Partia Ludowa (Hiszpania)

Prezentacja
Partia Ludowa (es) Partido Popular
Oficjalny logotyp.
Prezydent	Pablo Casado
Fundacja	20 października 1989
Siedzenie	Genoa Street , 13. 28004, Madryt
Sekretarz generalny	Teodoro García Egea
Zastępcy Sekretarza Generalnego	Javier Maroto Vicente Tirado (es) Marta González Isabel García Tejerina Cuca Gamarra Andrea Levy
Pozycjonowanie	Wyśrodkuj od prawej do prawej
Ideologia	Konserwatyzm Monarchizm Liberalno-konserwatyzm Chrześcijańska Demokracja Hiszpański unionizm
Przynależność europejska	Europejska Partia Ludowa
Przynależność międzynarodowa	Centrowa Międzynarodowa Unia Demokratyczna Demokratów
Członkowie	869,535 (czerwiec 2018)
Zabarwienie	niebieski
Stronie internetowej	pp.es
Przewodniczący grup
Kongres Deputowanych	Cuca Gamarra
Senat	Javier Maroto
Parlament Europejski	Manfred Weber ( PPE )
Reprezentacja
Zastępcy	88/350
Senatorowie	97/266
Posłowie do PE	13/59

Partia Ludowa (w języku hiszpańskim : Partido Popular , w skrócie PP ) jest hiszpański liberalno-konserwatywny polityczna partia .

Została założona w 1989 roku przez Manuela Fragę , byłego ministra Franco i przywódcę konserwatywnej prawicy od czasu powrotu do demokracji w 1977 roku.

Prowadzony przez José Maríę Aznara , wygrał wybory parlamentarne w 1996 i 2000 roku . Aznar przeszedł na emeryturę w 2003 r. Na rzecz Mariano Rajoya , który był prezesem rządu w latach 2011-2018. Po dymisji Rajoya w kontekście skandali korupcyjnych wokół partii oraz wotum nieufności, która doprowadziła do upadku rządu. Rajoy II , Pablo Casado zostaje wybrany na przewodniczącego PP.

Historia

Fundacja (1989)

Partia Ludowa powstała w r. Styczeń 1989przez „refoundation” z Ludowego Sojuszu (AP).

Ta federacja partii konserwatywnych powstała w r 1976przez byłych osobistości reżimu Franco, które zdecydowały się nie wstąpić do Związku Centrum Demokratycznego (UCD). Jej głównym liderem jest były minister frankistowski Manuel Fraga .

Autonomia Palestyńska wchodzi w głęboki kryzys po kongresie w 1987, co jest następstwem niepowodzenia Koalicji Ludowej w wyborachCzerwiec 1986i rezygnacja Fragi. Ten ostatni ostatecznie decyduje się przejąć przywództwo nad partią i zapewnić generalny remont. KongresStyczeń 1989oznacza zatem narodziny Partii Ludowej, która poszerza swoją bazę ideologiczną o ideały liberalizmu gospodarczego i chrześcijańskiej demokracji . Następnie wchłania Partię Liberalną (PL) i Chrześcijańską Demokrację (DC), stając się hegemoniczną partią centroprawicy i prawicy w Hiszpanii.

Plik 4 wrześniaPP inwestuje na podstawie decyzji Fragi, przewodniczącego Junty Kastylii i lidera Leóna José Maríi Aznara w przedterminowych wyborach parlamentarnych w następnym miesiącu , po usunięciu Isabel Tocino i Marcelino Oreja . Podczas głosowania Aznarowi nie udaje się rozbić szklanego sufitu, który od tego czasu blokuje hiszpańską prawicę1982z 25,8% głosów i 107 posłami z 350. Zwołano nowy kongresKwiecień 1990, przenosi Aznara na stanowisko przewodniczącego Partii Ludowej, a Manuel Fraga otrzymuje tytuł prezesa założyciela.

Wniebowstąpienie (1989-1996)

Partia odniosła pierwszy symboliczny sukces w przedterminowych wyborachCzerwiec 1993 : z 34,7% głosów i 141 posłami , uzyskał najlepszy wynik dla partii z centroprawicy od czasu UCD w1979. Od tego czasu rządzi Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE)Grudzień 1982, jest zmuszony utworzyć rząd mniejszościowy .

Wybory europejskie wCzerwiec 1994to pierwsze narodowe zwycięstwo hiszpańskiej centroprawicy od piętnastu lat. Lista prowadzona przez byłego komisarza UE Abla Matutesa zdobyła 40,1% głosów, dziesięć punktów wyprzedzając listę socjalistów Fernando Morána . 1 700 000 głosów dzieli te dwie formacje na korzyść konserwatystów.

Niecały rok później odbyły się autonomiczne i samorządowe wybory Maj 1995stanowią triumf Partii Ludowej, która wyrywa Partię Socjalistyczną Wspólnotę Madrytu , Wspólnotę Walencji , Asturię , Region Murcji , La Rioja i Aragonię , a także Saragossę , Malagę , Granadę , Almerię , Kadyks , Vigo , Valladolid , Salamanca , Alicante czy Murcia . W sumie zyskało 31 miast powyżej 75 000 mieszkańców. W rezultacie PP obejmuje przewodnictwo w Hiszpańskiej Federacji Miast i Prowincji (FEMP) na rzecz Rity Barberá .

Lata u władzy z Aznarem (1996-2004)

VI kadencja ustawodawcza

Dziewiętnaście lat po utworzeniu Sojuszu Ludowego do władzy doszli konserwatyści. Partia Ludowa zdobyła 156 mandaty i 38,79% głosów w pierwszych wyborach Spośród3 marca 1996. Plik5 MajaNastępnie José María Aznar , po dwumiesięcznych negocjacjach z małymi partiami nacjonalistycznymi, został wybrany na prezydenta rządu i utworzył swój pierwszy gabinet .

Wśród działań podjętych w trakcie pierwszej kadencji Aznara można wymienić redukcję wydatków publicznych i spełnienie kryteriów z Maastricht wejścia do euro , liberalizację gospodarczą (wzrost konkurencji i rozwój rynku telekomunikacyjnego ) czy zakończenie obowiązkowej służby wojskowej oraz profesjonalizacja sił zbrojnych Hiszpanii .

W tym okresie dobre stosunki Partii Ludowej i Baskijskiej Partii Nacjonalistycznej (EAJ / PNV), która wspierała rząd w Kongresie Deputowanych , gwałtownie się pogorszyły. Rzeczywiście, w 1998 roku, rok po zawarciu paktu wszystkich baskijskich sił politycznych przeciwko ETA , EAJ / PNV wynegocjowała rozejm z baskijską organizacją niepodległościową, co doprowadziło do rozpadu PP-EAJ / sojuszy PNV w parlamencie z autonomicznego Kraju Basków , w ratuszu w Bilbao i, oczywiście, w parlamencie krajowym (które w żaden sposób zapobiec prawo od rządzenia, ten ostatni korzystają ze wsparcia Katalończyków od Konwergencja i Unia (Ciu ) w szczególności).

Podobnie minister spraw wewnętrznych Jaime Mayor Oreja , pochodzenia baskijskiego, wzmocnił walkę z terroryzmem, atakując nie tylko komandosów ETA i tajne składy , ale także wszystkie struktury prawne, w szczególności firmy , które finansowała i magazynowała. .

Ponadto w 1999 r. Javier Arenas , Minister Pracy i Spraw Socjalnych, zastąpił Francisco Álvareza-Cascosa na stanowisku sekretarza generalnego PP.

VII p ustawodawcy

Po czterech latach u władzy Partia Ludowa wygrywa wyraźny absolutną większość w wyborach z12 marca 2000, z 44,52% i 183 posłami. Ponownie wybrany prezydentem, José María Aznar tworzy swój drugi rząd na28 kwietnia.

Podczas tej drugiej kadencji Hiszpania była zaangażowana w wojnę w Iraku i doświadczyła wycieku ropy spowodowanego zatonięciem tankowca Prestige . Zainicjowano regularyzacje nielegalnych cudzoziemców , a reforma rynku pracy wywołała strajk generalny . Ponadto na froncie walki z terroryzmem podpisano narodowy pakt („Pakt na rzecz wolności i przeciw terroryzmowi”) pomiędzy PP a PSOE z inicjatywy sekretarza generalnego tej ostatniej, José Luisa Rodrígueza. Zapatero (pakt ten wykluczyła kwestie terroryzmu ze sporów wyborczych), podczas gdy w 2003 roku partia Batasuna , polityczna wizytówka ETA, została zdelegalizowana.

Plik 3 września 2003pierwszy wiceprezes rządu, minister prezydencji i rzecznik rządu Mariano Rajoy został mianowany sekretarzem generalnym PP i kandydatem na następcę Aznara na następny rok. Ten ostatni rzeczywiście obiecał, że na czele rządu będzie służył tylko przez dwie kadencje.

Powrót do opozycji (2004-2011)

Te wybory z14 marca 2004są porażką Partii Ludowej, w szczególności po kryzysie po atakach madryckich 11 marca 2004 r. , kiedy to prezydent rządu José María Aznar chciał winić za to wydarzenie raczej ETA, a nie Al-Kaidę . Socjaliści wygrają głosowanie, tworząc ogólną niespodziankę.

W 2007 r. W raporcie z dochodzenia i procesie ostatecznie jednoznacznie uznano odpowiedzialność za Al-Kaidę, do czego PP ostatecznie przyznała.

PP staje się wówczas największą partią opozycyjną w Kongresie Deputowanych (148 wybranych z 350) i dzieli ją tylko cztery mandaty od absolutnej większości w Senacie ( 126 senatorów z 259). Od 2004 r. PP przeciwstawia się czołowo rządowi, w szczególności przeciwko prawu do małżeństwa i adopcji dla homoseksualistów , powrotowi wojsk hiszpańskich z Iraku, reformie statutu autonomii Katalonii w celu zreformowania nauczania religii w szkołach publicznych. , a także negocjacje w sprawie wyrzeczenia się przemocy przez baskijską organizację separatystyczną ETA .

W Parlamencie Europejskim partia ta zasiada w grupie PPE , w skład której wchodzi 24 posłów .

Podczas wyborów w9 marca 2008PP zostaje wzmocniona ( 154 mandaty na 350), nie przeszkadzając socjalistom w utrzymaniu władzy. W Senacie wycofuje się nieznacznie, licząc tylko 124 senatorów z 263. Po tych wyborach Mariano Rajoy , prezydent od czterech lat, ogłasza, że chce zachować swoje stanowisko. Wynika kryzys wewnętrzny, plotek kandydata na prezydenta PP Esperanza Aguirre lub Juan Costa , który zostanie ostatecznie rozwiązany podczas XVI -go Kongresu Narodowego w czerwcu w Walencji , w którym Rajoy został ponownie wybrany prezesem i powołuje María Dolores de Cospedal jako sekretarza generalnego, na miejsce Ángela Acebesa .

Plik 28 października 2008PP zrywa stały sojusz ze Związkiem Narodów Nawarry po tym, jak jej prezes Miguel Sanz wezwał swoich dwóch przedstawicieli w Kongresie Deputowanych do wstrzymania się od głosu w głosowaniu nad przyjęciem ustawy o finansach (PGE) i ogłasza ponowną założenie Ludowej Partii Nawarry (PPN), rozwiązanej w 1991 roku.

Podczas wyborów regionalnych do 1 st marca 2009w Galicji partia konserwatywna zdobywa 38 mandatów na 75, czyli większość absolutną. Około półtora miesiąca później regionalny lider PP, Alberto Núñez Feijóo , zostaje przewodniczącym Galicyjskiej Junty . To samo1 st marca, PP zajmuje trzecie miejsce (13 deputowanych na 75) w wyborach w Kraju Basków i jest sojusznikiem Partii Socjalistycznej , pozwalając konserwatystom na objęcie przewodnictwa w parlamencie regionalnym, a socjalista Patxi López zostaje pierwszym lehendakari (szefem a) nie-nacjonalistyczny rząd Kraju Basków.

Wkrótce potem 7 czerwcaW wyborach europejskich PP wygrała z 42,72% głosów i 23 mandatami na 50 na liście Jaime Mayor Oreja , wobec 39,93% i 21 mandatów dla socjalisty Juana Fernando Lópeza Aguilara .

Chociaż kilka z jego kierownictwo zostało ścigane w ramach afery Gürtel (sieć korupcji urzędników wybieranych w zamian za zdarzenia umów ) od początku 2009 roku, sekretarz generalny partii oskarża, w miesiącu sierpniu , w rząd do podsłuchiwania niektórych przywódców partii. Jesienią partia przeżyła poważny kryzys wewnętrzny, w wyniku którego odwołano jej sekretarza generalnego we Wspólnocie Walencji , Ricardo Costy , zamieszanego w „sprawę Gürtel”, oraz walkę między bliskimi Esperanza Aguirre a Alberto Ruiz-Gallardónem. za kontrolę kasy oszczędnościowej Caja Madrid .

W wyborach regionalnych i gminnych w 22 maja 2011PP odniosła wielkie zwycięstwo, narzucając się socjalistycznym bastionom, takim jak Estremadura , Kastylia-La Mancha , Aragonia i Sewilla . Miesiąc później, prezydent Generalitat w Walencji , Francisco Camps , zrezygnował po jego oskarżenia w aferze Gürtel i został zastąpiony przez Alberto Fabra .

Rządy Rajoy (2011-2018)

W przedterminowych wyborach parlamentarnych 20 listopada 2011 r. Partia uzyskała najlepszy wynik, uzyskując 44,6% głosów i 186 posłów na 350, czyli o jedną dziesiątą punktu i trzy mandaty więcej niż w wyborach w 2000 r. 1982, że partia doszła do władzy poprzez bezpośrednie zdobycie bezwzględnej większości deputowanych. Podczas 17 -tego kongresu partii w Sewilli18 lutego 2012Mariano Rajoy zostaje ponownie wybrany na przewodniczącego Partii Ludowej.

Po prawie dwóch latach późno, 18 th Congress of Partii Ludowej stoiluty 2017, mając na celu wybór przywódców krajowych i zatwierdzenie nowych statutów. Mariano Rajoy zostaje ponownie wybrany na przewodniczącego partii na nową kadencję, uzyskując 95% głosów. María Dolores de Cospedal zachowuje stanowisko sekretarza generalnego, ale Fernando Martínez-Maíllo zostaje awansowany na koordynatora generalnego, aby zrównoważyć siłę numer dwa partii, stanowisko zajmowane już przez Ángela Acebesa między1996 i 1999. Zastępcy sekretarza generalnego są również potwierdzeni w swoich funkcjach, a ostatni zwolennicy Aznara nie odnawiają się w krajowym przywództwie.

Upadek Rajoya i opozycji (od 2018)

Po przyjęciu w 2018 r. Wotum nieufności wobec Mariano Rajoy the1 st czerwiec 2018, w kontekście skazania PP na odpowiedzialność cywilną w ramach pierwszej części sprawy Gürtel , sekretarz generalny Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE), Pedro Sánchez , zostaje mianowany prezydentem rządu Hiszpanii . Dziesięć dni później, Rozszerzony Zarząd zwołuje XIX th Kongresu wcześnie.

W hiszpańskich wyborach parlamentarnych w kwietniu 2019 roku Partia Ludowa pod przewodnictwem Pablo Casado uzyskała najgorszy wynik w swojej historii, z 66 deputowanymi w Kongresie.

Ideologia

Główni członkowie

Prezydenci

	Mandat	Uwaga
Manuel Fraga (1922-2012)	21 stycznia 1989 - 1 st April 1990 ( 1 rok, 2 miesiące i 11 dni )	Przewodniczący Sojuszu Ludowego (1979-1987) Przewodniczący Junty Galicji (1990-2005) Prezes Założyciel PP (1990-2012)
José María Aznar	1 st April 1990 - 2 października 2004 ( 14 lat, 6 miesięcy i 1 dzień )	Przewodniczący Junta Kastylii i León (1987-1989) Przewodniczący rządu (1996-2004) Honorowy przewodniczący PP (2004-2016)
Mariano Rajoy	2 października 2004 - 21 lipca 2018 r ( 13 lat, 9 miesięcy i 19 dni )	Minister Administracji Publicznej (1996-1999) Minister Edukacji i Kultury (1999-2000) Pierwszy Wiceprezes Rządu (2000-2003) Minister Prezydencji (2000-2001) Minister Spraw Wewnętrznych (2001-2002) Minister Prezydencji (2002-2003) Rzecznik Rządu (2002-2003) Sekretarz Generalny PP (2003-2004) Prezes rządu (2011-2018)
Pablo Casado	Od 21 lipca 2018 r ( 2 lata, 9 miesięcy i 13 dni )	Zastępca w Ávili (2011-2019) Zastępca w Madrycie (od 2019)

Sekretarze generalni

	Mandat	Uwaga
Francisco Álvarez-Cascos	22 stycznia 1989 - 31 stycznia 1999 ( 10 lat i 9 dni )	Pierwszy wiceprezes rządu (1996-2000) Minister Prezydencji (1996-2004) Prezydent Księstwa Asturii (2011-2012) Prezydent Forum Asturii (2011-)
Javier Arenas	31 stycznia 1999 - 4 września 2003 ( 4 lata, 7 miesięcy i 4 dni )	Minister Pracy i Spraw Socjalnych (1996-1999) Minister Administracji Publicznej (2002-2003) Drugi Wiceprezes Rządu (2003-2004) Minister Prezydencji (2003-2004)
Mariano Rajoy	4 września 2003 - 2 października 2004 ( 1 rok i 28 dni )	Minister Administracji Publicznej (1996-1999) Minister Edukacji i Kultury (1999-2000) Pierwszy Wiceprezes Rządu (2000-2003) Minister Prezydencji (2000-2001) Minister Spraw Wewnętrznych (2001-2002) Minister Prezydencji (2002-2003) Rzecznik Rządu (2002-2003) Prezes PP (2004-2018) Prezes rządu (2011-2018)
Ángel Acebes	3 października 2004 - 21 czerwca 2008 ( 3 lata, 8 miesięcy i 18 dni )	Minister Administracji Publicznej (1999-2000) Minister Sprawiedliwości (2000-2002) Minister Spraw Wewnętrznych (2002-2004)
María Dolores de Cospedal	22 czerwca 2008 - 26 lipca 2018 r ( 10 lat, 1 miesiąc i 4 dni )	Przewodniczący Junta Wspólnot Kastylii-La Manchy (2011-2015), Minister Obrony (2016-2018)
Teodoro García Egea	Od 26 lipca 2018 r ( 2 lata, 9 miesięcy i 8 dni )	Posłanka do Parlamentu Murcji (od 2011)

Główni obecni liderzy

Komitet Wykonawczy powstał w dniu 26 lipca 2018 r

Funkcjonować	Nazwisko	Inne mandaty
Prezydent	Pablo Casado	Zastępca dla Ávila
Sekretarz generalny	Teodoro García Egea	Poseł do Parlamentu Murcji
Zastępca Sekretarza Generalnego Organizacji	Javier Maroto	Zastępca od Alava
Zastępca sekretarza generalnego ds. Polityki regionalnej i lokalnej	Vicente Tirado (es)	Zastępca regionalny w Toledo
Zastępca sekretarza generalnego ds. Komunikacji	Marta González	Poseł do Parlamentu La Coruña
Zastępca sekretarza generalnego ds. Sektora	Isabel García Tejerina	Poseł do Parlamentu Madrytu
Zastępca sekretarza generalnego ds. Polityki społecznej	Cuca Gamarra	Burmistrz Logroño
Zastępca sekretarza generalnego ds. Studiów i programów	Andrea Levy	Regionalny MP do Barcelony
Przewodniczący komitetu wyborczego	Juan Ignacio Zoido	Zastępca z Sewilli
Przewodniczący Komisji Praw i Gwarancji	Rafael Hernando	Poseł do Parlamentu Almerii
Rzecznik prasowy Kongresu Deputowanych	Dolors Montserrat	Poseł do Parlamentu Barcelony
Rzecznik w Senacie	Ignacio Cosidó	Senator z Kastylii i Leon
Rzecznik prasowy Parlamentu Europejskiego	Esteban González Pons	Poseł europejski

Wyniki wyborów

Wybory ogólne

Rok	Głos	%	Ranga	Mandaty	Szef listy	Rząd
1989	5.285.972	25.8	2 nd	107/350	José María Aznar	Sprzeciw
1993	8 201 463,	34.8	2 nd	141/350		Sprzeciw
1996	9 716 006,	38.8	1 ul	156/350		Aznar I
2000	10 321 178,	44.5	1 ul	183/350		Aznar II
2004	9 763 144,	37.7	2 nd	148/350	Mariano Rajoy	Sprzeciw
2008	10,278,010	39.9	2 nd	154/350		Sprzeciw
2011	10 866 566,	44.6	1 ul	186/350		Rajoy I
2015	7 236 965,	28.7	1 ul	120/350		Rajoy I ( tymczasowy )
2016	7 941 236,	33,0	1 ul	134/350		Rajoy II (2016-2018) Sprzeciw (2018-2019)
kwiecień 2019	4 356 023,	16.7	2 nd	66/350	Pablo Casado	Sprzeciw
listopad 2019	5,019,869	20.8	2 nd	88/350	Pablo Casado	Sprzeciw

Wybory europejskie

Rok	Głos	%	Ranga	Mandaty	Szef listy	Grupa
1987	4 747 283,	24,65	2 nd	17/60	Manuel Fraga	ŚOI
1989	3 395 015	21.41	2 nd	15/60	Marcelino oreja	ŚOI
1994	7 453 900,	40.12	1 ul	28/64	Abel Matutes	PPE-DE
1999	8 410 993,	39,74	1 ul	27/64	Loyola de Palacio	PPE-DE
2004	6.393.192	41,21	2 nd	24/54	Jaime Mayor Oreja	PPE-DE
2009	6 670 377,	42.12	1 ul	23/50	Jaime Mayor Oreja	ŚOI
2014	4.098.339	26.09	1 ul	16/54	Miguel Arias Cañete	ŚOI
2019	4.510.193	20.13	2 nd	12/54	Dolors Montserrat	ŚOI

Identyfikacja wizualna

Logo od 1989 do 1993 roku.
Logo od 1993 do 2000 roku.
Logo od 2000 do 2004 roku.
Logo od 2004 do 2007.
Logo z 2007 roku.
Logo w 2008 roku.
Logo od 2008 do 2015 roku.
Logo od 2015 do 2019 roku.
Logo od 2019 roku.

Uwagi i odniesienia

(w) Thomas Jansen i Steven Van Hecke , At Europe's Service: the Origins and Evolution of the European People's Party , Berlin, Heidelberg, Springer Science & Business Media,2011( ISBN 978-3-642-19414-6 , czytaj online ) , str. 53- „ Prawicowo-konserwatywna AP przekształciła się teraz w partię centroprawicy: wiosną 1989 r . Przemianowano ją na Partię Ludową (Partido Popular, PP) ” .
(w) Michael T. Newton , Institutions of Modern Spain: A Political and Economic Guide , Cambridge University Press ,1997379 s. ( ISBN 978-0-521-57508-9 , czytaj online ) , str. 200- „ Od„ wznowienia ”w 1989 r. Partia wyraźnie ugruntowała swoją pozycję jako partia centroprawicy… ” .
(w) Madalena Meyer Resende , Catholicism and Nationalism: Changing Nature of Party Politics , Routledge ,2014, 108 str. ( ISBN 978-1-317-61061-8 , czytaj online ) , xix- „ W 1989 roku AP przekształciła się w Partido Popular (PP) - koalicję sił centroprawicowych… ” .
(w) Peter Matuschek , Partie chadeckie w Europie od zakończenia zimnej wojny , Leuven University Press,2004343 str. ( ISBN 978-90-5867-377-0 , czytaj online ) , „Kto uczy się od kogo: niepowodzenie hiszpańskiej chrześcijańskiej demokracji i sukces Partido Popular” , s. 243.
Llamanzares Iván, Ramiro Luis i Saumade Frédéric, „ The Restricted Political Spaces of the Spanish Radical Right. Analiza politycznych czynników słabości nowej prawicy w Hiszpanii ”, Pôle Sud , t. 2 N O 25,2006, s. 137-152 ( czyt. Online , przeglądano 8 września 2018 r. ).
Erwan Basnier, „ System partii politycznych i zachowania wyborcze w Hiszpanii od 1977 do 2001 ”, Vingtième Siècle: Revue d'histoire , vol. 2 N O 742002, s. 43-55 ( czytaj online , przeglądano 8 września 2018 ).
José Manuel Fajardo, „ Hiszpania wciąż chora na swoją przeszłość ”, Le Monde diplomatique ,Marzec 2008, s. 8 ( czytaj online , przeglądano 8 września 2018 r. ).
Svante Ersson i Jan-Erik Lane , Polityka i społeczeństwo w Europie Zachodniej , SAGE ,1998, 4 th ed. , 386 pkt. ( ISBN 978-0-7619-5862-8 , czytaj online ) , str. 108
(en) Vít Hloušek i Lubomír Kopeček, Pochodzenie, ideologia i transformacja partii politycznych: porównanie Europy Środkowo-Wschodniej i Zachodniej , Farnham, Ashgate,2010, 263 str. ( ISBN 978-0-7546-7840-3 , czytaj online ) , str. 159 - „ Z pierwotnego nacisku na„ zjednoczoną i katolicką Hiszpanię ”, w latach 80. i 90. XX wieku stopniowo ewoluowała pod przewodnictwem José Marii Aznara w zorientowaną pragmatycznie konserwatywną formację, z elementami chrześcijańsko-demokratycznymi i jeszcze silniej liberalnymi ekonomicznie . ” .
(es) " El PP defiende que la monarquía es" absolutamente imprescindible " " , w La Voz de Galicia ,26 lutego 2013.
(en) Wolfram Nordsieck, „ Hiszpania ” , na www.parties-and-elections.eu .
(es) “ Partido Popular, ¿el partido de los trabajadores? » , Na vnavarro.org .
(es) „ Entrevista al profesor Navarro sobre el pacto PSOE-PP ” , na vnavarro.org .
(es) Iñigo Aduriz, " El PP infla el censo de los afiliados que pueden votar a su nuevo Presidente: no son los 800,000 de los que presume " , eldiario.es ,21 czerwca 2018 r( czytaj online , sprawdzono 22 czerwca 2018 r. ).
(Es) „ Cospedal asegura que el Gobierno ha ordenado espiar a Direntes del PP ” , na El País ,7 sierpnia 2009(dostęp 26 grudnia 2015 ) .
(Es) „ Rajoy se harta del caos en el PP ” , w El País ,30 października 2009(dostęp 26 grudnia 2015 ) .
(es) „ Juan Costa cuestiona el liderazgo de Rajoy tras liquidar a su hermano ” , w Público ,30 października 2009(dostęp 26 grudnia 2015 ) .
(es) Cristina de la Hoz, „ Teodoro García Egea, nuevo secretario general del PP ” , El Confidencial ,26 lipca 2018 r( czytaj online , sprawdzono 26 lipca 2018 r. ).
Dwóch posłów z Związkiem Navarrese ludzi i jeden z Forum Asturii wybierani są na listach PP.