Hotel d'Estrées

Hotelu Estrées jest dwór znajduje się w Paryżu w 7 th  dzielnicy , przy 79 rue de Grenelle . Obecnie jest rezydencją ambasadora Rosji we Francji.

Historyczny

Hotel został wybudowany w latach 1711 i 1713 przez Roberta de Cotte , królewskiego architekta, na pierwszym Madeleine-Diane de Bautru de Vaubrun (1668? -1753), wdowa po księciu Estrées .

Po śmierci księżnej, jej bratanek i następca Louis Antoine de Gontaut-Biron sprzedał go do Charlotte Aglae d'Orleans , żona François III Modeny , księcia Modeny , córki Regent . Książę Modeny, po śmierci żony w 1761 roku, sprzedał go Anne-François d'Harcourt , markizowi, ówczesnemu księciu Beuvron (1727-1797).

Podczas rewolucji francuskiej ten ostatni nie wyemigrował . W roku VIII, jego spadkobiercy sprzedali hotel dla General Henri Jacques Guillaume Clarke , księcia Feltre (1765-1818), ministra wojny w ramach Imperium , między 1807 a 1814 r .

W 1823 r. Kupiła go księżna Tourzel z domu Louise Elisabeth de Croy d'Havré (1749–1832), której spadkobiercy sprzedali ją w 1863 r. Za 1,3 mln franków rosyjskiemu rządowi cesarskiemu . Ten ostatni założył tam wówczas rosyjską ambasadę.

Po tym przejęciu nowy właściciel znacząco zmienił wystrój hotelu na potrzeby administracji ambasady.

Gabinet Ambasadora oraz mieszkania prywatne znajdują się na parterze, sale recepcyjne na piętrze. Na tym samym piętrze, w prawym skrzydle, znajdowały się apartamenty zarezerwowane dla gości honorowych; były dostępne dla członków rodziny cesarskiej przejeżdżających przez Paryż.

Cesarz Aleksander II został tam przyjęty na balu przez Napoleona III i cesarzową Eugenię z okazji Wystawy Powszechnej w 1867 roku .

Mikołaj II i cesarzowa Aleksandra przebywali tam podczas oficjalnej podróży do Paryża w październiku 1896 roku . Para wydała przyjęcie dla prezydenta Republiki Félixa Faure'a, a cesarzowa złożyła kondolencje wdowie po Sadi Carnot , zamordowanej dwa lata wcześniej przez anarchistów. Również z tej okazji car położył pierwszy kamień pod most Aleksandra III .

Od 1924 do 1978 roku była to ambasada ZSRR we Francji. W 1977 roku odbyło się spotkanie pomiędzy Leonid Breżniew i Georges Marchais , sekretarz generalny PCF. Od 1978 roku siedziba ambasady rosyjskiej we Francji znajduje się na 40-50 Boulevard Lannes w 16 th  dzielnicy . Hôtel d'Estrées staje się oficjalną rezydencją ambasadora.

Wolny od wszelkich ewentualności, Hôtel d'Estrées przeszedł w latach 1981-1982 całkowitą renowację przeprowadzoną przez zespół ponad dwustu konserwatorów. Oryginalny wystrój z początku XVIII -go  wieku, który zniknął po kolejnych przetasowań, wnętrze odbudowa została przywrócona przez stylu II Cesarstwa .

Architektura

Architektonicznie Hôtel d'Estrées jest zaprojektowany w taki sam sposób, jak inne budynki z tego samego okresu. Za masywnym półkolistym portalem znajduje się brukowany główny dziedziniec. Poddasze na trzecim piętrze zostało dobudowane później i wychodzi na całość. Fasada ozdobiona jest klasycznym naczółkiem z pilastrami korynckimi . Za budynkiem prostokątny ogród francuski, pośrodku rzeźba Marianny podarowana Ambasadzie Rosyjskiej przez francuskiego malarza i rzeźbiarza Paula Flickingera z okazji Crusader Years 2010.

Niezwykłe kawałki

• Sala Niebieska, będąca gabinetem cara Mikołaja II podczas jego wizyty we Francji w 1896 roku. Pomimo okresu sowieckiego, w sali zachował się jako dekoracja na ścianach monogram Aleksandra III i herb cesarski (orzeł z dwiema głowami z medalionem). Świętego Jerzego, zabijającego smoka).
• Złoty pokoju, który ma cztery karbowany kolumny z korynckimi stolicach, rzeźby z brązu w stylu klasycystycznym (koniec XVIII -go  wieku) oraz reprezentacjami tych bajek o Jean de la Fontaine .
• Wielkie schody, zawierający gobelin Triumf Aleksandra Macedońskiego , tkaną w XVII -tego  wieku w Brukseli i inspirowane przez Charlesa Le Bruna .
• Jadalnia, w której wisi Mirage , obraz Iwana Aiwazowskiego przedstawiający we mgle widok Konstantynopola. W tym samym pomieszczeniu pojawiają się obrazy ze szkoły flamandzkiej.
• Przedsionek na piętrze, w którym wisi portret Katarzyny Wielkiej i Aleksandra III. Daje opuścił pokój Czerwone (w stylu Ludwika XV i ma barokowy kominek wykonany z czerwonego granitu, zegarem i imponującej brązu świecznik na początku XIX th  century), które gospodarze oficjalnych przyjęć.
• Sala Zielona, ​​w prawym skrzydle pierwszego piętra: była to jadalnia w czasach Imperium Rosyjskiego.

Ikonografia

• Portal głównego dziedzińca.

• Biuro ambasadora.

• Niebieski salon.

• Czerwony salon.

• Zielony salon.

• Wielkie schody.

• Gobelin przedstawiający wielkie schody.

• Złoty salon.

• Biały salon.

• Portret cara Mikołaja I er .

• Mirage przez Ivan Aivazovsky .

• Ogrody widziane z hotelu.

• Hotel widziany z ogrodów.

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• Yvan Christ, Jacques Silvestre de Sacy, Philippe Siguret, Le Faubourg Saint Germain, 1987, Paryż, Henri Veyrier, strony 240–243.

Uwagi i odniesienia

1. Pierre de Boishue, „In Paris, a very special hotel”, Le Figaro Magazine , tydzień rozpoczynający się 31 stycznia 2014 r., Strony 72–76.
2. Madeleine-Diane de Bautru de Vaubrun (1668? -1753) wyszła za mąż 23 sierpnia 1688 roku za François-Annibal III (1648 / 49-1698), księcia Estrées , wdowca z pięcioma małymi dziećmi z pierwszego małżeństwa z Madeleine de Lionne ( † 1684), córka markiza de Berny do wychowania. Dała księciu jeszcze troje dzieci. Para następnie przebywał w Paryżu, w Hôtel de Lionne , rue Neuve des Petits-Champs , należąca do księcia Estrées w 1682. Nadal zajmował się w 1698 roku, rok przed śmiercią François-Annibal użytkownika. Księżna Estrées przeżyła swoje dzieci i jej brata Nicolasa-Guillaume de Bautru de Vaubrun († 1746), opata komendanta opactwa Saint-Paul de Cormery - którego spadek odebrała ( National Archives, cotes MC / ET / XCII / 566 ). Zmarła 6 lutego 1753 roku w wieku osiemdziesięciu pięciu lat i została pochowana w Saint-Sulpice , jej parafii ( François Alexandre Aubert de la Chenaye Desbois: Dictionary of the nobility… , 1773, s. 198 )
3. François Annibal III (1648 / 49-1698), 3. książę Estrées (1687) był synem François-Annibala II z Estrées . Zmarł w Paryżu 11 września 1698 roku w 50 -tego  roku. Jego ciało zostało zabrane do kościoła klasztoru Feuillants w Soissons , grobu rodziny Estrées.
4. Yvan Christ, Jacques Silvestre de Sacy, Philippe Siguret, Le Faubourg Saint Germain , Paryż, Henri Veyrier,1987, s.  242-243
5. „  Kraj: dziennik testamentów Francji  ” , Gallica ,8 października 1896(dostęp 21 października 2020 ) , strona 2.

Powiązane artykuły

• Lista paryskich rezydencji
• Ambasada Rosji we Francji