Santiago (Wyspy Zielonego Przylądka)
Ten artykuł jest zarysem dotyczącym świata wysp .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
| Santiago | ||
 Mapa Santiago. | ||
| Geografia | ||
|---|---|---|
| Kraj | Zielona czapka | |
| Archipelag | Zielona czapka | |
| Lokalizacja | Ocean Atlantycki | |
| Informacje kontaktowe | 15°03′41″N, 23°37′34″W′ | |
| Powierzchnia | 991 km 2 | |
| Punkt kulminacyjny | Pico da Antónia (1394 m ) | |
| Geologia | Wyspa wulkaniczna | |
| Administracja | ||
| Demografia | ||
| Populacja | 273 919 mieszk . (2010) | |
| Gęstość | 276,41 mieszkańców/km 2 | |
| Miły | Santiaguense | |
| Największe miasto | Praja | |
| Inne informacje | ||
| Strefa czasowa | UTC-1 | |
Geolokalizacja na mapie: Wyspy Zielonego Przylądka
| ||
| Wyspy Zielonego Przylądka | ||
Santiago (lub Santiágu w kreolskim Zielonego Przylądka ) jest największą z wysp Zielonego Przylądka (991 km 2 ) . Znajduje się w grupie wysp Sotavento między wyspami Maio i Fogo .
Jest gospodarczym centrum kraju. Z 273 919 mieszkańcami w 2010 roku, Santiago jest domem dla ponad połowy (55,7%) ludności kraju, w tym stolicy Praia, która sama ma prawie 132 000 mieszkańców. Jest domem dla jednego z czterech międzynarodowych portów lotniczych Republiki Zielonego Przylądka. Jej głównym zasobem gospodarczym jest rolnictwo, w szczególności uprawa kukurydzy , trzciny cukrowej , bananów , mango i kawy .
Historia
Historycznie wyspa została odkryta przez nawigatora António da Noli w 1460, który założył w 1462 starą stolicę, Ribeira Grande, znaną dziś jako Cidade Velha .
W latach 1578-1585 był wielokrotnie atakowany. W ten sposób Francis Drake splądrował jego stolicę. Jacques Cassard zrobił to samo w 1712 roku.
W XVIII th - XIX th century wie poważnych susz, które niszczą ich zwierząt gospodarskich i spowodować głód. W 1841 r. wybuchły bunty chłopskie przeciwko kosztom czynszów, a władze portugalskie w Lizbonie wysłały wojska, aby je stłumić.
Geografia
Populacja
| 1890 | 1930 | 1940 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 | 2010 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mieszkańców | 63 795 | 63 154 | 77 192 | 58,893 | 88 587 | 128 782 | 145 957 | 171 433 | 236 627 | 273 919 |
Administracja
Wyspa podzielona jest na dziewięć gmin ( concelhos ):
- Praia (siedzisko: Praia )
- Ribeira Grande de Santiago (siedziba: Cidade Velha )
- Santa Catarina (siedziba: Assomada )
- Santa Cruz (siedziba: Pedra Badejo )
- São Domingos (siedziba: São Domingos )
- São Lourenço dos Orgãos (siedziba: São Jorge dos Orgãos )
- São Miguel (siedziba: Calheta de São Miguel )
- São Salvador do Mundo (siedziba: Picos )
- Tarrafal (siedziba: Tarrafal )
Inne wioski
Religia
Santiago jest siedzibą katolickiego biskupstwa utworzonego 31 stycznia 1533.
Uwagi
- (pt) Relatório de apresentaçãoo dos dados Preliminares do Censo 2010 (Setembro de 2010) , s. 1. 14
- Petit-futé Cap-Vert , 2015, s. 207
- Źródła: Richard A. Lobban Jr i Paul Khalil Saucier, Słownik historyczny Republiki Zielonego Przylądka , Scarecrow Press, Lanham, Maryland; Toronto; Plymouth, 2007, s. 205 ( ISBN 978-0-8108-4906-8 ) za TB Duncan , Atlantic Islands: Madeira , Azores and the Cape Verdes w XVII-wiecznej Commerce and Navigation , University of Chicago Press, 1972 i spisach powszechnych w Republice Zielonego Przylądka z 1980
Zobacz również
Powiązane artykuły
Bibliografia
- (en) Richard A. Lobban Jr i Paul Khalil Saucier, „Santiago”, Słownik historyczny Republiki Zielonego Przylądka , Scarecrow Press, Lanham, Maryland; Toronto; Plymouth, 2007, s. 204-205 ( ISBN 978-0-8108-4906-8 )
- (fr) Michel Lesourd (reż.), “Santiago”, w Le Cap-Vert , les Éd. du Jaguar, Paryż, 2006, s. 70-115 ( ISBN 978-2-86950-408-0 )
- (fr) Arlindo Mendes, Rytuały pogrzebowe w Santiago na Wyspach Zielonego Przylądka , Uniwersytet w Pau i Pays de l'Adour, Pau, 2008, 439 s. (praca z antropologii)
- (fr) Jacques de Pina Tavares, Erozja gleby na Wyspach Zielonego Przylądka: proces i kwantyfikacja w skali trzech zlewni wyspy Santiago , University of Burgundy, Dijon, 2010, 226 s. (praca naukowa o Ziemi)
- (en) Sabrina Requedaz i Laurent Delucchi "Santiago, wyspa kontrastów", w Republice Zielonego Przylądka , Editions Olizane, Genewa, 2011 ( 6 th ed.), str. 95-139 ( ISBN 978-2-88086-394-4 )
- pt) Idílio de Amaral, Santiago de Cabo Verde: a terra e os homens (wprowadzenie João Guerreiro), Associação das Universidade de Língua Portuguesa, Centro de Estudos Geográficos da Universidade de Lisboa et al., 2007, 444 s. ( ISBN 978-989-95425-3-2 ) (fac porównanie wydania z 1964 r.)
- pt) Maria Elizabeth Lucas i Sergio Baptista da Silva (red.), Ensaios etnográficos na ilha de Santiago de Cabo Verde: processos identitários na contemporaneidade , Edições Uni-CV, Praia; Editora da UFRGS, Porto Alegre, 2009, 277 s. ( ISBN 978-989-96130-2-7 )
Linki zewnętrzne
- (fr) „Sao-Thiago” ( Armand d'Avezac i in., L'Univers. Islands of Africa , Firmin Didot frères, Paryż, 1848, s. 201-205 )
- (en) Pierre Gourou, „ Santiago de Cabo Verde. Ziemia i ludzie , Idílio de Amaral ”, w Annals of Geography , 1968, tom. 77 N O 419 s. 106-110 (czytanie notatek Santiago de Cabo Verde, a terra e os homems , Lizbona, 1964, 444 s.)