Chiński uproszczony lub uproszczony chiński (uproszczony chiński:简化字 ; tradycyjny chiński:簡化字 ; pinyin: lub简体字/簡體字, ) jest jedną z dwóch form pisania chińskich znaków dla transkrypcji języków chińskich .
Są oficjalnie używane w Chinach kontynentalnych i Singapurze . Sprzeciwiają się tradycyjnym sinogramom używanym w Hongkongu , Makao , Tajwanie .
W Japonii (zob kanji na stosowanie chińskich znaków w języku japońskim), uproszczenia, identyczną postać również obsługiwane, a następnie wezwał shinjitai (新字体, shinjitai , „Nowa ortografia” ) , jest stosowany w japoński nowoczesne.
Te sinogramy są wynikiem uproszczenia tradycyjnych sinogramów .
Chiński pisanie używany jako pierwszy formie pisemnej czasów starożytnych w Chinach, Korei, Japonii i Wietnamu, widzi uproszczenie nakładają reformy z końca XIX th wieku . Począwszy od radykalnej zmiany w piśmie (Korea i Wietnam), po częściowe uproszczenia ( Chiny kontynentalne i Japonia ), a nawet brak zmian ( Hongkong , Makao , Tajwan ).
W 1894 roku Cesarstwo Japonii zmusiło skolonizowane Królestwo Joseon (Korea) do porzucenia chińskiego pisma na rzecz Hangeula w ramach reformy Gabo .
Już w 1909 roku Lu Feikui (陆 费 逵, ), ówczesny redaktor Education Magazine (教育 杂志, ), zaproponował użycie „znaków popularnych form” (俗 体 字, ) w traktacie opublikowanym w jego czasopiśmie.
W 1918 roku w Wietnamie , we francuskich Indochinach , chữ quốc ngữ , łaciński pismo wietnamskie , zastąpił chińskie pismo ( chm Nôm ) jako oficjalne pismo narodowe.
W 1922 roku Qian Xuantong opublikował osiem metod upraszczania chińskiego pisma. To właśnie z tym dokumentem zostaną przeprowadzone przyszłe oficjalne uproszczenia.
W 1926 r. Również w Cesarstwie Japonii rozpoczął się program upraszczania chińskich znaków, których forma miałaby się nazywać shinjitai kanji (新 字体 漢字 , „Nowa pisownia znaków Han” ) , tradycyjna forma, podobna do chińskiej tworzą tzw. tradycyjne, wówczas przyjmuje nazwę kyūjitai kanji (旧 字体 漢字 , „starożytna pisownia znaków Han” ) . Zasady upraszczania nie będą takie same jak w Chinach, ale niektóre znaki zostaną podobnie uproszczone w obu krajach.
Następnie chińskie znaki zostały oskarżone o utrudnianie modernizacji kraju, rozwoju literatury i umiejętności czytania i pisania wśród ludności .
Kiedy komuniści doszli do władzy , wprowadzono reformę pisarstwa. Polegała ona na uproszczenie sinograms celu ułatwienia ich uczenia się i tworzenia fonetyczny alfabet oparty na łacińskimi literami , Hanyu pinyin , w celu stopniowego zastąpienia nauki fonetyki wcześniej korzystających bopomofo (lub Zhuyin).
Plik 28 stycznia 1956, prezentowana jest pierwsza lista uproszczonych znaków. Składa się z trzech części:
W Maj 1964ostateczna lista znaków uproszczonych została opublikowana w dokumencie zatytułowanym „Pełna tabela uproszczonych znaków chińskich” (简化字 总 表) podzielona na trzy części:
W drugiej tabeli zaznaczono czternaście symboli występujących tylko w bocznych częściach postaci. Nie wystarczą do samodzielnego tworzenia postaci.
W sumie można policzyć 2238 nowych cech; jednak znaki 签 i 须 znaleziono w pierwszej tabeli (uproszczenia 籤 i 鬚) oraz w ostatniej tabeli (uproszczenia 簽 i 須). W rzeczywistości utworzono 2236 znaków.
Rząd podjął próbę nowej reformy 20 grudnia 1977ogłaszając nową listę 248 oficjalnych uproszczeń i 605 znaków, które mają się nią stać. Zaledwie kilka miesięcy później Ministerstwo Edukacji i Departament Propagandy zachęcały wydawców i gazety, aby nie używali tych znaków, mimo że uczą się w szkole. Ta druga reforma kończy się niepowodzeniem i została porzucona z powodu zbyt radykalnej zmiany.
To wtedy 24 czerwca 1986, reforma została wycofana, a 10 października 1986ustalono ostateczną listę uproszczonych sinogramów. Jest prawie identyczna z listą z 1964 roku, z wyjątkiem par znaków 迭 / 叠, 象 / 像 i 复 / 覆 usuniętych z pierwszej tabeli (复 pozostaje uproszczoną formą 復 i 複), usunięcie 罗 / 囉w drugiej tabeli (罗 pozostaje uproszczoną formą 羅) i dodanie 啰 / 囉 w trzeciej tabeli. Obecnie istnieje 2235 uproszczonych znaków.
Alfabet hanyu pinyin (拼音) został opublikowany w 1958 roku i miał całkowicie zastąpić sinogramy, aby stać się pismem narodowym. Ten projekt został ostatecznie porzucony. Rzeczywiście, Chińczycy byli przywiązani do swojego systemu logograficznego, który symbolizował jedność narodową. Pomimo wielu języków używanych w Chinach , tekst napisany sinogramami pozostaje bardzo zrozumiały dla ludności; podczas gdy ten sam tekst napisany w hanyu pinyin wymaga znajomości mandaryńskiego , jeszcze nie znanej wszystkim w tamtym czasie.
Dziś hanyu pinyin jest używany do słowników , transkrypcji , nauki języka mandaryńskiego i wprowadzania sinogramów na komputerze.
Uproszczenie sinogramów jest określone przez osiem reguł sformułowanych przez Qian Xuantong w 1922 roku :
Ważną krytyką uproszczenia jest utrata znaczenia chińskich znaków. Na przykład znak 門 ( mężczyzna , „drzwi”), symbolizowany jako drzwi z dwoma skrzydłami. Ale to starożytne pismo uważano za skomplikowane i uważano, że powstrzymuje umiejętność czytania i pisania. Jego uproszczona forma 门, składająca się tylko z trzech pociągnięć, wyraźnie straciła liście. Przytoczmy też znak 愛 ( Ài , „ miłość ”), który w swojej uproszczonej formie 爱 został pozbawiony składnika 心 w środku znaku, który oznacza serce .
Utrudnia również rozumienie tekstów zapisanych tradycyjnymi znakami.