Marie Vermillard

Marie Vermillard Obraz w Infoboksie. Marie Vermillard w 2017 roku Biografia
Narodziny Francja
Narodowość Francuski
Zajęcia Reżyser , scenarzysta , reżyser,

Marie Vermillard , urodzona w Tulle , jest francuską reżyserką .

Biografia

Marie Vermillard kolejno studiowała architekturę w Nantes, pracę społeczną w Clermont-Ferrand , wreszcie sztuki plastyczne w Paryżu 1 . Pracownik socjalny przez osiem lat potem scenarzysta (między 1986 a 1996) dla Agnès Merlet , Éric Rochant , Éric Barbier , Pierre Salvadori , Cédric Klapisch , Bartabas , Olivier Assayas , jest ona również asystent reżysera na Bartabas i Arnaud Desplechin .

W 1992 roku podpisała swój pierwszy film krótkometrażowy Reste . Następnie pojawiły się dwa inne filmy krótkometrażowe Someone (1995) i Chantal (1997). W tym samym roku wyreżyserowała Eau frais, godzinny film z Nathalie Richard i Antoine Chappey, który miał trafić do kin w towarzystwie Someone .

W 1999 roku jego pierwszy film fabularny Lila Lili połączył profesjonalnych aktorów (Alexia Monduit w roli głównej, Simon Abkarian w swojej pierwszej ważnej roli w kinie, Zinedine Soualem…) i nieprofesjonalistów w pełnej witalności opowieści. Potem będą Imago Days of Madness w 2001 roku z Nathalie Richard i Frédéricem Pierrotem . Następnie wyreżyserowała film dla telewizji w kolekcji Combats de femmes Libre à tout prix z Geneviève Tenne i Djalil Lespert.

Współpracuje przy kręceniu filmu „Koniec królestwa zwierząt” , którego autorem jest jej malarz i filmowiec Joël Brisse . Następnie wyreżyserowała Petites Révélations , film wydany w 2008 roku, składa się z około dwudziestu fragmentów, zawsze znajdujemy nieprofesjonalnych aktorów i aktorów, którzy pracowali z nią od początku ( Antoine Chappey , Simon Abkarian, Zinedine Soualem , Geneviève Tenne , Hiam Abbass , Frédérique Farina…). Ci sami aktorzy biorą udział w nowej współpracy z Joëlem Brisse, Suite parlée (Récits de pamiątek pochowanych) wydanej w 2010 roku.

W ostatnich latach kręciła filmy eseistyczne ( Ostatnie kroki , Oślepiony Beuglent , Droga mleczna ) oraz filmy krótko- i średniometrażowe ( Zabiłem żonę, Masz to... ).

Trudne do sklasyfikowania jego kino, fizyczna obecność i dystans, niematerialny i codzienny wdzięk, transfiguracja i dokumentalna dokładność, część za całość. „To się dzieje w dzisiejszych czasach, z ludźmi takimi jak wszyscy inni. " To zdanie, które znajduje się w pierwszym filmie Marii Vermillard może ustawić wszystkie jego filmy, wrażliwy kronikę życia codziennego i intymnej, ścisły związek z jego bohaterów, realizm gry, wyjątkowość wyglądu.

Zamieszkała w Pompignan .

Filmografia

Krótkie filmy

Filmy średnie i fabularne

Współpraca

Narażenie

Bibliografia

  1. Zobacz na allocine.fr .
  2. „  ACID – Filmy  ” , na stronie ACID – Stowarzyszenia Kina Niezależnego na Rzecz Jego Rozpowszechniania (konsultacja 29 listopada 2017 r . ) .
  3. Zobacz na Fichesducinema.com .
  4. Jean-Luc Douin, „  Apartament mówiony, historie pogrzebanych wspomnień”: zwierzenia aktorów  ”, Le Monde ,26 stycznia 2010( przeczytaj online Darmowy dostęp , skonsultowano 27 września 2020 r. ).
  5. Rodolphe Olcese, "  " Droga Mleczna "Marie Vermillard  " , na A biustonosze le corps ,2014(dostęp 22 maja 2017 r . ) .
  6. Bastide i Durand 1999 .
  7. "  La halle Roublot - La Galeru  " , na lagaleru.org ,2 września 2012(dostęp 18 grudnia 2016 r . ) .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne