Jacques Cassard | ||
Jacques Cassard według ryciny Pierrena Histoire de la Marine française zilustrowanej , Larousse, 1934. | ||
Narodziny |
30 września 1679 w Nantes ( Królestwo Francji ) |
|
---|---|---|
Śmierć |
21 stycznia 1740(w wieku 60 lat) w twierdzy Ham ( Królestwo Francji ) |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Wierność | Królestwo Francji | |
Uzbrojony | Francuska Królewska Marynarka Wojenna | |
Stopień | kapitan | |
Lata służby | 1693 - 1731 | |
Konflikty |
Wojna Ligi Augsburga Wojna o sukcesję hiszpańską |
|
Wyczyny broni |
Cartagena Expedition Battle of Syracuse |
|
Nagrody | Rycerz Saint Louis ( 1718 ) | |
Jacques Cassard , urodzony dnia30 września 1679w Nantes i zmarł dalej21 stycznia 1740w twierdzy Ham , po czterech latach w więzieniu, to żeglarz i kaper francuskiego z XVII th i XVIII -tego wieku. jest mniej znany niż jego przyjaciel René Duguay-Trouin i jego słynny kuzyn Robert Surcouf . Mistrz abordażu Jacques Cassard wyróżnia się zuchwałością, z jaką łapie statki handlowe na wybrzeżach Anglii ; odznaczał się także eskortowaniem konwojów na Morzu Śródziemnym i Indiach Zachodnich . Zrujnowany i cierpiący z powodu braku uznania, którego był ofiarą, traci panowanie nad kardynałem Fleury, od którego przybył, by domagać się sprawiedliwości; kończy swoje życie w więzieniu.
Urodzony 30 września 1679W rodzinie „kupców à la Fosse”, kupców -właścicieli statków z Nantes , Jacques Cassard był ósmym dzieckiem Guillaume Cassard, kupca lub właściciela statku, i Jeanne Drouard. Traci ojca, gdy jest jeszcze młody, rodzina nie ma środków, matka zabiera go na wyprawę na Nową Fundlandię i bierze udział w kampaniach wędkarskich u wybrzeży Grand Banks . Wstąpił do marynarki w wieku 14 lat na jednym z okrętów handlowych ( przybrzeżna coaster ) należących do jego wuja, Dauphin de Cayenne .
Plik 7 stycznia 1697W wieku siedemnastu lat był częścią floty francuskiej, która opuściła Brześć i udała się do Ameryki Południowej . Objął dowództwo kanonierki L'Éclatante i wziął udział w wyprawie do Kartageny pod dowództwem dowódcy eskadry Pointis . Izolowany od reszty floty francuskiej, podczas przekraczania Atlantyku zdołał jednak dołączyć do statków z Pointis do Santo Domingo , miejsca spotkania uzgodnionego przed odlotem. Na miejscu dołączają do nich korsarze , dowodzeni przez gubernatora wyspy Jean-Baptiste du Casse . Podczas tej wyprawy wyróżnił się szczególnie. Dowodzi galiotami bombardującymi, które uciszają artylerię tego miejsca, a gdy otworzy się wyłom, widzimy go, jak idzie pierwszy do ataku, na czele grupy korsarzy z Saint-Domingue. Wrócił do Brześcia dalej29 września 1697, i jest wspomniany w raporcie, który de Pointis przesłał do sądu w Wersalu .
Plik 25 maja 1700Cassard awansował do stopnia komandora porucznika i na pokładzie „ Lauriera” , uzbrojony w sześć armat przez swojego szwagra Drouarda, wyruszył do kabotażu w Indiach Zachodnich ( Indie Zachodnie ). Jest on wykonany kilka połowów, o brytyjski bryg The William Duncan , ładowane z rumu i cukru, dwa holenderski Indiamen i trzech angielskich statków handlowych. Bryg, silniej uzbrojony niż korsarz i liczniejszy załoga, bronił się zaciekle. Jego kapitan i jedenastu członków załogi giną podczas walki, a Cassard traci osiemnaście.
W następnym roku wybuchła wojna o sukcesję hiszpańską . Ludwik XIV , poinformowany o dotychczasowych wyczynach marynarza, przyznał mu stopień porucznika fregaty i wynagrodzenie w wysokości 2000 funtów. Następnie przeszedł na wojnę wyścigową . WCzerwiec 1705został kapitanem korsarza Le Saint-Guillaume . Jego pierwsza wycieczka 27 czerwca zakończyła się niepowodzeniem i musiał wrócić do Brześcia, aby zatankować, ale kolejne zakończyły się sukcesem. WMarzec 1706, opuścił Saint-Malo i popłynął do Kinsale , do którego zbliżył się pod angielską banderą, podstęp powszechny wśród korsarzy. Zrobione przez straż przybrzeżną, zbliżył sześciu angielskich statków handlowych, do których on wykupiony sumę £ 650 , przed powrotem do rozbrojenia w Brześciu na 6 kwietnia . Po tych niewielkich połowach u wybrzeży Irlandii wkrótce nastąpiły większe sukcesy. W następnych miesiącach schwytał dwanaście statków handlowych w porcie Cork w Irlandii i splądrował miasto. Dwa lata później zdobył trzynaście dodatkowych statków handlowych z Le Duchesse Anne , 16 działami i 104 załogą. Statki te są sprzedawane przez Intendenta Marynarki Wojennej w Saint-Malo w imieniu Cassarda za kwotę 37 000 funtów.
Ogromny przewoźnik, liczba i obfitość jego połowów czyni go sławnym, podobnie jak szacunek dla prawa. Jego wujek jansenista , ojciec Nicolas Cassard, nauczyłby go, bardzo młodo, poczucia obowiązku. Kiedy nakazuje mu zapłacić grzywny, płaci je bez kłótni. Prawdą jest, że jego działalność przyniosła mu wtedy dużo pieniędzy, a jego rodzina, skromnego pochodzenia, znała wówczas pewną swobodę.
Otrzymał w Dunkierce dowództwo Jersey (in) , 40 dział, fregatę królewską zdobytą od Anglików w 1691 roku i uzbrojoną w szczególności przez René Montaudouina , z którym wziął sześć statków handlowych i splądrował trzydzieści trzy inne wWrzesień 1708off Sorlingues .
Escort na Morzu ŚródziemnymAle król Francji potrzebuje korsarzy na Morzu Śródziemnym, aby eskortować konwoje pszenicy z Afryki , nękane przez Anglików. Provence jest w momencie, w pobliżu głodu . Promowany dowódca w 1709 roku , Cassard udał się na Morze Śródziemne tylko z dwoma statkami, L'Éclatant (68 dział) i Le Sérieux . Gmina Marsylia poprosiła go o eskortowanie konwoju z żywnością składającego się z 25 łodzi z Tabarki w Tunezji (bardziej prawdopodobne niż z wyspy Tabarca w Hiszpanii ). Mimo niewielkiej atrakcyjności, jaką stanowi dla niego tego rodzaju misja, udaje się tam, unika barbarzyńców , ale nie angielskiej marynarki wojennej. 29 kwietnia w pobliżu Bizerta został zaatakowany przez piętnaście angielskich statków. Za sterami L'Éclatant i przy wsparciu Poważne , wziął inicjatywę i zaatakował eskadrę z armaty. Zatopił pięć z piętnastu statków, a pozostałe zmusił do wycofania się na Maltę w celu naprawy, umożliwiając konwojowi bezpieczne dotarcie do Marsylii .
Jednak L'Éclatant nie wyszedł bez szwanku z kolizji i musiał stawić czoła ośmiu drogom wodnym. Podczas naprawy 25 statków, które miały zaopatrzyć Marsylię, kontynuowało podróż i bezpiecznie dotarło na miejsce. Dwa dni później dotarł do Marsylii i domagał się „prawa do eskorty”. Na próżno radni miasta odmówili mu pod pretekstem, że statki przypływały same. Aby uzyskać należność, pozywa, ale znowu jest to strata czasu. W końcu zostaje przyjęty przez ministra, który gratuluje mu i nadaje licencję kapitana ognia (Czerwiec 1709). Po raz pierwszy odmówił przyjęcia krzyża Saint-Louis , na który uważał, że nie zasługuje.
Pomimo tego nieszczęścia zgodził się w następnym roku eskortować nowy konwój na Morzu Śródziemnym. Na prośbę Pontchartrain został postawiony - przez Intendenta Marynarki Wojennej w Tulonie, Monsieur d'Aligre de Saint-Lié - na czele eskadry złożonej z Le Parfait ( 74 działa ), Le Toulouse , Le Sérieux (58 dział), La Sirène (60 dział) i Le Phoenix , których zadaniem jest uratowanie konwoju 84 łodzi z Smyrny w Turcji , który został zablokowany w Syrakuzach przez brytyjską flotę . Podczas bitwy Syracuse The9 listopada 1710, zdobył HMS Pembroke (en) , 64 działa, dowodzone przez kapitana Charlesa Constable'a, podczas gdy Le Sérieux uzyskał kapitulację HMS Falcon , 36 dział. Konwój może wówczas osiągnąć Tulon na 15 listopada . Cassard został mianowany fregata kapitana wStyczeń 1711, ale jego kłopoty ze sponsorami z Marsylii trwają nadal i jest słabo opłacany za podejmowane ryzyko. Chociaż właśnie uratował konwój szacowany na 8 milionów funtów turniejowych, ten ostatni nadal odmawia wypłaty 10 000 funtów, o które prosił ich od zeszłego roku.
Blokada KataloniiWezwany do pomocy przez księcia Vendôme w Katalonii, gdzie został poddany blokadzie , Cassard udał się tam, przełamując blokadę i aby to zrobić, wysunął z kieszeni 200 000 funtów. Wdzięczny książę Vendôme podziękował mu, ale nie zapłacił mu ani 200 000 funtów, ani piętnastu dni eskorty. Cassard nigdy więcej nie zobaczy tej kwoty, co później będzie przyczyną jego uwięzienia.
W 1711 roku Cassard eskortował ostatni konwój 43 łodzi zaopatrzeniowych do hiszpańskiego miasta Peñíscola . Ale marzy o nowych horyzontach, chwale i ciepłych morzach, zwłaszcza że Duguay-Trouin okrył się chwałą, zdobywając w tym roku Rio de Janeiro .
zachodnie IndiePlik 02 grudnia 1711, uzyskał od króla dowództwo nad eskadrą trzech statków i pięciu fregat i wyruszył na wyprawę, podczas której splądrował kolonie angielskie , holenderskie i portugalskie na Wyspach Zielonego Przylądka i na Karaibach . Przez dwadzieścia siedem miesięcy plądrował i okupował wrogie statki. W szczególności zajął fort Praia na wyspie Santiago na Wyspach Zielonego Przylądka
„Całkowicie zrujnował Santiago, portugalski magazyn handlowy z zachodnim wybrzeżem Afryki. Zrobił tam tyle łupów, jak mówią Mémoires du temps , że aby nie przeciążać swojej eskadry, musiał porzucić część, która była wyceniana na ponad milion franków . "
Zatrzymał się na Martynice w celu naprawy i zdeponował wyniesiony łup na Wyspach Zielonego Przylądka. W filibusters z Santo Domingo , który nie zapomniał jego działania podczas oblężenia Kartaginy się go odnaleźć i poprosić, aby do niego dołączyć. Na czele małej floty zdobywa angielskie wyspy Montserrat i Antigua, po czym udaje się w kierunku holenderskich posiadłości Surinamu, które oblega i zdobywa. Gubernator tego miejsca proponuje mu odkupienie zakładu, który Cassard akceptuje i ustala wysokość okupu na 2400000 funtów.
Po zaangażowaniu Berbice i Askebe (lub Essequibo ), dwóch innych zakładów w Gujanie Holenderskiej , Cassard ponownie wrócił na Martynikę, ku radości francuskich kolonistów, zdumiony widząc, jak w ich porcie gromadzi się tak wiele bogactw zabranych wrogom z Martyniki. ojczyzna. Ale Cassard nie miał się na tym zatrzymać i wyrusza w rejs na wyspę Saint-Eustache , również należącą do Holendrów, którą odkupił w taki sam sposób, jak obiekty w Surinamie .
W końcu bierze to sobie do głowy, by zaatakować Paramaribo i Curaçao . Curaçao było większym i bogatszym ośrodkiem niż poprzednie, ale także znacznie lepiej bronionym. Ta wyprawa na Antyle zakończyła się całkowitym sukcesem; a po nowym postoju na Martynice wrócił do Francji z łupem szacowanym na dziesięć milionów funtów.
Został awansowany na kapitana wListopad 1712ale pokój w Utrechcie , podpisany między królestwami Francji , Wielkiej Brytanii i Hiszpanii w kwietniu iLipiec 1713zmusza go do zakończenia tego prywatnego życia. W 1718 roku został rycerzem zakonu Saint-Louis .
Ale z pokaźnego łupu, który przywiózł z Antyli, Jacques Cassard praktycznie niczego nie tknął; a te symboliczne awanse ledwo pozwalają mu przeżyć. Wziął też sobie do głowy, aby ubiegać się o odszkodowanie za koszty, które poniósł podczas swoich wypraw w służbie armatorów króla i Marsylii. Może odniósłby sukces bez dumy i złego humoru, które go charakteryzowały. W swojej historii Znani Żeglarze , Louis-Nicolas bescherelle pisze:
„Twierdzi się, że on sam był kowalem swego nieszczęścia z powodu surowości i dzikości jego charakteru; to znaczy, sam skutek tej niesprawiedliwości jest podawany jako usprawiedliwienie niesprawiedliwości, której doznał. Ten człowiek, którego kariera była pełna oddania, został przywrócony nienawistnej ludzkości, a jego mizantropia została uznana za zbrodnię! Minister Maurepas , aby zatrzymać jego nieustanne i uzasadnionych roszczeń, ośmiela jeden dzień ofertę emerytury skromne z nie wiem, co produkuje gospodarstw.
- „ Zatrzymaj swoją jałmużnę ”, odpowiedział z dumą na ofertę tak mało hojną, a tak mało przyzwoitą; Nie chcę tego. Nie chcę, pod tytułem łaski lub wynagrodzenia, otrzymać łupów ludu. Zrujnowałem się w służbie króla; Proszę tylko, aby król zwrócił mi pieniądze za trzy miliony, które dla niego przekazałem ”.
Minister odrzucił go jako niewdzięcznego lub maniaka. "
Zniszczony i zmęczony brakiem uznania, którego jest ofiarą, idzie codziennie do przedpokoju z kardynałem Fleury powoływać swoją sprawę. W tym czasie żył nędznie w Paryżu za pieniądze przesłane mu przez jego dwie siostry, które pozostały w Saint-Malo.
Oprócz tego, że musi stawić czoła tej upokarzającej sytuacji, musi zmierzyć się z kpiącymi spojrzeniami dworzan. Pewnego ranka w miesiącuMarzec 1728podczas gdy Cassard jest jak zwykle cierpliwy w przedpokoju ministra, spotyka nie mniej znanego korsarza Duguay-Trouina , który wyczuwając niesprawiedliwość , jakiej doświadczył Cassard, wykrzykuje przed publicznością:
- Nie znacie tego człowieka, panowie? Źle dla Ciebie! To najwyższy mężczyzna, jakiego ma teraz Francja: to Cassard! Oddałbym wszystkie moje życie za jedno z jego. Nie jest tu znany, ale budzi go strach i strach wśród Portugalczyków, Anglików, Holendrów, których majątek spustoszył w Afryce i Ameryce. Na jednym statku zrobił więcej niż całą eskadrę. "Jacques Cassard ostatecznie przeszedł na emeryturę w 1731 roku .
W 1736 roku Jacques Cassard zażąda sprawiedliwości od kardynała de Fleury , nauczyciela i głównego ministra króla Ludwika XV , a także kwot należnych mu. Ale jego dumna postać nic nie pomaga. Przeciwstawił się wyniosłej postawie dyplomaty . Poza sobą obraża (i odsuwa?) Ministra. Uznany za szaleńca, został internowany w twierdzy Ham w Sommie , gdzie zmarł po czterech latach przetrzymywania.
On umarł na 21 stycznia 1740, w wieku 60 lat, cztery lata po śmierci Duguay-Trouina . Następnego dnia został pochowany w parafii Saint-Martin de Ham.