Tan , gruboziarniste proszki stosuje się do transformacji skór i skór. Powstaje poprzez zmielenie kory dębu na proszek pod kamieniami młyńskimi. Kora zawiera garbniki o właściwościach ściągających, które nasączając skórki, powodują ich gnicie poprzez impregnację. Dawniej wiele rzek miało swoje brzegi ożywione działalnością „ młynów garbarskich ”, gdyż nie tylko młyny czy olejarnie wykorzystywały siłę wody.
Tan to słowo o niepewnym pochodzeniu, prawdopodobnie pochodzące od galijskiego ° tan- „ zielonego dębu ”, o którego istnieniu przypuszcza się bretońską garbnik lub stary irlandzki teine lub tinn. Od tego słowa wywodzi się „substancja czynna, garbnik , jak również warunki handlu skórami: garbarz, garbarz, garbowanie, garbowanie (skóra), garbowanie (produkt), garbarstwo” .
Jest to również nazwa brązowej substancji pokrywającej łupinę otaczającą kasztany .
Jest podstawowym składnikiem do obróbki skór, ale także żagli morskich. W przypadku żagli granatowych opalenizna była mieszana z czerwoną ochrą w celu wydłużenia żywotności żagli, dlatego niektóre tradycyjne żagle były często ceglastoczerwone. Przedłużono garbarzom , aby mogli ścinać drzewa w czerwcu po obraniu pnia na opaleniznę, w „czasach soku”. Zwyczaj i prawo zabraniały we Francji wycinania drzew po 15 kwietnia . Takie przepisy istniały również w Anglii.