Chênehutte-Trèves-Cunault

W 769 roku archiwa Saint-Aubin nazwały Clementiniaeum kraj zwany dziś Trewirem. Podobnie jak inne wioski na lewym brzegu Loary , Clementiniaeum zaroiło się na prawym brzegu i wraz z tym rojem utworzyło jedną populację . Clementiniaeum na prawym brzegu trzymane jego nazwa przekształcona że od Saint-Clément, niewątpliwie dlatego, że kościół parafialny, która powstała tam w tym samym czasie co Rosiers, było, aby były zgodne z pierwotnym terminem, poświęconej św Klemensa. . Ale przez długi czas Clementiniaeum lewego brzegu zamieniło swoje imię na Trier. Słowo Clementiniaeum stwarza pewne problemy, ponieważ nie odpowiada żadnemu typowi toponimicznemu poświadczonemu na północy Galii. Być może należałoby je przeczytać * Clementiniacum , gallo-rzymska nazwa miejsca in -acum , poprzedzona łacińskim antroponimem Clementinus (prowadzony przez tubylca).

Trèves został poświadczony w formie Trevie w 1036, Trevis castro w 1035-1053, Treves w 1793, Trèves w 1801, następnie Trèves , zanim stał się Trèves-Cunault w 1839 po połączeniu z Cunault .

Célestin Port wywodzi nazwę Trèves od bretońskiego słowa tref , od starego bretońskiego treb , co oznacza kaplicę filialną lub dziewczynę. Od tego czasu badania toponimiczne wykazały, że żaden toponim pochodzenia bretońskiego nie mógł być formalnie zidentyfikowany poza obszarem występowania Breton, to znaczy w historycznej Bretanii. W rzeczywistości niektórzy lingwiści kojarzą nazwę Trèves z Trèves (Gard) i Trèves (Rhône), które łączą albo z łacińskim trivium „bifurkacja”, albo z łacińską nazwą osobistą * Trebus nie zaświadczony. Jest jednak możliwe, zamiast postulować niepoświadczoną łacińską nazwę osobistą * Trebus , że Trebus w rzeczywistości reprezentuje galijskie * treb- "zamieszkanie" poświadczone jako -trebia w Contrebia w Hiszpanii. Ten korzeń, który jest uwieczniony w prowansalskim trevar „żyć”, jest podobny do tego z treb Brittonic .

Legenda głosi, że nazwa ta jest związana z francuskim słowem trêve . Aż do X XX  wieku, choć zależnej Pagus (kraj) Andegawenów Clementiniaeum pozostaje przedmiotem hrabiego Blois , a zwłaszcza w Castle dominacji Saumur , że przedłużony do Gennes i gdzie Gelduin dowódca, szef Viking spędził zapłacić hrabiego Blois. Zaskoczony pewnego dnia nieoczekiwanym nadejściem armii Andegawenów, Gelduin wysłał na spotkanie hrabiego Foulques Nerra, aby zaoferować mu porozumienie i rozejm. „Rozejm, tak”, powiedział hrabia, „i chcę to zrobić tutaj” i zajął przyczółek na ziemi wroga, podnosząc miejsce, w którym obozował, aby powstrzymać Saumurois, ufortyfikowany zamek, który zachował swoją nazwę. Tak przynajmniej mówi kronikarz , mnich z Saint-Florent, prawie współczesny historii.

Stare formy nazwy Cunault: Cunault w 1793 i 1801 roku.

Jest to prawdopodobnie imię osobiste Cunaud, inaczej pisane Cunault, przyjęte absolutnie i poświadczone w regionie. Wariant Cunault jest potwierdzony przez dwa akty w departamencie Maine-et-Loire.

Wraca do germańskiego Cun-walda (od cun „pogrubiony” por. niemiecki kühn „odważny” i od waldana „rządzić” por. niemiecki walten „panować”).

Heraldyka

Ramiona gminy są zdobi następująco: Gules, szewron Or, obciążony w kierunku wodza srebrną wieżą z krenelażem z trzech kawałków, kotwica marynarska zwieńczona oszustem biskupim osadzonym w drążku, daszkiem perreyeur zwieńczonym oszustem biskupim osadzonym w wstążce, cały piasek; w towarzystwie złowrogiego rozdartego dębu, zręcznego przez chatę, obaj z piasku; na przykład barka z piaskiem odziana w srebro, płynąca po lazurowych polach.

Fabuła

Gmina Chênehutte-Trèves-Cunault powstała w wyniku połączenia w 1973 r. gmin Chênehutte-les-Tuffeaux i Trèves-Cunault , powstałych z połączenia poprzednich gmin: Chénehutte i Les Tuffeaux, Trèves i Cunault.

Zamek w Trewirze

Ten pierwszy warowny zamek został założony na krótko przed 1026 przez Foulques Nerra w celu zdobycia Saumur, które w tym czasie było własnością hrabiego Blois . Fundacja ta została włączona do ogólnego programu logistycznego, ponieważ była mniej więcej współczesna z fundacją Montreuil-Bellay . Warownię powierzono Herbertowi / Hubertowi le Rasoir (Rasorius) z Sablé (w rzeczywistości z Szampanii (- Parcé ): por. artykuł Mathefelon ), który służył Foulques w jego wojnie w Turenii; następnie do Thibaud le Boutelier i Geoffroy le Fort (od 1036).

Twierdza została zdobyta przez hrabiego Foulques Réchin w czerwcu 1068/1069, zniszczona jego rozkazem i odbudowana przez niego około 1091 roku. W międzyczasie do Cunault przetransportowano istniejący w Treves rynek i port. Ale w 1091 r. rynek i port zostały zwrócone do Trewiru. Przed wydarzeniami z lat 1068/1069 kościół nie miał swojej obecnej lokalizacji między zamkiem a Loarą. Według kartuarium Saint-Aubin d'Angers znajdował się na zamku. Warownię należy do rycerza Geoffroya Fulcrade'a, który w 1089 został mnichem w Saint-Florent , a którego syn Geoffroy ( fl. 1093, 1142) znacznie powiększył miasto, w którym założył dwa przeoraty .

W 1147 r. panem Trèves był Renaud le Roux, który wyruszył na krucjatę z Ludwikiem VII i jego bezpośrednim suzerenem, Aliénor d'Aquitaine .

W 1206 roku zamek Trèves zwycięsko wspiera atak armii Jeana sans Terre .

Około 1230 roku wojna między królem Francji a królem Anglii zainspirowała autorów Lancelota do prozy . Zamek Trèves staje się w tej długiej powieści jedną z twierdz w rękach sojuszników króla Artura, a także miejscem narodzin Lancelota du Lac .

Wreszcie właściciele Właściciele cytowany przez Célestin Port [Aimery de Loudon , bratanek Gautier Montsoreau w 1 st połowie XII th  wieku; Geoffroy de Loudun w 1220, 1228; Bouchard de Marmande około 1258/1259, wówczas Sancerre przez małżeństwa w 1357 z hrabią Jean III z Marguerite de Marmande: stąd Marguerite de Sancerre , ożenił się w 1374 roku do Dauphin BERAUD II d'Auvergne aw 1408 do marszałka Jacques I Montberon Baron de Maulévrier przez innych jego małżeństwo], zamek i baronia z Trèves stać się własnością kanclerza Francji , Robert Le Maçon (urodzony około 1365 roku Château - † 1443 w Trèves), 18 sierpnia 1416 przez zakup.

W uznaniu i nagrodzie wyżej wymienionych zasług i odnotowany w swoich listach patent z 7 listopada 1420 r. Delfin , przyszły Karol VII , potwierdza Masonowi wszystkie poprzednie prawa baronii, dodaje te dotyczące „hołdu i myta na każdym fajka z winem przepływająca przez wspomnianą rzekę Loarę, schodząc w dół lub w górę battel lub batteaux przed wspomnianym kasztelem Trèves lub przejeżdżając wozem przez wspomniany châtellerie sumę 10 denarów; na każdej mufie wina 5 denarów, w ten sam sposób minot soli na każdej mufie soli. "

W 1424 r. Karol VII, który został królem, przyznał także swojemu kanclerzowi, oprócz trzech starych jarmarków, które odbywały się w mieście na Saint-Luc , Saint-Matthieu , Sainte-Catherine , 3 nowe jarmarki, które miały się odbyć we wtorki po Wniebowstąpienia i Saint-Jean-Baptiste , z rynkami i zespołów każdy wtorek, które zostały przeniesione do Cunaud oraz targach w grudniu 1762 roku.

W 1435 r. te przywileje królewskie, które wzbogaciły kraj (niewątpliwie kosztem starych rynków Gennes ) i które głównie przywróciły lordowi dobre prawa proboszcza, pozwoliły kanclerzowi Le Masçon na podjęcie i dokończenie odbudowy jego posiadłości. zwłaszcza główna twierdza . Mieszczące się w nim miasto stało się prawdziwym centrum aktywności. Jego jarmarki, jego myto, jego port, znaczenie jego panów przyciągały wszelkiego rodzaju populacje, a wraz z nimi także więcej niż jedną nędzę. To właśnie tam, w XIV th  wieku, dom Boga i kapelana, a gdy Mason umarł, właśnie „ustanowienie trędowatego dla trędowatych, bo tam się biednym mallades Icelle choroby”. 8 marca 1479 i następnego dnia król Ludwik XI odwiedził tę „Maladerie de Saint-Ladre koło Angers”.

Grób kanclerza masona nadal istnieje w kościele w Trewirze z jego posągiem. Jego sukcesja jest sporna między jego bratankiem Jeanem La Maçon i wdową po nim Jeanne de Mortimer / de Mortemer, która przekazuje swojemu drugiemu mężowi Guy d'Acigné (d'Aussigny) (1445); następnie siostrzenica kanclerza, Roberte Fillastre, przekazuje swojemu mężowi Jean de Montécler (c); Charles de Montécler, ojciec René, barona Trèves i Marie de Montécler, która poślubiła René de Villeprouvee (fl. 1474, 1489; wydaje się, że Villeprouvée w St-Aubin ; jest też Villeprouvée w Ruillé ); François de Villeprouvée był cytowany w 1491, a Guyonne de Villeprouvée w 1559 i 1566, żona Guya d'Avaugour (z 1. Domu Avaugour)  : ich córka Claude d'Avaugour (fl. 1570, 1582) poślubiła wicehrabiego Jacques de Clérembault część Grand Montrevault , gdzie Jacqueline Clérembault, żona Piotra I st Laval (1590).

W 1616 roku ich syn Pierre II de Laval , kapitan 50 zbrojnych i baron de Lezay , ponownie powiększył i upiększył zamek Le Maçon.

Do dwóch oddzielnych i starych części domu Pierre de Laval dodał nowy pawilon mieszkalny obsługiwany przez duży tarasowy ogród. Przed mostem zwodzonym , stał jeszcze w XVII th  wieku tak zwany korzeń piłka Monsoreau grudka który prawdopodobnie odbywa pierwotną dwór i który pozostał nagi i pusty, aż do XVI th  wieku, został następnie oskarżony o podłożu domu ciało na zrekonstruowanej kapliczki . W kierunku wschodnim znajdowała się kolejna motte, znana jako Barbacane (konstrukcja obronna przed mostem zwodzonym). Nad rzeką i przed wieżą, oddzieloną od niej jedynie drugim niskim ogrodem, założonym jako sad, w Les Halles mieszkali kupcy przyjeżdżający na jarmarki i rzeźnicy. Na szczycie sal znajdowała się audiencja, na której seneszal co dwa tygodnie wymierzał sprawiedliwość lokatorom 17 parafii. Wszystko od w dolinie na zboczu, raz wyciągnął dwa stawy których tylko jeden był nadal przechowywane w XVII -tego  wieku. To zasilało ogród wyciętym kamiennym kanałem, zwykłym młynem , który zbudował tam mason i gdzie pan wziął dwudziestą część przywiezionej pszenicy. Na jednej z czterech wysepek Loary zależnych od domeny posadzono filary sprawiedliwości. Pan miał prawo zabrać pierwszego złowionego od rybaków łososia. Dawał pięć su każdemu, kto mu je przyniósł. Z drugiej strony inni rybacy, którzy nie byli winni łososiowi, zapłacili lordowi nadwyżkę pięciu su, która mogła być warta ich pierwszego złowionego łososia. Ponadto każda sieć była winna zamkowi nocną pracę. Każdego roku we wtorek zapusty, w pobliżu terminalu oddzielającego lenno baronii i klasztoru Cunaud, widzieliśmy kucharza i piekarza przeora, jeden „garny de sa lardouère”, drugi „Garny de son bluteau”. z ich pomocnikami niosącymi kawałek wołowiny o powierzchni stopy kwadratowej, trzy litry wina w beczce i bochenek. Był tam lord Treves, a wraz z nim bez wątpienia biedni, którzy to wykorzystali.

Marszałek Francji , Maillé de Breze , przyniósł w wysokim wpływem kardynała Richelieu , jego brat-in-law, aby naruszać uporczywe odmowy Hilaire de Laval , syn Pierre II. Kardynał minister we własnym imieniu nabył ją aktem z dnia 8 marca 1642 r. za 200 000 funtów, z czego wierzyciele domagali się już 114 000, a 16 marca przekazał baronię marszałkowi, którego jedyna córka Claire-Clémence de Maillé właśnie poślubił Wielkiego Kondeusza .

Ledwie wszedł w posiadanie, marszałek de Maillé, aby uniemożliwić Hilaire de Laval skorzystanie z przywileju wycofania rodu, który pozwalał rodzinie panującej na odzyskanie sprzedanego majątku w zamian za zwrot zapłaconej ceny, pospieszył zburzyć dużą część Pierre'a Lavala, a resztę oddać na zniszczenie czasu, tak że kilka lat po tym, jak Rigaud, zarządca zamków w Trewirze i Milly w imieniu M lle de Clermont, córki Wielkiego Kondeusza i Claire-Clémence, napisał do go w raporcie, że domy są w ruinie i że będą potrzebne ogromne prace, aby nadały się do zamieszkania.

W hołdzie Trewirze:

1. Warownia La Harielle, należąca do pana de Joreau;
2. Twierdza Etang de Gennes, należąca do pana de Rochefort;
3. Warownia Gennevraie, własność M. Buvau;
4. Warownia Sarre, należąca do pana de Neuville;
5. Warownia Lignières en Sarré, należąca do pana de Maurepas.

Warownią Lignières en Sarré mógł być dwór znajdujący się w Bouchette w pobliżu domu Cahu.

Jeśli chodzi o czynsze należne Treves, Rigault, wychodząc od zasady, że tama Loary jest zbudowana na prawdziwym dnie baronii, należne mu są czynsze powiązane na obu brzegach, od Pocé, w parafii Distré, do „ w szwach.

W 1747 roku, w drodze wymiany z dnia 23 marca ziemia Trèves przekazywane z Condé rodziny hrabiego Louis-César d'Estrées i marszałek Adrien Maurice de Noailles , który cztery dni później sprzedał go za sumę 510.000 funtów do Jana II Stapleton (1696-1776), irlandzki lord i kupiec, jeden z towarzyszy króla Jakuba II , sgr. d'Ervallières , armator, plantator w St-Domingue , z châtellenies Milly , Pocé , Villeneuve-Maillard , Sourches , Mardron , Tour de Ménives , wszystkie te z Gennes , które wymieniliśmy powyżej. To właśnie na korzyść tego przybysza Ludwik XV listami z dnia 23 sierpnia 1747 r. wzniósł baronię w hrabstwo , dodając do wyżej wymienionych zwierzchności ziemie Laillou, Baucheron, Virollais, Saugré, la Mimerolle, les Noyers Amenard i Laleau. W 1750 roku kazał zburzyć zamek Trèves, zachowując tylko twierdzę . Dostęp do niej prowadzą ogromne monumentalne schody. Wewnętrzne schody prowadzą do różnych sklepionych, pustych i pustych pomieszczeń. Kuchnie zajmują piwnicę; jeszcze niżej są więzienia. Córka Stapletona, Marie de Stapleton, ostatnia dama Trewiru, wyszła za mąż w 1774 roku za Jean-Baptiste-Charles de/du Laurens.

Domeną Clementiniaeum pierwotnie została przyznana przez królów Pepina i Karola do opactwa Saint-Aubin d'Angers co sprawiło, że parafia. Mnisi tego opactwa założyli dwa przeoraty: Saint-Aubin i Saint-Macé , każda ze swoją kaplicą (por. kaplica Saint-Macé ). Mieszkańcy Trewiru byli winni swemu panu jedynie służbę wojskową, pod rozkazami agenta opactwa, w imieniu baronów. Byli zwolnieni z wszelkich innych opłat feudalnych.

Okres współczesny

W latach 1790-1794 Chenchute przejmuje Les Tuffeaux , tworząc Chenchute i Tuffeaux , a następnie w 1839 r. Trêves przejmuje Cunault , tworząc Trêves-Cunault  ; Wreszcie, 1 st stycznia 1974 Chenehutte-les-Tuffeaux i Trier-Cunault są połączone fusion połączeniu stać Chenehutte-Treves-Cunault .

W styczniu 2016 r. Chênehutte-Trèves-Cunault dołączył do nowej gminy Gennes-Val de Loire , skupiając pięć z dziesięciu gmin będących członkami wspólnoty gmin Gennois , której utworzenie zostało sformalizowane dekretem prefektury z dnia 5 października 2015 r. , a następnie Gennes-Val-de-Loire w 2018 roku.

Polityka i administracja

Administracja miejska

Od 1 st styczeń 2016, Chênehutte-Trèves-Cunault stanowi delegowaną gminę w Gennes-Val de Loire, a od1 st styczeń 2018, z Gennes-Val-de-Loire . Ma zastępcę burmistrza.

Stara sytuacja administracyjna

Do 2016 r. gmina jest członkiem wspólnoty gmin Gennois , która sama jest członkiem mieszanego związku Pays de Loire en Layon .

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucję liczby mieszkańców znamy ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 roku.1 st styczeń 2009, legalne populacje gmin są publikowane corocznie jako część spisu, który obecnie opiera się na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gmin w okresie pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2013 r. miasto liczyło 1031 mieszkańców, co oznacza spadek o -1,9% w porównaniu do 2008 r. ( Maine-et-Loire  : 3,2%, Francja z wyłączeniem Majotty  : 2,49%).

           Ewolucja populacji   [ edytuj ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
980	1,010	1,071	989	1 106	1,085	1,078	1,078	995

           Ewolucja populacji   [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
949	907	915	854	873	852	897	857	773

           Ewolucja populacji   [ edytuj ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
765	732	735	647	628	621	582	621	670

           Ewolucja populacji   [ edytuj ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2005	2010	2013
613	608	1008	1,135	1,153	1102	1,092	1,038	1,031

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Struktura wieku

Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (28,1%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,8%) i wskaźnik departamentalny (21,4%). W przeciwieństwie do rozkładów krajowych i departamentalnych, męska populacja gminy jest większa niż populacja kobiet (50,7% wobec 48,7% na poziomie krajowym i 48,9% na poziomie departamentalnym).

Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2008 r. przedstawiał się następująco:

• 50,7% mężczyzn (0-14 lat = 17,7%, 15-29 lat = 11,7%, 30-44 lata = 19,9%, 45-59 lat = 24,5%, powyżej 60 lat = 26,2%);
• 49,3% kobiet (0 do 14 lat = 14,5%, 15 do 29 lat = 12,6%, 30 do 44 lat = 21%, 45 do 59 lat = 21,7%, powyżej 60 lat = 30,1%).

Piramida wieku w Chênehutte-Trèves-Cunault w 2008 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,2	90 lat lub więcej	0,9
8,7	75 do 89 lat	11,0
17,3	60 do 74 lat	18,2
24,5	45 do 59 lat	21,7
19,9	30 do 44 lat	21,0
11,7	15 do 29 lat	12,6
17,7	Od 0 do 14 lat	14,5

Piramida wieku departamentu Maine-et-Loire w 2008 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,4	90 lat lub więcej	1,1
6,3	75 do 89 lat	9,5
12,1	60 do 74 lat	13.1
20,0	45 do 59 lat	19,4
20,3	30 do 44 lat	19,3
20,2	15 do 29 lat	18,9
20,7	Od 0 do 14 lat	18,7

Ludność byłych gmin Ewolucja demograficzna Chênehutte-les-Tuffeaux (1793-1972)

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846
980	1,010	1,071	989	1 106	1,085	1,078	1,078

Ewolucja demograficzna Chênehutte-les-Tuffeaux (1793-1972), apartament (1)

1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886
995	949	907	915	854	873	852	897

Ewolucja demograficzna Chênehutte-les-Tuffeaux (1793-1972), apartament (2)

1891	1896	1901	1906	1911	1921	1926	1931
857	773	765	732	735	647	628	621

Ewolucja demograficzna Chênehutte-les-Tuffeaux (1793-1972), apartament (3)

1936	1946	1954	1962	1968	1972	-	-
582	621	670	613	608	-	-	-

(Źródła: baza Cassini EHESS.) Ewolucja demograficzna Trèves (1793-1838) następnie Trèves-Cunault (1839-1972)

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846
336	254	263	315	312	783	795	795

Rozwój demograficzny Trèves (1793-1838), następnie Trèves-Cunault (1839-1972), ciąg dalszy (1)

1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886
810	827	870	869	850	802	803	770

Ewolucja demograficzna Trèves (1793-1838), następnie Trèves-Cunault (1839-1972), suita (2)

1891	1896	1901	1906	1911	1921	1926	1931
702	651	628	544	540	482	501	516

Ewolucja demograficzna Trèves (1793-1838), następnie Trèves-Cunault (1839-1972), suita (3)

1936	1946	1954	1962	1968	1972	-	-
502	446	472	440	416	-	-	-

(Źródła: baza Cassini EHESS.) Ewolucja demograficzna Cunault (1793-1838)

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1838	-
365	307	348	404	427	-	-	-

(Źródła: baza Cassini EHESS.)

Życie lokalne

Ta wioska nad Loarą wyróżnia się wydziałową etykietą Villages de charme .

Gospodarka

Na 75 zakładów obecnych w gminie na koniec 2010 r. 27% znajdowało się w sektorze rolniczym (średnio 17% w dziale), 3% w sektorze przemysłowym, 9% w sektorze budowlanym, 51% handlu i usług oraz 11% administracji i służby zdrowia.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Tower Trewir  : to pochodzi z XV th  century -  Sklasyfikowany MH ( 1904 ) .
• Notre-Dame de Cunault Priory kościół w stylu romańskim , pochodzący z średniowiecze -  Sklasyfikowany MH ( 1846 ) .
• Kościół Saint-Aubin -  Listed MH ( 1862 ) .
• Kościół Saint-Maxenceul -  Sklasyfikowane MH ( 1946 ) .
• Kościół Tuffeaux -  Wystawione MH ( 1914 ) .
• Camp des Romains –  niejawne MH ( 1987 ) .
• Kaplica Saint-Macé –  wymieniona na liście MH ( 1862 ) .
• Hermitage Saint-Jean -  zarejestrowany MH ( 1995 ) .
• Dom przeora Cunault -  Registered MH ( 1926 )

Osobowości związane z gminą

• Jean de Stapleton (1696-1776), irlandzki lord, który kupił ziemie domeny Trèves i zamek Trèves, który przebudował.
• Armand Rivière (1822-1891), urodzony i zmarły w Chénehutte-les-Tuffeaux, republikański burmistrz Tours w 1879, zastępca Indre-et-Loire od 1879 do 1889.
• Gustave Pimienta (1888-1982), rzeźbiarz, przez trzydzieści lat, aż do 1982 roku, uczynił z La Colombière swoje miejsce zamieszkania i warsztat.
• Hervé Bazin (1911-1996), pisarz spędził ostatnie lata swojego życia w Cunault. Na cmentarzu Cunault widoczny jest nagrobek z jego imieniem oraz datami urodzin i śmierci.

Zobacz również

Bibliografia

• Célestin Port , Słownik historyczny, geograficzny i biograficzny stanu Maine-et-Loire i dawnej prowincji Anjou: AC , t.  1, Angers, H. Siraudeau i Cie,1965, 2 II  wyd. ( BNF Ogłoszenie n o  FRBNF33141105 , czytać online )

Powiązane artykuły

• Saumurois
• Dawne gminy Maine-et-Loire
• Lista gmin w Dolinie Loary

Linki zewnętrzne

• Chênehutte-Trèves-Cunault na stronie National Geographic Institute

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Nazwa gminy w 1793 (rok II), według spisu powszechnego przeprowadzonego wówczas na całym terytorium francuskim, oraz w 1801 według „Dekretów o zmniejszeniu sędziów pokoju” (akty wydane w Biuletynie des lois ) stanowiącej pierwszą oficjalną nomenklaturę okręgów administracyjnych ówczesnej Francji.
2. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016  itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.

Bibliografia

1. "  Zamówienie n o  DRCL-NCL-2015-62 z dnia 5 października 2015  ", kolekcja specjalna aktów administracyjnych prefekturze Maine-et-Loire , n o  74,5 października 2015 r.( przeczytaj online [PDF] )
2. IGN i BRGM, Géoportail Chênehutte-Trèves-Cunault (49), konsultacja 2 września 2012 r.
3. IGN , Geographical Spis Gmin (RGC 2011) , konsultowany w dniu 2 września 2012 roku - dane dostępne na WikiAnjou .
4. Departament stanu Maine-et-Loire — DIREN Kraj Loary — DDE Maine-et-Loire, Atlas krajobrazowy stanu Maine-et-Loire , Le Polygraphe, 2003, s.  72 i 86 - Dane dostępne na WikiAnjou .
5. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryżu, Librairie Guénégaud,1979( ISBN  2-85023-076-6 ) , s.  185a.
6. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
7. Insee , Official Geographic Code, Modifications of the cities of Maine-et-Loire , konsultacja 24 czerwca 2012 r.
8. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryżu, Librairie Guénégaud,1979( ISBN  2-85023-076-6 ) , s.  686a.
9. gminach gminy Cassini dziś , "  wspólna Wskazówka: Trier-Cunault  " na ehess.fr , School for Advanced Studies w naukach społecznych (obejrzano 1 st lipca 2021 ) .
10. Célestin Port , Słownik historyczny, geograficzny i biograficzny stanu Maine-et-Loire , Paryż: JB Dumoulin, Angers - Lachèse i Dolbeau, t.  3, s.  627.
11. Albert Dauzat i Charles Rostaing, op. cyt.
12. gminach gminy Cassini dzisiaj , "  wspólna Wskazówka: Cunault  " na ehess.fr , School for Advanced Studies w naukach społecznych (obejrzano 1 st lipca 2021 ) .
13. Strona geopatronimiczna: dystrybucja nazwiska Cunault .
14. Strona internetowa z geopatronimem.
15. Albert Dauzat (przedmowa Marie-Thérèse Morlet ), Imiona i imiona Francji , edycje Larousse 1980. s.  166 .
16. Goulven Peron, Legenda Lancelota du Lac PL Zachodnia Les Cahiers du Baugeois, n O  92, marzec 2012, s.  55-63 , ( ISSN  0999-6001 ) .
17. Goulven Péron, materiał arturiański w Kronice Anjou Jeana de Bourdigné, Artur wg Arthura , Rennes, Presses Universitaires de Rennes,marzec 2017, 662  s..
18. "  Trewir, s. 627-631  ” , o Słowniku historycznym, geograficznym i biograficznym Maine-et-Loire, t. III, Célestin Port, Angers, 1878; udostępniona online przez Archiwa Departamentu Maine-et-Loire
19. Joseph Vaesen i Étienne Charavay, Listy Ludwika XI , t.  XI „Plan podróży” s.  190, Librairie Renouard, Paryż 1909.
20. Wskazówka n o  IA49002808 , podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
21. "  Zamówienie n O  DRCL-bi-2017-33  " , w prefekturze Maine i Loara ,22 maja 2017 r.(dostęp 24 czerwca 2018 r . ) .
22. „  Jean-Yves Fulneau, były burmistrz Gennes-Val de Loire, zostaje burmistrzem Gennes-Val-de-Loire  ” , na Saumur Kiosque (dostęp 22 stycznia 2018 r . ) .
23. „  Zespół miejski  ” , na Mairie de Gennes-Val-de-Loire ,maj 2020(dostęp 9 lipca 2020 r . ) .
24. Prefektura Maine-et-Loire, Lista burmistrzów wybranych w 2014 r. , dokument z 11 kwietnia 2014 r.
25. Insee , Skład EPCI du Gennois (244900767) , dostęp 7 września 2013 r.
26. Organizacja spisu na stronie internetowej INSEE.
27. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie internetowej INSEE .
28. Insee - Populacje prawne gminy za lata 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 .
29. „  Ewolucja i struktura populacji w Chênehutte-Trèves-Cunault w 2008 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 24 marca 2012 r . ) .
30. „  Wyniki spisu ludności Maine-et-Loire w 2008 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 24 marca 2012 r . ) .
31. Urocze wioski, Chênehutte-Trèves-Cunault , konsultowane 2 września 2012 r.
32. Insee , Statystyki lokalne terytorium Chênehutte-Trèves-Cunault (49) , skonsultowane 30 grudnia 2012 r.
33. "  Tour de Trèves  " , zawiadomienie n o  PA00109385, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
34. "  Notre-Dame de Cunault kościół  " , zawiadomienie n o  PA00109380, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
35. "  Kościół (Saint-Aubin) od Trèves  " , zawiadomienie n o  PA00109381, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
36. "  kościół Saint-Maxenceul w Cunault  " , zawiadomienie n o  PA00109382, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
37. "  Tuffeaux kościół  " , zawiadomienie n o  PA00109045, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
38. „  Protohistoric Oppidum znany jako Obozu des Romains  ” , zawiadomienie n °  PA00109047, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury
39. „  Chapelle Saint-Macé  ” , zawiadomienie n o  PA00109379, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
40. "  Ancien Hermitage Saint-Jean  " , zawiadomienie n o  PA00135546, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
41. "  Maison du Prieur (stary) w Cunault  " , zawiadomienie n o  PA00109384, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury
42. „  Arand, Félix Rivière  ” , o Zgromadzeniu Narodowym (Francja) (dostęp 28 czerwca 2018 r . ) .
43. "  Rezydencja Creation at" La Colombière  " , w Institut de France ,luty 2018(dostęp 28 czerwca 2018 r . ) .