Jean Richard (aktor)
Jean Richard
Jean Richard w 1974 r.
Jean Richard , urodzony dnia18 kwietnia 1921w Bessines ( Deux-Sèvres ) i zmarł dnia12 grudnia 2001w Senlis ( Oise ), jest aktorem i reżyserem francuskich cyrków .
Biografia
Jean Richard jest synem Pierre'a Richarda, handlarza końmi, i Suzanne Boinot (1900-1989).
Uczeń liceum, Jean Richard, pasjonował się rysowaniem, podczas gdy jego rodzina chciała, aby został notariuszem. Pracuje jako rysownik w kilku gazetach w swoim regionie. Po nieudanym egzaminie wstępnym do prestiżowej szkoły Cadre Noir w Saumur wszedł na scenę kabaretów Lyonu, gdzie zgodnie z tradycją komicznego żołnierza ucieleśnia sympatyczne oszołomienie malowniczą mową pachnącą terroir. Następnie wraz z przyjaciółmi stworzył amatorski zespół teatralny .
Po ukończeniu Narodowego Konserwatorium Sztuki Dramatycznej w 1947 , Jean Richard pracował w cyrku , kabarecie , kinie i telewizji . Jego pierwszy wielki sukces w kinie, Belle Mentalité, pochodzi z 1952 roku , a Jean Renoir oferuje mu jedną z jego najlepszych ról w Elenie i mężczyznach .
Jego pasja do zwierząt popycha go do stworzenia prawdziwej menażerii . Stało się tak imponujące, że w połowie lat pięćdziesiątych stworzył zoo w Ermenonville , gdzie osiadł w 1955 roku i którego dziesięć lat później został wybrany radnym miejskim. W 1963 roku stworzył w tym mieście francuski park rozrywki La Mer de sable , wykorzystując dużą piaszczystą przestrzeń, która pozwoliła mu odtworzyć scenerię amerykańskiego Dalekiego Zachodu .
Pasjonat cyrku, brał udział w galach z cyrkiem Medrano , a następnie zaprezentował w 1957 i 1958 pierwszy cyrk Jean Richard dzięki współpracy rodzin Grüss i Jeannet oraz ich własnego cyrku. Odkupuje29 stycznia 1972cyrk Pinder, który powierzył synowi w 1978 roku po obaw zarządzania administracyjnego i finansowego. Aby sfinansować kosztowne projekty, rezygnuje z oddawania wielu filmów do domu często mieszanych, ale też w częściach teatralnych o nierównej jakości i odbywających się prowincjonalnych galach Herberta Karsenty . Na ten temat humorysta powie, że jest „jedynym człowiekiem, który karmi lwy rzepą” ( sic! ), co lubi powtarzać.
W latach 1962, 1965, 1972 grał u boku Georgesa Guétarego w operetkach sygnowanych przez Marcela Acharda (1962 - La Polka des lampions ), Charlesa Aznavoura (1965 - Monsieur Carnaval ) i Françoise Dorin (1972 - Monsieur Pompadour ).
Skończył spotkanie Smerf grając przez ponad dwadzieścia lat, od października 1967 roku , komisarz Maigret w telewizji, pod kierunkiem Claude Barma , René Lucot , Marcel Cravenne , Denys de La Patellière między innymi w 88 odcinkach. Łącznie osiemnaście w czerni i biały. Jego imponująca postura, naturalnie szorstki i powolny bok, pewny chód i fakt, że od dawna pali fajkę, bez wątpienia pozwoliły mu wylądować w tej roli, pomimo bardzo dużej liczby kandydatów w biegu. Następnie Georges Simenon udziela rad swojemu tłumaczowi, który szybko wciela się w rolę. Szereg zatrzymuje się po emisji w 88 th i końcowym odcinku w czerwcu 1990 r .
10 maja 1973 r., gdy był u szczytu popularności, padł ofiarą strasznego wypadku samochodowego pięć kilometrów po opuszczeniu Évreux ( Eure ); hospitalizowany w szpitalu Lariboisière , pozostawał w śpiączce przez sześć tygodni. Aby pomóc sobie w chodzeniu, używa laski, którą dał mu Maurice Chevalier, a która należała do jego matki, a na rękojeści wygrawerowano jej przydomek „La Louque”. Następnie wznawia swoją działalność:Październik 1973 nowa seria zatytułowana Te zwierzęta, które nazywamy bestiami i wStyczeń 1974kręci nowy odcinek Maigret. W tym czasie współpracował także z magazynu dziecięcego Pif Gadget , gdzie od 1973 do 1974 roku został rozwiązany małe dochodzenie w poszukiwawczego serii Jean Richard . W tym samym czasie został ojcem chrzestnym Pif Poche , kolejnej publikacji Éditions Vaillant , gdzie ponownie pojawił się w postaci komiksowej postaci. W 1976 roku ponownie w Pif Gadget opowiadał historie o zwierzętach w ramach cyklu Jean Richard opowiada, czytelnicy mogli go posłuchać dzięki elastycznym krążkom oferowanym w gazecie. W 1980 otrzymał Grand Prix Cyrku Narodowego po uzyskaniu przez państwo uznania cyrku jako samodzielnej działalności kulturalnej.
Konsekwencje jego wypadku przysparzają mu jednak trudności, zmniejszając jego zdolność do pracy: mając do czynienia zarówno z karierą aktorską, jak i swoim biznesem w serialu, jest zmuszony delegować część swojego biznesu. W 1978 roku cyrk Pinder doznał pierwszego bankructwa. W 1983 roku, po drugim złożeniu wniosku o upadłość, Jean Richard musiał sprzedać cyrk Pinder i cyrk noszący jego imię.
W 1990 roku przeszedł na emeryturę aktorską. Został kawalerem Legii Honorowej w 1995 roku .
W 1999 roku stracił żonę, aktorkę Annick Tanguy , która zastąpiła Dominique Blanchar w roli Madame Maigret w telewizji. Zmarł dwa lata później na raka . Został pochowany w Ermenonville w Oise .
Życie prywatne
W 1945 roku Jean Richard po raz pierwszy poślubił Anne-Marie Lejard (1922-2013), z którą rozwiódł się sześć lat później, w 1951 roku.
Ożenił się w drugim małżeństwie, 3 grudnia 1957, z Annick Tanguy (ur6 października 1930w Aubervilliers , zmarł dnia24 lipca 1999 r.w Ermenonville ), aktorkę i tancerkę, którą wynajął do burleski, która nigdy nie ujrzała światła dziennego.
Z tych związków rodzi się dwoje dzieci:
- Elisabeth (urodzona 22 sierpnia 1946 r.), urodzona z pierwszego małżeństwa, nazywana „Babette”.
- Jean-Pierre (Paryż, XVI 23 kwietnia 1958 - Tulon 19 czerwca 2009), urodzony z drugiego małżeństwa.
Jego syn Jean-Pierre Richard najpierw pracował z ojcem w cyrku i prezentował akty zwierząt (z kucykami w 1975 r. i dromadery w latach 1977-1978), zanim na początku lat 80. został młodym i efemerycznym reżyserem Cirque Jean Richard . On umarł na19 czerwca 2009w Tulonie w wieku 51 lat.
Filmografia
Kino
-
1947 : Sześć godzin stracić przez Alex Joffe i Jean Levitte - Le sergent de ville
-
1949 : Kocham cię tylko przez Pierre Montazel - Pasażer w samolocie
- 1949: Pandora Król przez André Berthomieu - Quichenette
- 1949: Misja do Tangeru przez André Hunebelle - Pijany prezydent
-
1950 : Bertrand Coeur de Lion przez Robert Dhéry - Brygadzista
- 1950: Adémaï na słupie granicznym z Paul Hill
- 1950: Le Roi du bla bla bla przez Maurice Labro - Jacques
- 1950: Désordre , film krótkometrażowy Jacquesa Baratiera - J. Richard gra własną rolę
-
1951 : La Garçonnière , film krótkometrażowy Claude'a Orval
- 1951: Czerwone pompony , krótki film Claude Lalande La
- 1951: Le Passage de Venus autorstwa Maurice'a Gleize
-
1952 : Siedem Grzechów szkicu: obżarstwo od Carlo Rim - Chłop
- 1952: Le Costaud des Batignolles autorstwa Guya Lacourta - Policjant
- 1952: Demoiselle i jej duch , Marc Allégret - Ricard
- 1952: Zabawna ślubu przez Léo Joannon - Joseph Bonhomme
- 1952: Piękna mentalność! autor: André Berthomieu - Honoré Bonvalet
-
1953 : Week-end à Paris (Innocents in Paris) autorstwa Gordona Parry - malarza
- 1953: Portret ojca autorstwa André Berthomieu - Paul
- 1953: Dwóch z eskadry Maurice'a Labro - Kiełbasa
- 1953: Vedettes en pantoufles , film krótkometrażowy Jacquesa Guillona - J. Richard gra własną rolę
-
1954 : Gdyby Wersal powiedział mi ... przez Sacha Guitry - Du Croisy et Tartuffe
- 1954: Śmieszne cewki (Cinema d'altri tempi) autorstwa Steno - Pasquale
- 1954: Les Gaietés de l'escadron (dywizjon Allegro) autorstwa Paolo Moffa - Laperrine
- 1954: Yours ... nadal (Casta diva) autorstwa Carmine Gallone - Fiorello
- 1954: Schody usługowe Szkic: Les Béchards autorstwa Carlo Rima - Jules Béchard
- 1954: Sceny domowe André Berthomieu - Des Rillettes
-
1955 : Obaj tworzą parę André Berthomieu - Achille Baluchet
- 1955: Chéri-Bibi autorstwa Marcello Pagliero - Maxime du Touchais alias: Chéri-Bibi
- 1955: La Madelon przez Jean Boyer - Antoine Pichot
-
1956 : The Mobsters przez Carlo Rima - Alexandre Benoit
- 1956 Courte Tête przez Norbert Carbonnaux - Fernand Galiveau farmer drób Parthenay
- 1956: Elena i mężczyzn od Jean Renoir - Hector, Rozporządzenie Rollan
- 1956: La vie est belle autorstwa Rogera Pierre'a i Jean-Marca Thibaulta - pracownik
-
1957 : La Peau de l'ours przez Claude Boissol - komisarz Étienne Ledru
- 1957: My w Champignol , Jean Bastia - Claudius Binoche
- 1957: To stało się na 36 świec z Henri Diamant-Berger - J. Richard odgrywa swoją rolę
-
1958 : En bordée przez Pierre Chevalier - Prosper Cartahu
- 1958: La Vie à deux przez Clément Duhour - André Le Lorrain
- 1958: Cigarettes, Whisky and P'tites Pépées autorstwa Maurice Régamey : Wygląd jako mężczyzna, który prosi o Wiskey i zostaje znokautowany
- 1958: Niedokończony film o 8:47 w pociągu Jacka Pinoteau
-
1959 : Mon pote le gypsy , François Gir - Pittuiti's
- 1959: Panowie skórzane pierścienie Henri Diamant-Berger - Boudin
- 1959: Nie masz nic do zadeklarowania? autorstwa Clémenta Duhour - Frontignac
- 1959: Zatrzymaj masakrę André Hunebelle - Antoine Maurin
- 1959: Niektórzy lubią zimno , Jean Bastia i Guy Lionel - Jérôme Valmorin, odkrywca
- 1959: Le Gendarme de Champignol autorstwa Jean Bastia - Claudius Binoche
-
1960 : Rodzina Fenouillardów , Yves Robert - Agénor Fenouillard
- 1960: Les Tortillards Jeana Bastia – César Beauminet, dyrektor małego zespołu teatralnego
- 1960: Les Fortiches autorstwa Georgesa Combreta - Dédé
- 1960: Mad Szef przez Roberta Vernay - Gérard
- 1960: Bez bębna i trąbki (Die gans von Sedan) Helmut Käutner - Léon
- 1960: Candide lub Optymizm w XX th wieku od Norbert Carbonnaux - czarnej handlarzem rynku
- 1960: Moja żona jest pantera przez Raymonda Bailly - Roger
-
1961 : La Belle Américaine autorstwa Roberta Dhéry'ego - ślusarz
-
1962 : Wojna guzików Yves Robert - Ojciec Lebrac
- 1962: To nie zawsze jest kawior lub Pépées et caviar (Es muss nicht immer kaviar sein) Gézy von Radványi - Siméon
- 1962: Kawior na kanapie (Diesmal muss es kaviar sein) autorstwa Gézy von Radványi - Siméon
- 1962: Moonlight in Maubeuge , Jean Chérasse - Philibert, pracownik
- 1962: Pójdziemy do Deauville przez Francisa Rigaud - Hydraulik
- 1962: Tartarin de Tarascon autorstwa Francisa Blanche
- 1962: Chickweed dla małych ptaszków , Marcel Carné - Louis, rzeźnik
-
1963 : Bébert i Omnibus Yves Robert - M. Martin
- 1963: Clementine, ukochany od Pierre Chevalier - Auguste
- 1963: Le Coup de bambou przez Jean Boyer - Albert
- 1963: Drażetki z pieprzem – Jacques Baratier – Pan Lepetit, drugi „tata niania”
-
1964 : Idź do Francji! Robert Dhéry i Pierre Tchernia - Francuz w autobusie
- 1964: Czarny humor Szkic: La bestia autorstwa Claude Autant-Lara - Polyte
- 1964: Last Tiercé autorstwa Richarda Pottiera - M. Laredon
- 1964: Zazdrosny jak tygrys , Darry Cow – Człowiek w rozbitym samochodzie
- 1964: Jak poślubić premiera , Michel Boisrond - Promotor
- 1964: Les Mordus de Paris autorstwa Pierre'a Armanda - M. Durand
-
1965 : La Corde au cou przez Josepha Lisbona - Arthur
- 1965: Les Fêtes Galantes przez René Clair - Le Prince de Beaulieu
- 1965: La Bonne Occase przez Michel Drach - Kapelan
- 1965: L'Or du Duc Jacquesa Baratier
- 1965: klient Głowa przez Jacques'a Poitrenaud - Lekarz Tannay
- 1965: Podwójne łóżko Szkic: „Kołyska” Jeana Delannoya - Karczmarz
- 1965: Les Bons Vivants Szkic: „ Les Bons Vivants ” Georgesa Lautnera : Paul Arnaud
-
1966 : Złe czasy dla much ... przez Guy Lefranc - Inspektor Alexandre Benoît Bérurier
- 1966: Le Caïd de Champignol autorstwa Jean Bastia - Claudius Binoche
- 1966: Zaburzenie w wieku 20 lat „dokument” Jacquesa Baratiera – on sam
-
1967 : Bang Bang przez Serge Piollet - Paulo
- 1967: Najstarszy zawód świata Szkic: „ M lle Mimi” Philippe de Broca – Antoine, Komisarz Ludowy
-
1968 : Béru i te panie , Guy Lefranc - Inspektor Alexandre Benoît Bérurier
-
1969 : Country House of Jean Girault - Bertrand Boiselier
- 1969: L'Auvergnat et l'Autobus Guya Lefranca - J. Richard odgrywa własną rolę
- 1969: Pszenica w pęczkach , Alain Brunet
-
1972 : Le Viager de Pierre Tchernia - Jo, mały bandyta
-
1981 : Podpisany Furax przez Marca Simenona - Wystąpienie jako komisarz Maigret
Telewizja
film telewizyjny
Maigret w telewizji
Dochodzenia komisarza Maigreta
- rola komisarza Julesa Maigreta -
-
1967 : Cécile zmarła z powodu Claude'a Barma
- 1967: Głowa mężczyzny – René Lucot
-
1968 : Żółty pies , Claude Barma
- 1968: Podpisany Picpus przez Jean-Pierre Decourt
- 1968: Trup Inspektor przez Michel Drach
- 1968: Félicie est la przez Claude'a Barma
-
1969 : Dom Sędziego René Lucot
- 1969: Chiński cień René Lucot
- 1969: Noc na rozdrożu – François Villiers
-
1970 : Blokada nr 1 autorstwa Claude'a Barma
- 1970: Maigret i jego śmierć – Claude Barma
- 1970: Maigret , Claude Barma
-
1971 : Maigret w szkole Claude'a Barmy
- 1971: Maigret na wakacjach – Claude Barma
- 1971: Maigret i duch René Lucot
- 1971: Maigret na przysięgłych o Marcel Cravenne
-
1972 : Le Port des Brumes autorstwa Jean-Louis Muller
- 1972: Maigret wpada w gniew z François Villiers
- 1972: Pietr le Letton autorstwa Jean-Louis Muller
- 1972: Maigret w umeblowanym zakwaterowania przez Claude Boissol
-
1973 : Moja przyjaciółka Maigret autorstwa François Villiers
- 1973: Maigret i człowiek z ławki , René Lucot
- 1973: Maigret i młodzi zmarli – Claude Boissol
-
1974 : Maigret i bezgłowe ciało Marcela Cravenne
- 1974: Maigret i Grande Perche autorstwa Claude'a Barma
-
1975 : La Folle de Maigret , Claude Boissol
- 1975: Guinguette za dwa sosy René Lucot
- 1975: Maigret waha się, Claude Boissol
-
1976 : Maigret boi od Jean Kerchbron
- 1976: Zbrodnia w Holandii René Lucot
- 1976: Maigret chez les flamands autorstwa Jean-Paul Sassy
- 1976: Les Scrupules de Maigret autorstwa Jean-Louis Muller
-
1977 : Maigret, Lognon i gangsterzy – Jean Kerchbron
- 1977: Maigret et M. Charles przez Jean-Paul Sassy
- 1977: L'Amie de Madame Maigret autorstwa Marcela Cravenne
- 1977: Poznaj Terre-Neuvas , Jean-Paul Sassy
-
1978 : Maigret i handlarz winem – Jean-Paul Sassy
- 1978: Maigret i opornych świadków z Denys de La Patellière
- 1978: Maigret i zabójca Marcela Cravenne
- 1978: Maigret i afera Nahour René Lucot
-
1979 : Liberty-Bar Jean-Paul Sassy
- 1979: Maigret i szaleniec z Bergerac przez Yves Allégret
- 1979: Maigret i wskaźnik Yves Allégret
- 1979: Maigret i Pani z Etretat lub „Maigret i Stara Dama” Stéphane'a Bertina
-
1980 : sprawa Saint-Fiacre przez Jean-Paul Sassy
- 1980: Woźnica Opatrzności Marcela Cravenne
- 1980: Maigret i ambasador lub „Maigret i starsi” Stéphane'a Bertin
-
1981 : Maigret i wisielca z Saint-Pholien przez Yves Allégret
- 1981: Maigret en Arizona lub „Maigret chez le Coroner” Stéphane'a Bertina
- 1981: Sekret przed Maigret , Yves Allégret
- 1981: Tancerz Gai-Moulin Jean-Paul Sassy
- 1981: Maigret myli się co do Stéphane'a Bertin
-
1982 : Złodziej Maigret Jean-Paul Sassy
- 1982: Maigret i samotny człowiek przez Jean-Paul Sassy
- 1982: Maigret i dzielni ludzie z Jean-Jacques Goron
- 1982: Maigret i włóczęga przez Louis Grospierre
-
1983 : Gniew Maigret autorstwa Alaina Levent
- 1983: Maigret bawi się René Lucot
- 1983: Un Noël de Maigret przez Jean-Paul Sassy
- 1983: Głowa mężczyzny (druga wersja) – Louis Grospierre
-
1984 : Przyjaciółka z dzieciństwa Maigret autorstwa Stéphane'a Bertin
- 1984: Maigret broni się przed Georges Ferraro
- 1984: La Patience de Maigret autorstwa Alaina Boudeta
- 1984: Maigret w Vichy przez Alaina Levent
- 1984: La nuit du Carrefour ( 2 nd wersja) Stéphane Bertin
-
1985 : Klient sobota od Pierre Bureau
- 1985: rewolwer Maigret autorstwa Jeana Brard
- 1985: Maigret w Picratt jest przez Philippe laik
-
1987 : Maigret z ministrem Louisa Grospierre'a
- 1987: Porażka Maigret przez Gilles Katz
- 1987: rejs Maigret przez Jean-Claude Carrière
- 1987: Monsieur Gallet, zmarły z Georges Ferraro
- 1987: W piwnicach Majesticu przez Maurice Frydlandzie
-
1988 : La Pipe de Maigret autorstwa Jean-Marie Coldefy
- 1988: Maigret i starsza pani z Bayeux – Philippe Laïk
- 1988: notariusz Châteauneuf przez Gérarda Gozlan
- 1988: The Yellow Dog ( 2 nd wersja) Pierre Bureau
- 1988: Maigret i świadectwo od Michela Subiela za ministrant
- 1988: Maigret i nieuprzejmy inspektor Philippe Laïk
- 1988: Martwa kobieta, która zamordowała lub „Najbardziej uparty klient na świecie” Jean-Claude Youri
- 1988: Maigret i leniwy złodziej autorstwa Jean-Marie Coldefy
- 1988: Maigret i człowiek z ulicy , Jean Kerchbron
-
1989 : Burza na Kanale La Manche przez Édouarda Logereau
- 1989: Kochanek Madame Maigret , James Thor
- 1989: Zatopiony zajazd Jean-Paul Sassy
- 1989: Jeumont, 51 minut przerwy! przez Gillesa Katz
-
1990 : Stan zabójca Philippe Laïk
- 1990: Maigret w Nowym Jorku , Stéphane Bertin
Inne filmy telewizyjne
-
1958 : The Lost wioski przez Jean-Christophe Averty
-
1961 : Doktor wbrew sobie , René Lucot - Sganarelle
- 1961: Serum dobroci w 13 odcinkach po 26 minut, Jacques Daniel-Norman - M. Dupont , w 26 odcinkach
- 1961: Gargantua (nadawanie w dwóch epokach) przez Pierre Badel - Gargantua
- 1961: Vincent Scotto autorstwa Henri Spade - Polin
-
1962 : kokosowe z Marcel Achard , dyrektor Pierre Badel - Loulou
-
1964 : La Belle Marinière przez Jean-Pierre Marchand
- 1964: 29 stopni w cieniu Jean-Pierre Marchand
- 1964: Médard et Barnabé , telenowela w 13 odcinkach po 26 minut, Raymond Bailly - Médard, burmistrz w 13 odcinkach
-
1967 : Czysty i czysty dom Pierre'a Badel
- 1967: Panouillard epizod stworzeń Dobrego Boga przez Jean Laviron
- 1967: Sprytny jak małpa odcinek Stworzenia dobrego Boga Jeana Lavironavir
-
1972 : W teatrze dzisiaj : Noix de coco przez Marcel Achard reżyserii Jeana Meyera , w reżyserii Pierre Sabbagh , Théâtre Marigny - Loulou
- 1972: W ogrodzie filmu dokumentalnego Franc-Nohain Alaina Freya - on sam
- 1972: Na dziś wieczór teatru : Le Médecin Pomimo Nim przez Moliera w reżyserii Jean Meyer reżyserii Georgesa Folgoas , Théâtre Marigny - Sganarelle
- 1972: W teatrze dzisiaj : Lidoire przez Georges Courteline reżyserii Jean Meyer reżyserii Georgesa Folgoas, Théâtre Marigny
- 1972: Dziś wieczorem w teatrze : Les Boulingrin Georges Courteline, reżyseria Jean Meyer, reżyseria Georges Folgoas, Théâtre Marigny
-
1980 : Polowanie na Philippe'a Lefebvre
-
1982 : Proszę, film dokumentalny Jacquesa Duhona - Siebie
- 1982: Bourvil, dokumentalny wybuch śmiechu Catherine Dupuis - On sam Him
Teatr
-
1947 : Dom Juan de Molière , reżyseria Louis Jouvet , Théâtre de l'Athénée
-
1950 : Szkoła Kobiet Moliera, reżyseria Louis Jouvet, Théâtre des Célestins
-
1951 : Du-Gu-Du , przedstawienie Branquignolsa , Teatr La Bruyère , tekst André Frédérique , muzyka Gérard Calvi
-
1952 : Le Sire de Vergy przez Roberta de Flers , Gaston Arman de Caillavet reżyserii Jean-Pierre Grenier , Théâtre La Bruyère
-
1953 : czystego i czysty siedliskiem przez George Axelrod , dostosowanie Jacques Deval , skierowanej Jacques Deval, Théâtre Édouard-VII
-
1955 : Kocham cię od dawna , Jacques Deval, reżyseria Jean Le Poulain , Théâtre Édouard-VII
-
1956 : Smacznego pan przez Gilbert Laporte , skierowanego przez Alfred Pasquali , Théâtre de l'Athénée
-
1960 : kokosowe z Marcel Achard reżyserii Jean Meyer , paryskiego teatru
-
1961 : Le Médecin pomimo niego przez Moliera, reżyseria Jean Meyer, Théâtre du Palais Royal
- 1961: Kokos Marcela Acharda, reżyseria Jean Meyer, Théâtre des Célestins
- 1961: La Polka des lampions , operetka, libretto Marcel Achard, muzyka Gérard Calvi, reż. Maurice Lehmann , Théâtre du Chatelet
-
1964 : Machin-Chouette Marcela Acharda, reżyseria Jean Meyer, Théâtre Antoine
-
1965 : Monsieur Carnaval libretto Frédéric Dard , muzyka Charles Aznavour i Mario Bua , reżyseria Maurice Lehmann , Théâtre du Châtelet
-
1968 : Cztery gra na ogród przez Pierre barillet i Jean-Pierre Grédy reżyserii Jacques'a Charona , Théâtre des Bouffes-Parisiens
-
1971 : pan Pompadour przez Francoise Dorin , skierowane Jacques Charon, Théâtre Mogador
-
1972 : Le Médecin pomimo niego przez Moliera, reżyseria Jean Meyer, Maison des Jeunes Cachan
- 1972: Les Boulingrin przez Georges Courteline reżyserii Jean Meyer, Maison des Jeunes Cachan
- 1972: Lidoire Georges Courteline, reżyseria Jean Meyer, Maison des Jeunes Cachan
-
1973 : Le Médecin pomimo niego Moliera, reżyseria Jean Meyer, Théâtre des Célestins, Théâtre de Boulogne-Billancourt
Cyrk - Zwierzęta - Wypoczynek
Pasjonat zwierząt i cyrku Jean Richard prowadził, obok swojego zawodu aktorskiego , drugą karierę w dziedzinie cyrku, zwierząt i rekreacji.
Jean Richard był największą firmą rozrywkową i rozrywkową w Europie, obejmującą w szczytowym momencie w 1977 roku :
- 3 namioty podróżne
- Circus Jean Richard
- Cirque Pinder Jean Richard
- Nouveau Cirque Jean Richard stał się po 2 latach Circus Medrano
- 1 namiot siedzący
- 1 park zoologiczny
- 2 parki rozrywki
Zoo w Ermenonville, słynące z pokazów delfinów, goryli i orangutanów, miało wspólną kolekcję zwierząt z menażerią cyrków Jean Richard. W 1974 roku Jean Richard uruchomił efemeryczną menażerię podróżującą o nazwie Jungle Expedition .
Atrakcyjne centra
Namioty i pokazy
-
1957 - 1958 : Cirque-Zoo Jean Richard lub „cyrk gwiazd” z cyrkiem Grüss-Jeannet Alexisa Grüssa (Sr.), André Grüssa i Luciena Jeanneta
-
1964 : ponowne pojawienie się Cirque Jean Richard w Palais des Sports w Paryżu w grudniu 1964, nadal we współpracy z Grüss-Jeannet (pokaz cyrkowy na zakończenie roku)
-
1968 - 1983 : Cyrk Jean Richard
-
1969 - 1970 : pokaz delfinów prezentowany z22 listopada 1969 pod big topem w Paryżu, przed występami w 1970 roku w dużych miastach Francji
-
1972 - 1983 : Cyrk Pinder Jean Richard
-
1973 : seria podpaleń w Cirque Pinder Jean Richard - wypadek drogowy Jeana Richarda10 maja 1973 r. o powrocie z rekonstrukcji czynów karalnych
-
1975 - 1982 : Nowy hipodrom w Paryżu
- okładka programu Ben-Hur z 20 listopada 1975 r. w 4 stycznia 1976
- instalacja w ogrodzie Tuileries od kwietnia do Czerwiec 1976
- Budapeszteński Cyrk Wodny w 1976 r.
- NRD State Circus of26 listopada 1977 w 8 stycznia 1978
-
1976 - 1978 : Nouveau Cirque Jean Richard (w 1978 zostaje Medrano)
-
1978 : pierwsze bankructwo Chapiteaux Spectacles Jean Richard
-
1982 : burzagrudzień 1982 na markizie Nowego Hipodromu w Paryżu zmuszonym do zamknięcia swoich drzwi
-
1983 : Drugie upadłość Chapiteaux Spectacles Jean Richard (firma zostanie przejęta przez Gilberta Edelsteina)
Prezentacja i szkolenie zwierząt
- Wrzesień 1955 : w Olimpii Jean Richard wchodzi do klatki z Lisą, lwicą Sarah Caryth.
- z 25 listopada w 15 grudnia 1955 : Jean Richard debiutuje w Cirque Medrano w Paryżu, gdzie prezentuje 6 słoni azjatyckich Rolfa Knie.
- Marzec 1956 : Gala Związku Artystów z końmi na wolności Alexisa Grüssa (Sr.).
-
1956 : w Cirque des Grüss-Jeannet w Brukseli Jean Richard wchodzi w komiczny sposób do klatki z lwicą i prezentuje 6 koni na wolności.
-
1956 : podczas gali w Genewie z Cirque Knie , Jean Richard prezentuje stado 7 słoni afrykańskich.
- 1957 sezon na Circus-Zoo Jean Richard z Gruss-Jeannets: Jean Richard zapewnia 2 nd część pokazu z jego pierwszej grupie 4 lwy i grupy 3 słoni.
-
1960 : na brukselską wystawę z Grüss, Jean Richard prezentuje pokaz Moscow Circus.
- Marzec 1963 : Gala Związku Artystów z tygrysami z Bouglione.
-
1965 : w Palais des Sports w Paryżu Jean Richard przedstawia grupę 5 lwic oraz słonie z Grüss-Jeannet.
programy telewizyjne
- Programy telewizyjne Jeana Richarda poświęcone zwierzętom:
-
De la Jungle à la Piste (1968), seria 26 programów,
-
Zwierzęta te zwane zwierzęta ( 1 ul łańcuchu, 1971-1972), seria 26 odcinków w roku 1971, po czym 26 odcinków o tych samych serii w 1972 roku.
- Programy telewizyjne Jean Richarda poświęcone cyrkowi:
-
1,2,3 ... track ( 1 re łańcuch), Program poprowadzi Marcel Fort i Jacqueline Monsigny ,
-
Dostojni Klownów ( 2 p kanału koloru)
-
Cyrk Kalwaka (1973),
-
Cirques du Monde (1974-1977).
Dyskografia
-
De la Jungle à la Piste (1968): ten dysk zdobył Grand Prix Akademii Charles-Cros w 1969 roku .
- W numerze 356 Pif Gadget (1975) znaleźliśmy elastyczny dysk 33 rpm nagrany przez Jeana Richarda i zawierający komiks Les petits renards , który ukazał się w tygodniku.
-
Spies au Zoo , książeczka z rekordami 33 rpm.
- W 1983 roku ukazał się singiel „Dis moi Jean Richard” i „Wszyscy klauni są naszymi przyjaciółmi” ze szkolnym chórem Bondy .
-
Piotruś i Wilk (narracja)
Publikacje
-
Mes bêtes à moi : Fernand Nathan Éditeur, Paryż (1966) - Ta książka zdobyła Prix Grammont .
-
Wyślij lwy! Albo zawód poskramiacza : Éditions Fernand Nathan, Paryż (1971).
-
Nasi przyjaciele Lwy : Fernand Nathan, Paryż (1974).
-
Nasi przyjaciele Gepardy : Fernand Nathan, Paryż (1974).
-
Nasi przyjaciele Zebry : Fernand Nathan, Paryż (1974).
-
Nasi przyjaciele Słonie : Fernand Nathan, Paryż (1974).
-
Nasi przyjaciele Hipopotamy : Fernand Nathan, Paryż (1974).
-
Nasi przyjaciele Niedźwiedzie : Fernand Nathan, Paryż (1974).
-
Moje życie bez sieci : Robert Laffont , Paryż (1984).
- Przedmowa do książki „ Mon Zoo... Ma vie ” Claude'a Caillé (1983).
Uwagi i referencje
-
Olivier Cuau, „ Niort. Jean Richard miałby 100 lat 18 kwietnia: cień Maigret na chodniku w Goise ” , na ouest-france.fr , Le Courrier de l'Ouest ,8 kwietnia 2021(dostęp 9 kwietnia 2021 )
-
Télé 7 jours n° 269 z 15 maja 1969, strony 17 i 18: „Aby zebrać niezbędny kapitał, nie szczędził ani czasu, ani wysiłku. W tym celu zgodził się nawet kręcić przeciętne filmy, co sprawiło, że komik napisał: „Jean Richard jest jedynym człowiekiem na świecie, który karmi swoje lwy rzepą!” ”.
-
Télé 7 jours Nr 683, tydzień od 26 maja do 1 st czerwiec 1973 z pokrywą Jean Richard, "Prawdziwa historia ratowania Jean Richard"; Télé 7 dni nr 696, tydzień od 25 do 31 sierpnia 1973, z Jeanem Richardem na okładce, „Une Soirée Jean Richard”, strona 74.
-
„Cyrki: kiedy Maigret traci trop”, Jean-Pierre Thiollet , Le Quotidien de Paris , 9 maja 1982.
-
" matchID - wyszukiwarka osób zmarłych " , na deces.matchid.io (dostęp 12 sierpnia 2020 r. )
-
Ouest-France , 4 sierpnia 1982, na stronie burguscircus.blogspot.fr .
-
Mecz w Paryżu nr 1248 z 7 kwietnia 1973 r. Podpalenie w cyrku Jean Richard.
-
Mecz Paryski nr 1255 z 26 maja 1973 r. Jean Richard w wojnie cyrkowej – Jego bitwa o wejście do zakazanego świata cyrku – Jego bitwa z „Ścieżką do gwiazd” – Jego walka ze śmiercią po wypadku .
-
Le Parisien z poniedziałku 20 grudnia 1982 r. Wypadek w cyrku Jean Richard - Na widzów pada promień: 4 rannych.
-
Jean Richard: „Powiedz mi Jean Richard” (Sacha Zahnd – Bob Mehdi – Cyril Assous).
-
Chór Bondy School: „Wszyscy klauni są naszymi przyjaciółmi” (słowa i muzyka Guy Thomas, (1939) ).
Załączniki
Bibliografia
- Pierre Fenouillet: Jean Richard i jego cyrk , Éditions du Nez Rouge, Vieux Boucau (1998)
- Yvan Foucart: Słownik zaginionych francuskich aktorów , Mormoiron: Cinema editions, 2008, 1185 s. ( ISBN 978-2-9531-1390-7 )
- Pierre Fenouillet: Jean Richard, the risk-all of the Spectacle , Bastingage Editions, Talence (2011)
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne