Feliks Faure

Feliks Faure
Rysunek.
Oficjalny portret prezydenta Félixa Faure.
Funkcje
Prezydent Republiki Francuskiej
17 stycznia 1895 r - 16 lutego 1899
( 4 lata i 30 dni )
Wybór 17 stycznia 1895 r
Przewodniczący Rady Alexandre Ribot
Léon Bourgeois
Jules Méline
Henri Brisson
Charles Dupuy
Poprzednik Jean Casimir-Perier
Następca Emile Loubet
Minister Marynarki Wojennej
30 maja 1894 r - 17 stycznia 1895 r
( 7 miesięcy i 18 dni )
Prezydent Sadi Carnot
Jean Casimir-Perier
Przewodniczący Rady Charles Dupuy
Rząd Dupuy II i III
Poprzednik Auguste Lefèvre
Następca Armand Besnard
Biografia
Imię urodzenia Francois Félix Faure
Data urodzenia 30 stycznia 1841 r
Miejsce urodzenia Paryż 10 tys
Data śmierci 16 lutego 1899 (w wieku 58 lat)
Miejsce śmierci Pałac Elizejski , Paryż 8 tys
Natura śmierci Udar
mózgu
Narodowość Francuski
Partia polityczna Umiarkowani Republikanie
Małżonka Berthe Belluot
Dzieci Lucie Faure
Antoinette Faure
Zawód
Sędzia Tanner w Sądzie Gospodarczym
Religia katolicyzm
Feliks Faure
Prezydenci Republiki Francuskiej

Félix Faure , urodzony dnia30 stycznia 1841 rw Paryżu i zmarł dnia16 lutego 1899w tym samym mieście jest francuskim mężem stanu . On jest Prezydent Rzeczypospolitej z dnia17 stycznia 1895 r kiedy on umarł.

Pochodząc ze skromnej rodziny, rozpoczął karierę jako garbarz , zanim został zamożnym handlarzem skór. Stopniowo wszedł do polityki, pracując najpierw na szczeblu lokalnym, w mieście Le Havre , zanim został czterokrotnie wybrany na posła do Seine-Inferior , zasiadając wśród umiarkowanych republikanów w Izbie Deputowanych .

Mianowany ministrem marynarki przez Charles Dupuy w 1894 roku został wybrany, kilka miesięcy później, prezydent Republiki dzięki wsparciu monarchistów i umiarkowanych leagued przeciwko kandydaturze Henri Brisson , z centrolewicy . Jego prezydenturę od razu naznaczyła afera Dreyfusa , która podzieliła Francję na dwa zdecydowanie przeciwstawne obozy.

Okoliczności jego śmierci, która nagle wydarzyła się w Pałacu Elizejskim zaledwie cztery lata po jego wyborze i gdy przebywał w towarzystwie swojej kochanki Marguerite Steinheil , przeszły na potomność.

Przedmioty osobiste

Skromne początki

Urodził się w 71, Faubourg Saint-Denis Street (obecnie n o  65) w Paryżu , Francois Faure jest z rodziny Rhone cieśle i stolarze wspólnych Meys i Saint-Symphorien-sur-Coise , przez ojca Jean-Marie Faure (1809- 1889), podobnie jak jego pierwsza żona, matka Rose Cuissard (1819-1852). Od ponownego małżeństwa ojca będzie miał przyrodniego brata Constantina Faure, który będzie oficerem marynarki wojennej (1860 - zaginął na morzu, 1884).

Pierwsze trzy lata życia spędził przy rue du Faubourg-Saint-Denis w Paryżu. W 1844 r. rodzina przeniosła się do Faubourg Saint-Antoine , gdzie jego ojciec założył małą fabrykę mebli. Studiował w miejskim college'u Beauvais (1852-1854), a następnie w szkole Pompée (1854-1857), prywatnej szkole z internatem w Ivry-sur-Seine , gdzie jego wyniki znacznie się poprawiły. Jego imię nosi teraz liceum w Beauvais . Podczas gdy Félix Faure miał zaledwie jedenaście lat, jego matka zmarła na gruźlicę .

W celu ukończenia szkolenia wyjechał na dwa lata do Anglii , gdzie nauczył się angielskiego i podstaw biznesu . Później, zaangażowany w myśliwych w Afryce , Félix Faure przewidywał karierę wojskową, ale kampania włoska z 1859 roku odwiodła go od tego. W 1861 odbył 18-miesięczny staż w garbarni Amboise .

Życie prywatne i rodzinne

Żeni się, 18 lipca 1865 rw Amboise , Marie-Mathilde Berthe Belluot , z którą będzie miał dwie córki:

Obaj będą przyjaciółmi z dzieciństwa Marcela Prousta .

Pierwsze prace

W 1863 roku Félix Faure został zatrudniony w domu skórzanym w Le Havre ( Seine-Inférieure ). WStyczeń 1867Stając się skóry przedsiębiorca założył swoją pierwszą firmę „Félix Faure i C czyli  ”: był więc jednym z pierwszych kupić ładunki przed ich zadokowany w Europie . Kiedy zostanie wybrany na prezydenta republiki, to jego pierwszy kuzyn Marius Cremer zastąpi go na czele firmy.

Znany mason

Félix Faure jest masonem . Jego loża „Aménité” w Le Havre przyznała mu stopień czeladnika w 1865 r., a następnie mistrza od 1869 r. Organizował tam konferencje w 1883 i 1885 r. w towarzystwie Paula Doumera , kolejnego przyszłego prezydenta republiki (wybranego w 1931 r .).

Tło polityczne

Początki

W pierwszym akcie swego zaangażowania politycznego Félix Faure podpisał w 1865 r . program Nancy na rzecz decentralizacji z przeciwnikami Napoleona III .

Umiarkowany republikanin , coraz bardziej zakorzenione w Le Havre , jest on uruchomiony po raz pierwszy w wyborach komunalnych Spośród6 sierpnia 1870 r i 7 sierpnia 1870, w środku wojny francusko-niemieckiej . Benjamin z „demokratycznym listy”, który zdobył wszystkie miejsca w radzie miejskiej , Félix Faure został wybrany 22 nd  .

4 września 1870 r, Po bitwie pod Sedanem , Leon Gambetta deklarując pozbawienie Drugiego Cesarstwa  : the III e Republika została ogłoszona z balkonu ratusza Paryża a rząd tymczasowy jest tworzony. Następnego dnia, z rozkazu prefekta, rada miasta Le Havre jest przebudowany i Felix Faure, żarliwym obrońcą nowego reżimu, staje się 3 th  pierwszy zastępca, w wieku 29 lat . Odpowiadał za obronę zagrożonego przez Prusów miasta , negocjował w szczególności zakup broni i amunicji, zarekwirował kilka tysięcy Le Havre, nadzorował budowę linii obrony...

W Izbie Deputowanych

Félix Faure został wybrany na zastępcę Seine-Inférieure od 1881 do 1885, od 1885 do 1889, od 1889 do 1893 i wreszcie od 1893 do 1895.

Do rządu

Był podsekretarzem stanu ds. kolonii w kilku kolejnych gabinetach, następnie podsekretarzem stanu ds . marynarki wojennej i wreszcie ministrem marynarki wojennej . Opublikował atlas statystyczny Współczesne budżety: Budżety Francji i głównych państw Europy od 1870 r. , Paryż, Guillaumin,1887, 568  pkt. , folio, ukoronowany nagrodą Montyona za statystyki w następnym roku.

Prezydent Republiki

17 stycznia 1895 r, W związku z rezygnacją Jean Casimir-Perier , został wybrany na Prezydenta Rzeczypospolitej przez 430 głosów na 801 głosujących , czyli 54%, wobec 361 głosów dla Henri Brisson .

Prezydent Faure przyczynia się do zbliżenia francusko- rosyjskiego , przyjmując w 1896 r. cara Mikołaja II w ramach sojuszu francusko-rosyjskiego i składając oficjalną wizytę w Rosji w 1897 r. Bierze udział w ekspansji kolonialnej , w szczególności w podboju Madagaskaru . Ale stosunki z Wielką Brytanią zostaną napięte z powodu kryzysu Faszody .

Mandat prezydencki Félixa Faure jest naznaczony aferą Dreyfusa . To do niego zwrócił się Emil Zola ,13 stycznia 1898 r, jego słynny list otwarty „  J'accuse…!  ”. Félix Faure pozostaje, „wygodnym legalizmem”, wrogo nastawiony do przeglądu procesu, chociaż jego pamiętnik pokazuje, że stopniowo przekonuje się o niewinności kapitana. Piszcząca prasa nadała mu przydomek „Prezydent Soleil” ze względu na jego zamiłowanie do przepychu i szykownej elegancji.

Przez pięć dni tłum paraduje przed trumną prezydenta, wystawioną w dużym wiejskim holu Pałacu Elizejskiego . Narodowy pogrzeb odbywa się w dniu23 lutego 1899w katedrze Notre-Dame de Paris .

Szczegóły mandatów i funkcji

Dekoracje

Śmierć

Okoliczności

Félix Faure, który został mówi się, że bardziej znany za jego śmierci niż za życia, zmarł w Pałacu Elizejskim na16 lutego 1899, w wieku 58 lat. Spośród czterech prezydentów, którzy zginęli podczas pełnienia urzędu, jako jedyny zginął w pałacu prezydenckim.

W 1897 poznał w Chamonix Marguerite Steinheil , zwaną „Meg”, kapryśną żonę malarza Adolphe Steinheil , której powierzono oficjalny rozkaz wykonania monumentalnego płótna pt . reduty spalony . Dlatego Felix Faure często udał się do willi „Zielony Dom” w n o  6 do Impasse Ronsin w Paryżu, gdzie mieszkał parę Steingell. Marguerite szybko została jego kochanką i regularnie towarzyszyła mu w „niebieskim pokoju” Pałacu Elizejskiego.

16 lutego 1899Félix Faure zadzwonił do Marguerite i poprosił ją, aby przyjechała i zobaczyła się z nim o godzinie 17:00 po jego radzie ministrów poświęconej sprawie Dreyfusa . Mimo że przybyła, trwały rozmowy z prezydentem, arcybiskupem Paryża, François-Marie-Benjamin Richardem i Albertem I st Monaco , wstawiały się w imieniu kapitana Dreyfusa , gdyż prawdopodobnie wchłonął on zbyt dużą dawkę cantharyde officinalis , potężnego afrodyzjak, ale ze znaczącymi skutkami ubocznymi (chyba, że ​​chodzi o afrodyzjak na bazie chininy , który jak zwykle przywiózł go komornik, aby pokazać się na wysokości ze swoją kochanką). Wkrótce po tym, jak para przeniosła się do „niebieskiego salonu” Elizejskiego (lub „srebrnego salonu” według innych wersji), szef gabinetu Le Gall , zaalarmowany krzykami, pospieszył i znalazł prezydenta bez innego ubrania niż flanelową kamizelkę, jęczącą, wyciągniętą na kanapie, z ręką ściskającą włosy kochanki, podczas gdy rozebrana Marguerite Steinheil poprawiła swoje niechlujne ubranie. Félix Faure zmarł około 22 na udar, jak wtedy mówiono.

Według Pierre'a Darmona , historyka medycyny urodzonego w 1939 roku, byłaby to legenda: Félix Faure prezentował objawy tachykardii . Burzliwe spotkanie z księciem Monako (Dreyfusard proszący o poręczenie przez Niemcy niewinnego kapitana) pogorszyłoby stan prezydenta. Ten ostatni spędziłby wtedy kilka minut ze swoją kochanką, zanim zemdlał i wrócił do swojego biura. Jest otoczony przez rodzinę i lekarza, że ​​umarłby. Ale prasa by przelicytowała. Według Germaina Galéranta, lekarza i członka Międzynarodowego Towarzystwa Historii Medycyny , Félix Faure zmarłby na udar , którego pierwsze oznaki pojawiłyby się kilka godzin wcześniej, a historyk stawia na wersję śmiertelną wybryków. relacja z „mitomanii Madame Steinheil” .

Przyczyny śmierci

Wieść o śmierci prezydenta w ramionach kochanki szybko się rozeszła. Jeśli niektóre gazety potwierdziły, takie jak Journal du Peuple z 18 lutego , że zmarł z powodu „poświęcenia zbyt wiele dla Wenus  ” , to znaczy nadużycia swojej siły podczas stosunku seksualnego , innych, takich jak La Presse z 22 lutego zastanawiał się, czy „… nie był ofiarą niebezpieczeństw związanych z jego wysokim stanowiskiem, jeśli mówiąc bardziej kategorycznie, rzeczywiście umarł z przyczyn naturalnych. ” . Gazeta ta wywołała w stosunku do niego wrogość, wywołaną jego postawą w sprawie Dreyfusa , tezę, którą Édouard Drumont podjął w swojej gazecie La Libre Parole , w której twierdził, że zatruta pieczęć została umieszczona przez „Dreyfusardów” wśród. prezydent brał.

Żarty, plotki i żarty

Surowe okoliczności śmierci szybko wzięły górę nad tragedią nagłej śmierci (lub prostego zatrzymania akcji serca ). Legenda głosiła, że ​​ksiądz Herzog, proboszcz Madeleine , został wezwany przez M me Faure do odprawienia ostatnich obrządków, ale nie czekając na jego przybycie, został zastąpiony przez przechodzącego księdza w Pałacu Elizejskim, który po przybyciu pytał: prezydent nadal go zna? „Słyszałaby jej odpowiedź:” Nie, wyszła tylnymi schodami! ”. M mi Félix Faure mieszka w Pałacu Elizejskim, kochanką miał w rzeczywistości, aby uniknąć skandalu, aby wymknąć się tak szybko, że zapomniał jej gorset, ubranie, że szef sztabu Le Gall przechowywane w pamięci.

Popularna plotka głosiła, że ​​to fellatio wykonywane przez jego kochankę wywołało ekstazę , czyli fatalny orgazm , dzięki któremu Marguerite Steinheil zyskała przydomek „kierownik pogrzebu”. Ówcześni chansonnierzy stwierdzili: „Chciał być Cezarem , był tylko Pompejuszem  ” , co jest tyleż aluzją do zamiłowania prezydenta do przepychu, co do rzekomej przyczyny jego śmierci. Zdanie to przypisywano również Georgesowi Clemenceau , który nie bardzo go lubił. Ten ostatni powiedziałby także przy tej okazji: „Wchodząc w nicość, musiał czuć się jak w domu” i „To nie czyni Francuza mniej, ale miejscem do zajęcia. ” .

Pełne wydarzeń pogrzeby

Prezydentowi przysługiwał pogrzeb narodowy , odprawiony dnia23 lutego 1899. Zostały one naznaczone próbą zamachu stanu dokonaną przez Ligę Patriotów podżeganą przez Paula Déroulède , który na próżno próbował szturmować pałac prezydencki. Faure został pochowany w Père Lachaise w Paryżu, 4 th Division. Jego leżący posąg z brązu, wykonany przez rzeźbiarza René de Saint-Marceaux , przedstawia go leżącego pod fałdami francuskiej i rosyjskiej flagi, aby przypomnieć jego rolę w sojuszu francusko-rosyjskim .

W kulturze

Kilka utworów audiowizualnych odnosi się do okoliczności śmierci Félixa Faure'a:

Filmografia

W kwietniu 1897 był pierwszym prezydentem Republiki Francuskiej, który został sfilmowany podczas oficjalnej podróży. Charles Moisson z pracowni Lumière śledzi Félixa Faure'a podczas jego podróży z La Roche-sur-Yon do Niort .

W 2009 roku Félix Faure i Marguerite Steinheil byli głównymi bohaterami filmu telewizyjnego La Maîtresse du président Jean-Pierre'a Sinapi, z Didierem Bezace w roli prezydenta Faure i Cristianą Reali w roli Marguerite Steinheil.

W 2021 roku, w paryskiej Policji 1900 , sekwencja otwierająca pierwszy odcinek historycznego serialu powoduje, że prezydent Félix Faure ginie w trudnej sytuacji wraz z Marguerite Steinheil .

Hołd

Jego imię nosi liceum w Beauvais (Pikardia).

We Francji wiele ulic czy alei nosi jego imię, np. w Paryżu , Lyonie , Nantes , Angers , Nanterre , Nicei , La Flotte , Mentonie czy Rambouillet , ale także za granicą, w krajach francuskojęzycznych , zwłaszcza w Senegalu .

Paris metro stacja nosi jego imię, ze względu na jego bliskość do Avenue Félix-Faure .

W 1895 r. osadnicy z miasta Mélé, położonego w pobliżu Port-Vila na Nowych Hebrydach , zmienili nazwę swojej wioski na „Faure-ville” (lub Faureville) w hołdzie dla urzędującego prezydenta.

Źródła

Osobiste dokumenty Félixa Faure'a są przechowywane w Archiwum Narodowym pod numerem 460AP.

Uwagi i referencje

  1. patronymic Faure wyznacza jednego, który był kowalem, de Faure , Favre , Fabre , od łacińskiego faber  : "kowal". Jest to jedno z najpopularniejszych nazwisk w Europie , w różnych formach (Faivre, Lefèvre, Faure, Favreau itp.). To w Rouergue nazwa jest najbardziej rozpowszechniona, ale można ją znaleźć w całej Langwedocji i Katalonii (Źródła: „  Pochodzenie nazwy” FABRE  ” , na www.geneanet.org (konsultacja 24 listopada 2016 r. ) ).
  2. Michel Sementéry, prezydentów Republiki Francuskiej i ich rodzin , chrześcijańskich edycjach.
  3. „  Dziesięcioletnie tabele małżeństw w Amboise 1863-1871  ” , na stronie cg37.oxyd.net (dostęp 24 listopada 2016 ) .
  4. „  Kraj: dziennik testamentów Francji  ” , na temat Gallica ,8 października 1896 r(dostęp 21.10.2020 ) , s. 1 i 2.
  5. Félix Faure, Journal à l'Élysée (1895-1899) , Éditions des Équateurs, 2009, 407 s. ( ISBN  2-84990-073-7 ) .
  6. Jacques de Saint Victor, "  Prawdy" Prezydenta Soleila  " , na lefigaro.fr ,15 października 2009.
  7. Thierry Billard, Paul Deschanel , Paryż, Belfond,1991, 298  s. ( czytaj online ) , s.  134.
  8. Sadi Carnot i Paul Doumer zostali zamordowani (w 1894 roku w Lyonie po raz pierwszy, aw 1932 roku w szpitalu Beaujon , następnie znajduje rue du Faubourg-Saint-Honoré w Paryżu, na sekundę), podczas gdy Georges Pompidou zmarł w swoim mieszkaniu na Ile Saint-Louis w Paryżu.
  9. .
  10. Dimitri Casali, „  Seks, władza i zależność  ” , na lefigaro.fr ,20 maja 2011 : jako hołd pośmiertny Félix Faure wprowadził piąty tom Figur Współczesnych z albumu Mariani (H. Floury, 1900), ale wino Mariani zawierało 6% kokainy .
  11. Będziesz musiał nawet obciąć kilka loków jej włosów.
  12. Frédéric Lewino i Gwendoline Dos Santos, „  1899: a prezydenckie fellatio w Pałacu Elizejskim  ” , o Le Point ,16 lutego 2012.
  13. Pierre Darmon , „Ostatnie godziny Félix Faure”, L'Histoire numer 398, kwiecień 2014.
  14. "  Germain Galérant (8 września 1914 - 17 marca 2001)" Danielle Gourevitch, Reading Committee z 15 grudnia 2001 r. Francuskiego Towarzystwa Historii Medycyny, w Historii nauk medycznych , tom XXXVI nr 4, 2002
  15. „Ohydna legenda o śmierci prezydenta Félixa Faure”, Germain Galérant, komunikat przedstawiony na posiedzeniu Francuskiego Towarzystwa Historii Medycyny w dniu 23 marca 1985 r.
  16. Ernest Renauld "  Tajemnicze zgony III TH Rzeczypospolitej  ," ostrzeżenie (Body patriotyczna młodzież w regionie Lyon) , n o  8,maj 1934( przeczytaj online )czytać online w Gallica .
  17. Christian Delporte , Michael Palmer, Denis Ruellan „  Skandal press , press scandal  ” , na books.google.com (konsultacja 24 listopada 2016 r. ) , s.  51 .
  18. Patrick Baudry, Claude Sorbets, André Vitalis, Życie prywatne w epoce mediów , Presses Universitaires de Bordeaux, 2002, 197 stron, s.  24 ( ISBN  2867812941 ) .
  19. "  Emocje w Pałacu Elizejski. Prezydent Republiki zginął w ramionach swojej kochanki  ” , na groups.google.com (dostęp 24 listopada 2016 ) .
  20. "  16 lutego 1899: Prezydent Félix Faure poddaje się seksowi oralnemu w Pałacu Elizejskim.  » , W www.lepoint.fr (konsultowany na 24 listopada 2016 roku ) , efemerydy du Punkt , 16 lutego 2012.
  21. Ta plotka nadal jest powszechnie dyskutowana. Może ona znajdować się, na przykład, w jednym dialogu folii barbares Les inwazje (2003) lub w nowych Neiges artificiel przez Florian Zeller (Flammariona, 2002, str.  59 ).
  22. Philippe Valode , Historia kampanii prezydenckich: od Ludwika Napoleona Bonaparte do współczesności , HC Éditions, 2006, s.  46 .
  23. jest relacjonowany w różnych formach.
  24. Jean-Michel Renault, Cenzura i karykatury: zakazane i wojenne obrazy w historii prasy we Francji i na świecie , Pat à Pan, 2006, 238 stron, ( ISBN  2952405034 ) .
  25. Laurent Bourdelas, Paryż Nestora Birmy: okupacja i „Trente glorieuses” Léo Maleta: esej , Paryż, L'Harmattan, 2007, 189 s.  164 , ( ISBN  2296024629 ) .
  26. To temat dialogu w filmie Najazdy barbarzyńców
  27. „  Obrzędy publiczne, pogrzeby państwowe i pogrzeby na koszt państwa (1899-1943)  ” , na stronie www.archivesnationales.culture.gouv.fr (dostęp 24 listopada 2016 ) .
  28. „  Cmentarz Père-Lachaise  ” , na www.insecula.com (dostęp 24 listopada 2016 ) .
  29. archiwalna  : „1897. Prezydent Félix Faure w podróży”. 22 września 2012, Arte .
  30. „  Lycée Félix Faure de Beauvais  ” , na stronie faure.lyc.ac-amiens.fr (dostęp 24 listopada 2016 r . ) .
  31. Biuletyn Société de geographie commerciale de Paris , t. XVIII, 1896, s.  54 .
  32. „  Archiwa Narodowe  ” , www.siv.archives-nationales.culture.gouv.fr (dostęp 24 listopada 2016 ) .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne