Jean Richard (aktor)

Jean Richard Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Jean Richard w 1974 r. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Jean Francois Henri Richard
Narodziny 18 kwietnia 1921
Bessines , Deux-Sèvres , Francja
Narodowość  Francuski
Śmierć 12 grudnia 2001
Senlis , Oise , Francja
Zawód aktor , reżyser cyrkowy
Wybitne filmy Piękna Mentalność
Elena i
Panowie Panowie Okrągłe Skórzane
Rodzina Fenouillardów
Wybitne serie Dochodzenia prowadzone przez komisarz Maigret

Jean Richard , urodzony dnia18 kwietnia 1921w Bessines ( Deux-Sèvres ) i zmarł dnia12 grudnia 2001w Senlis ( Oise ), jest aktorem i reżyserem francuskich cyrków .

Biografia

Jean Richard jest synem Pierre'a Richarda, handlarza końmi, i Suzanne Boinot (1900-1989).

Uczeń liceum, Jean Richard, pasjonował się rysowaniem, podczas gdy jego rodzina chciała, aby został notariuszem. Pracuje jako rysownik w kilku gazetach w swoim regionie. Po nieudanym egzaminie wstępnym do prestiżowej szkoły Cadre Noir w Saumur wszedł na scenę kabaretów Lyonu, gdzie zgodnie z tradycją komicznego żołnierza ucieleśnia sympatyczne oszołomienie malowniczą mową pachnącą terroir. Następnie wraz z przyjaciółmi stworzył amatorski zespół teatralny .

Po ukończeniu Narodowego Konserwatorium Sztuki Dramatycznej w 1947 , Jean Richard pracował w cyrku , kabarecie , kinie i telewizji . Jego pierwszy wielki sukces w kinie, Belle Mentalité, pochodzi z 1952 roku , a Jean Renoir oferuje mu jedną z jego najlepszych ról w Elenie i mężczyznach .

Jego pasja do zwierząt popycha go do stworzenia prawdziwej menażerii . Stało się tak imponujące, że w połowie lat pięćdziesiątych stworzył zoo w Ermenonville , gdzie osiadł w 1955 roku i którego dziesięć lat później został wybrany radnym miejskim. W 1963 roku stworzył w tym mieście francuski park rozrywki La Mer de sable , wykorzystując dużą piaszczystą przestrzeń, która pozwoliła mu odtworzyć scenerię amerykańskiego Dalekiego Zachodu .

Pasjonat cyrku, brał udział w galach z cyrkiem Medrano , a następnie zaprezentował w 1957 i 1958 pierwszy cyrk Jean Richard dzięki współpracy rodzin Grüss i Jeannet oraz ich własnego cyrku. Odkupuje29 stycznia 1972cyrk Pinder, który powierzył synowi w 1978 roku po obaw zarządzania administracyjnego i finansowego. Aby sfinansować kosztowne projekty, rezygnuje z oddawania wielu filmów do domu często mieszanych, ale też w częściach teatralnych o nierównej jakości i odbywających się prowincjonalnych galach Herberta Karsenty . Na ten temat humorysta powie, że jest „jedynym człowiekiem, który karmi lwy rzepą” ( sic! ), co lubi powtarzać.

W latach 1962, 1965, 1972 grał u boku Georgesa Guétarego w operetkach sygnowanych przez Marcela Acharda (1962 - La Polka des lampions ), Charlesa Aznavoura (1965 - Monsieur Carnaval ) i Françoise Dorin (1972 - Monsieur Pompadour ).

Skończył spotkanie Smerf grając przez ponad dwadzieścia lat, od października 1967 roku , komisarz Maigret w telewizji, pod kierunkiem Claude Barma , René Lucot , Marcel Cravenne , Denys de La Patellière między innymi w 88 odcinkach. Łącznie osiemnaście w czerni i biały. Jego imponująca postura, naturalnie szorstki i powolny bok, pewny chód i fakt, że od dawna pali fajkę, bez wątpienia pozwoliły mu wylądować w tej roli, pomimo bardzo dużej liczby kandydatów w biegu. Następnie Georges Simenon udziela rad swojemu tłumaczowi, który szybko wciela się w rolę. Szereg zatrzymuje się po emisji w 88 th i końcowym odcinku w czerwcu 1990 r .

10 maja 1973 r., gdy był u szczytu popularności, padł ofiarą strasznego wypadku samochodowego pięć kilometrów po opuszczeniu Évreux ( Eure ); hospitalizowany w szpitalu Lariboisière , pozostawał w śpiączce przez sześć tygodni. Aby pomóc sobie w chodzeniu, używa laski, którą dał mu Maurice Chevalier, a która należała do jego matki, a na rękojeści wygrawerowano jej przydomek „La Louque”. Następnie wznawia swoją działalność:Październik 1973 nowa seria zatytułowana Te zwierzęta, które nazywamy bestiami i wStyczeń 1974kręci nowy odcinek Maigret. W tym czasie współpracował także z magazynu dziecięcego Pif Gadget , gdzie od 1973 do 1974 roku został rozwiązany małe dochodzenie w poszukiwawczego serii Jean Richard . W tym samym czasie został ojcem chrzestnym Pif Poche , kolejnej publikacji Éditions Vaillant , gdzie ponownie pojawił się w postaci komiksowej postaci. W 1976 roku ponownie w Pif Gadget opowiadał historie o zwierzętach w ramach cyklu Jean Richard opowiada, czytelnicy mogli go posłuchać dzięki elastycznym krążkom oferowanym w gazecie. W 1980 otrzymał Grand Prix Cyrku Narodowego po uzyskaniu przez państwo uznania cyrku jako samodzielnej działalności kulturalnej.

Konsekwencje jego wypadku przysparzają mu jednak trudności, zmniejszając jego zdolność do pracy: mając do czynienia zarówno z karierą aktorską, jak i swoim biznesem w serialu, jest zmuszony delegować część swojego biznesu. W 1978 roku cyrk Pinder doznał pierwszego bankructwa. W 1983 roku, po drugim złożeniu wniosku o upadłość, Jean Richard musiał sprzedać cyrk Pinder i cyrk noszący jego imię.

W 1990 roku przeszedł na emeryturę aktorską. Został kawalerem Legii Honorowej w 1995 roku .

W 1999 roku stracił żonę, aktorkę Annick Tanguy , która zastąpiła Dominique Blanchar w roli Madame Maigret w telewizji. Zmarł dwa lata później na raka . Został pochowany w Ermenonville w Oise .

Życie prywatne

W 1945 roku Jean Richard po raz pierwszy poślubił Anne-Marie Lejard (1922-2013), z którą rozwiódł się sześć lat później, w 1951 roku.

Ożenił się w drugim małżeństwie, 3 grudnia 1957, z Annick Tanguy (ur6 października 1930w Aubervilliers , zmarł dnia24 lipca 1999 r.w Ermenonville ), aktorkę i tancerkę, którą wynajął do burleski, która nigdy nie ujrzała światła dziennego.

Z tych związków rodzi się dwoje dzieci:

Jego syn Jean-Pierre Richard najpierw pracował z ojcem w cyrku i prezentował akty zwierząt (z kucykami w 1975 r. i dromadery w latach 1977-1978), zanim na początku lat 80. został młodym i efemerycznym reżyserem Cirque Jean Richard . On umarł na19 czerwca 2009w Tulonie w wieku 51 lat.

Filmografia

Kino

Telewizja

film telewizyjny Maigret w telewizji

Dochodzenia komisarza Maigreta - rola komisarza Julesa Maigreta -

Inne filmy telewizyjne

Teatr

Cyrk - Zwierzęta - Wypoczynek

Pasjonat zwierząt i cyrku Jean Richard prowadził, obok swojego zawodu aktorskiego , drugą karierę w dziedzinie cyrku, zwierząt i rekreacji.

Jean Richard był największą firmą rozrywkową i rozrywkową w Europie, obejmującą w szczytowym momencie w 1977 roku  :

Zoo w Ermenonville, słynące z pokazów delfinów, goryli i orangutanów, miało wspólną kolekcję zwierząt z menażerią cyrków Jean Richard. W 1974 roku Jean Richard uruchomił efemeryczną menażerię podróżującą o nazwie Jungle Expedition .

Atrakcyjne centra

Namioty i pokazy

  • 1957 - 1958  : Cirque-Zoo Jean Richard lub „cyrk gwiazd” z cyrkiem Grüss-Jeannet Alexisa Grüssa (Sr.), André Grüssa i Luciena Jeanneta
  • 1964  : ponowne pojawienie się Cirque Jean Richard w Palais des Sports w Paryżu w grudniu 1964, nadal we współpracy z Grüss-Jeannet (pokaz cyrkowy na zakończenie roku)
  • 1968 - 1983  : Cyrk Jean Richard
  • 1969 - 1970  : pokaz delfinów prezentowany z22 listopada 1969 pod big topem w Paryżu, przed występami w 1970 roku w dużych miastach Francji
  • 1972 - 1983  : Cyrk Pinder Jean Richard
  • 1973  : seria podpaleń w Cirque Pinder Jean Richard - wypadek drogowy Jeana Richarda10 maja 1973 r. o powrocie z rekonstrukcji czynów karalnych
  • 1975 - 1982  : Nowy hipodrom w Paryżu
    • okładka programu Ben-Hur z 20 listopada 1975 r. w 4 stycznia 1976
    • instalacja w ogrodzie Tuileries od kwietnia do Czerwiec 1976
    • Budapeszteński Cyrk Wodny w 1976 r.
    • NRD State Circus of26 listopada 1977 w 8 stycznia 1978
  • 1976 - 1978  : Nouveau Cirque Jean Richard (w 1978 zostaje Medrano)
  • 1978  : pierwsze bankructwo Chapiteaux Spectacles Jean Richard
  • 1982  : burzagrudzień 1982 na markizie Nowego Hipodromu w Paryżu zmuszonym do zamknięcia swoich drzwi
  • 1983  : Drugie upadłość Chapiteaux Spectacles Jean Richard (firma zostanie przejęta przez Gilberta Edelsteina)

Prezentacja i szkolenie zwierząt

  • Wrzesień 1955  : w Olimpii Jean Richard wchodzi do klatki z Lisą, lwicą Sarah Caryth.
  • z 25 listopada w 15 grudnia 1955 : Jean Richard debiutuje w Cirque Medrano w Paryżu, gdzie prezentuje 6 słoni azjatyckich Rolfa Knie.
  • Marzec 1956  : Gala Związku Artystów z końmi na wolności Alexisa Grüssa (Sr.).
  • 1956  : w Cirque des Grüss-Jeannet w Brukseli Jean Richard wchodzi w komiczny sposób do klatki z lwicą i prezentuje 6 koni na wolności.
  • 1956  : podczas gali w Genewie z Cirque Knie , Jean Richard prezentuje stado 7 słoni afrykańskich.
  • 1957 sezon na Circus-Zoo Jean Richard z Gruss-Jeannets: Jean Richard zapewnia 2 nd  część pokazu z jego pierwszej grupie 4 lwy i grupy 3 słoni.
  • 1960  : na brukselską wystawę z Grüss, Jean Richard prezentuje pokaz Moscow Circus.
  • Marzec 1963  : Gala Związku Artystów z tygrysami z Bouglione.
  • 1965  : w Palais des Sports w Paryżu Jean Richard przedstawia grupę 5 lwic oraz słonie z Grüss-Jeannet.

programy telewizyjne

  • Programy telewizyjne Jeana Richarda poświęcone zwierzętom:
    • De la Jungle à la Piste (1968), seria 26 programów,
    • Zwierzęta te zwane zwierzęta ( 1 ul  łańcuchu, 1971-1972), seria 26 odcinków w roku 1971, po czym 26 odcinków o tych samych serii w 1972 roku.
  • Programy telewizyjne Jean Richarda poświęcone cyrkowi:
    • 1,2,3 ... track ( 1 re  łańcuch), Program poprowadzi Marcel Fort i Jacqueline Monsigny ,
    • Dostojni Klownów ( 2 p  kanału koloru)
    • Cyrk Kalwaka (1973),
    • Cirques du Monde (1974-1977).

Dyskografia

  • De la Jungle à la Piste (1968): ten dysk zdobył Grand Prix Akademii Charles-Cros w 1969 roku .
  • W numerze 356 Pif Gadget (1975) znaleźliśmy elastyczny dysk 33 rpm nagrany przez Jeana Richarda i zawierający komiks Les petits renards , który ukazał się w tygodniku.
  • Spies au Zoo , książeczka z rekordami 33 rpm.
  • W 1983 roku ukazał się singiel „Dis moi Jean Richard” i „Wszyscy klauni są naszymi przyjaciółmi” ze szkolnym chórem Bondy .
  • Piotruś i Wilk (narracja)

Publikacje

  • Mes bêtes à moi  : Fernand Nathan Éditeur, Paryż (1966) - Ta książka zdobyła Prix ​​Grammont .
  • Wyślij lwy! Albo zawód poskramiacza  : Éditions Fernand Nathan, Paryż (1971).
  • Nasi przyjaciele Lwy  : Fernand Nathan, Paryż (1974).
  • Nasi przyjaciele Gepardy  : Fernand Nathan, Paryż (1974).
  • Nasi przyjaciele Zebry  : Fernand Nathan, Paryż (1974).
  • Nasi przyjaciele Słonie  : Fernand Nathan, Paryż (1974).
  • Nasi przyjaciele Hipopotamy  : Fernand Nathan, Paryż (1974).
  • Nasi przyjaciele Niedźwiedzie  : Fernand Nathan, Paryż (1974).
  • Moje życie bez sieci  : Robert Laffont , Paryż (1984).
  • Przedmowa do książki „  Mon Zoo... Ma vie  ” Claude'a Caillé (1983).

Uwagi i referencje

  1. Olivier Cuau, „  Niort. Jean Richard miałby 100 lat 18 kwietnia: cień Maigret na chodniku w Goise  ” , na ouest-france.fr , Le Courrier de l'Ouest ,8 kwietnia 2021(dostęp 9 kwietnia 2021 )
  2. Télé 7 jours n° 269 z 15 maja 1969, strony 17 i 18: „Aby zebrać niezbędny kapitał, nie szczędził ani czasu, ani wysiłku. W tym celu zgodził się nawet kręcić przeciętne filmy, co sprawiło, że komik napisał: „Jean Richard jest jedynym człowiekiem na świecie, który karmi swoje lwy rzepą!” ”.
  3. Télé 7 jours Nr 683, tydzień od 26 maja do 1 st czerwiec 1973 z pokrywą Jean Richard, "Prawdziwa historia ratowania Jean Richard"; Télé 7 dni nr 696, tydzień od 25 do 31 sierpnia 1973, z Jeanem Richardem na okładce, „Une Soirée Jean Richard”, strona 74.
  4. „Cyrki: kiedy Maigret traci trop”, Jean-Pierre Thiollet , Le Quotidien de Paris , 9 maja 1982.
  5. "  matchID - wyszukiwarka osób zmarłych  " , na deces.matchid.io (dostęp 12 sierpnia 2020 r. )
  6. Ouest-France , 4 sierpnia 1982, na stronie burguscircus.blogspot.fr .
  7. Mecz w Paryżu nr 1248 z 7 kwietnia 1973 r. Podpalenie w cyrku Jean Richard.
  8. Mecz Paryski nr 1255 z 26 maja 1973 r. Jean Richard w wojnie cyrkowej – Jego bitwa o wejście do zakazanego świata cyrku – Jego bitwa z „Ścieżką do gwiazd” – Jego walka ze śmiercią po wypadku .
  9. Le Parisien z poniedziałku 20 grudnia 1982 r. Wypadek w cyrku Jean Richard - Na widzów pada promień: 4 rannych.
  10. Jean Richard: „Powiedz mi Jean Richard” (Sacha Zahnd – Bob Mehdi – Cyril Assous).
  11. Chór Bondy School: „Wszyscy klauni są naszymi przyjaciółmi” (słowa i muzyka Guy Thomas, (1939) ).

Załączniki

Bibliografia

  • Pierre Fenouillet: Jean Richard i jego cyrk , Éditions du Nez Rouge, Vieux Boucau (1998)
  • Yvan Foucart: Słownik zaginionych francuskich aktorów , Mormoiron: Cinema editions, 2008, 1185 s. ( ISBN  978-2-9531-1390-7 )
  • Pierre Fenouillet: Jean Richard, the risk-all of the Spectacle , Bastingage Editions, Talence (2011)

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne