Khenifra ⵅⵏⵉⴼⵕⴰ خنيفرة | |||
Miasto Khenifra. | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Maroko | ||
Region | Beni Mellal-Khenifra | ||
Województwo | Khenifra | ||
Gubernator | Mohamed Fetta | ||
Kod pocztowy | 54000 | ||
Demografia | |||
Populacja | 127 047 mieszk . (2020) | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 32°56′22″ północ, 5°40′03″ zachód | ||
Wysokość | 860 m² |
||
Różnorodny | |||
Atrakcje turystyczne) | Turystyka górska Jeziora |
||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Maroko
| |||
Khenifra (po berbersku : :; po arabsku : خنيفرة ) to miasto w centralnym Atlasie Środkowym w Maroku , nazwane „Czerwonym Miastem” w odniesieniu do czerwonawego koloru namalowanego na fasadach domów w mieście, lub „Khenifra zaïane” bo zbudowano go na dwóch bazaltowych brzegach Oum Errabia i reż.
Miasto leży u podnóża północnej strony centralnego płaskowyżu, Atlasu Średniego ( Fazaz ) i zachodniej części Atlasu Średniego, stolicy Zayanów . O łącznej powierzchni 12 320 km 2 (według starego podziału regionalnego w Maroku, z prowincjami Midelt ), Khénifra jest częścią utworzonego w 2015 roku regionu Béni Mellal-Khénifra . Obecnie obejmuje dawny region Tadla- Azilal , miasto Khouribga , Fquih Ben Salah i prowincje Khenifra . Jego ważną osią drogową jest droga krajowa 8 , dawniej nazywana drogą cesarską 24. Pozwala ona połączyć Meknes , Marrakesz , Fez i prowincje Khenifra .
Aït Oumalou to grupa ludów Amazigh z tego samego rodu, którzy zajmowali ogromne terytorium między Tadla na południu i Sefrou na północy. Uchodzili za niezłomnych, żądnych niepodległości. Zostały one historycznie znany ze swoich sojuszników Zayan dla swoich licznych wojen, najbardziej znany jest z Battle of Elhri przeciwko płk Laverdure 15 km od Khenifra pobliżu wsi Elhri na 13 listopada 1914 roku .
W działalności gospodarczej miasta dominuje sektor usługowy (43,2%). Środowisko wiejskie stanowi prawie 76% całkowitego obrotu gospodarczego. Khenifra jest uważana za uprzywilejowane miejsce dla turystyki ekologicznej, znanej z piękna czerwonych gór, dużych jezior i lasów cedrowych, zwłaszcza lasu Ajdir Izayane .
Pochodzenie nazwy Khenifra jest różnie interpretowane:
Khenifra jest pochodną czasownika Amazigh „ khnfr ”, co w języku Tazayit oznacza „trzymać energicznie”, „Khanfar Aryaz”, ze względu na fakt historyczny. W pewnym momencie miasto zostało przymusowo zajęte przez plemię Zayane Ait Bouhaddou przez klan Imahzane. Aby zademonstrować swoją hegemonię nad miastem, Zayani uczynili Khenifra strefę kontroli dla nie-Zayani. Ustanowili system pseudo „celny” dla spedytorów, którzy zostali zmuszeni do płacenia podatku. W czasie niestabilności politycznej ( Siba ) karawany Makhzen jadące z Marrakeszu do Fezu są zmuszone płacić okup w celu zapewnienia bezpieczeństwa tranzytu.
Według innej anegdotycznej wersji etymologia pochodzi od historii silnego mężczyzny, który napadał na przechodniów. Akhanfer to nazwa berberyjskiego zapaśnika przyswojonego do zapasów i szeroko praktykowanego w Atlasie Środkowym Tamoughzilt en Tazayit . Toponym oznacza miejsce, w którym odbywa się gra.
Według innej wersji, Khenifra byłoby słowem złożonym z khenig (przejście) i ifra (jaskinia), czyli wąskiego przejścia. Khenifra również bierze swoją nazwę od swojej geomorfologii ze względu na izolację między czterema górami: " Al Hafra ".
Również z czerwonawego koloru jego ziemi przypisywana jest jej inna nazwa, Khnifra AlHamra: „Khenifra the Red”.
Położona w marokańskim Dir , wznosząca się na wysokości 830 m , nad brzegiem rzeki Oum Errabia , w zaśmieconym bazaltowym korytarzu, który oddziela Atlas Środkowy od Mesaty (Środkowa Płaskowyż Maroka), Khenifra prezentuje się jako czerwony miasto, odzwierciedlenie koloru gliniastych gleb, które go otaczają.
Khenifra znajduje się na zachodnim krańcu Atlasu Średniego, jej położenie geomorfologiczne reprezentuje basen otoczony czterema dużymi górami, Bamoussa na zachodzie, Akllal na wschodzie, Bouhayyati na północy (Tabela Zayan) i Jbel Lahdid (lub Bouwazal : żelazna góra w Berber) na południu. Przez miasto przepływa rzeka Oum Errabiaa lub Oum Erebia. Budowa wzmianka o miejscowości Khénifra z początku XIX -go wieku , nie jest przypadkiem, lecz atut strategiczny ze względu na jej położenie między dwoma ośrodkami miejskimi w północnej, mianowicie Meknes (kapitał w czasie), a Fez Marrakeszu który reprezentował promienny ośrodek gospodarczy i dobrze prosperujący rynek. W średniowieczu obszar Khénifry stanowi oś karawany wielbłądów między Fezem a Marrakeszem.
Jego położenie geograficzne daje mu uprzywilejowane położenie, znajduje się na Drodze Narodowej 8 (stara droga używana przez karawany sułtanów Alaouite, zwana drogą cesarską) 170 km od Fezu , 320 km od Marrakeszu i 138 km od łączącej osi Midelt Środkowy i Wschodni Atlas Wysoki ułatwiający dostęp do górnej Moulouya z jednej strony i bramę do Sahary przez Errachidia i 262 km od Casablanki : strategiczna oś drogowa łącząca centralny Atlas Środkowy z dorzeczem Oum Errabiaa z żyznych równin Tadla na wybrzeże Atlantyku. Na poziomie Khénifra (rzeka ta jest zasilana przez oued Srou, oued Bouzakour, Oued Chbouka i Oued Ouaoumana) oraz wybrzeża Atlantyku.
We francuskiej gazecie Le Matin z 16 grudnia 1929 Khénifra jest opisana następująco: „Oum Errabia dzieli miasto na dwie części: lewy brzeg, rdzenne miasto połączone, nad wadi, piękny most na grzbiecie osła do europejskiego miasta zdominowany przez wielką kasbę Muha Ou Hammou Zayani, posadzony tam w przeszłości, aby umożliwić Moulayowi Ismailowi otrzymanie ciężkiej daniny od transhumancji Berberów. "
Klimat tego regionu jest kontynentalny , który wpływa na sezonowe i nawet codziennie termicznych amplitud. Po ostrej zimie następuje bardzo gorące lato. Opadów zależy od regionów między 400 a 700 mm / rok o średniej. Jego położenie bez dostępu do morza, otoczone górami przekraczającymi 2000 m n.p.m. zapewnia mroźne zimy, średnia roczna temperatura wynosi 16 °C, spada do -5 °C oraz gorące i suche lata bez opadów. Najniższe średnie opady odnotowuje się w lipcu, tylko 4 mm . Ze średnią 96 mm , grudzień ma najwyższy wskaźnik opadów, różniący się o 92 mm między najbardziej suchymi i mokrymi miesiącami.
W sierpniu średnia temperatura wynosi 24,7 °C , co czyni go najgorętszym miesiącem w roku. Przy średniej temperaturze 8 °C styczeń jest średnio najzimniejszy. Przez cały rok występuje różnica 16,7 °C pomiędzy najniższą a najwyższą temperaturą.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia temperatura (°C) | 8.1 | 9,4 | 11,9 | 14,2 | 16,6 | 20,9 | 24,4 | 24,5 | 21,3 | 17 | 12,6 | 9 |
Opady ( mm ) | 62 | 81 | 81 | 68 | 44 | 19 | 4 | 6 | 23 | 58 | 88 | 94 |
W XIX th wieku, ludność była głównie Amazigh z Zayane plemienia . Pomieszanie z miejscowymi zostało oczywiście osiągnięte po instalacji Shereefian Mahalla w Khenifra, co nastąpiło w trybie ekspresowym, ale misja nie powiodła się ze względów finansowych (żołnierze w składzie ( Abids Al Boukhari , du Guich , Cherarda). Armia sułtana ostatecznie rozwiąże się i połączy siły z kontyngentem Zayan Mouha Ou Hammou , tak jak ma to miejsce w przypadku populacji Taskarte (wioski 10 km od Khenifry), klanu szeryfów Alaouite (Chorfas), Ait Nouh, miejscowości Arougou i Tamskoute, oprócz przybycia kupców z Boujaad i rzemieślników z Fezu.Kiedy Francuzi przybyli w 1914 roku, Khénifra miał 1200 rodzin (Kanoun), według spisu przeprowadzonego przez tłumacza Bena Daouda.
Język mówiony to Tazayit , odmiana języka Tamazight , mowa w środkowym Maroku, a także dialektalny arabski (Darija), język używany lokalnie iw Maroku. Demografia znacznie się rozwinęła: od lat 70. miasto wciąż liczyło około 13 000 mieszkańców. Według spisu z 1994 r. populacja wynosiła 60 835. Według spisu z 2004 roku Khenifra liczyła 72 672 mieszkańców.
Mouha Ou Hammou Zayani powiedział: „Góry są moimi kośćmi, Um Rabia jest moją granicą, Równina jest moją zdobyczą”. Ten słynny cytat pokazuje znaczenie przestrzeni życiowej podbitej przez Zayane plemienia sprawia później strategicznego centrum Khénifra na szczeblu wojskowym i handlowym, przed XIX th century Khénifra było małe nieistotne aglomeracja, to nigdy nie były cytowane przez kronikarzy przed przybyciem Francuz. Historycznie podlegała wpływom rodziny Aït Affi z podplemienia Zayane Ait Bouhaddou, która kontrolowała most Elborj 8 km od Khenifry, obowiązkowy przejazd, którym kupcy udali się do Tadla i Meknes, a także pastorzy. Azaghar , przechodnie muszą płacić podatek tranzytowy, żaden cudzoziemiec nie przekracza ich terytorium bez zabezpieczenia, odpłatnie, ochrony zwyczajowej lub mesrag ( przemytnik w Tamzighte), Zetat w dialekcie marokańskim. Ku początku XVIII e wieku, Ait Affi zostanie wyparta przez klan Hammou Ou Akka El Harkati ojca Mouha Ou Hammou.
Okres ten naznaczony był totalną anarchią zwaną Siba.Kłopoty te zbiegły się z klęską sułtana Mohammeda ben Abderrahmane w bitwie pod Isly 14 sierpnia 1844 r. z wojskami generała Thomasa Roberta Bugeauda na granicy algiersko-marokańskiej. dyslokacja przez wojny międzyplemienne i powstania przeciwko Machzenom osłabione przez europejskie intrygi. Po śmierci sułtana Mohammeda ben Abdellaha, jego syn ( Hassan ben Mohammed ) dziedziczy podupadły kraj i aby ocalić integralność terenów pod wykrwawionym El Makhzen. Nowy sułtan postanowił wyznaczyć wpływowe osobistości w swoim plemieniu jako cad, wyposażając je w broń, w tym Mouha Ou Hammou Zayani, który wykorzystał ten nowy status, aby narzucić się Zayanom i zmiażdżyć rywalizujące plemiona, w szczególności Ichkirns i Ait Soukhmanes. Sprawował również hegemonię nad plemionami poza „krajem Zayan”. W tym okresie historii Maroka ( XIX th wieku), że inni faceci byli w stanie nałożyć na czele plemienia Glaoui szczególności Goundafi, Mtougui El Ayyadi słynny Kingpin Ben Aissa Omar El Abdi Hassan Pasza następnie Amahzoune; powstanie tych caïdów posłuży później Francji do osiedlenia się w Maroku pod pretekstem pacyfikacji plemion w nieustannej walce z Machzen i położenia kresu anarchii znanej jako Siba.
Khenifra jest zbudowana na dwóch bazaltowych brzegach rzeki Oum Errabiaa w pobliżu tak zwanego portugalskiego mostu i kasby Mouha Ou Hammou. Jego historia pozostaje nieznana historykom i kronikarzom tamtych czasów, z pewnością miasto ewoluowało od pierwszego przybycia żołnierzy sułtanów Alaouite, w szczególności z Moulayem Hassanem około 1886 roku, którzy przybyli jako posiłki w celu wsparcia militarnego (4215 żołnierzy) (Mouha Ou Hammou ), aby ustanowić swoją władzę nad Zajanami i przeciwko ich wspólnemu wrogowi Ichkirnes i Ait Soukhmanes, plemionom dysydenckim przeciwstawiającym się władzy Makhzen i wzrostowi władzy Mouha lub Hammou.
Region Khenifra znajduje się w centralnym Atlasie Środkowym. Na poziomie strategicznym stanowi atut, który pozwoli kontrolować wrota Tadli , (dorzecza Oum Errabiaa ) na południu, Taza na północy i w kierunku wschodniego Atlasu Wysokiego, na wschodzie Moulouya i Tafilalt ). Pomimo oporu i wojowniczej wytrwałości ludności, Zajanie złożyli broń w obliczu imponującej kolonialnej machiny wojennej.
Khenifra była także teatrem działań wojennych prowadzonych przez alawickiego sułtana Mulaja Rachida przeciwko Zaoua z Dila, w którym sułtan został pokonany w latach (1668-1669). Ogólnie rzecz biorąc, obszar Khenifry stanowi granicę między „blad el Makhzen i Blad Siba ” od czasów Almorawidów do 1920 roku, kiedy to po całkowitym podporządkowaniu bloku Zayan został ustanowiony porządek , od tego czasu jesteśmy świadkami reorganizacji plemienne społeczeństwo Zayan jest rządzone przez system feudalny.
Podczas okupacji Khenifry 12 czerwca 1914 r. miasteczko zostało opuszczone i spalone przez ludność Zayan.
Historia Khenifry wywodzi się z dwóch zabytków, z których jedyne, które wciąż istnieją częściowo:
Budynek o takiej symbolice jest dziś całkowicie opuszczoną pamięcią, częścią historii regionu i Maroka, zwłaszcza w jego zapadającym się elemencie oporu.
Zbudowany w tym samym czasie co Kasba Khenifra. Historycznie rzecz biorąc, obecność Portugalii nigdy nie była wspomniana w rękopisach z tamtych czasów. Ten most jest nadal wznoszony pomimo złej pogody, w końcu uległ wielu powodziom, które musiał przejść. Jest prawdopodobne, że most ten został zbudowany z białka jaja (albumina jaja ); dostawca nazywał się Boufouloussen (obecna dzielnica Khénifra. Zgodnie z ustną tradycją na jego realizację ustanowiono podatek od jaj. Kolekcjonerzy byli odpowiedzialni za pobieranie tej opłaty od mieszkańców w celu wybudowania tego mostu, co umożliwiło usprawnienie handlu jak przepędy migracje praktykowane w tym regionie.Zawieszenie pracy zostałyby dostarczone przez portugalskich niewolników w tym czasie w niewoli w Meknes, w czasie sułtana Mulaj Ismail gdy Maroko opanował flotę korsarzy opartych na sprzedaż. Ta flota dostarczyła Chrześcijańscy niewolnicy i broń po ich napadach na Morzu Śródziemnym i aż do Morza Północnego.Inna
wersja podaje, że most jest dziełem Kassema ( ojca bibliografa Ahmeda ben Kassem Al Mansouri (1897-1965) ), dowódcy wojskowego Hassana I św. Khenifra, który używał obozu 1880 Mouha lub Hammou w 1914. Zauważ, że wyznaczenie mostu mówi, że Portugalia jest dziełem propaganda kolonialna, aby wykazać, że Berberowie nie wiedzą, jak nic zrobić, ale ta teza jest mało prawdopodobna, biorąc pod uwagę stan mostu w złym stanie na początku wieku.
Historia Khenifry jest powiązana z tymi dwoma zabytkami sklasyfikowanymi jako historyczne przez marokańskie Ministerstwo Kultury jako kasba dziedzictwa narodowego Moha lub Hamou. Kasbah Mouha lub Hammou Zayani i stary most wyznaczają świadomość Khnifris, gdzie teraźniejszość i przeszłość mieszają się w zbiorowej świadomości pokoleń.
Po podpisaniu protektoratu zawartego w Fezie 30 marca 1912 r. między III Republiką Francuską a Moulay Abd El Hafid. Generał Lyautey przedstawił przewodniczącemu rady program wojskowo-polityczny składający się z dziesięciu punktów.
Część Maroka jest okupowana aż do Beni Mellal na południu, Fes-Meknes na północy Khenifry.
Kapitał Zayane została podjęta przez legionistów (złożonych z senegalskich Algierczyków, Marokańczyków Goumis na 1 st Pułku Strzelców Marokańczycy rekrutowani Chaouia ) 12 czerwca 1914. Pod dowództwem generała Ditte, Poeymirau i Charles Mangin go nabył w Maroku legendarny reputacji podczas kampanii Maroka w regionie Casablanki aż po równinę Tadla . Charles Mangin jest uważany za wielkiego stratega wojskowego, któremu udało się uniknąć bezpośredniej konfrontacji z Zayanami przed poddaniem się plemion, od Chaouia po granice terytorium Zayan.
W nawiązaniu do „Journal of marszów i operacjami 2 nd baterią o 1 st Mountain Pułku Artylerii w okresie od 6 września 1912 do 16 października 1913”, polecenie z okupantem Maroka był świadomy ryzyko bezpośredniej konfrontacji z plemionami Zayanes podczas kampanii Maroka 1907-1914. W tym raporcie Charles Mangin precyzyjnie opisuje różne fazy swojej kampanii.
Trzy miesiące po tym wydarzeniu, 13 listopada 1914 r. w Elhri odbędzie się kontratak : bitwa pod Elhri , nierozważnie zaangażowana przez pułkownika Laverdure René Philippe w celu zaatakowania obozu rebeliantów Mouha lub Hammou, zmuszonych do opuszczenia kasby , okupowany przez wojsko od czerwca 1914 pod dowództwem pułkownika Laverdure'a , dowódcy terytorium Chenifry, zabitego w bitwie pod Elhri 13 listopada 1914 roku, uważanego za bezpośrednio odpowiedzialnego za francuską klęskę w tej sprawie Lyautey wyraził swoje opinia o tym upokarzającym dla wojsk kolonialnych fakcie: „Gdyby pułkownik Laverdure nie zginął w aferze ELHERI, zasłużył na postawienie przed radą wojenną i skazanie na najsurowszą karę”.
Odnotowujemy również demonstracje przeciwko Berber Dahir , ogłoszone 16 maja 1930, których celem było prawne oddzielenie Berberów od społeczności arabskich.
Przed przybyciem żołnierzy sułtana Mulaj Hassan I st w 1877 Khénifra był tylko punktem przejścia z wypasu Azaghar i Jebel . To właśnie stamtąd Khenifra nabierze wymiaru miasta. Niestety, Khenifra nie rozwinęła się podczas kolonizacji do swojego naturalnego potencjału (jest częścią Maroka uważaną za bezużyteczną).
Znany jest z zaciekłego oporu podczas kolonizacji francuskiej , znanej z bitwy pod Elhri (wieś położona 20 km od Khenifry) (13 listopada 1914), która zaowocowała zwycięstwem Zayanów i innych plemion.Sąsiedzi Berberowie: Ichkern Elkbab , Aït Ihnd Krouchen , nawet Aït Hdiddou i Aït Atta , zjednoczone po raz pierwszy. To zwycięstwo symbolizuje chwałę plemion i wielki prestiż, który Mouha lub Hammou Zayani wykuli dla siebie, gdzie kolumna oficera Laverdure René Philippe została prawie zniszczona, ale odpowiedź kolonialna nie trwała długo, manifestując się poprzez rozmieszczenie jej panopli. wojskowych w celu odizolowania Zayanów i ograniczenia ich obszaru geograficznego oraz zmuszenia ich do schronienia się w górach. Blokada plemion Zayan została przeprowadzona pomyślnie, marokański spichlerz Tadli został wówczas zabezpieczony przed atakami Zajanów, pomimo trudności logistycznych w zaopatrzeniu Khenifry w żywność i materiały.
Po poddaniu się dużej części wodzów plemiennych centralnego Atlasu Środkowego, w szczególności Mouha Ou Saïd Ouirry z El Kssiba, Mohanda N'hamouchy z El Hajeb i innych plemion równin, legioniści Charlesa Mangina . a Henry'ego są na skraju Khenifry.
Schwytanie KhenifraZdobycie Khenifry poprzedziły ciężkie walki z kontyngentem Zayan, na rozkaz generała Henryka z powodzeniem zorganizowano przymusowy marsz, okupacja tego miasta jest faktem dokonanym, jego posiadanie przywróci również cesarską drogę Fez-Marrakesz przez Tadli, podczas swoich wydarzeń Francja zostanie skonfrontowana z wysiłkiem I wojny światowej, która właśnie wybuchła, gdy Maroko znajdowało się w środku okresu pacyfikacji, pomimo powszechnej mobilizacji, cel generała Lyautey jest prawie osiągnięty: skrzyżowanie Taza - Khénifra - Tadla-Sous zostaje osiągnięty.
Kampania Khenifra rozpoczęła się w czerwcu 1914 roku, była to osobista troska generała-rezydenta Lyauteya, Khenifra była w jego programie (tuż przed słynną bitwą pod Elhri ).
Kampania Khénlfry po tak wielu wysiłkach i poświęceniu zakończyła się 2 czerwca 1920 r., Poddaniem paszy Hassana Amahzoune i śmiercią Mouha Ou Hammou 27 marca 1921 r. w potyczce prowadzonej przez partyzantów Zayan na korzyść generała Poeymirau ( 1869-1924), bardzo bliski współpracownik marszałka Lyautey i przy udziale generała Henry'ego Freydenberga, który później został naczelnym wodzem regionu Meknes w latach 1924-1929 oraz generała Jeana Théveneya (en) (1866-1960), szefa z regionu Tadla (1866-1960) i Jean Jacques de Butler (1893-1984) oficer ten kierował operacjami poszukiwawczymi w Khenifrze, kładąc w ten sposób kres ruchowi oporu Zayan, od 1940 do 1941 r.: dowodził szkołą wojskową Dar El Beida w Meknes w Maroku.
Koniec oporu Zayane2 czerwca 1920 r. to przełomowa data w historii Chenifry i Maroka, biorąc pod uwagę wyczyn osiągnięty przez politykę marszałka Lyauteya i jego współpracowników wobec Berberów, jesteśmy świadkami odwrócenia sytuacji oporu wobec kolaboracji na rzecz Francji, pomimo efemerycznego zwycięstwa Zayan nad pułkownikiem Laverdure podczas słynnej bitwy pod Elhri 13 listopada 1914 r. Blok Zayan jest teraz podporządkowany woli zwycięzcy, w Khenifra 2 czerwca 1920 r. generał Poeymirau i pułkownik Théveney otrzymali poddanie się najstarszego syna starego wodza gór Mouha lub Hammou i jego dziewięciu braci, a także jego siostrzeńca Oul Aidi, uważane za zaciekły opór. Klan rodziny Imahzanów stał się panem nad plemionami Zayan i zapewni watażków w służbie zwycięzców, klan ten z powodzeniem przyczynił się do podporządkowania dysydenckich plemion Atlasu Środkowego, w tym Ait Soukhmanes i Ait Seghrouchens .
Ludność nie brała udziału. Mimo to pozostanie w szoku z powodu represji wobec niektórych plemion Zayan i systematycznego aresztowania zwolenników partii UNFP. Po rozluźnieniu procesu politycznego oraz w ramach Instancji Równości i Pojednania , kurtyna została podniesiona, aby umożliwić ofiarom składanie zeznań, kładąc kres latom znanym jako Lata ołowiu .
Na początku XIX -go wieku, miasto było małe miasteczko w samym sercu regionu rolno-pastoralny. Rozwinął się wokół mostu i Kasby Mouha Ou Hammou na lewym brzegu rzeki Oum Errabia i jego siostrzeńca Oulaidi na prawym brzegu, po zajęciu Khenifry w 1914 roku miasto straciło część swojej malowniczej natury.
Miasto stało się aglomeracją pogrążoną w dzikiej urbanizacji. Centrum handlowe Khénifra ewoluowało wokół starego dworca autobusowego znanego jako „garaż Bakouch” i rue d'Oran. Dzisiaj, w obliczu masowego exodusu ze wsi i braku polityki miejskiej wobec miasta ze strony władz, to zjawisko społeczne doprowadziło do anarchicznego rozrostu niehigienicznych mieszkań na obszarach podmiejskich.
Rozbudowa Khenifry została przeprowadzona z centrum w pobliżu mostu i Kasby Mouha Ou Hammou Zayani .
|
|
|
|
|
|
Pomimo potencjału i zasobów naturalnych dostępnych dla prowincji Khenifra w zakresie wody, leśnictwa, górnictwa i turystyki. Khenifra jest daleka od przezwyciężenia analfabetyzmu, niepewności i wykluczenia społecznego, poza bezrobociem, czynniki te są spowodowane brakiem prawdziwej strategii rozwoju i prawdziwego planu integracji dla tego górskiego regionu.
Rękodzieło wykonujemy na dwa sposoby: na zasadzie rodzinnej lub w ramach spółdzielni. Dywan Zayan (tazerbyt) reprezentuje ikonę kultury Zayan . Jest na wysokości innych znanych dywanów, takich jak wspomniany dywan Rbati. Dywan jest przedmiotem artystycznym wytwarzanym w rodzinach o wielkiej tradycji pasterskiej i żyjących na ogół z żywego inwentarza. Do dywanu dodaje się hanbel, który jest chlubą Amazighów w ogóle: tkany kawałek, lżejszy i mniej gruby niż dywan. Służy jako koc. Wełna od tysiącleci jest czczona wśród Zayan, kobieta Amazigh uważana jest za twórcę obdarzoną zdolnościami artystycznymi, sensorycznymi i estetycznymi.
Dywan berberyjski jest wyrazem kreatywności kobiety Amazigh, jest to symbolizm do rozszyfrowania, który był przedmiotem wielu badań, takich jak przypadek Paula Vandenbroecka, który napisał książkę o dywanie: Sztuka berberyjskich kobiet . Dywan berberyjski nabiera wyrazistego wymiaru dla każdego plemienia: możemy zatem mówić o dywanie Zayani, Attaoui, Zemmouri, M'guildi... Dywany te są inkrustowane wełnianymi wzorami odpowiadającymi symbolom Amazigh o wymiarze estetycznym. Dywan Zayan ilustruje know-how kobiet Amazigh. Prosta techniczna, składa się z centralnego pola, nieregularnych poziomych pasów ozdobionych krenelażowymi wzorami wyrażającymi kobiecość, otoczonych ramą. Różne odcienie czerwieni mieszają się z szafranem i białymi wzorami.
Mata berberyjska lub Tahsirt , tkany dywan z liści palmowych haftowany wełną. „Tahsirt” to słowo pochodzące od arabskiego terminu „Hsira” oznaczającego matę. „Ayartil” w męskim, „Tayartilte” w żeńskim oznacza w prawdziwych terminach Amazigh matę berberyjską.
Wśród gór otaczających Khenifra Jbel Bououzzal lub żelazną górę jest żelazo, ale jego wysoka zawartość siarki z jednej strony uniemożliwia jego eksploatację, az drugiej brak infrastruktury drogowej i środków eksploatacji oraz odpowiedniego transportu. Oto skład rudy według badań epoki kolonialnej.
Cedr Khénifra zajmuje obszar 65 150 hektarów, czyli 50% krajowego lasu cedrowego i 12% majątku leśnego prowincji, stanowi nieocenione bogactwo dla regionu.Pamiętaj , że las Khénifra został zredukowany ze szkodą dla prowincji Midelt po nowym podziale administracyjnym.
Położenie prowincji w sercu Atlasu Średniego, z bardzo wysokimi opadami deszczu, co czyni z prowincji prawdziwą wieżę ciśnień, zarówno z hydrogeologicznego, jak i hydrograficznego punktu widzenia.
Czynniki presji człowieka (intensywne pasterstwo, wylesianie, kłusownicy cedrów) i susza mogą doprowadzić do wyginięcia szlachetnego drzewa cedrus atlantica .
Region Khenifra kryje w sobie ogromny potencjał leśny, zróżnicowaną faunę i florę, w szczególności region Ajdir Izayane, którego nie należy mylić z Ajdir położonym w Rifie , ten duży las Cedrus atlantica jest częścią parku narodowego Khénifra , lasu Ajdir Izayane niegdyś był domem dla słynnego lwa Atlasu, który obecnie wymarł. Las ten jest zagrożony zjawiskiem zaniku ze względu na nierównowagę ekologiczną fauny zwierzęcej, która utraciła podstawowe elementy łańcucha pokarmowego, w szczególności lwa, pantery i hieny: są zasady i precyzyjny porządek, ten porządek jest wadliwy. on sprzyja dzikowi.
Region Khenifra ma ważny system rzeczny, w tym rzekę Oum Errabiaa i jej dopływy Srou wadi i wadi Chbouka, jest to rzeka marokańska 2 e pod względem długości. Bierze swoje źródło na wysokości 1240 m w Atlasie Środkowym, 40 km od miasta Khenifra i 26 km od miasta M'rirt . W Khenifra wije się w kierunku północ-południe w wąskim korycie rzeki przez miasto i zaopatruje miasto w wodę pitną.
Region Khenifra posiada wszystkie atuty ulubionego miejsca turystycznego dzięki bogactwu parku z górskimi jeziorami i lasem cedrowym Ajdir Izayane . Ten ważny sektor nie rozwinął się od czasu uzyskania niepodległości, pomimo potencjału, jakim dysponowała prowincja. Ekoturystyki nie jest brany pod uwagę w programach rozwoju turystyki i brak odpowiedniej infrastruktury sprawia, że trudne zadanie, aby zaspokoić potrzeby użytkowników. Promocja turystyki narodowej na rzecz marokańskiego konsumenta nie jest jeszcze możliwa w perspektywie krótkoterminowej.
Trzy sektory: turystyka górska, turystyka ekologiczna lub turystyka ekologiczna i turystyka wiejska, przyczyniają się do ochrony środowiska i przynoszą sprawiedliwe korzyści lokalnym społecznościom, pozwalając im na poprawę ich dobrostanu.
Przedmieścia Khénifry kryją najbardziej atrakcyjne turystycznie miejsca Atlasu Średniego, w tym źródła Oum Errabiaa , jezioro Aguelmame Aziza , jezioro Tiguelmamin , jezioro Ouiouane , Aguelmame N'Miaami , jezioro Aguelmame Abachane , wody mapy z tamy Tanafnit El Borj i płaskowyż Ajdir Izayane. Miejsca te korzystają z bioklimatu od sub-wilgotnego do wilgotnego. Istnieje również sieć rzek wpływających do Oum Errabia i jej dopływów, takich jak Oued Chbouka 36 km od Khenifry, bogatych w ryby (czarny bas, pstrąg). Ekoturystyki w regionie potrzebuje polityki zrównoważonego rozwoju w perspektywie średnio- i długoterminowej. Bogactwo jezior w ryby pozwala na tworzenie regulowanych dekretami ministerialnymi dzierżaw praw połowowych, w których rybacy mogą uprawiać różne rodzaje połowów, a mianowicie:
Główne gatunki ryb i ich charakterystyka: Najbardziej znane gatunki to: pstrąg potokowy , pstrąg tęczowy , płoć , szczupak , okoń czarny , sandacz , okoń . Najpopularniejszymi rybami wśród wędkarzy są szczupaki i pstrągi. Rzeki prezentują inne odmiany w zależności od miejsca.
Najbardziej znaną aktywnością sportową była piłka nożna; zespół powstał w 1943 roku pod nazwą: „Union sportive de Khénifra”, następnie Chabab Atlas Khénifra „شباب أطلس خنيفرة” w 1945 roku, w 2014 roku zespół dołączył do pierwszej ligi. Sekcja kobieca powstała 30 listopada 1998 roku pod tą samą nazwą Chabab Atlas Khénifra (kobiety) .
Od czasu uzyskania niepodległości przez Maroko, miasto Khenifra pozostaje na marginesie, bez infrastruktury sportowej godnej aspiracji ludności. Stadion miejski może obecnie pomieścić 8000 widzów.
Stowarzyszenie Rybaków Sportowych Oum Rabia z Khenifry.
Prowincja Khenifra posiada duży rezerwat łowiecki szacowany na 162 000 ha, podzielony na czternaście stałych rezerwatów.
Park Narodowy Khénifra jest ekologiczny klejnotem Atlasu Średniego. Obejmuje Park Narodowy Ifrane (patrz Le Soir 18 czerwca) i część Parku Narodowego Wschodniego Atlasu Wysokiego. Ten rezerwat przyrody zajmuje powierzchnię 202 700 ha .
Fantazia i Ahidouss, tradycje przodków zakorzenione w społeczeństwie Zayane i stanowią dumę Amazigh.
Koń wśród Zayan reprezentuje symbol rytualny, zakorzeniony w ich tradycji wojowników. Ta wirtuozowska tradycja jest nadal zachowana przez plemiona marokańskie. Place d'Azlou znane było z wielkich pokazów jeździeckich. Zasady, których należy przestrzegać:
Te wyczyny wymagają posiadania rygorystycznej techniki jeździeckiej, odwagi i umiejętności. Ubiór jeźdźca musi być zgodny z obyczajami ubioru regionu.
Artystyczny, zbiorowy, prezentowany w pokazie z udziałem kobiet i mężczyzn, wydarzenie to jest szeroko rozpowszechnione w dużej części środkowego Maroka z każdym plemieniem jego specyfiką, stąd kilka wariantów Tafilalet (południowy-wschód) aż do 'w Tifelt (północne -Zachód).
Ahidouss składa się z trzech podstawowych elementów:
Stworzenie kompleksu kulturowego Abou El Kacem Zayani stanowi platformę pamięci, której celem jest promowanie kultury we wszystkich aspektach i podkreślanie indywidualnych umiejętności.
Kompleks kulturalny Abou El Kacem Zayani został zainaugurowany w 2014 roku.To centrum kulturalne znajduje się w odpowiednim miejscu dla wszystkich działań kulturalnych, z widokiem na rzekę Oum Errabia.Budynek jest zaprojektowany tak, aby pomieścić bibliotekę inną przestrzeń: dzieci, dorosłych, multimedia i sala muzyczna Mohammeda Rouicha w hołdzie temu artyście, który przyczynił się do rozwoju lokalnego gatunku muzycznego.
W ogóle, kuchnia Khenifra nie różni się od kuchni marokańskiej , ale pozostaje zdominowany przez kuchnię Berberów z Zayanes .
Abou El Kacem Zayani liceum jest nazwany w hołdzie dla wielkiego uczonego, którego ojciec pochodzi z plemienia Zayane . Jest to prestiżowy marokański osobowość, podróżnik, badacz z końca XVIII XX wieku i początku XIX th wieku.
Jest to instytucja publiczna stworzona na 1 st październik 1950jako kolegium. Studia kończą się w trzecim roku szkoły średniej (dla opcji roku ogólnego). Po uzyskaniu bepc, przyjęci będą mogli kontynuować naukę w liceum Tarik ibn Zyad (Azrou) lub zintegrować administrację.
W latach 70. stał się liceum ogólnokształcącym i technicznym.
Szkoła chłopięca Azlou i szkoła dla dziewcząt były pierwszymi po odzyskaniu niepodległości.
Niedawno otwarto Centrum Kwalifikacji Zawodowych Sztuk Tradycyjnych w Khenifra.
ITA: instytut technologii stosowanych
ISTA: wyspecjalizowany instytut technologii stosowanych. Czy zakłady podlegają Biuru Kształcenia Zawodowego i Promocji Pracy.
EST: Wyższa Szkoła Technologii w Khenifra utworzona w wrzesień 2014.
Miasto Khenifra posiada ośrodek zdrowia finansowany przez Ministerstwo Zdrowia i Europejski Bank Inwestycyjny (EBI). Szpital o powierzchni 13.000 m 2 dysponuje 185 łóżkami .
Ponadto Khénifra ma jedenaście miejskich ośrodków zdrowia.
Ci dwaj sportowcy należą do klubu Chabab Atlas Khénifra (sekcja lekkoatletyczna):
Osobistości, które naznaczyły historię Khenifry to:
Księżniczka Lalla Latifa, urodzona jako Fatima Amahzoune w 1945 roku w Khénifra, poślubiła Hassana II w 1961 roku z rodziny słynnego cadda Zayan Mouha Ou Hammou Zayani ; jest matką króla Mohammeda VI , księcia Mulaja Rachida , księżniczek Lalli Meryem , Lalli Asmae i Lalli Hasny .
Ścieżka | km |
---|---|
Khenifra - Rabat | 233 |
Khenifra - Beni Mellal | 127 |
Khenifra - Marrakesz | 327 |
Khenifra - Fez | 164 |
Khenifra - Tanger | 434 |
Khenifra - Agadiru | 595 |
Khenifra - Wadżda | 467 |
Khenifra- Dakhla | 1752 |
Khenifra - Errachidia | 285 |
Khenifra- Paryż | 2421 |
Khenifra- Mekka | 4645 |
Mapa Khenifry-Elhri.
Główna ulica.
Stara aleja.
Zniszczone dziedzictwo.
Miejsce Azlou.
Zayan kobieta.
Rzeka Oum Errabiaa wokół miasta.
Rzeka Oum Errabiaa w Khenifra.
Płaskowyż Ajdir wokół miasta.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
[4] Życie i śmierć Mouha Ou Hammou: Fragment z gazety Le temps z 18 października 1930 Strona 3 i 4
Rok wydania: 1952