Korektor (lub korektor ) jest senator oskarżony o misji przez cesarza rzymskiego skorygować zarządzanie miastami (słowo pochodzi od łacińskiego czasownika corrigēre , czyli „działanie w celu naprawienia, w celu skorygowania błędu”). W okresie późnego Cesarstwa Rzymskiego był namiestnikiem cywilnym odpowiedzialnym za administrację prowincji.
Od panowania Trajana senatorowie w randze pretorianów lub konsularni są powierzani przez cesarza reorganizacji zarządzania wolnymi miastami w prowincji, takiej jak Achaja, lub w podległych prowincjach, takich jak diecezja Pergamonu. Mają różne tytuły, w szczególności korektor . Zainteresowane miasta są autonomiczne, a zatem poza bezpośrednim zarządem wojewody , a powoływanie korektorów odbywa się na zasadzie wyjątku, nie kwestionując więc uprzywilejowanego statusu miast. Korektorzy mają uprawnienia podobne do uprawnień powierników miejskich , a przynajmniej w niektórych przypadkach uprawnienia sądowe, których nie mają powiernicy miasta.
Zgodnie z Aurélien , nad sądami wyznaczony jest korektor mający jurysdykcję nad całymi Włochami . Następnie, pod Probusem lub Carusem , Włochy są podzielone na dwa okręgi wyborcze, z których każdy posiada korektor, co zbliża administrację do prowincji.
W Notitia dignitatum , dokumencie, który rejestruje podział administracyjny Cesarstwa Zachodniorzymskiego między 395 a 400 rne oraz wschodniego Cesarstwa Rzymskiego między 395 a 420 rne , wymieniono następujące korektory :
Septymiusz Odaenathus jest szczególnym korektorem . Ten rzymski generał, który bronił wschodnie prowincje z atakami Sasanidzi po śmierci cesarza Waleriana , dzięki jego zwycięstw zabezpieczyła prawie niezależne zasilanie i w rzeczywistości został on mianowany korektor totius Orientis ( "Corrector wszystkich«Orient» ) przez cesarza Gallienusa .