Gaumont | |
kreacja | 10 i 12 sierpnia 1895 r |
---|---|
Założyciele | Leona Gaumonta |
Kluczowe dane | Alice Guy , Léonce Perret , Louis Feuillade , Jean-Louis Renoux i Nicolas Seydoux |
Forma prawna | Anonimowe społeczeństwo |
Hasło reklamowe | „Odkąd istnieje kino” |
Siedziba firmy |
Neuilly-sur-Seine Francja |
Kierunek | Sidonie Dumas |
Dyrektorzy | Sidonie Dumas |
Akcjonariusze | Sidonie Dumas |
Czynność | Kino |
Produkty | Film |
Spółki zależne |
Gaumont Animation Gaumont International Television Gaumont-Pathé Archives Gaumont Distribution |
Efektywny | 202 (2014) |
SYRENA | 562018002 |
Stronie internetowej | http://www.gaumont.fr |
Fundusze własne | 280,3 mln € (2016) |
Dług | 205,3 mln euro (2016) |
Obrót handlowy |
189 mln euro (2016) - 13% w porównaniu z 2015 r. |
Zysk netto |
18,9 mln EUR (2016) + 6,2% w porównaniu z 2015 r. |
Gaumont to francuska firma zajmująca się sprzętem i eksploatacją filmów, założona w 1895 roku . To najstarsza firma filmowa na świecie.
Powstaje Gaumont pod nazwą L. Gaumont i spółka . 6 lipca 1895 r, Léon Gaumont kupił Comptoir Général de Photographie od braci Richard, których był autoryzowanym przedstawicielem. 10 i12 sierpnia 1895 r, zostały podpisane w Paryżu i Chamonix, statut spółki "L. Gaumont et Cie", spółki jawnej i komandytowej, która przejmuje prowadzenie działalności Comptoir Général de Photographie. Léon Gaumont natychmiast został kierownikiem firmy, której wspólnikami są Gustave Eiffel , Joseph Vallot i bankier Alfred Besnier. Firma w swoich początkach produkuje lornetki, urządzenia projekcyjne i aparaty fotograficzne. Do okresu międzywojennego działał jako dostawca sprzętu dla armii francuskiej.
Od kwietnia 1896 The Chronophotographe od Georges Demenÿ jest sprzedawany do terenów targowych wraz z taśm demo. Alice Guy , ówczesna sekretarka, została w tym samym roku oskarżona o nakręcenie pierwszych filmów fabularnych Gaumonta: „Mademoiselle Alice” została pierwszą kobietą filmową.
Firma zdywersyfikowała się na produkcję filmową w 1897 roku , ze względu na dużą liczbę konkurencyjnych produktów, chociaż rynek był bardzo nowy (pierwsze filmy kinowe, wyprodukowane przez Thomasa Edisona i wyreżyserowane przez Williama Kennedy'ego Laurie Dicksona , pochodzą z 1891 roku i są obsługiwane od 1893 roku , a bracia Lumière po raz pierwszy publicznie prezentują swoje zdjęcia28 grudnia 1895). Folie te są dodatkowym atutem do sprzedaży urządzeń. Początkowo są to po prostu widoki dokumentalne. Pierwszy z tych filmów poświęcony jest miastu Boulogne-sur-Mer i odniósł ogromny sukces.
W 1900 roku Léon Gaumont zaprezentował na Wystawie Powszechnej urządzenie łączące projektor i fonograf. W 1903 wziął pospolitą stokrotkę jako logo , w hołdzie swojej matce, która nazywała się Marguerite . Dziś, pomimo regularnych modyfikacji projektu, stokrotka jest nadal obecna, nawet jeśli nieco zapomniano o jej znaczeniu (patrz aktualne logo powyżej). To logo sprawiło, że firma zyskała przydomek „firma stokrotek”. W związku z tym jest również to, że w 2006 roku wirtualne muzeum Gaumont zostało otwarte 16 listopada , w dzień św . Małgorzaty .
Firma stała się spółką akcyjną w 1906 roku pod nazwą Société des Establishs Gaumont . Produkcja koncentruje się w studiach Elgé (według inicjałów założyciela) w Buttes Chaumont, gdzie Léon Gaumont zainstalował w 1897 roku pierwszy warsztat kinematografii, by w 1905 przekształcić go w studio przeznaczone do kręcenia i wyposażone w wyrafinowany sprzęt. Katalog produkcji nie ogranicza się do fikcji, ale zawiera także kilkaset filmów dokumentalnych, z których wiele zostanie zgromadzonych w latach 20. w Encyklopedii Gaumonta.
Gdy sprzedaż filmów przekształciła się w wypożyczalnie kin w 1908 roku, Gaumont otworzył swoje pierwsze kina, a w szczególności Gaumont Palace w lipcu 1911 roku .
Od 1914 do 1917 roku , Léonce Perret zajął miejsce dyrektora artystycznego Gaumont po odejściu Louis Feuillade do przodu.
Ekspansja Gaumonta zatrzymała się wraz z I wojną światową iw tych latach zajmował się głównie działalnością dostawcy materiałów i redaktorem filmowanego dziennika dokumentalnego konfliktu.
Traci udział w rynku na rzecz amerykańskich konkurentów Hollywood, Griffith , DeMille , Sennett i Chaplin .
Kiedy w 1925 roku zmarł główny reżyser filmowy, Louis Feuillade , produkcja filmowa została wstrzymana, a firma skoncentrowała się na aspekcie technicznym. Gaumont podpisuje umowę dystrybucyjną z Metro-Goldwyn-Mayer, a teatry przechodzą pod kontrolę powstałej w ten sposób Gaumont Metro Goldwyn .
Kiedy na początku lat 30. do Europy dotarły rozmowy , firmy filmowe potrzebowały pieniędzy na inwestycje. Państwo francuskie i Banque Nationale de Crédit uczestniczą w fuzji Gaumonta z jednym z dwóch innych graczy w sektorze, Louisem Aubertem , który założył Compagnie Générale du Cinématographe i jest właścicielem sieci kin Aubert Palace. Ten sojusz doprowadził do powstania firmy Gaumont-Franco-Film-Aubert (GFFA) oraz sprzedaży lub zamknięcia fabryk, filii i agencji zagranicznych. Nowa firma produkowała głównie filmy komediowe, ale ogłosiła upadłość w 1934 r. Odrodziła się w 1938 r. dzięki umowie między państwem, Havas , Publicis i spółką Counters pod nazwą Société nouvelle des establishments Gaumont , która trwała do 1975 r. kiedy po prostu znów staje się Gaumontem .
W 1969 roku Société nouvelle des establishments Gaumont przejęło „ Société française des films et cinématographes Éclair ” (właściciela Éclair-Journal) i przejęło znaczny udział w firmie Éclair-Journal .
Era SeydouxuxW 1970 roku Jérôme Seydoux , spadkobierca Schlumbergera , większościowego udziałowca Gaumonta, otrzymał od Jeana Ribouda zlecenie uporządkowania rachunków firmy, a następnie objął władzę i pozycję wiceprezesa w Gaumont. Na dwa lata firma weszła w okres restrukturyzacji i wstrzymała produkcję, Seydoux również weta w niektórych projektach. Jest zatem prawdopodobne, że ta zmiana kierunku doprowadzi do nowej polityki produkcyjnej, z filmami mniej „głównymi”. Chociaż stał za wieloma historycznymi sukcesami firmy, Alain Poiré uważa, że jego miejsce jest zagrożone, zwłaszcza, że w tych latach w Gaumont był bardzo źle widziany od czasu głośnej porażki przeboju Boulevard du rhum , który drogo kosztował firmę.
W 1972 r. Schlumberger chciał sprzedać: firma bardzo podniosła się po awarii Boulevard du rhum . Ambitny producent Jean-Pierre Rassam zamierzał przejąć Gaumont z Seydoux i Toscan du Plantier i obiecał różne projekty ratowania firmy, ale bilans jego firmy Ciné qua non nie działał na jego korzyść między przekroczeniami budżetu lub niepowodzeniami komercyjnymi z filmów Chińczycy w Paryżu , Ręce precz od białej kobiety! i Lancelot du Lac . Grupa Schlumberger sprzedaje swoje udziały, szacowane na 40%, Nicolasowi Seydoux i Danielowi Toscanowi du Plantier .
Tak więc w 1974 roku Nicolas Seydoux zastąpił swojego brata Jérôme'a Seydoux na czele Gaumonta. Prowadzona przez niego polityka godzi filmy popularne i te o mniejszej widowni: Alain Poiré ostatecznie pozostaje na stanowisku, aby kontynuować budowę głównych popularnych filmów, a Seydoux mianuje dyrektora generalnego Daniela Toscan du Plantier . René Bonnell, dyrektor ds. dystrybucji Gaumonta od 1978 do 1982, wyjaśnia, że Seydoux „musiał zebrać Toscan du Plantier, który przybył w latach 1976-1977 i który chciał zmienić wszystko, z bardziej tradycyjnym Poiré. Na poziomie ekonomicznym Poiré był finansowym wsparciem grupy dzięki wszystkim jej wielkim sukcesom ( La Boum , La Chèvre , les Belmondo …) oraz ich dystrybucji w teatrach zmodernizowanych przez Nicolasa Seydoux. Jeśli chodzi o Toscan, nie możemy powiedzieć, że udowodniono ekonomiczną równowagę jego interwencji, ale był on niezbędnym uzupełnieniem, młody, otwarty, domu, który potrzebował tego odrobiny szaleństwa. Dom, którego urojona wartość, poza wartościami bilansowymi, została zwiększona przez ten niezwykły rozrost wokół Toskanii” .
Gaumont jest zarządzany od 1975 roku przez Nicolasa Seydoux , rozwijając operacje i centra produkcyjne. Firma pozostaje jednym z największych producentów i dystrybutorów kina we Francji. Dzięki Jean-Louisowi Renoux, dyrektorowi zarządzającemu, Gaumont staje się francuskim wzorcem w eksploatacji kinematograficznej. Gaumont to innowacyjna firma, która stworzyła projekt kina cyfrowego (2000-2008) pod techniczną odpowiedzialnością Philippe'a Binanta.
Gaumont Multimedia została założona w 1995 roku przez Marca du Pontavice w dawnych pracowniach Luca Bessona w Paryżu. W 1999 roku Xilam kupił aktywa Gaumont Multimedia od Gaumont jako część katalogu.
W zakresie obsługi kin marką Gaumont zarządza od 2001 roku spółka zależna Les cinémas Gaumont Pathé .
W 2004 roku otwarto archiwum publiczne Archiwum Gaumont-Pathé (w) . Zawiera on Gaumont i Pathe archiwów z XX i XXI wieku, czyli ponad 2000 tytułów, a także archiwów Eclair spraw bieżących czasopism od 1908 do 1979 roku .
W 2013 roku La Gaumont wykupił Fideline Films , firmę produkcyjną Pierre'a Richarda , w celu przywrócenia jej katalogu.
W marcu 2017 r. Gaumont wycofał się z eksploatacji kinematograficznej , sprzedając firmie Pathé swoje 30% udziałów w Les cinémas Gaumont Pathé . Marka Gaumont powinna stopniowo znikać z multipleksów na rzecz marki Pathé.
Gaumont International Television jest spółką zależną Gaumonta z siedzibą w Los Angeles od 2014 roku. Jej pierwsze produkcje pochodzą z lat 60. XX wieku, z telenoweli Belle et Sébastien, a nieco później z filmem telewizyjnym Les Nouvelles Aventures de Vidocq (1971).
Od 2013 roku Gaumont International Television produkuje treści, głównie seriale, w języku angielskim. W szczególności produkuje trzy sezony serialu Hannibal, a także Hemlock Grove (2013), Hôtel de la Plage (2014), Narcos (2015), F Is for Family (2015) i Lupin (2021) dla Netflix .
Oryginalne logo utworzony w 1903 jest kwiat stokrotka reprezentowany przez złożoną czarno-biały design z rozetą, osobisty hołd od Léon Gaumont do matki Marguerite Dupanloup, która prowadzi firmę, aby zobaczyć sobie przydomek „Mocni w Daisy ”. Logo jest następnie regularnie modyfikowane, ale zachowuje odniesienie do stokrotki.
W 1970 Gaumont zamówił nowe logo generyczne w laboratorium Ciné-Télé-Réalisations (CTR). Logo wykorzystuje kulę ziemską poprzedniej, otoczoną promieniami słońca, które przypominają płatki stokrotki. Muzykę skomponował innowator François de Roubaix , który w tym czasie pracował także dla firmy z orkiestrą L'Homme . Tworzy fanfarę , na której gra osiemnaście strun, dwie trąbki, fagot i kotły . Ten nowy wstęp pojawia się na początku filmu pod koniec 1970 roku, który nie jest orkiestrą L'Homme , ku zaskoczeniu De Roubaix.
Od 1995 roku, przez sto lat istnienia firmy, ponownie zmodyfikowane logo pojawia się w kosmosie, po retrospekcji wszystkich dotychczasowych emblematów firmy. Ta prezentacja zmienia się w 2004 roku: chłopiec wspina się na wzgórze z kwiatem na szczycie i zrywa tę stokrotkę, która odlatuje, rośnie i rozwija się w czerwonej rozecie, pisząc Gaumont na rozgwieżdżonym niebie.
Ostatnia wersja logo pochodzi z 2011 roku i wykorzystuje zasadę aureoli z płatków: czerwona stokrotka ma nieregularne płatki, które przybierają formę świetlistej aureoli wokół litery G. Tworzy ją agencja Les 4 Lunes, która rozpoczęła pomysł praksynoskopu na tworzenie dynamizmu. Udźwiękawiają go pierwsze takty znanej arii ( cavatine ) Casta Diva z opery Norma skomponowanej przez Vincenza Belliniego .
Logo od 1970 do 1980
Logo od 1981 do 1995
Logo od 1995 do 2011
Logo Gaumonta z styczeń 2011
Inne: Marie Seydoux , Thierry Dassault , Marc Tessier , Pénélope Tavernier , Antoine Gallimard , Michel Seydoux , Bertrand Siguier .
Wysokość opłat za uczestnictwo została ustalona na 180 000 euro.
Nazwisko | działania | % |
---|---|---|
Sidonie Dumas | 2 799 793 | 89,7% |
HMG Finanse SA | 58 450 | 1,87% |
Dimensional Fund Advisors LP | 28 167 | 0,90% |
Odkryj Capital GmbH | 23300 | 0,75% |
Meeschaert Asset Management SA | 5 334 | 0,17% |
Chaussier Gestion SA | 5300 | 0,17% |
Mandarynka Gestion SA | 5000 | 0,16% |
Gaumont SA | 4685 | 0,15% |
Andbank Wealth Management SGIIC SAU | 2,561 | 0,082% |
AQR Capital Management LLC | 438 | 0,014% |
Podział obrotów przedstawia się następująco: Francja (82,3%), Europa (12,7%), Ameryka (2,7%), Azja i Rosja (1,1%), Afryka i Bliski Wschód (0,4%) oraz pozostałe (0,8% ).
Gaumont stworzył w 2004 roku GIE , Gaumont Columbia TriStar Films , z Columbia TriStar (spółką zależną Sony Pictures Entertainment ), mającą zapewnić dystrybucję filmów obu producentów we Francji. To EIG zakończyło się w dniu30 czerwca 2007 r.. Nowa struktura dystrybucji o nazwie Gaumont Distribution została utworzona w dniu1 st lipiec 2.007 zapewnienie dystrybucji filmów Gaumonta we Francji.
Papiery wartościowe | Daktyle | Dyrektorzy | Wejścia |
---|---|---|---|
Pariasi | 11.02.2011 | Éric Toledano i Olivier Nakache | 19 445 554 wpisy |
goście | 27.01.2093 | Jean-Marie Poiré | 13 782 991 wpisów |
Król Lew | 09/11/1994 | Rob Minkoff i Roger Allers | 10 135 871 wpisów |
Świat Nemo | 26.11.2003 | Andrew Stanton i Lee Unkrich | 9 311 689 wpisów |
Kolacja idiotów | 15.04.1998 | Franciszek veber | 9 247 001 wpisów |
Wielki niebieski | 05/11/1988 | Luc Besson | 9 194 118 wpisów |
Korytarze Czasu: Goście 2 | 02/11/1998 | Jean-Marie Poiré | 8 043 129 wpisów |
Tarzan | 24.11.1999 | Chris Buck i Kevin Lima | 7 859 751 wpisów |
Szósty zmysł | 01.05.2000 | M. Noc Shyamalan | 7 799 130 wpisów |
Piąty element | 05/07/1997 | Luc Besson | 7 727 697 wpisów |
Aladyn | 11.10.1993 | John Musker i Ron Clements | 7 414 324 wpisy |
Koza | 09.12.1981 | Franciszek veber | 7 080 137 wpisów |