona Bobeta znajduje się obok steli Fausto Coppi w miejscu zwanym Casse Déserte na podejściu Col d'Izoard , gdzie Louison Bobet szczególnie wyróżnił się podczas swoich licznych startów w Tour de France. Nazwał go również swoim ulubionym kołnierzem.
Muzeum „Wszystko na rowerze z Louisonem Bobet” w Saint-Méen-le-Grand , miejscu narodzin biegacza, śledzi jego karierę. W marcu 1993 r. Raymond Quérat, poczmistrz miasta, skontaktował się z rodziną Louisona Bobeta w celu stworzenia czasowej wystawy o życiu mistrza. W obliczu sukcesu i dużej liczby zwiedzających, których doświadczyła impreza, burmistrz Jean Guégau popiera ideę stworzenia w mieście muzeum. Stowarzyszenie „Les Amis de Louison Bobet” powstało w następnym roku, a muzeum Louison-Bobet, skupiające przedmioty wypożyczone przez rodzinę biegacza, zostało zainaugurowane 22 czerwca 1994 r. w pomieszczeniu udostępnionym przez ratusz. Ojcem chrzestnym jest dziennikarz Jean-Paul Ollivier . W 2013 roku muzeum zostało całkowicie odnowione, „bardziej zabawne, bardziej interaktywne niż jego poprzednik” .
Wyścig zarezerwowany dla amatorów, Souvenir Louison-Bobet , organizowany jest corocznie od 1984 roku przez klub Sojasun espoir-ACNC .
W 1983 roku aleja w Fontenay-sous-Bois, mieście, w którym mieszkał od 1948 do 1961 roku, została nazwana Louison Bobet.
W sierpniu 2014 r. w Quiberon zainaugurowano bulwar Louison Bobet w obecności rodziny mistrza oraz kilku osobistości audiowizualnych i rowerowych. Ten bulwar łączy się z wieloma innymi ulicami i alejami w imię biegacza we Francji, ponieważ Louison Bobet jest z Jacquesem Anquetilem rowerzystą najczęściej używanym do nazywania pasa ruchu we Francji. Jego imię nosi kompleks sportowy w Levallois-Perret .
W lipcu 2015 roku , z okazji Tour de France przejeżdżającego przez Saint-Méen-le-Grand , artysta Frédéric Gracia wykonał monumentalny fresk w jego wizerunku na beczce wieży ciśnień przy wjeździe do miasta. W tym samym roku Olivier Mauny, siostrzeniec Louisona Bobeta, stworzył markę odzieży i akcesoriów rowerowych w imię mistrza. Twórca marki wyjaśnia dwa powody, które skłoniły go do uruchomienia tego projektu: „Po pierwsze, dzieci Louisona chciały, aby nazwa trwała. Ponieważ jest częścią korzeni francuskiego sportu. Wtedy jestem niedzielnym kolarzem i wraz ze znajomymi, z którymi regularnie jeżdżę, byliśmy zmęczeni niekoniecznie szukaniem strojów pasujących do naszych upodobań. Dlatego chcieliśmy pogodzić wysiłek i elegancję. I wydawało mi się oczywiste, że nazwisko Louisona Bobeta w pełni pasowało do tego projektu. "
W Maj 2019z okazji 100. rocznicy żółtej koszulki tablica na cześć Louisona Bobet jest umieszczona w jego domu przy rue Roublot 41 w Fontenay-sous-Bois.
Louison Bobet pojawił się także w kinie w filmie Totò al giro d'Italia , wyreżyserowanym przez Mario Mattoli w 1948 roku. Odgrywa własną rolę, podobnie jak mistrzowie Włoch Gino Bartali i Fausto Coppi . Francuska grupa rockowa Ludwig von 88 zadedykowała mu piosenkę Louison Bobet Forever . W swojej książce Je me souviens , Georges Perec stwierdza: „Pamiętam, że po uzyskaniu, na Parc des Princes, autograf od Louison Bobet” .
Popularność Louisona Bobeta nadaje pewną wartość powiązanym z nim przedmiotom. Tak więc w 2006 roku jedna z jego koszulek mistrza świata noszonych na Tourze 1955 została sprzedana za 7500 euro podczas aukcji odzieży sportowej na rzecz Instytutu Curie .
„Największy perfekcjonista, jakiego znał francuski kolarstwo. "
Według dziennikarza Jacquesa Augendre , Louison Bobet jest biegaczem „wzorowym ze względu na sumienie zawodowe, ambicję, odwagę, rozmach, ale także wykształcenie, dyscyplinę życiową i rycerski duch. Do liczby cech tego uprzejmego i dystyngowanego człowieka dodaje siłę woli, wytrwałość i formę cierpliwości, która została dostosowana przez impulsywny charakter. „ Pierre Chany podkreśla, że Louison Bobet ” stał się archetypem kompletnego kolarza i zdołał narzucić się mistrzom tego wysokiego okresu kolarstwa, po kilkuletnim cierpieniu, bez zniechęcenia, rządów Coppiego, Bartaliego, Kublera , Koblet, Van Steenbergen, tylu „świętych potworów”, z którymi się utożsamiał i ostatecznie narzucił swoje prawo, zapewniając im szacunek. „ W dzień po śmierci Louison Bobet za ten sam Pierre Chany napisał w dzienniku L'Equipe : ” To dumny z urodzenia, zarówno dumny i wrażliwy, wybrał bardzo wcześnie, aby być osobą publiczną, a jeszcze lepiej, przykładem dla swoich rówieśników , ambitny projekt, który bardzo szybko doprowadziłby go do zapisania się na marginesie dobra wspólnego, z czym ten szczególny postulat pociąga za sobą wyrzeczenia, wyrzeczenia i słono płatną intymną satysfakcję” . Gino Bartali potwierdza, że „Bobet był najlepszym ze swoich przeciwników w Tour de France. „ Semiolog Roland Barthes hołd mu w Mythologies : ” Bobet jest Prometejczyk bohater, ma wspaniały temperament wrestlingu, głębokie poczucie organizacji, jest kalkulator, on realnie ma wygrać. Jego choroba jest zalążkiem mózgu; zna niepokój, zranioną dumę: ma żółć. "
Louison Bobet mierzył 1,79 metra i ważył od 70 do 74 kg w sezonie kolarskim i od 77 do 80 kg poza sezonem . Zainspirowany innowacyjnymi pomysłami włoskich biegaczy, aw szczególności Fausto Coppi w zakresie dietetyki i metod treningowych, Louison Bobet zdaje sobie sprawę z potrzeby skrupulatnego przygotowania do osiągnięcia swoich celów. W ten sposób oddaje się pod okiem masażysty Raymonda Le Berta, który służył również jako masażysta drużyny piłkarskiej Stade Rennes . Obaj mężczyźni spotkali się na Tour de l'Ouest w 1946 roku przez byłego kolarza Paula Le Drogo . Od 1948 r. Raymond Le Bert codziennie śledził swojego biegacza i umożliwiał mu zwiększenie zdolności do regeneracji i stabilizacji wagi. Zapewnia również wsparcie psychologiczne Louison Bobet.
Chociaż Louison Bobet często wygrywał wyścigi etapowe, o czym świadczą jego dwa zwycięstwa w Tour de France, klasyki wydają się mu bardziej odpowiadać według jego brata Jeana , również kolarza: „Jednodniowy wyścig spełnił dokładnie cechy Louisona . Zdenerwowany, od razu rzucił się do walki z całej siły. Kiedy wygrał, wygrał przez K.-O. Inteligentny w wyścigu, rozumiał wszystkie subtelności, odgadywał obrót wydarzeń. Skoncentrowany, przywiązany do wszystkich szczegółów, oceniając mocne strony swoje i rywali. Lubił klasykę. "
Rywalizacja między Louison Bobet i Jean Robic , zwycięzcami Bretonów i Tour de France, wyznacza karierę mistrza. Ten ostatni już w 1947 roku znalazł dla Bobeta „jęczącą” stronę , którą nazwał „Louisette Bonbon”, przydomek przejęty przez peleton, podobnie jak „Bobette” czy „żałobnik”. Dla Jacquesa Augendre Louison Bobet jest „bête noire” Jeana Robica: „Ich rywalizacja, podtrzymywana morderczymi deklaracjami i prasą, która znalazła tam niewyczerpany temat, zdominowała pierwszą połowę lat pięćdziesiątych. dwaj adwersarze mieli kontrastujące talenty, osobowość i dziennikarską przenikliwość. Bobet poddał się uwodzeniu, a Robic w prowokacji: „Oboje jesteśmy Bretonami, ale ja jestem autentycznym Bretonem, podczas gdy Bobet jest Bretonem z zewnątrz. Bobet uprzejmie odpowiedział dziennikarzom, według swojego rywala „sikanie” , który oskarżył ich o „zadawanie głupich pytań i pisanie czegokolwiek”. „ Dziennikarz dla L'Equipe , Gérard Ejnès określa, że Louison Bobet, popularny mistrz, jest mało cenione w świecie kolarstwa: ” Bobet nosi przystojny, Bobet wyraża się dobrze, Bobet jest chętny do chwały i szacunku. Jeździ amerykańskim samochodem i niedługo będzie podróżował samolotem, którym sam będzie pilotował. [...] Bobet chce być w centrum biznesu, w kontakcie z ludźmi, którzy się liczą, z kręgów z wyższej półki. Bobet jest pierwszym mistrzem bling-bling . „ Jego przyjaciel i rywal Raphaël Geminiani zgadza: ” Było coś w nim Jean Marais. Przyłożył się do mówienia w trzeciej osobie, szukał jego słów, ocierał czoło chusteczką. "
W swojej karierze zawodowej, od 1947 do 1962, Louison Bobet odniósł 122 zwycięstwa. W szczególności trzy Tours de France, tytuł mistrza świata, dwa tytuły mistrza Francji, Paryż-Nicea , Critérium du Dauphiné i kilka zwycięstw w klasykach, takich jak Paryż-Roubaix , Mediolan-San Remo , Tour of Flandria i Tour of Lombardy , ma jedno z najważniejszych osiągnięć w kolarstwie. Dzięki jego zwycięstw w Tour de France i Tour of Flanders tego samego roku, w 1955 roku, Louison Bobet jest jednym z siedmiu zawodników, z Louis Trousselier , Octave Lapize , Fiorenzo Magni , Jan Janssen , Eddy Merckx i Bernard Hinault , aby wygraj klasyk Flandrii i wielką trasę koncertową w tym samym roku. Przedstawiono tutaj główne elementy tej listy.
|
|
10 uczestników:
4 udziały:
1 udział:
: dokument używany jako źródło tego artykułu.