Quercus petraea

Królować	Plantae
Pod-panowanie	Tracheobionta
Podział	Magnoliophyta
Klasa	Magnoliopsida
Podklasa	Hamamelidae
Zamówienie	Fagales
Rodzina	Fagaceae
Uprzejmy	Quercus

Gatunki

Quercus petraea
( Matt. ) Liebl. , 1784

Klasyfikacja filogenetyczna

Zamówienie	Fagales
Rodzina	Fagaceae

Rozkład geograficzny

Dąb bezszypułkowy lub dąb bezszypułkowy ( Quercus petraea ( Matt. ) Liebl. , 1784 ), czasami nazywane Oak do trochets , Oak piargi , mężczyzna Oak lub Black Oak to gatunek drzewa z lasów klimatu umiarkowanego półkuli północnej od Bukowate rodzina . Jest znany pod różnymi nazwami: drille , drillar , durelin .

Postacie ogólne

Jest to duże drzewo o wysokości od 25 do czasami prawie 40 metrów, o liściach liściastych. Izolowana może mieć imponującą rozpiętość skrzydeł i pień, który osiąga lub przekracza 5 m obwodu.

Ma maksymalną żywotność ponad 600 lat, czasem nawet do 1000 lat. Zaczyna przynosić owoce od 60 roku życia. Jest gatunkiem jednopiennym zapylanym przez owady . Kwitną i uwalnianie pyłku miejsce zwykle w połowie maja we Francji. Nasiona (żołędzie) są rozsiewane przez zwierzęta. Jest gatunkiem post-pionierskim .

Znaki opisowe

U młodych drzew kora jest gładka, następnie popękana podłużnie, ale niezbyt głęboko,
Korona jest duży i dość jasne,
Młode gałązki są nagie i błyszczące, szaro-brązowe,
Pąki są jajowate, brązowe,
Liście są naprzemienne, nagie, wyraźnie petiolate, klapowane, w prostym klinie u podstawy. Płatki, dość liczne, są niezbyt zaznaczone, ale dość regularne,
Kwiaty są jednopłciowe: samce w długich baziach zwisają u podstawy pędów rocznych, samice drobne, od 2 do 5 w kątach liści pędów rocznych.
Żołędzie są siedzące (bez wyraźnej szypułki), długości od 1 do 2 centymetrów, jajowate, kuliste, z gładką miseczką.

Rozkład geograficzny

Jest to gatunek europejski z tendencją subatlantycką, bardzo powszechny w Europie Zachodniej i najbardziej rozpowszechniony we francuskich lasach . Występuje wszędzie na równinach i wzgórzach Francji, z wyjątkiem regionu śródziemnomorskiego, i jest dość rzadki w dorzeczu Akwitanii. Dąb bezszypułkowy występuje powszechnie w większości zachodniej Europy , ale rozciąga się mniej na północny wschód niż dąb szypułkowy. Nie przekracza 60 ° na północ w Norwegii i osiąga południową granicę w środkowej Hiszpanii i południowej Albanii .

Jest to gatunek występujący na szczycie wzgórza, u podstawy stopnia górskiego osiąga nawet 1600 metrów wysokości.

Duże, niezwykłe lasy dębów dębowych występują w całym dorzeczu Loary (w szerokim znaczeniu) i Sekwanie, w szczególności w lesie Tronçais ( Allier ) lub w lesie Bercé ( Sarthe ).

Cechy ekologiczne

Jest gatunkiem półcienistym, który w młodym wieku lepiej znosi półcienie i leśną konkurencję między drzewami w porównaniu z dębem angielskim, ale gorzej niż buk.
Jest to gatunek o dość dużej amplitudzie jak na teksturę gleby: piaski, muły, iły dekarbonizacyjne, mniej lub bardziej zakamienione, ale optymalnie radzi sobie na filtracyjnych, gęstych, lekko kwaśnych glebach: mułach lub piaskach.
Przyjmuje szeroką gamę próchnicy, która jest mniej lub bardziej bogata lub uboga w składniki odżywcze, od grzanki gazowanej po kwaśną, ale przy dysmoderze często występują odmrożenia.
Ze względu na wilgotność gleb preferuje gleby mezokserofilne (umiarkowanie suche), mezofilne (ani suche, ani bardzo wilgotne), a także chłodne (umiarkowanie wilgotne). Dąb bezszypułkowy stosunkowo dobrze znosi letnie susze, lepiej niż jego kuzyn dąb angielski. Toleruje gleby pseudoglizy (obrus blisko powierzchni), ale słabiej znosi gleby zbyt wilgotne i zalewanie niż dąb szypułkowy.

Jest to przede wszystkim gatunek leśny, rzadziej występujący na wsi niż dąb szypułkowy. Dąb bezszypułkowy występuje w dużych drzewostanach, czystych lub mieszanych z innymi gatunkami, w szczególności z dębem szypułkowym, bukiem, grabem, sosną zwyczajną, a nawet lipą drobnolistną, brzozą brodawkowatą i kasztanowcem.

Jest głównym gatunkiem przeważającym w kilku ważnych grupach leśnych, w szczególności w oligotroficznym gaju dębowym bezszypułkowym ( Quercion robori-petraea ) na słabym i dobrze przepuszczalnym średnio suchym podłożu (zwłaszcza piasku, również bardzo odwapnionej glinie, arenie, gaize, dobrze zdrenowanym muł), ten typ lasu jest bardzo rozpowszechniony na francuskich równinach osadowych, przede wszystkim dlatego, że występuje na glebach nieodpowiednich dla rolnictwa, a zatem nie wycinanych (na przykład w dużych lasach częściowo na piasku wokół Paryża: Fontainebleau, Rambouillet, Chantilly -Ermenonville itp.). Inną bardzo rozpowszechnioną grupą, w której gatunek ten jest ważny, jest kwaśny las dębowo-bukowy ( Fagion sylvaticae ) na głębokich glebach mezofilnych (mułki, iły krzemienne, piaski gliniaste). Występuje również w dębie grabowym ( Carpinion betuli ) na chłodnych i bogatszych glebach (ale dąb szypułkowy jest tam na ogół liczniejszy niż dąb bezszypułkowy), a bardziej incydentalnie w lasach bardziej wapiennych i ciepłolubnych ( Quercion pubescenti-petraea , Cephalanthero-Fagion ).

Drewno

Drewno Quercus petraea jest prawie nie do odróżnienia od drewna jego kuzyna Quercus robur , ma te same właściwości i wygląd, oba są zwykle sprzedawane pod prostą nazwą „dąb”, która we Francji tradycyjnie określa drewno tych dwóch gatunków, ale nie inne dęby . Jest to jedna z najważniejszych tarcicy liściastej w Europie i Francji, mająca wiele różnorodnych zastosowań w starożytności i tradycji. Drewno dębu bezszypułkowego jest częściej produkowane w lasach wysokich, co sprawia, że ma dużą wartość. Jest wówczas bardzo poszukiwany do stolarki meblowej, produkcji klepek bednarskich, a także do krojenia.

Charakterystyka drewna dębowego

Biel drzewna (młode drewno) i twardziel ( rdzeń drewna) wyraźne: biel jasnożółtobiały i twardziel mniej lub bardziej ciemny w zależności od źródła pochodzenia i warunków wzrostu.
Wyraźnie widoczne roczne słoje: porowata strefa początkowa złożona z dużych naczyń wiosennych, drewno letnie złożone z małych naczyń i włókien.
Jednoczesna obecność bardzo małych i bardzo dużych drzewiastych promieni (wzór siatki przecinający słoje, który pojawia się, gdy przekrój zbliża się do przekroju promieniowego, bardzo ceniony w stolarstwie),
Drewno, które działa dobrze, dobrze się rozłupuje, ma dobrą gęstość i ma silne właściwości mechaniczne (w porównaniu z innymi gatunkami drewna europejskiego), jest uważane za doskonałej jakości wśród popularnych europejskich gatunków drewna.
Jakość i właściwości drewna dębowego, a tym samym jego zastosowanie, są bardzo zróżnicowane w zależności od warunków wzrostu drzewa i metod hodowli lasu:
- szerokie słoje (szybki wzrost): silne właściwości mechaniczne, gęste i twarde drewno oraz grubsze usłojenie.
- drobne słoje (powolny wzrost): doskonałe właściwości technologiczne, poszukiwane kolory i wzory, drewno jest bardziej miękkie i drobnoziarniste, dobrze się rzeźbi.
Bogactwo drewna dębowego w garbniki sprawia, że jest to drewno wytrzymałe na ataki grzybów i owadów ksylofagicznych (tylko twardziel, biel jest wrażliwa), a nawet umiarkowanie wytrzymałe na termity. Klasa użytkowania: klasa 3 (do użytku na zewnątrz, ale bez kontaktu z podłożem). Używana pod wodą (piloci) trwałość jest prawie nieograniczona.

Używa drewna

dobrej jakości lasy są wykorzystywane w dekoracji wnętrz, krojenie na fornir, meble i szafki , schody, toczenie , rzeźby, bednarstwo klepek . Drewno o bardziej zwyczajnej jakości w stolarstwie, parkiecie , budownictwie (szkielet, legary ), podkładach kolejowych, słupach i słupkach.
W przeszłości, dąb był ważnym i niezastąpionym drewna dla przemysłu stoczniowego, ale również dla monumentalnych budowli (kościołów, zamków, katedr), do budowy domowego ( belek , szachulcowe domy ) przed masowym wykorzystaniu drewna. Iglastych z leśnictwa i import; drewniane mosty, zamki, szczudła ; kołodziej: felgi, koła, piasty; części maszyn, wagonów i tarcicy kopalnianej itp.

W przypadku produkcji klepek w bednarce drewno dębu bezszypułkowego i dębu szypułkowego jest obecnie uważane za zupełnie odrębne ze względu na swoje odrębne cechy organoleptyczne, które wnoszą do wina, różne garbniki i aromaty oraz ich ilość znacznie się różni. . Ponadto drewno dębu szypułkowego, które jest bardziej porowate, szybciej uwalnia mocne taniny w winie w porównaniu z dębem bezszypułkowym, który wolniej nadaje delikatniejszy i bardziej giętki garbnikowy smak, ale także jest bardziej aromatyczny. Jednak różni się to znacznie w zależności od pochodzenia, a nawet warunków wzrostu każdego drzewa.

Inne zastosowania drewna

Jest to bardzo dobre drewno opałowe (czasami uprawia się go w zagajnikach w lesie, a na wsi w tym celu w drzewostanach pleśniowych , chociaż do tego ostatniego zastosowania dąb bezszypułkowy występuje rzadziej niż dąb szypułkowy, stosuje się również drewno cięte leśne i drewno nie nadające się do piłowania: gałęzie, ścinki, drewno źle ukształtowane lub zwietrzałe), a dawało niegdyś bardzo dobry węgiel drzewny ceniony w hutnictwie.
Masa papiernicza (drewno rozrzedzane ), płyty pilśniowe i wiórowe (ścinki tartaczne, drobna tarcica)
Kora zapewnia opaleniznę , źródło garbników niegdyś niezbędnych w garbarstwie do garbowania skór, przenoszących na skórę trwałość i odporność drewna dębowego na biodegradację.

Stosowanie żołędzi

Żołędzie spadają, gdy spadają żołędzie . Karmią świnie (zwłaszcza dawniej), a także dziki , ich dzicy kuzyni.

Żołędzie były zjadane przez ludzi w czasach niedoboru. Mąka z obranych żołędzi, pokruszona i gotowana w kilku wodach, daje puree, które można natychmiast użyć jako pikantne danie lub słodki deser lub zostać wysuszone i zmielone, co daje mąkę, którą można zakonserwować. Palone żołędzie są substytutem kawy .

Taksonomia

Dąb został po raz pierwszy opisany przez Heinricha Gottfrieda von Mattuschka w1777, Który oznaczono go jako odmiany o dąb szypułkowy ( Quercus robur ): Quercus robur var. petraea . W1784, Franz Kaspar Lieblein daje wznowił dąb status gatunku w sobie: dąb bezszypułkowy .

Synonimy

Quercus petraea f. normalis (O.Schwarz) C. Vicoso
Quercus robur var. petraea Matt., 1777 ( bazonim )

Podgatunki

Quercus petraea subsp. austrotyrrhenica Brullo, Guarino i Siracusa ( pochodzi z Włoch i Sycylii )
Quercus petraea subsp. huguetiana Franco & G. López (Originiare z Hiszpanii , synonim Quercus huguetiana (Franco & G. López) Rivas Mart. i Quercus petraea var. viciosoi Villar)
Quercus petraea subsp. petraea (najpopularniejsze podgatunki, z ponad setką synonimów)
Quercus petraea subsp. pinnatiloba (K. Koch) Menitsky (pochodzi z Libanu , Syrii i Turcji , dziewięć synonimów)
Quercus petraea subsp. polycarpa (Schur) Soó (pochodzi z Europy Wschodniej i Iranu , trzydzieści dwa synonimy).

Toponimy i nazwiska

Rouvre występuje w toponimach i nazwiskach Rouvray , Royer , Rouveix , Rouvière , Royère , Le Rouret .

Różnice w stosunku do dębu angielskiego

Dąb bezszypułkowy i dąb szypułkowy mają podobny wygląd, ale są zupełnie inne. Oba są bardzo obecne w lasach francuskich (ponad 4 mln ha) i często mieszane, ale nie mają tej samej ekologii, dlatego warto nauczyć się je rozróżniać.

Korona dębu bezszypułkowego jest pełniejsze i bardziej regularny z dobrze rozproszonych oddziałów , które z dębu szypułkowego jest bardziej nieregularny z dużymi oddziałami bardziej skręcone.
Ogonek (oś, która nosi owoce, żołądź) dębu szypułkowego jest dość długa, a dąb bezszypułkowy ma żołędzie bez szypułki .
Liść dębu bezszypułkowego tworzy owal (większa szerokość pośrodku), natomiast liść dębu szypułkowego tworzy trójkąt (większa szerokość na końcu).
Płatki liści dębu bezszypułkowego są mniej wyraźne i bardziej regularne. Liść dębu angielskiego ma więcej żyłek, które nie kończą się płatem.
Podstawa liścia dębu szypułkowego ma małe przedsionki, a dębu bezszypułkowego prosty klin.
Liście dębu szypułkowego prawie nie mają ogonków (bardzo krótkie), podczas gdy dąb bezszypułkowy ma wyraźnie szypułkowe liście .
Liście dębu szypułkowego gromadzą się na końcach gałązek, liście dębu bezszypułkowego są bardziej rozstawione i wyraźne.
Kora dębu bezszypułkowego jest raczej mniej głęboko spękana.

Jednak te dwa gatunki często krzyżują się (tworząc Quercus × rosacea Bechst. I jego pochodne, ponieważ jest płodną hybrydą), co utrudnia identyfikację.

Nie jest możliwe rozróżnienie ściętego drewna z tych drzew.

Korona dębu bezszypułkowego jest dość regularna.
Korona dębu szypułkowego jest bardziej nieregularna.
Żołędzie dębu bezszypułkowego albo nie mają szypułki, albo są bardzo krótkie, a liście mają długi ogonek .
Żołędzie dębu angielskiego mają szypułkę o długości 2-10 cm, a liście mają bardzo krótki ogonek .

Uwagi i odniesienia

francuska flora leśna. Tom 1, równiny i wzgórza, Instytut Rozwoju Leśnictwa, s. 565
Parent C. (2008) Badanie reakcji na powódź dębu bezszypułkowego (Quercus petraea) i dębu szypułkowego (Quercus robur) ; Praca doktorska, Uniwersytet Franche-Comté; Grudzień 2008, PDF
M. Bounieras, G. Arnal, C. Bock, Przewodnik po grupach roślin w regionie paryskim, Belin, 2001
Arkusz gatunków dębu, cirad, http://tropix.cirad.fr/FichiersComplementaires/FR/Temperees/CHENE.pdf
Roskov Y., Ower G., Orrell T., Nicolson D., Bailly N., Kirk PM, Bourgoin T., DeWalt RE, Decock W., van Nieukerken EJ, Penev L. (red.) ( 2020). Gatunki 2000 i ITIS Catalog of Life , 2020-12-01. Zasoby cyfrowe na www.catalogueoflife.org . Gatunek 2000: Naturalis, Leiden, Holandia. ISSN 2405-8858, dostęp 26 października 2020
Jean Mottet, Drzewo w krajobrazie , wydanie Champ Vallon,2002, s. 90.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Przewodnik po jadalnych i trujących dzikich roślinach, przewodniki przyrodnika François Couplan i Eva Stinner ( ISBN 2 603 00952 4 )

Linki zewnętrzne

Odniesienie do INPN : Quercus petraea (Matt.) Liebl., 1784
(en) Catalog of Life Reference : Quercus petraea (Matt.) Liebl. (skonsultowano się z15 grudnia 2020 r)
Odniesienie Tela Botanica ( metro we Francji ): Quercus petraea Liebl., 1784
(fr + en) Numer referencyjny ITIS : Quercus petraea (Mattuschka) Liebl. (+ wersja angielska )
(en) Numer referencyjny NCBI : Quercus petraea (z uwzględnieniem taksonów )
(en) Odniesienie GRIN : gatunek Quercus petraea (Matt.) Liebl.