Nominał Boga w judaizmie jest przez nazwy czterech liter, YHWH , który wyznacza go najczęściej w Torze , ale także przez wiele metonimii kwalifikujących atrybuty i cechy boskie, bo Tetragrammaton jest uważany za niewysłowiony powodu Trzecie przykazanie: „Nie będziesz wzywał imienia YHWH, Boga twego, na próżno” (Wj 20:7).
Tradycja żydowska uważa siedem z tych imion za święte, podlegające precyzyjnym regułom transkrypcji przez skrybów i których po napisaniu nie można wymazać. Dla żydowskiej szkoły myśli, która uważa, że ostatecznie nic nie można powiedzieć o Bogu , te różne nazwy odnoszą się do różnych relacji między Bogiem a człowiekiem, do kontekstu, w którym odnosimy się do JHWH, do różnych aspektów, które chcemy podkreślić.
Krytyka akademicka, aw szczególności hipoteza dokumentalna lub jej pochodne, widzą za tą wielością nazw wielość źródeł lub bogów w starożytnym Izraelu, które autorzy Biblii chcieliby wymazać.
Pierwszymi i głównymi imionami Boga występującymi w Biblii hebrajskiej są Elohim , w Rdz 1:1, oraz JHWH ( hebr . י-ה-ו- in ), w Rdz 2:4.
El ( hebrajski : אֵל ) to starożytny semickich termin , zbudowany na korzeniu "l, a znaleźć w akadyjskiej ILU , z ugaryckim El lub Ila i arabskiej 'Ilāh ; oznacza moc (por. Rdz 31,29 : jesz lè-el yadi „W mocy mojej ręki jest wyrządzić wam krzywdę”), a co za tym idzie, boskość. W przeciwieństwie do ugarycki Teksty EL nazwa najwyższego Boga ich panteonie Biblia najczęściej stosuje EL jako wspólną nazwą dla „a”, Boga zarówno god (Ps 18:31, 33 i 48, 57: 3) i „Obcy bóg” (Psalm 44:21; 81:10) lub „obcy” (Powtórzonego Prawa 32:12, Malachiasz 2:11) lub nawet „bogowie” (Wj 15:11). Kiedy El jest używany sam, jest to zatem najczęściej ogólny termin kontrastujący, na przykład, boskie i ludzkie (Lb 23:19; Izajasz 31: 3; Ezechiel 28: 9; Ozeasz 11, 9; Hi 25: 4 ); oznacza to rzadko, a najczęściej w poetyckich książek i fragmentów, Bóg Izraela (Rodzaju 33:20 „ El, Elohim z Izraela ” & Ps 146: 5). Z drugiej strony, w stanie skonstruowanym, to znaczy zmodyfikowanym epitetem lub połączonym z innym tytułem, jest preferowany od Elohim i tak samo, gdy występuje jako element imion teoforycznych (Elihu, Eliyahou, Elkana i Ismael, Izrael, Samuel, Emmanuel).
Eloha i ElohimEloha ( hebr . אֱלוֹהַּ ) i Elohim ( hebr . אֱלֹהִים ) to wydłużona forma El . Niektórzy uważają Elohim za liczbę mnogą Eloha, ale według innych Eloha byłoby „szczególną” formą Elohim , która byłaby liczbą mnogą El z interkalacją he .
Eloha pojawia się około sześćdziesiąt razy w Biblii hebrajskiej, zazwyczaj w jej poetyckich tekstach, przy czym większość z nich znajduje się w Księdze Hioba . Z wyjątkiem kilku wydarzeń w Księdze Daniela iw Kronikach , ogólnie odnosi się do Boga Izraela. Wręcz przeciwnie, Elohim jest jednym z najczęstszych imion boskich, występującym ponad dwa tysiące razy. Wydaje się, że podobnie jak El , jest nazwą rodzajową i wieloznaczną, która, choć najczęściej odnosi się do Elohima Izraela, jest również używana dla pogańskich bogów (Wj 12:12, 18:11, 20:3 itd.), a nawet bogini (I Król. 11:5) lub ludzie uważani za wyższych (Wj 4:16, I Samuel 28:13, Zach. 12:8).
El ElyonEl Elyôn ("Najwyższy Bóg") jest jednym z pierwszych boskich imion spotykanych w Księdze Rodzaju .
• Élie (Eliyahou): el (Bóg) i Yah (Jah po francusku, zdrobnienie od Jahwe lub Jehowa) oznacza zatem „Mój Bóg to Jah”
• Hananiasz, Ananiasz (Hananyahu): hanan (współczucie, łaska), a więc Yah oznacza „współczucie, łaska Jah”
• Jean ze starofrancuskiego Jehan, wywodzący się od Johana de l'hebrew Sam Yohan wywodzący się od Yehohanan (lub jéhohanan po francusku): Yeho (zdrobnienie od „Jeho” vah lub Jahwe) i hanan (współczucie, łaska) oznacza zatem „Jehowie lub Jahwe okazał łaskę, był współczujący ”
Najważniejszym imieniem Boga w judaizmie jest tetragram , czteroliterowe imię Boga Jud-Heh-Waw-Heh יהוה (hebr. czytane od prawej do lewej). Wydaje się, w drugim rozdziale Genesis (albo, według niektórych na końcu pierwszego z notarikon : T OM H ashishi V aykhulu H . Ashamaïm - w szóstym dniu niebo było zakończone) i zazwyczaj świadczone według „ Lord". Wraz z zakazem wypowiadania tego imienia poza terenem Świątyni przez judaizm utracono poprawną wymowę imienia – hebrajski nie używał samogłosek. Podczas gdy niektórzy uczeni uważają, że wymawiano go jako Jahwe , hebraista Joel M. Hoffman sugeruje, że nigdy nie miał wymowy. Rzeczywiście, niektóre starożytne teksty, zwłaszcza rękopisy z Kumran, noszą tetragram czcionką paleo-hebrajską, kontrastującą z resztą tekstu, napisaną kwadratową czcionką, i uważa się, że nawet w tym okresie czytano go Adonai ”. Mój Pan ".
Jest to najbardziej znany przypadek qeri-ketiv ("czytane-pisane", rażąca różnica między pismem a wymową), czytanie JHWH Adonai . Najczęściej zakonnicy wypowiadają „Imię” (haSzem), aby uniknąć wypowiadania tego, co według nich jest zabronione: „imię Boga”.
YHWH zawierający litery WeHaYaH, HoweH, YHYeH (Waw i Yod są wymienne): On był, jest, będzie. Krótko mówiąc, Wieczny.
Według innej tradycji, YHWH byłby trzecią osobą liczby pojedynczej niedoskonałej formy czasownika być - YHWH oznaczałby zatem "Bóg jest", "Bóg będzie" lub być może "Bóg jest" w sensie życia . Tradycja ta jest zgodna z faktem, że w wersecie Wj 3,14 Bóg mówi, odnosząc się do siebie w pierwszej osobie – „Ja Jestem”. Tetragram oznaczałby wtedy „ten, który jest sam” lub po prostu „ten, który jest”, a zasada istnienia jest obca klasycznej myśli żydowskiej. YHWH byłby zatem wyrazem hebrajskiej koncepcji monoteizmu : Bóg jest sam z siebie, niestworzonym Stwórcą, którego Istnienie (lub Esencja) nie zależy od niczego ani od nikogo innego, i jego odpowiedzią dla Mojżesza, jestem kimkolwiek jestem lub będę Ten, który będzie (Ehye asher Ehye), sam będzie definicją Boga.
Hipotezę, naukową i nietradycyjną, przedstawił Martin Buber w swoim Mojżeszu : YHWH byłoby podkreśleniem trzeciej osoby liczby pojedynczej, Hou po hebrajsku - "O Ni ", Ya Hou , przy czym Wah (Ya HouWah) jest podkreśleniem majestatu.
Idea życia była związana z tetragramem od czasów późnego średniowiecza . Bóg jest przedstawiony jako „Żyjący Bóg”, co nie oznacza, że „żyje jak my”, ale że jest nieumarłym, w przeciwieństwie do pogańskich, martwych i nieożywionych bóstw.
Bóg, pod swoim czteroliterowym Imieniem, jest przedstawiony w samej Biblii jako źródło i autor życia.
Kompozyty po francusku jak Jahwe (rzadziej Yawho lub Yawha ), czasami Jahwe , Jahwe jest prawdopodobnie na pochodzenie Yao z gnostyków i, być może, boga Yaw wymienione w ugarycki źródeł . Rzeczywiście, jeśli założymy, że litery Heh (H) Tetragramu służyć jako święte powiększania nazwy, podobnie jak Heh z Abramem staje Abra Ha m i Sarai staje Sara H , stowarzyszenie staje się oczywiste. I chociaż ostatnie „he” YHWH musiało być nieme w klasycznym hebrajskim, to „he” między Yod i Waw było prawie na pewno wypowiedziane.
Zwerbalizuj tetragramZakaz bluźnierstwa, to znaczy daremnego wymawiania imienia Boga, przestępstwa zagrożonego karą śmierci w prawie żydowskim, dotyczy tylko tetragramu (traktat Soferim IV; por . Sanh. 66a).
Wszystkie obecne nurty judaizmu uczą, że tetragram, czteroliterowe imię Boga, może być wymawiane tylko przez Najwyższego Kapłana w Świątyni. Według jednej z tradycji, ta wymawiała je zwykle tylko w Jom Kippur , a orkiestra liturgiczna grała wtedy głośniej, tak że nie było słychać Najwyższego Kapłana.
Świątynia Jerozolimska została zniszczona, nazwa ta nigdy nie jest wypowiadana przez Żydów podczas obrzędów religijnych ani podczas prywatnych rozmów. Niektórzy reformowani Żydzi mówią to czasami tylko dla celów edukacyjnych iz wielkim szacunkiem.
W modlitwie Tetragram zastępuje „אֲדֹנָי” Adonai , a w codziennej rozmowie przez Haszem .
Niektóre fragmenty biblijne, takie jak Rt 2,4 nadal wskazują, że kiedyś ta nazwa była w powszechnym użyciu. Podobnie fakt, że wiele imion hebrajskich zawiera niektóre litery tetragramu, ale nie wszystkie z nich, z wyjątkiem „יְהוּדָה” Yehoudah (YHWDH) , sugeruje, że ludzie byli zaznajomieni z werbalizacją tetragramu, aby mogli nawiązać połączenie z tymi imionami.
W niektórych przekładach Biblii tetragram jest zastępowany przez „ PAN ”.
Uważa się również, że Sabbatai Tsevi zwerbował swoich pierwszych uczniów, „ujawniając” im werbalizację tetragramu.
Haszem / HadavarPrawo żydowskie , oparte na zdaniu talmudycznym ( Pirke Avot 1:1), ustanawia „żywopłoty” wokół Tory , to znaczy zasady drugorzędne, aby uniknąć ryzyka przekroczenia zasad podstawowych.
Dlatego sam termin Adonai jest używany tylko podczas modlitwy. W rozmowach będzie się Go nazywać HaSzem , „ Imię” (zob. Księga Kapłańska 24:11) lub Szem-hameforasz , Imię objawione .
Wielu spostrzegawczych Żydów ma skrupuły, aby rozszerzyć ten zakaz na większość imion wymienionych poniżej, a niektórzy używają k ( k el dla El, elo k im dla Elohim, ...) poza nim. Ten zwyczaj jest jednak ostro krytykowany przez niektóre autorytety rabiniczne, zwłaszcza sefardyjskie , takie jak Rav Messas zatsa „l, który porównuje te kel do lekalkel (po hebrajsku „niszczyć”).
W tym samym duchu preferuje wielu Żydów pisać B-ga, B-ga, D'ieu lub B-ga, że „Bóg”, bo chociaż to tłumaczenie nie jest na pierwszy rzut oka święte, odnosi się do Niego, a tym samym nabiera wartości. Również ta praktyka nie wszystkim się podoba, a Rav Szlomo Ganzfried ( Aszkenazi ) uważa, że żadne z Imion Boga nie powinno być wymazane, obcięte ani zniekształcone, nawet w tłumaczeniu. Filozofowie uważają, że nie ma sensu uważać francuskiego rzeczownika Dieu za termin boski, bliski lub daleki, ponieważ jego etymologia pochodzi z łaciny „Umiera" oznacza dzień. Jednak dzień ten nie może być uważany za bóstwo dla judaizmu. Umiera zatem oznacza dzień, ale oznacza również starożytnego Zeusa Greków, jest to d Kiedyś pogańskie bóstwo, jeśli z szacunku piszemy D... więc myśląc o przywołaniu Mistrza Świata, jest to według Ariane Kalfy, filozofa judaizmu i psychoanalityka, poważny błąd, bo przez to szanujemy - nawet Zeus i Dies, zamiast popadać w monoteizm, którego pierwszymi spadkobiercami są Żydzi.
Hadavar (hebr. הדבר), co oznacza „Słowo” („czasownik”) lub „zdarzenie, którego nie można opisać”, ma równoważne zastosowanie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych .
Adonai (hebr. אֲדֹנָי) to liczba mnoga od Adon, termin oznaczający "mój mistrz" , Chociaż liczba mnoga, Adonai jest odmieniona w liczbie pojedynczej (zobacz także Elohim w liczbie mnogiej ). Liczba pojedyncza, Adoni „אֲדֹנִי” („mój nauczyciel”), nigdy nie jest używana w Biblii w odniesieniu do Boga. Z drugiej strony był używany przez Fenicjan dla ich boga Tammouza i jest źródłem greckiego imienia Adonis . Żydzi używają liczby pojedynczej tylko w odniesieniu do wybitnej osoby lub, we współczesnym języku hebrajskim, jako odpowiednika słowa mister . Widzimy ewolucję analogiczną do francuskiego, od Monsignora do Monsieur .
Dla krytyków Adonai i inne imiona można by zapisać w liczbie mnogiej, aby podkreślić, że ten Bóg „Jeden” obejmuje wszystkie bóstwa, które czciłyby przodków Izraelitów, jak również sąsiednich ludów. Rabin Leon Ashkénasi użył podobnego rozumowania, ale o innym pochodzeniu i celu, kiedy mówił o „On-bogach”, Tym , który reprezentuje wszystkie bóstwa, jakie ludzie mogli sobie wyobrazić, ale od których Izraelici nigdy się nie odwrócili, zob. Dialog Abrahama z Melchizedekiem .
Wymowa tetragramu jest zakazana od czasu zniszczenia Świątyni w Jerozolimie , Żydzi zwracają się do Niego poprzez Adonai w swoich modlitwach, aw życiu codziennym HaSzem (Imię). Gdy masoreci dodane znaki interpunkcyjne ( nikkoud ) tekst Biblii hebrajskiej w I st wieku , dali Tetragramu samogłosek z Adonai , aby przypomnieć czytelnikowi, że powinien przeczytać Adonai (proces ten nazywany jest Keri-ketiv ). Sefardyjscy tłumacze Biblii Ferrary (w) idą jeszcze dalej, zastępując proste A na Adonai .
Ehyeh Acher EhyehEhyeh Acher Ehyeh (hebr. אֶֽהְיֶ֖ה אֲשֶׁ֣ר אֶֽהְיֶ֑ה): to odpowiedź, jaką Bóg daje Mojżeszowi , gdy pyta go, jak ma na imię, to, które będzie musiał dać synom Izraela, którzy nie omieszkają go zapytać ( Wyjścia 3:14 ).
Ehyeh jest pierwszą osobą liczby pojedynczej formy niedoskonałej, zwanej także formą niespełnioną (nie mylić z formą wypełnioną Haya , używaną we współczesnym hebrajskim do oddawania czasu przeszłego, a zwłaszcza niedoskonałego ). Ehyeh oznacza boską moc w procesie urzeczywistniania, w teraźniejszości i najbliższej przyszłości, czyli jako nadchodząca .
Niektóre autorytety interpretują to jako „Będę tym, który będzie (w pobliżu Jego ludu)” lub „Będę, ponieważ będę”, na podstawie sąsiedniego wersetu ( Wj 3,12 ) „Będę [ ehyeh ] z tobą , do którego odnosiłoby się drugie ehyeh.
Inni uważają, że całe to zdanie to jedno Imię. Targum Onkelos i Talmud (Baba Batra 73a) rozpisać to zdanie bez tłumaczenia go . To na tej podstawie najczęściej akceptowanym tłumaczeniem jest „Jestem Kim Jestem”. Często interpretacja jest również „Będę, który Będę”, ale równie dobrze może być tłumaczone jako „tak się stało, jak ja”.
Sam tetragram mógł wywodzić się z tego rdzenia słownego.
Elohim ( i Eloach )Elohim (hebr. אֱלֹהִים) jest najczęściej używanym imieniem Boga w Biblii hebrajskiej i pierwszym, które się tam pojawiło ( Rdz 1,1 ). W przeciwieństwie do innych imion wymienionych w tym artykule, jest również używany do określenia bóstw innych religii (np. Wj 9,1 , Wj 12,12 , Wj 20,3 ) .
Pomimo -im , zwyczajowej końcówki wielu liczby mnogiej w języku hebrajskim, słowo Elohim , kiedy odnosi się do Boga Izraela, jest gramatycznie pojedynczą, podobnie jak czasownik, który następuje po nim. W krytycy postrzegają ją jako dowód oryginalnego politeizmu, nie braku zwrócić uwagę, na przykład, werset Genesis 1,25 ma liczbę mnogą, a wersecie Ex 20.2 , który mówi o Elohim narodów. Joel M. Hoffman sugeruje, że אֱלֹהִים pochodzi od אֵילִם, „elim” (bogowie), z celowo wstawionym heh . 1
Jednak hebrajski dopuszcza istnienie wyłącznie mnogich słów (formy), takich jak Behemot lub we współczesnym języku hebrajskim be'alim ("właściciel"), które odmieniają się w liczbie pojedynczej pomimo ich wyglądu.
Dla uczonych żydowskich i chrześcijańskich ta pozorna liczba mnoga nigdy nie stanowiła problemu: w odniesieniu do słynnego wersetu Gen. 1:25, midrasz ogłoszony przez Rasziego przedstawia Mojżesza zwracającego uwagę Boga na fakt, że przeciwnicy monoteizmu mogą z niego wyciągnąć jakiś argument. „Pisz!”, odpowiedział, „ci, którzy chcą wędrować, będą wędrować”.
„Gramatycy żydowscy nazywają te liczby mnogie… mnoga. virium lub virtutum ; późniejsi gramatycy nazywają je plur. excellentiae , magnitudinis lub plur. maiestaticus , nazwa ta została zasugerowana przez My, której używali samomówiący królowie. (por. 10.19 i 11.31 ); i liczba mnoga użyta przez Boga w Gen 1,26 i 11 ,; 7 ; 6.8 został również błędnie zinterpretowany jako taki. Jest jednak albo komunikatywny (łącznie z obecnymi aniołami , co jest w przypadku Izajasza 6:8 i Rdz 3:22), albo, według innych, wskazuje na pełnię siły i mocy .
Najlepszym wyjaśnieniem jest mnoga samoocena .
Użycie liczby mnogiej jako znaku szacunku jest całkiem obce hebrajskiemu. "
Forma Eloah (אֱלוֹהַּ), która może wydawać się liczbą pojedynczą Elohim ) jest znacznie rzadsza, używana w znacznie późniejszych utworach poetyckich i prozaicznych (41 wystąpień w Księdze Hioba ).
Termin Eloah jest używany w sześciu miejscach na określenie obcych bóstw (np. 32,15 i Da 11,37-38 ) . Wyznacza tam lokalne bóstwo.
Na tej podstawie niektórzy uważają, że Eloach nie jest formą pojedynczą , ale szczególną formą „ Elohima ”: można powiedzieć o Nim, że był On Eloachem Abrahama , Eloachem Izaaka , Eloachem Jakuba w czasie, gdy byli jedynymi, którzy tak uważali, ale z chwilą, gdy wspólnota rozumie ideę Jego istnienia, termin Eloah staje się niewłaściwy, bo „jeśli mój Bóg jest rzeczywiście moim Bogiem, to nie mógł być czyimś Bogiem”
Odpowiednik Eloah znajdujemy w języku arabskim ( Ilah , liczba pojedyncza - "bóg", w przeciwieństwie do Allaha - "Bóg") oraz w aramejskim ( Elaha ).
Korzeń Elohima i Eloacha jest nieznany.
Według żydowskich mędrców (por. powyżej) wywodzą się one od El , „moc”, co wyjaśniałoby jej użycie w Wj 21,6 do określenia „sędziów i potężnych ludzi” oraz niejasnego rozdziału 6 Księgi Rodzaju , gdzie jest jest to kwestia „ synów Elohima ”: aniołów czy prostych synów możnych?
Inna hipoteza sprawia, że pochodzą one od czasownika spokrewnionego z arabskim alih (być zagubionym, przestraszonym, szukać schronienia przed strachem) – Eloach i Elohim mieliby wtedy na myśli „Ten, który wzbudza strach i szacunek” lub „Tego, przed którym znajdujemy schronienie”. strach ".
1 Hoffman Joel M., 2004. Na początku: krótka historia języka hebrajskiego NYU Press.
² R. Tłumaczenie z Toporoskiego: „Jakie było pochodzenie królewskiego” my „i dlaczego nie jest już używane?”, (Times of London, 29 maja 2002. Wyd. F1, s. 32)
„Tłumaczenie z gramatyki hebrajskiej Geseniusa ” (AE Cowley, red., Oxford, 1976, s. 398)
`` ElyônImię ' Elyôn (hebr. עֶלְיוֹן) jest używane z El , JHWH lub Elohim , rzadko samotnie ( 14,14 ). Jest również używany w poetyckich fragmentach datowanych na ostateczny skład Biblii. Termin ten jest nadal używany we współczesnym języku hebrajskim i oznacza „najwyższy”, por. " Sąd Najwyższy ".
Etymologicznie termin pochodzi od עַל, „nad”, „nad” - עֶלְיוֹן to jego najwyższa forma, Najwyższy, Najwyższy.
W Fenicjanie używany dość podobną nazwę dla Boga, wydanego w języku greckim przez Έλιον. Jest również spokrewniony z arabskim „Aliyy” .
MaqomMaqom - dosłownie „Miejsce”, por. „Świat jest Jego miejscem” – Wszechobecny. Pojęcie użyte w koncepcji Tzimtzoum .
ShaddaiEl Shaddai , również napisane El Shadday, jest tradycyjnie tłumaczone jako „Wszechmocny Bóg”. Nazwa Shaddai (hebr שַׁדַּי), który pojawia się zarówno w połączeniu z „ El ” i niezależnie od niej, jest stosowany jako boskiego imienia, szczególnie w Księdze Hioba .
Zaproponowano wiele hipotez wyjaśniających pochodzenie tego słowa.
SzalomSzalom jest ogólnie tłumaczone jako pokój (hebr. שלום). Chociaż uczciwy, wybrany termin jest nieco ograniczający. W rzeczywistości to słowo, związane z shalem ( , , pełne), reprezentuje stan osiągnięty w pełni, jak donosi Izajasz: „On tworzy światło, stwarza ciemność i czyni shalom ”. Godzi skrajności i przeciwieństwa, które żyją w harmonii dzięki Jego działaniu.
Jest to Talmud ( Szab. 10b), który mówi, że „Imieniem Boga jest 'Shalom'”, na podstawie 6.23 . W rezultacie zabrania się, z powodu niestosowności, witania kogoś słowami shalom (co jest używane do powiedzenia „cześć” lub „do widzenia” we współczesnym języku hebrajskim, a także w biblijnym hebrajskim) w nieczystych miejscach, takich jak łazienka lub latryna.
Jeśli Shalom nie jest tak powszechnie używane jako imię, to samo nie dotyczy Sh'lomo (שלמה, Salomon ), dosłownie Jego pokoju, odnoszącego się do Boga Shalom.
SzechinaSzechina (hebr שכינה „Współczesność”, „Resident”) jest obecność lub manifestacją Boga zstąpił ciągu ludzkości. Termin ten, który nie występuje w Tanach , był używany przez rabbanów na określenie obecności Boga odczuwanej w Przybytku lub wśród ludu Izraela.
Spośród głównych imion Boga jest to jedyne, które jest żeńskie w gramatyce hebrajskiej.
Imię Yah (YH) składa się z pierwszych dwóch liter tetragramu. Według jednych jest to skrót, według innych prymitywna forma tetragramu. Jest to w każdym razie to nazwa, która jest używana w Alleluja ( Hallelou Yah , chwalili Yah).
W Rastafarianie i afrykańskie hebrajskie Izraelici Jerozolimy religii, dwóch czarny religii nacjonalistyczne pochodzącego z kontynentu amerykańskiego, zarówno wykorzystanie termin odnoszący się do Boga, najpierw pod alfabecie łacińskim Jah , drugi pod skryptu Yah.
YHWH Cebaot (Cebaoth)Nazwy Jahwe i Elohim są często towarzyszy słowo tzevaot ( "armie", hebr צבאות): YHWH Elohei Tzevaot ( "Jahwe, Bóg Zastępów"), Elohei Tzevaot ( "Bóg Zastępów"), Adonai Jahwe Tzevaot (” Pan JHWH Zastępów ”) lub, najczęściej, ale niesłusznie, JHWH Tzevaot („JHWH Zastępów ”). Zwykle transliteracją jest Sabaoth po łacinie, Cébaoth po francusku.
To imię, które można porównać do boga Reszepa (znajduje się w literaturze ugaryckiej w wyrażeniu ršp ṣb'i „Reszep, wojsko”) nie występuje w Torze , ani w Jozuem, ani w Sędziach, ale jest często używane w księgach proroczych.
Pierwsze znaczenie tzevaot jest w 17.45 , gdzie jest interpretowane jako „Bóg armii Izraela”. Słowo tzevaot izolowany zawsze oznacza „armie” lub „grupy” [uzbrojonych ludzi] ( por. Wj 6,26 , Wj 7,4 , Wj 12,41 ), podczas gdy liczba pojedyncza często oznacza niebiańską (lub ziemską) rzeszę. por. Rdz 2: 4: „niebiosa i ziemia, i wszystkie ich zastępy / tłumy . Dlatego w drugim znaczeniu El Cevaot określił Boga jako Pana zastępów niebieskich (aniołów) itd.
Łacińska transliteracja Sabaoth , wraz z dużymi złotymi motywami winorośli na drzwiach świątyni zbudowanej przez Heroda , doprowadziła Rzymian do utożsamienia Sabaotta z bogiem wina Sabaziosem .
W gnostyckich tekstach Biblioteki Nag Hammadi znajdujemy również imię Sabaoth związane z półbogiem - Sabaoth, syn Jałtabaota.
Te dwie identyfikacje, odnoszące się do Sabaoth, a nie Tzevaot, są zatem przypadkowe i nie mają związku z tym Imieniem.
Są to albo rzadsze użycia, albo nazwy mało wymienione w Torze, albo nawet metonimie .
W Haggadah (książce tradycyjnie czytanej na Paschę ) jest napisane, że Boskie Imiona mogą być używane do czynienia cudów, jeśli ich kombinacja jest znana.
Kosmologiczny system Kabały wyjaśnia znaczenie i wagę Imion. Jednym z najważniejszych jest ten z Ein Sof אין less („Nieskończony”), który znajduje się nad Sefirot .
42- literowa nazwa składa się z połączonych nazw יהוה, אדוני, הויה i אהיה.
45- literowa nazwa ma wartość odpowiadającą tetragramowi, którego wartość liczbowa wynosi 45 (יו"ד ה"א ו"ו ה"א).
72-literowe Imię jest oparte na trzech wersetach z Wyjścia ( Wj 14,19-21 ) , które zaczynają się odpowiednio od „Vayissa”, „Vayavo”, „Vayet”. Każdy z tych wersetów ma 72 litery, a po połączeniu tworzą 72 Imiona.
Sefer yetzira wyjaśnia, że stworzenie świata został osiągnięty poprzez manipulację czterech liter tworzących Tetragramu.
Zgodnie z tradycją żydowską, świętość Boskich Imion musi być uznana przez sofer , profesjonalnego skrybę, który przepisuje Pismo Święte i fragmenty wstawiane w tefilin i mezuzot . Przed napisaniem któregokolwiek z Imion przygotowuje się mentalnie do ich uświęcenia. Gdy zaczyna się transkrypcja, nie zatrzymuje się, nawet na powitanie króla. Jeśli popełni błąd, nie może wymazać Imienia, ale musi otoczyć je linią oznaczającą, że dzieło jest anulowane, a całą stronę umieścić w guenizie (miejsce, w którym umieszczamy Święte Teksty, które stały się p'soulim , nieodpowiednie). do użycia). Rozpoczyna się nowa strona.
Nie wszystkie Imiona wymagają takiej opieki. Według tradycji jest ich siedem: El , Elohim , Adonai , YHWH , Ehyeh Asher Ehyeh , Shaddai i Tzevaot .
Jednak rabin Yosse uważał Tzevaot za imię pospolite (Soferim 4:1; Jer. RH 1:1; Aw. RN 34), a rabin Izmael uważał, że nawet Elohim jest imieniem pospolitym ( Sanh. 66a).
Wszystkie inne imiona, takie jak „Miłosierny”, „Łaskawy” itp. reprezentują tylko atrybuty, również wspólne dla ludzi (Sb 35a).
Wielu Żydów nigdy nie zapisuje imienia Bożego na papierze (na komputerze jest to mniej lub bardziej dozwolone, patrz responsa rabinów na ten temat ), ani nie wymawia go, aby uniknąć profanacji. Mówią „Haszem”, „On” lub po prostu „Bóg”. W Izraelu , Elohim , którego „Bóg” jest tłumaczeniem konsekrowanego jest wymawiane nieformalnie, ale w diasporze, termin Bóg istnieje, jeden preferuje wymawia Elo k im, jeśli nie modlić.