Przestarzały | 1856-1873 |
---|---|
Miejsce | Yunnan , Chiny w dynastii Qinging |
Wynik |
Zwycięstwo dynastii Qing * Upadek Pingnan Guo * Osłabienie dynastii Qing |
![]() |
![]() |
Cen Yuying Mój Rulong (pl) |
Du Wenxiu Ma Shenglin Ma Shilin |
Manchus, Chińczycy Han i lojalni muzułmanie Qing | Zbuntowani muzułmanie, zbuntowani Chińczycy Han i różne muzułmańskie mniejszości etniczne |
1 000 000 martwych | 1 000 000, w tym muzułmańscy i niemuzułmańscy cywile i żołnierze. |
Bunt Panthay
Tradycyjne chińskie | 杜文秀 起義 |
---|---|
Chiński uproszczony | 杜文秀 起义 |
Dosłowne tłumaczenie | Bunt Du Wenxiu |
Tradycyjne chińskie | 回 |
---|---|
Chiński uproszczony | 回 |
Dosłowne tłumaczenie | bunt Hui z Yunnan |
- Hanyu pinyin | Yunnán Huí biàn |
---|
Panthay Revolt , znany w Chinach jako Du Wenxiu Qiyi ( chiński :杜文秀起义 ; pinyin : ; . Litt „Revolt Du Wenxiu”), miała miejsce od 1856 do 1873 roku . Jest to ruch separatystyczny ludu Hui i innych chińskich muzułmanów walka z dynastii Qing mandżurskiej i znajduje się na północ od prowincji do prowincji Yunnan , na południowy zachód od Chin .
Nazwa Panthay to słowo pochodzenia birmańskiego , o którym mówi się, że jest identyczne ze słowem Shan Pang hse . Pod tą nazwą Birmańczycy odnosili się do chińskich muzułmanów, którzy przybyli do Birmy ze swoimi karawanami z chińskiej prowincji Yunnan . Ta nazwa nie była ani znana, ani używana w samym Yunnanie.
Dyskryminacja Hui przez administrację cesarską, i to w całym imperium, jest źródłem ich buntów, które mają miejsce w Yunnan i innych regionach, takich jak Gansu czy Xinjiang . Chociaż niektóre źródła sugerują, że bunt Panthay wywodzi się wyłącznie z konfliktu między górnikami Han i Hui w 1853 roku, napięcia między Han i Hui istniały w rzeczywistości przez dziesięciolecia przed rozpoczęciem powstania. Na przykład w lipcu 1839 r. masakra w Mianning pochłonęła prawie 2000 ofiar w dwa tygodnie, aw 1845 r. urzędnicy Han i Qing zmasakrowali Hui przez trzy dni. Hui i Han są uważani i klasyfikowani przez Qing jako dwie różne grupy etniczne, przy czym Hui nie są postrzegani jako Han wyznający określoną religię.
Według tomu ósmego Encyklopedii Religii i Etyki, bunt Panthay jest wywołany nienawiścią etniczną i walką klasową, a uważanie tego za wszystko z powodu islamu i religii jest błędnym przekonaniem.
W 1856 r. Shuxing'a, urzędnik z Qing pochodzenia mandżurskiego , otrzymał zadanie stłumienia buntu, który wybuchł w stolicy prowincji Kunming . W tym celu dokonał masakry muzułmanów, co nie tylko nie uspokoiło sytuacji, ale wywołało powstanie wieloetniczne na skalę prowincji. W mieście Dali , położonym na zachód od prowincji Yunnan , niezależne królestwo stworzył Du Wenxiu (1823-1872), mężczyzna urodzony w Yongchang w rodzinie chińskiej Han, który nawrócił się na islam.
Jeśli Shuxing'a wydał rozkaz takiej masakry, to dlatego, że rozwinął w nim głęboką nienawiść do muzułmanów po incydencie, w którym został rozebrany i prawie zlinczowany przez tłum muzułmanów. Nakazał, by kilku muzułmańskich buntowników zostało powoli pokrojonych na kawałki, aż do śmierci. Tariq Ali opisuje ten incydent, który faktycznie miał miejsce, w jednej ze swoich powieści, twierdząc, że muzułmanie, którzy prawie zlinczowali Shuxing'a, nie byli Hui, ale należeli do innej grupy etnicznej; ale mimo to mandżurski urzędnik obwiniał za ten incydent wszystkich muzułmanów.
Rewolta nie ma charakteru religijnego, do muzułmanów dołączyli niemuzułmańscy Szan i Kakhyen, a także inne plemiona zamieszkujące wzgórza. Brytyjski oficer donosi, że muzułmanie nie buntowali się z powodów religijnych, a Chińczycy są tolerancyjni dla różnych religii i prawdopodobnie nie sprowokowali buntu ingerując w praktykowanie islamu. Ponadto, lojalistyczne oddziały muzułmańskie pomagają Qing zmiażdżyć muzułmańskich rebeliantów.
Bunt Du Wenxiu nie jest skierowany przeciwko Hanowi , ale przeciwko Qing, a on dąży do zniszczenia rządu Mandżurów. Podczas buntu Hui z prowincji nie biorących udziału w buncie, takich jak Syczuan i Zhejiang , pełnią rolę negocjatorów między zbuntowanym Hui a rządem Qing. Na jednym z transparentów Du Wenxiu widnieje hasło: „Pozbawić mandżurskich Qing ich mandatu do rządzenia” (革命 滿 淸) i otwarcie wzywa Han do pomocy Hui w obaleniu mandżurskiego reżimu i wypędzeniu ich. Chiny. Siły Du prowadziły kilka oddziałów niemuzułmańskich, w tym Chińczyków Han, Li, Bai i Hani. Du Wenxiu wzywa również do jedności między muzułmańskimi Hui i Hanami. Podobno powiedział, że „nasza armia ma trzy zadania: wypędzić Mandżurów, zjednoczyć się z Chińczykami i wypędzić zdrajców”.
Według Du Wenxiu, Han nie jest odpowiedzialny za masakry Hui, to reżim mandżurski tworzy i utrzymuje napięcia w reżimie mandżurskim, przy czym ten ostatni to obcokrajowcy w Chinach, którzy zrażają Chińczyków i inne mniejszości. Wzywa również do wypędzenia wszystkich Mandżurów z Chin, aby krajem znów mogli rządzić Chińczycy.
Prowadził totalną wojnę przeciwko dominacji Mandżurów, Du Wenxiu odmówił poddania się, w przeciwieństwie do Ma Rulonga, innego muzułmańskiego dowódcy rewolty. Ta różnica w postawie mogą być związane z różnymi nurtami islamu praktykowane przez rebeliantów: the sunnici Hanafistes szkoła Gedimu (w) , które znajdują się pod dowództwem My Rulong są łatwo wadliwych na rzecz Qing while w Jahriyya (en) , sufickie bractwo należące do tarika Naqshbandiyya , nie poddawaj się. Niektórzy z buntowników Jahriyya z buntu Panthay, jak Ma Shenglin, są powiązani z Ma Hualongiem, przywódcą Jahriyya buntu Dunganów , i utrzymują z nim kontakt.
Rewolta zaczyna się zatem po masakrach 3000 Hui dokonanych przez władze mandżurskie. Du używa antymandżurskiej retoryki w swoim buncie przeciwko Qing, wzywając Hanów do przyłączenia się do Hui w obaleniu mandżurskiej Qing, która rządzi Chinami od 200 lat. Dopiero po wybuchu buntu Du zaprosił Ma Rulonga, który był wówczas potężnym przywódcą muzułmańskim Hui, aby dołączył do niego w wypędzeniu Mandżurów Qing i „odzyskaniu Chin” i uczynił z miasta Dali swoją stolicę. Miasto Kunming jest wielokrotnie atakowane i plądrowane przez siły Du Wenxiu. Rewolta została stłumiona w 1873 roku. Obecnie (2021) Du Wenxiu jest uważany przez chiński rząd za bohatera.
Du Wenxiu nosi chińskie ubrania i wymusza używanie języka arabskiego w swoim stanie, a także zakaz spożywania wieprzowiny. Następnie Ma Rulong zakazał również spożywania wieprzowiny na obszarach, które znalazły się pod jego kontrolą po jego ucieczce do Qing.
Aby zarządzać swoim królestwem, De Wenxiu zatrudnia zarówno muzułmanów Hui, jak i Chińczyków Han w swojej administracji cywilnej i wojskowej. W rzeczywistości jedna trzecia stanowisk wojskowych w Sułtanacie jest zajęta przez Chińczyków Han, którzy zajmują również większość stanowisk cywilnych. Poza Han i Hui, to plemienny animizm , konfucjanizm i islam są zalegalizowane i „uhonorowane” przez „biurokrację w stylu chińskim” w sułtanacie Du Wenxiu.
Jeśli po walce u boku Du Wenxiu Ma Rulong uciekł na korzyść Qing, nie jest jedynym muzułmaninem, który zdecydował się pozostać lojalnym wobec Mandżurów. Muzułmański uczony Ma Dexin, który twierdzi, że neokonfucjanizm można pogodzić z islamem, aprobuje dezercję Ma Rulonga, a także pomaga innym muzułmanom zrobić to samo.
„Zawrzyj pokój z Hanem, obalić dwór Qing. " |
„ Chiński :安 漢 反清 ” |
„Zjednoczyć Hui i Han w jedno (ludzie), |
„ Chiński :連 回 、 漢 為 一體 、 |
Rozmowy pokojowe prowadzą Hui z prowincji Zhejiang i Syczuan, którzy zostali zaproszeni przez Qing do Yunnan w 1858 roku i nie uczestniczyli w buncie.
Rewolta rozpoczęła się od lokalnych powstań, które ostatecznie rozprzestrzeniły się na praktycznie wszystkie regiony prowincji. To rebelianci z Zachodniego Yunnanu pod przywództwem Du Wenxiu, przejmując kontrolę nad Dali w 1856 r., stali się głównym ruchem wojskowym i politycznym opozycyjnym wobec rządu Qing. Zwracają swoją furię przeciwko miejscowym mandarynom i rzucają wyzwanie rządowi centralnemu w Pekinie.
Rząd cesarski jest utrudniony przez obfitość problemów i buntów w różnych obszarach tak rozległego Imperium Qing, takich jak na przykład bunt Taipingów . W tym czasie Chiny wciąż cierpiały z powodu wstrząsów spowodowanych pierwszą serią nierównych traktatów , takich jak traktat z Nankinu . Te okoliczności sprzyjają wzrostowi muzułmanów w Yunnanie.
Od 1855 r. powstali Hui z Yunnanu, których głównym celem byli mandaryni , postrzegani jako lokalni tyrani nadużywający swojej władzy, by się wzbogacić. To uczucie potęguje polityka rekrutacji Mandarynów, która wykluczyła Hui z tych stanowisk władzy, oraz organizowane przez nich zamieszki anty-Hui wymierzone w najbogatszego Panthay, które zakończyły się zniszczeniem meczetów. Ten bunt nie ma charakteru religijnego, ponieważ do muzułmanów szybko dołączają niemuzułmańskie Shan i Kachin oraz inne plemiona żyjące na wzgórzach Yunnan. Brytyjski oficer w tej okolicy mówi, że muzułmanie nie buntowali się z powodów religijnych i że Chińczycy są tolerancyjni dla różnych religii i prawdopodobnie nie sprowokowali buntu poprzez ingerowanie w praktykowanie islamu. Ponadto, lojalistyczne oddziały muzułmańskie pomagają Qing zmiażdżyć zbuntowanych muzułmanów.
Bunt zaczyna się jako lokalne powstanie. Został on zainicjowany przez robotników Hui, którzy pracują w kopalniach srebra w wiosce Lin'an fu (临安 府, , której centrum administracyjnym jest dziś Xian z Jianshui ), w Yunnan, którzy powstają przeciwko Chińczykom. Chiński gubernator Yunnanu wysłał pilny apel do rządu centralnego w Pekinie, który zareagował słabo lub źle, ponieważ w całym imperium wybuchło jednocześnie wiele buntów.
Odpierają nieuporządkowane ataki wojsk cesarskich. Zdobywają ważne miasta jedno po drugim. Chińskie miasta i wioski, które stawiają opór, są plądrowane, a męska część populacji zostaje zmasakrowana. Ci, którzy się poddają, są oszczędzeni. Rebelianci z powodzeniem zdobywają miasto Dali , dawną stolicę królestwa o tej samej nazwie , w 1857 roku. Po zdobyciu Dali muzułmanie kontrolują de facto Yunnan. Deklarują się niezależni od Chin i stanowią odrębny naród pod nazwą Pingnan Guo lub Ping-nan Kuo ( chiń. uproszczony :南国 ; dosł . „Naród Południowego Pacyfiku”). Ich przywódca, Sulayman ibn `Abd ar-Rahman (1823-1872), znany jako Du Wenxiu (początkowo Yang Xiu (杨秀)) (???? - 1873)), ogłasza się Qa'id Jami al-Muslimin („ przywódcą społeczności muzułmańskiej”) i uczynił Dali swoją stolicą. Na Zachodzie znany jest jako Sułtan Sulayman . Panował od 1856 do26 grudnia 1872, ale jego sułtanat obowiązywał dopiero w latach 1860-1868. W ten sposób w Yunnanie pojawił się sułtanat, wzorowany na bliskowschodnich. Gubernatorstwa Panthay są również tworzone w kilku ważnych miastach, takich jak Momein (Tengyueh), które znajdują się w pobliżu granicy z Birmą, miasta Bhamo.
Po przejęciu władzy Du Wenxiu ogłosił, że „ Taiping staną się naszymi sojusznikami, będziemy pomagać sobie nawzajem i niszczyć naszych wrogów dzięki naszym wspólnym wysiłkom”, wskazując tym samym na jego zamiar współpracy z heterodoksyjną rebelią chrześcijańską Taiping, która dąży do obalenia Dynastia Qing.
Sułtanat osiągnął apogeum swej potęgi w latach 1860-1868. Następnie Panthayowie zajęli lub zniszczyli czterdzieści miast i sto wsi. W tym okresie sułtan Sulejman, w drodze do Mekki jako pielgrzym , udał się do Rangunu , prawdopodobnie drogą Kengtung, a stamtąd do Kalkuty, gdzie miał okazję zobaczyć potęgę Brytyjczyków w Indiach . W 1867 r. zajął połowę Yunnan i wysłał armię 200 000 ludzi, by na próżno próbowali zająć miasto Kunming .
Moc sułtanat spadła po 1868 Chiński rząd cesarski że udało się odkładając różnych buntów wystarczy jeden po drugim ; w 1871 rozpoczął kampanię mającą na celu unicestwienie Hui z Yunnanu . Stopniowo rząd cesarski zacieśnia uścisk nad sułtanatem, który okazuje się niestabilny, gdy tylko Qing przypuści na niego zorganizowany i zdecydowany atak. Miasta padają jedno po drugim na oczach wojsk cesarskich. Sama Dali jest oblegana przez siły imperialne. Sułtan Sulejman zostaje zamknięty we własnej stolicy. Desperacko szukając wsparcia z zewnątrz, zwrócił się o pomoc wojskową do Imperium Brytyjskiego .
Sułtan ma dobry powód, by zwrócić się do Brytyjczyków. Władze Indii i brytyjskiej Birmy wysłały misję dowodzoną przez majora Sladena do miasta Tengyue w dzisiejszym Yunnan (znanym jako Momien w języku Shan ) od maja do lipca 1868 roku. Misja Sladen przebywa w Tengyue / Momien przez siedem tygodni spotkać się z oficjalnymi przedstawicielami Panthay. Głównym celem tej misji jest ożywienie „szlaku ambasadorskiego” między Bhamo a Yunnanem oraz wznowienie handlu przygranicznego, który prawie ustał od 1855 roku, głównie z powodu buntu Panthay.
Korzystając z przyjaznych stosunków wynikających z wizyty Sladena, sułtan zwrócił się zatem do Imperium Brytyjskiego o oficjalne uznanie jego państwa i pomoc militarną. W 1872 wysłał swojego adoptowanego syna, księcia Hassana, do Anglii przez Birmę z osobistym listem przeznaczonym dla królowej Wiktorii. Celem tej misji jest próba uzyskania oficjalnego uznania Imperium Panthay jako niezależnej potęgi. Misja Hassana cieszy się uprzejmością i gościnnością brytyjskiej Birmy i Anglii, ale ostatecznie Brytyjczycy grzecznie, ale stanowczo odmówili interwencji militarnej w Yunnanie przeciwko Pekinowi. Tak czy inaczej, misja przychodzi za późno, bo gdy Hassan i jego grupa są za granicą, Dali zostaje schwytany przez wojska cesarskie w styczniu 1873 roku.
Cesarski rząd Qing toczy wojnę totalną przeciwko sułtanatowi, wysyłając wojska wspierane przez francuskich artylerzystów . W konfrontacji z armią chińską w przewadze liczebnej i nowocześnie wyposażonej, źle wyposażone wojska i bez sojuszników sułtanatu nie osiągają wagi. Miasta Sułtanatu kolejno wpadają w ręce Qing, aż do oblężenia Dali. Tak więc, niecałe dwie dekady po jego narodzinach, moc Panthayów w Yunnanie załamuje się. Nie widząc żadnej możliwej drogi ucieczki, ani żadnej litości, której można by oczekiwać od swojego nieubłaganego wroga, sułtan próbuje się zabić przed upadkiem swojej stolicy. Jednak zanim wypity przez niego opium zacznie działać w pełni, żołnierze Quing przejmują kontrolę nad pałacem i ścinają go. Wojska mandżurskie następnie zaczynają masakrować rebeliantów, zabijając tysiące cywilów, wysyłając do Pekinu odcięte uszy wraz z głowami swoich ofiar.
Ciało upadłego sułtana zostaje pochowane w Xiadui, niedaleko Dali, a jego głowa, zakonserwowana w miodzie, zostaje wysłana do Pekinu, aby dać świadectwo ogromu zwycięstwa Qing nad muzułmanami z Yunnanu.
Ma Rulong (Ma Julung), jeden z generałów Sulejmana, nazywany przez Europejczyków marszałkiem Ma, zbiegł na korzyść Qing, a następnie pomógł Manchusowi zmiażdżyć jego dawnych towarzyszy. Podczas walki z rebeliantami w środkowym i zachodnim Yunnanie, Rulong konfrontuje się z Ma Shenglinem , stryjecznym dziadkiem Ma Shaowu, który broni miasta Grand Donggou. Ma Shenglin jest religijny przywódca Sufi braterstwa z Jahriyya (en) w Yunnan i dowódcy wojskowego. Zginął w akcji od ognia moździerzowego w 1871 roku. Po upadku sułtanatu Ma Rulong przejął niemal całkowitą kontrolę nad prowincją Yunnan.
Rozproszone resztki oddziałów Pingnan Guo nadal broniły się po upadku Dali, ale kiedy miasto Momien zostało oblężone i zaatakowane przez wojska cesarskie w maju 1873 roku, zostały zmiecione na dobre. Ta-sa-kon, gubernator miasta, zostaje schwytany i stracony na rozkaz rządu cesarskiego.
W kolejnych latach po stłumieniu buntu w Junnan miały miejsce masowe masakry ludności muzułmańskiej, których łączną liczbę ofiar szacuje się na około milion ofiar. Początkowo wielu zwolenników sprawy muzułmańskiej w Yunnanie jest prześladowanych przez Mandżurów, po czym zaczynają się masowe masakry. Wielu Hui uciekło z rodzinami przez granicę birmańską i schroniło się w stanie Wa, gdzie około 1875 roku założyli miasto Panglong, przeznaczone wyłącznie dla ludności Hui.
W ciągu dziesięciu do piętnastu lat po upadku sułtanatu Pingnan Guo mniejszość Hui w prowincji była szeroko dyskryminowana przez zwycięską Qing, zwłaszcza w zachodnich okręgach przygranicznych przyległych do Birmy. W ciągu tych lat uchodźcy Hui osiedleni po drugiej stronie birmańskiej granicy stopniowo wznowili swój tradycyjny handel, a mianowicie kupcy, karawaniści, górnicy, restauratorzy, a nawet przemytnicy i najemnicy dla części ludności. To wtedy Hui stali się znani w Birmie jako Panthay . Te małe osady Hui stopniowo się powiększają, a 15 lat po zakończeniu buntu osiedliła się tam pewna liczba Shan i innych ludów górskich.
Podczas pierwszej połowy XX -tego wieku Panglong jest całkowicie zniszczony przez japońskich okupantów podczas japońskiej inwazji w Birmie . Rząd Kuomintangu w Republice Chińskiej wysyła tam w 1942 r. przedstawiciela o imieniu Su, aby walczył z japońską inwazją na Panglong. Aby zorganizować obronę miasta, mianował Ma Guanggui, Hui , szefa Samoobrony Panglong Hui. Ale to nie wystarczyło, by ochronić miasto, które upadło przed japońskim atakiem i zostało zniszczone przez pożar. Ponad 200 mieszkających tam rodzin Hui zostało wypędzonych z ruin miasta i schroniło się w Yunnan i Kokang .
Muzułmanom, którzy poddali się Qing, oszczędzono masakr. W ten sposób po wstąpieniu w szeregi Mandżurów Ma Rulong awansuje i staje się najwyższym stopniem wśród oficerów wojskowych Yunnanu w służbie Qing.
Podobnie, muzułmańskie populacje Yunnanu, które nie zbuntowały się, nie doznają represji, podobnie jak mieszkańcy prefektury Zhaotong , w północno-wschodniej części Yunnan.
Ogólnie rzecz biorąc, Qing nie ma problemu z wykorzystaniem w swoich armiach żołnierzy składających się z żołnierzy muzułmańskich, nawet do stłumienia muzułmańskich buntów, jak donosi chiński generał Yang Zengxin .
Trzecim powodem jest to, że w czasie, gdy tureccy muzułmanie zbuntowali się na początku panowania Guangxu , „pięć elitarnych dywizji”, które generał gubernator Liu Jintang wyprowadził z przełęczy, składało się wyłącznie z oddziałów Dungan [Hui dui 回 队]. W czasie, gdy poddali się dowódcy wojskowi Doungane, tacy jak Cui Wei i Hua Dacai, ich wojska zostały przesunięte. Są to niewątpliwie przypadki „pionków”, które wówczas zyskały wielkie zasługi. Kiedy Cen Shuying kierował sprawami wojskowymi w Yunnanie, w muzułmańskich oddziałach i generałach, z których korzystał, było wielu buntowników i to dzięki nim muzułmańska rebelia w Yunnanie została spacyfikowana. Te przykłady pokazują, że wojska muzułmańskie mogą być skutecznie wykorzystywane nawet wtedy, gdy muzułmańskie powstania wciąż trwają. Co więcej, od czasu powstania Republiki Dungańczycy nie wykazywali najmniejszego nieobliczalnego zachowania, które mogłoby sugerować, że są nierzetelni.
Bunt ma znaczący negatywny wpływ na dynastię Konbaung . Rzeczywiście, po odstąpieniu Dolnej Birmy Brytyjczykom, po pierwszej wojnie angielsko-birmańskiej , Birma straciła dostęp do ogromnych obszarów upraw ryżu. Nie chcąc denerwować Chin, birmańskie królestwo zgadza się odmówić jakiejkolwiek formy handlu z rebeliantami Pingnan Guo, zgodnie z żądaniami Qing. Pozbawiona możliwości importu chińskiego ryżu Birma zmuszona jest sprowadzać ryż z Indii. Ponadto gospodarka birmańska, która jest silnie uzależniona od eksportu bawełny do Chin, nagle traci dostęp do ogromnego chińskiego rynku.
W końcu wielu Hui, którzy przeżyli represje, uciekło z Chin przekraczając granicę z sąsiednimi krajami, Birmą , Tajlandią i Laosem , zaznaczając tym samym narodziny chińskich społeczności Hui w tych krajach.
Artykuły (gazety, czasopisma itp.)