Directors 'Fortnight | |
![]() | |
Data utworzenia | 1969 |
---|---|
Twórca |
Costa-Gavras Louis Malle Jacques Deray SRF |
Oficer wykonawczy | Paolo moretti |
Trwanie | 11 dni |
Lokalizacja | Croisette Theatre, JW Marriott Cannes , Francja |
Stronie internetowej | fortnight-realisateurs.com |
The Zarządu Fortnight , powszechnie nazywany « Fortnight » jest równoległa wybór festiwalu w Cannes utworzonej po wydarzeniach z maja 68 i zorganizowany przez Stowarzyszenie Reżyserów (SRF).
Ten festiwal jest całkowicie niezależny od festiwalu w Cannes, pierwotnie stworzony, aby konkurować z nim i pokazywać widzom filmy ze wszystkich dziedzin życia, wykonane przez nieznanych twórców. Pozwala na odkrycie nowych talentów, w szczególności ujawniła George'a Lucasa , Kena Loacha , Dardenne Brothers , Michaela Haneke, a nawet Spike'a Lee .
Festiwal Filmowy w Cannes rozpoczął się normalnie 10 maja 1968pomimo buntu studenckiego, który dotknął Paryż. Zdarzenia nie dotrzeć do niego od początku ze względu na znaczną odległość od Paryża i bardzo względnej bliskości jednej uczelni: że z Nicei . Jednak przepych ceremonii szokuje w obliczu zewnętrznej przemocy: filmowcy nie wahają się już krzyczeć skandalu. Jean-Luc Godard , François Truffaut , Miloš Forman czy Claude Lelouch wtargnęli w ten sposób do Palais des Festivals i wybuchły gorące kłótnie między reżyserami a gośćmi. Niektórzy trzymają się czerwonych zasłon, aby zapobiec wyświetlaniu filmu Peppermint Struck . Po trudnych negocjacjach delegat generalny Robert Favre Le Bret wraz z radą dyrektorów odwołuje edycję, a Festiwal zostaje zamknięty.
SRF następnie stworzony przez protestujących z Cannes - przydomek „180” - do czynienia z wydarzeniami i kinematograficznego cenzura działająca od początków festiwalu. Protestujący ci pochodzą zasadniczo z Nowej Fali i wysuwają kilka żądań, w tym zniesienia strojów wieczorowych i listy ustalonej przez publiczność, przy czym dwa testamenty są bardzo reprezentatywne dla pragnienia autonomii i poważnego sprzeciwu wobec dużej masy kina. Te są odrzucane przez Komitet, ale inne są akceptowane. Twórcy filmu nie uzyskując pełnej satysfakcji, postanawiają stworzyć Fortnight w następnym roku.
Duża część z 180 chciała mieć własny festiwal i tym samym mieć prawdziwą wolność. Organizatorzy festiwalu dają im zatem carte blanche po nowych negocjacjach, akceptując ten pomysł, aby pokazać nowy wizerunek, bardziej nowoczesny i otwarty na świat. Zagorzali obrońcy Fortnight to Jean-Gabriel Albicocco , Pierre Kast , Jacques Doniol-Valcroze , Michel Mitrani , Louis Malle , Jacques Deray i Costa-Gavras . Zarządzany niezależnie przez członków SRF, samodzielnie wybierając filmy wchodzące w skład selekcji, określany jest jako „kontrfestiwal”.
Pierwsza edycja rozpoczęła się w ten sposób od pokazania prawdziwej wolności wyboru, „pozbawionej ideologicznych czy technicznych ograniczeń i reprezentatywnej dla kin świata”.
W 1973 lub 1974 roku SRF, który wybiera filmy francuskie, stworzył selekcję Perspectives du Cinéma Français. W tej sekcji zamiast dwóch tygodni reżyserskich od 1980 roku pokazywane są francuskie filmy fabularne. W 1992 roku wybór został przemianowany na Cinémas en France. Jakość selekcji została jednak dość skrytykowana. Wreszcie, nowy delegat Marie-Pierre Macia usunął sekcję po wydaniu z 1998 roku .
W 2018 roku Fortnight jest, wraz z Festiwalem Filmowym w Cannes i Tygodniem Krytyków , pierwszym, który podpisał Kartę równości i różnorodności na festiwalach filmowych organizowanych przez Collectif 50/50 . W związku z tym zobowiązuje się do dostarczenia statystyk dotyczących płci, w szczególności liczby filmów zgłoszonych do selekcji, do opublikowania listy członków komisji selekcyjnych i programistów, a wreszcie do ustalenia harmonogramu zmian organów zarządzających w celu osiągnięcia idealnego parytetu. .
Dwutygodnik jest niekonkurencyjny. Jednak niektóre nagrody są przyznawane przez partnerów:
Ponadto wszystkie pierwsze filmy z Fortnight kwalifikują się do Camera d'Or .