Wytwarzanie lufy jest wykonana z drewnianych listew utrzymywanych na miejscu za pomocą taśmy.
Można wybrać, przygotować, a następnie wysuszyć w klepkach kilka gatunków drewna . Drewno zostanie następnie obrobione, zmontowane i podgrzane przed ustawieniem pierścieni ustalających. Operacje te wykonywane są przy użyciu określonych narzędzi.
Produkcja światowa jest w dużej mierze zapewniona we Francji.
Gatunki z początkową strefą porowatą (ZIP) takie jak dąb , kasztan , akacja , jesion umożliwiają produkcję beczek. Można stosować beczki brzozowe i jodłowe (przechowywanie soku sosnowego ).
Kiedy beczka służyła do przechowywania wszelkich płynów (olej, wino, woda itp.) i stałych (masło, proszek, zboża, mięso, paznokcie itp.), jakie można sobie wyobrazić, bednarze w naturalny sposób wykorzystywali dostępne lokalnie gatunki drewna. Jedynymi ograniczeniami są szczelność i neutralność beczki w stosunku do przechowywanego produktu. W tym celu niezbędny jest wybór gatunku drewna.
DąbGłównym materiałem używanym w świecie wina jest drewno dębowe . Wybierana jest głównie w lasach:
Ekspansja handlowa w XIX th century pozwolił Coopers użyciu dąb z pięknym korzyści z Rosji i Ukrainy .
Stosowane odmiany to dąb bezszypułkowy, dąb bezszypułkowy lub dąb szypułkowy , których włókna nie mogą być przetarte i dlatego należy je rozszczepić, aby ich nie uszkodzić i zachować wodoodporność. dąb europejski wnosi do wina aromaty wanilii ( wanilia )
Amerykański biały dąb jest tradycyjnie używany do produkcji whisky lub bourbon , ale także do wina, ma tę zaletę, że można go przetarć. Operacja ta rozsadza komórki drewna i ułatwia uwalnianie związków, takich jak prekursory aromatu whisky-lakton , które wnoszą do wina nuty kokosowe i słodycz.
Dębowa beczka jest używana z winami ze względu na swoje cenne właściwości aromatyczne. Jest również odporny na drobnoustroje i mało gnijący oraz zapewnia porowatość i szczelność niezbędną dla wina. Producenci często używają różnych beczek w różnym wieku, z różnych miejsc i mieszają je lub łączą wino, mieszając różne odmiany winogron.
kasztanKasztan , obfita w granitowych obszarach, jest drzewem, które od dawna stosowane do transportu wina. Od czasu korzystania z metalowych zbiorników nie jest już używany. Jego drewno nadaje winu mocne i ostre taniny.
Robinia akacjowaRobinii akacjowej stosuje się głównie do białego wina, to przede wszystkim ze względu na właściwości smakowe i ich prawie gnicie. Jego drewno nadaje zapach cytryny i miodu.
Kolor jego garbników, złocistożółty, jest podkreślony dla białego wina.
TopolaTopola , gatunek bardzo odporny na sól, służy do transportu wędlin, np. ryb.
Jesion, wierzba, olchaTe esencje, jesion , wierzba i olcha , są używane do produkcji niejadalnych towarów, nie posiadając żadnych wielkich walorów poza tym, że są tanie.
Do ich przygotowania potrzebne są pnie drzew, dobrane odpowiednio do ich dużego obwodu i wielkości. Mają od 180 do 250 lat i są wybierani pod nadzorem Office National des Forêts we Francji. Pień nie może mieć żadnej wady (skręcona kora, narośl na pniu itp.). Drewno zielone do obróbki musi mieć 70% wilgotności. Jest cięty na kłody (lub kłody lub kłody) o długości nieco większej niż przyszłe beczki o wysokości 95 cm , które są dzielone na ćwiartki , praca wykonywana przez klepkę .
Kształtowanie klepekNastępnie ćwiartki kroi się na klepki . W tym celu, ani kora i bielu , ani serce są zachowane . Ćwiartki są podzielone zgodnie z kierunkiem słojów drewna. To znaczy od wewnątrz na zewnątrz, a nie w kierunku kołowym, co pozwoli na ich uszczelnienie, w rzeczywistości włókna są jak kanaliki, które umożliwiłyby obfite przefiltrowanie wina.
W trosce o ekonomię należy znaleźć najlepsze rozwiązanie, aby w sąsiedztwie zdobyć zarówno jak najwięcej klepek, ale też mieć je jak najszersze; wszystko przy jak najmniejszej stracie. Delikatna operacja ze względu na kształt ćwiartki i konieczność uszanowania słojów drewna.
WysuszenieLaski są następnie suszone na zewnątrz przez 1,5 do 4 lat, zwykle od 2 do 3 lat, aby osiągnąć wilgotność 15%. To suszenie umożliwia zatem rafinację drewna poprzez eliminację elagitanin . Może być sztuczny lub naturalny. Wymywanie garbników jest ważnym krokiem, który naturalnie wykonuje deszcz, ale można go kontrolować poprzez podlewanie.
Naturalne suszenie musi korzystać z odpowiednich czynników klimatycznych, umożliwiających utlenianie związków fenolowych, a także grzybów biologicznych, które poprzez swoje enzymy hydrolizują związki fenolowe. Badania wykazały, że działanie grzybni jednego z tych grzybów korzystnie wpływa na przyszły smak beczki. Lignina rozkłada się, odsłaniając związki aromatyczne. Suszenie zmniejsza cierpkość, a także goryczkę.
Robienie kręgówBednarz używa również obręczy drewnianych, często leszczynowych , kasztanowych lub wierzbowych , wybranych ze względu na ich włókniste drewno, które pozwalają na manipulowanie beczką bez jej uszkadzania. Te kręgi są związane z wikliną , obecnie często są zastępowane lub uzupełniane w swojej funkcji przez ocynkowane stalowe kręgi.
Łupana kłoda dębowa, włókna drzewne.
Łupana kłoda dębowa.
Wiązki ścinków kory i bielu.
Wiązki drewna pozostałego po pocięciu kłody na klepki.
Wentylowany stos klepek do suszenia.
Przechowywanie klepek na zewnątrz.
Całkowicie ręczna produkcja występuje dziś tylko w rzemiośle, dziś handel miedzią jest nadal uprawiany, ale wspomaga go wiele maszyn, zwłaszcza do ciężkich i żmudnych prac (struganie, dokręcanie ...). Naprawy nadal trzeba wykonywać ręcznie.
Po kilkuletnim suszeniu na wolnym powietrzu klepki przycina się do długości beczki, zatrzymuje się. Następnie, przez operację dolage, pięciolinia staje się pięcioliną lub pięciolinią . Operacja ta polega na nadaniu drewnianej desce zewnętrznego kształtu beczki. Operacja ta została przeprowadzona przy użyciu doloire i samolotu , na siodle do strugania . Następnie klepka zostaje wydrążona, tworząc wewnętrzne zaokrąglenie, jest to wydrążenie.
Potem następuje fugowanie: miedź układa krawędzie klepki na gołębicę (przodek szlifierki ) i nadaje klepce strzałkę odpowiadającą lufie. Ich krawędzie są lekko zwężone na końcach, a włókna muszą być dopasowane do kształtu klepki, aby zapewnić wodoodporność. Ta operacja jest teraz zmechanizowana. Wcześniej kształt klepki - okrągłość i nachylenie spoin - sprawdzany jest za pomocą szablonów . Ta operacja musi być drobiazgowa, bo od tego zależy szczelność i kształt lufy.
Po ustaleniu odpowiedniej ilości klepek bednarz przeprowadza oprawę w róż, łącząc w kruchą równowagę od 25 do 30 klepek w ścięty stożek. Oznacza to, że klepki ułożone są obok siebie w metalowym kole. Kształt klepek daje kształt gwiazdy po przeciwnej stronie obręczy.
Używając młotka i kółka, ustawia pierwsze tymczasowe okręgi na beczce (okrąg nachylony na górnym końcu, a następnie poniżej okręgu kołnierza i okręgu zawisu).
Powstałe w ten sposób tusze są podgrzewane na piecu ( kosiarce ) zasilanym drewnem dębowym, zwykle ścinkami klepek. Drewno jest regularnie zwilżane, aby nie pękało z powodu wysuszenia spowodowanego ciepłem. Zwilża się go od wewnątrz i od zewnątrz mopem - długą szmatką nasączoną wodą. Ciepło i woda zmiękczą włókna drewna.
Po pół godzinie lufa jest stopniowo wyginana za pomocą budowniczego (zwanego też botissoire lub kolektorem), urządzenia śrubowego umożliwiającego naciągnięcie kabla. Linka napinająca klepki, lufa nabiera ostatecznego kształtu. Kręgi są instalowane po drugiej stronie tak wytworzonej skorupy.
Ogrzewanie, dokręcanie kabli i podlewanie, aby zapobiec pękaniu.
Podgrzewa i napina lufę za pomocą stalowej linki stopniowo napinającej się od dołu.
Kompletne mechaniczne gięcie beczki.
Producenci próbowali obniżyć koszty produkcji, przepuszczając klepki przez piec przed gięciem . Następnie wprowadza się ogrzewanie w celu zagotowania powierzchni drewna, tak jak w tradycyjnej produkcji. Gięcie można również wykonać parą, przez około dwadzieścia minut, około 90-120°C.
Podobnie sześcienna beczka została wymyślona, aby ograniczyć objętość podczas przechowywania dużych objętości (ważna jest przestrzeń tracona przy klasycznej beczce).
Po wygięciu lufy jest ponownie podgrzewana na palenisku. Aby przeprowadzić drugie ogrzewanie aromatyczne. Intensywność pożaru jest na ogół mniejsza niż w przypadku zginania.
Celem jest ugotowanie włókna giętego drewna tak, aby zachowało swój kształt dzięki swoim właściwościom termoelastycznym, ciepło modyfikuje wiązania chemiczne cząsteczek drewna, w szczególności elagotaniny , które są termoczułe. To również rozwinie aromaty, pojawią się one jako smaki orzecha laskowego, masła, wanilii, a nawet wędzenia, które będą pasować do win. Ważną rzeczą w tym toście jest dokładne ugotowanie drewna.
Istnieją różne tosty, słabe lub lekkie, średnie, mocne lub intensywne itp. Wynikają one z kombinacji czynników wpływających na czas trwania i intensywność ciepła wydzielanego przez kocioł:
Tosty te są specyficzne dla każdego bednarza, a ich cechy są ich znakiem firmowym, dlatego ich nazwa nie odpowiada zdefiniowanym i precyzyjnym parametrom.
Podgrzewa beczkę z pokrywką.
Grzałka umieszczona na środku beczki do ogrzewania.
Kociołek, w którym ułożone są dolne elementy do ogrzewania. (krok opcjonalny) .
Lekki tost (zalecany bardziej do win białych) nada aromat tostowi, brioche i masłu. Mocniejszy tost da aromat tytoniu, kawy lub karmelu, najgorętsze nuty smoły. Podczas składania zamówienia użytkownik (winiarz, kupiec) określa poziom ogrzewania zgodnie z przeznaczeniem, jakie chce z niego zrobić.
Koniec klepek jest następnie wydrążony z rowkiem zwanym obrzeżem, w którym zmieszczą się dna zwane licznikami i kawałkami.
Plecy są wykonane z zestawu klepek, łączonych systemem pióro-wpust lub za pomocą stalowych kołków lub robinii akacjowej lub drewna imitacji akacji , wykorzystywanych ze względu na swoje właściwości mechaniczne i odporność na gnicie. Między kawałkami drewna arkusz sitowy zapewnia wodoodporność. Okrąg rysuje się cyrkla, a następnie przycina do średnicy lufy. Profil pasujący do rowka jest przycinany do płaszczyzny.
Po przygotowaniu dna są instalowane w jabie przygotowanym na beczce za pomocą śruby do drewna i młotka służącego do rozkładania klepek. Pieczęć zapewnia mieszanka mąki, popiołu i wody na bazie ciasta chlebowego .
Otwór na czop o średnicy od 4 do 6 cm jest następnie wiercony w beczce za pomocą skrętu , a następnie powiększany otworem na czop (płaszczyzna stożkowa z uchwytem). Jego krawędzie są spalone, są kauteryzowane. Na koniec w dnach można wywiercić broquereau otwór służący do wyjmowania i zakładania kranu.
Prowizoryczne okręgi są następnie usuwane, klepki są skrobane lub szlifowane, a końcowe okręgi są umieszczane na miejscu. Często jest ich 6 lub 3 na stronę, ale może być 4 lub 8, w koniaku było ich do 16, gdy jeszcze były drewnem.
Beczki obecnej produkcji są najczęściej otoczone zakrzywionymi stalowymi ostrzami i nitowane przez bednarza na jego kowadle (tzw. bigorne).
Drewniane kółka, czyli opaski , najczęściej wykonuje się z kasztanowca, ścięte na zakładkę i wiązane wikliną. Montowane są na głowie (uchwyty służące do mocnego trzymania lufy) oraz w ruchu (toczące się koła, chroniące i stabilizujące lufę podczas toczenia lub bujania).
Beczka jest piaskowana i czyszczona. Nazwę i logo bednarki można nanieść na jednym lub obu podłożach, czasami metodą stemplowania, ale częściej grawerem laserowym. Wskazane jest opiekanie i rok produkcji, nazwa lub logo domeny mogą być również zarejestrowane na dole na życzenie.
Szczelność sprawdza się pod ciśnieniem parą. Ta kontrolowana obecnie technika była dawniej wykonywana przez napełnianie beczek kilkoma litrami wrzącej wody i mieszanie beczek. W ten sposób nagłe ogrzanie powietrza zwiększyło ciśnienie i umożliwiło wykrycie nieszczelności między pomieszczeniami lub przez kanały drewna.
Przechowywanie beczek jest skomplikowane z jednej strony ze względu na ważne miejsce, jakie zajmują, a z drugiej dlatego, że drewno dalej wysycha i kurczy się, co zwiększa ryzyko przecieków podczas pierwszego użycia. Aby ponownie napompować włókna drewna, konieczne jest zalanie.
Coraz więcej beczek wykonywanych jest na zamówienie, ze względu na dużą zmienność pochodzenia dębów, opiekania, opasywania itp. To dodatkowo zwiększa złożoność przechowywania.
klepki o różnych rozmiarach.
Wiązanie beczki za pomocą koloru, po tym, jak klepki są różowe.
Kręgi nastawcze, grubsze i odporne na zginanie, trzymanie i nagrzewanie.
Beczki gotowe do podgrzania, 3 kółka trzymające.
Dolny kawałek przed cięciem kołowym.
Nałożenie pasty uszczelniającej przed włożeniem dolnego elementu.
Szlifowanie beczki.
Szlifowanie dna.
Sprawdzenie szczelności lufy.
Przechowywanie nowych beczek.
Różne płaszczyzny i frezy umożliwiają wyrównanie, fazowanie i wykopanie rowka (jable), w którym zostanie umieszczone dno; mają nazwy zakrzywiony samolot, jabloir lub jabloir lub aleja, chanfrinière lub sztokholm, asse ...
Część urządzeń została specjalnie zaprojektowana do mechanizacji produkcji beczek, aby sprostać specyficznym potrzebom branży, takim jak wiązanie lub transport beczek.
Gołąb, zwany także coulombe lub colombre, to pochylona ławka służąca do kształtowania pola klepek.
Stosowany jest w pierwszym etapie przekształcenia klepki w klepkę. Pozwala zeskrobać klepkę na całej jej długości, aby nadać jej ogólny zakrzywiony kształt, używając jej od góry do dołu. Końce nie mogą być jednak obrabiane, dwa końce zachowanej klepki nazywane są świadkami. Narzędzie ma stosunkowo stałe proporcje: długość krawędzi tnącej musi wynosić od 36 do 38 cm , a szerokość 17. Jego waga waha się od 4 do 4,5 kg .
Topór umożliwia struganie wewnątrz beczki.
Adze i samolot.
Praca na wierzchołku ( RPA ).
Istnieją różne rodzaje tego narzędzia, z których każdy da ostateczną krzywiznę klepki. Wygląda jak nóż z dwoma rękojeściami, do trzymania obiema rękami.
Pozwala na docięcie dna lufy.
Zacisk do podnoszenia do przenoszenia pni i kłód dębowych.
Klin lub siłownik hydrauliczny do rozłupywania kłód dębowych.
Korek do zwiększania ciśnienia i wstrzykiwania wody w celu sprawdzenia ewentualnych wycieków.
Urządzenie do podnoszenia i przenoszenia beczek.
Beczki mogą być naprawiane, gdy mają wady, często demontaż i wymiana uszkodzonego, przeciekającego kawałka drewna itp., a następnie ponowny montaż lufy. Renowację wnętrza można wykonać usuwając materiał, aby znaleźć dolną warstwę niezmienionego drewna.
Wada na pięciolinii.
Używane beczki.
Naprawa beczek po whisky w Speyside Cooperage w Craigellachie w Szkocji.
Francja jest liderem w tej dziedzinie, posiadając trzy czwarte produkcji, francuskie spółdzielnie zaopatrują kraje winiarskie w dwie trzecie swojej produkcji na eksport, wyprzedzając Stany Zjednoczone, Włochy, Hiszpanię i Francję.Australia, które razem reprezentują 80 % rynku.