Dolna Germania

Dolna Germania Obraz w Infobox.

Dolna Niemcy , Niemcy sekund lub Dolna Niemcy autorzy i łaciński Germania Inferior , to rzymska prowincja zestaw do 90 przez Domicjana wokół doliny Mozy , na zachód od Renu , w jakim są teraz na południu Holandii , Belgia , Luksemburg , część północno-wschodniej Francji ( Ardeny ) i północno-zachodnich Niemiec .

Stolicą Dolnej Germanii jest Colonia Claudia Ara Agrippinensium - obecne miasto Kolonii , także stolica ludu Ubians .

Topografia

Strumienie

Schematycznie Dolna Germania obejmuje lewy brzeg doliny Renu , doliny Mozy i Skaldy .

Germania gorsza odnosi się do mulistych równin na lewym brzegu Renu i Mozy, w przeciwieństwie do dwóch masywów Ardenów i Eifel, które stanowią dla Rzymian prowincję Germania wyższą .

Limity

Limity są Wapno reńskie , limit z Free Germania.

Od Morza Północnego, około 340  km , od Katwijk koło Leiden , wschodnia granica Dolnej Germanii przebiega wówczas znacznie szerszymi meandrami Starego Renu , a od Nijmegen do samego Renu . Nawet przechodząc przez Neuss , Kolonię i Bonn do stroma dolina Remagen - za Bingen , gdzie kończy się Taunus i gdzie Ren wpływa na rozległy płaskowyż łupkowy i drąży tam głębokie koryto - i wreszcie miasto Bad Breisig .

Wzdłuż limesu batawskiego co 6,5 km budowano  kasztel . W związku z rzymskimi obozami rozwinie się duża liczba vicusów .

Granice południowe

Granica z górną Germania .

Nieco dalej w dół południowej granicy Dolnej Germanii płynie Vinxtbach , bardzo mała rzeka o długości 19  km, która wpada do Renu między Rigomagus - dziś Remagen - a Confluentes - obecnie Koblenz - i pełni rolę granicy.

Na południe od miasteczka Bad Breisig , w małym vicus zwanym Ad fines , znaleziono kamień wotywny bóstwa poświęconego granicom. Obecnie znajduje się w Muzeum Narodowym w Bonn . Wydaje się, że stara nazwa tej małej rzeki brzmiała Obrincas

Nie wiemy, dlaczego ta prawie nieistotna rzeczka w jej bardzo urwistej dolinie stanowi granicę. Nieco wyżej, dolina Ahr - bronione przez castellum z Rigomagus - bardzo długa i prostopadle do Renu , mogło być bardziej precyzyjne. Możliwe, że Treveri pokazali Rzymianom, że to ich północna granica. Rzeka ta nadal wyznacza granicę arcybiskupstw w Koblencji i Kolonii . Do dziś jest to południowa granica Kölsch - dialektu używanego w regionie między Kolonią a Venlo - z dialektem Koblenz, który można znaleźć w całej Mozeli, aż do Trewiru .

Granice zachodnie

To właśnie belgijska Galia utworzy granicę na zachód od ujścia rzeki Skaldy , wzdłuż Lesse . Wewnętrzne granice są Granice civitas z Tungri i Nerviens albo między Bavay i Binche i w dalszej części Eifel pomiędzy Ubiens i Trevires wzdłuż drogi rzymskiej z Trewiru do Kolonia , pomiędzy Ausava teraz Büdesheim które wynikają z civitas Augusta Treverorum Trewiru, Icorigium dzisiaj Jünkerath który przyszedł pod civitas tych Ubiens , Colonia Claudia Ara Agrippinensium dzisiaj Kolonii . Dopiero pod koniec IV -tego  wieku, że pierwszy dokument zawiera wytyczne nieco bardziej szczegółowe, konturów civitates .

Granice północne

Morza Północnego ma aurę strategicznym znaczeniu dla Rzymian. Ich łodzie przewożą wojska i zaopatrują w górę Renu do stolicy. U ujścia Starego Renu powstaną dwa porty - dawny bieg Renu, dziś rzeka - oraz Moza , połączone kanałem. Jeden z tych castellum , Lugdunum Batavorum nazywa Brittenburg nadal istniał w XVI -tego  wieku. Zostało opisane przez Orteliusa w 1581 roku i przez Francesco Guicciardiniego około 1600 roku , ostatnie pozostałości zostałyby zmyte w 1954 roku przez burzę.

Toponimia

Antropologia

Sąsiedztwo za Renem

Okolice Galii Belgia

Coloniæ

Municipia

Historia

I st  century  BC. AD  : jego podbój

Pierwsze starcia pomiędzy rzymskiej armii i narodami Dolnej Germanii odbyła się z galijskiej wojny z Juliusza Cezara .

Cezar najechał region w -57 i przez następne trzy lata próbował zniszczyć kilka plemion germańskich, w tym Eburonów i Menapian, którzy schronili się na bagnistych terenach.

Prowincje galijskie od Augusta

W 27 roku August podzielił terytoria na północ od Alp na trzy prowincje: Galię w Akwitanii , Galię w Lyonie i Galię w Belgii . Granica tego ostatniego biegnie mniej więcej po Renie na wschodzie, a na zachodzie obejmuje jego zaplecze gospodarcze - otoczone Skaldą , Mozą i Mozelą . Jej stolicą jest Reims ( Durocortorum ).

Dziesięć lat później gubernator Belgii Marcus Lollius zostaje zmiażdżony przez Sicambres , plemię zamieszkujące wschodni brzeg Renu. Porażka była upokarzanie i V th legion Alaudae traci nawet swojego orła. Cesarz August rozumie, że granica Renu jest nadal niestabilna i wysyła swoich adoptowanych synów, Germanika i Tyberiusza , za Ren , aby spacyfikować plemiona żyjące między Alpami , Renem i Łabą .

W latach -16 do -13 , Rzymianie zreorganizowana lewym brzegu Renu, który następnie stał się strefa wojskowa gdzie armia niższej Germanii ( legiony XVII i XVIII ) została umieszczona. Wcześniej wojska te stacjonowały w miastach belgijskiej Galii .

Utworzenie dwóch grup armii

Tworzone są dwie grupy armii: armia Środkowego Renu lub „  Górna Germania  ” ( I Germanica , V Alaudæ i XIX ) oraz armia Dolnego Renu lub „Dolna Germania”. Chociaż podporządkowani dowódcy są oficjalnie pod rozkazami gubernatora Galii Belgijskiej , w rzeczywistości są autonomiczni.

Na północy Dolnej Germanii zbudowano dużą bazę wojskową w pobliżu Nijmegen , następnie Noviomagus , stolicy Batawów , i kolejny obóz w Xanten . Te miejsca, nad brzegiem Waal , są łatwo dostępne do tankowania. Miały być punktem wyjścia do podboju Germanii. Druzus nakazał też budowę kanałów i tamy, co przyspieszyło transport wojsk na północ i wschód drogą wodną. W Kolonii , wówczas zwanej Colonia Claudia Ara Agrippinensium , miasto wzniosło duże sanktuarium poświęcone Marsowi , bogu wojny, w celu ochrony armii podczas nadchodzących kampanii. W tej świątyni miecz Juliusza Cezara jest przechowywany jako relikwia.

W -12 Rzymianie są gotowi do wojny. Jednak Sicambers , znając siebie w trudnej sytuacji, decydują się na atak i Druzus zostaje dwukrotnie pokonany w ich regionie. Z powrotem nad Renem legiony Druzusów popłynęły łodzią do Nijmegen i dotarły do ​​Morza Północnego. W Fryzyjczycy i Chauques są zmuszeni do kapitulacji. W następnym roku Druzus po raz drugi najechał ziemie na wschód od Renu.

Przekracza kraj Sicambers , posuwa się wzdłuż Lippe , spotyka Cherusków i przekroczyłby Wezerę , rzekę w Dolnej Saksonii , gdyby wróżby były lepsze. Po powrocie założył dużą fortecę odkrytą przez archeologów między Elison i Lippe w pobliżu niemieckiego miasta Oberaden .

To oppidum , datowane przez dendrochronologię z jesieni -11 roku , jest używane przez trzy legiony jako kwatera zimowa. Podobny oppidum został zbudowany w pobliżu Rödgen , 190  km na południowy na południe. Te same cechy charakteryzują cztery obozy typu augustowskiego Oberaden Haltern , Beckinghausen  (de) lub Rödgen , założone w Niemczech podczas próby podboju Wolnej Germanii.

I st  century: późne stworzenie

De originine et situ Germaniae że Tacyt pisał około 98 AD. AD opisuje ten kraj lasów i bagien, zamieszkały przez różnorodne i wojownicze populacje. Niektóre plemiona są umieszczone pod nadzorem Rzymie od I st  wne. Jest to przypadek z Fryzach Z Batavians i Trevires na zachód od Renu , oddzielone od swoich braci: germańskich na Sicambres , w Bructères i Chattes . Plemiona te, wzmocnione z tyłu przez Cherusków , zagrażają bezpieczeństwu Cesarstwa, którego granice August chce cofnąć do Łaby .

Nie mogąc kontrolować germańskich brzegów Morza Północnego drogą morską, August bezskutecznie próbuje zająć upragnione terytorium: wyprawa kierowana przez Tyberiusza 4 kwietnia. AD przekracza terytorium Kotów i Bructères bez ich zgłaszania.

W 7 kwi. BC , Varus zostaje mianowany gubernatorem Germanii z misją utrzymania pokoju i ustanowienia administracji podatkowej i sądowej; te imperialistyczne środki, globalnie akceptowane przez ludy śródziemnomorskie, okażą się nie do pogodzenia z mentalnością wolnego człowieka i wojownika Niemców ze wschodniej części Renu (w szczególności narzucenie siłą reżimu prywatnej własności ziemi) .

Akcja zbieżny prowadzone przeciwko Marobod , króla Marcomans , z siedzibą w Czechach około 9 BC. AD, nie powiodło się z powodu buntu Illyricum .

Bitwa pod Teutoburgiem (rok 9)

Umiejętność Arminiusa skutkuje pokonaniem Publiusa Quinctiliusa Varusa w sercu Lasu Teutoburskiego .

Trzy emblematyczne orły legionów: Legio XVII , Legio XVIII i Legio XIX zostały schwytane. Numoniusz Vala próbował uciec na czele kawalerii, ale na próżno Ceionius poddał się, prefekt rzymskiego obozu Lucjusz Eggiusz zginął na czele swoich wojsk, a Warus zabił się mieczem .

Wszystkie rzymskie obozy na prawym brzegu Renu zostały zajęte przez Niemców , z wyjątkiem Aliso, które stawiało opór, dopóki ocaleni nie wyjechali do Castra Vetera ( Xanten ) nad Renem .

Szef Varus został wysłany do Marcomans przez Cheruscans przeciągnąć je do powstania. Mądrze odmówili i przekazali głowę Warusa do Rzymu , gdzie została pochowana.

Swetoniusz pisze: „  Zgodnie z tym, co się mówi, ostatecznie Augustus był tak zdruzgotany tą katastrofą, że przez kilka miesięcy z rzędu nie obcinał brody ani włosów, a czasem uderzał się w głowę. drzwi, z tym okrzykiem: "Kwintyliuszu Varusie, oddaj mi moje legiony!"  To było zatrzymanie rzymskiej ekspansji w Wielkiej Germanii ( Germania Magna ) podczas jego panowania; kilka wieków później armia rzymska nadal nie odtworzyła legionów XVII, XVIII i XIX.

Rzymskie represje

August był oczywiście zszokowany, jak sugeruje Swetoniusz , a następnie wzmocniony przez Tyberiusza w latach 10-14 po Chr. AD , granica Renu .

Tyberiusz , zostając cesarzem, obawiając się reputacji niezwyciężonego Arminiusza , zarządza odwet i powierza Germanikowi w latach 14-16 osiem legionów wspieranych flotą tysiąca statków.

W następstwie buntów legionów Renu , po powrocie z odwetowego najazdu na Marsy , Germanicus i jego 4 legiony zostali zaatakowani w dolinie Lippe przez koalicję Bructères i Usipetes, która została odparta.

Bitwa pod Longs-Ponts (rok 15)

Germanicus odwiedza Teutoburga, uwalnia Segeste , pojmuje Soesneldę, żonę Arminiusa i odzyskuje dwa z trzech emblematycznych orłów. Następnie, podczas jego powrotu w 15 roku z kampanii przeciwko Bructères i Chérusques , 4 legiony generała Cæciny zostały zaatakowane pod Pontes Longi przez Cherusków z Arminiusza , którzy zostali zmuszeni do ucieczki, ale zadali straty Rzymianom. Według Tacyta, ten Pons Longus , droga z desek prowadząca przez bagna, została zbudowana przez Ahenobarbus w roku 2 pne. AD w kraju Chérusques.

Bitwa nad Wezerą

W 16, jest to bitwa pod Campus Idistaviso (lub bitwa nad Wezerą ) niedaleko Bückeburga, Germanicus wychodzi zwycięsko z zażartej bitwy w pobliżu Wezery w Idistaviso  (w) przeciwko Arminiusowi , który zostanie ranny i zadaje mu ciężkie straty.

Bitwa pod murem agrowarów

Druga bitwa między Germanikiem i Arminiusem w 16, bitwa pod Angrivarierwall  (de) - lub murem Angrivarien - znajduje się w pobliżu fortyfikacji i rzeki oddzielającej Angrivarian (lub Ampsivarian) od Chérusques . Niemcy ponieśli ciężkie straty, ale Rzymianie mieli trudny powrót rzeką i Morzem Północnym.

Tyberiusz wspomina Germanika w 17 i rezygnuje z zajmowania prawego brzegu Renu z wyjątkiem kraju Cananefates , Frisians i Chauques w delcie Renu oraz przyczółka naprzeciw Mongotiacum , dzisiejszego Moguncji . Następnie podjął się reorganizacji granicy Renu .

Utworzenie dwóch okręgów wojskowych Koniec z pomysłem podboju Germania Magna

August , wyrzekając się jedności dowodzenia wojskami rzymskimi broniącymi granicy, powierza dwóm legatom Dolnej Germanii i Górnej Germanii okręg wojskowy prowincji belgijskiej. Granica Renu , którą wzmacniają liczne umocnienia zbudowane w Remagen , Sinzig , Vindonissa , dziś Windisch itp. nie jest zagrożona do 28 kwietnia AD przez krótki bunt Fryzyjczyków . W tym samym czasie eliminacja Maroboda przez jego rywala Catualdę  (w) w 18 kwietnia. AD pozwala Tyberiusz zaakceptować protektorat Rzymu do Marcomans w Czechach .

W 37 kwi. AD , Lucjusz Pomponius bije Koty i dostarcza legionistów więźniów od bitwy Teutoburskim i 41, trzeci symbolem orła jest odzyskiwana przez Publiusza Gabinius  (The) od Chauques .

Od 41 do 54 lat, w obawie przed odrodzeniem Germanii , Claude kazał zbudować wiele kasztelów za Renem i Dunajem .

Panowanie Witeliusza

W 68 roku, po upadku Nerona , Witeliusz został, ku zdziwieniu wszystkich, mianowany przez Galbę dowódcą niższych legionów germańskich . Udało mu się zdobyć uznanie wśród swoich podwładnych i żołnierzy za pobłażliwość, rozrzutność i demagogię. Po śmierci Galby , zamordowanego przez Othona , został ogłoszony przez swoje legiony „cesarzem armii dolnej i górnej Germanii” 2 stycznia 69 roku w Colonia Claudia Ara Agrippinensium , dzisiejszej Kolonii, w tym samym czasie co Otho w Rzymie.

Bunt Batawów

Bunt Batawów rozpoczął się we wrześniu 69 roku. AD przez oblężenie Castra Vetera w pobliżu obecnego miasta Xanten bronionego przez Legio V Alaudæ i Legio XV Primigenia . Po samobójstwie Nerona i wojny domowej, kohorty niemieckich pomocników, gdy Batavians przestrzeganych przez Cananefates zbuntował, dowodzona przez Julius Civilis swój dziedziczny książę, również rzymski oficer. Po kapitulacji Castra Vetera w 70 r . AD , 2 legiony zostały zniszczone przez Batawian. Potrzeba armii 8 legionów, aby pokonać bunt i zniszczyć Opidum Batavorum , gdzie dziś znajduje się miasto Nijmegen . Ponadto podejrzany o niewierność Legio I Germanica zostanie zdemontowany, a Legio XVI Gallica zmodyfikowane.

Wzmocnienie pilników

Kontynuując dzieło Claude , że Flaviens stopniowo naciśnij tylną graniczną na północnym wschodzie i podjęcia budowy, między Confluentes , dziś Koblenz i Castra Regina , dziś Regensburg , o silnie ufortyfikowanych limonki , które Antonin Pius nieznacznie porusza się w kierunku wschodnim II e  wieku w centralna część między Main a Rems .

Oba dystrykty są tworzone jako prowincje

Około 83 - 84 , cesarz Domicjan wykonane okręgów wojskowych autonomicznych, imperialnych prowincji .

To właśnie z Kolonii Trajan w styczniu 98 kwi. AD, ówczesny gubernator Górnej Germanii , dowiaduje się o śmierci swojego przybranego ojca Nerwy i zostaje jego następcą. Wieść przekazuje mu młody Hadrian . Dokona tam swoich pierwszych rządów: nakazuje złożenie prochów Nerwy w mauzoleum Augusta - będzie to ostatni cesarz, który zostanie tam zdeponowany - i zostanie ubóstwiony. Pozostał nad Renem, powierzył administrację Senatowi, a następnie przekroczył Dunaj, aby przygotować tam kampanię Dacji. Trajan wydedukował także kolonię rzymską w pobliżu obozu Xanten, Colonia Ulpia Traiana .

Dlatego polityka Rzymu w stosunku do ludów za Renem stanie się obronna: wystarczyło tylko odsunąć ich od granic. Cel ten został osiągnięty przez Domicjana , Trajan zakończył swoją pracę i aż do panowania Karakalli przez ponad sto lat nie było prawie żadnych wojen przeciwko narodom poza granicami. Dolna Germania miała wtedy do obrony cztery legiony, czyli blisko 30 000 ludzi.

II th  century Roman Niemcy

Kolonia, siedziba legatów

Odpowiednie stolice dwóch województw, Colonia Claudia Ara Agrippinensium lub CCAA, dziś Kolonii i Mogontiacum , dziś Mainz , służyć jako miejsce zamieszkania dla legatów konsularnych, którzy nimi rządzą i zapewniających ich obronę, przegubowe wokół dużego legionista obozów. Ustanowionych przez Trajana, Bonn , Mainz i Argentoratum , dziś Strasburg, u bram których mnożą się kanabowie zamieszkani przez kupców, kobiety i ich nieślubne dzieci, byli kastry .

Pod ochroną plików

Składające się z ponad sześćdziesięciu ufortyfikowanych miejsc, oddalonych od siebie o 7 do 10 kilometrów i ponad dziewięćset wież strażniczych, akta reńskie przez długi czas chronią Dolną Germanię, Górną Germanię i Retię przed grabieżami i najazdami rodzeństwa ludów.

Powstanie rzemiosła i przemysłu

Jeden z najbardziej zaludnionych regionów Imperium stał się przedmiotem intensywnego rozwoju rolnictwa: Ubiens oczyścili lessową równinę między Mozą a Renem , do Mozeli wprowadzono winorośl, a przemysł cynkowy rozwinął się. Rozwija się w Gressenich niedaleko Aix-la- Chapelle prawdopodobnie przez via Mansuerisca . Ceramika pieczęć rośnie w pobliżu Koblencji i Moguncji, a legionowe fabryki w pobliżu Xanten i Neuss . Cegielnia rozwija się w okolicach Rheinzabern i Heiligenberg . Fabryka lamp zostaje założona w pobliżu Moguncji . Przemysł mosiężny został przeniesiony około 80 lat z Kapui do regionu Liège i Aix-la-Chapelle . Fabryka szkła została zaproszona do Kolonii i ostatecznie Trier stał się znanym ośrodkiem folwarku i farbiarstwa.

Kolonia, port na Renie

Głównymi beneficjentami tej ekspansji są miasta nadreńskie, w szczególności Strasburg i Kolonia . Dobrze wyposażone - fabryki, doki, magazyny - zapewniają lokalną redystrybucję żywności importowanej masowo z reszty Cesarstwa - zbóż, wina, oliwy i przetworów - a także eksport własnej produkcji na terenie całych Niemiec w zamian za bursztyn , niewolników i futra z krajów bałtyckich.

Kolonia na rozdrożu

Ruch taki ułatwia gęstość rzymskich szlaków komunikacyjnych o znaczeniu wojskowym: obwodnice równoległe do limu Renu, od wybrzeża ( Leiden ) do Maastricht przez dolinę Mozy oraz od Nijmegen do Kolonii i Moguncji do Dunaju a także połączenia z zapleczem: Chaussée de Bavay w Kolonii . Wreszcie rzekami obsługiwanymi przez flotę reńską ( Classis Germanica ), której działalność gospodarcza została rozszerzona o handel ciężkimi produktami z lub do krajów Morza Północnego, a nawet Bałtyku o kabotaż, który dociera do Norwegii i jedzie w górę Ems , Wezery i Łaby .

III th  century

Niewiele wiadomo o szczegółach najazdów Niemców, ale wiemy, że będą oni szli głównymi drogami. Oczywiście oszczędzą Ardeny i Eifel. Wiemy tylko, że śledzą siebie nawzajem od 253 roku, daty jednego z pierwszych najazdów Franków na północną Galię. Sasi szerzą się również na wybrzeżu.

Kolonia, efemeryczna stolica

Cesarz Valérien pojmany przez Persów Sasanidów, jego syn Gallienus, będzie miał wielkie trudności w obronie Imperium.

W obliczu podwójnego ataku ze strony Alamanów w Retii , cesarz Gallienus powierzył generałowi z ludu Batawów - Postumum - stanowisko namiestnika Dolnej Germanii najechanej przez Franków. Górna Niemcy powierza synowi Gallienus, Salonin poinformowani przez Walne Sylwan .

Postume z łatwością pokona Franków iz entuzjazmem zostaje ogłoszony cesarzem około 260 lat, zdobywa Kolonię, wykonuje egzekucję Saloninusa i generała Silvanusa i upamiętni ten wyczyn łukiem triumfalnym. Gal - z wyjątkiem Narbonaise, który pozostanie wierny Gallien -, Bretania i Hiszpania uznają go za cesarza.

Ulotne imperium Galii

Gallien, który jest zbyt zajęty Alamanami i innym uzurpatorem, nie reaguje; Postume utworzy imperium galliarum , Imperium Galów z senatem, dwoma konsulami i gwardią pretoriańską, i bije pieniądze jak Imperium.

Pod koniec 268, a wojewódzkie preases , gubernatorem Górnej Germanii , Lélien , będzie również ogłosić się cesarzem. Postume maszeruje na Mogontiacum , dziś Mainz, zabija go, ale zostaje zabity, gdy chce zapobiec splądrowaniu miasta przez swoje wojska.

W 269 r. Jego następca - Marcus Aurelius Marius - przybierając imię dwóch wybitnych poprzedników, Marca Aurèle i Gaiusa Mariusa , nie będzie rządził przez kilka miesięcy, o czym świadczą nieliczne monety wybite na jego wizerunku.

Victorin , który był konsulem z Postumus, zastąpił go i idzie oblegać Augustodunum Hæduorum  (w) teraz Autun , stolicy civitas z eduowie - którzy chcieli przyłączyć się do imperium Gallienus - siedem miesięcy przed łupów. Zostaje zamordowany.

Trewir staje się stolicą

W 271 r. Prowincjonalny prezbiter Akwitanii - Tetricus - za zgodą Galii i Bretanii zostaje ogłoszony cesarzem w pobliżu Burdigala , dzisiejszego Bordeaux , i lokuje swoją stolicę w Augusta Treverorum , Trèves, i rządzi wraz ze swoim synem Tetricusem II Młodszym. Musiał także stawić czoła Niemcom, ale podobnie jak jego następcy nie zrobił nic, aby powiększyć Imperium Galijskie, ale zebrał Akwitanię, która dołączyła do imperium Klaudiusza Gotyka , następcy Gallienusa , zamordowanego w Mediolanie. Około 273 roku stanął przed nowym uzurpatorem - Faustinusem  (en) - ówczesnym gubernatorem Galii Belgijskiej .

Koniec imperium galijskiego

W 274 cesarz Aurélien postanowił zakończyć 15-letnią secesję. Tetricus i jego syn zbierają się do Aurélien podczas bitwy, która przeciwstawiła się Aurélien z legionami Renu i Bretanii w pobliżu Châlon-sur-Marne w bitwie na polach Katalonii. Wydaje się, że Tetricus , po czym eksponowana podczas triumfu Aurelian , był w stanie do końca jego dni jako korektor Lucaniæ i Bruttiorum , gubernatora cywilnego Lucania i Bruttium . Aurélien zamyka warsztat monetarny Trèves i przenosi go do Lugdunum .

Frankowie dokonują nowej inwazji w 275, zajmują Tongres i niszczą około sześćdziesięciu wicusów .

W 294 i 295 Galerius odpycha Gotów.

Ostateczna reforma terytorialna dotyczy Dolnej Germanii. Pochodzi, podobnie jak reszta Cesarstwa, z 297 roku . Jest to znane dzięki Notitia Dignitatum , inwentarzowi administracji Dolnego Cesarstwa  : ogólne zarysy ustalone przez Agryppę, zarządcę Augusta, sprecyzuje Dioklecjan .

W 298 roku Constance Chlore podbiła duże bandy Alamanów, które przekroczyły Ren, splądrowały wschodnią Galię i obległy Andematunum - dziś Langres.

IV th  wieku

Wzmocnienie systemu obronnego

Urządzenie obronne stolicy, gdzie coraz częstsze są najazdy germańskie, jest wzmocnione przez Konstantyna Wielkiego pod koniec 315 r. Przez wzniesienie mostu chronionego przez mały fort, castellum Divitia  (w) , dziś Deutz na prawym brzegu Renu. Most będzie trwał ponad sto lat. Nijmegen i Valkenburg są wzmocnione w ten sam sposób. Mosty w Maastricht i Cuijk zostały przywrócone, aby ułatwić manewry kawalerii. Xanten i Tongeren otrzymają nowe zagrody, mniejsze, ale łatwiejsze do obrony, dla ludności żyjącej poza murami. Ujściami Renu, głównym portem jest zbudowany: Brittenburg teraz zidentyfikować, chociaż opisał XVI th i XVII th  stulecia. Możliwe, że erozja pływów trwale ją wymazała, wchodząc do legendy ...

To urządzenie okazało się skuteczne, ponieważ oprócz inwazji Franków , którzy stali się ważnymi ludźmi w 355 roku i zostali pokonani przez Juliena , nastał dobrobyt.

Ustanowienie chrześcijaństwa

Implantacja chrześcijaństwa sięga IV -go  wieku. Pierwszy biskup stolicy, Materne z Kolonii , ma kościół w pobliżu świątyni Merkurego-Augusta. Pod koniec tego samego wieku rozwój ośrodka biskupiego zniszczył świątynię.

W Tongres Servais umrze w Maastricht w 384 roku.

V th  wieku germańskiej inwazji

Frankowie, którzy najechali i splądrowali Kolonię około 355 roku, ale zostali pokonani, osiedlą się jako chłopi na równinach Renu i Mozy , nad rzymską drogą z Kolonii do Tongeren za zgodą Rzymian. Zachowają swój dialekt.

Porzucenie przez Rzymian stolic Niemców

W 396 roku prefekt Galii wyjechał z Trewiru do Arles, a dwór cesarski przeniósł się do Mediolanu .

Wielka inwazja koalicyjnych Niemców rozpoczęła się 31 grudnia 406 r., Przekraczając Ren i docierając do Tournai .

Pod koniec 406 roku na Cesarstwo najechały inne plemiona germańskie. Frankowie, sprzymierzeni z Rzymianami, pozostali wierni i odparli Wandalów , ale zostali z kolei pobici przez Alanów .

Pierwsze królestwa Franków

W Franków watażkowie następnie osiedlił się w nowych domach: Krefeld , Deutz i Nijmegen i zaczął terytoriów Załącznik do ich mocy, podczas gdy twierdzi, że jest Rzymianinem.

W 456 r. Galijsko-rzymski generał Ægidius , magister militum Galów, został wezwany przez zachodniego cesarza Majorii do przywrócenia porządku w Galii, ale był zmuszony uznać, że Kolonia stała się Franków.

W 463 r. Król Franków Childeryk I st będzie uważał się za gubernatora Niemiec, a Tournai za stolicę, podczas gdy Cambrai stanie się stolicą innego franka gubernatora.

Dziedzictwo Dolnej Germanii

Ostatni cesarz rzymski Zachodu, Romulus Augustule , obalony w 476 r., Królowie Franków szybko rozwinęli swoje posiadłości z dolnej Germanii. Clovis , syn Childerica , najpierw zgromadzę królestwa Cambrai , Le Mans, Tournai , Trewiru i Deutz, aby dotrzeć do Loary w 507 roku i zainstalować na całej Galii państwo chrześcijańskie oparte na 500-letniej tradycji rzymskiej.

Handel

Sztuka przemysłowa i rzemiosło

Ceramika
  • Terra sigillata
  • Sygilowana ziemia zatrzymuje się
  • Warsztaty i mistrzowie garncarzy
  • Witryna (y
  • Lokalna ceramika i zwykła ceramika
  • Wazony z twarzami lub „planetami”
  • Lampy
  • Terakota
  • Płytki i cegły
Sztuki metalowe Wyroby szklane Glyptic Obróbka skóry - tekstylia

Kanały komunikacji

Granice Dolnej Germanii

Legiony stacjonowały w Dolnej Germanii

Armia Dolnej Germanii, znana z tego typu napisów: EX GER INF ( Exercitus Germaniæ Inferioris , „armia Dolnej Germanii”), miała na służbie kilka legionów. Wśród nich legiony I Minervia i XXX Victrix (od Trajana ) mają swój stały garnizon w Dolnej Germanii i są z 130- tych jedynych legionów w prowincji.

Domicjan miał następujące legiony:

  • X Gemina . Został wezwany z Hiszpanii do Dolnej Germanii przeciwko Civilis i na początku panowania Trajana wciąż tam był. W Noviomagus - obecnie Nijmegen - odkryto liczne pomniki i cegły potwierdzające, że znajdował się tam jego stały obóz.
  • VI Victrix . Podobnie jak poprzedni, został wezwany do Dolnej Germanii przeciwko Civilis. Znajdował się tam na początku panowania Trajana i pozostał tam do czasów Hadriana . Wydaje się, że jego obóz pod panowaniem Flawiuszów znajdował się dziś w Nowæsium Neuss .
  • XXI Rapax . Po śmierci Nerona przebywała w Vindonissa w Górnych Niemczech. Został również wysłany przeciwko Civilis. Od tego czasu miał miejsce jego drugi pobyt w Dolnej Germanii. Jego obóz znajdował się w Bonn.
  • Do tych trzech legionów prawdopodobnie należy dodać XXII Primigenia . Była częścią armii Dolnej Germanii, gdzie pozostawiła wiele śladów swojego pobytu. Wiemy, że miała od 70 do 90 lat, ponieważ w 97 roku była w Górnych Niemczech. Przydomek Pia Fidelis otrzymała prawdopodobnie w 89 roku, w tym samym czasie co VI Victrix i X Gemina, którzy z pewnością należeli wówczas do armii Dolnej Germanii. Na dwóch cegłach znalezionych na terenie Dolnej Germanii w Holandii jest zakwalifikowany jako noga (io) XXII Pr (imigenia) P (ia) F (idetis) D lub Do. Jego obóz znajdował się prawdopodobnie w Noviomagus , obecnie Nijmegen .

To właśnie w Dolnej Germanii legion IX Hispana został ostatnio poświadczony około 130 roku.

Morski

Roman flota z Germanii ( Classis Germanica ), odpowiedzialny za patrolowanie Ren i Morzu Północnym, z siedzibą w Castra Vetera a później w Agrippinensis .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Nie licząc wielu meandrów Renu
  2. Noticia proviniariar i civitatum Galliæ
  3. I Germanica, V Alaudæ, XX Valeria Victrix i XXI Rapax
  4. liczba mnoga Pontes Longi
  5. podczas kampanii (z udziałem 8 legionów, 2 kohort pretorianów, 1 elitarnego korpusu kawalerii, lekkiej piechoty, galijskich i niemieckich oddziałów pomocniczych, łuczników konnych i sojuszników)
  6. imperator ... apud Agrippinam in Gallias factus est : W. Eck citing Eutrope , La romanisation de la Germanie , Paris, Errance, 2008,
  7. W Górnej Germanii rozwój ten jest czasami kwestionowany przez przebudzenie w 166 Niemców Dunaju , Quades i Marcomans , że Marcus Aurelius zdoła odrzucić za rzekę.
  8. To jest, jak przypuszczał pan Ritterling, Domitiana, przydomek, który mogła nosić tylko za życia Domicjana .

Bibliografia

  1. (De) Dieter Planck & Willi Beck, Der Limes w Südwestdeutschland . 2. völlig neubearbeitete Auflage, Konrad Theiss Verlag, Stuttgart 1987, s. 107, ( ISBN  3-8062-0496-9 )
  2. Ptolemeusz, Geografia , 2-8
  3. (De) Von Franz Scholtz, „  Der Vinxtbach als Sprachgrenze  ” , na kreis-ahrweiler.de (dostęp 9 października 2016 ) .
  4. D.Parleviet, De Brittenburg voorgoed verloren , w Westerheem 51/3 2002
  5. (uk) M. Gechter, Wczesnorzymskie instalacje wojskowe Ubian i osady w Dolnym Renie , w Th. Blagg, The Early Roman Empire in the West , wyd. M. Millett, Oxford, 1990. str. 97-102.
  6. (NL) J. Lendering, De randen van de aarde. De Romeinen tussen Schelde en Eems , Amsterdam, wyd. Ambo, 2000
  7. Dion Cassius, Roman History , LIV, 33, [ na Wikiźródłach ] .
  8. (de) A. Johnson, Römische Kastelle des 1. und 2. Jahrhunderts n. Chr. N in Britannien und in den Germanischen Provinzen des Römerreiches , Moguncja, 1987.
  9. S. Fichtl, „Murus and pomerium: refleksje na temat funkcji protohistorycznych murów obronnych”, Revue archeologique du center de la France , t. 44, 2005, [ czytaj online ] .
  10. R. Knight, Rzymu i Niemiec w I st  wne , Latomus, Berchem 1961
  11. Tacitus, Annals I, 51
  12. Tacitus, Annals I, 68
  13. Tacitus, Annals I, 63
  14. Théodore Mommsen, Histoire romaine , 11 tomów, Paryż, 1864-1889
  15. Tacitus, Annals II, 16
  16. Tacitus, Annals II, 19
  17. Tacitus, Annals , XII, 27
  18. Swetonius, Lives of the Twelve Caesars , Vitellius , rozdz. VII.
  19. Swetonius, Lives of the Twelve Caesars , Vitellius , rozdz. VII i VIII.
  20. Swetonius, Lives of the Twelve Caesars , Vitellius , rozdz. VIII.
  21. L. Harmand, L'Occident romain PUF, 1960
  22. Stéphane Gsell, Eseje o panowaniu cesarza Domicjana , praca doktorska przedstawiona na Wydziale Listów Paryża, E. Thorin, 1894
  23. Pierre Thibault, Historia średniowiecza , Uniwersytet Paris X, 1973
  24. Aurelius Victor 33, 8, - Eutrope 9, 9, 1
  25. Eutrope, Breviarium historiæ Romanæ , 9, 13, 1
  26. Aurelius Victor, Liber de Cæsaribus , 35, 3
  27. M.Sutttor, Life and dynamics of a river: The Meuse from Sedan to Maastricht from the origins to 1600 , De Boeck University, 2006
  28. MT Raepsaet-Charlier, Miasto Tongres pod rządami Wysokiego Cesarstwa, Problemy geografii historycznej , Bonner Jahrbücher, t. 194, 1994.
  29. Daniel Blampain, francuski w Belgii: jeden język, jedna społeczność , Uniwersytet De Boeck, 1997
  30. Tacitus, Histories , V, 19 i 20.
  31. Emil Ritterling, De legione Romanorum X Gemina , 1885.
  32. Tacitus, Histories , IV, 68; V, 14 i 16.
  33. Brambach, Corpus inscriptionum Rhenanarum , n o  660, 662, 686.
  34. Tacitus, Histories , IV, 70; por. I, 61 i I, 67.
  35. Tacitus, Histories , IV, 68.
  36. Na początku panowania Tyberiusza już tam była (Tacyt, Annales , I, 31).

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

  • Werner Eck , Romanizacja Germania , Paryż, Errance,2007, 102  str. ( ISBN  978-2-87772-366-4 ).
  • (en) Malcolm Todd , The Early Germans , Malden, Blackwell Publishing, wyd.  „Narody Europy”,2004, 2 II  wyd. , 266  s. ( ISBN  978-1-4051-1714-2 ).

Linki zewnętrzne