Linia metra w Paryżu 8

Linia metra 8
Pociąg MF 77 odjeżdża z Pointe du Lac.
Pociąg MF 77 odjeżdża z Pointe du Lac .
Sieć Metro w Paryżu
Stacja końcowa Balard
Pointe du Lac
Obsługiwane gminy 4
Historia
Uruchomienie 13 lipca 1913 r
Najnowsze rozszerzenie 8 października 2011
Operator RATP
Infrastruktura
Jazda (system) Kierowca ( PA )
Operacja
Używany ekwipunek MF 77
(58 pociągów na dzień 18.11.2019)
Punkty zatrzymania 38
Długość 23 357 km
Czas podróży 52 minuty
Średnia odległość między punktami zatrzymania 631 m²
Frekwencja
( śr. rocznie) 		100900000 (2019),
9 th / 14 (2019),
Powiązane linie (1) (2) (3) (3bis) (4) (5) (6) (7) (7bis) (8) (9) (10) (11) (12) (13) (14)
Schemat liniowy

Linia 8 metra w Paryżu jest jednym z szesnastu linii w systemie metra w Paryżu . Łączy stacje Balard na południowym zachodzie z Pointe du Lac na południowym wschodzie, podążając paraboliczną trasą przez prawy brzeg stolicy, częściowo wspólną z linią 9 . Jest to ostatnia linia, która została zaplanowana podczas koncesji w 1898 roku i musi następnie łączyć stacje Porte d'Auteuil i Opéra . Pierwsza sekcja została otwarta w grudniu 1913 roku .

Głęboko przebudowany w latach 30. XX wieku , jego zachodni odcinek został przejęty przez linię 10 , jego obecna trasa zaczyna się na zachodzie u bram Paryża na stacji Balard , następnie kolejno obsługuje południowy zachód miasta, Grands Boulevards, Bois de Vincennes , następnie na południowym wschodzie gminy Charenton-le-Pont , Maisons-Alfort , Créteil w 1974 r. ze stacją Créteil - Préfecture . To staje się pierwszą linię metra do podłączenia Prefektura jednego z nowych działów z Île-de-France . Linia ostatecznie dotarła do Pointe du Lac w 2011 roku .

Jest to jedyna paryska linia przecinająca rzekę i jej główny dopływ: Sekwanę , podziemną między Concorde i Invalides , a następnie Marnę , lotniczą między Charenton - Schools i Maisons-Alfort Veterinary School . Jest to pierwsza linia powiązana z linią 7 pod względem liczby stacji (38), choć nie posiada żadnych odgałęzień; jest to również linia, której zakończenia są najbardziej oddalone od trasy (23,36  km ). Z dziewięćdziesięcioma sześcioma milionami pasażerów w 2009 roku jest dziesiątą linią sieci dla swojego ruchu.

Historia

Chronologia

Narodziny linii

Linia 8 to ostatnia linia stworzona przez koncesję 30 marca 1898 r. Deklaracja użyteczności publicznej jest zatwierdzona w6 kwietnia 1903. Projekt linii polega na połączeniu Opery z Porte d'Auteuil przez Grenelle za pomocą transportu wahadłowego, podobnie jak inne linie w sieci. Linia musi służyć środek 15 th  dzielnicy poprzez zagięcie przez Avenue Felix Faure i Rue de la konwencji . Ale zgodnie z ideą obsługi linii 7 z odgałęzieniem na obrzeżach stolicy, podobną operację przewidziano od marca 1910 roku . Drzwi stacji Auteuil muszą być teraz połączone bezpośrednią trasą pod aleją Émile Zola , a filia do drzwi Sevres ma zapewniać dobrą obsługę dzielnicy. Na przyszłej stacji Grenelle , skąd pochodzi węzeł, pociągi muszą być wysyłane naprzemiennie w dwóch odgałęzieniach.

Prace rozpoczynają się od realizacji przepraw podwodnych przez Sekwaną zKwiecień 1908Pomiędzy Concorde i Invalides stacji i blisko do mostu Mirabeau , który zakończył się w styczniu  1911 po znacznym opóźnieniem spowodowanym powodzią terenu podczas historycznej powodzi z 1910 roku . Rzekę przecina łuk o promieniu dwustu pięćdziesięciu metrów. Początkowo planowany z pionowym zagłębianiem kesonów zgodnie z metodą stosowaną w tym samym czasie dla linii 4 , tunel został ostatecznie wydrążony przy użyciu tarczy wzdłuż pojedynczej okrągłej rury, władze publiczne sprzeciwiły się początkowej metodzie ze względu na ryzyko bardzo aktywnej pracy. żegluga po tej części rzeki. Natomiast przeprawa w pobliżu mostu Mirabeau odbywa się metodą pionowego tonięcia pięciu kesonów. Odcinek Invalides - Javel, który nie nastręcza szczególnych trudności, został ukończony w 1910 roku. Stacja Grenelle została zbudowana według szczególnej konfiguracji podwójnej stacji, która umożliwia kierowanie pociągów do Auteuil lub do planowanego węzła Porte de Sevres. W kierunku południowym peron i pojedynczy tor powinny umożliwiać naprzemienne kierowanie pociągów na każdą pętlę. W kierunku Opery , w sąsiedniej półstacji, centralny peron obramowany jest dwoma torami. Muszą one otrzymywać pociągi odpowiednio z Auteuil i Porte de Sèvres. Ponieważ zbieżność znajduje się poniżej, ta konfiguracja umożliwia wykorzystanie przystanku na stacji do regulacji ruchu. Ale odnoga Porte de Sèvres, która ma zostać zbudowana później, początkowo zbudowano tylko to ostatnie nabrzeże. Następnie tymczasowo przyjmuje pociągi w obu kierunkach. Konstrukcje pozwalające na końcową operację w widłach są jednak już na miejscu, do budowy pozostało tylko drugie nabrzeże. Stacja Invalides jest również zbudowana według szczególnej konfiguracji, z dwoma półstacjami, na razie w ślepej uliczce, otaczającej główne perony. Rozwój ten przewiduje projekt wewnętrznej linii okrężnej, która stanie się linią 10 .

Nie czekając na zakończenie prac w pobliżu mostu Mirabeau , linia jest otwarta dla zwiedzających w dniu13 lipca 1913 rmiędzy stacjami Beaugrenelle i Opéra a30 września 1913o rozszerzenie do Porte d'Auteuil . Wciąż niedokończone stacje Invalides i Concorde są wreszcie otwarte odpowiednio na24 grudnia 1913 i 12 marca 1914. W 1914 r. linia obejmowała piętnaście stacji między Porte d'Auteuil a Operą.

Pierwsze rozszerzenia

Projekt przedłużenia linii rozpoczyna się od obrad 29 grudnia 1922co zmienia spójność głównej sieci. Celem jest przekształcenie linii 8 w oś paraboliczną, która łączy Auteuil z Porte de Charenton przez Operę , Republikę , Bastylię , aleję Daumesnil i Porte de Picpus . W ramach rozbudowy planowane jest wspólne przejście z linią 9 pomiędzy stacjami Richelieu - Drouot i République w celu ograniczenia wpływu pod publiczną autostradą na tym problematycznym odcinku. Zlokalizowana w osi dawnej odnogi Sekwany piwnica w tym miejscu jest szczególnie niespójna, a początkowo przewidziana budowa dwóch równoległych tuneli przez długi czas budziła kontrowersje.

Prace rozpoczęły się natychmiast, a pierwsza sekcja została otwarta w dniu 30 czerwca 1928przedłuża linię o 643 metry io jedną stację do Richelieu-Drouot z Opery . W obliczu przewidywanego wzrostu natężenia ruchu, Rada Miasta Paryża podczas posiedzenia Rady21 marca 1926postanawia zwiększyć długość nowych stacji dla linii 7, 8 i 9 do 105 metrów, aby docelowo móc obsługiwać składy siedmiu wagonów. Rozbudowa starych stacji planowana jest później, ale ta praca nigdy nie zostanie przeprowadzona. Nowa stacja Richelieu - Drouot jest pierwszą, która została otwarta w następstwie tej decyzji: jest więc pierwszą w sieci, która mierzy 105 metrów, podczas gdy poprzednie stacje mają tylko 75 metrów, co prowadzi do problemów z eksploatacją. reszta linii, długość pociągów jest zawsze ograniczona przez najkrótsze stacje.

Organizacja Wystawy Kolonialnej z 1931 roku w Bois de Vincennes wymagała dokończenia linii 8 do jej otwarcia. Podjęto wówczas decyzję o przedłużeniu linii do Porte de Charenton wraz z budową siedemnastu nowych 105-metrowych stacji. Prace rozpoczęto w 1928 roku . Szczególna konfiguracja linii 8 i 9, znajdujących się pod Grands Boulevards w niestabilnym podmokłym terenie, pozwala jednocześnie na ich przedłużenie do wspólnego pnia w specjalnej dwupiętrowej konstrukcji. Stacje linii 8 znajdują się na górnym poziomie i składają się z dwóch półstacji oddzielonych centralnym postumentem w celu zapewnienia stabilności całości. Prace infrastrukturalne zostały zakończone wMarzec 1931. Przedłużenie o długości 7,8 km jest otwarte dla publiczności w dniu5 maja 1931do Porte de Charenton na otwarcie Wystawy Kolonialnej z 1931 roku . W tym czasie linia miała trzydzieści trzy stacje między Auteuil a Porte de Charenton .

Głęboka modyfikacja linii

W latach trzydziestych linia przeszła modyfikację w części południowo-zachodniej . Zasada linii kołowych zostaje zastąpiona przez osie przecinające Paryż na wprost. Tym samym linia 8 traci swój główny cel, jakim jest połączenie Bois de Boulogne i Vincennes, ale połączenie jedynego odgałęzienia w kierunku Balard z Porte de Charenton . Projekt polega na modyfikacji stacji La Motte-Picquet tak, aby pociągi odjeżdżały bezpośrednio w kierunku Balard , podczas gdy początkowo pociągi obsługujące stację musiały jechać albo w kierunku Auteuil , albo w kierunku Balard . Centralna platforma zapewnia teraz połączenie między liniami 8 i 10 w kierunku Porte de Charenton i Jussieu . W przeciwnym kierunku, zamiast pierwotnie planowanego trzeciego peronu, budowane są dwa nałożone na siebie perony, w celu całkowitego oddzielenia przepływów linii 8 i 10. Powyżej stacji, w kierunku Porte de Charenton , linia 8 jest obniżana dołączyć do nowej trasy, znajdującej się pod oryginalnym tunelem w kierunku Auteuil. W dole, ten sam tor przecina linię 10 od dołu poprzez nową strukturę.

Te modyfikacje mają konsekwencje na kilku liniach: linia 8 osiąga swój nowy koniec w Balard, a stary odcinek linii 8 między La Motte-Picquet i Porte d'Auteuil jest cofnięty do linii 10 , przedłużonej z Duroc . Ten ostatni następnie porzuca odcinek pomiędzy Duroc i Invalides, który jest przejmowany przez starą linię 14 .

Odcinek między La Motte-Picquet i Balard jest otwarty w dniu27 lipca 1937a także nowy warsztat konserwacji wybielaczy. W 1937 r. linia obejmowała trzydzieści jeden stacji między Balard a Porte de Charenton .

Rozszerzenia w Val-de-Marne

Rozszerzenie do Charenton zostało ogłoszone jako użyteczności publicznej w dniu24 grudnia 1929. Prace rozpoczęto w 1936 r., oddano do użytku 1410-metrową rozbudowę5 października 1942. Powstają dwie nowe stacje, Liberté i Charenton - Szkoły w mieście Charenton . W 1942 roku , linia miała trzydzieści trzy stacje, ale po wybuchu II wojny światowej , na Champ de Mars i stacje Saint-Martin zostały zamknięte od2 września 1939 a linia miała w tym czasie tylko trzydzieści jeden działających stacji.

Metro w Paryżu nie miało przedłużenia w stosunku do linii 13 w Carrefour Pleyel w 1952 roku . Ale programy inwestycyjne 1965 i 1967 ostatecznie przewidywać trzech rozszerzeń, w tym linii 8 do Maisons-Alfort , ze względu na nasycenie mostem Charenton powodu znacznej urbanizacji okolicznych gminach, co sprawia, że trudno jest się poruszać. Podajnika bus service do końca linii w Charenton. Rozszerzenie wymaga przekraczania Marne przez wiadukt ze względu na topografię tego obszaru, Charenton - stacja Szkoły jest położony na klifie północy Marne.

Wiosną 1968 roku wykonano konstrukcję betonową o łącznej rozpiętości 199 metrów . Zaprojektowany na podstawie badań estetycznych, aby wtopić się w krajobraz, jest podtrzymywany przez sześć podpór, z których jeden z trzech filarów znajduje się w biegu rzeki. Dwa środkowe przęsła mają długość 55,5 metra; dwa boczne przęsła po 30 metrów. Pokład składa się z ciągłej belki stalowej, obsługiwane przez dwie pionowe belki duszy pełny. Te ostatnie oprawiają dolną część pociągów w celu zmniejszenia hałasu toczenia. Z tego samego powodu układa się tory na podsypce . Od północy wiadukt góruje nad autostradą wschodnią i łączy się z tunelem lejem o długości 100 metrów. Na południu tor natychmiast wraca do podziemia przez 70-metrowy lej. Wiadukt znajduje się w ciągłej rampie 40  mm / m , co pozwala linii przejść pod ziemią, gdy tylko przejedzie lewym brzegiem Marny. WCzerwiec 1969, układane są metalowe belki; praca jest zakończona wlistopad 1969.

Wiadukt ten jest pierwszym wiaduktem wybudowanym od wiaduktu linii 6 w 1909 roku . Następnie trasa jest planowana w zadaszonym wykopie, aż do trzypasmowej stacji końcowej. Sekcja Charenton - Szkoły w Maisons-Alfort - Stade jest otwarta w dniu19 września 1970.

Rozszerzenie do Créteil

Créteil staje się miejscem wielu działań urbanizacyjnych od lat 60. do dnia dzisiejszego. Jedna z najważniejszych operacji, potocznie nazywana „Nouveau Créteil” (Échat, Université, Montaigut, Levrière itp.) znajduje się w naturalnym przedłużeniu linii 8. Przybycie służb państwowych (Prefektura Val-de-Marne) a lobbing burmistrza, generała Pierre'a Billotte'a , doprowadził do rozpoczęcia serii rozszerzeń. Linia dociera do Maisons-Alfort - Les Juilliottes dalej27 kwietnia 1972, zawsze zakładana w zadaszonym wykopie. Następnie wkracza do Créteil, które w zależności od lokalizacji przecina się okopami, nasypami lub na poziomie powierzchni. Trasa znajduje się ponad dwa kilometry na osi Departamentu 1 „Voie Express” Créteil. Stacja Créteil - L'Échat , założona na wolnym powietrzu z centralnym peronem, jest otwarta na24 września 1973 ; w Créteil - Prefektura jest otwarta w dniu10 września 1974, w formie pętli z trzema torami i dwoma peronami. W 1974 r. paryskie metro umożliwiło po raz pierwszy połączenie stolicy z prefekturą sąsiedniego departamentu. Konfiguracja linii zwiększa następnie jej długość do 22 057 kilometrów dla trzydziestu siedmiu stacji.

Długość przedłużenia nie pozwala już na utrzymanie stosowania jednolitej taryfy: po raz pierwszy taryfa za odcinek jest stosowana do sieci metropolitalnej Paryża z 19 września 1970podczas otwarcia rozbudowy Maisons-Alfort-Stade . Stacje wyposażone są w automatyczną kontrolę wyjazdów z bramkami obrotowymi, przed którą podróżni muszą uiścić dodatkową opłatę. Jednak od1 st listopad 1.982, ta konkretna cena została porzucona, aby powrócić do jednej ceny za metro, która wszędzie jest uważana za strefę 1 lub strefę 2.

Przedłużenie linii 8 na południe od Créteil - Préfecture , o ponad 1,3 kilometra, do stacji Pointe du Lac , obowiązuje od8 października 2011. Rada STIF , organ organizujący transport w Île-de-France, podczas posiedzenia rady20 września 2006. Prace przygotowawcze rozpoczęły się w dniu5 marca 2007 r.. To rozszerzenie wymaga przekraczania drogi ekspresowej RD1, poprzez rozdzielenie gatunku . Ta 80  m długości i 8,20 m szerokości konstrukcja  góruje nad linią 4,10  m i opiera się na palach o średnicy 80  mm zakotwiczonych na głębokości 18  m . Całkowity przewidywany koszt konstrukcji to 83 mln euro.

Celem tego rozszerzenia jest połączyć obszar końcówce jeziora, na stadionie piłkarskim w Creteil i biznesowej dzielnicy Europarc sieci metropolitalnej. Projektowi towarzyszy budowa linii autobusowej na własnym terenie, linii autobusowej RATP 393 (w trakcie opracowania i realizacji projektu znanej jako TCSP Pompadour - Sucy-Bonneuil ), łączącej stację Créteil-Pompadour z linią D RER (otwarte w15 grudnia 2013 r.) oraz stacja Sucy - Bonneuil na linii A kolei RER . Wraz z nowym rozszerzeniem zostaje oddany do użytku nowy dodatkowy warsztat serwisowy.

Linia 8 bis nieudany projekt

W latach siedemdziesiątych rozważano budowę nowego odgałęzienia linii 8 , która odłączyłaby się od głównej trasy w Bastylii , obsługiwałaby Gare de Lyon , następnie Gare d'Austerlitz po przekroczeniu Sekwany , a następnie skręcałaby w kierunku południowym . i przekroczyłby linię 6 przed dotarciem do Porte d'Ivry . Celem było, aby połączyć stacje Lyon i Austerlitz, a także poprawy jakości usług w 13 th  dzielnicy . Pobliski projekt przewidywał utworzenie linii 8  bis łączącej Bastylię z Porte de Charenton alternatywną trasą przez Gare de Lyon , w związku z rozwojem dzielnicy. Żaden z tych projektów nie doszedł do skutku, jednak usługi tego sektora zostały później uwzględnione w projekcie Meteor .

Trasa i stacje

Ślad

Linia 8 ma łączną długość 23,357 km, w tym 4,1 km drogą lotniczą na południowo-wschodnich przedmieściach. Jest to druga najdłuższa linia po linii 13 , ale to właśnie ona ma najdłuższą trasę między dwoma terminalami ze względu na brak rozgałęzienia.

Linia zaczyna się w 15 th  dzielnicy Paryża do drzwi Sevres . Tylna stacja stacji Balard znajduje się pod terenem lotniska dla śmigłowców w Paryżu , za wiaduktem obwodnicy . Stacja ta składa się z trzech torów nabrzeża, w tym centralnej, która pełni podwójną rolę przylotów i odlotów. Koniec linii uzupełniają cztery bocznice (A, B, C i D).

Linia odjeżdża w kierunku Les Invalides wzdłuż Avenue Félix-Faure , przechodzi pod wiaduktem Petite Ceinture i dociera do stacji Lourmel z trzema torami nabrzeżnymi, z których jeden służy jako połączenie z warsztatem konserwacji Javel . Następnie obsługuje stacje Boucicaut i Félix Faure, nadal pod tą samą aleją.

Za tą stacją linia omija fundamenty kościoła Saint-Jean-Baptiste de Grenelle serią zakrętów, a następnie podąża metrem rue du Commerce . Biorąc pod uwagę wąską ulicę, stacja Commerce ma rozłożone perony. Następnie, na skrzyżowaniu rue du Commerce - avenue Émile-Zola , tunel linii 8 znajduje się pod linią 10 we wspólnej strukturze. Przybył do La Motte-Picquet - Grenelle stacji , torów 1 linii 8 (kierunek Créteil- Pointe du Lac ) i 10 (kierunek Austerlitz ) obsługiwać tę samą platformę centralną natomiast tor 2 (kierunek Balard ) znajduje się pod tor 2 linii 10 ze względów historycznych.

Linia biegnie teraz wzdłuż alei La Motte-Picquet . Tory mają profil rampy 40  ‰, który sprowadza je do poziomu blisko powierzchni ziemi. Stara stacja Champ de Mars , która znajduje się między La Motte-Picquet - Grenelle i École Militaire , jest zamknięta od tego czasu2 września 1939, po wprowadzeniu zredukowanej służby na początku II wojny światowej . Dostępna bocznica „szczytowa”, dość rzadki układ w sieci, znajduje się między stacjami La Motte-Picquet-Grenelle i Champ de Mars . W tej sekcji znajduje się również połączenie wymienione poniżej.

Za stacją duchów Champ de Mars linia obsługuje École Militaire i La Tour-Maubourg , skręca w prawo, a następnie w lewo pod Esplanade des Invalides i rozpoczyna zjazd 40  ‰, aby przejść pod bocznicami, a następnie głównymi torami z linią 13 . Łączy się ze stacją Invalides , która znajduje się pod rue de Constantine . Przy rue Robert-Esnault-Pelterie linia rozpoczyna drugie zejście 40  ‰ po przejściu pod linią C kolei RER w celu przekroczenia Sekwany przez przejście pod rzeką, dzięki wywierconej konstrukcji składającej się z metalowa rura. Następnie linia idzie w górę prawym brzegiem rampą o zakręcie 35  ‰ i dociera do stacji Concorde .

Linia biegnie rue Royale i przechodzi pod miejskim kolektorem ścieków Asnières, a następnie linią 12 , aby dotrzeć do Madeleine . Następnie przekracza linię 14 , mija punkt zbierania ścieków komunalnych w Clichy i dociera do Opery . Biegnie wzdłuż Grands Boulevards i dociera do stacji Richelieu-Drouot . Z tej stacji linie 8 i 9 nakładają się we wspólną strukturę, gdzie linia 8 znajduje się nad linią 9.

Przybywając do République , są na tym samym poziomie. Obsługiwane stacje to kolejno Grands Boulevards , Bonne-Nouvelle , Strasbourg-Saint-Denis i stacja widmo Saint-Martin . Na wschód od stacji République tunel rozszerza się i składa się z trzech, a następnie czterech bocznic centralnych. Garaże te są wykorzystywane dla pociągów linii 8, a także dla pociągów linii 9, które dojeżdżają do nich połączeniami zlokalizowanymi na zachód od tej stacji.

Trasa biegnie dalej pod Grands Boulevards, by dotrzeć do Bastylii , obsługując stacje Filles du Calvaire , Saint-Sébastien-Froissart i Chemin Vert . Linia przechodzi pod kolektorem Centrum, a przed dotarciem do Bastylii zanurza się pod linią 5 i pod kanałem Saint-Martin przez 40 rampy. Następnie linia jedzie rue du Faubourg-Saint-Antoine i obsługuje stacje Ledru-Rollin i Faidherbe-Chaligny . Za tą stacją trasa tworzy krzywą prowadzącą wzdłuż rue de Reuilly do stacji Reuilly-Diderot .

Jest przez 40 promili rampy  , że linia łączy Montgallet następnie kontynuując kierunku Bois de Vincennes kolejno służy Daumesnil , Michel Bizot i stacje Porte Dorée . Następnie skręca na południowy zachód, aby obsługiwać stację Porte de Charenton . Za tą stacją linia ponownie zmienia kierunek i kieruje się na południowy wschód; wyjeżdża z Paryża do miasta Charenton przez rue de Paris i obsługuje stacje Liberté i Charenton-Écoles . Ma dwa tory nabrzeża i dwie bocznice, ponieważ przez długi czas była to końcowa linia.

Trasa kontynuuje zjazd na świeżym powietrzu przez 353 metry przed skrzyżowaniem z autostradą A4 i Marną . Linia wykorzystuje dwie przylegające do siebie metalowe konstrukcje, każda o czterech przęsłach o długości 199 mi nachyleniu 40,14 ‰. To idzie pod ziemią ponownie pokrzyżować Maisons-Alfort przez Avenue du General-Leclerc i służyć Maisons-Alfort , Maisons-Alfort - Stade i Maisons-Alfort - Les Juilliottes szkole weterynaryjnej stacje . Ta stacja, która służyła jako pętla końcowa, ma trzy tory nabrzeżne, w tym centralę służącą jako przyloty i odloty oraz bocznicę.

Do końca linia ma trzy tory. Przed dotarciem do Créteil- L'Échat przecina węzeł RN19  / A86, a  następnie na dobre wychodzi na zewnątrz. Trasa przebiega między torami drogi departamentalnej 1 (RD 1) i obsługuje stacje Créteil-Uniwersytet i Créteil-Préfecture . Linia biegnie dalej na południe, aż do skrzyżowania RD  1 i RD  60, a następnie do punktu końcowego Pointe du Lac . Linia nadal dociera do stadionu Dominique-Duvauchelle w Créteil, gdzie znajduje się nowy warsztat konserwacyjny.

Lista stacji

System informacji on-line , powszechnie określany przez akronimem SIEL , co daje czas oczekiwania na następne dwa pociągi, został zainstalowany na linii 8 od lata 2006 r .

Począwszy od południowo-zachodniego końca linii 8:

      Stacja Gminy Korespondencja
  ■   Balard 15 th (T) (2) ( Suzanne Lenglen , pilot)
(T) (3a)
  •   Lourmel 15 th
  •   Boucicaut 15 th
  •   Feliks Faure 15 th
  •   Handel 15 th
  •   La Motte-Picquet - Grenelle 15 th (M) (6) (10)
  •   Szkoła wojskowa 7 th
  •   La Tour-Maubourg 7 th
  •   Nieprawidłowi 7 th (M) (13)
(RER) (VS)
  •   Zgoda 1 st , 8 th (M) (1) (12)
  •   Magdalena 8 th (M) (12) (14)
  •   Opera 2 II , 9 th (M) (3) (7)
(RER) (W) ( Auber )
  •   Richelieu - Drouot 2 II , 9 th (M) (9)
  •   Wielkie Bulwary 2 II , 9 th
  •   Dobre wieści 2 II , 9 th , 10 th
  •   Strasburg - Saint-Denis 2 II , 3 rd , 10 th (M) (4) (9)
  •   Republika 3 III , 10 p , 11 th (M) (3) (5) (9) (11)
  •   Córki Kalwarii 3 III , 11 th
  •   San Sebastián – Froissart 3 III , 11 th
  •   Zielona Droga 3 III , 11 th
  •   Bastylia 4 p , 11 p , 12 th (M) (1) (5)
  •   Ledru-Rollin 11 th , 12 th
  •   Faidherbe - Chaligny 11 th , 12 th
  •   Reuilly - Diderot 12 th (M) (1)
  •   Montgallet 12 th
  •   Daumesnil 12 th (M) (6)
  •   Michel Bizot 12 th
  •   złota Brama 12 th (T) (3a)
  •   Brama Charenton 12 th (T) (3a)
  •   Wolność Charenton-le-Pont
  •   Charenton - Szkoły Charenton-le-Pont
  •   Szkoła weterynaryjna Maisons-Alfort Maisons-Alfort
  •   Maisons-Alfort - Stadion Maisons-Alfort
  •   Maisons-Alfort — Les Juilliottes Maisons-Alfort
  •   Créteil - Szpital L'Échat
Henri Mondor 		Creteil
  •   Créteil - Uniwersytet Creteil Telewizja
  •   Créteil - Ratusz Prefektury
 		Creteil
  ■   Pointe du Lac Creteil 393

(Stacje zaznaczone pogrubioną czcionką są używane jako odjazdy lub stacje końcowe w niektórych misjach)

Stacje o zmienionej nazwie

Na przestrzeni lat cztery stacje linii 8 zmieniły nazwy:

Stacje tematyczne lub specjalne

Stacje linii posiadają oryginalną tematyczną dekorację kulturalną:

La Motte-Picquet - Grenelle przedstawia korytarze korespondencyjne ozdobione kilkoma herbami rodziny Toussaint-Guillaume Picquet de La Motte ( lazur z trzema złotymi szewronami, w towarzystwie trzech srebrnych grotów włóczni w jasnych punktach powyżej ). Fresk przedstawia barierę Kunety, jedne z drzwi ściany General Farmers znajdującej się dawniej w tym miejscu.

Richelieu-Drouot ma pomnik wojenny ku pamięci agentów kolei metropolitalnej, którzy zginęli za Francję . Została wykonana zczarnego marmuru przez rzeźbiarza Carlo Sarrabezolles w 1931 roku . Centralna rzeźba jest ozdobiona kariatydą , która podtrzymuje wzniesionymi ramionami otaczający ją kamienny skręt. Dzieli na dwie części półkole, wewnątrz którego wypisane są nazwiska agentów metropolity, którzy zaginęli w czasie I wojny światowej . Podstawa pomnika nosi nazwy pól bitewnych Wielkiej Wojny. Słowo „Wyzwolenie” zostało dodane w prawym dolnym rogu po II wojnie światowej , aby zaznaczyć udział agentów sieciowych w ruchu oporu .

Bonne-Nouvelle zostało odnowione na temat kina na obchody stulecia metra. Litery zawarte w nazwie stacji są ukłonem w stronę słynnego „Hollywood Sign” czyli monumentalnego napisu Hollywood na wzgórzu w dzielnicy Hollywood , w Los Angeles .

Trudności budowy lub integracji z przestrzenią miejską oraz historia linii ukształtowały niektóre stacje.

Znajomości

Linia posiada osiem połączeń z resztą sieci:

Warsztaty

Tabor linii 8 jest utrzymywana na warsztaty wybielacz znajduje się w 15 th  powiat i podłączone do linii na północnym krańcu stacji Lourmel na drodze do Créteil . Stacja Lourmel ma trzeci tor wzdłuż nabrzeża w kierunku Créteil, który służy jako pierwotne połączenie z warsztatami. Warsztaty te zostały przykryte płytą z przeszklonymi ramami podczas operacji urbanistycznej. W 2007 r. do tego warsztatu przydzielono 75 agentów. W ramach rozbudowy linii 8 w Créteil po rozbudowie nowej stacji Pointe du Lac wybudowano nowy warsztat .

W warsztatach Saint-Ouen odbywa się ciężka konserwacja i regularne remonty (akumulatory, cewki, farby) urządzeń linii 8, podobnie jak wszystkie urządzenia typu MF 77 w sieci . Otwarte w 1908 roku, znajdują się w gminie Saint-Ouen-sur-Seine w Seine-Saint-Denis , w pobliżu obwodnicy , i są dostępne za pośrednictwem odgałęzienia linii 4 za terminalem Porte de Clignancourt . Są one podzielone na trzy odrębne jednostki: warsztat remontowy dla składów pociągów linii 4 (AMT), warsztat remontowy dla wszystkich składów trakcyjnych MF 77 i pojazdów pomocniczych metra oraz warsztat remontowy dla sprzętu, elektroniki wszystkich materiałów. Całość zajmuje łączną powierzchnię około 34 000 m 2 . W 2007 r. do warsztatu przydzielono dwustu agentów, nie licząc linii AMT 4.

Operacja

Pustynia

W 8 października 2011, cała podróż tej linii trwa 52 minuty w każdym kierunku, co jest najdłuższym czasem podróży między pętlą metra w Paryżu, na równi z linią 9 . Jak na wszystkich głównych liniach metra, pierwszy odjazd następuje ze szczytu o godz. 5.30, ale długość linii powoduje pierwsze częściowe objazdy w celu zapewnienia obsługi w tym samym czasie co pozostałe linie, nie przekraczając zbyt szeroko zakres godzinowy usługi. Tak więc pierwszy odlot ma miejsce o 5:21 z La Motte-Picquet - Grenelle do Pointe du Lac i o 5:34 z Daumesnil do Balard . Pociąg, który wyjechał z Balard o 5:30, dotarł do République dopiero o 5:50, a ostatni odjazd do Pointe du Lac był o 12:24 z Balard . Ostatni odlot do Balard jest o godzinie 12:24 z Pointe du Lac . Ostatni wyjazd na cały kurs jest ustalony o godzinie 1h 24 w obie strony w nocy z piątku na soboty, z soboty na niedziele oraz od dni ustawowo wolnych od pracy do dni ustawowo wolnych od pracy.

Tabor

W 1914 r. linię obsługiwało szesnaście czterowagonowych składów trakcyjnych składających się z dwóch 400 wagonów osobowych z linii 5, flankujących dwie przyczepy z wózkami serii 100. Od 1931 r. składy miały siedem wagonów, czyli 105 metrów długości. Jednak w wyniku wcześniejszych przeprojektowań linia 8 ma stacje o różnych długościach.

Stacje położone na zachód od Richelieu - Drouot mają tylko 75 metrów długości. Aby wesprzeć ruch uliczny przywieziony przez Wystawę Kolonialną w 1931 r. , Compagnie du chemin de fer métropolitain de Paris nadal ustawia składy kolejowe składające się z siedmiu wagonów. Na krótkich zabytkowych stacjach pracownicy zapewniają potępienie dwóch tylnych wagonów, które pozostają pod łukiem.

Większość z tych stacji (od La Motte-Picquet - Grenelle do Porte d'Auteuil ) jest obecnie obsługiwana przez linię 10 , ale kilka stacji na tym historycznym odcinku (od Opéra do La Motte-Picquet - Grenelle ) jest nadal obsługiwanych. 8, ograniczając w ten sposób wiosła do długości 75 metrów, czyli tylko pięciu samochodów.

Od 1963 do 1964 składy pociągów Sprague-Thomson z linii 1 wydane po odbiorze MP 59 zostały przypisane do linii 8. Krótko po rozbudowie do Créteil, składy MF 67 serii E zostały dostarczone z lipiec 1975 do 1976 roku. Linia zaczyna być wyposażana w MF 77 od Czerwiec 1980 w tym samym czasie, gdy ostatni pociąg Sprague przestaje kursować na 30 czerwcatego samego roku. Dostawa nowego sprzętu kończy się w dniu30 czerwca 1981 i nie przeprowadził się od tej daty.

Personel operacyjny

Istnieją dwie kategorie pracowników: agenci stacji i agenci jazdy. Agenci stacji są odpowiedzialni za prowadzenie kasy fiskalnej, zapewnienie kontroli podróżnych, a także zarządzanie lokalem, weryfikację instalacji lub inne, które zostaną określone zgodnie z potrzebami usługi. Kilku agentów jest również oddelegowanych na czas trwania usługi, aby zapewnić zmianę funduszy. Dyrygenci utrzymują wiosła w ruchu. Usługa świadczona jest na trzy zmiany (rano, popołudnie, noc).

Ceny i finansowanie

Ceny linii są takie same jak w całej sieci metra. Linia jest dostępna z tymi samymi subskrypcjami, takimi jak te, które można załadować na kartę Navigo . Bilet t + pozwala na jednorazowy przejazd, niezależnie od odległości, z jednego lub więcej możliwych połączeń z innych linii metra jak również RER , ale tylko w stacjonarnych Paryżu dla tych drugich.

Finansowanie eksploatacji linii (koszty utrzymania, wyposażenia i personelu) zapewnia RATP. Ceny biletów i abonamentów są jednak ograniczone wyborami politycznymi, a ich wysokość nie pokrywa rzeczywistych kosztów transportu. Niedobór jest rekompensowany przez organ organizujący, Île-de-France Mobilités , któremu przewodniczy od 2005 r. przewodniczący rady regionalnej Île-de-France i składa się z lokalnych urzędników wybieranych. Określa ogólne warunki eksploatacji, a także czas trwania i częstotliwość usług. Bilans finansowy działalności zapewnia coroczna globalna alokacja dla przewoźników w regionie dzięki opłatom transportowym płaconym przez firmy i składkom władz publicznych.


ruch drogowy

Linia 8 to linia o średnim ruchu w sieci paryskiej, całkowita liczba przewiezionych pasażerów stanowi nieco ponad połowę liczby pasażerów na linii 1, ale podwaja liczbę linii 10 i linii 11 . Od 1992 do 2004 roku , ruch zwiększył się o 6,7%, co plasuje ten wiersz w siódmym miejscu pod względem wzrostu w sieci (nieaktywny 14 ).

Rok 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2009 2010 2012 2014 2016 2018
Liczba podróżnych (w milionach) 83,5 81,7 81,3 72,1 77,2 78,6 80,4 82,5 86,4 88,7 87,7 86,5 89,1 96 97,5 102,2 105,0 104,2 107,8

Najbardziej ruchliwe stacje obsługiwane przez linię są w porządku malejącym (w rocznym ruchu, łącznie ze wszystkimi liniami): République (15,14 mln pasażerów), Bastille (13,04 mln), Opéra (10,47 mln) i Strasburg - Saint-Denis (8,76 mln). W 1998 r. dzienny ruch wyniósł średnio 289 895 podróżnych każdego dnia roboczego, 185 212 w soboty i 105 537 w niedziele. W 2003 r. roczny ruch wyniósł 86.379.179 podróżnych, przy dziennym ruchu średnio 312 865 podróżnych w każdy dzień roboczy, 211 673 w sobotę i 124 854 w niedzielę. W 2009 roku roczny ruch osiągnął 96 milionów podróżnych.

Turystyka

Linia 8 jest szczególnie wolna, biorąc pod uwagę jej często bardzo bliskie połączenia w stacjonarnym Paryżu. Ma również trzy wady: niewygodne połączenia z RER, które spotyka tylko w Opéra ( linia A i linia E ) i Invalides ( linia C ) kosztem długiego korytarza oraz brak połączeń z głównymi stacjami paryskimi, stosunkowo niskie częstotliwości wieczorami i w weekendy oraz w mniejszym stopniu niewielka liczba stacji kulturalnych.

Jego frekwencja jest szczególnie silna między La Motte-Picquet - Grenelle i Créteil , linią obsługującą kilka miejsc turystycznych i głównych centrów rozrywki w Paryżu i Val-de-Marne , takich jak:

Uwagi i referencje

  1. Monitorowania mobilności Ile-de-France (Omnil) "  roczne i codziennie ruchu  " [XLS] ,2019(dostęp 8 lipca 2021 )
  2. Jean Tricoire, stulecie metrem w 14 liniach. Od Bienvenüe do Meteoru [ szczegóły wydania ], wyd. 1999, s.  238.
  3. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  239.
  4. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  240.
  5. Jean Robert, Nasze metro , s.  95.
  6. Jean Robert, op. cyt. , s.  112.
  7. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  241.
  8. Jean Robert, op. cyt. , s.  114.
  9. Jean Robert, op. cyt. , s.  121.
  10. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  242-243.
  11. Jean Tricoire, op. cyt. , s.  253.
  12. Jean Robert, op. cyt. , s.  216.
  13. Jean Robert, op. cyt. , s.  162.
  14. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  244-245.
  15. Jean Robert, op. cyt. , s.  163.
  16. Jean Robert, op. cyt. , s.  500.
  17. Wydłużenie do Créteil Pointe du Lac .
  18. STIF z dnia 6 lipca 2011r .
  19. [PDF] STIF - porada z 20 września 2006 .
  20. Marc Carémantrant, Île-de-France: przedłużenie linii nr 8 metra zaangażowanej , Villes i transport Magazine n o  423 (25 kwietnia 2007), s.  13.
  21. Monitor n o  5462 od 1 st : sierpień 2008, str.  15.
  22. „  Projekt TCSP Pompadour / Sucy-Bonneuil.  » ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić ? ) .
  23. Mark Ovenden, Julian Pepinster, Pascal Pontremoli, Historia paryskiego metra opowiedziana jego planami , La vie du Rail,listopad 2015, 176  pkt. ( ISBN  978-2-37062-015-6 ) , s.  128.
  24. „  Paris Projet, numer 12: Paris Sud-Est, Lyon-Austerlitz-Bercy  ” [PDF] , na apur.org (paryskie warsztaty urbanistyczne) ,1974(dostęp 28.02.2019 ) , s.  60 (62 PDF) i 75 (77 PDF).
  25. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  246.
  26. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  247.
  27. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  248.
  28. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  251.
  29. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  253.
  30. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  254.
  31. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  255.
  32. Rozszerzenie na Créteil Parc des Sports .
  33. "  SIEL zbliża się do 8!  » , na metro-pole.net za pośrednictwem web.archive.org , artykuł z 25 listopada 2005 r. (konsultacja 3 grudnia 2015 r . ) .
  34. Aby uprościć obraz, podano tylko połączenia z komunikacją kierowaną (metro, pociągi, tramwaje itp.) oraz połączenia ściśle związane z linią. Inne połączenia, w tym linie autobusowe, są wymienione w artykułach dla każdej stacji.
  35. Jean Robert, op. cyt. , s.  491.
  36. Dziedzictwo RATP , s.  241.
  37. Instrukcja tymczasowa 08-14-802: Baza testowa Porte de Charenton - Specjalne środki, które należy podjąć podczas testów systemu OCTYS z zastosowaniem zwolnień prędkości (dokument wewnętrzny RATP).
  38. Szczegółowa mapa metropolity paryskiego .
  39. François Doury, Kapitał Ludzki - kulisy paryskiego metra - warsztaty i dróg.
  40. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  234.
  41. [PDF] Oficjalna strona internetowa RATP – rozkłady jazdy na linii 8, skonsultowano 8 października 2011 r . .
  42. Jean Robert, op. cyt. , s.  95.
  43. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  245.
  44. 1968-1983: modernizacja sieci , na transportparis.canalblog.com , dostęp 30 lipca 2016 r.
  45. Linia 8 , na karodaxo.fr , dostęp 30 lipca 2016 r.
  46. Jean Tricoire, op. cyt. 1999, s.  114 do 126.
  47. „  RATP – Zawody, kierowca metra F/M, sekcja: Warunki pracy  ” , na ratp.fr (konsultacja 22 listopada 2014 r. )  : „Usługi rotacyjne w określonym przedziale czasowym (rano lub po południu lub w nocy) w godzinach otwarcia metra do publicznej wiadomości ” .
  48. Finansowanie transportu publicznego w Ile-de- France , na iledefrance-mobilites.fr .
  49. Skutki strajków z grudnia 1995 roku .
  50. Całkowita liczba zastosowań, wpisy bezpośrednie i połączenia z RER.
  51. [PDF] STIF - Master Plan for metra , str.  72.
  52. Dane o : statystyki STIF za 2005 r., transport publiczny w liczbach, strona 16 [PDF] .
  53. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 1999, s.  340.
  54. Jean Tricoire, op. cyt. , wyd. 2004, s.  358.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia