Najdłuższy dzień

Najdłuższy dzień Jedno z wielu logotypów filmu.

Kluczowe dane

Tytuł oryginalny	Najdłuższy dzień
Produkcja	Ken Annakin Andrew Marton , Darryl F. Zanuck Bernhard Wicki
Scenariusz	Cornelius Ryan ze swojej książki. Romain Gary , James Jones David Pursall, Jack Seddon Erich Maria Note , Noël Coward
Muzyka	Maurice Jarre
Główni aktorzy	John Wayne Robert Mitchum Richard Burton Henry Fonda Curd Jürgens Gert Fröbe
Firmy produkcyjne	Lis XX wieku
Ojczyźnie	Stany Zjednoczone
Uprzejmy	Wojna
Trwanie	172 minuty
Wyjście	1962

Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja

Najdłuższy dzień (tytuł oryginału: The Longest Day ) to amerykański film wydany w 1962 roku , w reżyserii Kena Annakin , Andrew Marton , Bernhard Wicki , Gerd Oswald i Darryl F. Zanuck , w oparciu o jednobrzmiące książki autorstwa Corneliusa Ryana , opublikowane w 1959 roku .

Streszczenie

Film chronologicznie śledzi wydarzenia z lądowania aliantów w Normandii w dniu6 czerwca 1944, poprzedzony ostatnimi przygotowaniami poprzedniego wieczoru.

Przedstawia różne teatry działań, z punktu widzenia aliantów i Niemców, oraz różne kategorie graczy: od centrów dowodzenia po zwykłych żołnierzy, w tym oficerów pośrednich i sił oporu, a wszystko to jest przeplatane wieloma prawdziwymi anegdotami.

Karta techniczna

• Tytuł oryginalny: Najdłuższy dzień
• Francuski tytuł: Najdłuższy dzień
• Produkcja:
  • Sekwencje angielskie: Ken Annakin i Darryl F. Zanuck
  • Amerykańskie sekwencje: Andrew Marton
  • Sekwencje niemieckie: Bernhard Wicki
  • sekwencje walk: Elmo Williams ( drugi dyrektor drużyny )
  • sekwencje skoków spadochronowych: Gerd Oswald
  • Asystent dyrektorów: Bernard Farrel , Tom Pevsner  (en) , Louis Pitzele , Gérard Renateau , Jean Herman i Henri Sokal
• Scenariusz: Cornelius Ryan , na podstawie jego książki oraz Romain Gary , James Jones , David Pursall , Jack Seddon , Erich Maria Note i Noël Coward
• Kierownictwo artystyczne: Ted Aworth , Léon Barsacq , Vincent Korda i Gabriel Béchir
• Zdjęcia: Jean Bourgoin , Walter Wottitz , Pierre Levent , Henri Persin i Guy Tabary
• Zdjęcia lotnicze: Guy Tabary
• Inżynierowie dźwięku: Jo de Bretagne , Jacques Maumont i William Sivel
• Efekty specjalne: Karl Baumgartner , Karl Helmer , Augie Lohman , Robert MacDonald , Alex Weldon , Joseph z Bretanii , David S. Horsley i Wally Weevers
• Efekty wizualne: Jean Fouchet
• Redakcja: Samuel E. Beetley
• Scenariusz: Lucie Lichtig
• Firma produkcyjna: Twentieth Century Fox
• Producenci: Darryl F. Zanuck i Elmo Williams
  • Kierownik produkcji: Julien Derode , Christian Ferry , Lee Katz , Louis Wipf
• Dystrybutor: Twentieth Century Fox
• Muzyka: Maurice Jarre i motyw Paula Anki w aranżacji Mitcha Millera
• Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
• Języki: angielski, niemiecki, francuski
• Format: czarno-biały (istnieje wersja kolorowa)
• Współczynnik: 2,35: 1 w CinemaScope 35  mm
• Dźwięk: Stereo (4 ścieżki Westrex Recording System )
• Gatunek  : wojna
• Czas działania: 171 minut
• Daty wydania:
  • Francja : 25 września 1962
  • Stany Zjednoczone : 4 października 1962
  • Wielka Brytania : 23 października 1962
  • Zachodnie Niemcy: 25 października 1962
• Budżet: ~ 10 000 000  USD (szacunkowo)
• Daty filmowania: około roku, rozpoczęte w maju 1961 i zakończone 16 czerwca 1962.

Doradcy wojskowi

• Generał Günther Blumentritt
• Generał porucznik James Gavin
• Major John Howard
• Dowódca Philippe Kieffer
• Generał armii Pierre Kœnig
• Kapitan Helmut Lang
• Generał brygady, hrabia Lovat
• Generał Sir Frederick Morgan
• Generał porucznik Max Pemsel
• Major Werner Pluskat
• Pułkownik Josef Priller
• Frau Lucia Maria Rommel
• Wiceadmirał Friedrich Ruge

Doradcy techniczni

• Komandor Jean Barral
• Podpułkownik Roger Bligh
• Komandor Willard L. Bushy
• Dowódca Hubert Deschard
• Podpułkownik AJ Hillebrand
• Pułkownik James R. Johnson
• Kapitan Fernand Prevost
• Komandor porucznik EC Peake
• Pułkownik Albert Saby
• Pułkownik Joseph B. Seay

Dystrybucja

brytyjski

• Patrick Barr (VF: Pierre Gay )  : Kapitan grupy JM Stagg (niewymieniony w czołówce)
• Lyndon Brook (VF: Roland Menard )  : Porucznik Walsh (niewymieniony w czołówce)
• Richard Burton (VF: Jean-Claude Michel )  : Oficer lotniczy David Campbell
• Bryan Coleman  : Ronald Callen (niewymieniony w czołówce)
• Sean Connery (VF: Henry Djanik )  : Żołnierz Flanagan
• Bernard Fox  : Żołnierz (niewymieniony w czołówce)
• Leo Genn (VF: André Valmy )  : gen. bryg. Gen. Edwin P. Parker Jr.
• John Gregson  : kapelan wojskowy
• Jack Hedley  : Oficer informacyjny RAF (niewymieniony w czołówce)
• Donald Houston (VF: Jacques Deschamps )  : Pilot RAF
• Simon Lack  : Marszałek lotnictwa Trafford Leigh-Mallory (niewymieniony w czołówce)
• Peter Lawford (VF: René Arrieu )  : Brygadier Lord Lovat
• Leslie de Laspee  : Piper Bill Millin (niewymieniony w czołówce)
• Michael Medwin  : Szeregowiec Watney
• Kenneth More  : Kapitan Colin Maud
• Louis Mounier  : Marszałek lotnictwa Arthur William Tedder (niewymieniony w czołówce)
• Leslie Phillips  : Oficer RAF
• Trevor Reid  : Generał Bernard Montgomery (niewymieniony w czołówce)
• John Robinson  : Admirał Bertram Ramsay (niewymieniony w czołówce)
• Norman Rossington  : Prywatny Clough
• Richard Todd (VF: Marc Cassot )  : Major John Howard
• Richard Wattis  : Spadochroniarz

Amerykanie i Kanadyjczycy

• Henry Fonda (VF: Jean Martinelli )  : generał brygady Theodore Roosevelt, Jr.
• John Wayne (VF: Claude Bertrand )  : podpułkownik Benjamin H. Vandervoort
• Robert Mitchum (VF: Roger Tréville )  : Generał brygady Norman Cota
• Robert Ryan (VF: Raymond Loyer )  : generał brygady 82 ° w powietrzu James M. Gavin
• Mel Ferrer (VF: Roland Menard )  : Generał Robert Haines
• Rod Steiger (VF: Marcel Bozzuffi )  : Dowódca niszczyciela
• Czerwone guziki (VF: Guy Piérauld )  : Żołnierz John Steele
• Roddy McDowall  : Szeregowy Morris
• Eddie Albert (VF: Serge Nadaud )  : Pułkownik Thompson
• Paul Anka (VF: Pierre Trabaud )  : Amerykański strażnik
• Richard Beymer  : Prywatny holenderski Schultz (który wygrał hazard 2500 $)
• Ray Danton (VF: Michel Gatineau )  : Kapitan Frank
• Fred Dur  : Major komandosów
• Fabian  : Strażnik
• Tony Mordente  : Strażnik, który serwuje posiłki (niewymieniony w czołówce)
• Steve Forrest (VF: Jean-Pierre Duclos )  : Kapitan Harding
• Henry Grace (VF: Claude Péran )  : Generał Dwight D. Eisenhower (niewymieniony w czołówce)
• Peter Helm  : Młody GI
• Jeffrey Hunter (VF: Roger Rudel )  : Sierżant John H. Fuller
• Alexander Knox (VF: Serge Sauvion )  : Generał Walter B. Smith
• Dewey Martin  : Szeregowiec Wilder
• John Meillon  : Admirał Alan G. Kirk (niewymieniony w czołówce)
• Sal Mineo (VF: Serge Lhorca )  : Żołnierz Martini
• Edmond O'Brien (VF: Georges Aminel )  : Generał Raymond O. Barton 4° Dywizja Piechoty
• Ron Randell  : Joe Williams
• Tommy Sands  : Strażnik
• George Segal  : Strażnik
• Nicholas Stuart  : Generał porucznik Omar Bradley (niewymieniony w czołówce)
• Tom Tryon (VF: Michel Gudin )  : Porucznik Wilson
• Robert Wagner (VF: Philippe Mareuil )  : Strażnik
• Stuart Whitman (VF: Michel Roux )  : Porucznik Sheen
• Clint Eastwood  : Strażnik (niewymieniony w czołówce)
• John Crawford  : Pułkownik Caffey (niewymieniony w czołówce)
• Joseph Lowe  : Żołnierz wspinający się na Pointe du Hoc (niewymieniony w czołówce)
• Geoffrey Bayldon  : Oficer na odprawie generała Eisenhowera (niewymieniony w czołówce)
• Edward Meeks  : Amerykański żołnierz (niewymieniony w czołówce)

Francuski

• Arletty  : Madame Barrault
• Yves Barsacq  : francuski bojownik ruchu oporu (niewymieniony w czołówce)
• Jean-Louis Barrault  : Ojciec Louis Roulland
• Bourvil  : odporny i burmistrz Colleville-sur-Orne
• Pauline Carton  : żona Louisa
• Irina Demick  : Jeanine Boitard
• Fernand Ledoux  : Louis
• Christian Marquand  : dowódca Philippe Kieffer
• Maurice Poli  : Jean, przemytnik (niewymieniony w czołówce)
• Madeleine Renaud  : Matka Przełożona
• Georges Rivière  : Drugi mistrz Guy de Montlaur
• Jean Servais  : kontradmirał Jaujard
• Alice Tissot  : Concierge (niewymieniony w czołówce)
• Georges Wilson  : Alexandre Renaud, burmistrz Sainte-Mère-Église
• Bernard Fresson  : francuski pilot (niewymieniony w czołówce)

Niemcy

• Hans Christian Blech (VF: Jean-Claude Michel )  : Major Werner Pluskat
• Wolfgang Büttner  : Generał Hans Speidel
• Gert Fröbe  : Sierżant "Kaffeekanne"
• Paul Hartmann (VF: Richard Francœur )  : Feldmarszałek Gerd von Rundstedt
• Ruth Hausmeister  : Żona Rommla (niewymieniony w czołówce)
• Michael Hinz  : Manfred Rommel (niewymieniony w czołówce)
• Werner Hinz (VF: André Valmy )  : Feldmarszałek Erwin Rommel
• Karl John (VF: Albert Augier )  : Generał Wolfgang Häger
• Curd Jürgens (VF: Curd Jürgens )  : Generał Günther Blumentritt
• Til Kiwe  : Kapitan Helmuth Lang (niewymieniony w czołówce)
• Wolfgang Lukschy  : Generał Alfred Jodl (niewymieniony w czołówce)
• Kurt Meisel  : Kapitan Ernst Düring (niewymieniony w czołówce)
• Richard Münch  : Generał Erich Marcks
• Hartmut Reck  : Sierżant Bernhard Bergsdorf (niewymieniony w czołówce)
• Heinz Reincke (VF: Yves Brainville )  : Pułkownik Josef Priller (niewymieniony w czołówce)
• Ernst Schröder  : Generał Hans von Salmuth (niewymieniony w czołówce)
• Heinz Spitzner  : Podpułkownik Helmuth Meyer (niewymieniony w czołówce)
• Wolfgang Preiss (VF: Hans Verner )  : Generał Max-Josef Pemsel
• Peter van Eyck (VF: Howard Vernon )  : Podpułkownik Ocker
• Eugene Deckers  : Major w kościele (niewymieniony w czołówce)

Aktorzy wycinani podczas montażu

• Gil Delamare  : kaskader
• Yvan Chiffre  : kaskader
• Alexandre Renault  : kaskader
• Guy Marchand  : spadochroniarz
• Françoise Rosay  : wieśniaczka
• Jean Mistrz
• Michel Duchaussoy
• Klemens Harari
• Rudy Lenoir
• Fred Nikt
• Siân Phillips
• Marcel Rouze
• Dominik Zardi
• Jean-Jacques Vergne

Produkcja

Inspiracja

Wyrażenie przetłumaczone jako „najdłuższy dzień” pochodziłoby od marszałka Erwina Rommla i pochodziłoby z22 kwietnia 1944 rpodczas inspekcji Wału Atlantyckiego , kiedy niemiecki Generalfeldmarschall powiedział swojemu adiutantowi Hauptmannowi Helmuthowi Langowi:

„Wojna zostanie wygrana lub przegrana na tych plażach. Mamy tylko jedną szansę, by odeprzeć wroga i to wtedy, gdy są w wodzie, wiosłując i próbując dobić do brzegu. Nasze posiłki nigdy nie dotrą na miejsce ataku i byłoby głupotą czekać na nich. Tu będzie Hauptkampflinie [główna linia oporu]. Wszystkie nasze siły muszą znajdować się wzdłuż wybrzeży. Uwierz mi Lang, pierwsze dwadzieścia cztery godziny inwazji będą decydujące... Dla aliantów, jak dla Niemiec, będzie to najdłuższy dzień. "

Dodatki

Darryl F. Zanuck zatrudnił do zdjęć ponad 2000 żołnierzy.

Wiele statystów pochodziło z promocji Arpètes w bazie lotniczej Saintes 722 niedaleko Rochefort w Charente-Maritime . Były to awanse z P-33 do P-38; z wdzięczności reżyser zaproponował BA 722 kino . Budynek nosi nazwę filmu.

Zaangażowanie aktorów w wojnę

Film został nakręcony w 1961 roku, zaledwie 17 lat po lądowaniu w D-Day, podczas którego wielu aktorów było zaangażowanych militarnie. Role aktorów odpowiadają ich zadaniom wojskowym, a czasami są bardzo podobne: tak aktor Richard Todd wciela się w rolę dowódcy swojej jednostki spadochronowej, gdy przejął kontrolę nad Mostem Pegaza .

Brytyjscy aktorzy

• Richard Todd  : Pułk Spadochronowy . Oficer spadochronowy w brytyjskiej Szóstej Dywizji Powietrznodesantowej (Pegasus Division), był jednym z pierwszych brytyjskich oficerów, którzy wylądowali w Normandii w D-Day, dołączając do majora Johna Howarda na moście Pegasus .
• Richard Burton  : Królewskie Siły Powietrzne.
• Donald Houston  : Królewskie Siły Powietrzne
• John Gregson  : Royal Navy , na trałowcu.
• Bernard Fox  : Royal Navy
• Kenneth More  : Royal Navy, porucznik na krążowniku HMS Aurora, następnie lotniskowiec HMS Victorious.
• Leo Genn  : Royal Artillery , podpułkownik. Otrzymał Croix de Guerre w 1945 roku.
• Leslie Phillips  : Królewska Artyleria, podporucznik.
• Richard Wattis  : brytyjska tajna służba SOE , podporucznik.

amerykańscy aktorzy

• Henry Fonda  : Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych . Zaangażowany przez okres 3 lat, początkowo jako kwatermistrz 3 th klasy na niszczyciel USS  Satterlee potem jako porucznik Junior w walce Air Intelligence na Pacyfiku, otrzymał gwiazda brązowy medal oraz cytat jednostki prezydenckich w marynarce.
• Tom Tryon  : US Navy, radio na południowym Pacyfiku.
• Dewey Martin  : US Navy, pilot Grumman F6F Hellcat na Pacyfiku , brał udział w bitwie o Midway i był jeńcem Japończyków.
• Robert Ryan  : Marine Corps , instruktor wojskowy.
• Rod Steiger  : Marine Corps, zaokrętowany na niszczycieli na południowym Pacyfiku , biorący udział w bitwie o Iwo Jimę .
• Stuart Whitman  : Armia. Karierę zakończy w stopniu pułkownika.
• Steve Forrest  : Armia, sierżant podczas bitwy o Ardeny .
• Eddie Albert  : Korpus Straży Przybrzeżnej na Pacyfiku. Za bohaterski czyn w bitwie pod Tarawą otrzymał Medal Brązowej Gwiazdy (czwarte najwyższe wyróżnienie za odwagę, bohaterstwo i zasługi).
• Edmond O'Brien  : Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych.
• Joseph Lowe  : walczył na plaży Omaha i podczas lądowania wspiął się na klify Pointe du Hoc .

aktorzy niemieccy

• Hans Christian Blech  : Wehrmacht , walczący na froncie wschodnim , był więźniem w Wielkiej Brytanii.
• Wolfgang Preiss  : Wehrmacht w obronie powietrznej.
• Wolfgang Büttner  : Wehrmacht.
• Gert Fröbe  : Wehrmacht.
• Ernst Schröder  : Wehrmacht.
• Heinz Spitzner  : Wehrmacht.

francuski aktor

• Bourvil  : zaangażowany w bitwę o Francję , zdemobilizowany po klęsce.
• Fernand Ledoux  : chociaż nie zmobilizowane z powodu jego wieku, zaciągnął się w kwietniu 1940 roku w 212 th pułku Regional Fontainebleau (212th RR). Zdemobilizowany po klęsce.

Miejsca filmowania

• Hauts-de-Seine  :
  • Studio Boulogne
• Korsyka  :
  • Sceny lądowania na plaży Saleccia w Agriates (na północ od wyspy). W 1961 r. konstrukcje zmieniły krajobraz wybrzeży normańskich, podczas gdy plaża Saleccia, do której nie prowadzi żadna droga, pozostała nienaruszona.
• Calvados  :
  • Most kolejowy w Caen
  • Most Pegaza
  • Port-en-Bessin  : to tutaj kręcona jest słynna scena zdobycia kasyna Riva-bella przez francuskich komandosów.
  • Pointe du Hoc
• Rękaw  :
  • Sainte-Mère-Église
  • Stanowisko dowodzenia baterii Crisbecq ; W szczególności na posterunku obserwacyjnym kręcona jest scena, w której Niemcy widzą na horyzoncie całą flotę desantową
• Charente-Maritime  :
  • Wyspa Re
  • Saint-Clément-des-Baleines ( Conches des Baleines )
  • Południowa plaża Rivedoux-Plage .
• Oise  :
  • Zamek Chantilly
• Yvelines  :
  • Lycée Claude-Debussy (obecnie Collège Marcel Roby) w Saint Germain en Laye , gdzie mieściła się siedziba Generalfeldmarschall von Rundstedt .

Realizm odbudowy

Produkcja filmu opierała się na licznych doradcach technicznych i wojskowych, w kontekście osobistych doświadczeń wojskowych aktorów i profesjonalistów biorących udział w filmie. Darryl Zanuck wybrał czerń i biel, aby podkreślić realizm, pozwalając wstawić prawdziwe obrazy z ówczesnych wiadomości: „Chcę, aby cały mój film był prawdziwą rekonstrukcją tego, co się naprawdę wydarzyło”.

Rekonstrukcja tak ważnego teatru działań i ograniczone w tamtym czasie możliwości efektów specjalnych doprowadziły do ​​ograniczeń rekonstrukcji, takich jak niemiecki atak lotniczy na plaże. Ponadto dydaktyczny aspekt filmu mógł prowadzić do pewnych uproszczeń lub przesady, takich jak manekiny spadochronowe. Niemniej jednak, poza atakiem lotniczym, film jako całość pozostaje szczególnie realistyczny pod względem faktów dla niespecjalisty.

Błędne fakty

• Najbardziej widocznym ograniczeniem filmu jest scena oblatywania plaż z powietrza, która pozostawiła wielu widzów mylne wrażenie, że dotyczyły tylko dwóch niemieckich samolotów. W rzeczywistości jest to mała setka samolotów, kilka Staffeln (eskadr), które wykonały łącznie ponad siedemset lotów bojowych, w tym dwadzieścia dwa na flotę aliancką, głównie w godzinach popołudniowych. Z powodu przewagi sił alianckich w powietrzu zestrzelono wiele samolotów, w tym 5 sztuk Stukasów JU 87 . Ograniczenie filmu skutkujące wprowadzeniem w błąd wynika z faktu, że Darrylowi Zanuckowi udało się zdobyć tylko dwa Messerschmitt Bf 108 Taifun (samoloty łącznikowe, symulujące samoloty myśliwskie) w warunkach lotu. Jeden pilotował Obstlt Josef „Pips” Priller).

• Na potrzeby filmu zmieniono imię skrzydłowego Josefa „Pipsa” Prillera: w rzeczywistości nie był to Bernhard Bergsdorf, ale Heinz Wodarczyk. Zostanie zestrzelony na misji sześć miesięcy później.
• Podczas lądowania dwóch spadochroniarzy na dziedzińcu budynku niemieckiego HQ, widzimy ogólne Von Salmuth pozostawiając tę HQ, gdy był w tym czasie w Tourcoing (Północ), dowodzący 15 th armii niemieckiej .
• Podpułkownik Benjamin H. Vandervoort (grany przez Johna Wayne'a), dowódca 2 e Battalion 505 th PIR z 82 th AB się na wozie krótko po szczelinowania swoją prawą kostkę na bagnach. W rzeczywistości złamał lewą kostkę (a nie prawą), kiedy wylądował w pobliżu miasta Sainte-Mère-Église.
• Podczas ataku na most Bénouville ( Euston 1 później przemianowany na Pegasus ) na kanale Orne przez personel powietrznodesantowy majora Howarda (2 Batalion, Lekka Piechota Oxford & Bucks), widzimy pod mostem kilku Brytyjczyków zdejmujących ładunki niszczące. W rzeczywistości ładunki te znajdowały się na „balustradach” z każdej strony. Co więcej, Niemcy porywali ich co wieczór w obawie, że bojownicy ruchu oporu zwrócą ich przeciwko nim. Ponadto film pokazuje zaciekły opór, ponieważ tego wieczoru mostu strzegło tylko trzech niemieckich żołnierzy. W nocy ludzie Howarda zostali wzmocnieni przez 7. Batalion Spadochronowy (1. Dywizja Powietrznodesantowa) na długo przed przybyciem 1. Brygady Służb Specjalnych z Lovatu (13.00). Wreszcie, podczas ulgi przez komandosów The Bag Piper of Lord Lovat , Bill Millina nie przejechać przez most gra na dudach (mimo to pojawił się na grze spot). Jadąc mostem widzimy transformator EDF na słupie, ale ten typ transformatora pojawił się dopiero w 1961 roku.
• Kiedy zajęto kasyno w Ouistreham, żadna zakonnica nie interweniowała, by pomóc francuskim komandosom.
• Podczas obserwacji przybycia okrętów amerykańskich, 6 czerwca 1944 widzimy morze przed bunkrem, rzeczywistość w dniu D, scena ta rozgrywa się na stanowisku dowodzenia baterii Crisbecq, a morze jest na 2 km z bunkra obserwacyjnego ten punkt obserwacyjny jest bunkrem dowodzenia 210 mm działa Škoda, największymi działami na Warze Atlantyckim, miejscu bronionym przez 440 żołnierzy podczas 7-dniowych bitew i wielu strat ludzkich.

• Scena, w której ppłk Benjamin H. Vandervoort z 82 th Dywizji Powietrznodesantowej (grany przez Johna Wayne'a) pokazuje wykorzystanie krykieta ( Cricket ), jest przesadzone. 101 th Airborne Division był tylko jednostka posiadać i używać tej pustyni w nocy z 56 czerwca 1944w Normandii. Ta mosiężna zabawka złożona z resoru piórowego (najczęściej wyprodukowana w 1944 roku przez angielską firmę THE ACME) pozwalała spadochroniarzom odizolowanym podczas zrzutów spotkać się i przegrupować. Zasada: dla nacisku na metalową listwę (klik-klak) w celu zapytania o identyfikację, odpowiedź musiała składać się z podwójnego przyciśnięcia (klik-klak - klik-klak). Istnieją również różne wersje tej szarańczy (w postaci zwierząt lub postaci Disneya).
• Spadochroniarza John Steele (505 th Spadochronowego Pułku 82 th Airborne Division) pozostaje przyczepiona do wieży kościoła Sainte-Mere-Eglise 10 godzin (poza długością w filmie), podczas gdy pozostanie tylko 2 godziny przed odzyskane i leczony przez Niemców, a następnie wzięty do niewoli. Ucieknie 3 dni później. Co więcej, jak w prawie wszystkich kościołach we Francji, dzwonnica nie była zelektryfikowana. Jest więc niemożliwe, aby szeregowy John Steele był ogłuszany przez dzwony przez 10, a nawet 2 godziny.
• W paradummies te lalki spadochron spadła oszukać Niemców, pojawiają się jako bardzo skomplikowanych manekinów. W rzeczywistości były to proste, prymitywne szmaciane lalki wypełnione piaskiem. Sześciu spadochroniarzy Special Air Service skakało z lalkami i wydało nagrania dźwięków bitewnych.

• Paradummy z filmu

• Paradummy faktycznie spadł w nocy z 5 na6 czerwca 1944

• Podpułkownik Benjamin H. Vandervoort miał zaledwie 27 lat, podczas gdy John Wayne, który go gra, miał 54 lata.

Dobrowolne przybliżenia

• Aby uniknąć oczywistego anachronizmu, w scenach kręconych na Place de Sainte-Mère-Église widzimy dużą stertę worków z piaskiem na skraju ulicy (dawna RN 13), bez wyraźnego powodu: ta sterta była przystosowany do filmowania, dzięki czemu możliwe jest ukrycie pomnika upamiętniającego lądowanie.
• W Sainte-Mère-Église spadochroniarz John Steele wisiał na dzwonnicy po stronie „kwadratu kościelnego”, kiedy faktycznie znajdował się po drugiej stronie (strona prezbiterium). Aby sceneria była bardziej spektakularna, Zanuck zaaranżował Steele od strony placu. Od tego czasu gmina zawiesiła na kościele spadochron na pamiątkę wydarzenia, ale zawieszono go na kościele po stronie placu, zgodnie z filmem, a nie zgodnie z historyczną rzeczywistością.
• Kasyno jest rekonstrukcją. Został zrównany z ziemią przez Niemców, którzy zastąpili go bunkrem. Scena została nakręcona w Port-en-Bessin, gdzie możemy zobaczyć wieżę Vauban.
• Francuscy spadochroniarze brytyjskiego Special Air Service nie sabotowali żadnych linii kolejowych w pobliżu Caen, ale w Bretanii przeprowadzono 18 sabotaży w celu zneutralizowania bretońskiej sieci kolejowej. Kapral spadochronowy Emile Bouétard był pierwszym francuskim zmarłym w Dniu D. Co więcej, spadochroniarze FFL skakali na oślep, nie było bojowników ruchu oporu z lampami na ich powitanie. Później nawiązali kontakt z lokalnym ruchem oporu.

Akcesoria lub materiały anachroniczne

• Od samego początku, w Anglii, Eddie Albert jedzie jeepem w deszczu. Jednak ten amerykański jeep z 1944 roku ma osłonę chłodnicy w dwóch ukośnych kolorach, a nawet, na progu, biały granat armii francuskiej z 1960 roku.
• Mundury noszone przez amerykańskich spadochroniarzy ( 82 th i 101 th dywizji Airborne), w szczególności kurtki skok, nie spełniają wymaganego okresu pod względem kroju i kolorze systemach zamkniętych. W filmie zastosowane kurtki do skakania mają różne systemy zapinania na mankietach: zapinanie na 1 guzik i zapinanie na 1 lub 3 naciśnięcia. W rzeczywistości rękawy kurtki M42 ( płaszcz sweter M42 Parachute) były zapinane na mankietach tylko na 2 zatrzaski.
• Osłona podbródka hełmów noszonych przez amerykańskich spadochroniarzy nie odpowiada ówczesnym. W filmie mają kształt prostokąta, podczas gdy te noszone w 1944 r. były owalne i brązowe.
• Wydzielona insygnia (lub) odznaka spadochroniarzy z 82 th Airborne Division nie odzwierciedlają rzeczywistości. W filmie czerwony kwadrat otaczający „AA” (All-American) jest większy, a skrót „Airborne” powyżej ma bardziej zaokrąglony kształt. Co więcej, we wszystkich scenach przedstawiających tych spadochroniarzy ten sam akronim „Airborne” jest zbyt daleki od „AA”. W rzeczywistości te 2 elementy były bliżej siebie, zgodnie z wymogami przepisów wojskowych. Jednak wielu żołnierzy często szyło je w pośpiechu i mając pod ręką środki (losowe nitki i szwy). Wreszcie, w kolorowej wersji filmu, niebieski kolor obecny w tej naszywce jest ciemniejszy niż na oryginalnej plakietce.
• Buty Amerykanów nosić koronki z gumowymi końcówkami gdy w rzeczywistości takie wskazówki zostały wymyślone tylko podczas wojny wietnamskiej przez Maurice Frisson , szewca żyjącego w Sajgonie .
• W filmie widzimy kilku amerykańskich spadochroniarzy w czarnych butach bojowych (potocznie nazywanych Rangers) zapinanych na 2 klamry nad kostką. Ten sprzęt nie był dostarczony w miesiącuCzerwiec 1944. Buty do skakania noszone przez amerykańskich spadochroniarzy w czasie bitwy o Normandię miały wyłącznie brązowy kolor, sięgały do ​​połowy łydki i były wyposażone tylko w sznurowadła, które pozwalały na lepsze trzymanie kostki. Dopiero uruchomienie Operacji Market Garden wwrzesień 1944 że spadochrony będą wyposażone w brązowe buty ze sprzączką.
• Czarne zabarwienie skóry na wyposażenie wojsk amerykańskich pojawiło się dopiero w latach 50. XX wieku.
• W scenie, w której podpułkownik Benjamin H. Vandervoort wsiada na wóz po złamaniu kostki, widzimy amerykańskiego spadochroniarza w kurtce M43 ( Kurtka polowa M43 ), której nie było w6 czerwca 1944dla amerykańskich spadochroniarzy z 82 th i 101 th dywizji powietrznodesantowych. Wszyscy bez wyjątku mieli na sobie bluzy spadochronowe M42 Spadochron, które bardzo często były wzmacniane na łokciach i kolanach. Będą nosić tylko kurtkę M43 odwrzesień 1944, podczas Operacji Market Garden . Ta kurtka bojowa stanie się oficjalnym wyposażeniem jednostek amerykańskich do końca II wojny światowej.
• Podpułkownik Benjamin H. Vandervoort nosi na hełmie odpowiednie insygnia na hełmie na początku filmu, ale od sceny z wózkiem błędnie nosi insygnia pułkownika na hełmie (Vandervoort został awansowany na podpułkownika).2 czerwca 1944).
• Na placu kościelnym widzimy zaparkowany 2CV wprowadzony na rynek w 1948 roku.
• Podczas zrzutów możemy zobaczyć bombowce Lancaster, podczas gdy w rzeczywistości używano samolotów C-47 .
• Podczas okrążania plaż nie reprezentowane są dwa samoloty FW 190, ale Messerschmitt Bf 108 Taifun , samoloty szkoleniowe i łącznikowe.
• Krótko przed lądowaniem na plażach flota aliantów została przeleciana przez cztery A-1 Skyraiders , model samolotu, który wykonał swój pierwszy lot dopiero w 1945 roku.
• W jednej z ostatnich scen, w której Robert Mitchum prosi żołnierza w jeepie, aby zabrał go na szczyt plaży, jeep nie jest autentyczny, to bardziej francuski hotchkiss niż Willys czy Ford.
• Numery maski zaczęły się od amerykańskich jeepów, czy to Willysa czy Forda, od 20 (przykład 20193276), podczas gdy tutaj numer zaczyna się od 88, a następnie 133553, co nie jest prawdziwe. Ponadto brak jest drewnianych podpór, które miały znajdować się na masce, aby pomieścić składaną przednią szybę. Na masce znajdują się metalowe wsporniki w kształcie litery U na wysokości wycieraczek przedniej szyby. Jeepy te zostały następnie przepuszczone przez armię francuską i pochodzą z okresu powojennego, dlatego też nie istniały6 czerwca 1944.

Drobne błędy lub ograniczenia wystroju

• W scenie nalotu na plażę można zauważyć pewne czołgi „  trompe-l'oeil  ”, w rzeczywistości proste drewniane panele odtwarzające czołgi; na dole planu można również zauważyć przerwanie obrony wybrzeża. Powolność zbliżenia na plaży pokazuje, że zostało wykonane helikopterem, a nie samolotem.
• Podczas sekwencji, w której bojownicy ruchu oporu słyszą drugą linijkę wiersza Verlaine'a („zrań moje serce monotonnym ospałością”), poprzednia wiadomość brzmi: „Daphne do Monique: w biurze podróży jest pożar, nie ma potrzeby tam iść ” . Kiedy Niemcy podnoszą drugą linię, wiadomość „Daphné à Monique” słychać po Verlaine, a nie przed.
• W scenie Pointe du Hoc widzimy Rangera bez przypiętego magazynka do karabinu.
• W scenie, w której żołnierz Martini (Sal Mineo) ginie po tym, jak pomyślał, że słyszy podwójne kliknięcie-klak jednego ze swoich towarzyszy, niemiecki żołnierz oddaje dwa strzały przed uzbrajaniem karabinu, kiedy powinien był uzbroić się, aby móc wystrzelić drugi raz.
• W pomieszczeniach brytyjskiego serwisu pogodowego widzimy barograf rejestrujący z igłą w najniższym punkcie, co jest logiczne z uwagi na depresję. Kilkadziesiąt kilometrów dalej, z pilotem „Pieps”, niedaleko Calais, igła podobnego instrumentu znajduje się na górnej granicy; to nie jest logiczne.

Dom

Krytyczny

Kasa biletowa

•  Globalnie  : ~ 50  100 000 USD
• Stany Zjednoczone  : ~ 39 000 000  USD
• Francja  : ~ 11 910 000 przyjęć do kin

Nagrody

Nagrody

• Oskary 1963  :
  • Oscar za najlepszą fotografię
  • Oscar za najlepsze efekty specjalne
• Czarno-biała fotografia Złotego Globu 1962
• David di Donatello 1963 za najlepszą produkcję zagraniczną

Spotkania

• Oskary 1963  :
  • Nominacja do Oscara za najlepszą reżyserię artystyczną
  • Nominacja do Oscara za najlepszy montaż
  • Nominacja do Oscara dla najlepszego filmu
• Złote Globy 1963:
  • Nominacja do Złotego Globu dla najlepszego filmu dramatycznego

Wokół filmu

• Najdłuższy dzień został przedstawiony w momencie premiery jako najdroższy w kinie, z Kleopatrą
• Pozostał najdroższym czarno-białym filmem w kinie do czasu wydania Listy Schindlera w 1993 roku.
• Powtarzające się nawiązania do V Symfonii Beethovena  : pierwsze cztery nuty V Symfonii są regularnie słyszane przez bęben w całym filmie, a następnie przez orkiestrę symfoniczną podczas startu podestu na6 czerwcao świcie. Stowarzyszenie to jest pomysł z William Stephenson , mając do pochodzenia, podobieństwo z czterech pierwszych nutach symfonii z alfabetem Morse'a litery V •••—jest cztery impulsy (trzy krótkie i jeden długi), litera „V” jest aliancka patriotyczny symbol zwycięstwa / zwycięstwa nad nazizmem. W celach edukacyjnych krótki dialog na początku filmu między dwoma żołnierzami przypomina widzom o tym związku, którzy nie doświadczyli tego okresu w historii. Rytm ten, odpowiadający pierwszym dźwiękom V Symfonii Beethovena, stał się sygnałem wywoławczym audycji przeznaczonych dla okupowanej Europy. Litera V została również przywołana gestem ręki wskazującym i środkowym palcem tworzącym literę V.
• Były prezydent Dwight D. Eisenhower zgodził się odegrać własną rolę. Jednak wizażyści nie mogli sprawić, by wyglądał wystarczająco młodo, aby był wiarygodny w swojej roli. Henry Grace, scenograf bez doświadczenia aktorskiego, ale który pracował w przemyśle filmowym od lat 30. i który był bardzo podobny do Eisenhowera, został ostatecznie zatrudniony, chociaż jego głos był inny. Prezydent Eisenhower był jednak od czasu do czasu doradcą technicznym przy filmie.
• Daniel Gélin nie mógł zinterpretować roli zaplanowanej w scenie specjalnie dla niego napisanej przez Romaina Gary'ego z powodu wypadku na polowaniu, który unieruchomił go na dwa miesiące.
• Kiedy został po raz pierwszy wyemitowany we francuskiej telewizji, 10 listopada 1976na FR3 entuzjazm jest taki, że powoduje awarię zasilania w niektórych regionach (Bretania). Końcówka filmu zostanie wyemitowana kilka dni później na tym samym kanale.
• Wersja pokolorowane zostało przeprowadzone na 50 th rocznicy lądowania w 1994. To był transmitowany na TF1 i sprzedawane w wersji VHS w wersji przycięte rozmiarze 4/3 .

Łańcuch	Dzień	Film	Publiczność	PDM	nagrywanie vhs
TF1	06.05.1994	najdłuższy dzień	12.193.650	69,5	147 000

• Z inicjatywy stowarzyszenia statystów z filmu z promocji EAMAA (Szkoła Uczennicy Mechaników Lotnictwa) 1961 ( s.  36 , 37 i 38)5 czerwca 2011Na południowej plaży Rivedoux-Plage odbyła się impreza upamiętniająca 50 lat strzelaniny.

Uwagi i referencje

1. nieuwzględnione w zaliczeniach
2. Institut National de l'AUDIOVISUEL - Ina.fr, "  Darryl Zanuck na filmie Najdłuższy dzień - Wideo Ina.fr  " , na Ina.fr (dostęp 08 lutego 2020 ) .
3. „  Histoires de Tournages  ” na stronie devildead.com (dostęp 8 lutego 2020 r . ) .
4. AlloCine, „  Sekrety kręcenia filmu Najdłuższy dzień  ” , na AlloCine (dostęp 8 lutego 2020 r . ) .
5. Pierwszą rolę zagrał Charlton Heston
6. Pierwszą rolę zagrała Brigitte Bardot .
7. Bernard Fresson, nie wymieniony w napisach końcowych, pojawia się na krótko w 1:38 wśród lotników, w tle, pośrodku obrazu.
8. Uznany Curt Jürgens w napisach końcowych
9. Maurice Tournier, Imiona i ludzie na wojnie. Od II wojny światowej do ludobójstwa (1939-1945) , Editions,2013, s.  110
10. Ouest France: w 1961 roku zdjęcia do filmu „Najdłuższy dzień”
11. "  The Longest Day (1962) Kena Annakin, Andrew Marton i Bernhard Wicki - okiem na ekranie  " , na films.blog.lemonde.fr (dostęp 08 lutego 2020 ) .
12. Na podstawie The Longest Day Corneliusa Ryana (książka) C. Ryana z 1961 r., wydanie Roberta Laffonta. Wspomniany fragment część druga Noc, rozdział 1, strona 111
13. "  Historia. Człowiek z Ouistreham  ” , na stronie www.republicain-lorrain.fr (konsultacja 9 lutego 2020 r . ) .
14. 21 cm Kanone K 39/40.
15. Należy jednak zauważyć, że Alexandre Renaud, ówczesny burmistrz Sainte-Mère-Église i autor pracy zatytułowanej Sainte-Mère-Église, pierwszy amerykański przyczółek we Francji, 6 czerwca 1944 r. , nie wspomniał o ten spadochroniarz, który wisiał na wieży.
16. „  The longest day – Archives de la Manche  ” , na stronie www.archives-manche.fr (dostęp 8 lutego 2020 r . ) .
17. Echa kina – numer 52
18. Świat - 30.11.1976
19. SuperPJ, „  Top50 1994 General  ” , w Telewizji Publiczności ,2005(dostęp 8 lutego 2020 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

• Jean d'Yvoire "Najdłuższy dzień", Telecine n o  108, Paryż, Federacja wolnym i Kultury Filmowej (FLECC)grudzień 1962–-Styczeń 1963. ( ISSN  0049-3287 )

Powiązany artykuł

• Lądowanie w Normandii

Linki zewnętrzne

• Zasoby audiowizualne  :
  • Allocyna
  • Narodowe Centrum Kina i Ruchomego Obrazu
  • Zasoby filmowe
  • Kino w Quebecu
  • Filmowa baza danych
  • Unifrance
  • (pl)  Allmovie
  • (pl)  Amerykański Instytut Filmowy
  • (pl)  Internetowa baza filmów
  • (pl)  Metacritic
  • (pl)  Silnik zapytań recenzji filmów
  • (de)  OFDb
  • (w)  Nagrody Akademii
  • (pl)  Zgniłe pomidory
• Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii  : Encyclopædia Britannica
• [wideo] „Les echos du cinéma n ° 11” , na INA .fr
• [wideo] Zdjęcia do filmu The Longest Day , na INA.fr
• [wideo] Darryl Zanuck o filmie Najdłuższy dzień , na INA.fr
• Najdłuższy dzień - Historie strzeleckie na devildead.com