Maurice Guierre
Maurice Guierre| Narodziny |
1 st grudzień 1.888 Tulon |
|---|---|
| Śmierć |
14 maja 1972(83) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Oficer marynarki wojennej, pisarz , historyk |
| Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej Orderu Franciszka |
|---|
Maurice Casimir Lucien Guierre ( Tulon ,1 st grudzień 1.888- Paryż ,14 maja 1972), jest francuskim oficerem marynarki wojennej , ilustratorem, poetą, powieściopisarzem i historykiem marynarki wojennej.
Biografia
Wstąpił do Szkoły Marynarki Wojennej wPaździernik 1904i na zewnątrz ssania od 1 st klasyPaździernik 1907. Następnie służył na pancerniku Patrie w kwaterze głównej admirała Germineta, a następnie przekazał krążownik Descartes .
Ensign (Październik 1909), był na krążowniku Friant w dywizji morskiej Maroka, a następnie jako strzelec na statku Surprise (1911-1912) na Morzu Śródziemnym, w 1913 roku ukończył Wyższą Szkołę Elektryczną i przekazał pancernik Vergniaud wciąż w tym samym fale.
Drugi w służbie elektrycznej na pancerniku France (1915), w 1916 dowodził stacją Aïn-el-Turk TSF w Algierii, a następnie został drugim po okręcie podwodnym Franklin na pokładzie, na którym brał udział w operacjach adriatyckich . Porucznik (Czerwiec 1917), zaatakował okręt podwodny wroga przed Korfu w styczniu 1918 roku, a następnie w 1919 roku został mianowany dowódcą okrętu podwodnego Atalante w Tulonie.
Mianowany na szefa misji radiotelegraficznej Pacyfiku w poradniku Aldebaran , studiował propagację fal krótkich, a następnie został profesorem TSF w Toulon Torpedo School, zanim został wysłany do personelu wiceadmirała. Inspektor Północnych Sił Morskich w 1924 roku.
Komandor porucznik (Kwiecień 1924), prosi o skorzystanie z urlopu w celu podjęcia pracy w sektorze prywatnym w charakterze konsultanta ds. reklamy. Jednocześnie dał się poznać jako ilustrator wielu książek, poeta i prozaik.
W Październik 1928, powrócił do służby jako kapitan fregaty rezerwowej i został zmobilizowany w 1939 r. jako szef policji nawigacyjnej w Dunkierce, gdzie zorganizował blokadę miasta. Awansowany na kapitana (Luty 1940), przewodniczący komisji ds. rekwizycji statków w Marsylii , służył następnie w sztabie w Tulonie od 1943 do 1946 r. w sztabach Algieru i Paryża.
Wiceprzewodniczący Société des gens de lettres i stowarzyszenia pisarzy morskich i zagranicznych , honorowy prezes stowarzyszenia byłych okrętów podwodnych, jest założycielem Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej .
Nagrody i wyróżnienia
- Kawaler Legii Honorowej .
- Członek Zakonu Franciszkanów .
Pracuje
Powieści- Cierpienie zegarków podwodnych , H. Floury, przedmowa André Suarès , 1919
- Morskie rzeczywistości i nostalgia , Floury, 1920
- Marehurehu, między dniem a nocą. Wierzenia, legendy, zwyczaje i teksty poetyckie Maorysów z O Tahiti , z Markiem Chadourne , ilustracje: Paul Gauguin , 1925
- L ' Andromède , powieść o łodzi podwodnej , 1929
- Kobieta i marynarz , maska, 1934
- Jedyny kapitan na pokładzie , Tallandier, 1938
- Chleb i sól , Flammarion, 1950
- Marine Dunkirk , Flammarion, 1942
- Submariners , Flammarion, 1948
- Waves and Men , Julliard, 1951
- Historia radia , 1951
- L'Épopée du Surcouf , Bellenand, 1952
- Zwycięstwo konwojów , Amiot-Dumont, 1954
- Na stacjach nurkowych , Gallimard, 1959
- Bitwa o Atlantyk , Flammarion, 1967
Bibliografia
-
Étienne Taillemite , Słownik żeglarzy francuskich , Tallandier, 2002, s. 230-231
Uwagi i odniesienia
- Henry Coston , Zakon Franciszka i Rewolucji Narodowej , Paryż, Déterna, wyd . "Dokumenty do historii",2002, 172 pkt. ( ISBN 2-913044-47-6 ) , str. 91.