Francuskie liceum Charles-de-Gaulle | ||||
Logotyp liceum. | ||||
Generał | ||||
---|---|---|---|---|
kreacja | 1915 | |||
Kraj | Wielka Brytania | |||
Akademia | Akademia Lille | |||
Informacje kontaktowe | 51°29′43″ północ, 0°10′37″ zachód | |||
Adres | 35 Cromwell Road SW7 2DG Londyn |
|||
Stronie internetowej | www.lyceefrancais.org.uk | |||
Ramy edukacyjne | ||||
Sieć | Agencja Edukacji Francuskiej za granicą | |||
Dyrektor | Didier Devilard | |||
Opcje | Międzynarodowa opcja matury z języka i literatury angielskiej itp. | |||
Studia językowe | francuski , angielski , hiszpański , niemiecki , rosyjski , włoski , arabski , łacina , grecki | |||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Wielka Brytania
| ||||
Francuski Lycée Charles-de-Gaulle jest francuska instytucja edukacyjna za granicą znajduje się w Londynie , Wielka Brytania . Jest pod bezpośrednim zarządem Agencji Francuskiej Edukacji za Granicą .
Szkoła skupia się na swojej głównej stronie, w dzielnicy South Kensington (na zachód od Londynu, niedaleko francuskiej ambasady , w Natural History Museum , The Science Museum i Victoria & Albert Museum ) zajęcia przedszkola i elementarne, jak również klas średnich, typ kolegium potem liceum. Główne wejście znajduje się naprzeciwko Muzeum Historii Naturalnej.
Wychodząc naprzeciw rosnącym potrzebom edukacyjnym społeczności francuskiej w Londynie utworzono trzy średnie szkoły podstawowe:
W wyniku ciągłego wzrostu francuskiej populacji Londynu powstały dwa inne zakłady:
Jednak te dwa zakłady nie są przyłączone do francuskiego Lycée Charles-de-Gaulle.
Szkoła gościła wielu obywateli francuskich podczas głosowania w wyborach prezydenckich w dniu 23 kwietnia 2017. W ciągu dnia ogon powiększył się. Zwiedzała dzielnicę South Kensington.
Szkoła została założona w 1915przez młodą Francuzkę Marie-Jeanne d'Orliac , pod patronatem Uniwersytetu w Lille , podczas I wojny światowej w pobliżu stacji Victoria w centrum Londynu . W pierwszym roku szkolnym uczy się 120 uczniów, głównie z rodzin belgijskich uchodźców.
W 1920Szkoła została przeniesiona do Cromwell Gardens (w) , naprzeciwko Muzeum Wiktorii i Alberta . Ze względu na stały rozwój szkołę po raz trzeci przeniesiono w latach 30. XX wieku do dużego budynku szkolnego „Petit lycée” (autorstwa AJ Thomasa, partnera wielkiego architekta Edwina Lutyensa ) przylegającego do Francuskiego Instytutu Londyńskiego na Queensberry Miejsce, dzieło Patrice'a Bonneta , architekta i kuratora Pałacu Wersalskiego .
W czasie II wojny światowej szkoła została ewakuowana do Cumberland w północnej Anglii. Generał de Gaulle , na emigracji w Londynie podczas wygnania w okupowanej Francji w tym czasie przez siły nazista , ustanawia biura w terenie. Po bombardowaniach Londynu, które zniszczyły domy za szkołą i przybyciu po wojnie nowej ludności francuskojęzycznej , dyrektor Augustin Gaudin był w stanie nabyć zrujnowane budynki przed Muzeum Historii Londynu na Cromwell Droga, która tymczasowo stała się kortami tenisowymi i zapoczątkowała budowę „Grand Lycée”, wyposażonego w laboratoria naukowe i nowe klasy średnie, a także hol wejściowy, który stał się1958 obecny budynek przy Cromwell Road 35.
Epoka rozdawania nagród (w Royal Festival Hall lub Royal Albert Hall ) ustąpiła miejsca okresowi reformy szkolnej. Liceum poszerza swoją działalność pozalekcyjną i oferuje plastykę w szkole, wystawy, teatr i wycieczki zagraniczne. Pojawienie się nowych technologii , zarządzanie i rachunkowość unowocześniają edukację i administrację.
W przeciwieństwie do ogólnego spadku liczby londyńskich szkół w latach 70. i 80. szkoła średnia doświadczyła ciągłego wzrostu popytu, co doprowadziło do nowego etapu budowy, m.in. budynku klasy podstawowej na dziedzińcu szkolnym przy Harrington Road, zniknięcie małego dziedzińca wejściowego Małego liceum w Queensberry Mews i prawie całkowite przejęcie Mews na wschód od szkoły, gdzie zastąpiono ostatnią stajnię z końmi .
W 1980szkoła przyjęła nazwę „Francuskie Liceum Charles-de-Gaulle ”, na cześć byłego przywódcy Wolnej Francji , który w 1959 roku został prezydentem Republiki Francuskiej , a więc osobiście związany z francuskim establishmentem South Kensington, ostatni raz odwiedził w 1960 roku.
Ze względu na ograniczoną przestrzeń w South Kensington wybudowano nowy budynek zaprojektowany przez Roevena Vardiego dla klas podstawowych w1984na placu zabaw na Harrington Road. Rozbudowa szkoły wykonana w latach1993 i 1995przybrał formę dwóch szkół podstawowych z siedzibą przy Wix's Lane ( Clapham ) i Ealing . Od maja1997, ta ostatnia przyjęła nazwę szkoły André-Malraux.
Od 2015 roku dział medyczny francuski Liceum Charlesa de Gaulle'a składa się z lekarza, D r Pardis Momeni, trzy pielęgniarki, Wirginia Ellul Valerie Hourdin i Anne-Christine Samson i logopedy, Cécile De Toro Arias.
Szkoła przyjmuje uczniów należących w większości do francuskiej społeczności Londynu. Zapisy w 2019 roku to prawie 3600 uczniów (od przedszkola do matur), ale ze względu na liczbę miejsc musiało co roku odrzucać 600 zgłoszeń aż do otwarcia międzynarodowego lycée de Londres Winston-Churchill w 2015 roku. zredukował swój personel w ostatnich latach. Większość studentów ma obywatelstwo francuskie, 75%; 13% to Brytyjczycy, a 12% to obywatele 41 różnych narodowości. W szczególności wita uczniów szkół średnich z Francji pierwszego i ostatniego roku w ramach tzw. programu stypendialnego „Londyn”, który jest również otwarty w pięciu innych francuskich placówkach za granicą: Monachium , Wiedniu , Barcelonie , Madrycie i Dublinie .
W obliczu nasycenia się możliwościami szkół średnich, Ambasada Francji zainicjowała w 2008 r. w Wielkiej Brytanii program szkolny dotyczący edukacji francuskiej, aby pomóc w zmniejszeniu zatorów w placówkach i, szerzej, w celu zaspokojenia zapotrzebowania na edukację w języku francuskim w Wielkiej Brytanii , szczególnie w konurbacji londyńskiej. Partnerami tego planu, poza Lycée Charles-de-Gaulle i jego aneksami, są inne struktury zatwierdzone przez Edukację Narodową , szkoły dwujęzyczne i stowarzyszenia wspierane w ramach Programu FLAM . Niektóre zakłady będą mogły ubiegać się o LabelFrancÉducation .
Założona w 1952 roku przez Augustina Gaudina w celu połączenia kultur francuskiej i angielskiej, pierwotnie „angielska” sekcja obejmuje stałą liczbę 230 uczniów. Główną różnicą między tymi dwiema sekcjami są egzaminy, które zdają uczniowie, GCSE i A-Levels w sekcji brytyjskiej. W 2012 roku brytyjska sekcja Londynu obchodziła swoje sześćdziesiąte urodziny. Obecnie Sekcja brytyjska liczy tylko 220 uczniów. Sześć osób odniosło sukces w zarządzaniu nim od momentu jego powstania:
5 kwietnia 2011, Skargę brytyjski Employment Tribunal uwzględnił odwołanie na decyzję o zdaniu francuskim Lycée Charles-de-Gaulle do ₤ 48,709.79 dyskryminacji wiekowej dotyczącej adiutant szkoły stołówki.
Charlotte Faucher, Olivier Rauch, Floriane Zuniga i Éric Simon, Le Lycée français Charles-de-Gaulle de Londres, 1915-2015 , Wielka Brytania, Association des Anciens du Lycée français de Londres,2015, 224 s. ( ISBN 9780993097706 )