Pertuis | |||||
Ratusz miasta. | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Owernia-Rodan-Alpy | ||||
Departament | Haute-Loire | ||||
Miasto | Le Puy-en-Velay | ||||
Międzyspołeczność | Społeczność aglomeracyjna Puy-en-Velay | ||||
Mandat burmistrza |
Sébastien Masson 2.020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 43200 | ||||
Kod wspólny | 43150 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Pertuizianie | ||||
Ludność miejska |
460 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 39 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 45 ° 05 ′ 50 ″ na północ, 4 ° 03 ′ 35 ″ na wschód | ||||
Wysokość | Min. 879 m Maks. 1255 m |
||||
Powierzchnia | 11,89 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Yssingeaux (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Emblavez-et-Meygal | ||||
Ustawodawczy | Pierwszy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Auvergne-Rhône-Alpes
| |||||
Le Pertuis ( Lo Pertús w Occitan) to francuski gmina znajduje się w Velay , w dziale z Haute-Loire (43), w tym regionie Auvergne-Rhône-Alpes .
Rosieres | Saint-Julien-du-Pinet | Bessamorel |
Yssingeaux | ||
Saint-Etienne-Lardeyrol | Saint-Hostien | Queyrières |
Terytorium gminy Pertuis, ograniczone (11,89 km 2 ), znajduje się w północnej części masywu wulkanicznego Meygal : jest obramowane i zdominowane przez kilka sadów , niedawnych punktów, mało zerodowanych, głównie fonolitycznych , stąd wywodzą się z les , długie wypływy kamieni powstałe w ostatnich okresach zlodowacenia.
Od średniowiecza kamieniołomy fonolitu dostarczały łupku używanego na pokrycia dachowe; liczne w 1900 roku, na Rand i wokół płaskowyżu Loségal , te kamieniołomy gwałtownie spadły w obliczu konkurencji ze strony płytek; tylko jeden jest nadal działa na początku XXI th wieku, zwłaszcza na odbudowę dachów.
Wioska położona jest na Col du Pertuis, na wysokości 1026 m npm, pomiędzy Loségal ( 1135 m) a Suc du Pertuis (1097 m). Na granicy z miastem Queyrières , na południowym wschodzie, leży Rand (1255 m), pośrodku rozległego lasu Grande Vezolle. Sok z Ardemès (1 052 m), na wschód jest wspólna ze wspólnym Bessamorel . Sok z Jorance (1186 m), który dominuje w Northwest, znajduje się w miejscowości Saint-Julien-du-Pinet . Mont Gros (1170 m), na zachodzie, jest otoczony przez ciekawą Puy des Juscles , która pozostała pusta, podziurawiona uskokami i przepaściami, miejscem bardzo ruchliwej via ferrata .
Miasto przecina strumień Truisson , dopływ Ramel .
Roślinność była dawniej bardzo uboga: pustelnie (puste przestrzenie), gorące (pastwiska usiane kamieniami) występują w kilku toponimach (L'Herm, La Chaud, La Chomette). The Woodlands były rzadkie: the map of Cassini , z XVIII -tego wieku, wspomina tylko drewno z Vesolle na soki z Rand i Corbiere . Bory i zarośla sosnowe złożone z drzew i krzewów liściastych pokrywały zbocza gór i zbocza wąwozów potoku Truisson .
Od XVII th century, instrukcje rządowe, w celu ochrony i wzmocnienia lasów, przeciwstawiać stada wypasu lub uszkodzenie tam ludzie szukają drewna opałowego. Są one wzmocnione w XIX -tego wieku przez wprowadzenie Kodeksu Leśnego na drewnianych posiadanych wspólnych lub wspólnych odcinków (1827) drewno plantacje, zakazu wypasu.
W Pertuis reżim leśny został narzucony dekretem prefektury z dnia5 czerwca 1854 : w 1868 r. poddano jej obróbce 178 ha drewna; zarybiają świerki, modrzewie, sosny zwyczajne. Jego zastosowanie spotkało się z silnym sprzeciwem władz miejskich, a także ludności chłopskiej pozbawionej pastwisk: w nocy z 4 na5 sierpnia 1863, pożar zniszczył 8,24 ha lasów sosnowych na Loségal .
Dziś las pozostaje ważny: w 1988 r. 485,12 ha zadrzewień i zagajników (40,8% powierzchni gminy), w tym 404,78 ha drzew iglastych. Znaczna część to nadal własność zbiorowa wielu sekcji grupujących gospodarstwa domowe jednej lub więcej wiosek gminy lub okolicznych gmin: to gminy reprezentowały w 2015 r. 214,65 ha, w większości zalesione, z pewnymi coudertami (zbiorowościami pastwisk z wieś) lub nawet les.
Surowość rzeźby terenu i klimat spowodowały gwałtowny upadek rolnictwa na całe stulecie, ustępując orce łąkom i pastwiskom; Wraz z mechanizacją liczba gospodarstw stała się bardzo niska, podobnie jak liczba miejsc pracy w rolnictwie (267 majątku zarejestrowanego w 1886 r., 25 w 2010 r.).
Populacja gminy, która osiągnęła maksimum w 1891 r. (1119 mieszkańców), liczyła zaledwie 327 w 1990 r., Zanim znacznie wzrosła (440 mieszkańców w 2015 r.).
Niedawny wzrost liczby ludności jest częściowo związany z drogą między Le Puy i Saint-Étienne przez Yssingeaux , która przebiega przez przełęcz Pertuis: dawniej „droga królewska”, obecnie Route Nationale 88 (oś Lyon - Tuluza ), przecina wieś .
Zainicjowany około 1980 roku projekt zboczenia z Pertuis przez drogę 2x2 pasma jest nadal aktualny, a sektor Le Pertuis - Lachamp pozostaje jedynym dużym dwupasmowym odcinkiem tej ruchliwej osi, między Lyonem a Le Puy. W celu utrzymania handlu w mieście uznano utworzenie wioski usługowej.
Rzeczywiście, rzemiosło i lokalny handel (stacja benzynowa, piekarnia, delikatesy, kawiarnia-restauracja ...) czerpią korzyści z przechodzących klientów i mieszkańców wielu drugich domów.
Wieś stała się także przystankiem dla miłośników sportów przyrodniczych; przez miasto przebiega szlak turystyczny GR 40 ( dalekobieżny szlak turystyczny ).
Pertuis jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .
Ponadto miasto jest częścią obszaru turystycznego Yssingeaux , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 9 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (52,1% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (53,5%). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: lasy (44,5%), łąki (36,1%), niejednorodne tereny rolnicze (16%), obszary zurbanizowane (3,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
W połowie średniowiecza Pertuis terroir tworzyło odpychający i wyludniony obszar, obszar przygraniczny między krajami „pod lasami” (dorzecze Puy) i krajami „poza lasami” (w kierunku Yssingeaux ). W granicach seigneuries z Chapteuil , Queyrieres i Saussac, jest zdominowane przez panów z Glavenas . Należy do parafii Rosières , wcześniej zależnej od parafii Saint-Hostien, gdzie klasztor został założony około 1222 roku przez benedyktynów z La Chaise-Dieu .
CystersiNa początku XIII th wieku, zaczęły zapełniać terytorium Pertuis: rękopis z 1213 wspomina miejscowościach Monte Ritbrant (Monibrand) i The Chalmeta (La Chomette).
W La Chomette cystersi z opactwa Mazan w górnym Ardeche założyli „ stodołę ” lub domus (dom ): świadczy o tym bulla papieża Honoriusza III (1217). Pan Glavenas przekazał opatowi Mazan władzę nad obszarem odpowiadającym z grubsza obecnemu miastu Pertuis, zachowując do 1451 roku jedynie wysoką sprawiedliwość . Ale w 1298 r. Mazan dokonał wymiany handlowej przeciwko terytorium w pobliżu źródeł Loary, obszarze na zachód od Loségal przekazanym hotelowi Dieu of Puy, który był dowództwem Chomeil-L'Herm.
Kartulariusz z Mazan przechowywane w Departamentalnych Archives Privas, zawiera kopie 77 czynności, w tym byka Honoriuszem III, które dotyczą tego Abbey: 57 te czynności zostały skopiowane pergaminu około 1450 przez Gonet Doron urzędnik parafii Rosières, notariusz wicehrabiego Polignac i opata Mazan i zarządca stodoły La Chomette w latach 1439-1453. Jest to istotne źródło naszej wiedzy o historii opactwa Mazan na terytorium Pertuis w Średniowiecze.
Kilka aktów zawartych w Cartulaire dotyczy ustalania granic, przedmiotu sporów między seigneury La Chomette i jego sąsiadami zależnymi od panów Glavenas i Queyrières; inny temat, rozstrzyganie licznych konfliktów dotyczących prawa do sprawiedliwości między cystersami a Panem Glavenas. Kartulariusz budzi także stan społeczny i status prawny chłopów z „ emphyteutics ”, których emancypacja jest rejestrowana przez porozumienia z 1394, będąc zobowiązany do zapłaty wielkości do pięciu przypadkach opata Mazan.
Niewielu mnisi z La Chomette prowadzili polanę przeprowadzoną przez osadników z okolicy; Świadkowie kamieniarki działek, niezliczonych murów i sztucznych lasów (stosów kamieni) są nadal na miejscu. A XIII th i XIV th stulecia utworzyli wsie.
Budynki klasztorne są bardziej widoczne: jedyne podstawy kwadratowej wieży, „zamek” istniejące w XV -go wieku, zniszczony w 1590 roku.
Droga i opłata za przejazdOd 1261 r. W mieście Pertuis udowodniono istnienie opłaty drogowej : zależy ona od pana Glavenas. Korzysta z dużego ruchu na nowej drodze między Le Puy i Yssingeaux, korzystając ze starożytnej strada velha („starej drogi”) na zachód od Mont Pidgier , a następnie przecinając przełęcz, na której wyłania się kilka zajazdów i sztafet dla mułów . Potwierdzone w 1728 r., Zreformowane w 1751 r., To jedno z ostatnich, które zniknęło w Haute-Loire na początku rewolucji.
Droga królewska była miejscem licznych aktów bandytyzmu. I tak w 1708 r., Bardzo blisko przełęczy, konwój pięciu mułów wiozących do Lyonu dochód na wielkość diecezji, tj. 50 000 funtów, został zaatakowany przez zbójników na koniach, zabijając dwóch członków eskorty; napastnicy znikają wraz ze skrzynkami na pieniądze.
Aby poprawić bezpieczeństwo, w La Voûte, niedaleko wioski Pertuis, zainstalowano koszary żandarmerii ; pozostawał tam od około 1804 do 1832 roku, zanim został przeniesiony do wioski Saint-Hostien.
AntoninówIstnienie drogi i przejścia wielu pielgrzymów i pacjentów udających się z regionu Lyonu do Le Puy , a następnie do Saint-Jacques-de-Compostelle , wyjaśnia założenie w mieście Pertuis szpitala, sprawdzonego od 1284 r., kaplica. Reżyseria religijne Antonine celu , którego centrum znajduje się w Saint-Antoine-en-Viennois (lub Saint-Antoine-l'Abbaye ), w Dauphiné, szpital ma traktują pacjentów cierpiących serca choroby. Ardents (lub „Saint -Antoine fire ”), budzący wielki strach w średniowieczu.
Działalność tego szpitala, położonego bardzo blisko obecnego kościoła, jest nieznana. Z nor (1533, 1633) wynika jednak, że Antonini byli niewielkim panowaniem wokół miasta Pertuis, od którego pobierają tantiemy .
Na XVI th wiecznym klasztorze od Pertuis przechodzą pod kontrolą ustanowienia Saint-Victor-sur-Arlanc , to w 1631 roku, dowódca Antonine de Montferrand, w pobliżu Clermont. W 1695 roku został sprzedany, ze wszystkimi prawami seigneur, rodzinie Pollalion , lorda Glavenas , który utrzymywał tam kapelana aż do rewolucji.
Szlachetne rodzinyIstnienie Tassina Pascala, notariusza królewskiego, zostało poświadczone w 1443 roku w domu we wsi Pertuis. Jego potomkowie zostają uszlachetnieni, stając się panami Pertuis i, poprzez małżeństwo, Fossier, gdzie ich twierdza wciąż pozostaje. Potomek Marguerite Pascal (zmarła w 1611 r.) Poślubia Martina Pascala , generalnego skarbnika Owernii: są to dziadkowie Blaise'a Pascala . W XVII -tego wieku, Pascal rodzina znika z Pertuis.
Wieś Pascal, 2 km na północ od miasta, został nazwany na cześć rodziny Pascal, który mieszka tam w XV th wieku; ale nie ustalono żadnego związku z przodkami Blaise'a Pascala.
Plik 29 lipca 1962, wielka partia zgromadziła w Pertuis władze polityczne, religijne i literackie wysokiego szczebla, aby uczcić trzysetlecie śmierci Blaise'a Pascala.
Sagnards , którego pochodzenie jest blisko szczytu Lizieux , utworzona kilka ważnych oddziałów w Velay, Vivarais i Forez: Queyrieres-Glavenas, La Fressange , Canson , Maumeyre, Choumouroux , Sassenage.
Na początku XVII -tego wieku, inny oddział osiadł w wiosce Vernet, na północ od miasta Pertuis, twierdza, która pozostaje częścią. Pochodząca ze szlachty mieczowej, ta rodzina czerpała korzyści z małżeństw w arystokracji i burżuazji, a także z funkcji rolnika, którą pełniła dla opata Mazana i przeora Saint-Hostien.
Oni też w starym szlachtę, Choumouroux (lub Chamouroux) są wymienione w XIV -go wieku w Yssingeaux, gdzie właścicielem zamku. W XVII th , w 1693 roku, Charles de Chamouroux do Messinhac (Bessamorel) ustanowiony uprzednio Marnhac (Yssingeaux) zrezygnuje Rioufreyt gdzie zainstalowany syna Claude (żonaty Marie Giraud Chau) od 1680 roku, stopa Loségal , od strony zachodniej. Utrzymując swoją rangę w XVIII wieku , łącząc się z miejscową szlachtą i burżuazją, jego potomkowie na długo przed rewolucją doświadczyli upadku w szeregach. Antoine de Choumouroux, pierwszy, skontaktował się z pospolitym sojuszem z Anne Dérail (a nie D'Eyrail!) W 1759 roku, a następnie z Catherine Richaud w 1764 roku. we wspomnianym miejscu ".) Następnie synowie i córki są żonaci z rolnikami z sąsiednich parafii i gmin ...
Wszystkich Świętych 1573Podczas wojen religijnych naloty dokonywali przywódcy protestanccy z południowo-wschodniej części Velay, w pobliżu Fay oraz w górach Vivarais . Podczas jednego z nich1 st listopad 1573tak jak Saint-Hostien, Saint-Pierre-Eynac czy Saint-Julien-Chapteuil, sąsiednie miejscowości, Le Pertuis ucierpiało w wyniku ataku „ trouppe Hugenotz ”: kaplicę splądrowano, służącego zabito strzałami z pistoletu i miecza; mieszkańcom, podobnie jak Lancelotowi Pascalowi, grozi śmierć i pozbawia się ich majątku.
Plik 25 marca 1789Zgromadzenie na trzecie z polecenia z „ The Granoulhet Chaumette ” (50) światła zrzesza 30 osób do Yssingeaux w domu Balthazar Faure, adwokata, przyszłego burmistrza Yssingeaux. Jest tam napisana księga skarg, która ma być przedstawiona zgromadzeniu gmachu stanu trzeciego w Le Puy,31 marca ; jest przechowywany w archiwach departamentalnych.
Sprzedaż majątku narodowegoSeigneurial domeny La Chomette, należące do opata Mazan, jest licytowane na23 września 1791i przyznany panu de Bonneville. Z drugiej strony Charles Pollalion zdołał zachować własność dóbr zakupionych od Antoninów, w tym kaplicy Pertuis.
Kwestie religijneDuchowni Velay są bardzo podzieleni w kwestii składania przysięgi wierności konstytucji . Kapelan Pertuis, Jean-Claude Jacob, który odmówił, został oskarżony w 1792 r. Abbé Perbet, kapelan Queyrières, również oporny, został aresztowany w pobliżu Yssingeaux wKwiecień 1794i po postoju w Pertuis, stracony przez jego eskortę w Lachamp, na skraju drogi Puy, gdzie stał się obiektem powszechnego kultu. Przysięga prowadzi również do silnego sprzeciwu ze strony szczęśliwych (Maj 1794).
Środek krajowy , Albin, zainstalowany w Pertuis, który stara się narzucić republikański kalendarz , napotyka silny opór popularnej.
DezerterówWojenne , co wymagało od 1792 coraz ważniejszym rekrutacji doprowadziły do fali dezercji który dalej zamplifikowano w Empire. Wielu buntowników i dezerterów ukrywa się w sektorach górskich i leśnych w pobliżu przełęczy Pertuis, powodując wielką niepewność i kontrrewolucyjne akcje. Aby się nimi zająć, władze polityczne wykorzystują wszelkie możliwe środki, aż do zamieszkania w opornych rodzinach, komornikach (lub komornikach ) złapanych na policji lub w oddziałach liniowych; z małym sukcesem.
„Obóz Pertuis” lub „mała Vendée”Duże zgromadzenie dezerterów powstało od 10 do 13 roku Vendémiaire IV (2-5 października 1795), w bezpośrednim sąsiedztwie Col du Pertuis. Na jego czele hrabia de La Motte, otoczony rojalistycznym zespołem Compagnie de la Ganse blanche. U ich boku inni kontrrewolucjoniści z południa Velay ze swoimi burmistrzami. 13 Vendémiaire, między Le Pertuis i Saint-Hostien, zaatakowali wojska republikańskie i straż narodową idące z Yssingeaux do Puy: kilku zabitych po obu stronach. Ale „obóz” szybko się rozprasza.
Objęci parafią , a następnie w miejscowości Saint-Hostien, mieszkańcy sekcji Pertuis odłączyli się od niej w dwóch etapach.
W 1844 r. Dziesięciu głów rodziny Pertuis kupiło od Herkulesa de Glavenas wiejską kaplicę i prezbiterium za 1200 F. Latem 1849 r. Utworzono „ filię ” (parafię); pierwsza porcja to Jean-Baptiste Vincent Michel, od 1849 do 1854 roku. Kościół jest gruntownie odrestaurowany, powiększony, a dzwonnica została dodana w 1904 roku.
Po trzech latach zabiegów mieszkańcy Pertuis uzyskują przy wsparciu prefekta budowę odcinka w gminie (11,78 km 2 , 886 mieszkańców), na terenie parafii. Ogłoszenie ustawy następuje w dniu11 czerwca 1852przez Prezydenta Republiki Ludwika Napoleona Bonaparte . Pierwszego burmistrza, Claude Tempère, mianuje prefekt20 lipca 1852.
W 1883 r. Powstała wiejska szkoła, która była użytkowana do 2017 r., W której mieści się również ratusz. We wsi L'Herm w 1914 r. Zbudowano dom szkolny; był w służbie do 1972 roku. W mieście i niektórych wioskach (L'Herm, Villevieille, Dinamands), w domach zgromadzeń , béates od dawna zapewniają podstawowe wykształcenie naukowe, religijne i techniczne ( wrzeciono koronkowe ). Z Dominikanie mają od kilku lat, w końcu XIX th wieku, która odbyła się w szkole dla dziewcząt w Pertuis.
Wzrost i spadek liczby ludnościW XIX th century, ludność Pertuis zwiększa około 2/3 (maksimum: 1119 hab 1891): wysoki wskaźnik urodzeń, dużej liczby małych obiektów w mieszanej hodowli, wielości rzemieślników i sklepów we wsi.
Od lat 90. XIX wieku spadek demograficzny jest gwałtowny: załamanie się urodzeń, odpływ wsi do kopalni i fabryk w dorzeczu Saint-Etienne . Powódź migrantów opuściła nawet Le Pertuis w latach 1892-1912, kierując się kanonami Niepokalanego Poczęcia , aby oczyścić ziemię w pobliżu Notre-Dame-de-Lourdes w Manitobie (Kanada).
Wojna 1914-18 potęgowała upadek miasta: 45 osób zginęło w mieście.
Wojna 1939-45 naznaczona była długą nieobecnością dwudziestu jeńców wojennych i obecnością w okolicznych górach, kilku odpornych na zarośla , jednego wytrenowano w lasach soku Jorance.
Głównymi świadkami tej długiej historii jest urozmaicona struktura wiejska: kilka warownych domów , " sejmów ", silnie przekształcone domy chłopskie, krzyże, pozostałości młynów, poideł i wiejskich pieców ...
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1852 | 1854 | Claude Tempere | ||
1854 | 1862 | Charles Besset | ||
1862 | 1864 | Jean Chevalier | ||
1864 | 1876 | Florentin Loubet | ||
1876 | 1900 | Michel Tempere | ||
1900 | 1908 | André Riffard | ||
1908 | 1919 | Etienne Paparic | ||
1919 | 1929 | Leon De Mijolla | ||
1929 | 1945 | Antoine Bonnefoy | ||
1945 | 1966 | Baptiste Play | ||
1966 | 2001 | René Morel | Kupiec wina | |
2001 | 2011 | Pierre Darne | ||
luty 2011 | W toku (stan na 26 maja 2020 r.) |
Sebastien Masson |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1851 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r.
W 2018 roku miasto liczyło 460 mieszkańców, co oznacza wzrost o 6,73% w porównaniu do 2013 roku ( Haute-Loire : + 0,6%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1851 | 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
823 | 845 | 931 | 955 | 995 | 994 | 1,044 | 1,101 | 1,119 |
1896 | 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,103 | 942 | 943 | 901 | 768 | 730 | 640 | 601 | 523 |
1954 | 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
512 | 437 | 419 | 413 | 347 | 327 | 375 | 410 | 416 |
2012 | 2017 | 2018 | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
430 | 455 | 460 | - | - | - | - | - | - |