Jan II d'Estrées hrabia Estrées | ||
Jean II d'Estrées widziany przez Jean-Pierre'a Franque'a (detal, 1838, Muzeum Pałacu Wersalskiego). | ||
Narodziny |
3 listopada 1624 r Solothurn |
|
---|---|---|
Śmierć |
19 maja 1707(w wieku 83 lat) Paryż |
|
Pochodzenie | Królestwo Francji | |
Uzbrojony | Francuska Królewska Marynarka Wojenna | |
Stopień |
Marszałek Francji Wiceadmirał du Ponant |
|
Lata służby | 1648 - 1686 (w Royal) | |
Konflikty |
War of Devolution War of Holland Wojna League of Augsburg of |
|
Wyczyny broni | Zaczerpnięty z Gorée, Tobago, Peace of Algiers | |
Nagrody | Kawaler Orderu Ducha Świętego | |
Inne funkcje |
Wicekról Nowej Francji, gubernator Nantes |
|
Rodzina | Dom Estrées | |
Jean II d'Estrées , hrabia Estrées, urodzony w 1624 w Solothurn (Szwajcaria) i zmarły w Paryżu w 1707 , jest marszałkiem Francji , wielkim kapitanem marynarki wojennej Ludwika XIV , który był wicekrólem Nowej Francji .
Jean d'Estrées, z domu Estrées , rodziny szlachty Pikardii , urodził się3 listopada 1624 rw Solothurn , kantonie Konfederacji Szwajcarskiej , w tym czasie rezydencja ambasadorów Francji. Jest on drugim synem François Annibal I st , księcia Estrées , marszałka i każdym z Francji w 1663 roku , i jego pierwszej żony, Mary Bethune (1602-1628), córką Philippe de Bethune , hrabia Siodła , młodszy brat księcia Sully'ego . Jest zatem zarówno bratankiem Gabrielle d'Estrées , ulubieniec Henri IV , a potomkiem rodu Bethune , najstarsze rody szlacheckie we Francji, który datuje się na X th wieku . Ze związku rodziców Jeana rodzą się dwaj inni synowie:
Podobnie jak jego ojciec, Jean bardzo wcześnie rozpoczął swoją karierę w broni. W wieku 23 lat został pułkownikiem pułku Nawarry , w wieku 25 lat feldmarszałkiem, a w wieku 33 lat generałem porucznikiem . Służył pod rozkazami Wielkiego Condé w Lens on20 sierpnia 1648 r. Następnie służył u Turenne w Lotaryngii w 1652 i 1653, a następnie we Flandrii. Został wzięty do niewoli w Valenciennes w 1656 roku . Wspiera rodzinę królewską podczas Frondy . W czasie wojny o decentralizację pokłócił się z Louvois (co uniemożliwiło mu dostęp do najwyższych dowództw) i za radą Colberta, z którym miał dobre stosunki, w 1668 roku opuścił armię dla króla . Tam odnalazł swojego kuzyna księcia Beaufort , wielkiego mistrza nawigacji , który pomógłby mu w integracji. Colbert jest zachwycony, że mógł dokonać takiego przejęcia dla Marynarki Wojennej, że w tamtym czasie raczej tworzył, niż przywracał.
Jego awans w marynarce jest olśniewający ze względu na urodzenie i ochronę rodziny (jego ojciec jest marszałkiem Francji). Ten ostatni wstąpił do stopnia generała porucznika wojsk morskich, a w roku następnym, w 1669 roku, jako pierwszy awansował do stopnia wiceadmirała du Ponant , gdyż funkcję tę ustanowiono w tym czasie.
Jednak ta wizyta okazuje się dość ciekawa. Oprócz niekompetencji morskiej, jak wielu wyższych urzędników marynarki w tym czasie, d'Estrées był obdarzony odrażającym charakterem, który zraził jego sympatie. Sam Colbert zauważył, że „jego sposób życia ze wszystkimi oficerami, trochę zbyt suchy, nie godzi z nim ich przyjaźni” . Co sprawia, że pisanie W przeciwieństwie do admirała Daveluya : „Nie musisz wiedzieć nic o historii morskiej, aby wezwać statek Estrées” .
Jednak wyraźny powód skłania Ludwika XIV i Colberta do mianowania d'Estrées: ta decyzja jest częścią większego planu reform, mającego na celu przyciągnięcie postaci wynikających z wysokiej szlachty do Marynarki Wojennej, która ich nie przyciągała.
Jego pierwsza kampania w 1668 r. wysłała go do Indii Zachodnich , by zmierzyć się z Anglikami. Przeprowadzi pięć kampanii w Indiach Zachodnich i zostanie najlepszym specjalistą Królewskich Wysp Amerykańskich. D'Estrée opowiada się za ofensywną strategią, której siłą napędową jest zaciekłe pragnienie obalenia hiszpańsko-holenderskiej potęgi kolonialnej. Ten ofensywny i awanturniczy duch doprowadził go do surowego osądzenia przez królewskich oficerów, ale w żaden sposób przez króla, który mianował go wiceadmirałem w 1669 roku.
Następnie zmierzył się z korsarzami na Morzu Śródziemnym na czele sześciu statków i zasiał postrach w Salé (Maroko), co doprowadziło do podpisania pokoju z umiłowaniem Algieru , a następnie z Tunisem w 1676 roku.
W czasie wojny holenderskiej awansował na dowódcę francuskiej eskadry , czyli trzydziestu okrętów, które walczyły u boku floty angielskiej. Na Sw. Filipie brał udział w bitwie pod Solebay on6 czerwca 1672 raw następnym roku, na królowej , w bitwie pod Walcheren ( pierwsza bitwa pod Schooneveld i druga bitwa pod Schooneveld , wCzerwiec 1673) i wreszcie bitwa pod Texel (Sierpień 1673). Wyniki są mieszane, ale Holendrzy nigdy nie zdołają wylądować na francuskich wybrzeżach, z wyjątkiem Belle-Île i Noirmoutier wCzerwiec 1674, podczas wielkiej operacji prowadzonej przez Cornelisa Trompa, obejmującej 114 okrętów i mającej na celu zmobilizowanie protestanckich bastionów na zachodnim wybrzeżu Francji: wiadomość ta wywołała w Paryżu straszny efekt, a strategia d'Estrées pod koniec 1674 roku została oceniona przez niektóre nieskuteczne partie, kiedy Abraham Duquesne został zmobilizowany na Morzu Śródziemnym. Seignelay prowadzi śledztwo . Jeden z jego podwładnych, markiz de Martel , przesłuchiwany przez d'Estrées, odpowiedział mściwym listem, który pozwolił na publikację w Anglii. To przyniosło mu pobyt w Bastylii .
Według innych świadków z tamtych czasów, jego waleczność została pochwalona przez głównego admirała Zjednoczonych Prowincji , Michiela de Ruytera .
Wyprawy na KaraibyLatem 1676 r. d'Estrées, wspierany przez Colberta, udał się do króla i pilnie zaproponował uzbrojenie statków przeciwko holenderskim posiadłościom znajdującym się w Indiach Zachodnich. Holenderska flota dowodzona przez Jacoba Binckesa zajęła Cayenne wMarzec 1676a następnie odbił Tobago z rąk Anglików, po czym kontynuował podróż na północ, plądrując francuskie żetony Saint-Domingue i Marie-Galante na rzecz Tobago, gdzie stacjonowało 200 żołnierzy. W październiku d'Estrées wypłynął z Brześcia z czterema okrętami z pięćdziesięcioma działami i czterema uzbrojonymi fregatami, liczącymi 400 ludzi. Nazwy statków to Glorieux , okręt flagowy, Fendant , Laurier , Soleil d'Afrique , Intrepid dowodzony przez Louisa Gabareta , Marquis , Friponne i Fairy . 21 grudnia, ponownie biorą Cayenne w nocy.
20 lutego, z Martyniki , eskadra francuska przybyła z Tobago w zatoce New Walcheren, gdzie koncentrowali się Holendrzy. Dzięki jeńcom wziętym w Cayenne Francuzi dowiadują się o mocnych i słabych stronach wrogów. D'Estrées wpadł na pomysł zaatakowania ich zarówno drogą lądową, jak i morską, ponieważ wielu z nich było zajętych budową tam fortu, ale ten plan się nie powiódł, a przede wszystkim spowodował ucieczkę kolonistów na morze, gdzie większość zginęła. 3 marcarozgrywa się „ Bitwa pod Tabago ”, podczas której francuski atak, choć odparty, znacznie osłabił siły holenderskie, dzięki pożarowi, który rozprzestrzenił się na wszystkie okręty. Ale Chwalebni , Nieustraszeni , Drogocenni i Wawrzyn są w panice zagubieni lub zniszczeni przez ogień. Po trzech dniach niedobitki francuskiego oddziału docierają do Grenady .
W lipiec 1677d'Estrées wrócił do Wersalu, a następnie uzbroił się. 1 st listopada udaje mu się uchwycić wyspę Goree , biorąc 250 holendersku. 20 listopada, znów był gotowy do ataku na Tobago, najpierw zatrzymując się na Barbados, gdzie poinformowany przez Anglików o holenderskich pozycjach, dołączył do hrabiego de Blénac . 6 grudniawojska francuskie schodzą na ląd niedaleko fortu. 12 czerwca rozpoczęły się wymiany z armatami, a prochownica fortu eksplodowała, zabijając Jacoba Binckesa i jego oficerów, a także prawie 250 holenderskich żołnierzy. Następnie zostaje zdobyta flota wroga, czyli szesnaście okrętów. 29 grudniapodpisana zostaje kapitulacja Fortu Tobago. Sukcesy te należy zatem przypisać d'Estrées.
Po tej zwycięskiej kampanii następuje katastrofa. 5 maja 1678 r, d'Estrées, zakotwiczone w Saint-Christophe , chce przejąć holenderską wyspę Curaçao . Podczas przygotowań do ataku uporczywie odmawia zastosowania się do rad swoich oficerów i pilotów, którzy lepiej od niego znają konfigurację i niebezpieczeństwa tych wód, i wybiera nowego pilota, który nic nie wie o miejscu i jest cudzoziemiec na statek. Ta decyzja, oprócz irytacji oficerów, spowodowała wyrzucenie większości jego eskadry , czyli 7 okrętów, 3 fregat i 7 okrętów pomocniczych, na rafy archipelagu Las Aves (Wyspy Ptasie), które nie znajdowały się na czas oznaczony na mapach, ale znany tylko jako obszar niebezpieczny. Mimo to marynarze są w większości uratowani. Po otrzymaniu serii raportów o incydencie, Colbert kazał d'Estrées wysłać do Nowej Francji, gdzie był odpowiedzialny za potajemne śledztwo w sprawie działań Hiszpanii, aż do osiągnięcia pokoju.
Ludwik XIV i Seignelay ufają mu. 24 maja 1681 rawansował na marszałka Francji . Następnie, w nagrodę za swoje służby wywiadowcze, został wyniesiony do honorowego tytułu wicekróla Ameryki .
Między kwietniem a lipiec 1685przejmując po Abrahamie Duquesne , prowadził kampanię przeciwko barbarzyńcom , bombardując Trypolis i uzyskując od śmierci traktat pokojowy i olbrzymie odszkodowanie finansowe (około 350 000 funtów ). W następnych latach kontynuował w Zatoce Algierskiej te „bombardowania”, które Vauban piętnował , ale które w rzeczywistości były wynikiem nieprzestrzegania traktatów z 1683 r., które nakazywały Francji zażądać od korsarzy zaprzestania piractwa.
W grudzień 1688zostaje mianowany rycerzem zakonu Ducha Świętego .
Został mianowany gubernatorem Nantes i generałem porucznikiem w Bretanii w 1701 roku.
Zmarł w Paryżu dnia19 maja 1707.
Fort d'Estrée na wyspie Gorée został nazwany w 1856 roku w jego hołdzie. Dziś jest to muzeum historyczne Senegalu w Gorée .
Ożenił się w 1658 Marie Marguerite Morin († 1714). Z tego związku rodzą się: