| Języki w Senegalu | ||||||
| Języki urzędowe | Francuski | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Główne języki | Rozumiane języki (%, 2013):
|
|||||
| języki narodowe |
|
|||||
| Języki regionalne | Bambara , coniagui , papel , Malinke , khassonké , jaxanke i ramme | |||||
| Języki migowe | Język migowy M'bour (w M'bour ) | |||||
| Układ klawiszy klawiatury | Wolof : AZERTY | |||||
Językiem urzędowym z Senegalu jest francuski , stosowane przez państwo, administracji, edukacji, mediów i świata biznesu. W 2013 roku 5 milionów Senegalu są francuski, 37% ludności, co czyni go 2 th najlepiej znany język, w Senegalu po wolof . Chociaż wolof jest zdecydowanie najczęściej używanym językiem w populacji, w latach 2010–2014 nastąpił wzrost liczby osób mówiących po francusku o 15%. Niemniej jednak wolof pozostaje najpowszechniej rozumianym językiem w kraju (85%), w tym wśród innych grup etnicznych. grup, ale głównie na obszarach miejskich (nie jest równomiernie rozłożony na terytorium kraju). „Ten przypadek diglossii w Senegalu jest również bardzo specyficzny, ponieważ język narodowy jest silnie obecny w stolicy, ale nie na całym terytorium kraju. Ten kontekst diglossii jest również specyficzny dla niektórych krajów afrykańskich i tworzy środowiska językowe, które oferują językowi francuskiemu inne miejsce niż to, co obserwujemy na przykład w Yaoundé w Kamerunie lub w Abidżanie na Wybrzeżu Kości Słoniowej . ” (Richard Marcoux, 2012).
Jednak populacje są również wyrażane w prawie 40 innych idiomach w zależności od regionu, a nawet wsi. Ze wszystkich dwudziestu jeden skodyfikowanych języków narodowych tylko wolof , fulani , serer i mandinka są używane przez ponad milion osób.
Arabski jest również obecny w kraju, gdzie 94% Senegalu to muzułmanie; jest często używany przez dostojników religijnych. Większość Senegalu mówiących tym językiem studiowała teologię islamską.
Prawie wszystkie języki używane w Senegalu należą do wielkiej rodziny języków nigeryjsko-kongijskich . Większość z nich jest dołączony do gałęzi języków Atlantyku - jest to przypadek wolof, Fulani , Serer i Diola , ale także języków Cangin takich jak Saafi . Inne są częścią języków Mande , na przykład Soninke , Mandingo i Bambara .
Wyjątki to język indoeuropejski , francusku , a język kreolski , Gwinea Bissau Creole , jak również język afro-azjatyckiej , Hassaniyya arabsku .
Richard Marcoux powiedział w 2012 r., Że rząd Senegalu, podobnie jak Międzynarodowa Organizacja Frankofonii (OIF), „wspiera inicjatywy mające na celu utrzymanie języków narodowych w Afryce, co z pewnością wiąże się z umiejętnością czytania i pisania w ich języku ojczystym. Jednak w krajach, w których mówi się wieloma językami narodowymi, takich jak Kamerun, Benin, Wybrzeże Kości Słoniowej oraz, w mniejszym stopniu, w Burkina Faso, Mali i Senegalu, niezwykle trudno jest wspierać system edukacji publicznej, który umożliwiłoby nauczanie każdego z tych języków w szkołach podstawowych, średnich, a nawet na uczelniach (przygotowanie materiałów dydaktycznych, szkolenie nauczycieli itp.). Ponadto niektóre kraje, w których język narodowy jest używany przez prawie całą populację, już oferują programy szkoleniowe, w których język ten zajmuje centralne miejsce. Tak jest w przypadku Rwandy, Burundi i Madagaskaru, a nawet Tanzanii. Co więcej, sytuacja językowa w tych krajach pozwala wielu mediom napisanym w języku narodowym zajmować przestrzeń publiczną: dotyczy to zwłaszcza kinyarwandy, który jest językiem narodowym Rwandy. Krótko mówiąc, konteksty językowe tej francuskojęzycznej przestrzeni są niezwykle zróżnicowane i to niewątpliwie sprawia, że jest ona tak bogata. Fakt pozostaje jednak faktem, że dla zdecydowanej większości krajów Afryki Subsaharyjskiej we frankofonii, biorąc pod uwagę mozaiki językowe, które je charakteryzują, to język francuski został przyjęty - lub narzucił się - w edukacji formalnej. Oraz w znacznej części przestrzeni medialnej, w szczególności w mediach pisemnych. Jednak po 50 latach niepodległości ludność kilku krajów afrykańskich przywłaszcza sobie ten język francuski i możemy się tylko cieszyć. Jeśli w 1960 r. Mniej niż 2% frankofonów (definiowanych przez umiejętność czytania i pisania po francusku) znajdowało się na kontynencie afrykańskim, to obecnie jest to około 50%, aw 2050 r., Jeśli trend się utrzyma, będzie to 85%. ” (Richard Marcoux, 2012).
Włączenie języków narodowych jest powracającym problemem w dzisiejszym świecie. Senegal potwierdził ten priorytet z art. 1 swojej Konstytucji z 7 stycznia 2001 r . : „Językiem urzędowym Republiki Senegalu jest francuski. Języki narodowe to Diola, Malinké, Pular, Serer, Soninké, Wolof i każdy inny język narodowy, który zostanie skodyfikowany ”.
Ministerstwo edukacji technicznej, szkolenia zawodowego, umiejętności czytania i pisania oraz języków narodowych (METFPALN) jest odpowiedzialne, podobnie jak inne organy, takie jak Dyrekcja ds. Promocji Języków Narodowych (DPLN). Do tego zadania przystąpiły również stowarzyszenia, takie jak Krajowy Związek Stowarzyszeń Językowych (UNAL), Związek Senegalskich Pisarzy Języków Narodowych (UESLAN) czy Krajowa Koordynacja Operatorów Literatury Senegalu (CNOAS).
W 2013 r. Język francuski posługuje się 37% Senegalu. W 2002 r. 9% Senegalu mówi biegle, głównie jako drugi język (pozostaje językiem obcym) i był językiem ojczystym niewielkiej części, stanowiącej jedynie 0,6% mieszkańców tego kraju. populacja. Pod koniec 2013 r. W rejestrach konsularnych (w tym dwunarodowych) zarejestrowanych było 19 661 Francuzów. Zdecydowana większość mieszka w Dakarze .
Można się zastanawiać, dlaczego w Senegalu jest tak wysoki odsetek analfabetów po francusku. Należy pamiętać, że 55% młodych Senegalczyków mieszka na wsi i bardzo niewielu z nich uczęszcza do szkoły, a dzieci są traktowane jako dodatkowa broń do pracy w polu. To mogłoby wyjaśniać, dlaczego wielu młodych ludzi nie mówi po francusku. Ponadto 66% Senegalczyków mieszkających na obszarach wiejskich nie potrafi czytać ani pisać w żadnym języku.
W 2010 r. W szkołach podstawowych po francusku uczyło się 1 618 000 uczniów, w szkołach średnich 558 000, a na wyższych 105 000. 64 700 uczniów (4,0%) korzysta z edukacji dwujęzycznej w szkole podstawowej, której jednym z języków jest francuski. Większość Senegalu mówi po francusku w różnym stopniu. Wraz z wolofem , francuski jest jednym z języków wehikularnych w Senegalu.
Widzimy, że między spisami powszechnymi z 1988 a 2002 r. Francuski stopniowo staje się głównym językiem w miastach, w których dominuje język narodowy inny niż wolof.
Senegal jest członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Frankofonii od 1967 roku, a od 1970 roku członkiem Międzynarodowej Organizacji Frankofonii .
Wyniki spisu ludności z 2013 r. Pokazują, że prawie co drugi Senegalczyk (45%) w wieku co najmniej dziesięciu lat potrafi czytać i pisać w dowolnym języku (54% mężczyzn i 38% kobiet), czyli 4 miliony osób. Młodzi ludzie są coraz bardziej wykształceni: wskaźnik alfabetyzacji rośnie wraz z młodością i osiąga maksymalnie 61% w wieku od 15 do 19 lat. Nierównomiernie rozłożone ze względu na płeć, wiek i miejsce zamieszkania zdecydowaną większość analfabetów stanowią kobiety (59%) i mieszkańcy wsi (63%). Wskaźnik alfabetyzacji jest wyższy na obszarach miejskich, gdzie odnotowuje się 58% w porównaniu z 34% na obszarach wiejskich; regiony Ziguinchor (62,3%) i Dakar (61,9%) z najlepszymi wskaźnikami alfabetyzacji.
Wśród 37% osób piśmiennych dominującym językiem alfabetyzacji pozostaje francuski, który szybko rośnie (29% w 2002 r.), Za nim plasuje się arabski, język religii muzułmańskiej, z 11% i daleko za Wolofem z 2,0%. Region Kaffrine jest jedynym regionem , w którym język wyprzedza francuski, a mianowicie arabski, z 25% w porównaniu z 15%.
Jeśli chodzi o języki narodowe - to znaczy uznane, ponieważ skodyfikowane - polityka rządu była wdrażana w kolejnych etapach, po dogłębnej analizie 28 języków.
Możemy zatem wyróżnić trzy statusy językowe:
„Uruchomiony przez Międzynarodową Organizację Frankofonii (OIF) w 2012 r. Program o nazwie ELAN-Afrique ma na celu poprawę jakości nauczania języka francuskiego, ale także języków afrykańskich w szkołach podstawowych w ośmiu krajach Afryki Subsaharyjskiej: Benin, Kongo, Burkina Faso, Burundi, Kamerun, Mali, Niger, DRK i Senegal. » (Emmanuelle Raybaut, 2014).
Od 9 grudnia 2014słowa parlamentarzystów Senegalu są tłumaczone symultanicznie dzięki systemowi tłumaczenia ustnego w sześciu językach narodowych (Fulani, Serer, Wolof, Diola, Mandingo i Soninke) oprócz francuskiego, dzięki czemu większość posłów mówi w swoim języku ojczystym .
Jednak inne języki nieobjęte badaniem mają w kraju użytkowników, na przykład mlomp , karone , kwatay czy nawet cobiana , język zagrożony wyginięciem według kryteriów UNESCO .
Francuski jest powszechnie obecny w kanałach telewizyjnych i zajmuje prawie przestrzeń mediów Senegal pisemnych.
Wolof jest popychany radio w Senegalu, ale on nie jest w telewizji (choć na niektórych kanałach) lub w formie drukowanej. W Wolofie nie ma prasy drukowanej: „Senegal może w przyszłości rozwinąć prasę w Wolof, ale jest to niepewne. ” (Richard Marcoux, 2012).
Dziś Dakar stał się prawdziwym międzyetnicznym i międzyjęzykowym skrzyżowaniem. Wolof i francuski to dwa najczęściej używane języki do porozumiewania się w różnych sytuacjach. Język francuski jest obecnie coraz częściej używany poza obszarem edukacji, w szczególności w administracji, ale także w świecie wymiaru sprawiedliwości. Język jest również szeroko rozpowszechniany przez media. Jeśli chodzi o wolof, jest to najczęściej używany język do porozumiewania się, nawet w sytuacjach rodzinnych lub rodzinnych, wśród osób o różnych językach ojczystych. Dlatego wolof ma tendencję do wypierania innych języków afrykańskich obecnych w Senegalu, ale także języków z innych krajów afrykańskich lub z krajów europejskich (takich jak angielski , dość obecny w handlu).
Tak więc, zgodnie z ankietą przeprowadzoną przez Dreyfusa i Julliarda w Dakarze i Ziguinchor , stwierdzono, że w rozmowach między dziećmi i rodzicami oraz między braćmi i siostrami, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego, używano na przemian języka wolof i francuskiego. Rodzice najczęściej komunikują się ze sobą w Wolof. Należy zauważyć, że język francuski rzadko jest używany samodzielnie. Na podstawie tych kilku opisów powyżej możemy postulować, że młodsze pokolenia chętniej używają francuskiego, a starsze pokolenia częściej zwracają się na język ojczysty, który w naturalny sposób jest mniej przekazywany ich dzieciom. Ponadto, jeśli rodzice nie posługują się tym samym językiem ojczystym, będzie on przekazywany ich dzieciom jeszcze rzadziej, a to Wolof będzie uprzywilejowany. Możemy sobie wyobrazić, że wyłączne używanie języka francuskiego będzie zarezerwowane dla elity intelektualnej senegalskiej populacji. Obaj badacze opisali również języki używane przez różne grupy etniczne obecne na terytorium Dakaru. Zdecydowana większość osób z grupy etnicznej Wolof twierdzi, że jest dwujęzyczna w języku wolof-francuskim. Nieco ponad połowa badanych z Toucouleur i większość badanych z Fulani podaje francuski jako drugi język, ale jest to jeszcze bardziej przekonujące wśród młodych ludzi z Serer. Dreyfus i Juillard wyjaśniają tę dominację języka francuskiego wśród dzieci Serera poprzez chrystianizację grupy etnicznej, podobnie jak inne grupy etniczne, które zostały zislamizowane. Ponadto, nadal według dwóch badaczy Dreyfus i Juillard:
„Najczęściej akceptowaną hipotezą dotyczącą zmiany językowej spowodowanej urbanizacją i imigracją jest to, że różne przepływy migracyjne powodują mieszanie się populacji, w którym języki, kultury i tożsamości etniczne są rozmywane na korzyść języka, kultury i tożsamości miejskiej. Tożsamość, którą należałoby zdefiniować i scharakteryzować, a która byłaby bardziej wykrywalna wśród pokoleń urodzonych w Dakarze […]. Tak więc integracji miejskiej towarzyszyłaby rezygnacja z języków pochodzenia na rzecz jednego lub większej liczby pojazdów miejskich […]. Jednocześnie zmianie funkcji języków, przejściu ze statusu języka wernakularnego do statusu języka wehikularnego lub odwrotnie, towarzyszyłaby modyfikacja formy języków. "
Stawiane są inne hipotezy, ale ta wydaje nam się najbardziej zgodna z aktualną senegalską rzeczywistością. Wiele osób, których językiem ojczystym jest Diola, Serer lub inny, zdecydowało się na emigrację do stolicy i musiało dostosować się do panujących tam socjolingwistycznych warunków. Spowoduje to zatem utratę lub przynajmniej ograniczenie używania ich języka ojczystego na korzyść używania języka wolof, a także języka francuskiego w sytuacjach komunikacji międzyetnicznej.
Jak widzieliśmy powyżej, istnieje gra naprzemienności między wolofem a językiem francuskim bardzo obecnym w stolicy Senegalu, „językami integracji miejskiej”, jak podkreślają Dreyfus i Juillard. Ze względu na wielokulturową mieszankę obszarów miejskich zjawisko to jest szczególnie widoczne w nowych pokoleniach, to znaczy wśród dzieci, które uczęszczały do szkoły w języku francuskim i których rodzice przekazali swój język ojczysty, wolof, lub wręcz przeciwnie, którzy polegali na użycie języka wolof, ponieważ dwoje rodziców nie miało tego samego języka ojczystego. W związku z tym język francuski wejdzie w pola wcześniej zarezerwowane dla języków afrykańskich i odwrotnie. Według Daffa dotyczy to sytuacji administracyjnych lub instytucjonalnych, w których należy używać wyłącznie języka urzędowego. Ta gra naprzemienna jest zarezerwowana nie tylko dla osób, które skorzystały z nauki języka francuskiego. Ten mieszany dyskurs może mieć miejsce w rozmowach rodzinnych, ale także np. Podczas transakcji biznesowych. Tak więc wyłączne użycie języka francuskiego jest bardzo rzadkie i zarezerwowane dla wyjątkowych przypadków, takich jak na przykład przemówienia polityczne, takie jak na przykład Senghor. Dwujęzyczność młodych Senegalczyków w stolicy odzwierciedlałaby zatem podwójną przynależność: z jednej strony identyfikację z afrykańskimi wartościami poprzez Wolofa i chęć otwarcia się na świat i pokazania swojej przynależności do frankofonii gdzie indziej. Nie jesteśmy więc tak daleko od ideologii Senghora, chociaż francuski używany w tym mieszanym dyskursie jest coraz bardziej oddalony od standardowego francuskiego . Ale czy to nie jest piękno La Francophonie? Belgia The Kanada i Szwajcaria praktykować każdy różnorodne francuskim, które mogą być naprzemiennie disparaged rolę lub podziwiano jego wyjątkowości. Dlaczego Senegal nie mógł zrobić tego samego? Jak wskazuje Pierre Dumont w swojej pracy Socjolingwistyka Afryki frankofońskiej , kontynent afrykański przedstawia realia bardzo dalekie od rzeczywistości francuskiej lub po prostu nieistniejące w zachodnim społeczeństwie. Dlatego Senegal ma prawo ćwiczyć nie język francuski, ale jego język francuski.
Wolof , jeden z sześciu języków narodowych Senegalu, jest szeroko rozpowszechniona w Dakarze i jest powszechnie stosowany w codziennych czynnościach. Jest lingua franca miasta i rozwija się ze szkodą dla innych języków narodowych. Wolof jest zdecydowanie najczęściej używanym językiem w populacji: 90,2% deklaruje go jako pierwszy język używany w 2002 r. (88% w 1988 r.).
Język francuski jest językiem urzędowym i jedynym językiem wykładowym w systemie publicznym. W 2014 r. 50,0% mieszkańców Dakaru w wieku 15 lat i więcej potrafi czytać i pisać po francusku, a 49,4% mówi i rozumie ten język. Francuski jest drugim najczęściej używanym językiem w Dakarze, a 23% deklaruje, że jest drugim najczęściej używanym językiem (Wolof jest pierwszym językiem dla 90,2% mieszkańców Dakaru). W latach 1988–2002 francuski najwyraźniej stał się drugim najczęściej używanym językiem.
Według spisu ludności z 2013 r. 57% mieszkańców regionu Dakar posługuje się językiem francuskim, 10% arabskim i 3% wolof.
Fulani był w 1988 roku język drugim najczęściej używanym w Dakarze przed francuskim z 24,3% deklarując ją jako drugi najczęściej używany język (wolof jest pierwszym językiem dla 88% Dakar), ale w 2002 roku przeszedł w 15,4% za francuskim (23%).
Angielski , prosty język obcy niedawno nauczył, nie spełnia szczególną rolę społeczną, ale ruchy opinii wyrażono w prasie zadać jej dostęp oficjalnego języka tego miejsca za kabiną globalizacji.
Od lat 90. XX wieku język angielski został spopularyzowany przez piosenkarza Youssou N'dour , który śpiewa w języku wolof, angielskim i francuskim.
Wskaźnik alfabetyzacji ludności w wieku 10 lat i więcej w regionie Saint-Louis wyniósł 41% w 2013 r. Według krajowego spisu ludności.
Wolof jest używany przez 56% ludności obszaru St. Louis w 2002 roku, który znajduje się poniżej średniej krajowej wynoszącej 72%, jednak jest w toku.
W porównaniu ze średnią krajową w rejonie St. Louis w Dakarze mówi się bardziej po francusku .
Według spisu ludności z 2013 r. 35% mieszkańców regionu Saint-Louis posługuje się językiem francuskim, 8% arabskim i 1% wolof.