Gerd von Rundstedt | ||
Gerd von Rundstedt w 1940 roku, ubrany w mundur i pałkę Generalfeldmarschall , po jego niedawnym awansie (która miała miejsce w Berlinie19 lipca 1940 r). | ||
Imię i nazwisko | Karl Rudolf Gerd von Rundstedt | |
---|---|---|
Narodziny |
12 grudnia 1875 Aschersleben , prowincja Saksonia |
|
Śmierć |
24 lutego 1953(w wieku 77 lat) Hanower , Niemcy Zachodnie |
|
Pochodzenie | Niemiecki | |
Wierność |
Cesarstwo Niemieckie Republika Weimarska Rzesza Niemiecka |
|
Uzbrojony |
Deutsches Reichsheer Reichswehr Wehrmacht , Heer |
|
Stopień | Generalfeldmarschall | |
Lata służby | 1893 - 1945 | |
Konflikty |
I wojna światowa , II wojna światowa |
|
Wyczyny broni |
Kampania polska Bitwa o Francję Bitwa o Dunkierkę Operacja Barbarossa Lądowanie pod Dieppe Bitwa o Normandię Bitwa o Caen |
|
Nagrody | Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża z Liśćmi Dębu i Mieczami | |
Rodzina | kobieta, syn | |
Gerd von Rundstedt jest Generalfeldmarschall z Trzeciej Rzeszy , urodzony12 grudnia 1875w Aschersleben ( prowincja Saksonia ) i zmarł dnia24 lutego 1953w Hanowerze ( FRG ).
Był jednym z głównych dowódców armii niemieckiej w czasie II wojny światowej . Uwięziony pod koniec konfliktu, oskarżony o zbrodnię wojenną na rozkaz jednego z podwładnych, nie był sądzony w jednym z procesów norymberskich ; nie został skazany i został zwolniony w 1949 r. ze względu na swój wiek i zły stan zdrowia.
Urodzony w 1875 roku niedaleko Halberstadt , w prowincji Saksonii , w centrum Rzeszy Niemieckiej , pochodził z rodziny szlachty pruskiej. Wstąpił do armii w wieku 18 i znajduje się w 83 -go Pułku Piechoty na17 czerwca 1893 r., jako podporucznik ( Leutnant ). W 1902 wstąpił do Pruskiej Akademii Wojennej i opuścił ją jako porucznik ( Oberleutnant ). Został mianowany kapitanem ( Hauptmann ) dnia24 marca 1907. W tym samym roku wstąpił do Sztabu Generalnego Berlina.
Na początku I wojny światowej walczył w armii von Klucka podczas bitwy nad Marną . Podczas tej ofensywy, wwrzesień 1914musi w krótkim czasie zastąpić generała Riemanna, rannego w walkach pod Monthyon nad Ourcq . ten28 listopada 1914Został awansowany na dowódcę ( major ) i został mianowany szefem sztabu jego podziale ( 86 th Dywizji Piechoty ).
Po wojnie zdołał pozostać w Reichswehrze i został podpułkownikiem ( Oberstleutnant ) na1 st październik 1920następnie pułkownik ( Oberst ) w dniu1 st lutego 1923 ; przejmuje dowództwo nad dużą jednostką,1 st maja 1925, Stając się szef korpusu 18 th Pułku Piechoty Paderborn . Jego kariera pokojowa kontynuowana była w najbardziej klasyczny sposób: szef sztabu Gruppenkommando 2 le1 st październik 1926, generał brygady ( Generalmajor ) dnia1 st listopad 1927Kontroluje on dwa e kawalerii podział Breslau1 st październik 1928. Generał dywizji ( Generalleutnant ) on1 st marca 1929Był polecenia danego 3 th ligi1 st lutego 1932, dowódca Gruppenkommando 1 tego samego dnia.
W tym momencie Rundstedt zaczyna o nim mówić: rzeczywiście gardzi nazistami ; wywodzący się z pruskiej szlachty, z trudem docenia niezdyscyplinowaną, wrzeszczącą i dumną stronę SA i ich najwyższego przywódcy, Hitlera . Nie chcąc widzieć nazistów u władzy, zagroził rezygnacją, gdy kanclerz Franz von Papen późną wiosną 1932 r . ogłosił stan wojenny . Sześć lat później, w 1938 roku, po aferze Blomberg-Fritsch , w porozumieniu z generałem Wilhelmem von Leeb , udało mu się powstrzymać Hitlera od mianowania pronazistowskiego generała Reichenau na szefa OKW , nowo utworzonego naczelnego dowództwa niemieckich sił zbrojnych. siły. Generał Armii ( Generaloberst ) w dniu1 st marca 1938na jego prośbę przeszedł na emeryturę, ponieważ nie mógł zaakceptować konieczności wykonywania rozkazów tego, którego zakwalifikował jako „kaprala operetki”, Führera Adolfa Hitlera. Ponadto dostrzega dwulicowość Hitlera po porozumieniach monachijskich, które doprowadziły do demontażu Czechosłowacji .
W obliczu zbliżającego się wybuchu uogólnionego konfliktu został wezwany do czynnej służby w sierpień 1939z zamiarem objęcia dowództwa Heeresgruppe Süd ( Grupa Armii Południe ) podczas ataku na Polskę . Został mianowany szefem Oberbefehlshaber Ost (de) (Wschodnie Naczelne Dowództwo)1 st do 20 października 1939. Jest projektantem polskiej kampanii, w której asystują mu generałowie Erich von Manstein i Günther Blumentritt .
W czasie przygotowań do inwazji na Francję jako dowódca Heeresgruppe A ( grupy armii A ), od25 października 1939wspiera generała, którego ma pod swoimi rozkazami, Ericha von Mansteina , który proponuje przeprawę przez Ardeny kolumnami pancernymi. Ten plan został zaakceptowany przez Hitlera .
Podczas bitwy o Francję miał pod swoim dowództwem czterdzieści pięć dywizji, w tym siedem pancernych i trzy zmotoryzowane, na froncie rozciągającym się od Sedanu do Maastricht. Wygląda na to, że to on jest źródłem rozkazu, który powstrzymuje oddziały Wehrmachtu, zanim przystąpią do ataku na Dunkierkę . Rzeczywiście, jego Panzerdivisionen , dowodzone przez generała Guderiana , posunęły się zbyt daleko w sojuszniczych liniach, a brak wsparcia piechoty sprawia, że obawia się izolacji tych oddziałów. Hitler mając te same obawy, zgadza się wydać ten rozkaz zatrzymania. Nawiasem mówiąc, pozwala to uniknąć schwytania dziesiątkom tysięcy żołnierzy anglo-francuskich. Heinz Guderian w swoich pamiętnikach oskarża megalomanię Góringa, który przekonany, że zdoła zniszczyć zatokę Dunkierki za pomocą swojego jedynego lotnictwa, stałby się przyczyną tego rozkazu, co mogło wydawać się zaskakujące.
Awansowany do Generalfeldmarschall dnia19 lipca 1940 rbrał udział w przygotowaniach do operacji Seelöwe , planowanej inwazji na Wielką Brytanię. Po anulowaniu tej operacji, w związku z klęską Luftwaffe w bitwie o Anglię , przejęła ona wszystkie siły okupacyjne w zachodnich Niemczech ( Oberbefehlshaber West z1 st październik 1940 W celu czerwiec 1941). Musi rozpocząć tworzenie obrony wybrzeża zdolnej do odparcia ewentualnego lądowania na zachodnich wybrzeżach.
Ale Hitler zwrócił się na wschód i rozpoczął inwazję na Związek Radziecki wczerwiec 1941. Stawia staropruskiego na czele Heeresgruppe Süd ( grupy armii Południe ) na10 czerwca 1941. Ta obejmuje czterdzieści dwie dywizje, w tym pięć pancernych , które ma doprowadzić do podboju Ukrainy . Jej postęp jest początkowo wolniejszy niż innych grup armii, ponieważ większość zmechanizowanych i pancernych sił Armii Czerwonej znajduje się w tym regionie przygranicznym. Zajmuje Kijów i to 665,000 więźniów (the 5 th , 21 th , 26 th i 37 th wojsk radzieckich). Następnie kieruje się do Charkowa i Rostowa nad Donem . Nadchodzi koniec jesieni i doradza Hitlerowi, aby powstrzymał wojska, aby zmusić ich do przygotowania linii obrony, aby stawić czoła surom rosyjskiej zimy. Ale Hitler sprzeciwił się temu pomysłowi i chciał zająć Moskwę . wlistopad 1941Rundstedt doznał ataku serca, ale odmówił hospitalizacji. W końcu dotarł do Rostowa21 listopada, gdzie został odepchnięty przez sowiecki zimowy kontratak . Następnie ponownie prosi Hitlera o pozwolenie na wycofanie się na przygotowaną linię obrony. Hitler kategorycznie odmawia i owrzodzenie o tym Generalfeldmarschall którego uważa za „defetyzm”, ma go zastąpić przez Waltera von Reichenau1 st grudzień 1941.
Ale po niepowodzeń na froncie wschodnim w zimie 1941-1942 , Hitler doprowadził do rozpoznania cech Rundstedta jako strateg: wspominał go do czynnej służby przez powierzając mu Oberbefehlshaber Zachodzie (w wysokiej Zachodni polecenia, powszechnie w skrócie „OB Zachód”)15 marca 1942. W ciągu następnych dwóch lat Rundstedt pracował nad budową i konsolidacją Wału Atlantyckiego we współpracy z Rommelem, który dołączył do niego pod koniec 1943 roku . Obaj mężczyźni nie zgadzają się jednak co do taktyki, która ma być tam przetrzymywana w oczekiwaniu na możliwe lądowanie aliantów: Rommel chce walczyć na plażach, podczas gdy Rundstedt woli zmiażdżyć przeciwnika potężnymi kontratakami od tyłu.
Po 6 czerwca 1944, podczas gdy lądowanie aliantów w Normandii okazało się sukcesem, Rundstedt, świadomy szans na zwycięstwo III Rzeszy , poradził Hitlerowi, aby jak najszybciej negocjował pokój. Wściekły Hitler ponownie go odprawia2 lipcai zastąpił go Kluge na czele OB West.
Ale dwa tygodnie później atak na20 lipcaprzeciwko Führerowi pozwala mu wznowić służbę: jest, wraz z Guderianem i Keitelem , członkiem sądu honorowego armii powołanym do orzekania w sprawie akt oficerów zaangażowanych w spisek. Rundstedt może pogardzać nazistowskim przywódcą, ale mimo to jest zdyscyplinowanym oficerem przesiąkniętym poczuciem pruskiego honoru: nie może zaakceptować, że życie przywódcy Niemiec jest oczekiwane. Wkrótce potem, podejrzewany o jego następcę w OB West Kluge , powrócił na swoje poprzednie stanowisko dnia5 września. Następnie zaproponował umiarkowaną kontrofensywę przez Ardeny . Hitler chce zmasowanej ofensywy i częściowo odrzuca jego propozycję; w końcu Hitler wydał rozkaz do Rundstedta i modelu , chociaż te ostatnie uważane za zbyt ambitny plan. Kontrofensywa na dużą skalę rozpoczyna się za:grudzień 1944 ale ostatecznie kończy się niepowodzeniem w Styczeń 1945, odepchnięcie wojsk niemieckich. ten9 marca 1945, Rundstedt był po raz ostatni zwolniony z funkcji ze względu na defetyzmu, po przechwytywanie „nienaruszone” z mostu Remagen na Renie następnie jego przejściu przez sprzymierzonych wojsk .
Rundstedt zostaje schwytany 1 st maja 1945przez 36 th US Infantry Division , w sanatorium w Bad Toelz w Bawarii, gdzie schronił się leczyć swoje choroby serca i stawów.
Zatrzymany z maj 1945w brytyjskim obozie jenieckim Rundstedt zostaje oskarżony o zbrodnię wojenną : jest oskarżony o masowe zabójstwa w Związku Radzieckim. Akt oskarżenia opiera się w szczególności na postanowieniu wydanym przez Waltera von Reichenau , w tym czasie pod nadzorem Rundstedta. Rozkaz ten wzywał do eksterminacji „podistot żydowskich” (jüdisches Untermenschentum) . Udowodniono, że Rundstedt był świadom tego nakazu, że je uprawomocnił i zadeklarował, że doskonale zgadza się (voll einverstanden) z jego treścią.
Z powodu jego słabego zdrowia i wieku alianci wyrzekają się osądzania go. Jego choroba serca skłoniła Brytyjczyków do uwolnienia go wmaj 1949. Rzeczywiście, wielu nazistowskich marszałków - Walther von Brauchitsch , Werner von Blomberg , Wolfram von Richthofen i Ernst Busch - zmarło z powodu choroby w areszcie tymczasowym. Obawiali się, że jeszcze jedna śmierć wywoła wrogość wobec Brytyjczyków w ich brytyjskiej strefie okupacyjnej , obszarze już uważanym za możliwego przyszłego sojusznika przeciwko Sowietom.
Gerd von Rundstedt nie żyje 24 lutego 1953, 77 lat , w Hanowerze ( Dolna Saksonia ): jest tam pochowany, na cmentarzu komunalnym Stöcken. Jego żona zmarła rok wcześniej, w 1952 roku, w wieku 73 lat .
W nawiasach podano równoważne oceny we Francji.