Surcouf | ||
Model z Surcouf na wystawie w Musée national de la Marine w Paryżu. | ||
Rodzaj | Krążownik łodzi podwodnej | |
---|---|---|
Historia | ||
Serwowane w |
Francuska marynarka wojenna Wolne francuskie siły morskie |
|
Stocznia | Arsenał w Cherbourgu | |
Kil ułożony | 1 st lipiec 1.927 | |
Uruchomić | 18 listopada 1929 | |
Uzbrojony | 16 kwietnia 1934 | |
Status | zniknął w dniu 18 lutego 1942 | |
Załoga | ||
Załoga | 126 mężczyzn | |
Charakterystyka techniczna | ||
Długość | 110 m² | |
Mistrz | 9 mln | |
Wersja robocza | 7,07 m² | |
Przesunięcie | 3304 t na powierzchni 4218 t pod wodą |
|
Napęd | Na powierzchni: 2 silniki diesla o mocy 7600 KM Nurkowanie: 2 silniki elektryczne o mocy 3400 KM 2 śmigła |
|
Prędkość |
19 węzłów (35 km/h) na powierzchni 9 węzłów (17 km/h) podczas nurkowania |
|
Głębokość | 80 metrów (maksymalne bezpieczeństwo) | |
Cechy wojskowe | ||
Uzbrojenie | 2 działa 203 mm 2 działa przeciwlotnicze 37 mm 12 wyrzutni torped (8 550 mm i 4 400 mm). |
|
Zakres działania |
10 000 mil morskich (18 520 km) przy 10 węzłach na powierzchni 60 mil morskich przy 5 węzłach podczas nurkowania |
|
Samolot | 1 hydroplan Besson MB- 411son | |
Lokalizacja | ||
Informacje kontaktowe | 10 ° 40 ′ północ, 79 ° 32 ′ zachód | |
Geolokalizacja na mapie: Karaiby
| ||
Surcouf to francuski okręt podwodny krążownik , który służył podczas II wojny światowej . Została zatopiona przez przypadek lub pomyłkę w nocy z 18 do19 lutego 1942na Morzu Karaibskim . Pod względem tonażu był największym wojskowym okrętem podwodnym na świecie, dopóki nie został wyprzedzony przez japońskie okręty podwodne klasy I-400 w 1943 roku.
Traktat Waszyngton od 1922 ustalono ścisłe ograniczenia dotyczące przemieszczania i artyleryjskie kalibrów o statkach linii i krążowników . Nie znaleziono jednak porozumienia co do lekkich okrętów ( torpedowców , niszczycieli lub niszczycieli , fregat ) ani okrętów podwodnych . Ponadto, aby zapewnić bezpieczeństwo swojemu i imperium , Francja podjęła się budowy dużej floty okrętów podwodnych (79 jednostek w 1939 r.). Surcouf miał być pierwszym z serii trzech okrętów podwodnych, ale to była tylko jedna.
Jego misje to:
Surcouf został uzbrojony w 203 mm podwójne wieżyczki , tego samego kalibru, jak w przypadku artylerii z ciężkiego krążownika (dlatego został nazwany „podwodny krążownik”), dostarczany z 600 rund. Do dostosowania swoich zdjęć i obserwacji , Surcouf weszli na wodnosamolotów Marcel Besson MB-411 przechowywane w wodoszczelnej hangarze tworzącej tylną część kiosku . Wodnosamolot można jednak umieścić w hangarze dopiero po zdjęciu skrzydeł i pływaków, co zmniejsza jego wydajność operacyjną. Jego uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z dwóch dział 37 mm . Wyposażono go w 12 wyrzutni torpedowych ( 8 550 mm i 4 400 mm ) z 12 zapasowymi torpedami.
Przewoził też 5-metrową motorówkę na pokłady statków oraz posiadał stanowisko załogi, które mogło pomieścić 40 pasażerów lub więźniów .
Jego maksymalna bezpieczna głębokość wynosiła 80 metrów, ale mógł osiągnąć 110 metrów bez zauważalnej deformacji grubego kadłuba , a głębokość wyboczenia wynosiła 178 metrów. Jego głębokość kruszenia obliczono na 491 metrów.
Jej pierwszym dowódcą był komandor Raymond de Belot .
Wyjątkowy budynek na swoje czasy, Surcouf napotkał wiele problemów rozwojowych, w szczególności uszczelnienie wieży artyleryjskiej, stabilność , lub nadal cierpiał z powodu wadliwych silników elektrycznych i kosztów, po powrocie z rejsu w 1932 r., 86 953 000 franków francuskich, czyli prawie dwukrotnie wstępne oszacowanie. Został zmuszony do przebudowy w Brześciu w 1936 / 1937 .
Surcouf był prototyp i był to pierwszy raz, kiedy okręt podwodny niósł wieżyczkę 203mm bliźniaka. Cierpiał również na kilka utrudnień w używaniu swojej artylerii, chociaż niektóre zostały skorygowane podczas jego krótkiej kariery operacyjnej.
Biorąc pod uwagę wysokość dowodzenia dalmierza (tj. jego wysokość nad wodą), praktyczny zasięg strzelania to 12 000 metrów z dalmierzem lub 16 000 metrów z obserwacją z peryskopem awaryjnym. Wyraźnie poniżej możliwości dział, które sięgają 26 000 metrów.
Aby zastąpić jego wodnosamolot, którego implementacja była bardzo restrykcyjna i ograniczona w użyciu, wiatrakowiec Breguet G.20 powinien znajdować się na pokładzie Surcouf , ale krążownik okrętu podwodnego zaginął, zanim poleciało to eksperymentalne urządzenie.
Surcouf nigdy nie namalował „ Oliwkowy ” kolor , jak wiele modeli i rysunki pokazują. Od początku swojej kariery do 1932 r. był malowany na ten sam szary, co budynki naziemne, a następnie na „ ciemny pruski błękit ”, w kolorze, który zachował do końca 1940 r., kiedy został przemalowany na dwa odcienie. szary służy jako kamuflaż na kadłub i kiosk.
Nawet bardzo oficjalny wzór z Musée national de la Marine w Paryżu, którego skóra ilustruje ten artykuł, powtarza ten błąd. Ponadto pokazuje Surcouf w stanie z 1932 roku, z flagą bukszprytu FNFL, która powstała dopiero w 1940 roku. Maszty TSF są podniesione, a „ wanna ” (schron nawigacyjny) w oryginalnym stanie. Został podniesiony o cztery stopy i zmienił się jego kształt. Ostatecznie jego maszty zostały rozładowane podczas remontu 1936-1937. Na modelu dźwig do wodowania wodnosamolotu jest umieszczony z tyłu wodnosamolotu, podczas gdy w rzeczywistości znajduje się między wodoszczelnym hangarem a wodnosamolotem. Poniższe cztery rysunki pokazują różne aspekty Sucoufa, jednak ze złym umieszczeniem przednich drążków nurkowych.
Stan oryginalny z 1932 roku, pomalowany na szaro, podobnie jak nawierzchnia budynków.
Stan z 1934 r., farba pruska w kolorze niebieskim.
Stan z 1938 roku, po zejściu z masztu TSF i modyfikacji wanny.
Stan z 1940 roku, malowanie dwutonowe szare oraz farba o numerze identyfikacyjnym 17P pomalowana na biało na wannie.
Podczas inwazji wojsk niemieckich na Francję w maju 1940 r. Surcouf był w pełni remontowany w Brześciu po misji w Indiach Zachodnich i Zatoce Gwinejskiej . Aby uniknąć schwytania, łódź podwodna wypływa na rozkaz komandora Martina. Jego dzieło niedokończone, bez części zamiennych i niezdolne do nurkowania, dotarł do Plymouth na powierzchni. 3 lipca 1940francuskie okręty schroniące się w Wielkiej Brytanii zostały przejęte przez Brytyjczyków podczas operacji Katapulta . Zdobycie Surcouf odbyło się kosztem czterech zabitych, Francuza, inżyniera mechanika Yvesa Daniela i trzech Brytyjczyków, kapitana fregaty Sprague, dowódcy okrętu podwodnego Tamiza , porucznika Griffitha, oficera wywiadu niosącego nakaz zajęcia, i kwatermistrz Webb.
Surcouf wtedy największy okręt podwodny świata. Jego działa kalibru 203 mm mogły wystrzelić trzy pociski 120 kg na minutę z odległości 26 km . Pomimo niewielkiego entuzjazmu Brytyjczyków, ze względu na złożoność łodzi podwodnej, brak części zamiennych i wykwalifikowanych marynarzy (zwanych „submarinerami”), Surcouf został przezbrojony kosztem wielu trudności. Pierwszy zlecone przez Ortoli dowódcy, który był jego pierwszy oficer strzelca podczas swego procesu w 1932 roku, służył w Wolnej Francji Sił Morskich , został zmodernizowany do arsenału z Portsmouth ( Stany Zjednoczone ). Niestety nie był wyposażony w radar . 24 grudnia 1941, flotylla FNFL składająca się z Surcouf i korwet Mimosa , Alysse , Aconit , dowodzona przez wiceadmirała Museliera , zebrała Saint-Pierre-et-Miquelon do Wolnej Francji .
Surcouf zniknął ciało i towarów w nocy z 18 do19 lutego 1942na północ od Kanału Panamskiego , na 11° szerokości geograficznej północnej i 79° na zachodzie , wkrótce po opuszczeniu Bermudów ,12 lutego. Na pokładzie był w szczególności marynarz i bojownik ruchu oporu Roland Guignot.
Oficjalny amerykański raport stwierdza, że zniknięcie Surcouf jest spowodowane przypadkowym zderzeniem z amerykańskim frachtowcem Thomson Lykes . Jak wszystkie łodzie podwodne w tamtych czasach ( fajka działała dopiero w 1943 r.), Surcouf pływał nocą po powierzchni, aby naładować akumulatory , a jego światła nawigacyjne były oczywiście wyłączone, aby nie zostać zauważonym.
Dużo później raport francuskiej komisji doszedł do wniosku, że jego zniknięcie było konsekwencją błędu. Wodnosamolotów amerykański PBY Catalina z patrolu anty-łodzi podwodnej odpowiedzialny za obronę tych samych wodach w nocy z 18 do19 lutego 1942rzekomo zbombardował Surcouf , myląc go z dużą niemiecką lub japońską łodzią podwodną . Ta wersja ankiety jest obsługiwana przez kilka elementów:
Ten przypadkowy abordaż lub ten błąd spowodował śmierć 130 osób (w tym 4 brytyjskich marynarzy), pod rozkazami komandora Louisa Blaisona . Pomnik upamiętnia jego pamięć na molo w porcie Cherbourg .