Diemeringen
Diemeringen jest francuski gmina znajduje się w powiecie w Bas-Rhin , a od1 st styczeń 2021, na terytorium Europejskiej Zbiorowości Alzacji , w regionie Grand Est .
Od 1793 r. Gmina ta znajduje się w historycznym i kulturalnym regionie Alzacji ; jest również częścią regionalnego parku przyrody Vosges du Nord .
Ogólne informacje i statystyki
Wszystkie poniższe liczby pochodzą z 2007 roku:
- populacja liczyła 1640 osób, w tym 50,1% mężczyzn i 49,9% kobiet (na 1655 mieszkańców, w tym 49,5% mężczyzn i 50,5% kobiet w 1999 r.);
- liczba osób samotnych stanowiła 29,8% populacji;
- małżeństwa stanowiły 55% populacji;
- rozwiedzeni stanowili 5,8%;
- liczba wdowców wyniosła 9,4%.
Niektóre dane ekonomiczne:
- stopa bezrobocia w 2007 roku wyniosła 8,8%, w porównaniu do 8,4% w roku 1999;
- emeryci i renciści stanowili 22,1% populacji w 2007 r. w porównaniu z 17,5% w 1999 r .;
- wskaźnik aktywności było 71,9% w 2007 roku, w porównaniu do 71,5% w 1999 r.
Geografia
Diemeringen znajduje się w dolinie Eichel w garbatej Alzacji . Miasto jest częścią regionalnego parku przyrody Vosges du Nord .
Wioska położona jest 9 km od Sarre-Union , 10 km od Drulingen , 14 km od Rohrbach-lès-Bitche , 26 km od Sarreguemines i 30 km od Ingwiller . Przez miasto przebiega droga departamentalna 919 (obsługa regionalna), która prowadzi z Haguenau do Sarreguemines .
Miasto jest obsługiwane przez stację Diemeringen znajdującą się na linii ze Strasburga do Sarreguemines .
Węzeł autostrady A4 43 znajduje się 8 km od miejscowości.
Planowanie miasta
Typologia
Diemeringen jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.
Toponimia
- Od germańskiego imienia i nazwiska Diemar, po którym następuje przyrostek - ingen .
- Diemeringen (1793). Diemerínge i Dììmeringe w regionie Rhine Francic .
Historia
streszczenie
Seigneury z Diemeringen należał do rodziny Wittelsbach - Deux-Ponts , który udzielił go w lenno ojcem Fénétrange . Obejmował Vœllerdingen i Butten, którzy oderwali się w 1422 roku , Ratzwiller i Dehlingen .
Wiele razy rozdrobniony, przeszedł przez dziedziczenie Manners-Sarrewerden do Rhinegraves z Salm w końcu XV -go wieku , który także kupił drugą połowę. Wprowadzili tam reformację od 1565 roku .
Zniszczonym w całym regionie czasie wojen XVII -tego wieku , jest ponownie podzielona pomiędzy różnymi panów w XVIII p wieku . W przededniu rewolucji nadal tworzyła obcą enklawę między Alzacją a Lotaryngią, która stała się francuską; podobnie jak inne terytoria będące w posiadaniu książąt , Konwencja przyłączyła go do Republiki Francuskiej w 1793 roku .
Zgodnie z ustawą z 28 czerwca 1829 r. Część zakazu komunalnego została scedowana na gminę Rahling Moselle .
Chronologia
Pre-historia
Ślady starożytności
Time Gallo-Roman ( Gallia Belgica ) Mackwiller (spa, Sanktuarium) Domfessel, Voellerdingen Oermingen (Lutterb Hof.) Ratzwiller-Burg, Dehlingen (zakład metalurgiczny Gorgelbach) * Durstel , Rexingen , Bettwiller , Sarre-Union ...
Diemeringen w okresie średniowiecza
Chrystianizacja. Majątek opactwa Wissembourg w Mackwiller (711, 715), Waldhambach (713), Durstel (718), Asswiller (718); może w Dehlingen (737) i Diemeringen…
-
IX th century(Lotaryngia): 870: obszar przyłączony do Wschodniego Cesarstwa Franków (germańskie). Eichelgau(Achilgowe, pagus aculinensis), na wschód odSaargau.
Henryk II (✝ 1282), najmłodszy syn Henryka I st staje Liczba Zweibrücken. Panowie Fénétrange uważają zamek Diemeringen za lenno hrabiów Deux-Ponts . (Szlachta Malberg, prawnicy opactwa Remiremont, od którego zależał Fénétrange, utrzymywali w 1224 r. Fénétrange jako dziedziczne lenno i przyjęli nazwę „Finstingen”).
-
1275 : w chwili ślubu z Katarzyną, córką hrabiego Henryka II z Deux-Ponts, Hugues de Fénétrange otrzymuje w całości, wolny od feudalnej zależności, zamek Diemeringen. Dokument zawiera pierwszą wzmiankę o Dymeringen .
-
1289 : Hugues de Fénétrange nadaje miastu Diemeringen ( Diemeringen die Stat ) szereg przywilejów. Freiheitsbrief .
-
1422 : Henri Fenetrange powierzył Diemeringen (Diemeringen Sloss, burg, stat und vorburge) , Dehlingen, Butten , Vœllerdingen i wioski hrabiemu Philippe I st of Nassau- Saarbrücken. Zastaw został częściowo cofnięty po pół wieku. Około 1474 roku Diemeringen i Dehlingen wrócili do Fénétrange, podczas gdy Butten i Vœllerdingen pozostali w Nassau-Saarbrücken.
-
1452 : z okazji konfliktu między Jean de Fénétrange a hrabiami Palatynów Étienne i Louis, wojska tych hrabiów niszczą Diemeringen.
-
1474 : po śmierci Jeana, ostatniego ojca Fénétrange, połowa seigneury Diemeringen przechodzi na hrabiego Nicolasa de Moers-Saarwerden , z powodu jego małżeństwa z Barbe de Fénétrange.
-
1482 : majątek ten przypada Rhingrave Jean VI (✝ 1499), hrabiemu Salm , panu Morhange , po ślubie z Jeannette, hrabiną Saarwerden, córką Nicolasa de Moers-Saarwerdena i Barbe de Fénétrange.
Dzięki zakupom Jean VI stał się panem całego seigneury Diemeringen (ojciec Jeana VI, Jean V, „Wild * und Rheingraf”, którego przodkowie zjednoczyli terytoria Wildgrafen w krainie średniej Nahe (Kirburg, Dhaun ...) i Rheingrafen z regionu Munster am Stein nabył w latach 1449-1459 współwłasność hrabstwa Salm-en-Vosges i seigneuries Morhange i Puttelange przez jego małżeństwo z Jeannette, spadkobierczynią córki Szymona II, hrabiego Salm).
-
1520 : Jan VI, który zmarł w 1449 r., Pozostawia nieletnich synów, którzy po osiągnięciu pełnoletności dzielą ojcowskie dziedzictwo w 1520 r .: najmłodszy, Jan VII, oprócz „Wildgraviat” w Kirburgu (Hunsrück) otrzymuje w szczególności land de Morhange, Puttelange i Diemeringen, a następnie ten oddział Rhingravian znany jako Kirburg nadal otrzymuje ważne prawa do Fénétrange.
Diemeringen w epoce nowożytnej
-
1531 : Przy podziale między synami Jana VII (✝ 1531), Diemeringen przechodzi do Jana VIII wspomnianego o Morhange. Kiedy zmarł Jan VIII (1548), jego syn Otho nie miał dziesięciu lat. Dzięki sprzyjającym okolicznościom przez lata udało mu się zebrać spuściznę po swoim dziadku, Janie VII. To on wprowadził reformację na swoje ziemie od 1555 roku w Diemeringen około 1565 roku. W tym samym czasie jego kuzyni z rhingraviańskiej gałęzi Dhaun, będąc protestantami, walczyli na czele swoich jeźdźców., Hugenotów. we Francji.
-
1607 : Po śmierci Othona, nowy podział: Morhange i Diemeringen przypadają Janowi IX (✝ 1623).
-
Wojna trzydziestoletnia : Dwaj jego synowie, Jean Philippe i Othon Louis, zaangażowani w obronę sprawy protestanckiej w służbie króla Szwecji Gustawa II Adolfa , pełnią ważne funkcje wojskowe; drugi, generał kawalerii, w 1633 r. uwalnia Diemeringena od okupantów Lotaryngii (zmarł w 1634 r. w Spirze ); pierwszym będzie generał w armii księcia Bernarda Saskiego (zginął w 1638 r. w bitwie pod Rheinfelden ).
Wojna ta ciężko wystawiła na próbę kraj Diemeringen: miasto było okupowane od 1629 do 1633 przez wojska z Lotaryngii, w 1634 miał szwedzki garnizon; jest zajęty przez imperialistów z Gallas w 1635 roku. Lorrainers nadal zajmują go w latach 1641-1643, a następnie od 1647-1659 daleko poza traktatami westfalskimi . Były to również czasy, gdy ludność pustoszyły głód i epidemie (zwłaszcza w latach 1635-1637).
-
1656 - 1669 : hrabia Bernard Louis de Morhange, syn Jean Philippe, został zabity w 1656 roku, w wieku 20 lat, w Polsce w służbie Szwecji, on jest synem Othon Louis Jean X, który łączy w w jego rękach cała ziemia należąca sto lat wcześniej do pradziadka Othona. W następstwie jego apelu do sejmu cesarskiego zwrócono mu terytoria Morhange i Diemeringen okupowane przez księcia Lotaryngii. W 1669 roku poślubił Elisabeth-Jeanne, hrabinę Palatynę z Veldenz , ale wkrótce miał się z nią rozstać.
-
1670 -1673: Lata 1670-1673 naznaczone są w seigneury żałosnym spektaklem kilkunastu egzekucji majątkowych za czary .
-
1688 - 1718 : Po śmierci Jana X (1688), Diemeringen zostaje pozostawiony wdowie jako własność dożywotnia. Buduje tam nową rezydencję; zmarła tam w 1718 roku.
-
1718 - 1792 : Następstwo Jana X i trzydzieści lat później wdowa wdowa wywołały długie spory. Wyrok wydany przez Izbę Cesarską pozostał niepodzielny i sposób korzystania z dochodów. Komornik zarządza sprawami seigneury w imieniu czterech oddziałów (the seigneury był znany jako vierherrig ). Jeśli chodzi o dochody, książę Salm-Salm miał prawo do 3/16, książę Salm-Kirburg do 3/16, rhingrav Grumbacha do 5/16, a Rheingrafenstein do 5/16. Proporcje ulegają zmianie po wygaśnięciu takiej czy innej linii.
-
1793 - 1801 : Po różnych ruchach ludowych, Konwencja postanawia, 3 Frimaire II Roku (1793), ponowne zjednoczenie Seigneury z Republiką. Utworzenie kantonu Diemeringen (1793-1801), który jest kolejno częścią powiatu Saverne (1800-1801). Diemeringen zostaje następnie przyłączone do kantonu Drulingen, Ratzwiller i Dehlingen do kantonu Sarre-Union. Pokój w lunéville (1801) ratyfikuje decyzję rewolucyjnym aktem 1793 roku.
Ostatni komornik sądowy, Louis Hoppe (1745-1807), pełnił różne funkcje pod rządami francuskimi: przed 1800 r. Był zarządcą gminy, następnie zastępcą sędziego pokoju Teutscha z Drulingen i notariuszem cesarskim.
-
1829 : Małe enklawy Griesbach (Hammerhof), Altmatt-Neumatt i las Kohlkopp, dawne budynki gospodarcze seigneury, a następnie gminy Diemeringen, są połączone z gminą Rahling ( Moselle ).
Od czasu przyłączenia się do Francji w 1793 r. Diemeringen i inne gminy dzielą los departamentu Bas-Rhin .
Heraldyka
|
Do ramion z Diemeringen są zdobi następująco: „Argent Chevron składany czerwony pobierana z trzema złotymi muszli” ”.
|
---|
Ramiona Diemeringen pochodzą ze starożytnej szlacheckiej rodziny Diemeringen.
Polityka i administracja
Lista kolejnych burmistrzów
Kropka
|
Tożsamość
|
Etykieta
|
Jakość
|
---|
Burmistrzowie przed 1945 rokiem
Kropka
|
Tożsamość
|
Etykieta
|
Jakość
|
---|
|
|
|
|
|
Styczeń 1799
|
Styczeń 1809
|
Constans Georges
|
|
|
Styczeń 1809
|
Styczeń 1813
|
Wursteisen
|
|
|
Styczeń 1813
|
Listopad 1830
|
Constans
|
|
|
Listopad 1830
|
Marzec 1836
|
Brodt Jacques
|
|
|
Marzec 1836
|
Grudzień 1842
|
Gilger Philippe
|
|
|
Styczeń 1843
|
Kwiecień 1848
|
Constans Georges
|
|
|
Kwiecień 1848
|
Listopad 1853
|
Hirt Paul-Emile
|
|
|
Listopad 1853
|
Czerwiec 1855
|
Tillmann Charles
|
|
|
Czerwiec 1855
|
Wrzesień 1867
|
Constans Georges
|
|
|
Wrzesień 1867
|
Grudzień 1871
|
Dierbach Charles
|
|
|
Grudzień 1871
|
Lipiec 1882
|
Ensminger Philippe
|
|
|
Lipiec 1882
|
Grudzień 1903
|
Weissbach Charles
|
|
|
Styczeń 1904
|
Listopad 1911
|
Greiner Henri
|
|
|
Listopad 1911
|
Sierpień 1912
|
Eckly Philippe
|
|
|
Sierpień 1912
|
9 / XII / 1919
|
Becker Philippe
|
|
Oracz
|
10 / XII / 1919
|
31 / VII / 1924
|
Will Charles
|
Rodnik
|
Lekarz
|
1 / VIII / 1924
|
25 / XI / 1930
|
Jungk Henri
|
Lewicowy republikanin, potem socjalistyczny radykał
|
Pracownik kolei, a następnie rencista
|
26 / XI / 1930
|
10 / III / 1936
|
Mitscher Georges
|
|
Siodło
|
11 / III / 1936
|
1940
|
Stoebner Guillaume
|
|
Pracownik kolei
|
1940
|
20 / XI / 1944
|
Loew Georges (wyznaczony przez władzę nazistowską)
|
|
|
5 / XII / 1944
|
6 / X / 1945
|
Westphal Alfred
|
|
Lekarz
|
|
7 / X / 1945
|
24 / X / 1947
|
Bour Paul
|
|
|
25 / X / 1947
|
22 / III / 1959
|
Greiner Ernest
|
|
|
23 / III / 1959
|
25 / III / 1971
|
Westphal Alfred
|
|
Lekarz
|
26 / III / 1971
|
Marzec 1983
|
Kern George
|
|
|
Marzec 1983
|
Marzec 1989
|
Weissbach Auguste |
|
|
Marzec 1989
|
Maj 1995
|
Bentz Eugene |
|
|
Maj 1995
|
marzec 2014
|
Mathie Charles
|
|
Następnie nauczyciel przeszedł na emeryturę
|
marzec 2014
|
W toku (stan na 31 maja 2020 r.)
|
Oury Nicole Ponownie wybrany na kadencję 2020-2026
|
płyta DVD
|
Urzędnik |
Brakujące dane należy uzupełnić.
|
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r.
W 2018 roku miasto liczyło 1601 mieszkańców, co oznacza spadek o 2,85% w porównaniu do 2013 roku ( Bas-Rhin : + 2,17%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
Ewolucja populacji [ edytuj ]
1793 |
1800 |
1806 |
1821 |
1831 |
1836 |
1841 |
1846 |
1851 |
---|
715 |
570 |
740 |
923 |
954 |
1,042 |
959 |
972 |
1,005 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)
1856 |
1861 |
1866 |
1871 |
1875 |
1880 |
1885 |
1890 |
1895 |
---|
919 |
993 |
979 |
922 |
879 |
886 |
886 |
898 |
977 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (2)
1900 |
1905 |
1910 |
1921 |
1926 |
1931 |
1936 |
1946 |
1954 |
---|
976 |
1,003 |
1,039 |
1,009 |
1,002 |
1,017 |
1,041 |
1,086 |
1,057 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (3)
1962 |
1968 |
1975 |
1982 |
1990 |
1999 |
2006 |
2007 |
2012 |
---|
1,133 |
1216 |
1,294 |
1,407 |
1,542 |
1,654 |
1642 |
1,640 |
1642 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (4)
2017 |
2018 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
---|
1600 |
1,601 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
Od 1962 do 1999:
populacja bez podwójnego liczenia ; w następujących terminach:
ludność miejska .
(Źródła: Ldh /
EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie
Insee od 2006 r.)
Histogram rozwoju demograficznego
Miejsca i zabytki
Osobowości związane z gminą
-
Paul Paray ( 1886 - +1.979 ), słynny dyrygent, spędził kilka wakacje w mieście, wśród swoich przyjaciół Pan i M mi Albert Falck. Ulica prowadząca do ratusza nosi jego imię.
-
Gilles Gustave Levy , uczony i myśliciel, autor CHASS OZ VEHODOR, spędził tam wraz z dziadkami przy rue des Remparts część swojego dzieciństwa.
- Pastor Jean Ringel ( 1805 - 1885 ), pastor Diemeringen od 1853 do 1864, notabene archeolog i etnolog. Jest źródłem wielu cennych odkryć archeologicznych w Alzacji, Bossue , Ratzwiller , Domfessel , Mackwiller , Dehlingen, żeby wymienić tylko te miejsca. Ringel publikuje również wiele legend z Alzacji, a zwłaszcza z Diemeringen. Był także ojcem rzeźbiarza, grawera i medalisty Jean-Désiré Ringela, znanego jako Jean-Désiré Ringel z Illzach .
-
Alfred Westphal ( 1907 - 1992 ), opór, burmistrz Diemeringen od 1959 do 1971, radny generalny Drulingen od 1945 do 1982, radny republiki, a następnie senator Bas-Rhin od 1946 do 1952, zastępca Saverne od 1962 do 1973. Twórca, wraz z Robertem Geyerem, burmistrzem La Petite-Pierre , i Yvesem Villersem, inżynierem ONF, regionalnego parku przyrody Północnych Wogezów, leżącego okrakiem w Alzacji i Lotaryngii, wówczas pierwszy prezes publicznej struktury międzygminnej, właściciel parku przyrody .
Zobacz też
Uwagi i odniesienia
Uwagi
-
Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
-
prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
-
https://www.habitants.fr/bas-rhin-67
-
http://www.conseil-general.com/mairie/mairie-diemeringen-67430.htm
-
Bardziej precyzyjne informacje statystyczne można znaleźć w raportach INSEE: http://www.statistiques-locales.insee.fr/FICHES%5CRS%5CDEP%5C67%5CCOM%5CRS_COM67095.pdf i http://www.statistiques-locales.insee.fr/FICHES%5CRS%5CDEP%5C67%5CCOM%5CRS_COM67095.pdf i http: // www. Statistics-locales. insee.fr/FICHES%5CDL%5CDEP%5C67%5CCOM%5CDL_COM67095.pdf
-
„ Typologia miejska / wiejska ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
-
" gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 3 kwietnia 2021 ) .
-
„ Understanding the density grid ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 ) .
-
" Baza obszarów atrakcyjności miast 2020. " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 3 kwietnia 2021 ) .
-
Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 3 kwietnia 2021 ) .
-
Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
-
Geoplatt
-
„Zamek w Diemeringen (67)” , Patrimoine de France .
-
Robert Weinland, Od Alzacji do Lotaryngii: historia rodziny . „ Alzacja ”
-
Bouteiller, Słownik topograficzny dawnego departamentu Mozeli , napisany w 1868 roku.
-
Wollbrett Alfonso (red.), Diemeringen, miasto i panowanie z Dehlingen i Ratzwiller , Towarzystwo Historii i Archeologii i okolice Saverne , Cahier 104-105, str. 4-7 , 1978.
-
August Stöber: „ Die Hexenprozesse im Elsaß. II. Aus dem ältesten Kirchenbuch der Pfarrei Diemeringen ” , Alsatia, Cahier 2, s. 265-338 , 1856-1857.
-
John Paul Gassowski, „ Blazon munities of the Lower Rhine ” na http://www.labanquedublason2.com (dostęp 24 maja 2009 ) .
-
Wollbrett Alfonso (red.), Diemeringen, miasto i panowanie z Dehlingen i Ratzwiller , Towarzystwo Historii i Archeologii i okolice Saverne , Cahier 104-105, str. 66, 1978.
-
http://www.francegenweb.org/mairesgenweb/resultcommune.php?id=54
-
„ Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020 ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp 10 września 2020 ) .
-
" Municipal results 2020 in Diemeringen " , na lemonde.fr (dostęp 25 lipca 2020 ) .
-
Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
-
Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
-
Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
-
Synagoga
-
„ Ścieżka zdrowia Diemeringen ” , z biura turystycznego Alsace Bossue (dostęp 9 maja 2015 r . ) .
Linki zewnętrzne