Yang zengxin

Yang Zengxin
楊 增 新 Obraz w Infobox. Funkcje
Gubernator prowincji
Xinjiang
1911-1928
Yuan Dahua ( d ) Jin Shuren
Sędzia hrabstwa ( w )
Biografia
Narodziny 1867
Mengzi , Yunnan
Śmierć 7 lipca 1928
Ürümqi , Xinjiang
Imię w języku ojczystym 杨 增 新
Narodowość Republika Chińska
Zajęcia Sędzia , polityk

Yang Zengxin (楊 增 新, 1867 -7 lipca 1928) jest chińskim generałem i gubernatorem chińskiej prowincji Xinjiang pod rządami Beiyanga (1912–1928) od rewolucji 1911 r. do jego zamachu w 1928 r.

Biografia

Yang Zengxin, pochodzący z grupy etnicznej Han , ma powiązania z wybitnymi rodzinami muzułmańskimi w prowincji Yunnan i jest ekspertem w dziedzinie islamu i kultury islamu.

Sędzia w Gansu

W 1897 roku, kiedy był sędzią prefektury Hezhou , napisał esej o sufizmie menhuan  (in) .

Gubernator Sinciangu

Mój Yuanzhang  (w) , szejk z zakonu sufickiego Jahriyya  (w) , wspiera Yang Zengxina w przejęciu władzy w Xinjiangu. Zapewnił mu dużą armię muzułmańskich Hui , głównie wiernych z meczetów Jahriyya.

Muzułmański generał Ma Anliang  (w) , we współpracy z sędzią Yang Zengxinem, próbuje zatrzymać i stracić głowę islamskiej sekty Yihewani  (w) Ma Wanfu  (w) . Ma Qi , jeden z podwładnych Ma Anlianga, przeprowadza akcję ratunkową i sprowadza Ma Wanfu do Xining . Ma Anliang i Yang Zengxin są monarchistami i nie wierzą w republikanizm, z których każdy służył w armii Qing.

Yang dochodzi do władzy po pokonaniu rewolucjonistów, którzy spowodowali ucieczkę gubernatora Qing Yuan Dahua  (zh) (袁 大化) podczas rewolucji chińskiej w 1911 r. Rewolucjoniści Ili i tajne stowarzyszenie Gelaohui  (en) zostają wyeliminowani przez Yang, który mianuje Ma Fuxing na czele swoich 2000 żołnierzy Hui, aby wyeliminować swoich rywali. Prezydent Yuan Shikai uznaje jego władzę, a Yuan w zamian wspiera odbudowę imperium, zapraszając republikańskich rebeliantów przeciwko Yuan na bankiet i ściętym im głowę w Nowy Rok 1916. Yang uważa, że ​​monarchia jest najlepszym możliwym systemem dla Chin, i niektórzy zachodni podróżnicy zauważają, że jest on byłym mandarynem, w przeciwieństwie do republikańskich gubernatorów innych prowincji.

Yang otrzymuje tytuł pierwszego stopnia liczenia (一等 伯, Yī děng bó ) od Yuan Shikai.

W 1917 roku prezydent Li Yuanhong wyznaczył Fan Yaonan  (zh) do monitorowania Yanga i, jeśli to możliwe, zastąpienia go. Yang nadal uznaje, że wszystkie frakcje są częścią rządu Beiyang , aby uniknąć niepokojów. Panowanie Yanga pozwala Xinjiangowi żyć stosunkowo spokojnie w porównaniu z innymi prowincjami kontrolowanymi przez watażków. Jednak rządził w sposób dyktatorski i stracił wielu dysydentów. Opodatkuje Kazachów, Ujgurów , a inne mniejszości są ograbiane. Jednak mieszkańcom nie wolno nadużywać mniejszości, a Yang ostrzega swoich muzułmańskich poddanych przed niebezpieczeństwem, jakie stwarza ZSRR, oświadczając: „Unikajcie kontaktu z tymi ludźmi bez religii, którzy chcieliby was skrzywdzić i ukraść kobiety”.

Yang polega na muzułmańskim Hui, aby wzmocnić swoją kontrolę nad Xinjiang. Różnią się od Hanów i Ujgurów, ponieważ cieszą się wysokim stanowiskiem w armii i rządzie prowincji.

Niektóre ugrupowania Ujgurów były zaciekłymi przeciwnikami Yang. Agtachlik zwykł przecinać wierzchołki melonów, recytując basmalę przed pocięciem, a mniej pobożni Qarataghlikowie (Ujgurowie Czarnej Góry) kroili melony bez recytowania imienia Boga. Byli prochińscy i szczęśliwi, że żyli pod chińską jurysdykcją, podczas gdy Agtachlikowie byli wrogo nastawieni do chińskiej władzy.

Ma Fuxing nazwie Titai z Kaszgaru (od 1916 do 1924 roku) przez Yang, którzy rozkazy Ma Shaowu zamachu Ma fuxing w 1924. Ma Shaowu zostaje nazwany Daotai Kaszgar.

Plik 1 st lipiec 1928Yang uznaje nacjonalistyczny rząd Nanjing . Został zamordowany sześć dni później podczas bankietu przez Fan Yaonan, który awansował w szeregach reżimu Yanga, ale ten nigdy mu nie zaufał. Wydaje się, że jego motywacją była odmowa Yang powołania rady nacjonalistycznej, która miała rządzić Xinjiang. Jin Shuren niemal natychmiast pomścił śmierć Yang . Nie mając zasobów, aby upolować tego ostatniego, Nanking rozpoznaje jego następstwo.

Oświadczenie Yanga Zengxina w sprawie grupy etnicznej Hui

„Trzeci powód jest taki, że w czasie, gdy muzułmańscy Turcy zbuntowali się w pierwszych latach panowania Guangxu ,„ pięć elitarnych dywizji ”zostało poprowadzonych na przełęcz, na której znajdowały się wojska Dungan (chińskich muzułmanów). Gubernator Liu Jintang. Dowódcy wojskowi Dungan, tacy jak Cui Wei czy Hua Dacai, zostali następnie otoczeni. Jednak niektórzy generałowie zachowywali się z wielką zasługą. Kiedy Cen Shuying był odpowiedzialny za sprawy wojskowe w Junnie, muzułmańscy żołnierze i generałowie, których używał, składali się z wielu rebeliantów i to dzięki nim spacyfikowano bunt muzułmanów w Junnie. Istnieją przykłady, które pokazują, że wojska muzułmańskie mogą być skutecznie wykorzystywane nawet wtedy, gdy trwają powstania muzułmańskie. Ponadto, od czasu powstania Republiki, Dunganowie nie okazali najmniejszego śladu zdrady, który mógłby sugerować, że są niewiarygodni. "

Bibliografia

  1. Anthony Garnaut , „  From Yunnan to Xinjiang Governor Yang Zengxin Dungan and his Generals  ” , Pacific and Asian History, Australian National University) (dostęp 14 lipca 2010 )
  2. (w) Michael Dillon, chińska muzułmańska społeczność Hui: migracja, osadnictwo i sekty , Richmond, Routledge ,1999, 113–114  s. ( ISBN  0-7007-1026-4 , czytaj online )Jednym z głównych źródeł Dillona jest: (en)馬 通 (Ma Tong),中国 伊斯兰教 派 与 门 宦 制度 史略 (Zhongguo Yisilan jiaopai yu menhuan zhidu shilue) (szkic historii chińskich sekt islamskich i systemu menhuan ) , Yinchuan, 宁夏 人民出版社 (Ningxia Renmin Chubanshe),1983
  3. (w) Jonathan Neaman Lipman, Familiar Strangers: a history of Muslims in Northwest China , Seattle, University of Washington Press,2004, 266  s. ( ISBN  0-295-97644-6 , czytaj online ) , str.  207
  4. (w) Andrew DW Forbes, Warlords and Muslims in Chinese Central Asia: a polityczna history of Republican Sinkiang 1911-1949 , Cambridge, England, CUP Archive,1986, 376,  str. ( ISBN  0-521-25514-7 , czytaj online ) , str.  17
  5. (w) Andrew DW Forbes, Warlords and Muslims in Chinese Central Asia: a polityczna history of Republican Sinkiang 1911-1949 , Cambridge, England, CUP Archive,1986, 376,  str. ( ISBN  0-521-25514-7 , czytaj online ) , str.  34
  6. (w) Andrew DW Forbes, Warlords and Muslims in Chinese Central Asia: a polityczna history of Republican Sinkiang 1911-1949 , Cambridge, England, CUP Archive,1986, 376,  str. ( ISBN  0-521-25514-7 , czytaj online ) , str.  34

Linki zewnętrzne