Adres |
Gwadelupa Francja |
---|---|
Informacje kontaktowe | 16 ° 08 ′ 24 ″ N, 61 ° 22 ′ 47 ″ W. |
Powierzchnia |
188 km 2 (rdzeń) 380 km 2 (strefa centralna) 940,65 km 2 (optymalny obszar przylegania) |
Punkt kulminacyjny | Soufriere |
Rodzaj | Park Narodowy Francji , rezerwat biosfery |
---|---|
Kategoria IUCN | II ( park narodowy ) |
Nazwa Użytkownika | 147297 |
kreacja | 20 lutego 1989 |
Administracja | MEDDTL |
Stronie internetowej | www.guadeloupe-parcnational.fr |
Archipelag Gwadelupy * Rezerwat biosfery | |
Mapa całego obszaru (w kolorze zielonym) rezerwatu biosfery | |
Obszar geograficzny | Europa i Ameryka Północna ** |
---|---|
Kraj | Francja |
Region | Gwadelupa |
Departament | Gwadelupa |
Informacje kontaktowe | 16 ° 08 ′ 24 ″ północ, 61 ° 22 ′ 47 ″ zachód |
kreacja | 1992 |
Powierzchnia | Rdzeń: 22144 ha Strefa buforowa: 30 506 ha Strefa przejściowa: 233,439 ha |
Park Narodowy Gwadelupy jest francuski park narodowy położony w departamencie Gwadelupa (971) do francuskich Indii Zachodnich . Terytorium zostało uznane przez UNESCO za rezerwat biosfery w 1992 roku, ma na celu ochronę wysp karaibskich z gorącą różnorodnością biologiczną oraz bajecznej fauny i flory, szczególnie bogatej, z wysokim wskaźnikiem endemizmu .
W 2014 roku Park został umieszczony na zielonej liście obszarów chronionych na Światowym Kongresie Parków Narodowych w Sydney .
Tropikalny las i górzysty masyw Basse-Terre stanowi przestrzeń wyjątkowej różnorodności biologicznej w Francji , aw 1970 Rada Generalna Gwadelupy postanowił podkreślić ten dziedzictwa naturalnego pod nazwą „Gwadelupa Parku.”, Kierowanego przez Krajowy Urząd Leśnictwa (ONF), poprzez opracowanie szlaków turystycznych i tworzenie urządzeń odbiorczych.
W 1977 r. Pojawiła się idea ochrony tego terytorium przed ryzykiem degradacji poprzez zaklasyfikowanie go jako park narodowy i jest to20 lutego 1989że oficjalnie utworzono Park Narodowy Gwadelupy, pierwszy zamorski park narodowy. W 1987 roku utworzono rezerwat przyrody Grand Cul-de-Sac Marin . Jego zarządzanie powierzono parkowi narodowemu w 1990 roku.
W 1992 r. Istnienie parku narodowego i rezerwatu przyrody marin Grand-Cul-de-Sac pozwoliło na uznanie Gwadelupy przez UNESCO za Rezerwat Biosfery pod nazwą „Archipelag Gwadelupy”, nadając jej międzynarodowe uznanie.
Wyspie Gwadelupie należący do wewnętrznego łuku Małych Antyli , który został utworzony przez subdukcji w amerykańskiej płyty tektonicznej pod że z Karaibów. Basse-Terre powstało około 10 milionów lat temu pod wpływem wulkanizmu, podczas gdy Grande Terre składa się z wapienia koralowego, swoje pochodzenie zawdzięcza akumulacji materiałów podwodnych.
Najwyższym punktem jest wulkan Soufrière , którego 1467 metrów jest najwyższym punktem Małych Antyli.
Ze względu na niejednorodną meteorologię ze względu na strefy archipelagu, reżimy hydrograficzne są silnie zróżnicowane: Na Grande-Terre ze względu na niskie opady w porze suchej woda nie spływa wąwozami. Na Basse-Terre rzeki mają stały reżim dzięki dużym opadom, odpływom i odradzaniu się wód gruntowych na dużych wysokościach. Jak wskazano w przewodnikach turystycznych (przykłady), pływanie w rzece może być niebezpieczne, ponieważ woda może nagle podnieść się po ulewie i spaść od 1 m 3. S -1 do 300 m 3. S -1 w ciągu kilka minut.
Najważniejszy przełom Gwadelupy jest to, że w Grande Riviere à Goyaves , jego usta są klasyfikowane w samym sercu parku. Ze swoją powierzchnią 158 km 2 stanowi wyjątek wśród zlewni Basse-Terre, których powierzchnia waha się średnio od 10 do 30 m 2.
Trzynaście strumieni w parku zostało sklasyfikowanych na „liście 1”, która zabrania wszelkich prac mogących zmienić ich trasę lub przepływ, które zgodnie z kodeksem środowiskowym „naruszają ciągłość ekologiczną” . Należy wprowadzić ulepszenia na 7 odcinkach cieku wodnego, aby przywrócić zdolność swobodnego przemieszczania się gatunków wodnych.
Pobór wody i urządzenia sanitarneJeśli chodzi o wodę pitną, 70% objętości zlewni wyspy pochodzi z rzek Basse-Terre, takich jak ujęcie wody Bras-David, a zatem w samej PNG. - nawet 50% całkowitej ilości odbywa się nawet w serce parku.
Park rozciąga się w kierunku północno-zachodnim na prawie całe Basse-Terre, gdzie chroni duży obszar wilgotnego i nawadnianego lasu tropikalnego ( 17 300 hektarów), a także zarośla i górskie sawanny, które stanowią część jego leśnego serca . Na Grande-Terre obszar członkostwa uzupełnia 5 gmin . Gminy Baie-Mahault i Pointe-à-pitre oddzielają te dwie części parku narodowego. W środowisku morskim PN obejmuje również Grand Cul-de-Sac Marin i czworobok skierowany na północny zachód, wychodzący na Morze Karaibskie.
Parki narodowe są podzielone na dwa rodzaje stref: rdzeń i obszar członkowski .
Od dekretu z dnia 3 czerwca 2009, serce parku łączy obszary, które wcześniej były klasyfikowane jako „rezerwaty przyrody” w Grand Cul-de-sac marin , wysepki Kahouanne i Tête à l'Anglais , a także dno morskie wokół wysepek Pigeon .
Serce | Obszar członkostwa | Optymalna strefa członkostwa | Sąsiedni obszar morski | |
---|---|---|---|---|
Powierzchnia | 21.850 ha, z czego 3300 ha to obszary morskie | nie ujawnione | 94 065 ha | 130,800 ha |
Liczba gmin, których to dotyczy | 15 | 16 | 21 | x |
Z 21 gmin w parku 16 przystąpiło do statutu. W konsekwencji tylko te ostatnie wchodzą w skład obszaru członkostwa. Obszary poza rdzeniem gmin, które nie zostały przyłączone, z definicji nie stanowią części obszaru chronionego.
Rezerwat biosfery , którego granice pokrywają się z tymi z PN jest podzielony na strefy podstawowej , bufor strefę i strefę przejściową .To jest rezerwa biologicznych doprowadził zarządzany przez Krajowy Urząd Leśnictwa , który chroni kilka kępy suchych lasów w północnej części Grande-Terre (w parku narodowym), w szczególności na wybrzeżu od Anse Maurice do Anse Laborde przez Grande Vigie, a także Barre de Cadoue. Ponadto wielka morska ślepa uliczka jest wymieniona jako strefa Ramsar , czyli obszar podmokły o międzynarodowym znaczeniu dla ptaków. Cała ekskluzywna strefa ekonomiczna wokół Gwadelupy jest sklasyfikowana pod nazwą rezerwatu morskiego AGOA.
Planowane jest utworzenie integralnych rezerwatów , zgodnie z planami powołania różnych sektorów parku narodowego.
Na obrzeżach obszaru chronionego park prowadzi działania na rzecz zrównoważonego rozwoju w miejscowościach Pointe-Noire , Bouillante i Vieux-Habitants .
Zadaniem publicznego Parku Narodowego Gwadelupy, który zarządza terytorium o tej samej nazwie, jest poznanie i ochrona powierzonych mu przestrzeni. Musi udostępniać to dziedzictwo społeczeństwu i prowadzić politykę edukacji ekologicznej. Wreszcie działa na rzecz poprawy warunków życia i zrównoważonego rozwoju.
Przy ministerstwie odpowiedzialnym za środowisko, Parkiem Narodowym zarządza Rada Dyrektorów złożona z około sześćdziesięciu osób, składająca się z wybieranych urzędników, przedstawicieli administracji i wykwalifikowanych osobowości.
Zespół odpowiedzialny za zarządzanie techniczną eksploatacją zakładu liczy około trzydziestu pracowników terenowych, do których dodano około czterdziestu pracowników administracyjnych. Wspomaga ją Rada Naukowa złożona z około dwudziestu badaczy i 50 osobistości, które tworzą Radę Gospodarczą, Społeczną i Kulturalną.
Park Narodowy Gwadelupy oznaczył miejsca zakwaterowania, nurków i inne sporty na świeżym powietrzu, muzea, lokalne ekologiczne produkty spożywcze, takie jak wanilia , kawa i kakao , miód i produkty ogrodnicze.
Program studiów naukowychW ramach zwalczania gatunków inwazyjnych PN stara się rozwijać szybki i wydajny sposób (więcej niż istnieją dzisiaj) do wykrywania i monitorowania tych gatunków w środowisku wodnym, w oparciu o DNA środowiska . Metoda polega po pierwsze na pobraniu próbki wody ze środowiska wodnego, po drugie na ekstrakcji DNA w laboratorium, przed amplifikacją i sekwencjonowaniem w celu poznania gatunków obecnych w środowisku. Projekt GUAD3E ma na celu przetestowanie sprawdzonego protokołu we Francji metropolitalnej w warunkach tropikalnych. Pierwsza kampania badawcza, przeprowadzona na 9 rzekach w Basse-Terre, wykazała, że wszystkie gatunki złowione tradycyjną metodą (przez połowy elektryczne) można wykryć za pomocą DNA środowiska.
Na Gwadelupie, podobnie jak na wszystkich wyspach karaibskich, konieczna jest ochrona ludności przed powodziami rzecznymi i innymi zjawiskami wywoływanymi przez cyklony tropikalne . Sprzęt inżynieryjny wykonany w celu zapewnienia ochrony mieszkańców niekiedy szkodzi funkcjonowaniu ekosystemów i bioróżnorodności, PN stara się zastąpić te konstrukcje inżynierią ekologiczną . W pierwszych fazach projektu PN ustalił listę rodzimych gatunków, które można wykorzystać zgodnie z ich właściwościami mechanicznymi i ekosystemami. Następnie uruchomiono projekty modelowe w formacieluty 2019. Ostatecznym celem jest przeszkolenie lokalnych firm i społeczności w zakresie wykorzystywania inżynierii instalacji jako priorytetu w stosunku do inżynierii lądowej.
Policja środowiskowaDyrektor parku ma takie same prawa policyjne jak burmistrz w sercu parku narodowego. Ponadto Park Narodowy ma na swoim koncie kilku zaprzysiężonych i upoważnionych agentów, którzy mogą zidentyfikować naruszenia kodeksu ochrony środowiska, lasu lub kodeksu karnego.
W strefie morskiej do najczęstszych wykroczeń należy łowienie w strefie zakazanej, niepokojenie zwierząt, używanie zmotoryzowanych pojazdów morskich (VNM) oraz nadmierna prędkość w paśmie 300 m , w szczególności wokół wysepek Fajou . , Fairing i Pigeon .
Oferta noclegowa w dziale to 20 000 miejsc noclegowych, w tym 12 000 w 80 hotelach położonych głównie poza parkiem narodowym w momencie sporządzania statutu.
Szczyty oraz leżący pod nimi las narodowy przecinają szlaki turystyczne oznaczone kolorami odpowiadającymi poziomowi trudności. Czasami oznaczone nazwami, takimi jak leśna droga Jules na pętli INRA lub droga Bains Jaunes (naprzeciwko), która prowadzi do Soufrière , szlaki te tworzą sieć 300 km w lesie. I wzdłuż wybrzeża Grand Cul-de-Sac Marin. Chodnik G1 długodystansowe przecina park w Basse-Terre z północy na południe przez linię grzbietu.
W przestrzeni obecne są również inne rodzaje infrastruktury, takie jak na przykład Maison de la Forêt, który jest wyposażony w taki sposób, aby odwiedzający mogli odkryć zasoby roślinne miejsca.
La Soufriere .
W Carbet Falls .
Te dwa wymiona .
L ' Ilet Caret w Marin Grand Cul-de-Sac .
Skok trzech rogów.
Frekwencja na soufrière była stosunkowo stabilna w ciągu dekady od 2008 do 2018 roku, nieco poniżej 100 000 odwiedzających rocznie. Wśród atrakcji turystycznych znajduje się Zoo na Gwadelupie , znane również pod nazwą Parc des Mamelles, ponieważ znajduje się pośrodku tych gór, i które gości różnorodną faunę, mieszając lokalne dzikie gatunki, takie jak Ti-Racoon , mangusta lub legwan i egzotyczne gatunki, takie jak jaguar , niektóre małpy i rude pandy .
Duża częstość miejsc serca związana z naturalnym zjawiskiem erozji powoduje szybką degradację ścieżek. W związku z tym park narodowy postanowił nie zezwalać na tworzenie nowych wydarzeń sportowych w sercu, oprócz tych już istniejących.
Przeludnienie bezpośrednio zagraża delikatnym rafom koralowym rezerwatu Cousteau , nazwanego na cześć słynnego dowódcy , położonego wokół wysepek Pigeon . Zainstalowano boje cumownicze, muszą być używane do cumowania profesjonalistów i żeglarzy. Ponadto, od kiedy PNG przejęło zarządzanie miejscem, liczba wizyt w ciągu dnia wzrosła z dwóch do trzech w porozumieniu z operatorami nurkowymi i ustaleniem zasad zachowania podczas nurkowań.
Fauna i flora Gwadelupy są bardzo zróżnicowane i charakteryzują się wysokim stopniem endemizmu , jednak są one zagrożone, podobnie jak biocenozy obecne na innych wyspach karaibskich, które przyniosły im uznanie jako centrum różnorodności biologicznej. Oprócz oryginalnej flory i fauny dodano gatunki inwazyjne .
Bogaty ptak Gwadelupa trzy gatunki kolibrów (na czubaty Hummingbird , Hummingbird Madeira i hummingbird Carib-zielona ), kilka gatunków pleśniawki The Partridge , że gołębie , że muchołówki The zwyczajny ale także gatunki jastrzębia , bardzo często czaple i dzięcioły. Na morzu i na wybrzeżu widoczne są fregata , pelikan brunatny , kilka gatunków rybitw czy faeton . Wśród tych ptaków na Gwadelupie występują również zagrożone gatunki, takie jak drozd żółtodzioby lub gołąb biało-koronny, na które nadal można polować.
Nietoperz rozpozna czternaście gatunków. Jest to jedyna grupa rodzimych ssaków na wyspie, wszystkie inne gatunki zostały wprowadzone przez człowieka. Agouti jest zagrożonych gatunków chronionych.
W rzekach i stawach można obserwować ouassou , lokalne krewetki słodkowodne. Inne skorupiaki żyją na lądzie: kraby lądowe i kraby brodate, a nawet kraby pustelnicze .
Gwadelupa ma 3036 gatunków owadów (38 237 we Francji kontynentalnej), z których wszystkie są a priori obecne w parku. Coleoptera zrzesza 1396 gatunków (czyli 0,39% ich globalnej różnorodności), gatunków Lepidoptera 456, Hemiptera z 307 gatunkami i Diptera 190 gatunków. 1054 gatunków występuje endemicznie w Indiach Zachodnich lub na mniejszym obszarze. Niektóre z owadów z Gwadelupy mogą osiągać bardzo duże rozmiary, na przykład Dynaste Hercules, znany lokalnie jako long sawyer , jeden z największych chrząszczy na świecie, motyl żałobny , owad diabelski patyk .
Według wstępnych badań (z natury niekompletnych), przeprowadzonych w 2014 r. Na wyspie Gwadelupa zidentyfikowano 17 gatunków pszczół, w tym 2 społeczne, a mianowicie wprowadzoną pszczołę miodną i Melipona variegatipes znaną pod nazwą Ti 'poban, która również produkuje miód. . Dwa gatunki są ściśle endemiczne dla Gwadelupy i 5 gatunków endemicznych dla Antyli, przy czym największą różnorodność gatunków można znaleźć na suchych obszarach na niskich i średnich wysokościach.
W parku występuje aż 2500 gatunków roślin kwiatowych, 274 paproci i ponad sto gatunków storczyków.
Popularne gatunki drzew owocowych na wyspie to: mango , guawa , kokos , żółta papaja , chlebowiec .
Gwadelupa ma jeden gatunek ptaków, jeden nietoperzy i kilka gatunków endemicznych owadów. Antyle Iguana ma charakter endemiczny do Małych Antyli . Iguana karaibska jest wymieniona jako krytycznie zagrożona przez IUCN , pod groźbą utraty siedlisk i konkurencji ze strony inwazyjnego legwana pospolitego na wyspie.
Serotyna z Gwadelupy ( Eptesicus guadeloupensis ), jedyny endemiczny gatunek nietoperza, została sklasyfikowana jako „zagrożona” na czerwonej liście IUCN .
Symbolik lokalnej awifauny, dzięcioł gwadelupski ( Melanerpes herminieri ), zwany również tapperem , jest jedynym endemicznym ptakiem archipelagu i jedynym osiadłym szczytem Małych Antyli , pozostało tylko około 20 000 osobników.
Dwie żaby leśne są również endemiczne dla Basse-Terre: hylode Pinchon i hylode Barlagne.
Holothele sulfurensis to gatunek tarantuli endemiczny dla masywu Soufrière .
Spośród 84 gatunków orchidei w Basse-Terre pięć jest endemicznych dla Gwadelupy. Ponadto w stawie Zombis występuje endemiczny gatunek roślin wodnych dla swojego biotopu i noszący jego nazwę: Helanthium zombiense, odkryty w 1982 r. I zidentyfikowany jako gatunek sam w sobie w 2001 r.
Manat karaibski nie zaobserwowano w Gwadelupie od początku XX th century polowania spowodowały jej zniknięcie lokalnie. Ale gatunek ten był przedmiotem programu reintrodukcji w Grand Cul-de-sac marin . Projekt rozpoczął się od fazy przygotowawczej w latach 2010-2015, podczas której nawiązano kontakty z potencjalnymi dawcami i utworzono ośrodek hodowlany. Jednak program napotkał wiele ograniczeń, w szczególności trudności w uzyskaniu zwierząt do ponownego wprowadzenia, odwołanie importu osób z Brazylii, a następnie śmierć jednej z dwóch osób przywiezionych z Singapuru w 2016 r. Wmarzec 2018raport Rady Generalnej ds. Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju zaleca przegląd projektu wraz ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, w szczególności z regionem Gwadelupy, w tym dokładną wycenę niezbędnych zasobów i analizę ryzyka.
W październik 2018Unia Europejska wstrzymuje pomoc finansową ( LIFE Sirenia) na program reintrodukcji, a Ministerstwo Ekologii decyduje się na odroczenie programu. Manat Kai, importowany z Singapuru, opuszcza Gwadelupę wpaździernik 2018.
Kilka gatunków endemicznych wymarło: wśród gadów Ameive z Gwadelupy , Grande ameive i Holotropide roquet. W przypadku ptaków zniknęłyby trzy gatunki psittacidae : ara z Gwadelupy , Amazonka z Gwadelupy i Perrique z Gwadelupy, a także podgatunek sowy i podgatunek strzyżyka .
Ponadto na Gwadelupie nie powtarza się kilka gatunków niegdyś gniazdujących: flamingos karaibski , piękna fregata , petrel , czapla modra i rybołowa .
Te wyspy są szczególnie wrażliwe na inwazje biologiczne .
Jednym z najbardziej charakterystycznych gatunków dzikich zwierząt w parku jest szop , szop został sprowadzony ze Stanów Zjednoczonych w XIX th wieku. Mangusta Java , który został przywieziony z Indii do kontrolnych szczurów nieumyślnie wprowadzonych przez człowieka, jest z kolei stało się bardzo popularne gatunki inwazyjne na wyspie. Mrówka maniok , najeźdźca z Ameryki Południowej, spowodował znaczne szkody w uprawach roślinnych, a teraz atakuje paproci tropikalnych lasów.
Na terenach słodkowodnych i podmokłych odnotowano dwanaście gatunków inwazyjnych, z których głównym jest hiacynt wodny ( Eichhornia crassipes ), sałata wodna ( Pistia stratiotes ), nierozłączka rzeczna ( Mimosa pigra ) i trzcina z Santo Domingo ( Typha domingensis ).
Na morzu skrzydlica, zwana także skrzydlicą , przybyła w 2010 roku i spowodowała znaczne szkody w rodzimych populacjach ryb. Aby walczyć z tym gatunkiem, wykorzystuje się znaczne środki.
Tropikalnych gęsta pokrywa 80% powierzchni sercu parku, pomiędzy 300 a 1000 m npm. Jest to gęsty i bujny las górski, z bardzo dużymi drzewami (od 30 do 35 m npm ): największe są drzewa z rodzaju Sloanea , guma biała , bukszpan, kasztanowiec ; drzewa średnie (od 6 do 10 m ): marbri lub bois-bandé , oleander ; krzewy i rośliny zielne (od 0 do 10 m ): palma górska, balisier , paproć ; wiele roślin wiszących: bromeliady , filodendrony , muchołówki, orchidee ; z lian .
W lesie gnieździ się dwadzieścia osiem gatunków ptaków.
Tropikalnych lasów deszczowych , w południowo-wschodniej części Basse-Terre
Las Soufriere
Cyathea arborea w Soufrière (Gwadelupa)
Inaczej nazywany suchym lasem, zajmuje Grande-Terre i zawietrzne wybrzeże Basse-Terre. Gatunki występujące w warstwie drzew to czerwone drzewo gumowe, Mapou , Courbaril , drań Acomat. Na wulkanicznych zboczach Basse-Terre można nawet znaleźć Rosewood . Liście drzew są często owłosione, małe i grube, aby wytrzymać suszę, drzewa zwykle zrzucają liście w porze suchej.
Jest to jeden z obszarów najbardziej dotkniętych działalnością człowieka na wyspie, pozyskiwaniem drewna na ogień, pożarami czy wycinkami gruntów. Z pierwotnego pokrycia tego lasu pozostaje tylko 11 000 ha, czyli mniej niż 15%. Na terenach zdegradowanych zastępuje go las akacjowy .
Sercem parku jest łańcuch gór, które w rzeczywistości są starożytnymi wulkanami, z wyjątkiem najwyższego Soufrière , który jest nadal aktywnym wulkanem. Wśród skalistych szczytów znajdują się w szczególności Morne à Louis , Morne Moustique , Morne Incapable , Morne Léger i Pitons de Bouillante , ale także oczywiście słynne Mamelles .
Powyżej 1000 m n.p.m. rozwija się las, dużo niższy i skarłowaciały ze względu na wysoką wilgotność i prawie stałą obecność chmur. Jest to roślinność tworzą wilgotne sawanny, królestwa mchy , porosty , sphagnum mchy , bardziej energiczne roślin: Mangles-gór , ananasy, góra ... w środku którego niektóre rośliny kwitnące rozwijać również: fiołki z wzloty , góra fuksje, tymianek górski.
Wybrzeża archipelagu Gwadelupy rozciągają się na ponad 630 km , co czyni go departamentem zamorskim z najdłuższą linią brzegową. W BRGM zauważa, że 25% wybrzeża podlega erozji, wobec 12% pod akrecji (rozszerzenia).
Na całym archipelagu Gwadelupy 22% wybrzeża stanowią klify, 33% skaliste wychodnie o niewielkiej wysokości lub z nagromadzonymi osadami, plaże rozciągają się na 18% wybrzeża, a namorzyny otwarte około 14%.
Roślinność jest tam znacznie trudniejsza do rozwoju ze względu na zasolenie powietrza i gleby, nasłonecznienie i suszę, a także siłę wiatru. Najpopularniejszymi gatunkami są nadmorskie winogrona i grusze. Nadbrzeżny las za plażą jest siedliskiem fantastycznych sferodaktyli, endemicznych dla Antyli, które ukrywają się w obfitej ściółce. Trzy gatunki żółwi morskich składają jaja na plażach.
KlifyKlify są ważnymi miejscami lęgowymi dla kilku gatunków ptaków morskich, takich jak faeton czerwonodzioby . Jaskinie, które je przebijają, są w ciągu dnia schronieniem dla nietoperzy. Spotkałem jaszczurki i anole , entuzjastów wspinaczki skałkowej.
Panujące tam warunki klimatyczne i edaficzne są ekstremalne, więc pozwoliły na instalację kaktusów, w tym trzech rzadkich gatunków na Gwadelupie.
Mangrowca jest przybrzeżnych las trwale lub tymczasowo zalane świeżego lub słonych. Bardzo rozwinięty na Gwadelupie ze względu na znaczenie raf koralowych, które chronią dużą część wybrzeża przed falami otwartego morza. Około 3700 ha z 8000 ha namorzynów na Gwadelupie zostało włączonych do serca parku narodowego przezCzerwiec 2009.
Roślinność ma trzy poziomy, od najbliższego morza do najdalszego: na pierwszym planie znajdują się czerwone namorzyny , których korzenie na palach, zanurzone, służą jako oparcie dla muszli, w tym ostryg namorzynowych, gąbek i okulary. Około dziesięciu metrów od morza jest to poziom czarnych namorzynów , mówimy o krzewach namorzynowych. Na trzecim miejscu są białe namorzyny, które tworzą wysokie namorzyny. To środowisko jest ostoją ryb i skorupiaków.
Za namorzynami, na obszarach, gdzie przypływ, a tym samym sól, nie przenika, rośnie las bagienny, jedyny w swoim rodzaju na Gwadelupie. Najbardziej reprezentowanym gatunkiem jest Mangle-médaille .
Nawietrzne wybrzeże Basse-Terre graniczy z rafą, a wybrzeża osłonięte od wiatru witają społeczności koralowców niebiokonstrukcyjnych (miękkich).
29 km na południowy długa rafa koralowa zamyka rozległy lagunę między Basse-Terre i Grande-Terre, kierując się na północ, to zatoki Grand Cul-de-Sac Marin . Jest domem dla zielników i kilkunastu wysepek zwanych wysepkami. Gniazduje tam wiele gatunków ptaków, takich jak rybitwa różyczka, rybitwa rzeczna, mewa koszenilowa i pelikany brunatne lub brodzące. Zatoka od strony lądu graniczy z namorzynami, lasem bagiennym i mokradłami.
Formacje koralowe Îlets Pigeon, położone na zachód od Basse-Terre, czyli na zawietrznym wybrzeżu, skupiają 64 gatunki koralowców, 155 gatunków ryb i prawie 70 gąbek. Ta wyjątkowa różnorodność biologiczna jest jednak zagrożona przez pewne przeludnienie. Organizowanych jest tam 10 000 nurkowań rocznie, poza innymi atrakcjami turystycznymi.
Do łóżka z kwitnienia morskich składa się z żółwia trawy ( Thalassia testudinum ) ziele Lamantin ( nitkowate syringodium ) głównie rozciągają około 9725 ha . Służą one jako tarlisk i żerowisk dla wielu gatunków ryb, takich jak Surgeonfish . W 2004 roku w zielnikach GCSM zidentyfikowano 77 gatunków ryb należących do 32 rodzin, przeważają osobniki młodociane. Zidentyfikowano dwie społeczności: jedną na skraju bagien namorzynowych, a drugą, nadal na łożach trawy morskiej, ale dalej na morzu.
Sąsiedni obszar morski PNG jest ilustracją chęci Francji do stworzenia morskiego rezerwatu dla ochrony waleni . Najczęściej obserwowanymi gatunkami są kaszalot wielki i delfin cętkowany . Tropikalny wieloryb pilot jest gatunkiem zaprezentować cały rok w wodach archipelagu. Odwrotnie, humbaki lub Rorquals , dwa ptaki wędrowne, są obserwowane w większej liczbie od listopada do kwietnia w celu wycielenia. Odnotowano dziewięć gatunków delfinów. Karzeł wieloryb The karzeł wieloryb zabójca lub pseudorque to gatunki rzadziej obserwowane.
Większość gatunków ryb i skorupiaków w rzekach Gwadelupy to gatunki wędrowne, które część swojego cyklu życiowego przeżywają w wodach słodkich, a część w wodach słonych lub słonawych (w ujściach rzek).
Trzy epoki zapewniły swoje dziedzictwo historyczne na Gwadelupie:
Okres indiański ujawnia swoje tajemnice poprzez złoża archeologiczne stanowisk indiańskich, aw szczególności grawerowane kamienie, obecne w dnie niektórych rzek, rozrzucone na dwudziestu pięciu miejscach. Starożytne wioski z bogatym rzemiosłem ceramicznym znajdowały się głównie na południowym wybrzeżu Basse-Terre.
Forty, domy , pałace są świadkami kolonialnej historii Gwadelupy. To dziedzictwo umożliwia utrwalenie pamięci o niewolnictwie. Przemysł cukrowniczy ostatecznie zostawił swoje ślady w krajobrazie, pozostawiając po sobie młyny i fabryki.
Promocja kultury kreolskiej w karcie opiera się na dwóch kierunkach:
Stali mieszkańcy: 272 000 w optymalnym obwodzie. Serce jest w dużej mierze niezamieszkane.
Produkcja na terenie Parku Narodowego Gwadelupy jest ukierunkowana głównie na uprawy eksportowe, takie jak banany czy trzcina cukrowa . Intensywne stosowanie pestycydów na plantacjach bananów, w szczególności Chlordecone, spowodowało znaczne zanieczyszczenie gleby, wody i całego łańcucha pokarmowego wyspy. Ta kultura jest skoncentrowana głównie na południu Basse-Terre na niewielkich wysokościach.
Tradycyjna kultura kawy jest nadal praktykowana i eksportuje produkt przeznaczony dla delikatesów w Europie czy Japonii.
Hodowla jest również obecna na niewielkich wysokościach, można obserwować krowy kreolskie błąkające się po podmokłych łąkach Basse-Terre, strzeżonych przez małe czaple białe .
W części PNG znajdującej się na kontynencie rozwinęły się uprawy warzyw, w tym melona .
Park Narodowy Gwadelupy uczestniczy w Konwencji z Kartageny, a dokładniej w programie dotyczącym środowiska morskiego regionu Wielkich Karaibów, utworzonym dzięki porozumieniu między Francją a Programem Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska .
Na Francuskich Antylach znajduje się inny obszar chroniony , Regionalny Park Naturalny Martyniki .