W pierwszym znaczeniu kabaret to miejsce picia – karczma lub karczma – gdzie można było również zjeść. Od teraz kabaret jest lokalem umożliwiającym spożywanie jedzenia i napojów podczas oglądania spektaklu.
Etymologicznie powszechna opinia przyjmuje „kabaret” lub „kabret” (określenie pochodzenia pikardyjskiego , oznaczające „mały pokój” lub „zakład, w którym podaje się napoje”). Jednak wydaje się, że to słowo pojawia się w języku oleju The XIV th century jako termin Walonia ma swój korzeń, który Jean Odmów , wspierane przez Antoine Isaac Silvestre de Sacy , zwany prototyp Arab Kharabat ( „خربات”) oznacza w turecku , Perski i paszto „kabaret”, „miejsce prostytucji” i „sklep monopolowy lub tawerna”. Khammarât "خمارات", inny arabski rdzeń oznaczający " tawernę ", jest również zaproponowany przez Antoine-Paulin Pihan .
Aż do XIX -tego wieku, kabaret był dom, gdzie daliśmy do picia i jedzenia, przed którym często wisiał znak z nasadką z bluszczu .
W Paryżu istniały trzy rodzaje kabaretów: kabarety sprzedające detalicznie, z garnkiem i kuflem piwa (tam tylko pijemy), kabarety sprzedające z garnkiem i talerzem (tam pijemy i jemy), kabarety, które zapewniają jedzenie, picie i zakwaterowanie oraz które nazywane są karczmami . Aby zostać kabaretem w Paryżu, trzeba było mieć list od Mistrzów i Gwardii Hôtel-de-Ville i Prokuratora Królewskiego.
Policjanci pilnowali, aby w niedziele i święta w czasie „nabożeństwa Bożego” karczmanie nie podawali napoju. Nie miały też być otwierane w Wielkanoc , Zielone Świątki , Notre-Dame w sierpniu , Wszystkich Świętych i Boże Narodzenie , z wyjątkiem tawern z garnkami i pintami, które mogły pozostać otwarte.
We Francji podczas Belle Époque jesteśmy świadkami powstawania koncertów kawiarnianych, które pozwalają na pewien czas znosić bariery społeczne. Przy niskich cenach spotyka się tam zarówno bogatych, jak i pracowników .
Najsłynniejszymi koncertami kawiarnianymi we Francji były Le Chat noir i Les Folies Bergère . Te kawiarnie były wykorzystywane jako restauracja, kawiarnia-koncert, teatr itp.
Kabaret Belle Meunière został zbudowany specjalnie dla La Mère Quinton (Marie Quinton 1854-1933) na Wystawie Światowej w 1900 roku, a następnie rue de la Chaussée-d'Antin w Paryżu, zanim przeniósł się pod Pałac Donadéï w Nicei.
Le Chat Noir był jednym z pierwszych artystycznych kabaretów. Został stworzony w 1881 roku przez Rodolphe Salis na Montmartre (dzielnica Paryża w tym czasie bardzo popularna w kręgach artystycznych, intelektualnych i turystycznych). Ta kawiarnia odniosła wielki sukces i była odwiedzana przez osobistości tamtych czasów ( Alphonse Allais , Jean Richepin , Aristide Bruant , Paul Delmet , itp.).
Czarny Kot stanowił dla swoich klientów (pań z towarzystwa, turystów, bankierów, lekarzy, artystów, dziennikarzy itp.) miejsce, w którym mogli uciec od pracy. Musiała jednak zamknąć swoje podwoje w 1897 roku , ponieważ zabawa zaczęła wydawać się wulgarna i z powodu złego stanu gospodarki .
Jednak Folies Bergere pozostawały otwarte aż do początku XX th wieku i nadal przyciąga wielu ludzi, chociaż ten kabaret było droższe niż inne podobne. Klienci czuli się tam swobodnie: mogli trzymać kapelusze w kawiarni, rozmawiać, jeść, palić kiedy chcieli itp. Nie musieli przestrzegać zasad społecznych.
Jak wiele kawiarni-koncertów, Les Folies Bergère prezentowało różne numery: śpiewaków i tancerzy, żonglerów i klaunów itp. Było tam kilka sensacyjnych postaci (jak rodzina birmańska, której wszyscy członkowie nosili brody). Kabaret oferował również występy cyrkowe , które zachwycały widzów, których zwabiło przede wszystkim niebezpieczeństwo (w rzeczy samej lwy zabijały niekiedy pogromcy). Ale scena nie była jedyną rozrywką. Klienci, którzy nie oglądali programu, spacerowali, spotykali się z przyjaciółmi, prostytutkami itp.
Na początku XX th century, z podejściem do pierwszej wojny światowej , ceny wzrosły, a kabaret został zarezerwowany dla bogatych.
Lido de Paris to pierwszy kabaret, aby stać się miejscem rozrywki dla wszystkich Paryżu. Pojawiło się wiele ikon, takich jak Edith Piaf , Dalida, a nawet ostatnio Elton John .
W ostatnim czasie jesteśmy świadkami odrodzenia kabaretu w postaci kawiarnio-teatru . Koncepcja ta, która pojawiła się w Paryżu w latach 70., rozprzestrzeniła się na całą Francję. Na przemian okresy wielkiego sukcesu i chudych krów, te nowoczesne kabarety przetrwały próbę czasu i były świadkami narodzin całego pokolenia śpiewaków, komików i aktorów. W Paryżu najbardziej znane to La Belle Époque de Paris, Don Camilo , Lucernaire , Point-Virgule , Villa d'Este, Boulangerie des Tuileries, Caf'Conce Simone Raton, Port du Salut , L. Écluse (założona na quai des Grands-Augustins w lutym 1951 r. przez Léo Noëla, Marca Chevaliera, André Schlessera - duet Marc i André - oraz Brigitte Sabouraud, zniknęła w 1972 r.), Petits Pavés, la Tête de l'Art , Chez ma Cousine (założony w 1924 roku w Montmartre), l'Écume.
Kabaret d'un gibet to klauzura, w której podczas egzekucji skazańców gromadziła się ludność w miejscu wysokiej sprawiedliwości . Ma okrągły wygląd i jest ograniczony rowem. Od średniowiecza mówi się, że złowrogie widły były często wyposażone w kabaret.
Widoczne pozostałości architektoniczne:
Ilustracja kabaretu w jego otoczeniu.
Gibet de Creue . Kabaret, którego rów jest wizualizowany taśmami ostrzegawczymi.
Gibet de Creue . Kabaret zwrócony w stronę konstrukcji z widłami paciorkowymi i pręgierzem . Gdzie dostrzegamy formę inscenizacji.