Katolickich Kościołów Wschodnich (lub czasami Kościoły unicki ) to część od wschodniego obrządku w Kościele katolickim . Charakteryzuje je fakt pozostawania w komunii z Biskupem Rzymu ( Papieżem ), którego prymat uznają , oraz stosowanie wschodnich obrzędów liturgicznych ( koptyjskich , zachodnio-syryjskich , maronickich , wschodnio-syryjskich , bizantyjskich , ormiańskich , geezów ). Są one zdefiniowane w terminologii katolickiej jako autonomicznych kościołów lub „właściwego prawa kościołów” w sensie prawnym sui iuris i są uważane za w pełni z Kościołem katolickim , a także Kościół łaciński z obrządku łacińskiego .
Według danych Rocznika Papieskiego mają w sumie 18 milionów wiernych, czyli 1,5% katolików , których jest ponad 1,2 miliarda.
Wschodnie Kościoły katolickie, czasami nazywane „unitami”, są zróżnicowane pod względem pochodzenia i dat przystąpienia do Rzymu. Maronite kościół, którego początki sięgają okresu patrystycznych, ma, jak koptyjskiego, ormiańskiego lub indyjskich kościołach, żył niezależnie od dłuższego czasu, głównie ze względów geograficznych. Stosunki między Kościołem maronitów i łacińskiego zintensyfikowane od XII -tego wieku. Ponieważ nigdy nie doszło do zerwania przed ustanowieniem i wzmocnieniem tych więzi, Kościół maronicki może argumentować, że „zawsze był katolicki”. Jednak większość innych katolickich Kościołów Wschodnich przyłączyło się do Kościoła katolickiego między XVII th i XX th stulecia, czasami oderwania od komunii, w której się znaleźli, a nawet fundamentem patriarchatu lub kościołach katolickich z części duchowieństwa i wiernych kościoły lokalne. Metoda ta, określana mianem „uniatyzmu”, była praktykowana w globalnym kontekście działalności misyjnej i dyplomatycznych wpływów Kościoła katolickiego. Różnica między tymi Kościołami katolickimi, teraz zjednoczonymi z Rzymem, a lokalnymi Kościołami prawosławnymi pozostaje słaba: liturgia i dyscyplina są prawie identyczne i tylko prawne przywiązanie do Rzymu i jego patriarchy (katolickiego papieża) czasami robi różnicę. Wschodnie Kościoły katolickie zachowują swoje orientalne obrzędy i własne tradycje kościelne (na przykład święcenia kapłańskie żonatych mężczyzn), ale należą do Kościoła katolickiego, którego teologię akceptują ( czyściec ; filioque ; dogmaty głoszone od XIX wieku). Wiek ) i gdzie nazywane są „wschodnimi Kościołami katolickimi”. Dziś, wraz z diasporą swoich krajów pochodzenia, osiedlają się także w Europie Zachodniej, Ameryce i Oceanii.
Dla kościołów, które zostały zadeklarowane jedności z Rzymem od XIX -tego wieku, znajdujących się w jurysdykcji Kościoła Rzymu miał przewagę, gdyż dana wierny, lub, aby pełnoprawną przedmiotów w katolickiej członkowskich, takich jak Polska czy cesarskich , gdzie Prawosławni byli czasami uważani za poddanych drugorzędnych lub umieszczali ich pod europejską ochroną w podupadających państwach muzułmańskich , takich jak Imperium Osmańskie . Dlatego Kościoły greckokatolickie od początku były przedmiotem debaty i krytyki ze strony Kościołów prawosławnych, które uważają je za odrębne, odpowiedzialne za własne osłabienie. Krytyki te dotyczą ich tożsamości, w szczególności poziomu autonomii, warunków ich formowania i rozwoju, a także zasadności ich lojalności w czasie, gdy oficjalną polityką Watykanu jest dialog ekumeniczny i szacunek dla Kościołów Wschodnich, zwłaszcza po Soborze Watykańskim II . Uniatyzm uważany jest dziś, zarówno przez katolików, jak i prawosławnych, za metodę z przeszłości. Jednak ostatni katolicki Kościół wschodni być wzniesiony jest Kościół katolicki Erytrei na19 stycznia 2015 rprzez oderwanie się od etiopskiego Kościoła katolickiego .
Kościoły katolickie, liczące 23, ale niezwykle zróżnicowane pod względem wielkości, są uznawane za pełnoprawnych członków Kościoła rzymskokatolickiego pod zwierzchnictwem papieża . W związku z tym kilku wschodnich patriarchów jest kardynałami, a jeśli mają mniej niż 80 lat, ci wschodni patriarchowie biorą udział w wyborze „papieża rzymskiego” (kanoniczne wyznaczenie Papieża Rzymu, por. Kanon 331 Kodeksu z dn. 1983 ). W 2013 roku tymi kardynałami patriarchami są Antonios Naguib , patriarcha Kościoła Koptyjsko-Katolickiego Aleksandrii (patriarcha emerytowany); Nasrallah Boutros Sfeir , kardynał patriarcha Antiochii Maronitów (patriarcha emerytowany); Bechara Boutros El Raii , kardynał patriarcha Antiochii Maronitów.
Te Kościoły Wschodnie podlegają Kodeksowi Kanonów Kościołów Wschodnich napisanym po łacinie i ogłoszonym przez papieża Jana Pawła II w 1990 roku.
Cieszą się niepodważalną autonomią, która jednak różni się w zależności od ich statusu (w zależności od ich wielkości). W ten sposób patriarchowie są wybierani przez synod patriarchalny i natychmiast przejmują urząd, nawet zanim papież zostanie poinformowany; Wyznaczenie głów głównych kościołów arcybiskupich jest bardzo bliskie. Biskupi są mianowani przez patriarchaty na synodzie Kościoła, ale biskup nie może objąć urzędu bez zgody Watykanu.
Te Kościoły są również znane pod innymi nazwami:
Słowo „unia” od dawna jest używane na określenie wschodnich Kościołów katolickich. Ściśle mówiąc, jest używany do określenia tych frakcji Kościołów Wschodnich, które zerwały ze swoim „matką” Kościołem prawosławnym i weszły w komunię z Kościołem katolickim . Po raz pierwszy zostało to poświadczone w czasie synodu brzeskiego w 1596 r., Który dał początek ukraińskiemu Kościołowi greckokatolickiemu.
Obecnie używany głównie przez prawosławnych, najczęściej ma konotację pejoratywną. Ściśle mówiąc, „cerkwie” i „Katolickich Kościołów Wschodnich” nie są synonimami zjednoczony z Rzymem w całości do XIII th century , chrześcijanin libański Maronites należą do drugiej kategorii, ale nie pierwszy. To samo dotyczy grecko-katolickiego kościoła włosko-albańskiego.
Te Kościoły były często latynizowane . Zachowując pozory orientalne ( liturgia , paramentologia , język liturgiczny , dyscyplina w sprawach celibatu kościelnego , muzyka) przyjęli teologię katolicką i eklezjologię . Często myślą o sobie jako o pomoście między katolicyzmem a prawosławiem, jak pokazały interwencje Maksymosa IV , patriarchy Melkickiego Kościoła Greckokatolickiego w latach 1947-1967, podczas Soboru Watykańskiego II.
Kościoły prawosławne uznają unitatyzm za niepoprawny eklezjologicznie i jako formę prozelityzmu w sprzeczności z tradycją kanoniczną i oficjalnym dyskursem Kościoła rzymskiego na temat stosunków międzykościelnych i dialogu ekumenicznego.
W 1993 roku , z okazji VII -go posiedzenia Dialogu między Kościołem Rzymskokatolickim a Kościołem prawosławnym została podpisał deklarację Balamand , który mówi uniatism nie może być wzorem jedności.
Po soborze w Efezie w 431 roku, który potępił tezy Nestoriusza , Kościół wschodni , nieobecny w debatach, oddzielił się od Kościoła cesarskiego. Kościoły Armenii, Syrii i Egiptu, Kościoły trzech soborów , podjęły tę samą decyzję po stanowisku chrystologicznym Soboru Chalcedońskiego i po zdeponowaniu patriarchy Aleksandrii w 451 r.
Podczas schizmy w 1054 , oddzielenie Kościoła rzymskiego i bizantyjskiego kościoła, był symbolizowany przez spektakularne ekskomuniki wzajemnego Patriarcha Michael I st Cerularius i legat papieski Humbert z Moyenmoutier . To oddzielenie stanie się ostateczne w umysłach na Wschodzie po wyprawach krzyżowych i splądrowaniu Konstantynopola przez Łacinników w 1204 roku . Próby zjednoczenia podczas Drugiego Soboru w Lyonie w 1274 r. , A następnie podczas soboru Ferrara-Florencja w latach 1438-1442, zakończyły się niepowodzeniem.
Kościół rzymski rozwinął wówczas eklezjologię, która kładła nacisk na autorytet i bezpośrednią kompetencję Papieża w stosunku do wszystkich Kościołów lokalnych. Dlatego kościoły, które nie podlegały papieskiej jurysdykcji, mogły podlegać działalności misyjnej w celu zjednoczenia ich z Rzymem.
Ta działalność misyjna była podejmowana na rzecz wszystkich Kościołów wschodnich, często przy wsparciu mocarstw katolickich (w szczególności Francji, która pozwoli sobie na uznanie swego rodzaju religijnego protektoratu na wschodnich chrześcijan Imperium Osmańskiego ). Rezultatem było z jednej strony ustanowienie hierarchii i rozwój wspólnot łacińskich ( łaciński patriarchat Jerozolimy , łaciński patriarchat Antiochii , a nieco później łaciński patriarchat Konstantynopola ), z drugiej zaś konstytucja Wschodu Kościoły „zjednoczyły się” w Rzymie, gromadząc część duchowieństwa i wiernych z „oddzielnych” Kościołów. Tak więc z biegiem czasu obok każdego z Kościołów wschodnich ustanowiono „katolicki odpowiednik zjednoczony z Rzymem”.
W encyklice „ Demandatam coelitus humilitati nostrae ” z dnia24 grudnia 1743Papież Benedykt XIV zabrania latynizacji z bizantyjskich obrzędów na cerkiew greckokatolicka Melchickiego . Papież Leon XIII przez List apostolski Dignitas Orientalium z30 listopada 1894, używając terminów z encykliki Benedykta XIV, uzna i zagwarantuje przestrzeganie właściwych obrzędów wszystkim Kościołom wschodnim.
Chrześcijaństwo powstało w Indiach bardzo wcześnie, szczególnie w południowo-zachodnich Indiach (obecny stan Kerala ). Lokalna tradycja śledzi pochodzenie Kościoła Malabarskiego od apostoła Tomasza . Kościół ten wkrótce znalazł się pod jurysdykcją Kościoła Wschodu , którego wschodnio-syryjski obrządek i zwyczaje przyjął i który wysłał do niego swoich biskupów.
Pierwsze kontakty z portugalską w początkach XVI -tego wieku przeszedł gładko. Jednak w 1599 r. Aleixo de Meneses (pt) , portugalski arcybiskup Goa ( obrządek łaciński ), zwołał lokalny synod w Diamper . W chrześcijanie Thomas przymusowo umieszczony pod jurysdykcją Kościoła rzymskiego. Na biskupa został mianowany jezuita Francisco Roz, który mocno zlatynizował obrządek. W odpowiedzi bardzo duża część miejscowych chrześcijan poszła za księdzem Thomasem Palakomatą, który w 1653 r. Ogłosił się konsekrowanym biskupem i metropolitą, oddając się kilka lat później pod jurysdykcję Syryjskiego Kościoła Prawosławnego ( obrządku zachodnio-syryjskiego ).
Kościół katolicki syromalabarskiej wyznacza oddział który znajduje się w jurysdykcji rzymskiej po synodzie Diamper. Dopiero pod koniec XIX wieku doszło do powstania specjalnych sądów i mianowania biskupów oraz oryginalnego obrzędu lokalnego.
W 1930 r. Arcybiskup Mar Iwanios z Betanii i jego biskup sufragan Mar Theophilus z Tiruvalla opuścili Syro-Malankarski Kościół Prawosławny (Syryjski Kościół Prawosławny w Indiach), aby przejść pod jurysdykcję Rzymu. W 1932 r. Rzym stworzył metropolię syro-malankarską, poświęcając istnienie drugiego wschodnio-katolickiego kościoła w Indiach, kościoła syro-malankarskiego ( obrządku zachodnio-syryjskiego ).
23, ustalonych przez Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich , dzielą się na cztery grupy:
Kościoły patriarchalne mają prawo wybrać własnego patriarchę. Jest wybierany przez Synod Biskupów, natychmiast ogłaszany i intronizowany. Następnie prosi o komunię kościelną z Papieżem.
Arcybiskup większy wybierany jest w taki sam sposób, jak patriarcha. Jednak jego wybór musi zostać potwierdzony przez Papieża, aby mógł zostać intronizowany.
Metropolita jest mianowany przez Papieża z listy co najmniej trzech kandydatów przedstawionych przez Synod Biskupów.
Ordynariusz („egzarcha”) jest mianowany przez papieża.
Ordynariat dla katolików wschodnich różnych obrządków bez własnego biskupa.
Obrzędy cytowane w artykule 28.2 Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wywodzą się, z pewnymi wyjątkami, z tradycji aleksandryjskiej, antiocheńskiej, ormiańskiej, chaldejskiej i konstantynopolitańskiej (lub bizantyjskiej).
Istnieją inne wspólnoty katolików wschodnich, które nie są zorganizowane jako kościół sui iuris , w tym:
Kongregacja dla Kościołów Wschodnich powstała w 1862 roku jako część Kongregacji Rozkrzewiania Wiary Propaganda Fide (który nadzorował misyjnego działania Kościoła katolickiego). Autonomię uzyskała w 1917 roku za pontyfikatu Benedykta XV .
To za pośrednictwem tej dykasterii przebiegają stosunki między wschodnimi Kościołami katolickimi a Kurią Rzymską przy Stolicy Apostolskiej .
Papieski Instytut Wschodni w Rzymie powstała15 października 1917przez Benoit XV przez motu proprio ORIENTIS Catholici . Szkoli studentów we wszystkich językach kościelnych Wschodu w cyklach dwuletnich. Od 1922 roku prowadzony jest przez jezuitów .
W Rzymie utworzono kilka kolegiów papieskich, aby zapewnić kształcenie duchownych z różnych wschodnich Kościołów katolickich:
Dekret soborowy Orientalium Ecclesiarum z 1964 r. W zdaniach otwierających stwierdza:
„Kościół katolicki przywiązuje wielką wagę do instytucji, obrzędów liturgicznych, tradycji kościelnych i dyscypliny życia chrześcijańskiego Kościołów wschodnich. Rzeczywiście, ze względu na czcigodny starszeństwo, jakim czci się te Kościoły, jaśnieje w nich tradycja, która pochodzi od Apostołów przez Ojców i stanowi część niepodzielnego dziedzictwa całego Kościoła i objawioną przez Boga. W trosce o Kościoły wschodnie, które są żywymi świadkami tej tradycji, Sobór Powszechny pragnie, aby rozwijały się one i wypełniały z odnowioną apostolską energią powierzoną im misję. "
Z tych tekstów wynika, że wschodnie Kościoły katolickie są traktowane z szacunkiem, jako atut i z perspektywy równości. Zwracamy również uwagę na znaczenie przypisywane „rzymskiemu Papieżowi”, to znaczy Papieżowi, Biskupowi Rzymu. Członkowie tych Kościołów Wschodnich są zatem także i na swoich prawach „rzymskokatolikami”, co w oczach katolików jest pleonazmem .
Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich , czy KKKW, został ogłoszony przez papieża Jana Pawła II w 1990 roku.
Od 1994 roku Kościoły tradycji syryjskiej biorą udział w szeregu dyskusji ekumenicznych z inicjatywy Fundacji Pro Oriente . Te dyskusje przynoszą przedstawicieli ze sobą Zachód Syryjski Kościołów tradycji ( Syryjski Kościół Ortodoksyjny , Kościół katolicki obrządku syryjskiego , Kościół Malankara prawosławne , katolickie syryjsko-Malankara Kościoła , Kościół Maronite ) i East Syryjski tradycji ( Apostolski asyryjski kościół wschodu , Starożytny Kościół Wschodu , Chaldejski Kościół Katolicki , Syromalabarski Kościół Katolicki ).
W Listopad 1993Komisja Wspólna Kościoła Katolickiego i Syro-Malankarskiego Kościoła Prawosławnego podpisała porozumienie o małżeństwach międzywyznaniowych, zwane „Porozumieniem Kerala”.
Dialog z Kościołem prawosławnym MalankarKomisja Wspólna Kościoła Katolickiego i Syryjskiego Kościoła Prawosławnego Malankar, która spotyka się corocznie od 1989 r., Opublikowała: