Chrześcijanin Święty Cyryl Jerozolimski | |
Fresk z greckiego kościoła prawosławnego przedstawiający Cyryla Jerozolimskiego. | |
Biskup Jerozolimy , Doktor Kościoła | |
---|---|
Narodziny | v. 315 Jerozolima lub w pobliżu |
Śmierć |
387 Jerozolima |
Czczony przez | Cerkiew , Kościół rzymskokatolicki |
Przyjęcie | 18 marca |
Cyryl Jerozolimski (w. 315 - 387 ) jest biskup Jerozolimy od 350 do 386 i jeden z Ojców Kościoła . Jest czczony jako święty zarówno przez prawosławnych, jak i katolików i obchodzony 18 marca . W 1883 r. Został ogłoszony Doktorem Kościoła przez papieża Leona XIII .
Mówienie o Cyrylu Jerozolimskim, jak o każdym Ojcu Kościoła , wymaga cofnięcia się do czasów pierwszych chrześcijan, a zwłaszcza do czasów prześladowań. Ten ostatni, sporadyczny i do tej pory lokalny, stał się bardziej powszechny od 250 roku wraz z prześladowaniami cesarza Decjusza , gdzie sam rząd podjął inicjatywę uogólnionych prześladowań i systematycznych badań. Jeszcze w III th century , dzięki prześladowania przerwę podczas okresu znanego trochę spokoju Kościoła , Kościół wzrosła we wszystkich prowincjach cesarstwa rzymskiego.
Ze swej strony Dioklecjan , bardzo konserwatywny w dziedzinie kultury i religii , atakuje wszystkie religie lub doktryny, które mogłyby podważyć starożytne wierzenia Rzymu , a zatem szczególnie chrześcijan: czterema kolejnymi edyktami ( 303 - 304 ) zakazuje zgromadzeń chrześcijańskich, przewiduje za niszczenie kościołów i świętych ksiąg pozbawia chrześcijan ich praw obywatelskich i nakłada na wszystkich obowiązek składania ofiar pogańskim bogom. Do 311 roku stosowanie tych edyktów było szczególnie gwałtowne, zwłaszcza na Wschodzie.
Po abdykacji Dioklecjana w 305 r. Prześladowania i tolerancja zmieniły się na przemian, ponieważ chrześcijaństwo stało się stawką w walce o władzę między panami podzielonego imperium. Aby oszczędzić rosnącej liczbie chrześcijan, Augustus Konstantyn (Zachód) i Licyniusz (Wschód) przyznają wolność religijną w imperium: nazywa się to edyktem mediolańskim (13 czerwca 313). Chrześcijaństwo tendencję do stawania się religią państwową.
W tym kontekście pozornego spokoju chrześcijaństwo było rozdarte licznymi sporami schizmatyckimi, które kolejne sobory bezskutecznie usiłowały stłumić. Ariusz w 321 podzielił świat chrześcijański, podporządkowując boską naturę Chrystusa naturze Ojca, dając początek arianizmowi . Ta nowa heterodoksja rozprzestrzeniła się stopniowo na cały Wschód i znalazła poparcie wśród chrześcijan, a nawet biskupów . Konstantyn , zaniepokojony jedności imperium, wezwał wszystkich biskupów na Sobór Nicejski w w 325 . Jest tam powiedziane, że Syn jest „z tej samej substancji” co Ojciec; Ariusz jest potępiony przez 300 biskupów z 318.
Te soborowe decyzje nie jednoczą wszystkich chrześcijan, a kolejność wydarzeń pokazuje, że problem arianizmu był daleki od rozwiązania.
Źródeł życia Cyryla dostarczają Jérôme de Stridon i historyk Sokrates Scholastyk , od których częściowo zależy jego młody współczesny Sozomène . Obraz dopełniają dwie wzmianki w Théodoret de Cyr i Épiphane de Salamis .
Rodzice Cyryla Jerozolimskiego są nieznani. Od młodości możemy powiedzieć, że otrzymał dobre wykształcenie literackie, ponieważ dobrze zna Biblię; być może złożył ślub ubóstwa i czystości w jakimś kościele w świętym mieście, ale nigdzie nie jest to wyraźnie powiedziane. Biskup Jerozolimy , Maximus , ordains him kapłan przed 348 i był biskupem w 351. roku 348 jest podana przez Hieronima jako że o wycofaniu Maximus, na skraju śmierci, do którego Cyril powiedzie, chociaż w tym czasie był zagorzałym przeciwnikiem nicejskim . W rzeczywistości to Acace z Cezarei i inni Eeusbowie wyświęcili go na biskupa, wbrew woli Maksyma, który chciałby kolejnego następcy. Ale Sokrates podaje inną wersję faktów: Maksymus, z powodu wiary w nicejską, został zdemaskowany przez Acace, który nakazał Cyrylowi na jego miejscu. Bez względu na datę śmierci Maksyma, pewne jest, że Cyryl na samym początku swojej kariery znajdował się raczej na linii teologicznej, która dominowała po śmierci Konstantyna , na linii arianizmu. W przeciwnym razie Acace nie poświęciłby go na biskupa.
Hieronim pisze w De viris illustribus , że skomponował swoje Catéchèses, gdy był jeszcze młody („ catecheses… in adolescentia composuit ”) oraz wewnętrzną analizę Catéchèses (patrz dalej Catéchèse 6, § 20, co sugeruje datę 348). potwierdza tę uwagę, nawet jeśli wszystkie katechezy chrzcielne niekoniecznie pochodzą z tego samego roku (lub nawet gdy był już biskupem). Ale uwaga Hieronima może być po prostu sposobem na powiedzenie, że słynna katecheza Cyryla powstała przed udrękami, jakich biskup doświadczył od 357 roku.
Z drugiej strony katechezy chrzcielne, nie wypowiadając się na korzyść wiary nicejskiej ( współistotności Ojca i Syna), bez wahania potwierdzają boskość i panowanie Słowa, co jest nieprawdopodobne w ustach zwolennika Arius . Dlatego wydaje się, że od początku swojej kariery biskupiej kierował swoją teologiczną refleksję w kierunku anty-ariańskim; to później powoduje jego kłótnie z Acace. Uwaga Hieronima pozwala na wyciągnięcie innego wniosku, ponieważ jest to jedyne źródło, które daje wyobrażenie o wieku Cyryla, a zatem o jego dacie urodzenia. Gdyby był już biskupem, aby wygłaszać swoje katechezy, co najprawdopodobniej miałby 40 lat między 348 a 357. Urodził się zatem po 308 roku.
Sozomène opowiada, że Cyryl, niegdyś biskup, stanął po stronie antyaryjskiego obozu Bazylego z Ancyry , sprzeciwiając się zatem teologicznej linii jego metropolity Acace; ale jednocześnie wskazuje, że głównym powodem ich kłótni jest status autonomii, do jakiego dąży Jerozolima w stosunku do Cezarei . Nie trzeba było więcej dla Acace zwołać synod w 357 i złożył Cyryla, korzystając z pretekstu, według Sozomène, z głodu, podczas którego Cyril byłby sprzedawany szlachetnych tkanin i innych przedmiotów należących do Kościoła (i oferowanej przez Konstantyna do udekorować Martyrium ?).
Wydaje się, że inny biskup, Eutychius, został mianowany przez Acace, zgodnie z listą biskupów Jerozolimy podaną przez Hieronima. Cyryl również opuścił Jerozolimę w 357 r., Ale był to apel do cesarza Konstancji , który przyznał mu rewizję procesu. Miało to miejsce podczas soboru w Seleucji w 359 r., Co było dla niego okazją do definitywnego stanięcia po stronie Homoiousów , podczas gdy Akacy , mając przewagę liczebną, zanim partia kierowana przez Bazylego z Ancyry opuściła sobór przed jej zakończeniem. Prawdopodobnie Cyryl wrócił wtedy do Jerozolimy, ale nie jest jasne, czy udało mu się odzyskać władzę i zdetronizować urzędującego biskupa podczas jego nieobecności.
W Seleucji Acace wycofuje się, ale nie przyznaje się do porażki; udaje się do Konstantynopola, gdzie uzyskuje od cesarza Konstancji posiedzenie synodu, który unieważnia decyzje Seleucji i potępia Homeousians (lub Homoiousiens ). Źródła zaprzeczają sobie w kolejności wydarzeń. W przypadku Hieronima Cyryl, w Jerozolimie po Seleucji, został ponownie zdetronizowany w 360 r. I zastąpiony przez niejakiego Ireneusza, a następnie, korzystając z decyzji cesarza Juliana , został ponownie osadzony z 362 r. Wreszcie, pięć lat później, za Walensa , cesarz wspieranie arianizm , został złożony po raz trzeci i zastąpione przez jakiś Hilaire, aż do nadejścia Teodozjusza i st , jedenaście lat później, w 379. wciąż znał Rady Konstantynopola , gdzie ostatecznie po stronie zwolenników symbol Nicei i zmarł18 marca 387.
Ta klasyczna prezentacja stoi jednak w obliczu tradycji zapisanej przez historyków Sokratesa i Sozomena, zgodnie z którą Cyryl po złożeniu wyroku w 357 r. Nie zajął ponownie swojej siedziby po trzech ariańskich biskupach, pod rządami Teodozjusza I św . Ta tradycja jest sprzeczna z innymi wskazówkami tych historyków, odnoszącymi się do rządów Cyryla w Jerozolimie za Juliana i Walensa, ale należy ją traktować poważnie, w tym sensie, że w zagmatwanej sytuacji w Jerozolimie, między 360 a 379 rokiem, nie ma źródło mówi, że Cyryl nie był w Jerozolimie.
Hieronim nie mówi ściśle o wygnaniu, które byłoby środkiem zastosowanym przez cesarza, ale po prostu o kolejnych zeznaniach. W rzeczywistości wszystko wskazuje na to, że chrześcijanie w mieście musieli wybierać między dwiema stronami: Domusami na czele z Cyrylem i Domami, których źródła zachowują trzy kolejne imiona biskupów. W tym okresie to ten ostatni, wspierany przez imperialną władzę (Konstancja II i Walens) o tendencji ariańskiej, zajmował najczęściej główne kościoły, ale Cyryl potrafił domagać się swego moralnego autorytetu, by czasem je usunąć. za panowania Juliana lub bezkrólewia dwóch biskupów arian.
W tym czasie sam Acace sprzymierzył się z partią Homeousian, a Cyryl mógł umieścić swojego siostrzeńca Gelazjusza w siedzibie swojej metropolii, co wiele mówi o autorytecie, jakim nadal cieszył się w tym czasie w Palestynie.
W 381 roku Cyryl został oficjalnie uznany prawowitym biskupem Jerozolimy przez swoich rówieśników na soborze w Konstantynopolu ; piszą nawet do papieża Damazego : „od dawna uznaliśmy za biskupa [Jerozolimy] bardzo czcigodnego i bardzo pobożnego Cyryla, który był wcześniej wybrany zgodnie z regułami przez biskupów swojej prowincji i który w różnych okresach walczył z los przeciwko arianom ”.
W katechezach zostały opublikowane kilka razy, zwłaszcza przez Dom Antoine-Augustin Touttée i Dom Maran, w Paryżu , 1720 , in-folio , grecko-łaciński; WK Reischl i J. Rupp, w Monachium , 1848 i 1860 , 2 tomy w-8 oraz przez Abbé Jacques-Paul Migne w t. 33 jego Patrologii , 1857 - 1860 . W katechezach przeliczono francusku Grandcolas, 1715 oraz przez J. Bouvet ( św Cyrille de Jerusalem katechezach baptismales i mystagogiques , Namur, 1962).
Praca ta jest unikalnym świadectwem historii liturgii , a zwłaszcza znajomość uroczystego chrztu w połowie IV th wieku w Jerozolimie i jej czas przygotowania, mianowicie Postu . Pozwala również poznać Credo w Jerozolimie w tym czasie, aw szczególności do przeglądania w ciągu kazania, główne miejsca w bazylice od Konstantyna : the Martyrium The Anastasis i przedsionka (elementów na stronie kościoła Świętej Grobowiec (Jerozolima) ).
Przedstawić swoje katechetyczne konferencje, Cyryl przedstawia nowych kandydatów znaczenie sakramentu o chrzest dla których są wytwarzania (Procatéchèse), sakrament, który prezentuje w ogólnych pierwszych katechezach (1-5). Takie przygotowanie zakłada wytrwałą lekturę Pisma Świętego i refleksję nad różnymi artykułami wiary, prosty i bezpośredni komentarz do Credo (Katechezy 6-18).
Ukończone w ten sposób te konferencje katechetyczne pozwalają zatem nowym chrześcijanom podążać całkowicie bezpiecznie na drodze wiary:
„Potrzebujemy łaski Bożej, mądrego wglądu i szeroko otwartych oczu, aby nie stać się ofiarami naszej ignorancji, jedząc chwasty za pszenicę […]”
- Cyril, Catéchèses , 4.
W katechezach chrzcielnych istnieją dość dokładne wskazania co do okoliczności ich powołania. Ponieważ te wskazania są pewne znaczenie w określaniu formy, która miała Lent w IV th wieku na Wschodzie, to warto zauważyć te fragmenty. Z tego punktu widzenia ważne jest również zwrócenie uwagi na listę czytań biblijnych, z których utkany jest komentarz.
Czytania komentowane w katechezachOrmiański Lekcjonarz (LA) zawiera niemal dokładnie takie same jak te odczyty komentowane przez Cyryla, na liście wstawiony na początku cyklu Quadragesimal. Lekcjonarz gruziński (LG) zbiera te czytania z ostatnich dwóch tygodni poprzedzających wielki tydzień (Wielki Tydzień), w ramach opisanych tam urzędów, w liczbie dwóch czytań dziennie. Znajdziemy zatem tutaj czytania takie, jakie są podane w lekcjonarzu ormiańskim, którego katechezy Cyryla na ogół cytują tylko na początku tylko incipit , po którym następuje odniesienie do LG (gdzie perykopa jest często dłuższa lub krótsza). .
Powstaje teraz pytanie, kiedy w ramach sześciotygodniowego Wielkiego Postu odmawiano katechezy Cyryla.
Katecheza 6„Nienawidzi wszystkich heretyków, zwłaszcza tego, który otrzymał jego imię od szaleństwa, które rozpoczęło się niedawno pod rządami Basileusa Probusa: jego błąd sięga w sumie (trochę) ponad siedemdziesiąt lat i wciąż są ludzie, którzy widzieli tego mistrza ze swoimi własne oczy. Jednak nie dlatego, że jest to niedawne, musisz go nienawidzić ... ”(§ 20). Katecheza 6 jest zatem umiejscowiona 70 lat po pojawieniu się Maniego , za cesarza Probusa, który panował od 276 do 282. Inne źródła podają, że Mani ma 277 lub 278, co pozwala na umieszczenie tego tekstu z wystarczającą precyzją w 347 lub 348, ta ostatnia data, bardziej prawdopodobna, jest datą święceń biskupich Cyryla. Z drugiej strony nie jest wcale pewne, że wszystkie katechezy odbyły się w tym samym roku.
Katechezy 7-8„Istotnie, jak powiedzieliśmy wczoraj, jeszcze przed wyjaśnieniem tego, co dotyka naszego Pana Jezusa Chrystusa, z samego faktu, że potwierdziliśmy istnienie„ Ojca ”, już wykazaliśmy, że istnieje Syn, którego On jest Ojcem chcąc w ten sposób rozpoznać, w ten sam sposób, że jest Bogiem i że ma Syna. »(§ 1) Siódma katecheza, która całkowicie obraca się wokół ojcostwa Boga, rzeczywiście nawiązuje do przywołanego tutaj argumentu (VII 4). W związku z tym ogłoszono je w tym samym roku, nawet jeśli nie jest konieczne wykluczanie późniejszych zmian.
Katecheza 10-12„[…] Jak słyszeliście w niedzielę, kiedy rozmawialiśmy z synxis o wyrażeniu„ według porządku Melchidédeqa ”. (Ps. 109, 4) ”(X 14) W LG, Ps. 109 (110) jest rzadko poświadczony w niedziele Wielkiego Postu. Pewne jest, że istniał jeszcze w drugiej tercji IV XX wieku pewną swobodę w wyborze tych antyfony .
„Naszą nadzieją jest Jezus Chrystus, nasze wczorajsze wskazówki, zgodnie z naszymi możliwościami, dostatecznie je ugruntowały. »(XI 1) Ten początek jedenastej katechezy może nawiązywać do katechezy X, która traktuje o imionach Jezusa; aluzja nie jest jednak zbyt precyzyjna i nie wystarcza do stwierdzenia z całą pewnością, że katechezy 10-11 pochodzą z tego samego roku.
„Więc pamiętajcie, co powiedziano wczoraj o boskości. »(XII 4) Może to nawiązywać do jedenastej katechezy, która traktuje o wiecznym zrodzeniu Syna,„ prawdziwego Boga ”(XI 21).
Katecheza 14„Rozwijanie się didaskaliów wiary również zachęciło nas do mówienia o Wniebowstąpieniu, ale łaska Boża chciała, abyście usłyszeli o tym bardzo dokładnie, w stopniu naszej słabości, wczorajszej niedzieli . Kontynuacja czytań dokonanych w świętej synaksie, dzięki zarządzeniu łaski Bożej, obejmowała również to, co dotyczy wstąpienia do nieba naszego Zbawiciela. „(§ 24)…” Zostawiłem resztę argumentacji; Powiedziałem wam wczoraj na niedzielnej synaksie. »(§ 26) Dlatego też katecheza ta została ogłoszona dzień po niedzieli. Najprawdopodobniej była to Niedziela Palmowa, kiedy czytano Ef. 1, 3-10 może stanowić komentarz do Wniebowstąpienia i miejsca, w którym wieczorem udaje się na szczyt Góry Oliwnej.
Katecheza 18„Na świętej wierze Apostołów, która została wam przekazana, abyście ją głosili, daliśmy wam z łaski Bożej jak najwięcej katechez w czasie kończącego się Wielkiego Postu . »(§ 14)« Kto chciałby szczegółowo prześledzić relację cudownych faktów, które się wydarzyły (w tym sensie), z pewnością znalazłby wiele do powiedzenia. Ale biorąc pod uwagę zmęczenie, które już znosiliście , i to , co dodaje się do piątkowego postu i czuwania , pozwólmy sobie na chwilę poruszyć kwestię krótkiego omówienia tych tematów. »(§ 17) Cytat z § 14 wskazuje, że katecheza 18 została wygłoszona rano pod koniec Wielkiego Postu (jak każda katecheza chrzcielna według Egerii); i była to niewątpliwie, zgodnie z § 17, sobota: autor ma na myśli, że teraz zrobi to krótko, z powodu zmęczenia spowodowanego długością jego głoszenia, a oprócz tego bardziej rygorystycznego postu w piątek i czuwania, które odbędzie się. W okresie Wielkiego Postu, według Égérie, czuwanie miało miejsce każdego wieczoru od piątku do soboty. Dlatego prawdopodobnie nie jest to piątek, jak to niektórzy interpretują, który przeczytał w słowach „zmęczenie, które już przeżyłeś”, aluzję do kończącego się Wielkiego Postu i, słowami zapisanymi kursywą, aluzję do dodatkowego zmęczenia, które jego czytelnicy będą musieli przetrwać ten dzień i następną noc.
WniosekIstniejące aluzje przed Cyrylem do cyklu katechezy na trzy tygodnie przed Wielkanocą (zob. Autorzy cytowani w przypisie 8) i poniżej (w szczególności w LG) pozwalają nam wnioskować, że w czasie głoszenia tych homilii , w „młodości” Cyryla, znaliśmy jeszcze starożytną tradycję formowania katechumenów w ostatnich trzech tygodniach przed Wielkanocą poprzez katechezę od poniedziałku do soboty, stąd tradycyjna seria (już dla Cyryla) 18 czytań (3 x 6 = 18).
Biskup Cyryl Jerozolimski doświadczył wielu udręk, broniąc wiary w boskość Jezusa Chrystusa . Był trzykrotnie wygnany. Zostawił chrzcielne katechezy , którzy wiedzą, jak przygotował dorosłych do chrztu w drugiej połowie IV -go wieku. Jego katechezy są jednym ze skarbów starożytnego Kościoła .
W ten sposób Cyryl zwraca się do katechumenów , w których rozbrzmiewa „echo” Boga, zanim przez chrzest stali się „wiernymi”:
Echo rezonuje w tobie„Zobacz przez chwilę, jaką ogromną godność obdarza cię Jezus. Nazywaliśmy cię „katechumenem”, kiedy otaczało cię tylko echo. Słyszałeś o nadziei, ale jej nie widziałaś; tajemnice, ale bez ich zrozumienia; Pisma Świętego, ale nie widząc ich głębi. Odtąd echo nie rozbrzmiewa już wokół ciebie, echo rozbrzmiewa w tobie: Duch bowiem, który odtąd w tobie mieszka, czyni z twojej inteligencji boski dom. Kiedy usłyszysz o tym, co jest napisane na temat tajemnic, zrozumiesz, czego nie wiedziałeś. I nie myśl, że niewiele dostaniesz: nędzny człowieku, przybierasz imię, które należy do Boga! Posłuchaj wypowiedzi Pawła : Bóg jest wierny (1 Kor 1: 9).
Dlatego uważnie unikaj imienia wierzącego, a intencją niewiernego. Nie wolno przyjmować chrztu dwa i trzy razy, bo wtedy można by powiedzieć: „Raz spóźniłem się na strzał, za drugim naprawię sytuację. Bóg nie szuka w nas niczego poza właściwą intencją. Nie mów: „Jak moje grzechy zostaną zmyte?” »Mówię wam:« Z woli, przez wiarę. »Która krótsza ścieżka? "
- św. Cyryla Jerozolimskiego. Katecheza wstępna 6-8 , tłum. J. Bouvet revue, Paryż, Migne, Ojcowie w wierze 53-54, 1993, s. 28-29.
Komentarz według Jana ( J 15, 26 do 16, 4a )
Łaska, uniwersalny prezent„ Łaska jest dana wszędzie i w miastach; tak jest z prostymi i uczonymi, niewolnikami i wolnymi; chodzi o to, że łaska nie pochodzi od ludzi, ale jest to dar, który pochodzi od Boga za pośrednictwem ludzi ( siedem darów Ducha Świętego ) .
Jeśli to wiara cię prowadzi, ludzie pożyczają swoją posługę za to, co widać, ale Duch Święty daje to, czego nie widać. Jeśli masz wiarę, nie tylko otrzymasz przebaczenie grzechów, ale także wykonasz dzieła, które są poza zasięgiem człowieka. Niech się więc stanie, że jesteście godni charyzmatu proroctwa! Ponieważ otrzymujesz taką ilość łaski, do jakiej jesteś zdolny, a nie to, o czym ja ustalam, ja. Czasami mówię małe rzeczy, podczas gdy ty robisz większe; naprawdę szeroka jest domena wiary. Obrońca, twój opiekun, pozostaje z tobą przez cały czas. Zaopiekuje się tobą jako swoim żołnierzem, gdy wejdziesz, wyjdziesz i będziesz narażony na pułapki; On daje ci wszelkiego rodzaju dary i charyzmaty, jeśli nie zasmucasz go swoimi grzechami, ponieważ jest napisane: Nie smućcie Ducha Świętego Boga, który naznaczył cię swoją pieczęcią na dzień twojego wyzwolenia ( Ef 4 : 30 ). "
- św. Cyryla Jerozolimskiego. Katecheza chrzcielna 17, 35-37 , trad. J. Bouvet revue, Paryż, Migne, pot. „Ojcowie w wierze” 53-54, 1993, s. 295-296.
W 1883 r. Został ogłoszony Doktorem Kościoła przez papieża Leona XIII .
On jest upamiętnione na 18 marca , zgodnie z Martyrologium Rzymskiego .