Fryderyk Pierrot

Fryderyk Pierrot Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Frédéric Pierrot co się 2012 Cesar nominowanych ' lunchu . Kluczowe dane
Narodziny 17 września 1960
Boulogne-Billancourt , Francja
Narodowość Francuski
Zawód Aktor
Wybitne filmy Land and Freedom
Captains of April
Opowiedz mi o deszczu
Kochałem cię od dawna
Polisse
Young and Pretty
Następny film
Wybitne serie W terapii

Frédéric Pierrot , urodzony dnia17 września 1960w Boulogne-Billancourt ( Île-de-France ), jest francuskim aktorem .

Biografia

Frédéric Pierrot dorastał w Auffay w Seine-Maritime, gdzie osiedlili się jego rodzice, on był weterynarzem , ona zarządzała praktyką i domem. Jest najstarszym z czwórki dzieci. Jego dziadkowie to odpowiednio lotniczy i kowalski sklep z artykułami żelaznymi z Zagłębia Paryskiego i Alzacji .

W wieku dziewięciu lat, był olśniony pokaz L'Enfant Sauvage przez François Truffaut , w pokoju w Dieppe z matką. Po roku Maths Sup Frédéric Pierrot wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie ze zdumieniem odkrył świat show-biznesu. Po powrocie do Francji zdecydował się na lekcje aktorstwa, pracując jednocześnie jako pomocnik na planach filmowych. Kontynuował studia operatorskie na Uniwersytecie Paryskim- VIII .

Kariera

Po pierwsze pojawienie się na ekranie w 1986 roku w ujeżdżalni , krótkim filmie Jacques Nolot nakręcił w 1989 roku w La Vie i nic innego przez Bertranda Tavernier , filmowiec, który będzie następnie regularnie wzywają niego ( L 0,627 w 1992 roku, kapitanie Conan w 1996, Święta Lola w 2004).

Wymagający i namiętny aktor, Frédéric Pierrot wkrótce na rachunku w dwóch pracach, które prześledzić wielkie walki o demokrację: w hiszpańskiej wojnie domowej z Ziemi i Wolności Anglik Ken Loach (1995), a następnie rewolucji goździków w . Portugalia z Kapitanów kwietnia przez aktorka Maria de Medeiros . Jego subtelna gra, mieszanina determinacji i kruchości, sprawiła, że ​​wkrótce został poproszony przez reżyserów tak prestiżowych, jak Jean-Luc Godard ( For Ever Mozart ) czy Bertrand Blier ( Mon homme ).

Ale to autorzy młodego pokolenia (a zwłaszcza kobiety) będą najlepiej wiedzieć, jak wykorzystać jego talent. Motocyklista w Okręgowym Carole przez Emmanuelle Cuau (1995), przedstawia on depresji osoby w La Vie Moderne przez Laurence Ferreira Barbosa (2000) oraz w Imago (jours de Folie) przez Marie Vermillard .

Dzięki swej ziemskiej stronie, pojawia się w dziełach, które poruszają się z dala od brzegu realizmu, takich jak Les Sanguinaires przez Laurent Cantet , Obawy przez Gilles Bourdos lub nawet Les RevENTS przez Robin Campillo (2004). Po raz czwarty znajduje aparat Bertranda Taverniera dla Świętej Loli .

Kilka ról drugoplanowych potem następuje, zwłaszcza w Les Rouges fourmis przez Stephana Carpiaux (2006), a następnie w Parlez-moi de la Foret przez Agnès Jaoui (2007) oraz Il ya długo que je t'aime (2008) Philippe Claudel . Koniec roku 2000 uczyniło go zinterpretować Xaviera w serialu L'État de Grace , i zaproponował mu znaki w filmach telewizyjnych głównych historycznych, takich jak Operation Turquoise przez Alaina Taśma (2007) lub Adieu De Gaulle, adieu przez Laurent Herbiet (2010 ). Następnie oznacza swój powrót na duży ekran w Sarah , dramacie Gilles Paquet-Brenner o odcinku Vel d'Hiv , w którym odnalazł Kristin Scott Thomas , dwa lata po tym, jak dawno temu nie kocham .

W 2011 roku zagrała w dwóch ważnych filmach prezentowanych na festiwalu filmowym w Cannes  : La Guerre est deklarowanych przez Valérie Donzelli w którym grał profesora Sainte-Rose i Polisse przez Maïwenn który przyniósł mu César nominację .

W 2013 roku , znajdujemy go w Jeune et jolie przez François Ozon , aw głównej roli w Le prochain Filmu , autobiograficznej komedii René Feret .

W 2014 roku mamy do czynienia z zapisem, że zauważamy go, wraz z Nathalie Richard, jest jednym z głosów ruchu oporu w „Chroniques de Resistance”, suita muzyczna Tony'ego Hymasa, gdzie Frédéric Pierrot aka René Char , Armand Gatti , Henri Nanot , Jean Tardieu , Georges Guingouin … The28 listopada 2015, z Violaine Schwartz, mówi w Limoges do muzyki Tony'ego Hymasa, kompletna "Pięć imion oporu Georgesa Guingouina" Armanda Gattiego do muzyki Tony'ego Hymasa. W 2016 roku z grupą Ursus Minor wykonał, także na płycie dyskograficznej What Matters Now , „The best of the fonts” zaczerpnięty z La Rumeur .

W 2018 roku znajdujemy go ponownie na plakacie filmu Agnès Jaoui dla Place publique .

W 2021 roku w serialu W terapii stworzonym przez Érica Toledano i Oliviera Nakache i transmitowanym przez Arte wciela się w psychoanalityka wyczerpanego atakami Bataclan .

Życie prywatne

On mieszka w 11 th  dzielnicy z Paryża . Jego partnerką jest aktorka, która przeszła na warsztaty i teatr biznesowy, a jej dzieci robią karierę w kulturze i rzemiośle. Jest klarnecistą- amatorem.

Filmografia

Kino

Filmy fabularne Krótkie filmy
  • 1986: Manège de Jacques Nolot  : młody człowiek
  • 1989: Sępy , Didier Le Pêcheur
  • 1989: Jak zwykle przez Bruno Herbulot
  • 1989: Konstancja przez Pascala Deux
  • 1994: Podobnie jak w niedzielę przez Olivier Jahan
  • 1996: Nic w brzuchu z Carlos Pardo
  • 1997: Wzdłuż autostrady z Olivier Jahan  : Rémi
  • 1998: Aniel przez François Roux  : Marc
  • 2004: W twoich snach autorstwa Blandine Lenoir
  • 2004: Nerwowy ciąża z Maxime Sassier  : inspektor
  • 2005: Obrona ciała autorstwa Raphaëla Étienne'a  : Paul
  • 2005: Rosa przez Blandine Lenoir
  • 2006: Jutro dzień wcześniej przez Julien Lecat i Sylvain Pioutaz  : windy człowiek
  • 2008: Le Soleil des ternes autorstwa Érica Bu  : Antoine
  • 2008: couillus z Mirabelle Kirkland  :
  • 2008: Powrót z Anne-Marie Puga  : Romain
  • 2013: Portrety kochanek autorstwa Rocco Labbé  : Gustave
  • 2015: Rodzina Ball of Stella Di Tocco  : ojciec
  • 2016: Port Bou autorstwa Jean Anouilh  : ojciec
  • 2017: proszę nie próbować otwierać drzwi z Baptiste Martin-Bonnaire  : specjalista

Telewizja

Dubbing

Teatr

Dyski

  • Tony Hymas: Kroniki oporu (nato, 2014)
  • Ursus Minor: Co się teraz liczy ( nato-hope street , 2016)

Nagrody

Nagroda

Spotkania

Uwagi i referencje

  1. „  Frédéric Pierrot, (d) rozszerzony  ” , o Wyzwoleniu (dostęp 3 lutego 2021 r . ) .
  2. Biografia aktora – strona internetowa Allociné.fr .
  3. Nicolas Bellet, „  Zwycięzcy 20. edycji festiwalu La Rochelle TV w przedstawieniu zwycięzców  ” , na premierze ,16 września 2018 r.(dostęp 21 października 2018 r . ) .

Linki zewnętrzne