Rishonim ( hebrajski : ראשונים „First”) są dosłownie decydenci w sprawach z zakresu prawa żydowskiego , których opinie zostały wyrażone po upadku talmudycznych akademiach Babilonu (ok. 1038 ), a przed napisaniem Szulchan Aroukh (ok. 1565 ), który w tradycyjnej historiografii żydowskiej nazywany jest okresem Rishonim .
Termin ten odnosi się również do rabinów i wielkich postaci żydowskich tego okresu.
Termin Rishonim pojawia się w czasach mędrców Izraela , oznaczając starszych, zwłaszcza w błogosławieństwie Al haRishonim lub władz, które żyły przed cytującym ich.
W późnej literaturze rabinicznej powtarza się, że określa się tylko władze rabiniczne poprzedzające Shulhan Aroukh .
Rozróżnienie między rishonim i Gueonim jest bardziej na poziomie historycznego niż na poziomie Halacha (prawo żydowskie). Z drugiej strony, zgodnie z opinią powszechnie akceptowaną w judaizmie ortodoksyjnym , Aharonim (decydenci i władze rabiniczne, które pisały po opracowaniu Shulhan Aroukh ) mogą kwestionować opinię swoich poprzedników tylko wtedy, gdy nie opierają się na opinii inny Rishon .
Zasada ta ma wyjątki, indywidualnie (uczniowie z wileńskiego Gaona , litewskiego rabina XVIII -tego wieku , mają tendencję do rozważenia, że jego opinie mają taką samą wartość jak te z rishonim ) i General ( Moshe Feinstein , najwyższego organu halachicznych z XX th wieku Stany Zjednoczone , powiedział, że mleko produkowane przez nie-Żyda jest dopuszczony do obrotu w Stanach Zjednoczonych, biorąc pod uwagę, że powód podany przez Talmud i rishonim, a mianowicie, że Gentils mieszać różnych rodzajów mleka, jest przestarzałe w Stanach Zjednoczonych).
Niektórzy wskazywali, że opinia ta nie jest formalnie częścią samej Halachy i że jest ona sprzeczna z zasadą Hilkhety Ke-Vatra'ei („Prawo podąża za ostatnią”, czyli niedawnymi decydentami), uchwaloną w dobie Gueonima . Konserwatywni ( konserwatywni ) i postępowi Żydzi nie podążają za tym.