Analfabetyzm

Wskaźnik alfabetyzacji to wskaźnik uwzględniający liczbę osób, które potrafią czytać i pisać, z całej populacji i 100.

ONZ oblicza go na podstawie dostępnych danych, dla dorosłych i młodzieży powyżej 15 roku życia. Dane te są gromadzone przez UIS (Instytut Statystyki UNESCO) poprzez połączenie bezpośrednich szacunków krajowych i szacunków UIS) z szacunków krajowych.

Limity

Wskaźniki umiejętności czytania i pisania należy traktować z pewną ostrożnością, jak przyznaje sam UNDP (ex UNDP 2002, strona 143, ramka 2).

Definicje i metody badania i gromadzenia danych na temat szkolnictwa różnią się od czasu do czasu oraz w różnych krajach. Wydaje się, że nauczyciele, placówki oświatowe i państwa naturalnie nie doceniają analfabetyzmu, a nawet przeceniają wskaźnik zapisów (por. Populacje uchodźców, cudzoziemcy o nieuregulowanym statusie pobytu, bezdomni, izolowane populacje lub trudno dostępne itp.).

Kilka bogatych krajów OECD uważa, że ​​powszechne kształcenie na poziomie podstawowym można osiągnąć w kraju i dlatego nie gromadzą już krajowych danych statystycznych dotyczących umiejętności czytania i pisania. W celu obliczenia wskaźnika HDI ONZ uważa, że ​​wskaźnik alfabetyzacji wynosi 99%.

W niektórych krajach nie przeprowadza się rzeczywistych ankiet, ale szacunki oparte na osobistych oświadczeniach. Te same lub inne również dają niedoskonałe przybliżenia na podstawie poziomu nauczania, frekwencji szkolnej lub szacunkowego poziomu nauczania.

Perspektywiczny

UIS w dalszym ciągu udoskonala swoją metodologię oceny umiejętności czytania i pisania, w ramach programu oceny i monitorowania umiejętności czytania i pisania (PESA w języku francuskim, LAMP w języku angielskim), który ma na celu monitorowanie spójnego zestawu umiejętności związanych z czytaniem i pisaniem.

Zobacz też