Loiron

Daniel Oehlert wskazany opisując geologię Loiron na początku XX -tego  wieku : W południowej części gminy, łupków Prekambr które następują, kierując się na północ, łupki i piaskowce ordowiku i syluru tworząc zespoły North West Zachód Południowo-Wschodniej ESET. Łupki syluru, kwarcyty i gédinniens , z wychodniami diabazu ( Vallonnières the Roudière ) zajmują resztę miasta, z wyjątkiem pasma piaskowca O. Monnieri omijającego Saint-Isle , chwytając synklinalny karbon Saint-Berthevin. Ten zespół pochodzi z północnego wschodu, posuwa się aż do La Henrière (153), a następnie powraca do siebie, tworząc wyżyny Aulne. Należy również zauważyć, na północny zachód od Lande-Euchère , złoża chełmińskie , stykające się przez transgresję z fundamentami sylurskimi . . .

Jest to terytorium rozciągające się z północy na południe, przecięte ze wschodu na zachód drogą z Paryża do Bretanii, która biegnie wzdłuż linii wzniesień (155, 163, 173 m.) dzielącej dorzecza Vicoin i Oudon . Doliny tych dwóch rzek spadają do 100 i 110 m. Wieś położona na południowym stoku (126 m), dawniej przecięta drogą Gravelais (1514) i Laval au Pertre (1456), ma wysokość 1000 m. Na południe od drogi krajowej. Cytujemy w Loiron: główną drogę z Loiron do la Gravelle i drogę z Laval do Pertre, 1456. Pierwsza z nich to również droga Gravelais, 1514.

Adwokat podatkowy występuje przeciwko mieszkańcom ścieżek z Chapelle-du-Chêne do Loiron, z Loiron do Brulatte, z Loiron do Cossé, aby zobowiązać ich do naprawy tych ścieżek w stosunku do ich nieruchomości. Mieszkańcy proszą stewarda o pomoc w naprawie głównej drogi na promie Loiron; nie mogą, bez warsztatu charytatywnego, uczynić go swojej gminy.

Teren został zarejestrowany w 1831 r. przez pana Becqueta i obejmuje 2292 ha. Miromenil podaje w 1696 r., że trzy czwarte to dobra ziemia i łąki, jedna czwarta to lasy i wrzosowiska, 9 małych gospodarstw. . W 1789 r. było 17 gospodarstw, 150 desek, 60 domów bez ziemi produkcyjnej. Jednocześnie produkcja obejmuje: żyto, owies, grykę. Ziemia jest wodna , piszą w swoich skargach parafianie ręką Pierre'a Tourenlore'a w księdze skarg, zapewniając przez cały czas tylko bardzo skromne zbiory . " Len, na których opierają oni swoje nadzieje, został całkowicie pozbawiony przez długi czas. Pasquas są bardzo małe; siano złej jakości, bydło najmniejszego gatunku.

Gminy przygraniczne

brlatte	Le Genest-Saint-Isle	Le Genest-Saint-Isle
Ruillé-le-Gravelais		Saint-Berthevin
Ruillé-le-Gravelais	Montjean (pod kątem) , Ahuillé	Ahuille

Toponimia

Nazwa miejsca jest dowodem w formach Lerron w XI -tego  wieku i Loirrun w 1110 . Toponim pochodziłby od łacińskiego antroponimu Lucrio .

Gentile jest Loironnais .

Historia

antyk

Najstarszym śladem jest Chatelier XI th  wieku . Abbot Angot wskazywały, że nie było obecność starych nazw, z wyjątkiem wsi w tym regionie pozostawały długo las.

Kościół jest potwierdzony w opactwie Marmoutier przez Hildeberta de Lavardin na rzecz przeoratu św. Marcina de Laval .

Średniowiecze

Parafianie przyjmują listy ochronne z angielskiego garnizonu Mayenne w 1433 roku.

XVIII th  wieku

Trwają zamieszki 2 grudnia 1710, przeciwko komornikom i sierżantom, którzy przybyli aresztować kolekcjonerów. 5 lipca 1778 rjest burza z piorunami i grad wielkości kurze jaja, a nawet oko .

rewolucja Francuska

Notatnik z 1789 atakuje mnichów z opactwa Clermont , leżących na molesie i pod pozłacaną boazerią , oraz kapłanów, których opłaty są zwiększone o ponad jedną trzecią dzięki nowemu rytuałowi . W 1790 roku odmówiono płacenia dziesięciny ze słomek.

24 lipca 1790 r, podczas Czarnego Piątku , uzbrojeni mężczyźni biegną na spotkanie z bandytami w Brulatte , Ruillé i La Gravelle.

Przejawia się duch religijny i rojalistyczny mieszkańców Loiron. Ksiądz konstytucyjny skarży się, że jest on traktowany jako apostata  ; mężczyźni odmawiają szkolenia na gwardię narodową .

Ruch powstańczy ukształtował się w Loiron od początku Zjazdu Narodowego  :15 sierpnia 1792 r, przy okazji rekrutacji. 15 sierpnia 1792 rwszyscy młodzi ludzie zebrani na pobór oświadczają komisarzowi François Hubertowi, że nigdy nie zgodzą się służyć przeciwko królowi i kapłanom . W międzyczasie przybywa gwardia narodowa Gravelle, strzelając do chłopa. Oddział pochodzi od Lavala; rekrutacja odbywa się najlepiej, jak potrafią, a niektórzy uczestnicy zamieszek zostają aresztowani.

Z zebraniem 300 000 ludzi w 1793, pomimo interwencji gwardii narodowej Gravelle. Aresztujemy kilku dezerterów, ale większość ucieka i ucieka. Generał adiutant prosi wojska w Laval o rozproszenie i zniszczenie Chouanów z Loiron, Saint-Ouen, Bourgon. . Dzięki oficerom kantonalnym i oddziałowi, którzy okupują miasto od miesiącaSierpień 1793Republikanie uważają, że trzymają Loiron, ale ludność, według raportu Guillaume'a Philiberta Duhesme'a , była przeciwko nim. Następnie chouanie zdominowali cały kraj i w samej wiosce angażowali się w okrutne represje wobec swoich donosicieli. Urzędnicy miejscy nie mają już odwagi wykonywać swoich obowiązków.

Niektórzy z tych, którzy podążają za katolicką i królewską armią Vendée, są skazani na śmierć przez Rewolucyjną Komisję Wojskową departamentu Mayenne .

Przebijamy mury kościoła otworami strzelniczymi, ufortyfikujemy cmentarz przez Kwiecień 1794, dla oddziału już zainstalowanego w grudzień 1793. Mimo kantonu obwarowanego w ten sposób w mieście na polecenie Fundacji Obywatelskiej, 78 mieszkańców, w tym sędzia pokoju, schroniło się w Laval (3 grudnia 1794), aw 1795 r. Dhommeau-Larmenier został wyznaczony do samodzielnego zastąpienia wszystkich gmin kantonu siedzibą w La Gravelle.

W nocy z 7 do 8 marca 1795, oddział 80 chouanów penetruje dzielnicę, plądruje domy republikanów i strzela do Jeana Fourmonda; 500 mężczyzn znów wpadło28 kwietnia 1795w biały dzień. Dhommeau-Larmenier może towarzyszyć siłom zbrojnym w wykonywaniu swoich funkcji (12 czerwca 1795). Guinoiseau, zastępca dowódcy batalionu Loiron, służył jako przewodnik dla kantonów kantonu (24 października).

Pacyfikacja jest akceptowana jako ratunek. Alarmy były ostre również w latach 1798-1799.

22 września 1798, komisarz, sędzia pokoju, zastępca i ich sekretarz, jedyni członkowie administracji kantonu. Publicznie palą drzewo wolności . Gwardia narodowa, jedyna w kantonie, odmawia złożenia przysięgi. Tego samego dnia, gdy Chouans zaatakować Komody z Craon , który wszedł na rynek Loiron, ale na rozkaz swego przywódcy robią im krzywdy. Wysyłają wezwanie do krajowych nabywców, aby zmusili ich do wniesienia wkładu (13 listopada). W całym kantonie, pisze komisarz Gareau, wszyscy są dobrymi rojalistami i dobrymi fanatykami i chcieliby, aby republika do diabła z dwoma tuzinami rezerw (23 grudnia).

Podczas Trzeciego Vendée wojny ,11 listopada 1799, trzysta do czterystu rojalistów przychodzi z rekwizycjami. Grupa 200 rojalistów, kierowana przez Juliena Reillona z Olivet, zatrudniła rekrutów w Loiron (15 sierpnia 1799). Sprawiedliwość pokoju wycofała się do Laval. Mała banda Chouanów bez obaw okupuje miasto (22 września). Komisarz skarży się na agentów kantonu, którzy nawet nie chcą z nim korespondować (1 grudnia). Są kontrrewolucjonistami, ale nie można znaleźć innych.

Podczas pacyfikacji 15 Chouanów i ich przywódca Leclerc, oracz, powróciło do Loiron. Ale w miesiącuwrzesień 1800, nadal uzasadniamy prośbę o brygadę żandarmerii, w sprawie obecności w kraju nieznanych ludzi i dezerterów, którzy przechodzą na emeryturę specjalnie do zamku Montjean .

XIX th  century

15 kwietnia 1848 rZ okazji sadzenia Drzewa Wolności odbywają się bójki . WStyczeń 1871, 16 Korpus Armii Loary i 17 Korpus Loary stacjonują przy głównej drodze Bretanii, nad wioską.

XXI th  century

W 1 st styczeń 2.016, miasto połączy się z sąsiednim miastem Ruillé-le-Gravelais , tworząc nowe miasto Loiron-Ruillé .

Heraldyka

	Na herbie miasta Loiron widnieje: Błękit ze złotym szewronem, któremu naczelnie towarzyszą dwie gwiazdy i w czubku dębu emaliowany złotem, z obrzeżem z głazów naładowanych sześcioma złotymi tarczami 3, 2, 1 .

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Administracja miejska

Rada gminy składa się z piętnastu członków, w tym burmistrza i czterech zastępców.

Demografia

W 2018 r. miasto liczyło 1722 mieszkańców. Od 2004 r. co pięć lat (w latach 2006, 2011, 2016 itd. dla Loiron) przeprowadzane są spisy ludności w gminach liczących mniej niż 10 000 mieszkańców, a dane dotyczące legalnej ludności gminy za pozostałe lata są szacunkowe.

Gospodarka

Miejsca i zabytki

Miasto Loiron przecina linia LGV Bretagne-Pays de la Loire . Jest również:

• Church of St. Gervais i św Protais , w XI -tego  wieku, odrestaurowany w XIX TH .
• Kaplica Charbonnerie.
• Châtelier z Loiron
• Home Forge , XV th  century z gotyckim drzwi, zakratowane okno i przytulić do nadproża okna.

• Kościół Saint-Gervais-et-Saint-Protais.

• Memoriał.

Aktywność, etykiety i wydarzenia

Bliźniacze

•  Meine  ( Niemcy ) od 1990 roku.
•  Papenteich (Samtgemeinde)  ( Niemcy ) od 1991 roku.

Etykiety

Miasto jest miastem kwitnącym (dwa kwiaty) w rywalizacji miast i wsi kwitnących .

Sporty

Ruillé- Loiron Football Club rozwija drużynę piłkarską w lidze Maine i dwie inne drużyny w dywizjach okręgowych .

Osobowości związane z gminą

• Xavier de Gaulle (1887-1955), inżynier budownictwa z kopalni, poborca ​​podatkowy w Loiron od września 1937 do 1939 roku . Jego córka Jacqueline zmarła tam na tyfus w październiku 1938 roku .
• Grupa Loiron-La Gravelle

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Mayenne
• Grupa Loiron-La Gravelle

Linki zewnętrzne

• Loiron na stronie społeczności gmin
• Podsumowanie statystyczne Loiron na stronie internetowej INSEE

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Ludność miejska 2018.
2. W tabeli i na wykresie spisu, zgodnie z konwencją w Wikipedii, zachowana została zasada, aby legalne populacje po 1999 roku wyświetlały w tabeli spisu i na wykresie tylko populacje odpowiadające roku 2006, pierwsza opublikowana legalna populacja obliczona zgodnie z z pojęciami zdefiniowanymi w dekrecie n o  2003-485 z dnia 5 czerwca 2003 roku, a w latach odpowiadających wyczerpującym badaniu spisu dla gmin z mniej niż 10 000 mieszkańców, a ostatni populacji prawnych opublikowanych przez INSEE.

Bibliografia

• Wysokości, współrzędne, obszar  : katalog geograficzny gmin 2013 (strona IGN, do pobrania 19 marca 2014)

1. Lib. fundusz., I, F. 116; III, f. 167.
2. Syndyk gminy.
3. "  Geoportal (IGN)," Limity administracyjne "warstwa aktywowana  "
4. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryżu, Larousse,1963
5. „  Mayenne> Loiron (53320)  ” , na habitants.fr (dostęp 27 kwietnia 2014 )
6. Cytuje tylko Oresse, Grihennes, Guildine, Forte-Écuère, la Bâte.
7. Który wydzierżawił księdzu dziesięcinę w 1761 roku za 160 funtów.
8. Napisany przez Tourenlore i opatrzony piętnastoma podpisami.
9. Łącznie z kobietą, która została skazana na osiem lat pozbawienia wolności w lutym 1793 r.
10. Tourenlore jest ich pierwszą ofiarą (9 sierpnia 1793).
11. René Bignon, Michel Foucault, Etienne Sorin. Pierre Tessier, lat 15, zostaje uwięziony za kontrrewolucyjne komentarze.
12. Wielu twierdzi, że woleliby odciąć sobie szyję.
13. Zrezygnował 16 sierpnia 1792 r.
14. Zabity 29 roku Ventôse II
15. Uchodźca w Laval
16. Prezydent administracji kantonu.
17. Poseł, 19 czerwca 1798
18. Zmarł 21 prerii, rok VIII.
19. Ponowne wybory w 2008 r.: Lista burmistrzów Mayenne zaktualizowana do 16 września 2009 r. , strona internetowa prefektury Mayenne, konsultowana 19 września 2009 r.
20. „  Bernard Bourgeais jest nowym burmistrzem Loiron  ” , na ouest-france.fr , Ouest-France (dostęp 15 kwietnia 2014 )
21. „  Loiron (53320) – Municipal 2014  ” , na wyborach.ouest-france.fr , Ouest-France (dostęp 27 kwietnia 2014 )
22. Data następnego spisu ludności w Loiron , na stronie le-recensus-et-moi.fr, specjalnej stronie INSEE.
23. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
24. Insee - Liczba ludności gminy za lata 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 .
25. „  Zwycięzcy konkursu miast i wsi w rozkwicie  ” (dostęp 27.04.2014 )
26. „  FC Ruillé-Loiron  ” , na oficjalnej stronie Ligue de Basse-Normandie (konsultacja 27 kwietnia 2014 r. )