Saint-Mary (Charente)

Najświętszej Marii Panny
Saint-Mary (Charente)
Kościół Najświętszej Marii Panny.
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
Departament Charente
Miasto Confolens
Międzyspołeczność Wspólnota gmin Charente Limousine
Mandat burmistrza
 Philippe Palard
2020 -2.026
Kod pocztowy 16260
Kod wspólny 16336
Demografia
Miły Mariussois
Ludność
miejska 		346  mieszk. (2018 spadek o 3,08% w porównaniu do 2013 roku)
Gęstość 16  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 45 ° 50 ′ 01 ″ północ, 0 ° 23 ′ 24 ″ wschód
Wysokość Min. 75  m
Maks. 183  m
Powierzchnia 21,86  km 2
Jednostka miejska Gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich
Wybory
Oddziałowy Kanton Charente-Bonnieure
Ustawodawczy Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Zobacz na mapie administracyjnej Nouvelle-Aquitaine Lokalizator miasta 14.svg Najświętszej Marii Panny
Geolokalizacja na mapie: Charente
Zobacz na mapie topograficznej Charente Lokalizator miasta 14.svg Najświętszej Marii Panny
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Najświętszej Marii Panny
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Najświętszej Marii Panny

St. Mary jest wspólny South West z Francji , znajduje się w dziale z Charente ( rejon Nowego Aquitaine ).

Jego mieszkańcami są Mariussois i Mariussoises .

Geografia

Lokalizacja i dojazd

Saint-Mary to miasto w północno-wschodniej części regionu Charente, położone w dolinie Bonnieure , 5  km na zachód od Chasseneuil , w kantonie Saint-Claud i 27  km na północny wschód od Angoulême .

Wioska jest również 9  km na południowy zachód od Saint-Claud , 10  km na północ od La Rochefoucauld i 17  km na wschód od Mansle .

Główną drogą w mieście jest D 27, route de Chasseneuil à Mansle, która biegnie wzdłuż prawego brzegu Bonnieure i przechodzi do Artenac. Inne prostopadłe drogi to .36, która przebiega przez wioskę i prowadzi do Les Pins na południu i Cellefrouin na północy oraz D 175, która prowadzi z Saint-Claud i Chavagnac do Pont-d'Agris . Te dwie trasy przecinają Bois de Bel-Air . Istnieją również D 91 i D 187, które przechodzą przez Artenac.

Dużą północno-wschodnią część miasta zajmuje Bois de Bel-Air , las otaczający trzy miasta.

Przysiółki i miejscowości

Wioska Saint-Mary położona jest na wschód od miasta, a nieco większa wioska Artenac na zachód.

Gminne gminy

Gminy graniczące z Saint-Mary
Wartościowość Zadanie Cellefrouin
Val-de-Bonnieure Najświętszej Marii Panny Chasseneuil
Sosny

Geologia i rzeźba terenu

Teren to jurajski wapień ( Callovian i Oxfordian na zachodzie), z którego możemy zobaczyć piękne wycięcie na klifie Artenac graniczącym z Bonnieure. Ale to jest pokryte osadami trzeciorzędowymi, alterite i krzemienia gliny , z pobliskim Masywie Centralnym (10  km na południowy na wschodzie).

Bois de Bel-Air zajmuje tę ziemię, a najwyższy punkt miasta (183  m ) znajduje się w środku lasu na północy, na granicy z miastami La Tâche i Cellefrouin , w Logis de Bel-Air (dawna turbina wiatrowa będąca punktem geodezyjnym ). Najniższy punkt to 75  m , położony na Bonnieure na zachodniej granicy miasta (w Tabard). Wieś jest rozłożone pomiędzy 100  m do 120  m nad poziomem morza.

Hydrografia

Gmina Saint-Mary położona jest na prawym brzegu rzeki Bonnieure, która przechodzi na południe.

Wioska położona jest w głębokiej dolinie, przez którą przepływa strumień Marillac , dopływ Bonnieure, który oddziela Bois de Bel-Air od górnego Forêt de Chasseneuil .

Krasowy charakter terenu sprawia, że ​​w mieście nie ma innego strumienia.

Pogoda

Podobnie jak w trzech czwartych południowej i zachodniej części departamentu, w Akwitanii klimat jest oceaniczny .

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Mary to wiejskie miasteczko. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów rolnych (58,4% w 2018 roku), w proporcji mniej więcej równoważna z 1990 roku (58,5%). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: lasy (38,9%), grunty orne (28,5%), niejednorodne tereny rolnicze (20,6%), łąki (9,3%), obszary porośnięte roślinnością krzewiastą i / lub zielną (2,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwę potwierdza starożytna forma Sanctus Marius z 1376 roku .

Niektóre Marius był opat VI XX  wieku , klasztor Beuvoux ( Bobacum ), w diecezji Sisteron , który zmarł około 555 .

Według innych, Marius był jednym z Pustelnika III th  century , że tradycja daje pierwszego ewangelizatora lub „apostołem” Górnej Owernii, z jego towarzysz Mamet.

Jedyne inne gminy we Francji, których nazwa wywodzi się od Mariusza, to Saint-Mary-le-Plain (Cantal) i Saint-May (Drôme).

Granica dialektu

Miasto należy do obszaru langue d'oc , na granicy dialektów limousin i marche , a także w pobliżu obszaru poitevin , langue d'oïl , dalej na zachód. Bois de Bel-Air rzeczywiście odgrywa rolę naturalnej granicy między Limousin (na wschodzie) a Marchois (na zachodzie).

W języku prowansalskim nazywa się Sent Marí .

Historia

Pre-historia

Maryję zamieszkuje człowiek od zarania dziejów. W mieście rzeczywiście znajduje się jaskinia Artenac , w której zachowały się ślady ludzkiej okupacji sprzed 350 000 lat (dwa fragmenty czaszek z okresu neandertalczyka), najstarsza w całym regionie Centrum. Co więcej, Artenac zawiera pozostałości późnego neolitu (ok. 3000/2500 pne), które są tak interesujące, że miejsce to dało nazwę „  kulturze Artenac  ”.

Okres galijsko-rzymski

Miasto graniczy od zachodu i północy dwoma rzymskimi drogami . Na zachodzie stara trasa Angoulême - Bourges przez Confolens i Argenton przechodziła przez Tabard i la Tâche . Na północy stara droga z Chassenon do la Terne przez Chasseneuil przechodziła przez Bois de Bel-Air na granicy miasteczka.

Sama parafia powstała w nieznanym czasie. Osada ludzka związana polanie z X TH i XI -tego  wieku jest to możliwe, ale pojawienie się w małym miasteczku zdominowanym przez zamku jest również przypomina wsi castral .

Średniowiecze

Parafia Najświętszej Marii Panny miała w średniowieczu pewne znaczenie , choćby ze względu na strategiczne położenie zamku (cytowanego jako twierdza - fortalicium - w 1274 r., Ale prawdopodobnie starszego), który strzeże i broni przejścia przez dolinę Bonnieure. Oprócz kościoła parafialnego, który teraz zniknął, znaleziono na jego terenie klasztor, który zależał od opactwa Nanteuil (który stał się kościołem parafialnym po wojnach religijnych), co najmniej pięć młynów, kolonię trędowatych itp. Parafia miała swój jarmark, wzmiankowany w 1322 roku .

Artenac byłby starą miejscowością, tak jak Civrac stał się Saint-Claud . Odbywały się tam ważne jarmarki, które teraz zniknęły.

Cytowane w XV -go  wieku jako panowanie , St. Mary miała wszystkie cechy z XIII th  century , tworząc spójną feudalny ziemię, którą Pan miał wszystkie prawa wysokiego, średniego i niskiego sprawiedliwości , „wyróżnieniem”, przyznając prawo, zakaz i obowiązki , służalcza dziesięcina itp. Panowanie miał swoich funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości, powoływanych przez Pana (seneschal sędzia, prokurator, urzędnik, sierżanci), jego notarialne, opiekun pieczęci (umów fok), a także jego szczególny środek, „środek Saint Mary ” , które również miało miejsce w Montembœuf . Sąd w Saint-Mary jest cytowany około 1325 roku . W parafii istniało kilka lenn szlacheckich, utrzymywanych przez tylu wasali pana: Artenac, Maison Noble, la Soudière, Montebride, la Faucherie  itd. .

Oczywiście w średniowieczu ludność była zasadniczo wiejska. Niektóre starożytne dokumenty (koniec XIII th  century) wymienić nazwy lokatorów, z których niektóre są nazywane „zakwasie i zachody słońca” to znaczy, służyć kondycję, a „terier” powstała w roku 1538 - 1539 podaje nazwę „Manans i mieszkańcy ziemi, chastellanye i jurysdykcji świętego Masry, który „ winien panu ceny, dzierżawy i korony”. W XVIII -tego  wieku , St Mary miała 203 pożarów , nieco ponad 1000 mieszkańców.

Na poziomie feudalnej The seigneury Saint-Mary dostała się pod hołd liege z biskupem Angoulême , z wyjątkiem zamku, który przeniósł się z „vicomtal lenno”, który był do 1308 roku własność hrabiego Angoulême. .

Pierwszymi znanymi panami Saint-Mary są Regnauld, bardzo stara rodzina Angoumois , cytowana w 1034 r. , Której sprawdzona linia pochodzi od rycerza Arnauda Regnaulda , który w 1186 r . Uchwalił akt panowania św. Marii . Około 1175 roku ożenił się z córką Guillaume de Chabanais . Po kilku pokoleniach Saint-Mary przeszła do rodziny kuzynów Chabanais (około 1265 r.), Następnie kolejno wśród Sallebrache (lub Célebrache), Frondebœuf, Barbezières i Curzays.

Pierwszym panem Curzay w Saint-Mary jest Jean de Curzay, który poślubił w 1491 r. Isabeau de Frondebœuf, główną dziedziczkę panowania, ale wspomniane rodziny pozostały w parafii jako posiadacze spadku, więc Saint-Mary została współwładcą, których Curzayowie byli jednak panami zamku (trzymają zamek i oddają mu hołd). Regnauldowie ze swojej strony nadal mają w Saint-Mary lenna, lasy, młyny, różne prawa królewskie, a także swoją kaplicę pogrzebową, która została ufundowana około 1285 roku przez Pierre'a Regnaulda, kanonika Angoulême i archidiakona Saintonge. Świadkowie dobytek XII th  century, nieruchomość została dodatkowo zwiększona przez sojusz z Frondeboeuf w roku 1450 . W rzeczywistości Regnauldowie czasami nazywają siebie „Panami Świętej Marii”, pomimo istnienia Curzayów, z którymi ich stosunki nie zawsze układały się bez trudności.

W rzeczywistości małżeństwo Jana I Regnaulda z Marguerite de Confolens około 1350 r. Nadało rodzinie tytuł Seigneury of Age-Bertrand ( Chirac , Charente), który stał się jej głównym zakładem. To z ich zamku z epoki Regnauldowie zarządzają teraz interesami, które utrzymywali w Saint-Mary, gdzie mają szczególny przepis na wieki powierzony prepozytowi .

Najstarsze księgi parafialne pochodzą z 1680 roku .

Po rewolucji

Curzay pozostają panowie tytuł NMP aż do XVIII -tego  wieku , kiedy to dwór przeszedł przez małżeństwo do domu Rocquart. Wreszcie aktem z 12 lipca 1763 r. (Przekazanym notariuszowi Rioux ) François Regnauld, markiz de la Soudière, potomek pierwszych panów Saint-Mary i już współwładca tego miejsca, zakupiony od François Saulnier de Pierre -Levée i jego żonie Anne de Rocquart (twierdza pochodzi od niej) „ziemia i panowanie Saint Masry ... polegające na wysokiej sprawiedliwości na całej ziemi Saint-Masrydict, bezpośrednio z nią związanej, chasteau dudict lieu, preclôtures, prawo paisches, CENS i rentes, dixme i agrier, młyny baneaux” ,  etc. .

W kwietniu 1794 roku Louis Regnauld, markiz de la Soudière i Lord of Saint-Mary po wyemigrowaniu , jego żona Madeleine-Elisabeth de Maulmont, ogłosiła, że ​​podejrzany został aresztowany, przewieziony do La Rochefoucauld, a następnie przeniesiony do Paryża, gdzie został skazany na śmierć 4 lipca. przez Fouquier-Tinville i zgilotynowane tego samego dnia. Jego ciało wrzucono do masowego grobu Picpus. W tym czasie były seigneury Saint-Mary, podzielone na 91 działek, zostało sprzedane jako własność narodowa . Podczas restauracji, przejęcie zamku i kilku małych gospodarstw przez Gabriela de la Soudière, najstarszego syna Louisa, odrestaurowało część rodzinnej posiadłości. Dwa pokolenia później, Louise de la Soudière, wnuczka Gabriela, w 1885 roku poślubiła swojego pierwszego kuzyna Fernanda, markiza de Saluces i przyniosła jej cały majątek rodziców. Zamek Saint-Mary został sprzedany przez ich syna Henry'ego de Saluces w 1935 roku.

Era nowożytna

Na początku XX -go  wieku, przemysł w mieście była reprezentowana przez młyn walcowy .

Administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001 listopad 2007 Annie suraud    
16 listopada 2007 W trakcie Elisabeth Guimard SE - następnie PG Kurator dziedzictwa

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r.

W 2018 roku miasto liczyło 346 mieszkańców, o 3,08%  mniej niż w 2013 roku ( Charente : -0,48%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1841 1846 1851 1856
1,020 992 1,051 871 848 801 944 920 882
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896 1901
795 810 760 812 763 743 687 710 606
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954 1962
598 618 534 552 513 464 459 466 452
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2012 2017
468 371 315 373 365 367 367 362 348
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
346 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Piramida wieku w Saint-Mary w 2007 roku w procentach.
Mężczyźni Klasa wieku Kobiety
0.0  90 lat lub więcej 2.6 
8.6  75 do 89 lat 10.9 
16.6  60 do 74 lat 20.8 
25.7  45 do 59 lat 19.3 
16.0  30 do 44 lat 19.3 
18.9  15 do 29 lat 13,0 
14.3  0 do 14 lat 14.1 
Piramida wieku na oddziale Charente w 2007 roku w procentach.
Mężczyźni Klasa wieku Kobiety
0.5  90 lat lub więcej 1.6 
8.2  75 do 89 lat 11.8 
15.2  60 do 74 lat 15.8 
22.3  45 do 59 lat 21.5 
20,0  30 do 44 lat 19.2 
16.7  15 do 29 lat 14.7 
17.1  0 do 14 lat 15.4 

Gospodarka

Sprzęt, usługi i życie lokalne

Edukacja

Szkoła jest RPI pomiędzy Cellefrouin i Saint-Mary. W Cellefrouin znajduje się szkoła podstawowa , a Saint-Mary szkoła podstawowa w Perry z klasą. Sektor uczelni to Chasseneuil .

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne

Dziedzictwo obywatelskie

Osobowości związane z gminą

Uwagi i odniesienia

Notatki i karty

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego zatwierdzonej w dniu14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 17.04.2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Site habitants.fr, „  The Gentiles of Charente  ” ,2013(dostęp 14 maja 2015 )
  2. Wielkie odległości po pobrane z programu ACME Mapper
  3. IGN mapę pod Géoportail
  4. Przeglądarka Infoterre , witryna BRGM
  5. Mapa BRGM pod Géoportail
  6. [PDF] BRGM , „  Zawiadomienie o arkuszu La Rochefoucauld  ” , na Infoterre ,1983(dostęp 6 listopada 2011 )
  7. [PDF] BRGM , „  Notice de la feuille de Mansle  ” , na Infoterre ,1984(dostęp 13 listopada 2011 )
  8. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
  9. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
  10. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 ) .
  11. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
  12. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
  13. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 17 kwietnia 2021 )
  14. Jean Nanglard , Księga lenna Guillaume de Blaye, biskupa Angoulême [„Liber feodorum”], t.  5, Towarzystwo Archeologiczne i Historyczne Charente ,1905( 1 st  ed. 1273), 404  , str. ( czytaj online ) , s.  146
  15. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryż, Librairie Guénégaud,1989( 1 st  ed. 1963), 738  , str. ( ISBN  2-85023-076-6 ) , str.  616.
  16. Jean Talbert, Pochodzenie nazw miejscowości , 1928
  17. Jean Rieuf, Massiac i jego kanton, wydania Gerberta (Aurillac), 1971
  18. Charles de Tourtoulon i Olivier Bringuier , Granica geograficzna langue d'oc i langue d'oil , Paryż, Imprimerie nationale (przedruk w 2007 r. Przez Massert-Meuzac, IEO ),1876, 63  str. [[ Mapa limitu ropy naftowej we Francji, część zachodnia, widok online ]]
  19. Jean-Hippolyte Michon ( pref.  Bruno Sépulchre), Monumental Statistics of Charente , Paryż, Derache,1844( rep.  1980), 334  s. ( czytaj online ) , s.  55
  20. (oc) Jean Urroz, „  Nazwy miast w Charente Occitane  ” ,2005(dostęp 14 maja 2015 )
  21. Christian Vernou , La Charente , Maison des Sciences de l'Homme, Paryż, pot.  "Archeologiczna mapa Galii",1993, 253  pkt. ( ISBN  2-87754-025-1 ) , str.  196
  22. Andre Debord , świeckiego społeczeństwa w krajach Charente X th - XII -go wieku. Picard,1984585  str. ( ISBN  2-7084-0112-2 , prezentacja online ) , str.  42-43
  23. Jean-Hippolyte Michon ( pref.  Bruno Sépulchre), Monumental Statistics of Charente , Paryż, Derache,1844( rep.  1980), 334  s. ( czytaj online ) , s.  160
  24. Jules Martina Buchey , historyczne i wspólny geografii Charente , wydanej przez autora Châteauneuf, 1914-1917 ( przedruk  Bruno Sépulchre, Paryż, 1984), 422  s. , s.  339
  25. Cartulary of Saint-Mary, akt 48
  26. Jean-Paul Gaillard , Zamki, domy i stare rezydencje Charente , Paryż, księgarnia Bruno Sepulcher,1993( przedruk  2005), 893  str. ( OCLC  908251975 , prezentacja online )
  27. Archiwa departamentalne Charente, J 512
  28. Jean-Marie Ouvrard, „  Herby Charente, rodzina Regnauld z La Soudière  ” ,2011(dostęp 14 maja 2015 )
  29. Éric Percy-Marinier, Historia i genealogia domu Regnaulda de la Soudière , PSR Éditions, Loudun, 1995.
  30. Cl. Gigon, Ofiary terroru w departamencie Charente, Angoulême, 1866.
  31. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
  32. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
  33. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  34. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  35. „  Ewolucja i struktura ludności w Saint-Mary w 2007 roku  ” , na miejscu INSEE (dostęp na 1 st sierpień 2010 )
  36. "  Wyniki spisu ludności Charente w 2007 r.  " [ Archiwum z 7 grudnia 2011] , W miejscu INSEE (dostęp na 1 st sierpień 2010 )
  37. Strona inspektoratu akademickiego Charente, „  Directory of school  ” (dostęp 19 lipca 2012 r. )
  38. Saint-Mary , siedziba limuzyny Charente
  39. Association Promotion Patrimoine, Philippe Floris ( reż. ) And Pascal Talon ( reż. ), Zamki, dwory i kwatery: La Charente , Éditions Patrimoines & Médias,1993, 499  pkt. ( ISBN  978-2-910137-05-2 i 2-910137-05-8 , prezentacja online ) , str.  116

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne