Cena węgla

Cena węgla jest ekonomicznym narzędziem mającym na celu integrację (internalizację) w cenach rynkowych ukrytych kosztów ( efektów zewnętrznych ) szkód spowodowanych emisją gazów cieplarnianych , w celu ukierunkowania decyzji podmiotów gospodarczych na rozwiązania niskoemisyjne.

Najprostszą formą, w jakiej może zmaterializować się cena węgla, jest podatek węglowy ; bardziej złożoną formą jest system kwot (lub uprawnień do emisji), którymi można handlować na rynku emisji . Protokół z Kioto pozbywając tego systemu, ale z różnymi rezultatami, nawet odwrotne (spadek cen węgla).

W ramach przygotowań do COP21 w wielu inicjatywach promowano strategie oparte na pomyśle określania ceny za tonę wyemitowanego węgla, z modalnościami na tyle elastycznymi, aby pogodzić jasność sygnału, akceptację polityczną i uwzględnienie różnorodności sytuacji.

Elementy definicji koncepcji

Prace naukowe IPCC i wielu zespołów ekonomistów zwróciły uwagę na znaczne szkody, jakie obecnie, a nawet bardziej w dłuższej perspektywie , powoduje globalne ocieplenie wynikające z emisji gazów cieplarnianych pochodzenia antropogenicznego .

Podjęto pewne próby kwantyfikacji, w tym na przykład raport Sterna na temat ekonomiki zmian klimatycznych , napisany przez ekonomistę Nicholasa Sterna dla rządu Wielkiej Brytanii , opublikowany na30 października 2006.

Szkody dotykają bezpośrednio lub pośrednio wszystkich mieszkańców planety, często w perspektywie długoterminowej, ale ci, którzy są głównie odpowiedzialni za emisje gazów cieplarnianych, ponoszą tylko niewielką część poniesionych kosztów, a często nawet nie są tego świadomi; to właśnie ekonomiści nazywają zjawiskiem „free- rider ” i „szarą emisją”. Te ukryte koszty nazywane są „ negatywnymi efektami zewnętrznymi ”. Ekonomiści szukają najlepszej metody ponownego włączenia tych efektów zewnętrznych do cen rynkowych produktów, których produkcja i konsumpcja prowadzą do emisji gazów cieplarnianych, w szczególności paliw kopalnych , mięsa itp.

Jest to wyszukiwanie do internalizacji kosztów zewnętrznych, które są zilustrowane przez wyrażenie „ podając cenę do węgla ”: Według Banku Światowego , „dając cenę do przyczynia węgla do masy szkody wynikające z emisji gazów efekt cieplarniany na. tych, którzy są za nie odpowiedzialni i potrafią je zredukować ” .

W latach 2008-2010 Centrum Analiz Strategicznych (CAS) oszacowało wartość tony CO 2może wynieść 100 euro w 2030 r. i 200 euro w 2050 r. (mediana scenariusza mieści się w przedziale od 150 do 350 euro / t).

Istnieją dwa główne rodzaje mechanizmów ustalania lub uruchamiania ceny emisji dwutlenku węgla:

podatki węglowe
systemy handlu uprawnieniami do emisji w ramach szerszej koncepcji rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla .

Sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla można również przekazać na inne sposoby:

wzrost podatków paliwowych,
zniesienie dopłat do paliw kopalnych, kompensacja emisji dwutlenku węgla ,
ustalanie standardów emisyjnych,
systemy certyfikatów oszczędności energii itp.

CDC Climat Research przedstawia mapę „ Globalny przegląd cen emisji dwutlenku węgla w 2014 roku ”.

Protokół z Kioto wziął pod uwagę wszystkie gazy cieplarniane (GHG), ale większość metod ustalania cen węgla są ograniczone do CO 2 emisji.(na tej podstawie, że stanowi ponad trzy czwarte globalnej emisji gazów cieplarnianych mierzonej w ekwiwalencie CO 2), ale metan stanowi 15% w ciągu wieku, ale znacznie więcej w perspektywie krótkoterminowej; który domaga się również uwzględnienia tego, co doprowadziłoby do nadania większej wagi ograniczeniu zużycia gazu ziemnego, likwidacji wysypisk śmieci z gospodarstw domowych, walce z wylesianiem itp.

Historia

W 1992 r. Na Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro pojawił się pomysł ustalenia ceny węgla dla całego świata.

W 1997 r . Protokół z Kioto przewidywał utworzenie rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, na którym można było kupować i sprzedawać uprawnienia do emisji: emitenci, którzy zaoszczędzili „jednostki emisji” (dozwolone, ale niewykorzystane), mogliby tam sprzedawać. ich docelowe poziomy emisji. Ten system okazał się skomplikowany w konfiguracji.

W 2001 r . Porozumienia z Marrakeszu zawierały dodatkowe negocjacje mające na celu wyjaśnienie szczegółów nieokreślonych w protokole. Ponadto mechanizm czystego rozwoju umożliwia krajom uprzemysłowionym uzyskanie dodatkowych kredytów węglowych poprzez finansowanie działań związanych z redukcją emisji w krajach rozwijających się .

W 2005 r. , Aby uniknąć niepopularnego i / lub przymusowego podatku od emisji dwutlenku węgla, w Europie utworzono rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla , gdzie „surowiec” stanowi „tona unikniętego węgla” ( kredyt węglowy to jednostka odpowiadająca tonę ekwiwalentu CO 2na rynkach uprawnień do emisji dwutlenku węgla).
Jego zasadą jest ustalenie limitów emisji dla największych europejskich emitentów i umożliwienie tym, którym uda się zredukować emisje, odsprzedaż nadwyżek uprawnień producentom, którzy nie zdołają zredukować swoich emisji poniżej ich przydziałów. System ten został zainspirowany amerykańskim narzędziem opracowanym w latach 90. XX wieku w celu zmniejszenia emisji dwutlenku siarki (SO 2), co umożliwiło zmniejszenie o połowę tych emisji w ciągu kilku lat.
Ale jeśli chodzi o europejski rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla, dotyczyło to prawie 12 tysięcy instalacji ( produkcja energii elektrycznej , cementownie , huty , papiernie ), w porównaniu z zaledwie 2000 w przypadku mechanizmu amerykańskiego. Europa była początkowo zbyt hojna w dystrybucji kwot, a potem nie przewidziała kryzysu gospodarczego z 2008 roku ; większość instalacji znalazła wówczas nadwyżkę, a cena dwutlenku węgla spadła: waha się wówczas między 5 a 7 EUR / tonę CO 2do 2012 r. Jednak większość analityków uważa, że cena minimalna w wysokości 30 EUR jest niezbędna, aby zacząć wywierać wpływ na zachowanie producentów.
Ponadto na tym rynku zaobserwowano liczne nadużycia: wyłudzenia VAT, kradzież kwot, instalacje zamknięte, ale zachowujące swoje przydziały, a także sprzeniewierzenie „ mechanizmu czystego rozwoju ”. W 2010 roku reformy miały na celu przywrócenie efektywności tego rynku.
Jednym z trendów jest to, że „źródła o wysokiej emisji (wytwarzanie energii elektrycznej z paliw kopalnych, duże gałęzie przemysłu) są częściej uwzględniane w rynku emisji dwutlenku węgla, podczas gdy„ małe podmioty emitujące ”(małe przedsiębiorstwa) lub źródła rozproszone (pojazdy, ogrzewanie i ciepła woda użytkowa rolnictwo itp.) będzie raczej dotknięty podatkiem węglowym ” .

We wrześniu 2014 r. „Koalicja na rzecz ceny węgla” była przygotowywana wokół 74 krajów i ponad 1000 dobrowolnych firm, podczas szczytu przygotowującego do COP 21. Ma na celu ułatwienie dyskusji między publicznymi i prywatnymi decydentami na temat możliwości. rozszerzyć politykę cenową dotyczącą emisji dwutlenku węgla
La France , Niemcy , Meksyk , Kanada , Chile lub Etiopia , w tym część.

W 2015 r. Na COP21 oficjalnie zainaugurowano koalicję na rzecz ceny uprawnień do emisji dwutlenku węgla , na której Konferencja Klimatyczna w Paryżu przyjęła pierwsze powszechne i wiążące porozumienie, którego celem jest nieprzekraczanie + 2 ° C w 2100 r. We Francji, przed nowelizacją dyrektywy w sprawie europejskiego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla , rząd nakazuje (na lipiec 2016) A „Raport o cenę węgla na poziomie europejskim, powierzone prezes GDF Suez Gérard Mestrallet , ekonomisty Alain Grandjean i byłego ministra, ekspert klimatu i dyrektor WWF , Pascal Canfin ” , w ostatnich dwóch autorów, którzy przygotowałem już raport dla François Hollande'a w połowie 2015 r. na temat finansowania na rzecz walki z globalnym ociepleniem, który powinien „kierować inwestycje obywateli, wybranych urzędników i firm w kierunku projektów i produktów najbardziej korzystnych dla środowiska. klimat” .

W 2018 r. , Po spadku do mniej niż 6 euro w 2017 r., Średnia cena za tonę CO 2wzrósł do około 16 EUR, nawet przy krótkotrwałym przekroczeniu 25 EUR / t pod koniec roku, nie osiągając jednak progu 30 EUR oczekiwanego przez ekonomistów zajmujących się zrównoważonym rozwojem, progu, który lepiej sprzyjałby niskoemisyjnym producentom energii elektrycznej. W 2018 roku ceny hurtowe również wzrosły (+ 23%), ale przy znacznych różnicach między krajami.

Przyszłe emisje a przeszłe emisje

Cena CO 2ma na celu redukcję nowych emisji w przyszłości. Taka cena nie wpływa jednak na dotychczasowe emisje, tj. Stężenie CO 2już uwolniony do atmosfery od początku industrializacji, która spadła z poziomu znacznie poniżej 300 ppm do ponad 415 ppm (2019). Bez interakcji z ludźmi ta koncentracja zmniejszy się tylko na dłuższą metę. Dlatego też, aby zmniejszyć stężenie CO 2, konieczne są emisje ujemnew powietrzu. Dochody rządu z ceny emisji dwutlenku węgla można by wykorzystać na dotowanie przedsiębiorstw, które zapewniają takie ujemne emisje. W zależności od technologii wychwytywania i sekwestracji dwutlenku węgla , takiej jak PyCCS lub BECCS , koszt wytworzenia ujemnych emisji wynosi około 150 do 165 USD za tonę CO 2. Aby taki model biznesowy stał się atrakcyjny, dotacje musiałyby więc przekroczyć tę wartość. W takim przypadku najlepszym wyborem może być otwarcie technologiczne, ponieważ można przewidzieć redukcję kosztów w związku z postępem technicznym. Już dziś te koszty wytwarzania ujemnych emisji mogą być niższe niż koszty CO 2oszacowano na 220 dolarów za tonę w badaniu opublikowanym w styczniu 2015 r. w Nature Climate Change, co oznacza, że ekonomiczny model tworzenia ujemnych emisji dotowanych przez państwo miałby już sens ekonomiczny. Podsumowując, chociaż cena emisji dwutlenku węgla może potencjalnie zmniejszyć przyszłe emisje, dotacja do dwutlenku węgla może zmniejszyć emisje w przeszłości.

Statystyka

W 2015 r. 38 krajów i 23 miasta, stany, regiony lub prowincje ustaliły cenę emisji dwutlenku węgla lub się do tego przygotowują. To trzy razy więcej niż dziesięć lat temu; możemy przytoczyć w szczególności rynek kwot w Kalifornii, który jest powiązany z rynkiem Quebecu, a wkrótce z rynkiem Ontario, oraz rynek chiński , utworzony w 7 prowincjach, zanim został uogólniony na cały kraj w 2016 r. Społeczności te stanowią 12% globalne emisje gazów cieplarnianych, ale cena za tonę CO 2ustalone przez te społeczności wynoszą od 1 do 130 USD, przy czym prawie 85% emisji pokrywa cena niższa niż 10 EUR / tonę , co jest ceną zbyt niską według modeli ekonomicznych, aby nie przekroczyć wzrostu temperatury o 2 ° C w 2100 r. : Minimum 75 EUR / t dla krajów rozwiniętych i 35 EUR / t dla krajów rozwijających się; aby uniknąć - w zależności od modelu - od 2,8 do 5,6 gigaton emisji CO 2 w 2030 roku.

OECD opublikowała podczas COP21 badanie dotyczące cen dwutlenku węgla w 41 krajach: 34 krajach członkowskich OECD oraz Chinach, Indiach, Rosji, Brazylii, Argentynie, Indonezji i RPA; kraje te odpowiadają za 80% światowego zużycia energii; badanie identyfikuje emisje CO 2ze względu na wykorzystanie paliw kopalnych i biomasy i ocenia „efektywny podatek węglowy”, czyli sumę podatków węglowych, specyficznych podatków od energii (akcyza od zużycia paliw), energii i innych podatków bez VAT) oraz ceny pozwoleń na emisję CO 2w obrocie na rynku. Wyniki pokazują, że 60% emisji CO 2nie podlegają żadnemu podatkowi, 30% ma stawkę od zera do 30 €, a tylko 10% ma stawkę powyżej 30 €. Wyłączając emisje z transportu drogowego, podatek od emisji dwutlenku węgla jest zerowy dla 70% emisji, a 96% emisji podlega podatkowi w wysokości poniżej 30 EUR za tonę. W transporcie drogowym 46% emisji CO 2są wyceniane powyżej 30 € za tonę.

Kampanie cenowe dotyczące emisji dwutlenku węgla na COP21

Kwestia ceny uprawnień do emisji dwutlenku węgla powraca z mocą w okresie poprzedzającym konferencję klimatyczną w Paryżu w 2015 r. (COP21).

Koalicja na rzecz liderów w ustalaniu cen emisji CO2

W wrzesień 2014, Bank Światowy , Światowe Forum Ekonomiczne ( Forum w Davos) oraz szereg międzynarodowych instytucji i stowarzyszeń zapoczątkowało Koalicję Przywództwa w zakresie Cen Węgla przy okazji szczytu klimatycznego ONZ w Limie (COP20). Na szczycie zorganizowanym przez Sekretarza Generalnego ONZ w Nowym Jorku w rwrzesień 201474 stany, 23 subkrajowe jurysdykcje i ponad tysiąc firm udzieliły następnie wsparcia projektowi wyceny emisji dwutlenku węgla.

Propozycje ekonomistów

Według Caisse des Dépôts , nowe porozumienie (COP21) nie będzie miało na celu ustalenia międzynarodowej ceny dwutlenku węgla: z drugiej strony, aby odnieść sukces, będzie musiało w dłuższej perspektywie ułatwić pojawienie się krajowych, regionalnych lub sektorowych sygnałów gospodarczych. zachęcanie decydentów publicznych i prywatnych do przeprowadzania transformacji ekologicznej i energetycznej oraz do finansowania ich działań; zasadnicze znaczenie będzie miał międzynarodowy zharmonizowany system rozliczania emisji gazów cieplarnianych dla wszystkich państw; powinien opierać się na osiągnięciach UNFCCC ; aby umożliwić rozwój krajowych, regionalnych lub nawet sektorowych sygnałów cenowych dotyczących emisji dwutlenku węgla, porozumienie paryskie powinno zapewnić państwom elastyczność w zakresie wyboru instrumentów ekonomicznych, które mają zostać uruchomione w celu osiągnięcia ich celów w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych; porozumienie z Lima wskazuje więc na możliwość wykorzystania mechanizmów rynkowych komplementarnych do działań krajowych; wzajemne uznawanie wysiłków każdego państwa mogłoby w dłuższej perspektywie sprzyjać konwergencji stosowania niektórych instrumentów ekonomicznych, takich jak cena emisji dwutlenku węgla.

bezpłatne forum Jeana Tirole'a i Christiana Golliera ( Toulouse School of Economics ), opublikowane w Le Monde , przypomina podstawy klasycznej doktryny ekonomicznej. Autorzy narzekają, że podczas konferencji w Kopenhadze w 2009 r. Idea globalnej ceny dwutlenku węgla została zniesiona, a Ramowa konwencja ONZ w sprawie zmian klimatu została przekształcona w izbę rejestrującą obietnice przyszłych wysiłków na rzecz walki z globalnym ociepleniem; ten mechanizm dobrowolnych zobowiązań, który autorzy określają jako „powolny wyścig”, z pewnością zostanie potwierdzony w Paryżu. Dla nich idealnym rozwiązaniem byłby podatek węglowy połączony z zielonym funduszem, aby pomóc krajom rozwijającym się. Ponieważ jednak jest to nierealistyczne politycznie, opowiadają się za rynkowym systemem pozwoleń na emisję, w którym organizacja wielostronna przydzielałaby uczestniczącym krajom lub wystawiała na aukcji zbywalne pozwolenia; taki rynek umożliwiłby określenie jednej ceny emisji dwutlenku węgla na poziomie globalnym; środki na rzecz krajów rozwijających się można by wprowadzić poprzez zwykły przydział bezpłatnych pozwoleń; można rozważyć dwa rodzaje sankcji: Światowa Organizacja Handlu powinna traktować odmowę ustalenia tej samej ceny emisji dwutlenku węgla, co inne, jako praktykę „ dumpingu ” prowadzącą do sankcji; a brak zezwoleń na koniec roku byłby wyceniany według ceny rynkowej i dodany do długu publicznego danego kraju; w tym samym duchu państwa niebędące sygnatariuszami powinny być karane podatkami pobieranymi na granicach i administrowanymi przez WTO.

notatka polityczna Michela Aglietty i Étienne Spain, CEPII , proponuje zastosowanie pakietu klimatyczno-energetycznego jako narzędzia zarządzania przejściem na wysoką cenę dwutlenku węgla: w rzeczywistości każdy gwałtowny i nagły wzrost ceny dwutlenku węgla miałby poważny i niezrównoważony politycznie wpływ na pozostałą część gospodarki; dlatego konieczne jest pomyślne wprowadzenie przejściowego rozróżnienia między ceną emisji dwutlenku węgla stosowaną do istniejących zasobów kapitału a ceną emisji dwutlenku węgla stosowaną do nowych inwestycji niskoemisyjnych; można to osiągnąć poprzez zastosowanie wysokiej nominalnej ceny emisji dwutlenku węgla do ustalenia wartości aktywów węglowych, których uniknięto dzięki nowym inwestycjom („aktywa węglowe”); aktywa te, poświadczone przez niezależne agencje, byłyby akceptowane do zwrotu przez banki z gwarancją Europejskiego Banku Centralnego ; pozwoliłoby to uniknąć zbyt silnej deprecjacji istniejącego kapitału, wysyłając odpowiedni „ sygnał cenowy ” do inwestorów niskoemisyjnych. Na drugim etapie środki fiskalne zapewniłyby zbliżenie ceny emisji dwutlenku węgla do wartości referencyjnej, generując w ten sposób dochód umożliwiający spłatę długu węglowego posiadanego przez banki, gwarantując ostateczną neutralność budżetową procesu.

W czerwiec 2015raport „Mobilizacja finansowania na rzecz klimatu” napisany przez Pascala Canfina i Alaina Grandjeana na zlecenie Prezydenta Republiki Francuskiej sugeruje ustanowienie „korytarza węglowego” z minimalną ceną od 15 do 20 USD za tonę CO 2przed 2020 r. i cenę docelową od 60 do 80 USD / tCO 2w 2030/2035; kraje przystępujące do tego korytarza węglowego na zasadzie dobrowolności zobowiązały się do monitorowania inicjatyw podjętych w celu ustanowienia sygnału cenowego dotyczącego emisji dwutlenku węgla; system ten łączy w sobie elastyczność niezbędną do umożliwienia każdemu krajowi dostosowania go do jego konkretnej sytuacji oraz przejrzystość wyraźnego i globalnego sygnału cenowego, dostarczającego inwestorom niezbędnych informacji, które pomogą im przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych.

W październik 2015, Vincent Champain , przewodniczący Long Term Obserwatorium, podważa ideę jednolitej ceny węgla, ponieważ uzależnienie od gazów cieplarnianych jest bardzo zróżnicowana: 650 gramów CO 2na dolara dochodu narodowego w Chinach, 340 w Stanach Zjednoczonych, 210 w Niemczech lub 140 we Francji; ponadto jedna cena nie rozróżnia krajów rozwiniętych, których uprzemysłowienie spowodowało znaczny udział w obecnych zasobach gazów cieplarnianych, oraz krajów rozwijających się, które domagają się równoważnego „prawa ciągnienia”. Wreszcie cena ta ma zarówno wpływ „motywujący” (poprzez zachęcanie do rozwoju technologii niskoemisyjnych), jak i „karny” (poprzez nacisk na ograniczenie lub nawet zamknięcie sektorów emitujących). W związku z tym zaleca z jednej strony oddzielenie definicji przez ekspertów wartości referencyjnej węgla, która umożliwia poinformowanie wszystkich o globalnej wartości tego, ile tona CO 2 powinna kosztować w dłuższej perspektywie.z drugiej strony, ustalenie zróżnicowanych cen emisji dwutlenku węgla, które dają sygnały ekonomiczne, motywacyjne lub karne, zmuszając przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe do mniejszej emisji, co jest decyzją polityczną, która określa wysiłek wymagany od każdego kraju i każdego sektora gospodarczego.

W Maja 2017, Komisja Wysokiego Szczebla ds. Wyceny Emisji CO2 wynikająca z COP 22 i złożona z uznanych na świecie ekonomistów ze wszystkich kontynentów pod przewodnictwem Nicholasa Sterna i Josepha E. Stiglitza publikuje raport potwierdzający, że skutecznej redukcji emisji gazów cieplarnianych nie można osiągnąć bez ustalenia ceny węgiel. Komisja zaleca wyraźny przedział cenowy co najmniej 40-80 USD / t CO 2w 2020 r. i 50-100 USD w 2030 r., pod warunkiem wprowadzenia korzystnych polityk wsparcia. Ceny mogą się różnić w zależności od kraju, ale powinny mieścić się w przedziale, przy czym kraje o niskich dochodach mogą zacząć od poziomu poniżej 40 USD.

Interwencje międzynarodowej kadry kierowniczej

Przywódcy domagają się przede wszystkim wyraźnych sygnałów ekonomicznych i pewnej stabilności ram instytucjonalnych i regulacyjnych; ale każda grupa nacisku przedstawia również interes w ustaleniu ceny emisji dwutlenku węgla:

Gérard Mestrallet , prezes GDF Suez (ex-GDF Suez): „Jeśli nic nie zrobimy, to faktura, która będzie nam przekazać przyszłym pokoleniom: koszt zmian klimatu szacuje się na do 450 mld euro rocznie w roku 2050, zgodnie do ONZ ” ; sektor prywatny odpowiada za ponad 70% globalnych inwestycji w zapobieganie i ograniczanie zmian klimatycznych. „Firmy potrzebują widoczności i spójnej długoterminowej umowy, aby określić swoje priorytety. Potrzebują jednak również wyraźnych sygnałów cenowych, aby kierować ich wyborem na korzyść rozwiązań niskoemisyjnych. Sygnał ten jest uogólnieniem cen emisji dwutlenku węgla, to znaczy ceny, jaką trzeba zapłacić, aby pokryć wpływ emisji gazów cieplarnianych na środowisko. Sygnał ten jest tym bardziej potrzebny, że połączone skutki spadku cen paliw kopalnych i rewolucji gazu łupkowego kierują teraz preferencje w stronę zasobów kopalnych, które są obfite i konkurencyjne, co grozi naruszeniem zobowiązań międzynarodowych. Redukcja efektu cieplarnianego. gazy. Uogólnienie środków wyceny emisji dwutlenku węgla, do których dołącza rosnąca liczba państw, takich jak Chiny, Brazylia, Meksyk, RPA i Korea Południowa; poszukiwać elastyczności i koordynować inicjatywy krajowe, co wymaga systemów rynkowych obecnych obecnie w 35 krajach; bezzwłoczna naprawa europejskiego rynku emisji dwutlenku węgla ” ;
Sześć europejskich głównych koncernów naftowych wezwało do „ustalenia ceny emisji dwutlenku węgla w celu odejścia od najbardziej emisyjnych opcji i zapewnienia widoczności niezbędnej do pobudzenia inwestycji w technologie niskoemisyjne i najbardziej odpowiednie zasoby w odpowiednim tempie” , we wspólnym komunikacie prasowym dyrektorów Total , Shell , Statoil , BP , Eni i BG Group . Firmy naftowe „wolą cenę CO 2który rozszerza ograniczenia, umieszczając je w pierwszej kolejności na elektrowniach węglowych, a nie podejście, które zaostrzyłoby normy emisji dla głównych klientów, czyli producentów samochodów ” . Patrick Pouyanné , dyrektor generalny Total, szacuje około 40 dolarów za tonę CO 2punkt równowagi między gazem a węglem do produkcji energii elektrycznej; Jeśli chodzi o pojawiającą się technologię wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS), opłacalna byłaby cena od 80 do 100 USD za tonę.

Połączenia od wybranych przedstawicieli krajowych i lokalnych

W 2015 r. Sojusz głów państw, przedstawicieli miast i prowincji, wspierany przez liderów dużych firm i zachęcany przez Bank Światowy, MFW i OECD, wezwał kraje i firmy na całym świecie do ustalenia ceny dwutlenku węgla, która Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) rozważa krok naprzód według komunikatu prasowego19 października 2015.

Do „panelu dotyczącego ceny emisji dwutlenku węgla” dołączyli Jim Yong Kim (prezes Banku Światowego) i Christine Lagarde (dyrektor zarządzająca MFW), do której szybko dołączyli Angel Gurria (sekretarz generalny OECD). W tym kontekście w październiku (6 tygodni przed COP 21) François Hollande , kanclerz Angela Merkel , prezydent Chile Michelle Bachelet , prezydent Filipin Benigno Aquino III , meksykański Enrique Peña Nieto , premier Etiopii Hailemariam Desalegn , gubernator Kalifornii Jerry Brown i Rio Burmistrz de Janeiro Eduardo Paes wspólnie wezwał do ustalenia ceny emisji dwutlenku węgla. Grupa Engie i CalPERS (fundusz emerytalny dla urzędników w Kalifornii), Mahindra (Indie) czy nawet Royal DSM również wspierają tę inicjatywę, która promuje zarówno rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla, jak i podatek węglowy, które już współistnieją w niektórych krajach, ale często bardzo niewystarczające poziomy (od 1 USD do 130 USD w 2015 r., w zależności od kraju lub w zależności od instrumentów finansowych), nawet jeśli liczba zainstalowanych lub zaprogramowanych instrumentów na cenę emisji dwutlenku węgla „praktycznie się podwoiła od 2012 r., osiągając wartość rynkową zbliżoną do 50 miliardów dolarów ” .

Wewnętrzna cena emisji dwutlenku węgla ustalona przez firmy

Przekonane, że cena węgla ma się narzucić, mimo wahań na poziomie międzynarodowym i nieefektywności istniejących systemów, niektóre duże międzynarodowe koncerny przygotowują się do zmian w przepisach.

W listopad 2016na otwarcie COP 22 w Marakeszu ponad 500 z nich wdrożyło „ wewnętrzną cenę emisji dwutlenku węgla ” w różnych formach, aby stać się bardziej odpornymi w kontekście transformacji energetycznej.

Niektóre, jak Veolia , mają „ cenę orientacyjną ” lub „ cenę w tle ”, czyli wartość stosowaną do emisji gazów cieplarnianych generowanych przez różne projekty i uwzględnianą w decyzjach inwestycyjnych i obliczeniach stóp zwrotu z inwestycji (jak to już zrobiono w przypadku cena ropy naftowej) w celu zniechęcenia do wyborów najbardziej „emisyjnych”; dotyczy to również Suezu i Engie , którzy pod naciskiem organizacji pozarządowych postanowili przestać inwestować w węgiel;
inne stosują rodzaj „dobrowolnego podatku wewnętrznego” (np. Société Générale lub LVMH ) w celu ograniczenia emisji podczas finansowania transformacji energetycznej; tak jest w przypadku Société Générale i La Poste.
Jeszcze inni (np. Saint-Gobain , Carrefour czy Engie w 2016 r.) Testują różne kwoty, aby zweryfikować hipotezy lub dostosować się do różnych sytuacji geograficznych.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Przypomnienie: mechanizm czystego rozwoju polega na wykorzystaniu kredytów węglowych generowanych przez projekty redukcji emisji realizowane w krajach rozwijających się w celu zrównoważenia nadmiernych wielkości emisji od europejskich producentów; w ten sposób niektóre firmy sprzedały swoje kwoty rozdzielone bezpłatnie, aby kupić tańsze kredyty z projektów, które nie zawsze są poważne.
zmiany klimatyczne to kwestia zarządzania „ dobrem wspólnym ” w skali globalnej; w perspektywie długoterminowej ludzkość odniosłaby ogromne korzyści z międzynarodowej współpracy klimatycznej; niestety, każdy kraj ma silną motywację, by pozostawić ciężar redukcji emisji gazów cieplarnianych na innych; zgodnym podejściem ekonomistów do rozwiązania tego problemu „wolnego pasażera ” jest nałożenie jednolitej ceny na emisje; taka strategia zachęca zanieczyszczających do podejmowania wszelkich wysiłków na rzecz ograniczenia emisji, których koszty są poniżej tej ceny.

Bibliografia

The „Stern Review”: The Economics of Climate Change - Policy Brief , Archiwa rządu Wielkiej Brytanii.
Co oznacza „ustal cenę na węgiel”? , Bank Światowy , 11 czerwca 2014.
Giving value to the environment , przegląd przeprowadzony przez General Commission for Sustainable Development, grudzień 2010 (patrz strony 47 i 49).
ClimaScope - Understanding the Challenge of Paris Climat 2015 # COP21 , CDC-Climat Research, kwiecień 2015.
Kryzys dotyczący redukcji emisji metanu , Benjamin Dessus, Encyklopedia zrównoważonego rozwoju.
Handel emisjami , strona internetowa UNFCC.
„ Ustalanie ceny emisji dwutlenku węgla? » , Na terenie Miasta Nauki i Przemysłu ,26 czerwca 2015 r(dostęp na 1 st sierpnia 2015 ) .
Ministry of Ecological and Inclusive Transition (2018) Price of Carbon , opublikowane 17 grudnia. 2018, dostęp 11 września 2019
DICOM-CGDD / DEP (2016) CENA WĘGLA; Dźwignia transformacji energetycznej ; DICOM-CGDD / DEP / 15280-3 - sierpień 2016 r
BatiActu (2016) COP21: misja dotycząca ceny dwutlenku węgla jako ukierunkowanie inwestycji SC 04.04.2016
(w) To oficjalne: atmosferyczny CO 2Właśnie przekroczył 415 ppm po raz pierwszy w historii ludzkości , ScienceAlert, 13 maja 2019 r.
Werner et al., Https :: //doi.org/10.1088/1748-9326/aabb0e Biogeochemiczny potencjał systemów pirolizy biomasy w ograniczaniu globalnego ocieplenia do 1,5 ° C , IOPscience, 17 kwietnia 2018.
(in) social Szacowany koszt zmiany klimatu nie jest dokładny, mówią naukowcy ze Stanford, Wiadomości Stanforda, 12 stycznia 2015 r.
Fabregat, Sophie (2015) Szefowie państw Unite do rozpoczęcia globalnej wezwanie do ceny węgla; kilku szefów państw, w tym François Hollande i Angela Merkel, wybrani przedstawiciele lokalnych władz i liderów biznesu dołączyło do inicjatywy na rzecz ceny emisji dwutlenku węgla, zapoczątkowanej przez Bank Światowy i MFW z OECD. , CLIMAT Actu-Environnement, opublikowane 20 października 2015 r.
„ Aby skutecznie przeciwdziałać zmianom klimatu , potrzebna jest wyższa cena dwutlenku węgla ” , na OECD ,7 grudnia 2015 r(dostęp 9 grudnia 2015 )
(en) [1] , Carbon Pricing Leadership Coalition, 22 września 2014.
(w) We Support Putting a Price on Carbon , Bank Światowy , wrzesień 2014.
(w) Kim jesteśmy , Koalicja liderów w ustalaniu cen emisji dwutlenku węgla, 2015.
Aby uzyskać skuteczne porozumienie klimatyczne , Le Monde, 4 czerwca 2015 r.
(in) Finansowanie inwestycji energetycznych i niskoemisyjnych: Gwarancje publiczne i EBC , CEPII .
Mobilizing Climate Finance - A Roadmap to Finance a Low-Carbon Economy , June 2015.
Miraż jednolitej ceny węgla , Les Échos , 15 października 2015 r.
" Publikacja raportu Sterna-Stiglitza, dokumentu referencyjnego na temat cen emisji dwutlenku węgla " ,30 maja 2017 r(dostęp 29 września 2017 ) .
(w) " Raport Komisji Wysokiego Szczebla ds. Cen Węgla " ,29 maja 2017 r(dostęp 29 września 2017 ) .
Cena węgla, kompas dla firm , Le Monde , 16 kwietnia 2015 r.
Sześć ceny ropy wymagać „ambitny” węgiel , Echoes o 1 st czerwca 2015 r.
badanie opublikowane w połowie października 2015 r. Przez międzynarodowy projekt badawczy Nowa gospodarka klimatyczna .
Thomas Blosseville, „ Praktyczny przewodnik: wszystko na temat wewnętrznej ceny węgla ” , na environmentnement-magazine.fr ,27 września 2016 r(dostęp 20 listopada 2016 ) .
Dominique Bosmtein (), 2016), Carrefour przyjmuje wewnętrzną cenę węgla , opublikowane przez krótki Environnement-magazynu na 11/17/2016
Cena węgla: przewidują firmy , latribune.fr, 12 listopada 2016 r.