Wolne Francuskie Siły Morskie
Na fotografii francuski Naval Forces ( FNFL ) są siły Navy do uwolnij Francji podczas II wojny światowej .
Historyczny
FNFL miał kolejno trzech liderów:
Okres Museliera
Wiceadmirał Émile Muselier, odmawiając poddania się, postanawia dołączyć do Wielkiej Brytanii . Zaokrętował się w Marsylii na statek handlowy płynący do Gibraltaru i został przyjęty przez admirała Northa (en) . Zarekwirowuje stojące na kotwicy francuskie statki: trawler Président-Houduce , uzbrojony frachtowiec Ren , frachtowce Anadyr i Capo-Olmo . To pierwsze łodzie FNFL.
Wypuszczony 29 czerwca na pokładzie hydroplanu spotkał generała de Gaulle'a 30 czerwca 1940. Następnego dnia został mianowany szefem sił morskich (wojskowych i cywilnych), a także tymczasowo szefem lotnictwa. Siły morskie były w tym czasie bardzo ograniczone, głównie marynarze, którzy byli już w Anglii, ci, którzy brali udział w ewakuacji Dunkierki i kilku rajdach z Ile de Sein i ich łodziach rybackich.
3 lipca (data operacji Mers-el-Kébir ) francuskie statki schroniące się w angielskich portach zostały przejęte przez Anglików, ale dość szybko oddano je pod zwierzchnictwo De Gaulle'a. Następnie do floty Wolnej Francji zostaną dodane okręty angielskie.
W czerwcu 1942 r. flota wojenna liczyła 40 okrętów operacyjnych (z 65), 3600 marynarzy zaokrętowanych, a także batalion piechoty morskiej i jednostkę komandosów (komandor-porucznik Kieffer). Flota handlowa liczy 170 statków, z których 67 jest sprawnych.
FNFL ma swoje centrum w Londynie, ale ich głównym miejscem operacyjnym jest Portsmouth, gdzie znajdują się koszary, statek szkoleniowy (pancernik Courbet ), trzy okręty Szkoły Marynarki Wojennej Wolnej Francji lub Szkoła Kadetów (dowódcy Wietzel i Gayral), gdzie Philippe de Gaulle wśród 80 aspirantów (20 rocznie), będą szkolone ośrodki szkoleniowe dla strzelców, radiostacji i elektryków .
FNFL miała dwa chroniczne problemy: niewystarczające załogi (brak oficerów i personelu w niektórych specjalizacjach), trudności w wyposażaniu lub przezbrajaniu statków, brytyjski przemysł morski nie był w stanie zapewnić odpowiedniego sprzętu. Zasadniczo z tych dwóch powodów wiele statków pochodzenia francuskiego, czasem niedawnych, nie jest przezbrojonych.
Dość szybko między Muselierem a de Gaulle'em pojawia się pewne napięcie, które skłania pierwszego do rezygnacji, skrępowanego i wymuszonego przez drugiego. Wiceadmirał Émile Muselier został zastąpiony przez kontradmirała Philippe Auboyneau w marcu 1942 roku.
Lądowanie w Saint-Pierre i Miquelon
24 grudnia 1941 r., wbrew radom Amerykanów, okręt podwodny „ Surcouf” i trzy korwety „ Mimosa” , „ Aconit” i „ Alysse” przybyły do Saint-Pierre i Miquelon i zajęły archipelag. Następnego dnia referendum potwierdza mobilizację terytorium do wolnej Francji. Operacją kieruje admirał Muselier na rozkaz De Gaulle'a.
Okres Auboyneau
Od marca 1942 roku marynarka wojenna pod dowództwem kontradmirała Auboyneau została oddzielona od floty handlowej reprezentującej 66 okrętów, której dowódcą został kapitan oceaniczny Bingen, a jego następcą został kapitan oceaniczny Wietzel.
Okres Argenlieu
3 sierpnia 1943 kontradmirał Thierry d'Argenlieu objął dowództwo Sił Morskich w Wielkiej Brytanii (FNGB) powstałych w wyniku połączenia FNFL z afrykańskimi siłami morskimi.
Żołnierze Wolnych Francuskich Sił Morskich
Funkcjonariusze generalni FNFL
Znani członkowie FNFL
Okręty Wolnych Francuskich Sił Morskich
Lotnictwo morskie FNFL
- Grupa myśliwska Île-de-France składa się z elementów lotnictwa morskiego i sił powietrznych pod koniec 1941 r.
- W grudniu 1942 r. część pilotów została wysłana na brytyjski lotniskowiec HMS Indomitable
-
Flotilla 6F , formacja wodnosamolotów Catalina , utworzona w Stanach Zjednoczonych w 1943 i stacjonująca w Maroku do walki z okrętami podwodnymi.
Jednostki lądowe
-
1 st batalion marines, stworzony czerwca 1940
-
2 th batalion marines, utworzona w październiku 1940 roku i rozpuszcza się w marcu 1943 roku
-
3 th batalion marines, założona w styczniu 1942 roku, składający się z hiszpańskich ochotników, rozpuszczonych w maju 1942 roku na prośbę Brytyjczyków, ponieważ w przeciwieństwie do umów Churchill-de Gaulle'a 1940
-
1 st batalion marines commando
- Eskadra Morska Lewantu składająca się z „żeglarzy-kavalierów-strażników przybrzeżnych”
Uwagi i referencje
-
Ogólna historia francuskiego ruchu oporu , s. 189
-
Ogólna historia francuskiego ruchu oporu , s. 190
-
„ Rola FNLF podczas II wojny światowej ” , na stronie /www.cheminsdememoire.gouv.fr/ (dostęp 28 grudnia 2018 ) .
-
„LESS FORCES NAVALES FRANçAiSES LiBRES”, s. 13 i s. 17, dostęp 16 czerwca 2019
-
Michel Bertrand, La Marine française au combat 1939-1945, tom 1, editions Lavauzelle, marzec 1982.
Zobacz również
Bibliografia
- Jean Mauclere,
-
Alarm! na wprost , Paryż, F. Lanore, 1945.
-
Pod płomieniem wojny , Paryż, F. Lanore, 1946.
-
Fizylierzy i artylerzyści morscy, Paryż, Willeb, 1946.
-
La Campagne du Bison, Paryż, J. de Gigord, 1946.
-
Gotowy… Ogień! , Paryż, F. Lanore, 1947
- Henri Michel , Historia Wolnej Francji , Paryż, wyd. PUF , kol. "Co ja wiem? ",1967, 126 s. ( ISBN 978-2-13-036273-9 ) , s. 39-42
-
Historia Wolnych Francuskich Sił Morskich , tomy od 1 do 5:
- Wiceadmirał Émile Chaline i kapitan Pierre Santarelli , Historia Wolnych Francuskich Sił Morskich: od 18 czerwca 1940 r. do 3 sierpnia 1943 r . 1, Służba Historyczna Marynarki Wojennej ,1990, 461 s. ( ISBN 978-2-11-096321-5 )
- Émile Chaline i Pierre Santarelli , Historia Wolnej Francuskiej Marynarki Wojennej: od 4 sierpnia 1943 do 7 maja 1945 , t. 2, Służba Historyczna Marynarki Wojennej ,1992, IX-580 s.
- Émile Chaline i Pierre Santarelli , Historia Wolnej Francuskiej Marynarki Wojennej: katalog biograficzny oficerów FNFL , t. 3, Służba Historyczna Marynarki Wojennej ,1999, 640 pkt. ( ISBN 2-11-091147-8 (niesłusznie edytowane) BNF Wskazówki n O FRBNF37087891 )
- Émile Chaline i Pierre Santarelli , Historia Wolnych Francuskich Sił Morskich: Francuska Flota Wolności; marynarki handlowej FNFL , t. 4, Vincennes, Służba Historyczna Marynarki Wojennej ,2002, 221 s. ( ISBN 2-11-091851-9 )
- Kapitan André Bouchi-Lamontagne , Historia Wolnej Francuskiej Marynarki Wojennej: pomnik , t. 5, Służba Historyczna Obrony ,czerwiec 2006, 1094 pkt. ( ISBN 978-2-11-128957-4 )
- François Broche , Georges Caïtucoli i Jean-François Muracciole ( pref. Max Gallo ), Francja w walce: od Apelu z 18 czerwca do zwycięstwa , wyd. Perrin & scérén ( CNDP ),2007, 848 s. ( ISBN 978-2-262-02530-4 )
-
François Broche ( reż. ), Georges Caïtucoli ( reż. ) I Jean-François Muracciole ( reż. ) (Posłowie Jean-François Sirinelli ), Słownik Wolnej Francji , Paryż, Robert Laffont, coll. „Książki”,2010, XXV -1602 s. ( ISBN 978-2-221-11202-1 , prezentacja online ).
- Jean-Jacques Gillot, „The Périgordins the Free French Navy Forces”, w Biuletynie Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego w Périgord , 2011, tom 138, 4 wydanie , s. 515-556 ( czytaj online )
- Dominique Lormier , Ogólna historia francuskiego ruchu oporu , La Geneytouse, wyd. Lucien Souny,wrzesień 2012, 620 pkt. ( ISBN 978-2-84886-383-2 )
- Jean Meyer i Martine Acerra , Historia marynarki francuskiej: od jej początków do współczesności , Rennes, edycje Ouest-France,1994, 428 s. ( ISBN 2-7373-1129-2 )
-
Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , Paryż, edycje Roberta Laffonta, coll. „Książki”,2002, 1508 s. ( ISBN 2-221-08751-8 i 2-221-09744-0 ).
- Alain Boulaire , Francuska marynarka wojenna: od Royal of Richelieu do dzisiejszych misji , Quimper, edycje Palantines,2011, 383 s. ( ISBN 978-2-35678-056-0 )
- Rémi Monaque , Historia marynarki francuskiej , Paryż, edycje Perrin,2016, 526 pkt. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
- Luc-Antoine Lenoir, Resisting the Seas , Cerf, 2018.
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne