Robert Surcouf

Robert Surcouf


Przezwisko	Przeglądarka
Imię i nazwisko	Robert Charles Surcouf
Narodziny	12 grudnia 1773 Saint Malo
Śmierć	8 lipca 1827 r. Saint-Servan
Pochodzenie	Francuski
Wierność	Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie
Uzbrojony	Korsarz
Stopień	Uczy
Lata służby	1787 - 1801
Przykazanie	La Creole La Clarisse Confidence Le Revenant
Konflikty	Francuskie Wojny Rewolucyjne Wojny Napoleońskie
Wyczyny broni	Pierwsza walka w Black River Capture of Kent
Nagrody	Kawaler Legii Honorowej

Robert Surcouf , ur.12 grudnia 1773w Saint-Malo i zmarł dnia8 lipca 1827 r.w Saint-Servan , jest korsarzem i francuskim armatorem .

Zaokrętowany w wieku trzynastu lat, następnie został kapitanem korsarza. Nękał brytyjską flotę handlową i wojskową nie tylko na morzach europejskich, ale także indyjskich. Jego działalność sprawia, że jest rozpoznawalny – został powołany na członka Legii Honorowej 26 roku XII prerii (14 czerwca 1804 r) - i wzbogacaj go. Stał się jednym z najbogatszych i najpotężniejszych armatorów w Saint-Malo oraz wielkim posiadaczem ziemskim.

Pochodzenie i młodość

Początki

Robert Charles Surcouf urodził się dnia 12 grudnia 1773, w Saint-Malo we Francji. Jeśli jest pewne, że to narodziny miały miejsce przy rue du Pélicot lub rue de la Bertaudière, nie wiemy dokładnie, które z tych dwóch. Rzeczywiście, na liście podatkowej z 1773 r. rodzina Surcouf została zadeklarowana jako rezydent przy rue du Pélicot, ale na liście z 1775 r. jej adres znajduje się przy rue de la Bertaudière. Po zniknięciu rejestru z 1774 r. nie można zatem stwierdzić, czy rodzina Surcouf mieszkała już przy rue de la Bertaudière, płacąc podatek pod swoim starym adresem, czy też nadal mieszkała pod tym ostatnim.

Potomek rodziny „starej, bogatej i słusznie uważanej w tym kraju” , syn Charles-Ange Surcouf, sieur de Boisgris i Rose-Julienne Truchot de la Chesnais, był w szczególności kuzynem Duguay-Trouina przez matkę i przez Pierre'a Porcon de La Barbinais (1639-1681), znany jako „Régulus malouin”. Jego starszy brat Nicolas Surcouf (ur. 1770) jest również korsarzem. Ponadto, za panowania Ludwika XIV, między 1704 i 1705 , jego pradziadek ze strony ojca, Robert Surcouf de Maisonneuve (1671/20) miały polecenie z korsarza, na hrabiego Tuluzy .

Trening

Student

Jego rodzice, kupcy, przeznaczyli Roberta Surcoufa na kapłaństwo. Studiował w kolegium w Dinan, z którego uciekł w 1786 r. po ukąszeniu cielęcia księdza, który próbował go powstrzymać. Młody chłopak przebył siedem mil w śniegu, aby dotrzeć do morza, podróż, która prawie zakończyła się śmiercią. W tym samym roku, gdy miał zaledwie trzynaście i pół roku, rodzice upoważnili go do wejścia na pokład brygu Le Héron, którym odbył swoją pierwszą podróż.

Pilotin

Rozpoczął jako pilot na Heron robi kabotażu zmierzającego do Kadyksu , Surcouf, chociaż niezapłacone ( „learning handlu”), niemniej jednak zjada przy stole kapitańskim i jest uważany członkiem organów państwowych major. Jako podchorąży jest zwolniony z obowiązków zwykle spoczywających na piankach; z drugiej strony nauczył się podstaw nawigacji i dowodzenia i nie otrzymywał wynagrodzenia. Po tym pierwszym doświadczeniu rozpoczął3 marca 1789na Aurore , siedemsettonowym statku handlowym dowodzonym przez kapitana Tardiveta, płynącym do Indii, by handlować niewolnikami . Surcouf nie ma jeszcze szesnastu lat. L ' Aurore dołączył Pondicherry , skąd był odpowiedzialny za transport żołnierzy do Isle of France . Ta misja zakończona, Aurora wyrusza w poszukiwaniu niewolników na Rogu Afryki ; w drodze powrotnej rozbił się w Kanale Mozambickim , czterystu niewolników utonęło w łańcuchach w ładowniach. Tardivet i jego załoga, którym udało się opuścić statek i dotrzeć do suchego lądu, wyczarterowali w październiku 1790 r. portugalski statek San Antonio , aby powrócić do Port-Louis , ale z powodu złej pogody zostali zmuszeni do skierowania się na Sumatrę . sytuacja pogodowa. Wreszcie, nie powrócą do Port-Louis do końca 1790 roku na pokładzie francuskiego okrętu wojennego, który opuścił Pondicherry.

Oficer

O handlu niewolnikami w Saint Malo zobacz:

Awansowany do stopnia oficera marynarki handlowej, Surcouf wszedł na pokład Courrier d'Afrique , kolejnego statku niewolniczego zmierzającego do Mozambiku na rozkaz kapitana Garniera. Po powrocie został mianowany przez kapitana Tardiveta porucznikiem i zaokrętowany na swój nowy statek, Revenge . Na pokładzie Surcouf odbył kilka wypraw poza Madagaskar. Opuścił marynarkę handlową, a następnie wstąpił do Royal Navy jako sternik . Wsiadł na 20-działowy flet Bienvenue , zmierzając do metropolii i był pod rozkazami porucznika Haumonta. Witamy przybywa Lorient na2 stycznia 1792 r. W tym miejscu Surcouf odkrywa polityczne wstrząsy wywołane przez Rewolucję .

Po sześciu miesiącach Surcouf zaokrętował się jako porucznik na statku niewolników „ Nawigator” , dowodzonym przez kapitana Lejoliffa. The Navigator parach27 sierpnia 1792udał się do Mozambiku przed dotarciem do Isle de France, gdzie Surcouf został poinformowany o jego przybyciu o wybuchu wojen o niepodległość . Powrócił do służby w Royal Navy jako chorąży pomocniczy na pokładzie czterdziestodziałowej fregaty Kybele na Oceanie Indyjskim . Zna swój chrzest bojowy podczas pierwszej walki nad Czarną Rzeką ,22 października 1794 : Cybelle , fregata Prudente i korweta Jean Bart zdołały wyprzeć dwie małe brytyjskie okręty z pięćdziesięcioma i 44 działami, co zapewniło blokadę wyspy. Jest to jedyna walka Surcoufa w marynarce państwa, która wciąż odmawia dowodzenia fregatami. Szybko wrócił do wyścigu, nigdy nie przekraczając stopnia chorążego w marynarce wojennej . W wieku dwudziestu lat, już jako kapitan długodystansowy, dowodził Creole , statkiem niewolniczym, kiedy niewolnictwo zostało zniesione w koloniach francuskich w lutym 1794 r. przez Konwencję. Nie wykluczając możliwości tego, wątpliwe jest jednak, aby pod dowództwem Surcouf statek wykonał taki transport: udowodnione rotacje statku nie odpowiadają pod względem opóźnienia tym, których wymaga podróż przyrodnicza „niewolnik” ”.

Korsarz w służbie Francji

Jako dwudziestoletni kapitan korsarza Surcouf dowodził kolejno kilkoma statkami: Émilie , Cartier , Clarisse , Confiance i Revenant . Przeprowadził dziesiątki walk i dwukrotnie zmierzył się z dwoma przeciwko jednemu: w lutym 1799 z Anna-Maria i Coturbok , a następnie w styczniu 1800 z Louisia i Merkurym . W latach 1795-1801, a następnie 1807-1808 dokonał nie mniej niż 44 połowów , z których dwa - Triton i Kent - przejdą do legendy.

Jego początki: 1795-1796

Na pokładzie Emilie

Nie uzyskawszy listu marque w czerwcu lub lipcu 1795 r. , brzeski kapitan Le Vaillant przemianował swój statek na Le Modeste en Émilie . Uzbrojony do handlu statek miał w rzeczywistości tylko słabą siłę ognia i zredukowaną załogę. Powierzył dowództwo Surcoufowi, którego mapa drogowa była bardzo jasna: udać się na Seszele w celu zakupu żółwi, w przypadku braku kukurydzy, bawełny i innych towarów.

Poszedł na 3 września 1795z Wyspy Francji Surcouf skierował swój statek z początkowej trajektorii w dniu 8 października. W raporcie – kontrasygnowanym przez całą jego załogę – Surcouf ma następujące uzasadnienie: w wyniku konsultacji pomiędzy Surcoufem a jego ludźmi, decyzja została podjęta za obopólną zgodą wobec imponującej obecności angielskich statków. Skierowany dla bezpieczeństwa na wschód (sektor biegnący od wschodniego wybrzeża Zatoki Bengalskiej na południe Malezji ), statek miałby tam przewozić towary. I zaplanować - w razie potrzeby - obronę wspomnianego ładunku przy pomocy kilku armat dostępnych dla łodzi.

W ramach tej „obrony” wszedł na pokład 18 grudnia 1795English brig , z Peguan , w sążni od Pégou (Irrawady delta położony na wybrzeżu Birmy ). Następnie, posuwając się w kierunku ujścia Gangesu , spotyka10 stycznia 1796 ramerykański senau - w Sambolass , w dniu 15 stycznia kolej z szkunera - w Russel , ostatecznie w dniu 21 stycznia przychodzi brygady pilot z Gangesu: the Cartier . Bardziej wydajny niż Émilie , gdy tylko został zabrany, Surcouf przemianował go na Hazard i osiedlił się tam z 23 ludźmi i czterema działami, powierzając jednemu ze swoich drugich sprowadzenie Emilie z powrotem na wyspę Francji, co tam odniesie sukces.15 marca 1796 r.

Na pokładzie Cartiera : Zdobycie Trytona

Ponieważ 28 stycznia 1796Surcouf „inauguruje” swój nowy statek, zdobywając po krótkiej walce amerykański bryg Diana . Kapitan Tapson później podkreśli, jak bardzo Francuzi zachowywali się jak dżentelmeni. W rzeczywistości żaden członek załogi, pasażerowie i pasażerowie nie musieli skarżyć się na najmniejsze złe traktowanie wobec nich.

Następnego dnia Indianin o wadze 1000 ton przekracza Cartier , jest to Triton . W zestawie Surcouf, jest ich 19 ludzi i cztery działa, Triton może liczyć na boku na 150 ludzi i 26 dział . Surcouf pod angielską flagą zbliżył się do statku, a następnie wysłał francuską flagę tuż przed atakiem. Po rozpoczęciu abordażu funkcjonariusze szybko zostali zabici, zakłócając tym samym załogę, która poddała się po krótkim, ale gwałtownym oporze. Surcouf ma dwadzieścia trzy lata, stoi na czele trzech statków: Cartiera , Diany i Tritona , jego legenda może się rozpocząć.

Cartier zostanie wysłany na Isle-de-France pod dowództwem zastępcy. Przechwycony przez Zwycięskiego , zostanie przekierowany do Madrasu . Wbrew obietnicy zapłaty okupu (który nigdy nie zostanie zapłacony), Diana zostanie zwrócona kapitanowi Tapsonowi. Tam zostaną zaokrętowani więźniowie zabrani na Trytona , traktowani z takim samym szacunkiem jak więźniowie Diany - angielska prasa również pozdrawia ten gest na swoich łamach. Jeśli chodzi o Surcouf, objąwszy dowództwo nad Trytonem , po załatwieniu wszystkich tych spraw, uda się on z kolei na Isle-de-France - miejsce, do którego dotrze10 marca 1796 r.

Konflikt o uchwyty

Uzbrojony w wyścigu bez listu marque , był bliski pozbawienia go owoców swoich wyczynów. Rzeczywiście, gdy tylko wylądował z Tritonem , jego połowy zostały skonfiskowane, a następnie sprzedane, a ani Surcouf, ani właściciele Emilie niczego nie zauważyli. Tak orzekł sąd wyspiarski w orzeczeniu wydanym 9 roku Floréal IV (28 kwietnia 1796), uznając, że brak zgody na udział w Biegu usuwa, na tych warunkach, wszelkie prawa majątkowe. Pomimo tego niepochlebnego wyroku, Surcouf, ukoronowany prestiżem zdobycia Trytona , był22 maja 1796inicjowany do loży masońskiej La Triple Espérance. Nie pozostał jednak długo ze swoimi nowymi braćmi.

Chociaż wielkość sprzedaży była nieznana, szkody musiały być znaczne. W rzeczywistości armatorzy Émilie postanowili wysłać, od połowy sierpnia, Surcouf, aby bronił ich wspólnej sprawy w Paryżu z Radą Pięciuset . Poinformowany o okolicznościach, ale sądząc, że wyczyn ognistego korsarza zasługuje w dużej mierze na nagrodę, wydano dekret datowany na 17 Fructidor rok V (3 września 1797) w celu przyznania Surcoufowi jako „darowizny krajowej” kwoty odłowu, szacowanej na 1 700 000 funtów . Surcouf nie chciał zrujnować swojego kraju, którego finanse były w złym stanie. Nie tylko zadowolił się dla siebie i armatorów 660 tys. funtów, ale posunął się nawet do sugerowania, aby ta suma została zapłacona w inny sposób niż pieniędzmi.

Na pokładzie Clarisse : 1798 - 1800

Jego konflikt prawny został rozwiązany, Surcouf przyjął w lutym 1798 r. ofertę kupca z Nantes Félixa Cossina, a mianowicie dowództwo korsarza la Clarisse . Z dwustu lufami, dwudziestoma działami i ponad stu załogą, do których dołączył brat Nicolas, który z tej okazji został jego drugim, Surcouf zajął pierwsze miejsce.18 sierpnia 1798, kierunek Oceanu Indyjskiego.

Pierwsza seria ujęć

Zanim jeszcze tam dotarł, statek wykonał pięć spotkań i nie mniej niż cztery połowy. Przekraczając równik, natknął się na angielski trójmasztowy 22-dział, który ledwo uniknął kolizji. Rzeczywiście, jedna z jego kul armatnich złamała mały topmaszt Surcoufa, trzymasztowiec był w stanie uciec, nie prosząc o odpoczynek.

Potem doszło do spotkania z Elizą , angielskim brygadem 150 ton, który poddał się bez walki. Łódź została zabrana do Isle de France oraz sprzedaży ładunku przyniósł 45.000 dolarów lub 45 milionów z książek . Potem przyleci Fly i dwa inne statki, tym razem portugalski.

Druga seria

Po krótkim postoju na wyspie Bourbon Surcouf i jego załoga wyruszyli ponownie. Przed przybyciem do portu Soo-Soo (królestwo Achem położone na wyspie Sumatra ) Katarzyna i jej dwieście beczek załadowanych różnymi towarami przeszło przez ścieżkę Surcouf, wtedy przyszła kolej na angielskie statki.” Anna Maria i Cotorbuk . Pierwszy stoczył ciężką bitwę, drugi próbował rzucić się na wybrzeże. W odwecie Cotorbuk został zatrzymany jako nagroda i sprzedany jako dodatek do ładunku.

Do tej listy zostanie dodany amerykański statek Pacific . Po schwytaniu oficer z Surcouf przejmie dowództwo, aby przetransportować go na Isle de France, ale zostanie on przechwycony przez Anglików, którzy z kolei przejmą ładunek, a następnie zatopią statek.

Trzecia seria

Po międzylądowaniu na Isle de France , a następnie na bardzo napiętej w lokalnych władzach wyspie Bourbon , Clarisse wypłynął w morze, po drodze przekraczając Rudenmark , duński statek, bryg portugalski Notre Dame de Bon Succès , trzymasztowy statek załadowany solą i drugi załadowany żelazem. Wreszcie pojawiły się trzymasztowe Auspicious i Albion , odpowiednio 500 i 460 ton .

Wtedy w zasięgu znalazł się Sibylle , angielski statek z 54 działami . Surcouf ze swoimi dwudziestoma armatami uznał, że rozsądniej będzie uciekać z walki. Aby zwiększyć prędkość, odciążył więc swój statek, rzucając, jak to było w zwyczaju w takich okolicznościach, do morza armaty, w tym przypadku osiem. Po ucieczce z Sybilli , korsarz wznowił polowanie i choć osłabiony pod względem siły ognia, wszedł na pokład angielskiego trzymasztowego Jane, choć w towarzystwie dwóch innych statków. Ale ta ostatnia ucieknie, woląc pozostawić Jane jej losowi, niż ją ratować. Po trzygodzinnej walce i braku prochu do broni, jego dowódca poddał się. On i jego statek zostaną przewiezieni na Isle de France pod kierownictwem oficera z Surcouf.

Następuje finał, zamykający listę nowym wyczynem korsarza. Rzeczywiście, statek Surcoufa napotkał na swojej drodze dwa amerykańskie statki: Louisia i Mercury . Rozpoczęła się walka jeden na dwóch. Oprócz tej liczebnej wady Surcouf dodał zmniejszone uzbrojenie i znacznie zredukowaną załogę, ponieważ część została oddelegowana do Jane .

Po wymianie strzałów armatnich między trzema statkami, Luizja rzuciła się na Clarisse , powodując zderzenie dwóch łodzi. Surcouf skorzystał z okazji, aby wejść na pokład „ Luizja” z trzydziestoma ludźmi, reszta załogi kontynuowała mocniej armaty na „ Merkurym” , który w końcu wolał uciekać. Po tym nowym zwycięstwie Surcouf dołączył do Isle de France na6 lutego 1800, a następnie, 11 dnia tego samego miesiąca, jego brat Nicolas , któremu powierzył dostarczenie Luizji .

Pierwsza ocena

2 maja 1800, Clarisse ponownie wyruszył do wyścigu, ale z nowym kapitanem. Surcouf tymczasem opuścił wyspę 10 maja na pokładzie Confidence bez swojego brata Nicolasa , z nieznanego powodu. W ciągu osiemnastu miesięcy Surcouf dokonał piętnastu połowów na kwotę, według jego najbardziej pesymistycznych szacunków, 264 000 piastrów, czyli równowartość w walucie francuskiej 264 milionów funtów.

Na pokładzie Confiance : 1800 - 1801

Charakterystyka statku

La Confiance to 24-działowa fregata zwodowana w 1799 roku10 maja 1800Z Wyspy Francuskiej pierwsze połów zajmuje nie więcej niż półtora miesiąca: amerykański trzymasztowiec Alknomack , ważący 350 ton i wyposażony w czternaście dział. Nie było bitwy. Jeśli dwa strzały ostrzegawcze korsarza pozostawiły Alknomack niewzruszone , trzy strzały z armaty, które nastąpiły po nich, bardziej wyraźne, skłoniły załogę do poddania się bez walki.

wrzesień 1800

Pod koniec września 1800 r. będzie pracowity okres: 19 września zostanie zaokrętowany trzymaszt o wadze ośmiuset ton Praise . 22 września przyszła kolej na bryg angielski, którego nazwa i tonaż były nieznane. 24 września Harriet i jej czterysta beczek spotkał ten sam los. 26 września drogę Surcoufa i jego załogi przeciął duński bryg. Uwolniony z ładunku ryżu, Duńczykowi powierzono angielskich jeńców, którzy właśnie zostali schwytani. Wreszcie 30 września Tygrys i jego pięćset beczek zakończyły wyścigi w tym miesiącu.

Zdobycie Kent , październik 1800

2 października Unia i jej 450 baryłek wpadło do portfela Surcoufa. 04 października widział zdobyciu dwóch statków: w Charlotte 400 ton i Rebecca o 450 ton . Potem przychodzi 7 października, dzień, w którym Surcouf powrócił do legendy za życia po zdobyciu Kent . Angielski statek typu Indiaman , należy do angielskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej . Jego tonaż jest prawie trzykrotnie większy niż Confiance , czyli 1200 ton. Ustawił w szeregu czterdzieści dział różnego kalibru przeciwko 24 działam Confiance , wszystkie mniejszego kalibru niż te z Kent . Wreszcie po stronie angielskiej jest 437 mężczyzn, podczas gdy Francuzi mają tylko 160.

O świcie 7 października oba statki zauważyły się nawzajem. Pewny swojej wyższości angielski kapitan zaprosił swoich pasażerów na „spektakl”, który trwał niecałe dwie godziny. Po wyścigu pościgowym, w którym Surcouf okazał się lepszym strategiem niż jego przeciwnik, Confiance był w stanie zadokować Kent , umożliwiając w ten sposób jego abordaż. Za dziesięć minut - Anglicy twierdzą, że dwadzieścia - po zaciekłej walce sprawa zostanie rozstrzygnięta. Spowoduje to dla Anglików, choć trzykrotnie liczniejszych, stratę ludzką czterokrotnie większą niż Francuzów, którzy będą liczyć w swoich szeregach od trzech do pięciu zabitych i od sześciu do trzynastu rannych.

Kiedy walka dobiegnie końca, Surcouf natychmiast przerwie rozpoczęcie plądrowania swoich ludzi i upewni się, że pasażerowie nie są narażeni na żadne oburzenie. Z tej zadumy narodzi się prawdziwa przyjaźń Surcouf z mężem jednej z nich, księżniczką niemieckiego pochodzenia, poślubioną generałowi Saint Johnowi.

Następnie Confiance i Kent , którego dowództwo powierzono jego sekundantowi, kapitanowi Drieux, udadzą się na Wyspę Francji, gdzie przybędą na16 listopada 1800. Sprzedaż statku i jego ładunku będzie szacowana na 100 tysięcy piastrów , czyli sto milionów funtów. Następnie Confidence zostanie rozbrojony, a następnie załadowany towarami, kierując się na Francję i docierając do La Rochelle na13 kwietnia 1801.

Zdobycie Kent byłby powiedział, zgodnie z tradycją, w tekście piosenki z żeglarzy Pod 31 sierpnia , chociaż miało miejsce w dniu 7 października .

Łączne wyniki wyścigów od 1798 do 1801

W sumie między połowami Clarisse szacowanymi (co najmniej) na 264 miliony funtów, a połowami Confidence wycenianymi na dwieście milionów funtów (w tym sto milionów dla samego Kent ), Surcouf może pochwalić się „zdobył prawie 500 milion funtów. Niewykluczone, że schwytanie Kent zainspirowało marynarską piosenkę „Trzydzieści jeden sierpnia”, która jednak zmienia datę walki. Jeśli chodzi o utrudnianie wrogowi, pierwszy cel wyścigu, wynik będzie równie pozytywny w tej dziedzinie: premia do rekordowej kwoty dla każdego, kto zdobędzie Surcouf, wzrost stawek ubezpieczeniowych i instalacja siatek antykolizyjnych na angielskich statkach ... Najwyższa konsekracja: imię Surcouf byłoby używane przez matki jako odpowiednik croquemitaine, aby uspokoić zbyt niespokojnych małych Anglików.

Surcouf, korsarz-właściciel

W 1801 powrócił do Saint-Malo , poślubił Marie-Catherine córkę właściciela Malo Louis Blaize Maisonneuve . Surcouf już teraz może twierdzić, że stoi na czele małej fortuny, rodzin dwojga młodych ludzi należących do świata armatorów Saint-Malo, więc nie ma trudności z zawarciem małżeństwa.

Chociaż młody jest żonaty, Surcouf nie planuje przerwać swojej działalności jako marynarz. Aktywnie przygotowuje również uzbrojenie okrętu z myślą o jego wyścigu, gdy podpisanie pokoju w Amiens położy kres jego projektowi. Po zostaniu armatorem pokój zmusił go do uprawiania wyłącznie handlu morskiego, ale gdy tylko w 1803 roku wznowiono działania wojenne z Anglią , powrócił do swojej działalności wojennej, zarówno jako armator, jak i sam korsarz.

1803 - 1809

Jako armator jego statki poświęcone Wyścigowi będą przeżywać różne losy. Zatem wyniki Caroline , statek kaperskiej od 1804 do 1806 roku , dowodzony przez jego brata Mikołaja , będzie bardzo pozytywny. Morświn , kaper od 1805 do 1808 roku będzie ostatecznie bardzo lukratywny, będą jednak mniej niż pierwszy. Z drugiej strony, jeśli Napoleona , kaper od 1805 do 1806 roku , być może wrócił do swojego funduszu, Confiance , kaperskiej od 1805 do 1806 roku będzie całkowicie deficytu.

Powracający (1807 - 1808)

Od 1803 r. wszystko skłaniało Surcoufa do powrotu na morze, w rzeczywistości latem Napoleon zaproponował mu wysoki stopień – być może kapitana marynarki – i dowódcę eskadry, ale Surcouf odmówił. Niechętny do dowództwa, udaje nieskuteczność Marynarki Wojennej Stanu w obliczu zniszczeń spowodowanych wyścigiem w gospodarce wroga. Napoleon nie będzie miał do niego pretensji, nawet przyznając mu w 1804 roku Legię Honorową .

Korsarz Surcouf odszedł więc dalej 2 marca 1807. Dowodzi Revenantem , solidnym trzymasztowym, czterystu ton i dwudziestoma działami (sześć ośmiofuntowych i czternaście 32 carronad). Oficjalnie nie jest on właścicielem, ale nazwa statku wskazuje, kto jest w rzeczywistości prawdziwym „kapitanem” zarówno na pokładzie, jak i na nabrzeżach.

Surcouf, mnożąc wyczyny i nagrody, szybko ponownie stał się w okolicach Indii postrachem brytyjskiego handlu. Zmuszony do uspokojenia własnych właścicieli, rząd angielski będzie musiał zrezygnować z wysłania na te morza kilku dodatkowych fregat. Ale Surcouf nadal będzie tak nieuchwytny, jak groźny.

Tak więc między wrześniem 1807 a lutym 1808 Surcouf mógł się pochwalić, że był ścigany dziesięć razy, ale zawsze na próżno dzięki szybkości statku i umiejętnościom jego kapitana, że zdobył piętnaście statków, z których pięć zostało sprowadzonych z powrotem na Wyspa Francji i za kwotę około dwóch i pół miliona franków - zyski, które na tym się nie kończą.

Kiedy brytyjski oficer rzucił wyzwanie szlachcie Surcouf tymi słowami: „Wy, Francuzi, walczycie o pieniądze. Podczas gdy my Anglicy walczymy o honor! Surcouf odpowiedział: „Wszyscy walczą o to, czego im brakuje. "

Surcouf z niewiadomego powodu powierza dowództwo swojemu kuzynowi i drugiemu Josephowi Marie Potier de la Houssaye . Ten ostatni nie zawahał się ustawić czterysta luf Revenanta ze 145 ludźmi i dwudziestoma działami naprzeciw C razçao Y Sao Antonio , portugalskiej jednostki o nośności tysiąca ton, dwustu ludziach i trzydziestu czterech działach. Po godzinie walki portugalski kapitan w końcu się poddał, tym samym podnosząc sumę zarobków Revenanta do prawie 4 milionów franków.

Statek kontynuowałby swoje lukratywne wyczyny, gdyby nie został zarekwirowany w dniu 4 lipca 1808 rprzez kapitana generalnego Isle de France Decaen. Ten ostatni uzasadnia swoją decyzję koniecznością zastąpienia fregaty Marynarki Wojennej, która stała się bezużyteczna, Sémillante . Surcouf, śmierć w duszy, będzie zmuszony zaakceptować.

La Sémillante , kupiony przez kupców z wyspy, a następnie naprawiony, zostanie przemianowany na Charles . Surcouf objął dowództwo tego szczególnie zniszczonego i mocno załadowanego statku. Statek zostanie uratowany po raz ostatni. Przybywając na początku 1809 r. przed Saint-Malo , rozbiłby się bez adresu jego brata, Nicolasa .

1809 - 1814

W latach 1809 i 1814 , Surcouf uzbroi kolejne siedem statków corsair których wyniki wojskowy będzie bardzo zmieszany, bo wszyscy, z wyjątkiem Fox , zostaną szybko wzięty do niewoli. Rezultatem będzie katastrofalne żniwo finansowe, ponieważ większość tych statków nie zdąży nawet zrobić przynajmniej jednego ujęcia, przez co ich uzbrojenie zamieni się w śmiertelną stratę.

Tak jest w przypadku Zemsty, która źle nosi swoją nazwę. Uwolniony w październiku 1809, został zabrany w listopadzie. Identyczny los spotkał Biscayenne, który popłynie sześć miesięcy, od marca do września 1810 roku, bez zapisywania na swoim koncie ani jednego połowu. Dorade trudno będzie więcej szczęścia. Ledwo zwodowany w kwietniu 1810 roku, został schwytany w sierpniu tego samego roku. Jeśli chodzi o Auguste'a , to w sumie trzy tygodnie żeglugi. Rzeczywiście, uruchomił29 sierpnia 1810 rzostał schwytany 17 września.

Edward będzie trudno lepiej. Zwodowany w listopadzie 1811, wzięty do niewoli w lutym 1813, zbierze dwa łapy, zanim wpadnie w ręce angielskie. Ponieważ zysk z tych dwóch połowów nie pokrywa kosztów poniesionych na jego wyposażenie, wyniki finansowe jednostki również będą ujemne. Odwrotnie, miasto Caen dokona dwóch wystarczająco dużych połowów, aby jego sprzęt był opłacalny w ciągu czterech miesięcy, które dzielą jego wystrzelenie w marcu 1812 r. od jego schwytania w lipcu.

Lis

Tylko Fox , kuter o wadze siedemdziesięciu ton, z załogą 46 ludzi , uzbrojony w cztery armaty po cztery i dziesięć karronad po osiem, nigdy nie zostanie wzięty do niewoli. Statek również nie weźmie żadnego połowu, ale nie zapewniając właścicielowi dochodów finansowych, przynajmniej wejdzie do legendy na8 września 1813 r.stając twarzą w twarz z Alphéą , angielskim szkunerem , znacznie przewyższającym siłę ognia niż u mężczyzn. Wyposażony w szesnaście 12 dział, szesnaście piargów i załogę szacowaną na 80-120 ludzi , jego dowódca zażądał od skromnego Renarda poddania się, czego mu odmówiono. Potem rozpoczęła się, z obu stron zasilona armatą, walka, która stanie się legendą – Anglicy są trzej na jednego, zarówno pod względem siły ognia, jak i załogi.

Pomimo swojej niższości, Francuzi wrócili z początku walki strzały armatnie na strzały armatnie. Gdy statki zdołały się przylgnąć, kapitan i załoga Renarda , popychając zuchwałość, przejęli nawet inicjatywę abordażu. Dwie będą kolejno próbowane, ale za każdym razem odrzucane przez Anglików. Dwie strony walczące z tą samą wściekłością, karabiny maszynowe i kanonady w dalszym ciągu, szybko zabitych i ciężko rannych nie liczyły się już. Kapitan Le Renard jest również jednym z tych ostatnich, jego prawa ręka została porwana przez angielską kulę armatnią .

Morze, szczególnie wzburzone tego dnia, w końcu rozdzieliło statki. Incydent, daleki od przerwania walki, spowodował podwojenie kanonad. Walka miała miejsce, gdy dwie francuskie kule eksplodowały angielski szkuner, który w ciągu kilku minut zatopił ciało i towary.

Po powrocie do Saint-Malo zniszczenia poniesione przez Renarda będą wymagały jego odbudowy. W styczniu 1814 r. statek mógł wreszcie wznowić służbę, gdy w kwietniu Napoleon abdykował. Oficerowie statku postanowili wówczas zakończyć ekspedycję – wierząc, że ich list markizy podpisany przez cesarza nie ma już żadnej legitymacji.

Pierwsza ocena dla armatora Surcouf

Jeżeli okres 1803 - +1.809 odniósł wielki sukces zarówno na płaszczyźnie militarnej i finansowej, wyników z lat 1809 - 1814 są całkiem różne . Pomiędzy martwymi stratami a zbyt małą ilością połowów, deficyt w tym okresie szacuje się na 400 000 franków.

Jednak dzięki okresowi 1803 - 1809, a w szczególności wyczynom Revenanta , ogólny bilans pozostaje wyraźnie dodatni. Fortuna Surcoufa z pewnością została zniszczona, ale pozostaje na tyle ważna, że pozwala mu na prowadzenie działalności armatorskiej . W roku 1814, kładącym definitywny kres kilku wiekom wyścigów, ekspedycje będą odtąd miały wyłącznie charakter czysto komercyjny.

Ostatnie lata

Nadal uważany za jednego z najlepszych żeglarzy, jakich kiedykolwiek miała Francja, jego rekord pozostaje niezrównany . W ciągu pięciu lat wyścigów zaatakował ponad pięćdziesiąt statków, z których wiele skierowano do portów francuskich.

Surcouf położył definitywny kres swojej karierze marynarza w 1809 roku, aby odtąd poświęcić się działalności armatora. W latach 1814-1827 dokonał 116 uzbrojenia. Większość jej działalności w dwóch trzecich będzie skierowana na kabotaż i połowy dorsza , pozostała jedna trzecia na handel na Oceanie Indyjskim . W tym kontekście sześć wypraw (dwie sprawdzone i cztery podejrzane) będzie poświęconych handlowi niewolnikami w ramach handlu trójstronnego, o czym świadczy jego podpis na liście wysłanym do komisarza marynarki wojennej.

„Pan Jullou, główny steward, dowódca morski Saint Servan. Proszę pana, wie pan, że mój statek l'Africain na redzie Solidor, przeznaczony do handlu niewolnikami, mając na pokładzie swój ładunek, był przez okoliczności opóźniony o dwa miesiące. Proszę, proszę Pana, napisać do Jego Ekscelencji: Ministra Marynarki, tym mailem, aby zapytać go, czy może Pan zezwolić na odpłynięcie mojego wspomnianego statku do Gabonu, aby leczyć tam Murzynów...! Zaakceptuj Sir, zapewnienie mojego najwyższego szacunku. "

- Robert Surcouf, Saint-Malo, 27 lipca 1815 r

Jeśli jednak przywrócone od 1802 r. niewolnictwo nie jest kwestionowane przez władze, handel niewolnikami został uznany za nielegalny dekretem z marca 1815 r. , potwierdzonym traktatem paryskim .

Do jego działalności armatorskiej dołączył z czasem duży właściciel ziemski, stopniowo nabywając osiemset hektarów podzielonych na różne małe gospodarstwa: w 1826 r. nabył Malouinière od La Belle-Noë do Dol-de-Bretagne . Pozostanie również bardzo aktywny w zarządzaniu swoimi sprawami do ostatnich dni swojego życia, o czym świadczy list napisany własnoręcznie i datowany10 kwietnia 1827 r..

W wieku trzynastu lat, zarówno z pragnienia przygody, jak i potrzeby pieniędzy, jego fortunę pod koniec życia oszacowano na prawie dwa miliony franków.

Miłośnik dobrego jedzenia i dobrego wina, z biegiem lat otyły i nadmiernie chory na raka, którego wyleczy się pijawkami mającymi poprawić krążenie krwi, zmarł dnia 8 lipca 1827 r.w wiejskim domu niedaleko Saint-Servan . Pochowany w Saint-Malo , jego grób znajduje się na cmentarzu zwanym Rocabey z epitafium

"Słynny marynarz zakończył karierę / Jest w grobowcu wiecznie śpi / Marynarze są pozbawieni ojca / Nieszczęśni stracili przyjaciela. "

Małżeństwo i potomkowie

Żonaty dnia 28 maja 1801 r., w Saint-Malo, z Marie-Catherine Blaize de Maisonneuve (1779-1848), córką armatora Saint-Malo Louisa Blaize de Maisonneuve , w tym:

Caroline Marie (1802-1852), żona Auguste de Foucher de Careil (ur. 1791) i potomność do dnia dzisiejszego, reprezentowana przede wszystkim przez rodzinę Foucher de Careil i Pioger ;
Éléonore (1804-1839), żonaty z Pierre Claude Florian Sevoy (ur. 1786), potomny do dnia dzisiejszego, reprezentowany w szczególności przez rodziny Potier de Courcy , Abrial i Le Boulanger;
Auguste (1806-1867), 2 nd Baron Surcouf (1827), a potomstwo;
Edouard (1810-1823), bez potomstwa;
Robert Victor (1812-1813), bez potomności;
Marie Pauline (1814-1860), żona Achillesa, barona Guibourga (1799-1890) i potomność;
Adolphe Eugène (1816-1878), żonaty, ale bez potomstwa.

Napisy

Imperium Baron

Często przedstawia się go jako barona cesarstwa, ale żaden dokument formalizujący nadanie tytułu nie wspomina o nim: ani alfabetyczny rejestr cesarskich nobilitacji, ani patent na listy zarejestrowany w Senacie. Jednak zarówno za życia, jak i po śmierci, zawsze będzie administracyjnie określany jako „Sieur Robert Surcouf”.

Pojedynek z oficerami pruskimi

Często opowiadano historię pojedynku Surcouf z oficerami pruskimi w okupowanej Francji w 1816 roku; tutaj przez Louisa Gallouédeca :

„Pewnego poranka jesienią 1816 r., w czasie, gdy alianci jeszcze okupowali Francję, Surcouf przebywał w Saint-Malo, w kawiarni Joseph, place Duguay-Trouin, przed subprefekturą. ze swoimi zwykłymi wspólnikami, panem de Mainville, byłym emigrantem, i starym przyjacielem Brisebarre'em: Surcouf codziennie rano przychodził tam zapalić fajkę, napić się, przejrzeć gazetę i zagrać w bilard. Tego dnia, kiedy Surcouf grał, drzwi się otworzyły, ustępując miejsca kilkunastu pruskim oficerom z pułku Wrangla, który stacjonował w Dinan. Wchodzą głośno, brzęcząc ostrogami i oddając swoje szable, lecząc kawiarnię Józefa w podbitym kraju. Jeden z nich, przechodząc, popycha Surcoufa, który warczy i wpada w złość. Inwektywy po obu stronach. Surcouf z kijem bilardowym w dłoni, grożąc, że pogładzi ich po twarzach, kończy dyskusję, wyzywając na pojedynek wszystkich pruskich oficerów. To był epicki pojedynek, godny Cornica. Odpływ był niski. Natychmiast udaliśmy się za Fort-Royal, w pobliżu Grand Bé; Świadkowie Surcoufa pochodzili z Mainville i Brisabarre. Surcouf ostro tnie nadgarstek swojego pierwszego przeciwnika. Z taką samą nonszalancją „odsmaża” drugą i trzecią. Czwarty ma rozcięty brzuch. Wszyscy aż do jedenastego padali mniej lub bardziej ranni. Następnie Surcouf zwraca się do swojego ostatniego przeciwnika: „Zatrzymajmy się tam, jeśli nie masz nic przeciwko, sir”. Dobrze, że możesz opowiedzieć w swoim kraju, jak walczy były żołnierz Napoleona. "

- Louis Gallouédec, Generalny Inspektor Edukacji

Jest to wysoce wątpliwe, w szczególności dlatego, że Charles Cunat, pierwszy biograf Surcouf, znał go osobiście, ale nigdy nie wspomina o tym w swojej pracy z 1842 roku. Z drugiej strony, przed 1890 rokiem nie znaleziono żadnego odniesienia do tego faktu.

Hołdy

Pięć okrętów francuskiej marynarki wojennej nosiło nazwę Surcouf:

mieszana ocena 531 ton (1858-1885);
1850-tonowy parowiec (1889-1921);
krążownik wodą (1929 -1942);
D621 eskadra towarzyskie (1954 -1972);
F711 fregata (1993 -).

Robert Surcouf pojawia się na srebrnej monecie o nominale 10 euro , opublikowanej w 2012 r. przez Monnaie de Paris , reprezentującej swój rodzinny region: Bretanię .

Replika Renard, Corsair Cutter Surcouf została zbudowana w Saint-Malo i zwodowana w 1991 roku. Na tej łodzi można nawigować.

Pomnik, odsłonięty w 1903 roku, przedstawia go w Saint-Malo.

Gatunek Coleoptera Insect z rodziny Histeridae : Halacritus surcoufi , opisany na Mauritiusie i cytowany z archipelagu Komorów , Madagaskaru , Somalii i Kenii, został mu poświęcony przez francuskiego entomologa Yves Gomy w 1978 roku.

Załączniki

Powiązane artykuły

Bibliografia

: dokument używany jako źródło tego artykułu.

Robert Surcouf , Robert Surcouf , Kopiec,2003( 1 st ed. 1889) ( ISBN 2-910452-64-6 , czytać online )Autor jest potomkiem o tym samym imieniu od brata Roberta Surcoufa, Nicolasa .
Alain Berbouche , Piraci, korsarze i korsarze, od René Duguay-Troüin do Roberta Surcoufa: Prawo i realia wojny wyścigowej, Pascal Galodé , Saint-Malo, PG, P. Galodé,17 czerwca 2010, 318 s. ( ISBN 978-2-35593-090-4 )
Théophile Briant , Surcouf: niezwyciężony korsarz , Fernand Lanore,2002, 206 s. ( ISBN 978-2-85157-213-4 , czytaj online )
Jean-Michel Charlier i Victor Hubinon , Surcouf, terror mórz , Dupuis ,1991
Charles Cunat , Historia Roberta Surcoufa, kapitana korsarza: opublikowane z autentycznych dokumentów , Rennes, J. Chapelle,1994( 1 st ed. 1842), 300 , str. ( ISBN 2-910452-02-6 ). Książka ponownie opublikowana przez wydania La Découvrance
Charles Cunat , Saint-Malo zilustrowany przez swoich marynarzy , Imprimerie de F. Péalat,1857( OCLC 793555867 , przeczytaj online )
Louis Gallouédec , La Bretagne , Hachette , coll. „Historia regionalna i geografia Francji”,1917
Louis Garneray , Korsarz Republiki , Paryż, Phébus,Październik 2001, 356 s. ( ISBN 2-85940-765-0 )Napisany przez członka załogi Surcouf.
Hubert Granier ( il . Alain Coz), Historia marynarzy francuskich 1789-1815 , Nantes, Marines éditions,1998, 480 pkt. ( ISBN 2-909675-41-6 , OCLC 468167565 )
Joseph Hennequin , Biografia morska lub, Historyczne uwagi o życiu i kampaniach słynnych francuskich i zagranicznych marynarzy , tom. 1, Regnał,1835( czytaj online ) , s. 377-388
Michel Hérubel , Surcouf: Titan des mers , Perrin ,2005( ISBN 978-2-262-02347-8 )
Auguste Jal , Sceny z życia morskiego , tom. 2, C. Gosselin,1832( czytaj online ) , s. 342-346
Dan Lailler , Surcouf, A la fortune de la mer , L'Ancre de marine,1995( 1 st ed. 1987), 174 , str. ( ISBN 978-2-905970-90-9 )
Prosper Levot , Morskie chwały Francji: biogramy najsłynniejszych żeglarzy , Bertrand,1866( OCLC 562314991 , przeczytaj online )
Charles Mullié , Biografia osobistości wojskowych armii lądowych i morskich od 1789 do 1850 , 1852 Szczegóły wydania - Robert Surcouf
Alain Roman ( pref. André Lespagnol ), La Saga des Surcouf: mites et Réalités , t. Ja, Saint Malo, Editions Cristel,czerwiec 2006, 276 s. ( ISBN 2-84421-046-5 , OCLC 469588253 , zawiadomienie BNF n o FRBNF40217782 , prezentacja on-line )książka nagrodzona w 2008 roku przez Akademię Morską
Alain Roman ( pref. Olivier Roellinger ), Robert Surcouf i jego bracia: rodzina żeglarzy, korsarzy i kupców na przestrzeni dwóch wieków historii portu , t.o. II, Saint Malo, edycje Cristel,maj 2007, 407 s. ( ISBN 978-2-84421-050-0 , OCLC 470711916 , zawiadomienie BNF n o FRBNF41203778 , prezentacja on-line ). książka nagrodzona w 2008 roku przez Akademię Morską , podąża za La Saga des Surcouf
Jeanne Kaeppelin, Surcouf na Oceanie Indyjskim. Logbook of the Confidence , Saint-Malo, edycje Cristel, 2007
Alaina Romana, Roberta Surcouf. Kaper i armator , Saint-Malo, edycje Cristel, 2018
Charles Van Tenac , Historia ogólna marynarki wojennej , tom. 4, Paryż, E. i V. Penaud,1853( przeczytaj online )
Jean Ollivier, Surcouf, król wyścigów , Editions GP, kolekcja olimpijska, 1969
Jean de La Varende , Surcouf, korsarz , Paryż, Marcus, coll. "Serca Francji",1946
Tugdual de Langlais, Marie-Etienne Peltier, Korsarz Kapitan Republiki , wyd. Coiffard, 2017, 240 s. ( ISBN 9782919339471 ) .
(en) C. Norman , Korsarze Francji , Kessinger Publishing ( ISBN 978-1-163-35740-8 i 1-163-35740-5 )
Gilbert Buti, Philippe Hrodej (reż.), Słownik korsarzy i piratów , edycje CNRS, 2013

Filmografia

Luitz-Morat , Surcouf , 1924
Sergio Bergonzelli i Roy Rowland , Surcouf, tygrys siedmiu mórz , 1966
Sergio Bergonzelli i Roy Rowland, Grzmot nad Oceanem Indyjskim , 1966

Linki zewnętrzne

https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k316329h.r=robert%20surcouf?rk=64378;0
Ewidencja organów :
Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach :
- Biografia niemiecka
- Encyklopedia Universalis
Zasoby badawcze :
- Zielniki i biblioteki Uniwersytetu Harvarda

Uwagi i referencje

Uwagi

W rzeczywistości obaj byli potomkami Pierre'a Porçona de la Barbinais i Thomase Chartiera, Duguay-Trouin z córki Guillemette i Surcouf z syna Pierre'a Porçona de la Barbinais (1586-1634).
Młody marynarz studiujący z perspektywą zostania oficerem marynarki handlowej.
Granier (1998) mówi o „kapitanu Joliff”, a nie „Lejoliff”.

Bibliografia

Roman 2007 , s. 36.
Hennequin 1835 , s. 378.
Roman 2006 , s. 67-72.
Ch.Cunat, Historia Roberta Surcoufa, kapitana korsarza , Payot, Paryż, 1925, s. 9-11 .
Pilotowanie , CNRTL .
Roman 2007 , s. 48.
Cunat 1857 , s. 390.
Briant 2002 , s. czwarta okładka.
Lewot 1866 , s. 493.
Granier 1998 , s. 216.
Alain Roman i Jean Delumeau, Saint-Malo w czasach handlarzy niewolnikami , Karthala ,2001, 360 pkt. ( ISBN 978-2-84586-140-4 , czytaj online ) , s.272
Alain Roman, „ A portrait of Robert Surcouf ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , On Net-Marine (dostęp 20 kwietnia 2020 r . ) .
Lewot 1866 , s. 494.
Cunat 1994 , s. 391.
Roche, s. 74 .
Jean-Marcel Champion, Encyclopædia Universalis , „ Surcouf Robert (1773-1827) ” , o Encyclopædia Universalis ,kwiecień 2020(dostęp 20 kwietnia 2020 r . ) .
Roman 2006 , s. 86-87.
Roman 2007 , s. 358.
Roman 2007 , s. 88-94.
Roman 2007 , s. 94-100.
Roman 2007 , s. 103-117.
Roman 2007 , s. 120.
Jean Merrien, Privateers and Buccaneers , L'Ancre de marine,23 listopada 2000, ( ISBN 2-84141-100-1 ) , s. 300 .
Roman 2007 , s. 119-138.
Roman 2007 , s. 157-184.
Roman 2007 , s. 155-156.
Roman 2007 , s. 185-207.
Roman 2007 , s. 237-244.
Roman 2007 , s. 244-251.
Roman 2007 , s. 251-252.
Roman 2007 , s. 292.
List opublikowany przez pana René Richelota, w Memoirs of the Archeological Society of Ille-et-Vilaine, tom LXX, 1956.
Alain Roman ( pref. Olivier Roellinger ), Robert Surcouf i jego bracia: rodzina żeglarzy, korsarzy i kupców na przestrzeni dwóch wieków historii portu , t.o. II, Saint-Malo, Editions Cristel,2007, 407 s. ( ISBN 978-2-84421-050-0 ) , s. 338.
Roman 2007 , s. 210.
Gallouédec 1917 , s. 233.
Cunat 1994 .
Konferencja przedstawiona Towarzystwu Historii i Archeologii dystryktu Saint-Malo 16 sierpnia 1954 r. przez M. Corbesa http://shaasm.org/wp-content/uploads/ConfSurcoufPrussiens.pdf .
„ Fregata Surcouf ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , On Net-Marine (dostęp 20 kwietnia 2020 r . ) .
„ Monument à Surcouf - Saint-Malo ” , na e-monumen.net (dostęp 5 lutego 2021 r . ) .
Mazur (S.), 2011.- Zwięzły katalog Histeridae. SGGW w Warszawie. SGGW Press, 332 strony.
Gomy (Y.), 1978.- Halacritus Schmidt z wybrzeży Morza Czerwonego i zachodniego Oceanu Indyjskiego (Płk Histeridae). Nouvelle Revue d'Entomologie , 8 (2): 181-203.
Jeanne Kaeppelin , Surcouf na Oceanie Indyjskim: Dziennik zaufania , Cristel,2007( ISBN 2-84421-048-1 i 978-2-84421-048-7 , OCLC 85842612 , czytaj online )
Alain Roman , Robert Surcouf: korsarz i armator ,2018( ISBN 978-2-84421-149-1 i 2-84421-149-6 , OCLC 1041768621 , czytaj online )