Solomon ibn Gabirol

Reprezentacja artystyczna

Narodziny	1020 lub w kierunku 1021 malaga
Śmierć	W kierunku 1057 lub w kierunku 1058 Wartościowość
Szkoła / tradycja	Żydowski neoplatonizm
Główne zainteresowania	teologia , metafizyka , etyka , poezja , religia
Niezwykłe pomysły	pierwotna esencja, emanatyzm
Podstawowe prace	Fons Vitae • Królewska korona
Wpływem	neoplatonizm
Pod wpływem	Abraham ibn Ezra , Albert Wielki , Tomasz z Akwinu , Heinrich Heine

Awicebron ( hebrajski : שלמה בן יהודה אבן גבירול , Shelomo ben Jehuda ibn Gabirol ; arabski : أبو أيوب سليمان بن يحيى بن جبيرول , Abu Ajjub Suleiman ibn Yahya ibn Jabirūl ) latinized Avicebron ) (około 1021 , Malaga - do 1058 , Valence ) to andaluzyjski rabin , poeta , teolog i filozof , przywiązany do neoplatonizmu .

„Poeta wśród filozofów, filozof wśród poetów”, jak nazwał to Heinrich Heine , jest autorem dzieła filozoficznego, którego treść w znacznie większym stopniu wpłynęła na scholastykę chrześcijańską niż filozofię żydowską , a jego wiersze uczyniły tak wiele dla jego sławy jako głównej arterii północna dzielnica z Tel Aviv , dziś nosi jego imię, wraz z innymi ulicami w Izraelu .

Biografia

Salomon ibn Gabirol urodził się w Maladze około 1021 roku. Osierocony w młodym wieku, przybył do Saragossy , gdzie jego poetycki geniusz przyniósł mu opiekę patrona Yekoutiela ben Izaaka ibn Hassana , żydowskiego ministra króla Taify Saragossy , Ahmada ibn Sulaymana al-Muqtadir . Kiedy Yekoutiel umiera w zamachu, ofiara intryg politycznych, Ibn Gabirol dedykuje mu elegię, której moc zostanie zrównana tylko po śmierci Haï Gaona .

Niedługo potem opuścił Saragossę i wędrował po Hiszpanii . Kolejnego obrońcę znalazł w osobie Samuela ibn Nagreli , z którym wypadł i wypuścił swoje najbardziej ironiczne piki.

Zmarł w Valence około 1058-59 po latach tułaczki. Ibn Yaḥya w swojej Shalshelet ha-Kabbalah opowiada legendę, według której został zamordowany przez zazdrosnego poetę i pochowany pod drzewem figowym , które wydało tak dobre owoce, że wykopali pod nim, aby ustalić przyczyny tej cechy, i że '' znaleziono ciało Ibn Gabirola; morderca dokonałby wówczas zadośćuczynienia za swoje życie.

Zwolennikiem filozofii neoplatońskiej , jego najsłynniejszym dziełem, które do nas dotarło , jest napisane po arabsku Fons Vitae ( מקור חיים Źródło życia , z Psalmów 36:10).

Piyut (wiersz religijny) Shachar Avakeshcha jest przypisana do niego. Ten wiersz jest częścią repertuaru śpiewanego przez Żydów z Maroka i Afryki Północnej . Jest używany w wielu rytuałach przeznaczonych dla Żydów sefardyjskich i jest śpiewany w dni świąteczne ( Jom Tov ). Niepewnie przypisuje mu się także napisanie filozoficznego piyut Keter Malchut („Królewska korona”), czytanego w Jom Kippur , oraz wiersza Adon Olam (dzięki Bogu za jego ochronę).

Autentyczność jego prac

Według Jacquesa Schlangera, specjalisty ibn Gabirola, ten ostatni nie jest prekursorem Kabały , a tylko dwa dzieła można mu przypisać z dużą dozą pewności: Księgę korekty moralności i Księgę źródła życie ( Fons Vitae ). Z drugiej strony Wybór pereł (lub Księga pereł ), który jest zbiorem maksym mądrości, może nie pochodzić od Ibn Gabirola. Do listy jego prac należy podchodzić z uwzględnieniem tego problemu atrybucji, w szczególności w przypadku Księgi Pereł . Według Maurice-Rubena Hayouna , innego specjalisty w dziedzinie filozofii żydowskiej , wiersz Korony Królewskiej jest autentyczny.

Poezja

Fons Vitae (Fontanna życia)

Plan pracy

Pod wpływem idei neoplatońskich dzieło jest napisane w formie dialogu między mistrzem a jego uczniem i podzielone jest na pięć części:

Pierwsza część to wstępne wyjaśnienie pojęć formy i materii uniwersalnej.
Drugi opisuje duchową materię leżącą u podstaw form cielesnych.
Trzeci demonstruje istnienie prostych substancji.
Czwarty dotyczy form i materiałów tych prostych substancji.
Piąta wreszcie omawia uniwersalne formy i sprawy, które istnieją w sobie.

Teologia Gabirolska

Salomon ibn Gabirol popiera „niepoznawalność Boga” w Fons Vitae , wyjaśnia Maurice-Ruben Hayoun , specjalista w dziedzinie filozofii żydowskiej . Salomon pisze:

„Niemożliwe jest poznanie istoty pierwszej istoty bez stworzeń przez nią stworzonych, możliwe jest poznanie jej, ale tylko poprzez dzieła, które stworzyła. "

Sytuacja w historii

Ta praca inspiruje, zarówno pod względem merytorycznym, jak i formalnym, neoplatonistę Abrahama ibn Ezdrasza . Abraham ibn Dawd Halevi ; z drugiej strony również chwali poetę, ale surowo krytykuje filozofa, posuwając się nawet do napisania w swojej Emounie Rama ataku w kolejności wszystkich jego twierdzeń, wyrzucając mu m.in. biorąc pod uwagę najmniejszy religijny punkt widzenia.

W rzeczywistości, nawet jeśli można znaleźć niejasnych podobieństwa między Mekor Haïm i jego największego poematu Keter Malkhout , jeden jest przede wszystkim uderzyło różnic światopoglądu : bezosobowego Boga, arystotelika , mechanistyczny filozofa, daje drogę do miłosiernego Boga. , Który kocha i troszczy się o najmniejsze ze Swoich stworzeń, Który kieruje biegiem świata i historii zgodnie z Jego zamysłem, działając bezpośrednio na samą tkankę rzeczywistości. To Bóg, który mówi o rzeczy „Bądź” i tak jest.

Podobnie jak Filon , który pomógł wprowadzić filozofię grecką do kręgów żydowskich w Aleksandrii , ibn Gabirol zasymilował myśl grecko-arabską i rozpowszechnił ją na Zachodzie . Dzieło Ibn Gabirola nie będzie miało większego wpływu na współczesnych mu Żydów niż jego poprzednik w jego czasach.

Z drugiej strony, tak jak przesłanie Filona wpłynęło na Ojców Kościoła , ibn Gabirol pozostawił głęboki ślad na chrześcijańskich scholastykach , w tym na Albercie Wielkim i jego uczniu Tomaszu z Akwinu . To przez nich ironiczne, że filozof, którego imię zostało zniekształcone na „Avicebron”, będzie znany Izaakowi i Judzie Abravanel , Mojżeszowi Almosnino i Józefowi Delmedigo.

Praca ta, choć cytowana przez kilku Rishonimów , poszła w zapomnienie, przynajmniej w kręgach żydowskich. Ponieważ nie zawierał on zwykłych odniesień do tekstów założycielskich judaizmu , a mianowicie Pięcioksięgu i Talmudu , a z drugiej strony, został napisany po arabsku , jego autora, „Avicebron” (patrz wyżej ), przyjęto za chrześcijańskiego filozofa scholastycznego, obrońcy św. Augustyna lub muzułmańskiego obrońcy Arystotelesa , a dzieło to, przetłumaczone na łacinę pod nazwą Fons vitae przez mnichów franciszkańskich , stało się ważnym odniesieniem dla nich i dla całego świata chrześcijańskiego. W 1846 roku Salomon Munk odkrył wśród hebrajskich rękopisów Biblioteki Narodowej w Paryżu dzieło Shem Tov Ben Josepha Falaquery , które po porównaniu z łacińskim rękopisem Fons vitae Avicebrona (znalezionym również przez Salomona Munka w Bibliotece Narodowej), okazał się zbiorem fragmentów arabskiego oryginału, którego Fons Vitae było jedynie tłumaczeniem. Dochodzi do wniosku, że Avicebron był w rzeczywistości Żydem Ibn Gabirolem.

Pracuje

Źródło życia, księga III. O wykazaniu istnienia prostych substancji , oryginalny tekst w języku arabskim . Tłumaczenie, wstęp i przypisy: Fernand Brunner , Paryż, Vrin, 1950, 192 s.
Księga Źródła Życia ( Fons Vitae ) (dwujęzyczna). Tłumaczenie, wstęp i notatki Jacquesa Schlangera, Paryż, Aubier-Montaigne, 1970, 328 s., (Zbiór „Biblioteka Filozoficzna”). Nowsza edycja w Hermann, 2015.
La Couronne Royale , wprowadzone, przetłumaczone i opatrzone komentarzami Paul Vulliaud , Dervy, 1953. Nowsze wydanie, Fata Morgana, 1997.
Le Livre des Perles , Paryż, Avant-Propos, 2014 (oryginalny tekst w języku arabskim).
Księga korekty moralności (oryginalny tekst w języku hebrajskim ).
(it) Shelomoh Ibn Gabirol, Fons Vitae, Meqor hayyîn . Edizione critica e traduzione dell'Epitome ebraica dell'opera, a cura di Roberto Gatti, Genova, Il melangolo, 2001, 336 s. (pot. „Testi e studi di filosofia ebraica medioevale”).

Uwagi i odniesienia

W Orient, Lit. , 1846, nr 46, orientalista, historyk żydowski tłumacz Salomon Munk prezentuje tekst napisany w języku hebrajskim wśród dzieł Szem Tow Falaquera , która jest ewidentnie przetłumaczone z arabskimi i który odpowiada popularnego łacińskiego rękopisu. W chrześcijańskich kręgach o rzekomo muzułmański filozof . Następnie śledzi ewolucję Ibn Gabirola do Avicebrona: Ibn Gavirol → Even Gavirol → Avengevrol → Avencebrol → Avencebron → Avicebron.
„ Adon Olam - Master of the Universe, Eternal God ” , na www.kabbale.eu ,29 marca 2007(dostęp 16 stycznia 2017 ) .
Jacques Schlanger, Filozofia Salomona ibn Gabirola , 1968, praca doktorska, s. 15-16 .
Maurice-Ruben Hayoun , The Philosophical Exegesis in Medieval Judaism , Tübingen, Mohr, 1992, s. 95 .
Hayoun 1991 , s. 45.
Hayoun 1991 , str. 41.
Maurice-Ruben Hayoun, Maimonides lub inny Mojżesz , Paryż, Pocket, „Agora”, 1994.
Fernand Brunner 1965 i Mickaël Vérité 2002.
Salomon ibn Gabirol i Jacques Schlanger .

Zobacz też

Badania nad Ibn Gabirolem

Fernand Brunner , platonizm i arystotelizm. Krytyka Ibn Gabirola autorstwa Saint Thomas d'Aquin , Louvain-Paris, publikacje uniwersyteckie Louvain-Ed. Béatrice Nauwelaerts, 1965.
Maurice-Ruben Hayoun , „Salomon ibn Gabirol (1021–1050)” , w La Philosophie medievale juive , Paryż, PUF,1991( ISBN 9782130438267 ) , str. 32-48.
Jacques Schlanger, Filozofia Salomona ibn Gabirola. Studium monoteistycznego neoplatonizmu . Leiden, E.-J. Brill, 1968 (kol. „Studies on Medieval Judaism”, nr 3). Trzcina. w Hermann, 2015.
Mickaël Vérité, „Saint Thomas Aquinas reader of the Liber Fontis Vitae d'Avicébron” , w Revue des Sciences Philosophiques et Théologiques , nr 86, Paryż, Vrin, 2002, s. 443-448 .

Dodatkowa bibliografia

Obecność Ibn Gabirola w tych pracach nie jest kluczowa, ale dostarczają informacji o nim.

Esther Benbassa i Aron Rodrigue , Historia Żydów sefardyjskich. Od Toledo po Saloniki , Paryż, Seuil , pot. "Punkty historii",2002, 468 str. ( ISBN 2-02-053150-X ).
Ernst Bloch ( tłum. Claude Maillard), Avicenna and the Aristotelian Left , Saint-Maurice, First Stones,2008, 94 str. ( ISBN 978-2-913534-08-7 i 2-913534-08-2 ).
Emmanuel Haymann, Jewish Pages , Paryż, Armand Colin, 2008, 446 s.
Esther Starobinski-Safran , Essays in Jewish Philosophy , Paryż, Albin Michel ,2014, 256 pkt. ( ISBN 978-2-226-25387-3 i 2-226-25387-4 ).